ตอนที่แล้วReturning From The Immortal World - 302
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปReturning From The Immortal World - 304

Returning From The Immortal World - 303


.......................................................................................................................................................................................

เสียงร้องได้ดังออกมาจากทางเดินก่อนที่เสียงห่ากระสุนจะถูกส่งออกมาไม่หยุดหย่อน

“อย่าให้พวกมันหนีไปได้ ฆ่าพวกมันเดี๋ยวนี้”

โจรสลัดหลายคนได้พังประตูเข้าไปพร้อมกับพบว่าด้านในนั้นไม่มีใครนอกจากหน้าต่างที่ถูกเปิดทิ้งไว้

หลังจากผ่านไป2นาที

ถังซิ่วและคนอื่นๆได้มาอยู่ที่ที่พุ่มไม้แถวๆคฤหาสน์ 1 ในพวกเขาได้รับบาดเจ็บการการโดนยิงที่แขน

ถังซิ่วได้ตบไปที่ไหล่ของเขาพร้อมกับถามว่า

“บาดแผลเป็นอย่างไรบ้าง ?”

“ไม่เป็นไรครับ”

ชายคนนั้นเองก็ได้ตอบกลับขณะที่ส่ายศีรษะ

ถังซิ่วได้หันหน้ากลับไปมองที่หลันเถาก่อนที่จะถามว่า

“ไอ้เวรที่เปิดฉากยิงนั่นเป็นใครกัน ? มันกล้าฆ่าดอฟกี้งั้นหรอ อย่าบอกนะว่ามันไม่กลัวโจรสลัดคนอื่นๆฆ่ามันน่ะ ?”

หลันเถาเองก็ได้พูดออกมาว่า

“มันเป็นรองหัวหน้าคนที่สองของกลุ่มโจรสลัดนี้ ผมจัดการไม่ดีเองที่ลืมว่าพวกมันเป็นคนที่โหดเหี้ยม การฆ่าดอฟกี้นั้นคนอื่นๆจะไม่โทษมันอย่างแน่นอนเพราะหากว่าพวกมันไม่โง่ก็รู้ได้ว่าหากพวกมันยอมจำนนก็จะมีโอกาสที่จะตายสูงมาก”

ถังซิ่วได้พยักหน้าก่อนที่จะพูดว่า

“ในเมื่อการเคลื่อนไหวของเราในวันนี้ผิดพลาดก็ถอนตัวทันที หากว่าพวกมันยังมีความกล้าที่จะยังอยู่ในคฤหาสน์อีกนะ”

หลันเถาเองก็ได้ถามออกมาด้วยความสงสัยว่า

“บอส สิ่งที่คุณต้องการจะทำคือ .........?”

ถังซิ่วได้แสยะออกมาแล้วพูดว่า

“แผนการของฉันนั้นง่ายมาก เราหาโอกาสซุ่มโจมตีพวกมัน เราจะฆ่าพวกมันทีละคนจนกว่าพวกมันจะหนีเข้าป่าไป ยิ่งมันออกห่างจากคฤหาสน์มากเท่าไหร่โอกาสที่พวกมันจะตายก็ยิ่งสูงขึ้น”

ทุกคนเองก็ได้มองที่กันและกันพร้อมกับพยักหน้าอย่างพร้อมเพรียง

พวกเขาเองก็ไม่สบอารมณ์กับพวกโจรสลัดชั่วๆพวกนี้อยู่แล้วดังนั้นจะต้องฆ่าให้เหี้ยน

ในยามค่ำคืน

ห่างออกไปจากคฤหาสน์กว่า 2 กิโลเมตร ถังซิ่วและคนอื่นๆได้หลบอยู่หลังพุ่มไม้และก้อนหินเพื่อสังเกตสถานการณ์ พวกเขาได้ยินเสียงปืนดังมาจากที่นั้นพร้อมกับเสียงคำรามของโจรสลัด

เสียงของพวกเขาดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ

“650 เมตร ชาย10คนพร้อมกับปืนกลเบากำลังตรงเข้ามาทางเรา”

หลันเถาที่หลบอยู่หลังหินเองก็ได้ยื่นหัวออกไปมองก่อนที่จะพูดออกมาด้วยเสียงกระซิบ

ถังซิ่วเองก็ได้ส่งสัญญาณไปให้พี่น้องโม่พร้อมกับพูดออกมาด้วยเสียงกระซิบว่า

“หลันเถา เมื่อพวกมันมาถึงแล้วก็ฆ่าพวกมันทันที”

“ครับผม”

หลันเถาได้ตอบกลับด้วยเสียงกระซิบ

หลังจากผ่านไป 7-8นาที

ชายที่ถือปืนกลเบากว่า10คนก็ได้มาถึงที่นี่ พวกเขาไม่ได้ใช้ไฟฉายเพราะศัตรูนั้นอยู่ในที่กำบังและพวกเขาไม่ต้องการจะถูกลอบโจมตีอีกครั้ง

ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว

ร่างหลายร่างได้ปรากฏอยู่ข้างๆกับพวกเขาอย่างเงียบๆ หลังจากที่มีดสั้นได้แทงทะลุตัวพวกเขาและขณะที่กำลังจะส่งเสียงร้องออกมาก็ได้ถูกโจมตีอีกครั้ง

ผ่านไป5-6วินาที โจรสลัดทั้ง10คนเองก็ไม่มีโอกาสแม้แต่จะยิงด้วยซ้ำ พวกเขาถูกฆ่าทั้งหมดพร้อมกับอาวุธปืนที่ถูกชิงไป

ถังซิ่วเตะซากศพของพวกเขาก่อนที่จะมองไปทางคฤหาสน์ จากการคำนวณของหลันเถาแล้วนั้นจำนวนของโจรสลัดน่าจะเหลือต่ำกว่า100แล้ว ตอนนี้พวกเขาก็ฆ่าไปอีก 10ดังนั้นจำนวนของพวกมันก็จะต้องลดลงอย่างแน่นอน

ทันใดนั้น

โม่อาเหวินและโม่อาหวูก็ได้กลับมาที่นี่พร้อมกับแบกอาวุธมามากมาย พวกเขาปาดเลือดที่เลอะอยู่บนใบหน้าก่อนที่จะพูดว่า

“บอสครับ เมื่อกี้นี้เราได้พบกับกลุ่มโจรสลัดอีก10คนและเราก็จัดการกับพวกมันก่อนที่จะเอาอาวุธเหล่านี้มา เราจะบุกเข้าไปเลยไหมครับ ?”

ถังซิ่วได้แสดงรอยยิ้มที่มีความสุขออกมาก่อนที่เขาจะส่ายศีรษะแล้วพูดว่า

“ไม่จำเป็นต้องรีบร้อนไป ตอนนี้เราอยู่ในที่มืดส่วนศัตรูอยู่ในที่แจ้ง เราแค่ต้องเฝ้าสังเกตคฤหาสน์ต่อไปเท่านั้น เมื่อมีใครเดินออกมาอีกเราก็ฆ่าพวกมันซะ เราจะต้องทำให้พวกมันรู้จักกับความกลัว”

โม่อาเหวินเองก็ได้พูดออกมาว่า

“จะให้ผมกับอาหวูแอบลักลอบเข้าไปฆ่าพวกมันไหมครับ ?”

ถังซิ่วเองก็ได้พูดออกมาด้วยรอยยิ้มว่า

“ไม่มีปัญหา ฉันเองก็จะแอบเข้าไปฆ่าพวกมันอยู่เหมือนกัน หลันเถา นายรับผิดชอบเกี่ยวกับการเฝ้าสังเกตการณ์พวกมันแล้วกัน ทำได้ไหม ?”

หลังเถาเองก็ได้ฝืนยิ้มออกมาก่อนที่จะพูดว่า

“คฤหาสน์นี้มันใหญ่เกินไป ช่องทางที่จะแอบออกมานั้นก็มีมากมาย เราจะทำให้ดีที่สุด”

ถังซิ่วได้ตอบกลับไปด้วยรอยยิ้มว่า

“ใจเย็นน่า พวกมันไม่กล้าบุ่มบ่ามออกมาหรอก แม้ว่าจะออกมาจริงก็จะต้องออกมาเยอะอย่างแน่นอน”

หลัยเถาได้ตอบกลับไปว่า

“ไม่มีปัญหาครับ เราทั้ง12คนเองก็จะปกป้องที่ตรงนี้ไว้ ไม่ว่าจะเป็นเส้นทางเล็กหรือใหญ่ก็ต้องไปขวางเอาไว้ให้หมด”

ภายในคฤหาสน์

อินเกรนกำลังถือปืนกลเบาเอาไว้ในมือพร้อมกับนั่งอยู่ในห้องโถง ที่ฝ่าเท้าของเขามีศพผู้ชายที่นอนจมกองเลือดอยู่7-8คนซึ่งพวกเขาเป็นตัวประกันที่จับมาได้ก่อนหน้านี้ เขาจำเป็นต้องฆ่าคนเพื่อระงับความกลัว

ก่อนหน้านี้ได้มีโจรสลัดอยู่มากกว่า242คนแต่ตอนนี้กลับเหลือเพียงแค่96คนเท่านั้น ฝ่ายตรงข้ามเองก็มีไม่กี่คนเหมือนกัน

ผู้เชี่ยวชาญ !

