Returning From The Immortal World - 320
.......................................................................................................................................................................................
คังเซี่ยนนั้นเชื่อใจคำพูดของถังซิ่วเป็นอย่างมาก เธอได้พูดออกมาด้วยรอยยิ้มว่า
“วางใจเถอะ ตราบใดที่ซูเขวียนนั้นพยายามฉันก็จะมอบหน้าที่ที่สำคัญไปให้กับเขา คุณก็เถอะ อย่าได้หลงระเริงไปกลับแสงสีเสียงที่เมืองเซี่ยงไฮ้ล่ะ”
ถังซิ่วอดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้พร้อมกับพูดว่า
“ในโลกนี้ไม่มีสถานที่ที่จะทำให้ฉันเสียคนไปได้หรอกน่า เอาล่ะฉันต้องรีบไปที่สนามบินแล้ว มีเรื่องอะไรก็ติดต่อมาทางโทรศัพท์แล้วกัน”
คังเซี่ยนเองก็รู้สึกไม่อยากจะปล่อยเขาไปเพราะหลังจากที่ได้เจอเขาแล้วยังไม่ได้ทานอาหารด้วยกันสักมื้อเลยด้วยซ้ำแต่เมื่อคิดถึงเรื่องที่จะได้เจอกันในอีก5-6วันแล้วความรู้สึกเศร้าของเธอก็ได้จางหายไปทันที
แม้ว่าถังซิ่วจะไม่ได้ให้สถานะอะไรกับเธอแม้แต่น้อยแต่เธอก็คิดว่าตัวเองเป็นผู้หญิงของเขา
เธอยืนมองอยู่ที่หน้าต่างสำนักงาน
คังเซี่ยนมองไปที่ถังซิ่วขณะที่เขากำลังเดินออกจากตึกไปพร้อมกับแบกสำภาระไปขึ้นรถแท็กซี่ก่อนที่เธอจะยิ้มออกมาอย่างน่าหลงใหล
“ทำตัวไม่โดดเด่นอะไรขนาดนั้น เป็นถึงบอสแต่กลับนั่งแต่รถแท็กซี่ ไม่แม้กระทั่งจะหาคนขับรถ”
ช่วง 4 ทุ่ม
ถังซิ่วได้นั่งเครื่องบินส่วนตัวของโอหยางลูลู่ไปถึงเซี่ยงไฮ้ แม้ว่าห้องอาหารร้อยงานฉลองจะมีสาขาอยู่ที่นี่ก็ตามแต่เขาก็ไม่ได้แจ้งใครแม้แต่น้อย ถังซิ่วได้นั่งรถแท็กซี่ไปที่วิลล่าใกล้ๆกับมหาวิทยาลัย
วิลล่าในโครงการบลูสตาร์
ย่านฮ่วงปูเป็นเขตพื้นที่ของวิลล่าที่หรูหราที่สุดซึ่งตั้งอยู่ใกล้ๆกับมหาวิทยาลัย มันห่างกันเพียงแค่5กิโลเมตรและธุรกิจรอบๆถนนนี้เองก็เฟื่องฟูเป็นอย่างมาก มันมีโรงพยาบาล โรงแรม สถานบันเทิงและศูนย์อาหารแห่งใหญ่ตั้งอยู่ที่ใจกลาง
ถังซิ่วก็ได้เดินไปที่ประตูทางทิศใต้หลังจากที่ลงจากรถแท็กซี่แล้ว
“คุณครับ โปรดแสดงบัตรเข้าออกด้วยครับ”
หน่วยรักษาความปลอดภัยหลายคนได้ขวางทางของถังซิ่วเอาไว้
ถังซิ่วได้เอากุญแจบ้านออกมาพร้อมกับส่ายศีรษะแล้วพูดว่า
“ผมไม่ได้มาในฐานะผู้เยี่ยมชม นี่เป็นบัตรคีย์การ์ดของผม”
หลังจากที่หน่วยรักษาความปลอดภัยได้รับบัตรมาจากถังซิ่วพร้อมเห็นเลข 9 บนนั้น ท่าทางของพวกเขาก็เปลี่ยนไปและถามออกมาอย่างสุภาพว่า
“ท่านครับ ท่านมาที่นี่เป็นครั้งแรก ?”
ถังซิ่วได้ตอบกลับไปว่า
“ใช่แล้ว วันนี้เป็นครั้งแรก หลังจากนี้น่าจะมาอาศัยอยู่บ่อยๆ”
หน่วยรักษาความปลอดภัยเองก็ได้ใช้เครื่องวิทยุก่อนที่จะสอบถามข้อมูลต่างๆพร้อมทั้งพูดออกมาอย่างรวดเร็วว่า
“ท่านคือคุณถัง ? ที่อยู่ของท่านคือวิลล่าหมายเลข 9 และทางสำนักงานบริหารของเราเองก็ได้จัดเตรียมแม่บ้านและคนรับใช้ไว้ให้ท่านแล้ว ผู้ซื้อวิลล่าเองได้บอกว่าหลังจากที่ท่านมาแล้วก็เลือกได้ตามใจชอบเลย”
ถังซิ่วได้เงียบไปครู่หนึ่งก่อนที่จะส่ายศีรษะแล้วพูดว่า
“ตอนนี้ยังไม่จำเป็น หากว่าผมต้องการแม่บ้านจริงๆก็จะไปหามาเอง ผมเข้าไปได้หรือยัง ?”
หน่วยรักษาความปลอดภัยเองก็ได้พยักหน้าอย่างรวดเร็วพร้อมกับพูดว่า
“เชิญครับคุณถัง อ่อใช่ วิลล่าหลังที่คุณอยู่นั้นค่อนข้างไกลดังนั้นคุณต้องการให้เราไปส่งไหมครับ ?”
ถังซิ่วได้ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะพยักหน้าแล้วพูดว่า
“รบกวนด้วย”
หลังจากผ่านไปไม่กี่นาที
ถังซิ่วได้นั่งรถเข้าไปพร้อมกับหยุดอยู่ที่หน้าวิลล่าของเขา สิ่งที่ทำให้เขาต้องประหลาดใจที่สุดก็คือเขาเองก็ได้ขับผ่านวิลล่ามามากมายแต่หลังนี้กลับไปหลังที่หรูหราที่สุด ที่ตั้งเองก็อยู่ด้านในสุดพร้อมทั้งยังมียามรักษาการมากมาย
“ขอบคุณ”
“คุณสุภาพไปแล้ว นี่เป็นสิ่งที่ผมควรทำ”
ถังซิ่วได้มองไปที่หน่วยรักษาความปลอดภัยที่กำลังขับออกไปพร้อมหันหน้ากลับแล้วเดินเข้าไปในวิลล่า หลังจากเข้าไปแล้วเขาก็ได้รูดคีย์การ์ดพร้อมกับเปิดโคมไฟด้านใน ทันใดนั้นเขาก็พบว่าถึงแม้ที่นี่จะยังไม่หรูหราเท่ากับที่โครงการเมืองประตูทิศใต้แต่หากเทียบจากทำเลและราคาแล้ว ที่นี่จะต้องมีราคาหากกว่าแน่นอน
ทันใดนั้น
ถังซิ่วก็ได้เดินเที่ยวไปทั่ววิลล่าของเขาพร้อมกับพบว่ามันมีห้องนอน6ห้อง ห้องทำงาน ห้องออกกำลังกาย ห้องเล่นหมากรุกและห้องประชุม เขาค้นพบว่าที่นี่สะอาดและเรียบร้อยเป็นอย่างมากซึ่งแน่นอนว่ามันต้องมีคนคอยมาทำความสะอาดให้ทุกวัน
ที่ชั้นสอง
ถังซิ่วได้เลือกห้องนอนที่หรูหราที่สุด หลังจากที่เขาผ่อนคลายแล้วก็ได้อาบน้ำพร้อมกับสวมเสื้อผ้าชุดใหม่จากตู้และกำลังเตรียมที่จะพักผ่อน
ถังหมินเองได้เตรียมทุกอย่างที่เขาจำเป็นไว้ให้หมดแล้วรวมไปถึงเสื้อผ้าแบรนด์เนมต่างๆ แม้กระทั่งกางเกงในและถุงเท้าของเขายังได้รับการออกแบบมาอย่างดี
“นอนดีกว่า”
ถังซิ่วไม่ต้องการที่จะบ่มเพาะพลังต่อไปพร้อมกับหลับตาลงในทันที
เช้าวันรุ่งขึ้น
หลังจากที่ถังซิ่วได้อาบน้ำพร้อมกับเปิดประตูโรงรถที่ชั้น1แล้วก็พบรถจอดอยู่4คนซึ่งทำให้ใบหน้าของเขานิ่งค้างไปครู่หนึ่ง
(กดดูรูปรถได้นร้า )
Audi A8
BMW 7
Ferrari supercar
Bentley Bentayga
ท้ายที่สุดถังซิ่วก็ได้สติขึ้นมาพร้อมกับฝืนยิ้มออกมา เขาได้มองไปที่รถยนต์เหล่านี้และรู้ได้ทันทีเลยว่ามันมีราคามากกว่า Land Rover ของเขาแน่นอน
“ช่างมันเถอะ ไปรถแท็กซี่ก็ได้”
ถังซิ่วไม่ต้องการจะเป็นจุดสนใจของที่นี่ดังนั้นจึงได้ปิดประตูโรงจอดรถพร้อมกับออกไปนอกวิลล่าทันที
หน้าประตูทางเข้ามหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้
หลังจากที่ถังซิ่วได้มาถึงที่นี่แล้วก็พบว่าความคิดของตัวเองนั้นผิดพลาดขนาดไหนเพราะเขาพบว่าที่มหาวิทยาลัยแห่งนี้เต็มไปด้วยรถหรูหรามากมาย สิ่งที่แย่ที่สุดคือทางตะวันตกของทางเข้านั้นได้มีรถราคาแพง7-8คันจอดเรียงแถวกันพร้อมกับชายหนุ่ม7-8คนที่กำลังสูบบุหรี่และคอยจีบสาวที่มารายงานตัว
“พวกนี้คงจะเป็นเพลย์บอยจากเซี่ยงไฮ้สินะ”
ถังซิ่วนั้นเป็นคนที่ต่อต้านเหล่านายน้อยเพลย์บอยเป็นอย่างมากแต่ตอนนี้ฝ่ายนั้นเองก็ยังไม่ได้มาล่วงเกินเขาซึ่งทำให้เขาเองก็ไม่อยากจะสนใจ เขาได้ถือกระเป๋าเข้าไปในมหาวิทยาลัยทันที
ด้านในเองก็คึกคักเป็นอย่างมาก
กลิ่นอายของหนุ่มสาวพร้อมกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม ที่นี่มีนักศึกษาบางคนที่มารายงานตัวพร้อมกับผู้ปกครองเช่นกัน
ไม่นานหลังจากนั้น
ถังซิ่วได้ไปถึงจุดรายงานตัว
สำนักงานรายงานตัวคณะประวัติศาสตร์
เหว่นไฮ่เจี่ยกำลังนั่งเบื่อขณะที่มองไปที่ฉากคึกคักตรงหน้า เธอได้ฝืนยิ้มออกมาเพราะจำนวนนักศึกษาของคณะเธอมีเหลือเกิน มันประมาณแค่40คนเท่านั้นและจนถึงตอนนี้ก็มีนักศึกษามารายงานตัวแค่4คนเท่านั้น
“สวัสดีครับนี่เป็นสำนักรายงานตัวของคณะประวัติศาสตร์ใช่ไหมครับ ?”
ถังซิ่วได้มาถึงตรงหน้าของเหว่นไฮ่เจี่ยก่อนที่จะถามออกมา
เหว่นไฮ่เจี่ยได้ตอบกลับไปด้วยรอยยิ้มอย่างรวดเร็วว่า
“ใช่แล้ว นี่เป็นจุดรายงานตัวของคณะประวัติศาสตร์ เธอเป็นนักศึกษาใหม่ของปีนี้งั้นหรอ ?”
“ใช่ครับ”
ถังซิ่วได้เอาเอกสารออกมาพร้อมส่งมันไปให้เธอ
เหว่นไฮ่เจี่ยได้ยิ้มออกมาแต่หลังจากที่อ่านเอกสารแล้วท่าทางของเธอก็เปลี่ยนไป เธอได้เงยหน้าขึ้นมามองถังซิ่วพร้อมกับถามออกมาด้วยความสงสัยว่า
“เธอคือถังซิ่วงั้นหรอ ?”
ถังซิ่วได้ชะงักไปพร้อมกับถามออกมาอย่างสับสนว่า
“เรารู้จักกันมาก่อน ?”
เหว่นไฮ่เจี่ยเองก็ได้ตอบกลับด้วยรอยยิ้มว่า
“ฉันไม่รู้จักเธอหรอกแต่ชื่อเสียงของเธอดังก้องเหมือนเสียงฟ้าผ่า คะแนนวิทยาศาสตร์อันดับหนึ่งซึ่งเกือบจะได้คะแนนเต็มในการสอบเข้า สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเธอไม่เลือกเรียนที่เมืองหลวงแต่กลับเลือกเรียนที่นี่และมันทำให้ผู้คนเองก็รู้สึกสงสัยแต่คณะขอเราก็ยินดีอย่างมากที่เธอเลือกที่นี่และ....”
ถังซิ่วพบว่าคำพูดของเหว่นไฮ่เจี่ยได้หยุดลงจึงได้ถามออกมาด้วยรอยยิ้มว่า
“และ ?”
เหว่นไฮ่เจี่ยเองก็ตอบกลับไปว่า
“ยิ่งไปกว่านั้นรองผู้อำนวยการแผนกประวัติศาสตร์เองก็ได้เตือนฉันหลายครั้งว่าหากเธอมาแล้วให้แจ้งเขาทันที”
ถังซิ่วได้คิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะถามออกมาว่า
“คุณกำลังพูดถึงเหล่ใบยี่ ?”
เหว่นไฮ่เจี่ยเองก็ได้พูดออกมาด้วยรอยยิ้มว่า
“เหล่ใบยี่ไหนกัน เธอต้องเรียกเขาว่ารองผู้อำนวยการเหล่สิหรือไม่ก็โปรเฟสเซอร์เหล่”
ถังซิ่วได้พยักหน้าพร้อมกับพูดว่า
“เอาล่ะ ช่วยจัดการเรื่องการายงานตัวให้ผมด้วยแล้วกัน”
เหว่นไฮ่เจี่ยได้พูดว่า
“ไม่มีปัญหา เอาบัตรของเธอมาให้ฉันและตั้งแต่วันที่ 1-7 นี้จะเป็นวันรายงานตัว ฝึกทหารวันที่ 8 และจบในเวลาครึ่งเดือนก่อนที่จะเริ่มเปิดเรียนอย่างเป็นทางการ ค่าใช้จ่ายทั้งหมดของเธอได้ถูกยกเว้นโดยรองผู้อำนวยการเหล่”
ถังซิ่วได้พูดออกมาด้วยความประหลาดใจว่า
“แล้วเขาจะมาจ่ายให้ผมทำไมกัน ?”
เหว่นไฮ่เจี่ยเองก็ได้ส่ายศีรษะพร้อมกับพูดว่า
“เธอถามฉันแล้วฉันจะไปถามใครล่ะ อย่าบอกนะว่าเธอไม่รู้จักเขา ?”
ถังซิ่วได้ตอบกลับไปว่า
“รู้จัก”
เหว่นไฮ่เจี่ยเองก็ได้ตอบกลับไปว่า
“ในเมื่อรู้จักกันแล้วก็ไม่เป็นอะไรซะหน่อย”
หลังจากผ่านไปไม่กี่นาที
เหว่นไฮ่เจี่ยได้จัดการเอกสารให้แก่ถังซิ่วพร้อมกับเอากุญแจให้เขาแล้วพูดว่า
“นี่เป็นกุญแจหอพักของเธอ เพื่อนร่วมห้องของเธอยังไม่มาถึง”
ถังซิ่วได้รับกุญแจไปพร้อมกับถามว่า
“คุณเป็นครูของคณะเรางั้นหรอ ?”
เหว่นไฮ่เจี่ยได้ตอบกลับด้วยรอยยิ้มว่า
“ใช่แล้ว เธอสามารถเรียกฉันว่าคุณครูเหว่นหรือพี่สาวเหว่นก็ได้ ฉันสอนอยู่ที่นี่มา2ปีแล้ว”
ถังซิ่วได้ตอบกลับด้วยรอยยิ้มว่า
“งั้นผมเรียกว่าพี่สาวเหว่นแล้วกัน !”
เหว่นไฮ่เจี่ยได้ตอบกลับว่า
“ไม่มีปัญหา เธอเอาของไปเก็บที่หอพักก่อนก็ได้แล้วค่อยไปรายงานตัวกับครูประจำชั้นของเธอที่ชั้น4ห้อง B”
“ครับ ลาก่อน”
ถังซิ่วเองก็ได้เดินไปถึงที่หอพักของเขา แม้ว่าเขาจะมีวิลล่าอยู่ด้านนอกแต่ก็ไม่รู้ว่าที่นี่สามารถอาศัยอยู่ภายนอกได้ไหมดังนั้นเขาจึงต้องไปถามให้แน่ชัดก่อน
ที่หอพัก
ถังซิ่วได้เปิดประตูออกพร้อมกับพบว่าบรรยากาศภายในนั้นดีมาก เตียง4เตียงพร้อมกับชั้นวางหนังสือซึ่งทั้งหมดนี้สะอาดเป็นอย่างมาก อย่างไรก็ตามสิ่งที่คำให้เขาไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดีคือรูปภาพหญิงสาวสวมชุดบิกินี่โป๊ที่ถูกเหลือทิ้งไว้ตรงผนัง
ถังซิ่วได้มองไปที่หมายเลขเตียงพร้อมพบว่าเตียงของเขาอยู่ด้านซ้ายดังนั้นจึงได้รีบยัดกระเป๋าเข้าไปพร้อมทั้งไปเอาผ้าห่มและสิ่งของต่างๆจากสำนักงาน
“เอิ่ม ?”
เมื่อถังซิ่วได้กลับมาที่ห้องก็พบว่าประตูห้องได้ถูกเปิดอ้าเอาไว้