Returning From The Immortal World - 314

.......................................................................................................................................................................................

สนามบินเกาะฮ่องกง

ถังซิ่วกำลังสะพายกระเป๋าสำภาระขณะที่กำลังเดินออกมาพร้อมหยีเหลียนหยาน เขาพบว่าเฮาเหล่ได้มารออยู่ก่อนแล้วและเธอเองก็แต่งตัวสวยเป็นอย่างมากทว่าสิ่งที่ถังซิ่วสนใจจริงๆคือพลังหยวนที่ส่งออกมาจากตัวเธอ

“ดูเหมือนว่าจะไปได้ด้วยดีนะ”

ถังซิ่วเองก็ได้คิดอยู่ในใจก่อนที่จะเดินไปหาเธอ

“เหนื่อยหน่อยนะค่ะบอส”

เมื่อเฮาเหล่ได้เห็นถังซิ่วแล้วนั้นเธอก็ได้หันไปมองหยีเหลียนหยานที่อยู่ข้างๆเขาพร้อมกับพูดออกมาด้วยรอยยิ้มและความเคารพ

ถังซิ่วได้พยักหน้าของเขาก่อนที่จะพูดว่า

“รออยู่นานหรือยัง ? อ่อจัดเตรียมที่พักให้ฉันด้วยนะ ฉันจะพักที่เกาะนี่ในวันนี้แล้วจะกลับในวันพรุ่งนี้”

เฮาเหล่เองก็พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม

ถังซิ่วได้หันหน้ากลับไปมองที่หยีเหลียนหยานพร้อมกับถามออกมาว่า

“เธอจะกลับไปเลยหรือเปล่า ? หรือว่าจะกลับวันพรุ่งนี้ ?”

หยีเหลียนหยานเองก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะถามออกมาว่า

“โรงแรมที่พี่ชายถังพักอยู่มันแพงมากหรือเปล่า ? หากว่าแพงเกินไปฉันก็ไม่สามารถพักได้อย่างแน่นอน”

ถังซิ่วอดหัวเราะออกมาไม่ได้พร้อมกับตอบไปว่า

“ฉันไม่ได้พักที่โรงแรมแต่พักที่บ้าน”

หยีเหลียนหยานเองก็ได้ถามออกมาด้วยความประหลาดใจว่า

“นายมีบ้านที่เกาะฮ่องกงด้วยงั้นหรอ ?”

ถังซิ่วก็ได้ตอบกลับไปด้วยรอยยิ้มว่า

“ก็นับได้ว่ามีนะ”

หยีเหลียนหยานเองก็ได้ลังเลก่อนที่จะพูดว่า

“งั้นฉันขอพักกับนายแล้วกัน มันมีห้องว่างหรือเปล่า ?”

“มี”

ถังซิ่วได้ตอบกลับไป

หยีเหลียนหยานเองก็ได้รู้สึกโล่งใจก่อนที่เธอจะพูดออกมาด้วยรอยยิ้มว่า

“เรารีบเร่งมาที่นี่ตั้ง2-3วันแล้วฉันเองก็รู้สึกเหนื่อยเป็นอย่างมาก ดีมากเลยที่สามารถพักผ่อนได้ อ่อใช่ ฉันคิดว่าวันพรุ่งนี้ก็จะกลับไปบ้านเลย”

ถังซิ่วได้ถามออกมาด้วยความสงสัยว่า

“ฉันยังไม่ได้ถามเธอเลยใช่ไหมว่าผลการสอบเข้าของเธอเป็นอย่างไรบ้าง ? แล้วสอบเข้าที่ไหน ?”

หยีเหลียนหยานเองก็ได้ตอบกลับอย่างมีความสุขว่า

“มหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ เป็นไงเก่งไหมล่ะ ?”

เก่งงั้นหรอ ?

ริมฝีปากของถังซิ่วกระตุกเล็กน้อยก่อนที่จะฝืนยิ้มออกมาแล้วยกนิ้วโป้งขึ้นมาชื่นชมว่า

“สุดยอดมากๆ !”

หยีเหลียนหยานเองก็ได้พูดออกมว่า

“ไม่รู้ซะแล้วว่าฉันเป็นใคร ฉันเป็นถึงเทพธิดาผู้มีความรู้ แม้ว่าคะแนนของฉันจะไม่ได้ที่หนึ่งก็ตามแต่ก็สามารถสอบเข้าได้ด้วยคะแนน1ใน10อย่างแน่นอน”

“เธอเก่งมาก !”

เมื่อถังซิ่วได้พูดประโยคนี้จบก็ได้หันหลังเดินออกไปด้านนอก

เมื่อถึงที่ลานจอดรถแล้วดวงตาของหยีเหลียนหยานเองก็เป็นประกายพร้อมกับจ้องมองไปที่รถ Rolls Royce แล้วถามออกมาว่า

“นี่เป็นรถของเรางั้นหรอ ?”

เฮาเหล่เองก็ได้เปิดประตูให้ถังซิ่วก่อนที่จะพูดออกมาด้วยรอยยิ้มหลังจากที่ได้ยินคำถามของหยีเหลียนหยานว่า

“ใช่แล้ว มีปัญหาตรงไหนงั้นหรอ ?”

หยีเหลียนหยานเองก็ได้รีบส่ายศีรษะทันที

เธอรู้ว่าถังซิ่วโครตจะรวยเพราะคนที่สามารถซื้อเกาะเก้ามังกรได้นั้นต้องเป็นคนที่ไม่ได้ขัดสนเรื่องเงินอย่างแน่นอนแต่เธอไม่คิดเลยว่าถังซิ่วเองก็ได้ซื้อบ้านไว้ที่เกาะฮ่องกงเช่นกัน ยิ่งไปกว่านั้นรถของเขาเองก็หรูหราเป็นอย่างมาก

ณ ตอนนี้ เธอรู้สึกสงสัยในสถานะของถังซิ่วเป็นอย่างมาก

เมื่อกำลังนั่งอยู่ในรถนั้นเธอก็กลัวที่จะทำให้รถเป็นรอยดังนั้นเธอจึงรู้สึกอึดอัดเป็นอย่างมาก เธอได้มองไปที่ถังซิ่วพร้อมกับถามออกมาว่า

“พี่ชายถัง นายเป็นใครกันแน่ ? ทำไมธุรกิจของนาย.......ถึงได้มีพี่สาวคนสวยนี้เป็นคนขับรถ เธอเป็นใครกัน ?”

ถังซิ่วได้พูดออกมาว่า

“ฉันทำธุรกิจอยู่มากมายและคงไม่สามารถพูดแบบเจาะจงได้ ส่วนเรื่องที่เธอเป็นใครนั้นฉันคิดว่าเธอก็น่าจะคุยกันเอง ฉันของีบซักแปป”

เมื่อพูดจบแล้วเขาก็ได้ปิดตาลงทันที

เฮาเหล่ที่กำลังขับรถเองก็ได้หันหน้ากลับมาพร้อมกับพูดออกมาด้วยรอยยิ้มขณะที่ผมยาวสลวยของเธอปลิวไสวว่า

“ขอแนะนำตัวเองก่อนนะ ฉันคือผู้จัดการของบริษัทอัญมณีแกรนด์ฟอร์จูน เฮาเหล่ เธอสามารถเรียกฉันว่าหัวหน้าเฮาหรือเฮาเหล่เลยก็ได้”

“ยินดีที่รู้จักคะพี่สาวเฮาเหล่ !”

หยีเหลียนหยานเองก็ได้รีบพูดออกมาอย่างรวดเร็ว

ทันใดนั้นเธอก็ได้หยิบโทรศัพท์ออกมาพร้อมกับค้นหาเกี่ยวกับบริษัทอัญมณีแกรนด์ฟอร์จูน หลังจากผ่านไปไม่กี่วินาทีใบหน้าของเธอก็เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่อยากจะเชื่อ ดวงตากลมโตของเธอเบิกกว้างขึ้นเพราะจากผลการค้นหาของเธอนั้นก็บ่งบอกได้ว่าสินทรัพย์ทั้งหมดของบริษัทอัญมณีแกรนด์ฟอร์จูนนั้นมีมากกว่าหมื่นล้านยิ่งไปกว่านั้นผู้จัดการเฮาเหล่เองก็เป็นคนที่มีหน้ามีตาทางสังคม ความฉลาดและความสามารถของเธอ...........

“สวรรค์ ! คนที่มีความสามารถขนาดนั้นกลับเป็น........ลูกน้องของถังซิ่ว ? ถึงขั้นที่มารับที่สนามบินด้วยตัวเอง ? อย่างบอกนะว่า..........อย่าบอกนะว่า......ถังซิ่วเป็นประธานบริษัทอัญมณีแกรนด์ฟอร์จูน”

ถนนหมายเลข 13 ฮ่องกง

เมื่อรถ Rolls Royce ได้มาถึงที่เขตของบ้านพร้อมกับจอดที่ลานจอดรถนั้นเฮาเหล่เองก็ได้เดินไปเปิดประตูรถให้ถังซิ่วพร้อมกับพูดออกมาอย่างนุ่มนวลว่า

“บอสค่ะ เรามาถึงแล้ว”

ถังซิ่วได้เปิดตาของเขาขึ้นพร้อมกับขยี้ตาแล้วพูดว่า

“อื่ม เธอทำได้ดีมากแล้วเทียนหลี่กับคนอื่นๆล่ะ ?”

เฮาเหล่เข้าใจได้ถึงความหมายของคำพูดถังซิ่วดีจึงได้ตอบกลับไปว่า

“พวกเขากำลังอยู่ที่เกาะจิงเหมินค่ะ ฉันเสร็จเร็วกว่าพวกเขาก้าวนึงจึงได้กลับมาที่เกาะฮ่องกงเพื่อบริหารงานก่อน ตอนนี้ที่ห้องอาหารร้อยงานฉลองเองก็มีคนคอยดูแลแทนอยู่ค่ะ”

ถังซิ่วได้พยักหน้าก่อนที่จะพูดว่า

“รบกวนด้วยแล้วกัน ที่นี่ไม่เป็นไรแล้วเธอกลับไปทำงานเถอะ พรุ่งนี้เธอเองก็ไม่จำเป็นต้องไปส่งฉันหรอกนะเพราะฉันนั่งแท๊คซี่ไปเองได้”

“ได้ค่ะ !”

เฮาเหล่เองก็ได้โค้งคำนับพร้อมกับเดินไปที่รถสปอร์ตอีกคันแล้วขับออกไปทันที

หยีเหลียนหยานที่ออกมาจากรถนั้นก็ได้มองไปที่ภาพเหล่านี้เหมือนกำลังตกอยู่ในห้วงความฝัน เธอได้นั่งรถที่หรูหราขนาดนี้แล้วยังไม่พอแต่ยังมีคฤหาสน์ใหญ่โตถึงแม้ว่ามันจะไม่สามารถเทียบกับเกาะเก้ามังกรได้แต่ที่เกาะฮ่องกงนี้ราคาที่ดินของที่นี่สูงเสียดฟ้าซึ่งนี่บ่งบอกว่าคฤหาสน์แห่งนี้เป็นอะไรที่ไม่สามารถประเมินค่าได้อย่างแน่นอน

“พี่ชายถัง นายมันโครตจะรวยเลยจริงๆ !”

หยีเหลียนหยานเองก็ได้คิดถึงเรื่องตอนที่ถามเกี่ยวกับห้องว่างตอนที่อยู่ที่สนามบินแล้วก็ทำให้ใบหน้าที่งดงามของเธอแดงก่ำไปถึงใบหูทันที

ถังซิ่วได้พูดออกมาด้วยรอยยิ้มว่า

“ขยันขันแข็ง ! หลังจากนี้เธอเองก็จะรวยเหมือนกัน”

หยีเหลียนหยานเองก็ได้พูดออกมาอย่างแน่วแน่ว่า

“หลังจากนี้ฉันจะตั้งใจทำงานและถึงแม้ว่าจะไม่สามารถรวยเท่านายได้แต่ต้องมากกว่าคนหลายพันคนให้ได้”

ถังซิ่วอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

หลังจากที่เขาคุยกับแม่บ้านแล้วก็ได้ให้พาหยีเหลียนหยานไปพัก ถังซิ่วได้ขึ้นไปที่ชั้นสองพร้อมกับคิดว่าจะโทรหาแม่ของเขาแต่เมื่อเขาคิดได้ว่ายังไงพรุ่งนี้ก็กลับอยู่แล้วจึงอยากจะเซอร์ไพรส์เธอเสียหน่อย

“ต้องไปพบกับหลี่จูเหลิน”

ถังซิ่วไม่ได้รู้สึกเหนื่อยแม้แต่น้อยแม้ว่าจะไม่ได้หลับได้นอนเป็นปีก็ตาม เหตุผลที่เขายังอยู่ที่เกาะฮ่องกงในช่วงเย็นก็เพราะเขาต้องพบกับหลี่จูเหลิน

“สวัสดี คุณคือ ?”

หลังจากที่โทรไปหาเบอร์ของหลี่จูเหลินแล้วนั้นก็ได้มีผู้หญิงคนหนึ่งรับสาย

ถังซิ่วได้พูดออกมาว่า

“ฉันโทรหาหลี่จูเหลิน ช่วยเอาโทรศัพท์ไปให้เขาหน่อยสิ”

“คุณชื่อว่าอะไรหรอค่ะ ?”

“ฉันชื่อว่าถังซิ่ว !”

“ต้องขอโทษด้วยนะคะคุณถัง ตอนนี้บอสของเรากำลังนอนกลางวันอยู่ค่ะซึ่งเขาไม่สามารถรับโทรศัพท์ได้ เมื่อเขาตื่นแล้วฉันจะแจ้งให้เขาทราบโดยทันที”

“อื่ม !”

หลังจากที่วางสายถังซิ่วก็พบว่านี่เป็นช่วงบ่ายสองแล้วจึงได้ลงไปข้างล่างทันที เขาได้บอกให้แม่บ้านเตรียมอาหารและสิ่งที่ทำให้เขาต้องตกตะลึงนั้นคือหยีเหลียนหยานที่กำลังนั่งเล่นเกมส์คอมพิวเตอร์อยู่ที่ห้องโถงอย่างร่าเริง

“เธอไม่เหนื่อยงั้นหรอ ?”

ถังซิ่วได้ถามออกมาด้วยความสงสัย

หยีเหลียนหยานได้ตอบกลับพร้อมรอยยิ้มว่า

“ก่อนหน้านี้เหนื่อยมากแต่เมื่อมาถึงแล้วก็ไม่เหนื่อยอีกเลย พี่ชายถังมีเรื่องที่ต้องทำช่วงบ่ายหรือเปล่า ? หากว่าไม่มีอะไรเราไปเที่ยวกันไหม ?”

ถังซิ่วได้ส่ายศีรษะก่อนที่จะพูดออกมาว่า

“ฉันติดธุระน่ะ”

หยีเหลียนหยานเองก็ได้พูดออกมาด้วยความตกตะลึงว่า

“เพิ่งจะกลับมาก็ไม่ว่างแล้วงั้นหรอ ?”

ถังซิ่วได้ตอบกลับไปว่า

“ฉันต้องไปพบคนๆหนึ่งน่ะ”

หยีเหลียนหยานเองก็ได้พยักหน้าทันทีพร้อมกับพูดว่า

“ในเมื่อนายไม่มีเวลาว่างก็ไม่เป็นไรงั้นฉันไปคนเดียวก็ได้ ก่อนหน้านี้ตั้งใจจะกลับไปบ้านแท้ๆแต่ใครจะคิดว่าจะได้มาเกาะฮ่องกงแบบนี้ ได้ยินมาว่าที่นี่เป็นสวรรค์ของนักซื้อเลยก็ว่าได้ ฉันต้องเก็บเกี่ยวประสบการณ์หน่อยแล้ว”

ถังซิ่วได้พูดออกมาด้วยรอยยิ้มว่า

“ดูแลเรื่องความปลอดภัยด้วยล่ะ หากว่ามีเรื่องอะไรก็ติดต่อเฮาเหล่ได้เลย ! ฉันจะให้เบอร์ไปกับเธอ”

“ได้เลย !”

หยีเหลียนหยานเองก็ได้ตอบกลับไปด้วยรอยยิ้ม

อ่าวล้ำลึก

หลีจูเหลินได้ตื่นขึ้นจากการหลับใหล ยิ่งแก่ก็ยิ่งทำให้เขาอ่อนแอลงเรื่อยๆ แม้ว่าจะยังอยู่ได้ดีก็ตามแต่คงไม่สามารถกระปรี้กระเปร่าได้เหมือนปีก่อนๆ

หลังจากผ่านไปไม่กี่นาที

หลี่จูเหลินเองก็ได้ออกมาจกห้องนอนของเขาพร้อมกับจะไปอ่านหนังสือแต่กลับพบว่าเลขาฯของเขากำลังนั่งรออยู่ที่โซฟาพร้อมกับอ่านเอกสารอยู่ในมือ

“มีเรื่องอะไรงั้นหรอ ?”

เลขาฯหญิงเองก็ได้พูดออกมาว่า

“บอสม่าและคุณถังซิ่วโทรมาค่ะ”

ถังซิ่ว ?

หลี่จูเหลินเองก็ได้จ้องมองพร้อมกับท่าทางที่เปลี่ยนไปทันที เขาไม่สนใจโทรศัพท์จากม่าไคเหวินเลยด้วยซ้ำแต่การโทรของถังซิ่วนั้นเขาสนใจมากๆ ชายลึกลับผู้อยู่เบื้องหลังห้องอาหารร้อยงานฉลองซึ่งทำให้เขาต้องระมัดระวัง

เขาได้โทรกลับไปหาถังซิ่วในทันที

“น้องชายถังโทรหาฉันงั้นหรอ ?”

หลี่จูเหลินเองก็ได้ถามออกมาด้วยรอยยิ้ม

เลขาฯสาวที่ยืนอยู่ข้างๆเองก็ไม่คิดว่าหลี่จูเหลินจะไม่สนใจสายของบอสม่าแต่กลับโทรกลับหาเด็กหนุ่มถังซิ่วคนนั้นซึ่งทำให้เธอรู้สึกแปลกใจทีเดียว

“ใช่แล้ว ผมต้องการจะปรึกษาเรื่องบางอย่างกับคุณ พอมีเวลาว่างบ้างไหม ?เราต้องมาคุยกันหน่อย”

ถังซิ่วได้พูดออกมา

หลี่จูเหลินเองก็ได้ตอบกลับไปด้วยรอยยิ้มว่า

“หากว่าเป็นคนอื่นฉันก็คงจะไม่มีเวลาหรอกแต่หากเป็นน้องชายถังแล้วล่ะก็ไม่ว่าจะไม่ว่างแค่ไหนก็จะว่างให้ได้ เลือกมาเลยว่าจะเจอกันที่ไหนแล้วฉันจะไปทันที”

ถังซิ่วได้พูดออกมาว่า

“ผมไม่ค่อยจะรู้จักพื้นที่ในฮ่องกงมากนัก คุณเป็นคนเลือกแล้วกัน”

หลี่จูเหลิงเองก็ได้คิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะพูดออกมาว่า

“งั้นเราไปเจอกันที่ป่าไผ่ดำแล้วกัน ฉันจะส่งที่อยู่ไปให้เธอเดี๋ยวนี้”

“อื่ม”

เมื่อวางสายแล้วหลี่จูเหลินก็ได้โยนความคิดที่จะไปอ่านหนังสือทิ้งทันทีพร้อมกับพูดว่า

“ให้คนไปเตรียมรถ ฉันจะออกไปข้างนอก”

“ฉันจะจัดการให้ทันทีค่ะ”

หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง

ป่าไผ่ดำนั้นตั้งอยู่ในที่ห่างไกล ที่นี่ไม่มีตึกสูงแต่กลับถูกรายล้อมไปด้วยป่าไผ่ที่สวยงามและหรูหรา หลังจากที่ถังซิ่วได้มาถึงแล้วก็ได้ถูกขวางไว้โดยหน่วยรักษาความปลอดภัย

“สวัสดีครับคุณ โปรดแสดงบัตรสมาชิกของคุณด้วย”

ถังซิ่วได้ส่ายศีรษะพร้อมกับพูดว่า

“ฉันไม่มีหรอก ฉันนัดกับเพื่อนเอาไว้ เขาชื่อหลี่จูเหลิน คุณน่าจะพอรู้จักนะ ?”

หน่วยรักษาความปลอดภัยเองก็ชะงักไปพร้อมกับพูดออกมาด้วยความเคารพมากขึ้นว่า

“คุณคือคุณถัง ? คุณถังซิ่วใช่ไหมครับ ? ผู้อาวุโสหลี่ได้มาถึงก่อนแล้วและเขากำลังรอคุณอยู่ด้านในครับ”