ผู้แข็งแกร่ง !

อินเกรนเองก็เป็นถึงไพ่ตายของกองกำลังทางน้ำของสหรัฐฯ เพราะเขาเองนั้นมีปัญหากับคนอื่นภายในกองทัพจึงเผลอฆ่าคนไปดังนั้นจึงได้หนีออกมาจากกองทัพ หลังจากที่หนีหัวซุกหัวซุนมาหลายปีก็ได้ดอฟกี้เป็นผู้คุ้มครอง

อย่างไรก็ตามอินเกรนก็ไม่เคยเห็นพวกที่แข็งแกร่งได้ถึงขนาดนี้แม้ว่าจะเป็นตอนที่ยังอยู่ในหน่วยเองก็ตาม ต่อให้เอาคนที่แข็งแกร่งที่สุดมาก็ไม่สามารถเทียบกับคนพวกนี้ได้เลย

“หัวหน้าสอง ฮูตูหัวหน้า3นั้นได้ส่งทีมออกค้นหาไป2หน่วยรวมกันแล้วได้20คน พวกเขายังไม่ได้กลับมาเลยหรือว่าจะเกิดอุบัติเหตุขึ้น ?”

ชายรูปร่างสูงพร้อมกับหน้าตาที่น่าเกลียดเองก็ได้เดินเข้ามา ที่หน้าอกของเขานั้นมีกระสุนสำรองอยู่มากมายพร้อมกับปืนกลเบาที่อยู่ในมือ

อินเกรนเองก็ได้กระโดดขึ้นจากโซฟาทันทีพร้อมกับสายตาที่เต็มไปด้วยจิตสังหาร เขาได้คำรามออกมาว่า

“แกบอกว่า.....ฮูตูส่งพี่น้องของเราออกไปกว่า20คนเพื่อไปค้นหาศัตรูงั้นหรอ ?”

“ชะ.....ใช่ครับ”

ชายรูปร่างกำยำเองก็ได้มีท่าทางเปลี่ยนไปพร้อมกับรีบตอบกลับทันที

อินเกรนได้คำรามออกมาด้วยความโกรธว่า

“พวกเขาออกไปนานแค่ไหนแล้ว ?”

ชายคนนั้นเองก็ได้ตอบกลับไปว่า

“ประมาณ1ชั่วโมงครับ”

อินเกรนก็ได้ปล่อยมือจากชายคนนั้นพร้อมกับท่าทางที่ซีดเผือด หัวใจของเขารู้สึกเย็นวาบ เขาได้ผ่านการฝึกมามากและไปทำภารกิจลับในหลายๆประเทศ ใช้ชีวิตอยู่ในห่าของกระสุน เขาเข้าใจดีว่า......อะไรคือผู้เชี่ยวชาญ

ศัตรูพวกนี้ !

แข็งแกร่งอย่างมาก !

คน20คนที่ส่งออกไปนั้นต้องตายแล้วอย่างแน่นอน

อินเกรนเองก็ได้ถามออกมาด้วยความโกรธว่า

“ฮูตูอยู่ที่ไหน ?”

ชายรูปร่างกำยำเองก็ได้ตอบกลับไปว่า

“หัวหน้าสามกำลังวางกองกำลังอยู่ด้านนอกครับ เขากำลังให้พี่น้องของเราประจำตามจุดต่างๆเพื่อจะได้ตอบโต้ทันทีที่ศัตรูปรากฏตัวออกมา”

อินเกรนได้กำหมัดของเขาแน่นก่อนที่จะวิ่งออกจากห้องโถงไป เมื่อเขาพบกับฮูตูแล้วก็ไม่ได้พูดอะไรแม้แต่น้อย เขากระชากหัวของฮูตูพร้อมกับบังคับให้เขาคุกเข่าลงแล้วเตะไปที่เขาจนกลิ้งลงไปนอนกับพื้น

อินเกรนเองก็ได้เตะไปที่ฮูตูหลายครั้งก่อนที่จะตะโกนออกมาว่า

“แก ไอ้เวรเอ้ย อย่าบอกนะว่าแกไม่รู้ถึงความแข็งแกร่งของศัตรูเรา ? คนกว่า200ของเราถูกฆ่าตายไปกว่าครึ่งโดยคนไม่กี่คนเท่านั้น แกเคยเห็นคนแบบพวกมันงั้นหรอ ?”

“แกกล้าส่งคนออกไปถึง20คนโดยที่ไม่ได้รับอนุญาตจากฉันงั้นหรอ แกรู้ไหมว่าแกส่งพวกเขาออกไปตาย ฉันรับประกันได้เลยว่าพวกเขาตายหมดแล้ว จะต้องตายอยู่ไม่ไกลจากคฤหาสน์อย่างแน่นอน”

“แกไอหมูโง่ แกไม่รู้แม้กระทั่งกลยุทธ์ง่ายๆ เพราะแกคนเดียวเลยถึงทำให้พี่น้องเขาเราต้องลดลงไปอีก นับตั้งแต่วันนี้แกไม่ใช่หัวหน้าสามอีกแล้ว”

“พวกแกทั้งหมดจงฟังนะ นับจากนี้เป็นต้นไปไม่ต้องไปฟังคำสั่งจากไอ้โง่นี่อีกต่อไปนอกเสียจากว่าพวกแกอยากจะให้เขาส่งไปตาย”

“ได้ยินไหม ?”

โจรสลัดที่อยู่ใกล้ๆเองก็ได้มองไปที่ฮูตูที่กำลังนอนกลิ้งไปมาพร้อมกับอินเกรนที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ

“รับทราบ !”

อินเกรนเองก็ได้กระชากตัวของฮูตูขึ้นมาก่อนที่จะพูดว่า

“หากว่าแกไม่ใช่นักแม่นปืนคนเดียวของกลุ่มเรา หรือเรื่องที่แกซื่อสัตย์กับฉันแล้วล่ะก็ ฉันล่ะอยากจะยิงแกทิ้งซะจริงๆ จำไว้ว่านับจากนี้แกจะต้องอยู่ข้างฉันตลอด”

“ครับ !”

ฮูตูนั้นรู้ดีว่าอินเกรนแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก รู้ว่าเขาโหดเหี้ยมและไร้ความปราณี ในใจของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกโกรธแค้นแต่ก็ยังคงแสดงสีหน้าที่เคารพออกมา

อินเกรนได้โยนฮูตูออกไปก่อนที่จะพูดว่า

“ให้ทุกคนถอนตัวออกจากคฤหาสน์ เก็บของทั้งหมด เราไม่สามารถอยู่ที่เกาะนี้ได้อีกแล้วไม่เช่นนั้นเราจะต้องถูกพวกมันทั้งหมดฆ่าอย่างแน่นอน”

“หัวหน้าสอง ความหมายของคุณคือ.......เราจะหนี ?”

โจรสลัดธรรมดาๆเองก็ได้ถามออกมาอย่างดัง

อินเกรนได้ตอบกลับด้วยเสียงโทนต่ำว่า

“แม้ว่าการหนีนั้นจะนับเป็นเรื่องที่น่าอับอายแต่ความจริงมันก็เป็นเช่นนั้น ฝ่ายตรงข้ามแข็งแกร่งเกินไป ฉันเคยประจำการอยู่ในหน่วยพิเศษทางน้ำของสหรัฐฯซึ่งได้ต่อสู้กับผู้แข็งแกร่งจากหลายๆประเทศมามากมายดังนั้นฉันจึงเข้าใจความแข็งแกร่งของศัตรูเราดี แม้ว่าพวกมันจะมีไม่เยอะแต่พวกมันเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดเท่าที่ฉันเคยพบเจอ หากว่าไม่หนีเราก็จะตายอยู่ที่นี่โดยการซุ่มโจมตีจากพวกมัน พวกแก.......อยากจะรอความตายอยู่ที่นี่ ?”

“ไม่อยากครับ !”

โจรสลัดที่เหลืออยู่ก็ได้ตะโกนออกมาอย่างดัง

อินเกรนก็ได้ตะโกนออกมาอย่างดังว่า

“ในเมื่อไม่อยากตายก็หนีไปจากที่นี่ให้ไกล ! เราเป็นโจรสลัดที่เจอกับศัตรูที่แข็งแกร่งก็ต้องหนีโดยทันที หากว่าเจอกับผู้อ่อนแอก็รังแกพวกมันซะดังนั้นพวกแกรีบๆไปเตรียมตัวได้แล้ว เราจะออกจาเกาะนี้กัน”

“รับทราบ !”

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด