ตอนที่แล้วReturning From The Immortal World - 343
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปReturning From The Immortal World - 345

Returning From The Immortal World - 344


.......................................................................................................................................................................................

หยูเชิงเปลี่ยนเป็นหยูซี่ (* คนลงมันเปลี่ยนมางี้อะ ) (ไอ้คนที่โดนถังซิ่วต่อยไปที่หน้าทางเข้ามหาลัย)

สำนักงาน เซี่ยงไฮ้

ในห้องโถงที่ดูหรูหราตรงชั้น3ของตึก หลี่เจิ้งและคนอื่นๆเองก็กำลังดื่มไวน์ขณะที่สนทนากันพร้อมกับผู้หญิงงามหลายคนรายล้อมเหมือนว่าพวกเขาไดลืมเรื่องเสียหน้าก่อนหน้านี้ไปหมดแล้ว

ที่มุมหนึ่งของโซฟา หยูซี่เองก็ได้ตื่นขึ้นพร้อมกับความเจ็บปวดที่ทำให้เขาถึงกับต้องโอดโอยออกมา เขาใช้เวลาอยู่ครู่หนึ่งเพื่อพยุงตัวเองขึ้นนั่ง เมื่อเขาเห็นว่าเพื่อนๆของตัวเองกำลังโอบกอดหญิงสาวและดื่มกันอย่างสนุกสนานอยู่นั้นความโกรธในใจก็ได้ประทุออกมาทันที

นี่มันไม่ใช่ !

ไอ้พวกห่านี่มันไม่ใช่พี่น้องของเขาอีกต่อไป !

เขาโดนอัดมาขนาดนี้แต่กลับทิ้งเข้าไว้ตรงโซฟาแล้วไปเพลิดเพลินกัน นี่มัน.......มันไร้หัวใจ

หยูซี่เองก็ได้กำหมัดแน่นก่อนที่จะเดินไปที่ประตูทางออก

“เอิ่ม หยูซี่นายตื่นแล้วงั้นหรอ ?”

เมื่อเห็นว่าหยูซี่ยืนขึ้นนั้นชายหนุ่มคนหนึ่งก็ได้เรียกออกมาทันที

หลี่เจิ้งได้เงยหน้าขึ้นมามองไปทางหยูซี่ที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ เขารีบให้ผู้หญิงลุกออกไปพร้อมกับขวางทางหยูซี่ไว้แล้วพูดว่า

“หยูซี่ นายจะไปไหนกัน?”

หยูซี่เองก็ได้หยุดเท้าลงพร้อมกับมองไปที่หลี่เจิ้งอย่างไม่แยแสแล้วพูดว่า

“ฉันจำได้ว่าฉันได้ถูกต่อยมา ไหนบอกฉันหน่อยสิว่ามันเป็นไงต่อ ?”

ท่าทางของหลี่เจิ้งเองก็เปลี่ยนไปทันทีพร้อมกับมองไปที่ใบหน้าของคนอื่นๆแล้วตะโกนออกไปอย่างดังว่า

“ผู้หญิงทั้งหมดออกไป”

หลังจากนั้นไม่นานผู้หญิงทั้งหมดเองก็ได้ออกไปแล้วเหลือแต่พวกเขา

“หยูซี่ เบื้องหลังของไอ้เด็กหนุ่มคนนั้นมันไม่ธรรมดาเลยล่ะ นายจำเรื่องที่ฉันบอกตอนที่ไปแข่งรถได้ไหม ? คนที่ชนะฉันก็คือเจ้านั่นแหละ ฉันได้ตอบตกลงไปว่าหากว่าเขาชนะก็จะไสหัวไปทุกครั้งที่เห็นหน้าเขาดังนั้น.......”

หลี่เจิ้งเองก็ได้พูดออกด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่นแต่ก็ไม่ได้พูดให้จบ

หยูซี่เองก็ได้หรี่ตาลงพร้อมกับพูดออกมาว่า

“ดังนั้นนายก็เลยแบกฉันพร้อมกับไสหัวกลับมาตามคำสั่งใช่ไหม ?”

“นี่....”

คนอื่นๆเองก็ได้มองไปที่กันและกันอย่างว่างเปล่าพร้อมทั้งใบหน้าที่อึดอัด

หยูซี่เองก็ได้พูดออกมาว่า

“ช่างมันเถอะ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องนี้อีกแล้ว พวกนายเล่นกันไปเถอะ ฉันมีเรื่องที่ต้องจัดการ”

เมื่อพูดจบแล้วเขาก็เดินผ่านหลี่เจิ้งไปพร้อมกับออกนอกห้องไปทันที

ท่าทางของหลี่เจิ้งเองก็น่าเกลียดเป็นอย่างมาก เขามองไปที่หลังของหยูซี่ที่กำลังเดินจากไป เขารู้ได้ทันทีว่าวันนี้เขาเสียพี่น้องไปแล้วอีกหนึ่งคนเหมือนกับไอ้คนทรยศคนนั้นที่ตัดความสัมพันธ์กับเขาแล้วไปเข้ากับเยวี่ยหยาง

“ไปพาเขากลับมานี่”

หลี่เจิ้งเองก็ได้ตะโกนออกมาทันที

ชายหนุ่มหลายๆคนเองก็ได้มองไปที่กันและกันก่อนที่จะวิ่งตามเขาไปทันที ทันใดนั้นพวกเขาก็ได้พาหยูซี่กลับมาที่ห้องโถงนี้

“หยูซี่ เราเป็นพี่น้องกันและฉันไม่ยอมให้นายถูกทุบตีเปล่าๆอยู่แล้วแต่ก่อนที่เราจะลงมือนั้นเราต้องสืบสวนเบื้องหลังของเขาเสียก่อน หากว่าเขามีเบื้องหลังจริงๆเราก็ต้องวางแผนดีๆ”

หลี่เจิ้งเองก็ได้ขยี้ก้นบุหรี่พร้อมกับพูดออกมาอย่างจริงจัง

หยูซี่เองก็ได้มองไปที่หลี่เจิ้งแบบไม่แยแสพร้อมพูดว่า

“ฉันปวดหัวมาก บรรยากาศที่นี่มันไม่เหมาะที่จะอยู่เสียเท่าไหร่ ในเมื่อพวกนายไม่ไปส่งฉันที่โรงพยาบาลดังนั้นฉันคิดว่าจะขับไปเองน่ะ โอเคไหม ?”

“.........”

คนอื่นๆเองก็เข้าใจความหมายของคำพูดนั้นโดยทันที ท่าทางของพวกเขาเองก็น่าเกลียดเป็นอย่างมากเพราะอย่างไรก็ตามหลังจากที่หยูซี่ถูกต่อยมาแล้วพวกเขาก็ไม่ได้นำเขาไปส่งที่โรงพยาบาล

หลี่เจิ้งเองก็ได้ฝืนยิ้มออกมาแล้วพูดว่า

“เราประมาทไปเองแหละ แก้วนี้ดื่มให้แก่นายสำหรับแทนคำขอโทษของพวกเรา”

หยูซี่เองก็ได้หยิบแก้วมาแต่ก็ยังไม่รีบดื่มพร้อมทั้งพูดออกมาอย่างสงบว่า

“หลีเจิ้ง ในที่สุดฉันก็เข้าใจแล้วว่าทำไมในอดีตฮ่วนซี่ถึงได้ทรยศพวกเรา มีบางคำที่ฉันไม่ต้องการจะพูดเพราะจะทำให้เราอึดอัดดังนั้นหลังจากดื่มแก้วนี้แล้วฉันจะไปที่โรงพยาบาลส่วนพวกนายก็เล่นสนุกกันต่อไปแล้วกัน”

หลังจากที่พูดจบเราก็ได้ดื่มไปทันทีพร้อมกับวางแก้วลงแล้วเดินออกกลับออกไป

ครั้งนี้หลี่เจิ้งเองก็ไม่ได้ห้ามหยูซี่อีกต่อไป ท่าทางของเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก หลังจากที่นั่งลงแล้วเขาก็หลับตาลงช้าๆ

เขาเป็นคนที่ฉลาด

แม้ว่าหยูซี่จะไม่ได้พูดออกมาตรงๆแต่เขาก็เข้าใจดีว่ามันเป็นการตัดสายสัมพันธ์ หลังจากนี้พวกเขาก็ไม่ใช่พี่น้องกันอีกต่อไปแล้ว

“เพล้งงงง......”

ในพริบตานั้นหลี่เจิ้งเองก็ได้ซัดแก้วไวน์ตรงหน้าลงบนพื้นทันที

ชายหนุ่มหลายๆคนเองก็ได้มองไปที่กันและกันและไม่ได้พูดอะไรออกมา

หลี่เจิ้งเองก็ได้พูดออกมาด้วยเสียงทุ้มต่ำว่า

“ซักวันฝนต้องตก ซักวันผู้หญิงก็ต้องแต่งงาน ช่างมันเถอะ พวกนายสังเกตการณ์กระทำช่วงนี้ของเขาให้ดี ไอ้เจ้านี่มันเป็นคนบ้าและมันคงไม่ยอมถูกต่อยอยู่ฝ่ายเดียวแน่นอน รอดูว่าหากมันไปแก้แค้นถังซิ่วแล้วจะเป็นอย่างไร ให้เขาไปตายเอาดาบหน้าก่อนแล้วกัน”

“นี่.......”

คนอื่นๆเองก็ได้มีท่าทางเปลี่ยนไปพร้อมทั้งไม่ได้พูดอะไรออกมา

โรงพยาบาลเซี่ยงไฮ้

ที่ด้านล่างของแผนกผู้ป่วยภายใน ถังซิ่ว เยวี่ยไคและคนอื่นๆเองก็ได้บอกลาเสวี่ยเฉาพร้อมกับเตรียมตัวจะกลับบ้าน การพบกันสั้นๆนี้ทำให้พวกเขาทุกคนโปรดปรานในตัวของเสวี่ยเฉามากๆ

“อย่าเพิ่งกลับไปที่มหาลัยก่อน พวกนายไปซื้อรถเป็นเพื่อนฉันหน่อย”

เซ่าเหลียงเองก็อิจฉาเยวี่ยไคเป็นอย่างมาก แม้ว่าเขาจะไม่สามารถซื้อรถแพงๆได้แต่ราคาไม่กี่แสนก็ไม่ใช่ปัญหา

เยวี่ยไคเองก็ได้พูดออกมาด้วยรอยยิ้มว่า

“งั้นไปด้วยกันเลยแล้วกัน เราเองก็ไม่มีเรื่องอะไรในตอนบ่ายอยู่แล้วนิ”

ถังซิ่วเองก็ได้พูดออกมาว่า

“พวกนายไปกันเถอะ ฉันยังมีเรื่องที่ต้องจัดการก่อน ช่วงเย็นฉันจะโทรไปชวนพวกนายมาทานข้าว”

เยวี่ยไคเองก็ได้พูดออกมาด้วยความสับสนว่า

“ลูกพี่ถัง นายจะไปไหนน่ะ ?”

ถังซิ่วได้พูดออกมาว่า

“เรื่องส่วนตัวนิดหน่อยน่ะ”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นเยวี่ยไคเองก็ได้แต่พยักหน้า ในเมื่อถังซิ่วได้บอกว่าเป็นเรื่องส่วนตัวดังนั้นก็ไม่ควรจะถามอีกต่อไป

ขณะที่คนอื่นๆได้จากไปนั้นถังซิ่วเองก็ได้ถอนหายใจออกมา เขารู้สึกปวดหัวเป็นอย่างมากที่ตอบรับเรื่องพาเธอไปดูบ้านเมื่อวานนี้

ผู้หญิงคนนั้น !

เขาจำเป็นต้องเว้นระยะห่างด้วย แม้ว่าเธอจะต้องอยู่กับไปอีก4ปีแล้วและไม่สามารถหลบหนีเธอไปได้แต่อย่างน้อยก็ต้องลดเวลาที่อยู่ด้วยกันให้มากที่สุด

“เอาเถอะ ในเมื่อตกลงแล้ว ก็ให้เธอไปอยู่แล้วกัน ยังไงฉันก็ไม่ได้สนใจเรื่องบ้านพวกนั้นอยู่แล้วนิ”

ถังซิ่วเองก็ได้ถอนหายใจออกมาพร้อมกับเดินออกไปด้านนอก

ที่หน้าห้องฉุกเฉิน

รถพยาบาลเองก็ได้ส่งเสียงร้องอย่างดังพร้อมกับพุ่งมาจอดอยู่ตรงหน้าห้อง พวกหมอและพยาบาลที่รออยู่ก่อนเองก็รีบเข็นเตียงไปอย่างรวดเร็ว

“เกิดอุบัติเหตุ ?”

คิ้วของถังซิ่วเองก็ได้ขมวดเข้าหากันหลังจากที่เห็นรถคันนั้นเปิดประตูออก ชายคนหนึ่งที่เลือดท่วมตัวเองก็ได้นอนอยู่บนรถเข็นของโรงพยาบาล

“โทรหาคุณหมอปานเดี๋ยวนี้ เวรเอ้ย คนนี้มันมีแผลมากเกินไป หมอในห้องผ่าตัดของเรามีไม่พอ โทรไปหาโรงพยาบาลรอบข้างให้ย้ายผู้ป่วยคนนี้ไปทันทียิ่งไปกว่านั้นบอกรถพยาบาลด้วยให้ไปส่งผู้ป่วยที่โรงพยาบาลอื่น”

ชายวัยกลางคนที่สวมเสื้อคลุมสีขาวพร้อมกับแว่นตาเองก็ได้มองไปที่เหล่าผู้ป่วยที่อยู่บนเตียงหามกว่า20คนพร้อมทั้งตะโกนออกมาอย่างดัง

ท่าทางของถังซิ่วเองก็เปลี่ยนไปทันที

เขาได้ยินคำพูดของหมอคนนั้นดี

อย่างแรก คนที่ได้รับบาดเจ็บมีมากเกินไปแถมยังมีผู้ได้รับบาดเจ็บกำลังทยอยกันมาที่นี่

อย่างที่สอง หมอไม่พอ ห้องผ่าตัดก็ไม่พอ

ข้อที่สาม การย้ายผู้ป่วยไปมานั้นก่อให้เกิดอันตรายมากๆและอาจจะทำให้ผู้ป่วยตายได้

ถังซิ่วได้ถอนหายใจออกมาพร้อมกับเดินไปที่จุดที่ชุลมุน หากว่าเขาเป็นนิรันด์สูงสุดก็คงจะไม่แยแสเรื่องเล็กๆเหล่านี้แม้แต่น้อยแต่ตอนนี้เขาเป็นเพียงคนธรรมดาเท่านั้น

เขาไม่สามารถทำเป็นมองไม่เห็นได้

หากว่าเหตุการณ์ไม่ได้เกิดขึ้นตรงหน้าแต่ได้ยินมาจากที่อื่นเขาก็คงไม่สนใจแต่นี่มันเกิดขึ้นตรงหน้าของเขาและเขาไม่สามารถนิ่งเฉยได้

“หยุดก่อน”

ถังซิ่วได้ขวางทางรถเข็นเอาไว้

ชายคนที่นอนอยู่บนรถเข็งเองก็มีแผลที่สาหัสอย่างมาก ขาขวาของเขาเต็มไปด้วยเลือดที่ทะลักออกมาไม่หยุด ตอนนี้ผ้ากอซที่เพิ่งจะแปะไปเมื่อครู่เองก็ถูกย้อมไปด้วยเลือด ที่หัวของเขาเองก็มีเลือดไหลออกมาพร้อมกับแผลตามใบหน้าและสุดท้ายคือที่หน้าอกของเขาที่มีแท่งเหล็กแทงทะลุออกมา

“ทำอะไรน่ะ หลีกทางไปเดี๋ยวนี้ !”

หมอและพยาบาลที่เข็นรถอยู่นั้นก็ได้ตะโกนออกมาด้วยความโกรธโดยทันที

ถังซิ่วเองก็ได้จับไปที่ข้อมือของชายคนนั้นพร้อมกับตรวจชีพจรเขาโดยทันที เขาได้พูดออกมาด้วยเสียงทุ้มต่ำว่า

“ผมเองก็เป็นหมอเหมือนกัน ในเมื่อหมอและห้องผ่าตัดในโรงพยาบาลของคุณมีไม่พอ ผมก็สามารถช่วยรักษาเขาก่อนได้”

หมอวัยกลางคนเองก็ได้ตะโกนออกมาอีกครั้งว่า

“หมอที่ไหนกัน ? ฉันยังไม่เคยเห็นเธอเลยด้วยซ้ำยิ่งไปกว่านั้นผู้ป่วยเองก็มีบาดแผลที่สาหัสอย่างมากและต้องนำตัวส่งห้องผ่าตัดโดยทันที อย่าได้ถ่วงเวลา รีบๆหลีกทางไปได้แล้ว”

ถังซิ่วเองก็ไม่ได้ตอบกลับไปพร้อมกับแผ่จิตสัมผัสไปทั่วร่างกายของผู้ป่วย หลังจากที่ตรวจอาการบาดเจ็บของเขาแล้วก็ได้ผลักหมอวัยกลางคนออก

“แคว๊กกก...”

เสื้อของชายคนนั้นได้ถูกฉีกออกพร้อมกับกดไปที่จุดตามตัวของเขารอบๆแท่งเหล็ก หลังจากนั้นเขาก็ได้เปิดแผลที่ขาของชายคนนั้นแล้วกดจุดเพื่อหยุดเลือดก่อนที่จะกระชากแท่งเหล็กออกมาจากหน้าอกชายคนนั้นทันที (*ตายเลยดีกว่า55555)

“นี่ทำอะไรนะ ......ช่วยด้วย ฆาตกร !!!”

หมอวัยกลางคนที่ดูการกระทำของถังซิ่วเองก็ได้โห่ร้องออกมาทันทีแต่พยาบาลและคนอื่นๆนั้นกำลังชะงักค้างไป

ถังซิ่วไม่ได้สนใจเขาแม้แต่น้อย หลังจากที่กระฉากเอาแท่งเหล็กออกมาแล้วเขาก็ได้สอดมือเข้าไปในแผลพร้อมทั้งปลดปล่อยพลังแห่งดวงดาราออกมาเพื่อรักษากระดูกแล้วทิ้งพลังเอาไว้ก่อนที่จะหันหน้าไปยังพยาบาลแล้วตะโกนออกมาว่า

“จัดการทำแผลให้เขาซะ”

เมื่อพูดจบแล้วถังซิ่วเองก็ได้กดไปที่จุดทั่วหัวของชายคนนั้น หลังจากนั้นไม่นานเลือดดำก็ได้ไหลออกมามากมายก่อนที่ถังซิ่วจะกดลงไปอีกครั้งแล้วหันไปสนใจผู้ป่วยคนอื่น

“ทำอะไรกันนะ !!!!”

หมอคนนั้นเองก็ได้มองไปที่ถังซิ่วด้วยอารมณ์โกรธจัด การช่วยชีวิตคนก็เหมือนการดับไฟที่ต้องแข่งกับเวลา หากว่าถังซิ่วยังคงขวางทางเขาเอาไว้ก็อาจจะทำให้ผู้ป่วยตายได้

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด