ตอนที่แล้วReturning From The Immortal World - 320
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปReturning From The Immortal World - 322

Returning From The Immortal World - 321


.......................................................................................................................................................................................

ถังซิ่วได้เดินเข้าไปในหอพักก็พบกับชายหน้าตาหล่อเหลาคนหนึ่งพร้อมกับคู่รักวัยกลางคน

“สวัสดี !”

ถังซิ่วได้ทักทายออกมาด้วยรอยยิ้ม

ชายคนนั้นได้กระโดดขึ้นจากเก้าอี้พร้อมกับเดินมาตรงหน้าถังซิ่วแล้วถามว่า

“นายเป็นเมทร่วมห้องฉันงั้นหรอ ? ฉันเยวี่ยไค”

ถังซิ่วได้ตอบกลับไปด้วยรอยยิ้มว่า

“ฉันถังซิ่ว”

เยวี่ยไคเองก็ได้พูดว่า

“ยินดีที่ได้รู้จัก หลังจากนี้เราจะเป็นเพื่อนกัน เห็นไหมครับพ่อ แม่ ? ดูสิว่าเพื่อนร่วมห้องของผมเป็นเด็กเรียนแค่ไหนกัน รับรองได้เลยว่าเขาจะไม่ทำให้ผมเสียคนแน่นอน พ่อแม่กลับไปได้หรือยัง ?”

คู่สามีภรรยาเองก็ได้มองไปที่กันและกันพร้อมกับพูดออกมาด้วยรอยยิ้มว่า

“ถังน้อย ? เยวี่ยไคของเราเป็นเด็กที่ซุกซนและหวังว่าเธอจะสามารถดูแลเขาได้นะ หากว่าเขาสร้างปัญหาอะไรขึ้นก็สามารถติดต่อพวกเราได้ตลอดเวลา”

เมื่อพูดจบเขาก็ได้เอานามบัตรออกมาแล้วส่งให้กับถังซิ่วโดยทันที

ถังซิ่วได้มองไปที่นามบัตรนั้นและพบว่ามันมีแค่ชื่อและเบอร์โทรเท่านั้น เขาได้เอามันเก็บใส่กระเป๋าพร้อมทั้งตอบกลับด้วยรอยยิ้มว่า

“ไม่ต้องเป็นห่วงครับ ดูๆแล้วเยวี่ยไคเองก็เป็นคนที่ดี ผมจะช่วยเหลือเขาอย่างแน่นอน”

เยวี่ยชางชิงเองก็ได้พูดออกมาด้วยความประหลาดใจว่า

“นี่ถังน้อยเองก็มองคนออกด้วยงั้นหรอ ?”

ถังซิ่วได้ยิ้มตอบกลับไปแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

หญิงวัยกลางคนเองก็ได้ดึงมือของเยวี่ยชางชิงพร้อมกับพูดออกมาด้วยรอยยิ้มว่า

“ไคน้อย เรามาส่งลูกที่มหาวิทยาลัยแล้วลูกก็ต้องตั้งใจเรียนล่ะ ห้ามทำอะไรแผลงๆเข้าใจไหม หากว่าเรารู้ว่าลูกหนีเรียนล่ะก็ ระวังไว้เลยว่าพ่อแม่จะระงับบัตรเงินสดของลูกนะ”

“แม่ครับ ผมเข้าใจแล้ว”

เยวี่ยไคเองก็ได้มองไปที่ถังซิ่วด้วยหน้าตาที่อึดอัดพร้อมกับโกรธเล็กน้อย

หลังจากนั้น

คุณและคุณนายเยวี่ยเองก็ได้ออกจากหอพักไป

ใบหน้าที่ยิ้มแย้มของเขาหายไปทันทีพร้อมกับถูกแทนที่ด้วยใบหน้าเบื่อๆ หลังจากที่เขากลับลงไปนั่งแล้วก็ได้ไขว้ขาแล้วพูดกับถังซิ่วว่า

“นายชื่ออะไรนะ ? ถัง.......ถังซิ่ว เอาล่ะไม่ต้องเป็นห่วง หลังจากนี้ฉันจะคุ้มครองนายเอง”

ถังซิ่วได้ยิ้มออกมาขณะที่กำลังจัดเตียงอยู่แล้วพูดว่า

“นายเพิ่งจะรายงานตัวเสร็จไปใช่ไหม ? รีบๆไปเอาของที่สำนักงานมาได้แล้ว ตอนนี้คนกำลังเยอะมากระวังว่าอาจจะไม่เหลืออะไรให้นายใช้นะ”

เยวี่ยไคเองก็ได้โบกมือพร้อมกับพูดว่า

“สิ่งของที่มหาวิทยาลัยให้มานั้นมันขยะชัดๆ หลังจากที่เราไปรายงานตัวกับครูประจำชั้นแล้วนายว่างหรือเปล่า ? ออกไปซื้อของข้างนอกกับฉันหน่อยสิ ช่วงบ่ายฉันจะพานายไปเลี้ยงข้าว”

ถังซิ่วได้คิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะพูดว่า

“เอาตามนั้นแล้วกัน ฉันเองก็มีสิ่งของที่ต้องซื้ออยู่เหมือนกัน”

เยวี่ยไคเองก็ได้ยืนขึ้นพร้อมกับเข้าห้องน้ำไป หลังจากที่ออกมาแล้วก็เห็นว่าถังซิ่วได้จัดเตียงเรียบร้อยแล้วจึงได้พูดขึ้นว่า

“ไปกันเถอะ เราไม่ต้องรอไอ้เพื่อนร่วมห้องอีกสองคนแล้ว อ่อใช่ฉันได้เขียนโน๊ตไว้ว่าให้พวกเขาไปพบกับเราที่ร้านอาหาร”

ถังซิ่วได้ถามออกมาด้วยความสงสัยว่า

“นายรู้จักพวกเขางั้นหรอ ?”

เยวี่ยไคเองก็ได้ส่ายศีรษะพร้อมทั้งพูดว่า

“ไม่รู้จัก”

ถังซิ่วได้ฝืนยิ้มพร้อมกับพูดต่อว่า

“แล้วคิดว่าพวกเขาจะไปงั้นหรอ ?”

เยวี่ยไคเองก็ได้ยักไหล่ขณะที่พูดอย่างราบเรียบว่า

“เรื่องของพวกเขาสิ ไปกันเถอะ สาวๆกำลังรออยู่ อย่างแรกคือเราต้องไปที่ห้องเรียนกันก่อน”

ถังซิ่วอดหัวเราะออกมาไม่ได้เพราะพบว่าไอ้นี่มันเป็นเด็กเสียคนดีๆนี่เอง ก่อนหน้านี้ยังทำตัวเป็นลูกที่ดีต่อหน้าพ่อแม่อยู่เลย

ชั้น 4 ห้อง b ตึกประวัติศาสตร์

หลังจากที่ถังซิ่วเข้ามาแล้วก็พบว่าในห้องมีเพียงนักเรียนไม่กี่คนเท่านั้น หลังจากที่พวกเขาเห็นถังซิ่วแล้วก็มีชายตังสูงเดินเข้ามาพูดกับพวกเขาด้วยรอยยิ้มว่า

“สวัสดีเพื่อนใหม่ทั้งสอง ฉันเซ่าเหลียงจากเกาะจิงเหมิน”

“ถังซิ่ว”

“เยวี่ยไค”

พวกเขาได้แลกเปลี่ยนกันเล็กน้อย

เซ่าเหลียงเองก็ได้พูดออกมาด้วยรอยยิ้มว่า

“เพื่อนทั้งสอง พวกนายไม่รู้หรอกว่าครูประจำชั้นของเรานั้นสวยและเด็กมากๆ ฉันเองก็ได้เห็นคนสวยมามากมายแต่ก็มีไม่มากที่สวยได้เท่าเธอ อ่อใช่ เธอออกไปเอาของ เดี๋ยวเธอมาแล้วพวกนายก็ได้เห็นเอง”

ถังซิ่วเองก็ไม่ได้สนใจกับความงามเท่าไหร่ดังนั้นจึงได้แค่ยิ้มแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกไปแต่เมื่อเยวี่ยไคได้ยินนั้นถึงกับเดินเข้าไปหาเซ่าเหลียงแล้วถามออกมาด้วยความสงสัยว่า

“สวยจริงๆงั้นหรอ ? ยังอายุน้อยด้วย ? ? มีรูปภาพของเธอไหม ?”

ดวงตาของเซ่าเหลียงเองก็ได้เปล่งประกายพร้อมกับโอบไหล่เขาแล้วหยิบโทรศัพท์ออกมาก่อนที่จะเปิดรูปให้เขาดูแล้วพูดว่า

“แน่นอนว่ามีอยู่แล้ว ฉันแอบถ่ายมาและอีกรูปหนึ่งคือที่ฉันถ่ายรูปรวม เป็นไง ? สวยไหม ?”

หลังจากที่เยวี่ยไคได้เห็นแล้วก็พยักหน้าด้วยรอยยิ้มแล้วพูดว่า

“สวย สวยมากๆ สวยมากกว่าใครหลายคนที่ฉันได้พบเจออีกและอาจเทียบได้กับผู้หญิงระดับสูงเลยก็ว่าได้ ฉันตั้งเป้าไว้แล้วว่าฉันจะต้องได้เธอมาเป็นแฟน”

เซ่าเหลียงเองก็ได้ยกนิ้วโป้งขึ้นมาก่อนที่จะชื่นชมว่า

“เพื่อนเอ๋ย หากว่าฉันสามารถได้ผู้หญิงงามในโรงเรียนนี้มาเป็นแฟนก็พึงพอใจแล้ว ไม่คิดเลยว่าความคิดของนายจะใหญ่กว่าฉันมาก ช่วงบ่ายวันนี้เราต้องฉลองกันหน่อยแล้ว”

เยวี่ยไคเองก็ได้ยิ้มออกมาพร้อมกับพูดออกมาตรงๆว่า

“ไม่มีปัญหา รอหลังจากที่ฉันและถังซิ่วได้พบกับครูฮั่นก่อน แล้วนายว่างไหม ? ออกไปซื้อของกับฉันหน่อยสิแล้วเดี๋ยวฉันเลี้ยงอาหารช่วงบ่ายเอง ที่ด้านนอกมีร้านอาหารอร่อยๆอยู่มากมาย”

เซ่าเหลียงเองก็ได้พยักหน้าพร้อมพูดว่า

“เอางั้นก็ได้ ฉันเองก็เพิ่งมาถึงเมืองนี้เมื่อเช้าและยังไม่ได้เปิดหูเปิดตาเลย อ่อใช่ หากว่านายว่างวันไหนก็ไปซื้อรถกับฉันหน่อย ! ไม่มีรถขับในเซี่ยงไฮ้นี่มันรันทดจริงๆ ทำอะไรก็ลำบากเหลือเกิน”

ข้างๆกันนั้น

เมื่อถังซิ่วได้ยินคำพูดของเซ่าเหลียงก็ถึงกับยิ้มออกมาอย่างขมขื่น เขาไม่คิดเลยว่าหลังจากที่มาถึงแล้วก็เจอลูกคนรวยสองคนเลย ดูเหมือนว่าเขาจะไม่เหงาแน่นอน

ในชั่ววินาทีนั้นเขาก็พบว่ามีใครกำลังเดินเข้ามา เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นและมองออกไปก็ทำให้ท่าทางของเขาเปลี่ยนไปพร้อมกับโห่ร้องออกมาว่า

“เธอ......เป็นเธอไปได้ไง ?”

ฮั่นชิงหวที่กำลังถือเอกสารอยู่นั้นก็ได้ยิ้มออกมาอย่างสดใสก่อนที่จะพูดว่า

“แล้วทำไมจะเป็นฉันไปไม่ได้ล่ะ ?”

ถังซิ่วได้ฝืนยิ้มออกมาแล้วพูดว่า

“ฮั่นคนสวย ช่วยหยิกผมหน่อยได้ไหม ? ดูเหมือนว่าผมกำลังตกอยู่ในความฝัน ?”

“พุฟฟฟฟฟฟ”

ฮั่นชิงหวูเองก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้แล้วพูดว่า

“ถังซิ่ว เธอไม่คิดว่าฉันจะมาเป็นครูอยู่ที่นี่งั้นหรอ ? ยิ่งไปกว่านั้นคือสอนเธอถึง4ปีใช่ไหม ?”

ถังซิ่วได้โห่ร้องออกมาอีกครั้งว่า

“คุณ.... คุณ.......นี่มาที่นี่เพื่อจะมาสอนงั้นหรอ ? ยิ่งไปกว่านั้นคือสอนผมถึง4ปี ? พูดเล่นใช่ไหม ?”

ฮั่นชิงหวูเองก็ได้พูดออกมาว่า

“ไม่ได้พูดเล่นหรอกนะ จำได้ไหมว่าก่อนหน้านี้ฉันบอกว่ามีเรื่องต้องมาจัดการที่เซี่ยงไฮ้แล้วฝากให้เธอช่วยดูแลเพื่อนรักของฉันน่ะ ? ที่ฉันมาที่เซี่ยงไฮ้ในตอนนั้นก็เพื่อจะย้ายมาสอนที่นี่ไง อย่างไรก็ตามฉันก็ได้ย้ายมาสอนที่คณะนี้แล้วไงล่ะ”

เยวี่ยไค เซ่าเหลียงและรวมถึงนักเรียนคนอื่นๆเองก็มองไปที่ถังซิ่วและฮั่นชิงหวูเพราะพวกเขาไม่คิดมาก่อนเลยว่าสองคนนี้จะรู้จักกันมาก่อน

เซ่าเหลียงเองก็ได้สะกิดถังซิ่วแล้วถามด้วยความสงสัยว่า

“รู้จักกันมาก่อนงั้นหรอ ? ดูเหมือนว่าจะสนิทกันมากนะ ?”

ถังซิ่วได้ฝืนยิ้มออกมาแล้วพูดว่า

“ไม่สนิทกันได้ไง เธอเป็นครูสอนฉันในช่วงมัธยม”

“อะไรนะ ?”

คนอื่นๆเองก็ถึงกับหงายเงิบกันเลยทีเดียว

ฮั่นชิงหวูเองก็ได้พูดออกมาด้วยรอยยิ้มว่า

“ใช่แล้ว ถังซิ่วเป็นนักเรียนประจำชั้นของฉันช่วงมัธยม ดูเหมือนว่าชะตากรรมของเราจะคู่กันนะ เอาล่ะไม่ต้องเป็นห่วง มีฉันเป็นครูประจำชั้นอีก4ปีต่อจากนี้นั้นเป็นโชคของพวกเธอเพราะอย่างไรก็ตามนักเรียนของฉันเป็นถึงคนที่สอบได้อันดับหนึ่งในการสอบเข้าพร้อมทั้งยังได้คะแนนเป็นอันดับหนึ่งด้านวิทยาศาสตร์ในจังหวัดชวงฉิงอีกด้วย นักเรียนโดดเด่นแค่ไหนก็แสดงให้เห็นว่าครูเองก็จะต้องสุดยอดเช่นกัน”

จังหวัดชวนฉิง ?

สอบเข้าได้อันดับที่หนึ่ง ?

เยวี่ยไคเองก็ได้ยกนิ้มโป้งขึ้นมาชื่นชมว่า

“ดูเหมือนว่าฉันคงต้องคืนคำพูดเสียแล้วสิ”

เซ่าเหลียงเองก็ได้ถามออกมาอย่างสับสนว่า

“คืนคำพูดไหนกัน ?”

เยวี่ยไคเองก็ได้พูดออกมาอย่างกวนๆว่า

“จะเป็นอะไรไปได้อีก ?คำพูดที่ฉันเพิ่งพูดไปไงล่ะ ! ดูสิว่าพวกเขามีชะตาคู่กันขนาดไหนและแน่นอนว่าไม่สามารถแย่งใจครูมาได้อย่างแน่นอน ยิ่งไปกว่านั้นยังต้องอยู่ร่วมกันกับถังซิ่วกว่า4ปีอีก เรียนจบก็คงได้เมียพอดี !”

“งี้นี่เอง!”

เซ่าเหลียงเองก็ได้หัวเราะออกมาอย่างดัง

ถังซิ่วที่ได้ยินคำพูดของพวกเขาเองก็ได้ยิ้มออกมาอย่างขมขื่นแล้วพูดว่า

“เยวี่ยไค อย่าพูดไร้สาระ ฉันกับครูฮั่นเป็นเพียงครูและนักเรียนเท่านั้น หากว่านายมีความสามารถจริงก็จีบเธอเลย”

ฮั่นชิงหวูเองก็ไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดีก่อนที่เธอจะพูดอย่างไม่สบอารมณ์ว่า

“อย่าพูดเรื่องไร้สาระ ฉันเป็นครูของพวกเธอนะ หากว่าหลังจากนี้ใครกล้าที่จะพูดแบบนี้อีกฉันจะหักเท้าให้หมดเลย”

“........”

แม้ว่าเยวี่ยไคจะเป็นคนหัวรั้นแต่ก็หยุดโดยทันที

หลังจากนั้นไม่นาน

ถังซิ่วและเยวี่ยไคเองก็ได้เซ็นชื่อ

“อาจารย์ฮั่น พวกผมจะออกไปซื้อของกันข้างนอกหากว่าไม่มีอะไรแล้วก็ขอตัว”

เยวี่ยไคเองก็ได้ส่งปากกาคืนให้เธอ

ฮั่นชิงหวูเองก็ได้พยักหน้าพร้อมพูดว่า

“ไปสิ ถังซิ่ว เธอยังไม่ได้ให้เบอร์ฉันเลยนิ ? เอามานี่แล้วเดี๋ยวเราไปทานอาหารเย็นด้วยกัน”

“ก็ได้ !”

ถังซิ่วได้พยักหน้าก่อนที่จะออกจากห้องไปพร้อมกับเยวี่ยไค

ที่ทางเดิน

เซ่าเหลียงเองก็ได้พูดออกมาอย่างจริงจังว่า

“เยวี่ยไค ฉันกล้าพนันเลยว่าที่ครูฮั่นมาสอนที่นี่ก็เพื่อจะตามถังซิ่วมา ดูเหมือนว่าเสน่ห์ของถังซิ่วนั้นแถบจะทำให้ผู้หญิงต้องคุกเข่าเลยนะ”

เยวี่ยไคเองก็ได้ตอบกลับไปว่า

“ใช่แล้ว ไม่เช่นนั้นจะเป็นไปได้ไงที่ครูประจำชั้นมัธยมจะบินมาหลายกิโลเมตรเพื่อที่จะมาสอน ? ยิ่งไปกว่านั้นฉันมั่นใจเลยว่าเธอมีเส้นสายอยู่ไม่น้อยและใช้ความพยายามอย่างมากไม่เช่นนั้นจะอยู่ดีๆก็เข้ามาสอนที่มหาวิทยาลัยได้อย่างไรกัน”

ถังซิ่วเองก็ได้ฝืนยิ้มแล้วพูดว่า

“พวกนายสองคนพูดเรื่องไร้สาระอะไรกันน่ะ ? ฉันกับครูฮั่นเป็นเพียงครูและนักเรียนเท่านั้น”

“ถ้าเชื่อนายเราก็คงจะเคี้ยวหญ้าแล้ว”

พวกเขาทั้งสองเองก็ได้ตะโกนออกมาเป็นเสียงเดียวกัน

ทันในนั้นเยวี่ยไคเองก็ได้พูดออกมาว่า

“ถังซิ่ว หลังจากนี้นายเป็นลูกพี่นะ เป็นลูกพี่ของพวกเรา ตราบใดที่นายสามารถสอนเทคนิคการจีบสาวให้พวกฉันได้เราก็ยินดีที่จะบริการนายเหมือนลุงตัวเองเลยล่ะ”

“ไปลงนรกซะ !....”

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด