ตอนที่แล้วReturning From The Immortal World - 301
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปReturning From The Immortal World - 303

Returning From The Immortal World - 302


.......................................................................................................................................................................................

(แถวๆนี้เป็นช่วงที่แอดไม่ค่อยอยากแปลหรืออ่านที่สุดอะ อ่านแล้วหดหู่ไงไม่รู้)

ถังซิ่วได้ถามออกมาว่า

“ได้ยินมาว่าพวกมันจับตัวประกันเอาไว้งั้นหรอ ?”

หลังเถาเองก็ได้ฝืนยิ้มแล้วพูดว่า

“ใช่ครับ ผมได้รีดเอาความจริงมาจากพวกมัน ก่อนหน้านี้พวกมันอยู่ไม่ค่อยดีนักจึงได้ไปยังเกาะๆหนึ่งซึ่งได้เงินมาไม่น้อยส่วนตัวประกันส่วนใหญ่เองก็มักจะเป็นผู้หญิงกว่าร้อยคน”

ดวงตาของถังซิ่วได้แผดรังสีแห่งความเย็นยะเยือกออกมา เขารู้ได้อย่างดีว่าเหล่าผู้หญิงที่โดนพวกมันจับมานี้จะต้องมีชะตากรรมที่ทุกข์ทรมานอย่างไร เขาได้ตัดสินใจแล้วว่าจะไม่ยกโทษให้เหล่าโจรสลัดพวกนี้โดยเด็ดขาด

“พวกมันทุกตัวต้องถูกกำจัด”

หลันเถาเองก็ได้พูดออกมาด้วยน้ำเสียงลึกว่า

“บอสครับ ตอนนี้เราไม่มีอาวุธอยู่ในมือหากว่าเราเข้าปะทะกับพวกมันนั้นต่อให้เราได้รับชัยชนะก็ยังคงต้องเสียหายไม่น้อย ผมคิดว่าเราจำเป็นต้องมีแผนการำหรับจัดการพวกมัน”

ถังซิ่วได้ถามออกมาว่า

“นายได้แผนอะไรมาบ้างหลังจากอยู่ที่นี่ตั้งหลายวัน ?”

หลันถาได้พูดออกมาว่า

“เรากำลังสังเกตการณ์พวกเขาพร้อมกับพบว่าทุกๆคนของกลุ่มปลากระหายเลือดนั้นได้กระจายตัวกันอยู่รอบๆที่แห่งนี้ คฤหาสน์ทุกๆหลังนั้นจะมียามคอยเฝ้าอยู่ ผมคิดว่าเราควรจะกำกัดพวกยามเหล่านี้ให้เร็วที่สุดพร้อมกับชิงอาวุธปืนจากพวกมันมา หลังจากนั้นเราก็ค่อยๆย่องเข้าไปในคฤหาสน์แล้วหาตัวดอฟกี้ หัวหน้าของพวกมัน ตราบใดที่เราจับมันมาได้เราก็จะทำงานได้อย่างสบายใจขึ้น”

“อื่ม จับตัวหัวหน้ามันมาก่อนเป็นแผนที่ดี อย่างไรก็ตามหลังจากที่จับตัวมันมาได้แล้วก็อย่าให้พวกมันรู้ตัวเด็ดขาด เราต้องฆ่าพวกมันให้หมด ยิ่งมันตายมากเท่าไหร่ความเสี่ยงของพวกเราก็จะยิ่งลดน้อยลง นายกับอาหวูให้เล็งไปที่ดอฟกี้ส่วนที่เหลือก็ทำไปตามแผนที่วางเอาไว้”

ถังซิ่วได้พูดออกมาด้วยท่าทีเคร่งขรึม

“ครับ”

ถังซิ่วได้มองไปที่โม่อาหวูพร้อมกับพูดว่า

“ไปเรียกอาเหวินมาด้วย ยิ่งคนเยอก็ยิ่งแข็งแกร่ง พวกมันจะต้องตอบโต้อย่างแน่นอน”

“ผมจะไปทันที”

โม่อาเหวินได้ตอบกลับไป

ไม่นานหลังจากนั้น

หลังจากที่ทำการสังเกตและทำให้แน่ใจว่าแผนการนี้ไม่มีช่องโหว่นั้น ถังซิ่วได้สั่งให้คนอื่นๆเริ่มโจมตีได้

เขาไม่ได้ลงมือพร้อมกับหลันเถาหรือคนอื่นๆแต่ค่อยๆเคลื่อนตัวเข้าใกล้คฤหาสน์อย่างเงียบๆเพราะหลักการทำงานของจิตสัมผัสนั้นสามารถรับรู้ได้แค่ในระยะ200เมตรเท่านั้น เพื่อที่จะให้เขาสามารถมองได้อย่างชัดเจนนั้นจึงต้องเข้าใกล้คฤหาสน์

“ดูเหมือนว่าเจ้าพวกนี้กำลังจะจัดการเรียบร้อยแล้วสินะ หลายๆที่ในคฤหาสน์เองก็ได้ถูกติดตั้งกล้องวงจรปิดเอาไว้แล้วด้วย”

ความเย็นยะเยือกที่ถังซิ่วแผ่ออกมาได้เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ หลังจากที่เขาเข้าไปในคฤหาสน์แล้วก็ได้เข้าไปแอบในพุ่มไม้ทันที ณ ตอนนี้ได้มีโจรสลัดคนหนึ่งได้เดินเข้ามาใกล้ๆที่ซ่อนตัวของเขา

“แกหาที่ตายแล้ว”

ถังซิ่วได้แสยะออกมาก่อนที่จะเคลื่อนตัวเข้าหาชายคนอยู่ห่างออกไป6-7เมตรขณะที่เขากำลังเตรียมตัวจะถอดกางเกงเพื่อฉี่ มีดที่เย็นเฉียบได้ปาดไปที่คอหอยของเขาก่อนที่เลือดจะพวยพุ่งออกมา หลังจากนั้นถังซิ่วก็ได้ใช้มีดแทงไปที่หัวใจของเขาทันที

ต่อมา

ถังซิ่วได้ซ่อนศพของเขาเอาไว้ในพุ่มไม้ใกล้ๆ

ที่ใกล้ๆกันนี้

โจรสลัดสองคนแบกปืนยาวพร้อมกับกำลังยืนหาวระหว่างที่กำลังสนทนากัน หนึ่งในพวกเขาได้หยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบก่อนที่จะพูดออกมาว่า

“เวรเอ้ย ช่วงเย็นแบบนี้แล้วคนอื่นกลับได้สนุกกับพวกผู้หญิงด้านในนั้นแต่พวกเรากลับต้องมาทำงานเป็นยามอยู่ที่นี่ หลังจากนี้ฉันจะหาเวลาไปบอกรองหัวหน้าให้ปรับเปลี่ยนเวลาของเราหน่อย”

ยิ่งไปกว่านั้นโจรสลัดเองก็ได้พูดออกมาว่า

“นายคิดดูสิว่าพวกผู้หญิงพวกนั้นเองก็ถูกเราอึ้บไปในช่วงเช้าแล้ว หากว่านายไม่ต้องทำงานเป็นยามในช่วงค่ำอีก นายคิดว่าน้องชายของนายยังจะลุกไหวงั้นหรอ ?”

“ใครบอกว่าไม่ไหวกัน ? ต่อให้ทำอีกสองครั้งฉันก็ยัง.......”

คำพูดของเขายังไม่ทันได้จบลงก็มีมือคู่หนึ่งปิดปากของพวกเขาไว้ก่อนที่มีดกองทัพจะปาดคอพวกเขาทันที เขาได้เห็นฉากที่เพื่อนของตัวเองกำลังถูกปาดคอเช่นกัน หลังจากนั้นมีดก็ได้แทงทะลุหัวใจของเขาซึ่งทำให้สติของเขาเริ่มเลือนราง

หวางหมิงเองก็ได้ทำสัญลักษณ์มือรูป ‘โอเค’ ให้กับพรรคพวกคนอื่นๆก่อนที่จะเอาปืนของพวกโจรสลัดไป

ในเวลาเดียวกัน

โจรสลัดธรรมดา3คนและยามอีก6คนได้ถูกฆ่าอย่างป่าเถื่อน ศพของพวกเขาตายอยู่ในท่ายืน แขวนเอาไว้บนต้นไม้หรือพิงผนังเอาไว้ทว่าอาวุธทั้งหมดของพวกเขาได้ถูกยึดไปทั้งหมด

ในพุ่มไม้ ถังซิ่วได้ใช้จิตสัมผัสซึ่งมันครอบคลุมพื้นที่ได้แค่1/5เท่านั้น อย่างไรก็ตามดูเหมือนว่าโชคของเขายังคงดีอยู่เพราะเขาเจอตำแหน่งของดอฟกี้แล้วแต่บนเตียงเองก็ยังมีผู้หญิงนอนแก้ผ้าอยู่เช่นกัน

เขาสามารถยืนยันได้ว่าชายคนนั้นคือดอฟกี้เพราะหลันเถาได้นำรูปภาพมาให้เขาดูก่อนแล้ว

ฟิ้ว

ถังซิ่วเป็นเหมือนลิงลมที่ปีนขึ้นไปยังชั้นสองอย่างรวดเร็ว เขาเข้าไปในคฤหาสน์ทางหน้าต่าง ห้องที่เขาเข้าไปนั้นเป็นห้องออกกำลังกายที่เจ้าของคนเก่าทิ้งเอาไว้ให้ ตอนนี้มีโจรสลัดคนหนึ่งกำลังนอนกอดผู้หญิงที่ทั้งตัวเต็มไปด้วยบาดแผลและกำลังนอนร้องไห้อยู่

“พุฟฟฟฟฟฟ.....”

มีดได้ปาดไปที่คอของโจรสลัดอย่างรวดเร็วโดยที่ไม่ได้ปลุกผู้หญิงคนนั้น ถังซิ่วได้เปิดประตูแล้วเดินออกไปอย่างรวดเร็ว

ทันใดนั้น

ถังซิ่วเองก็ได้มาถึงตรงทางเดินพร้อมกับฆ่าโจรสลัดไปเพิ่มอีกสองคนแล้วมาถึงตรงหน้าห้องของดอฟกี้

“ใครกัน ?”

ดอฟกี้นั้นเป็นคนที่มีความระมัดระวังอย่างมาก เสียงเปิดประตูเบาๆนั้นได้ปลุกเขาขึ้นจากการหลับใหลยิ่งไปกว่านั้นเองคือเขารีบเอามือล้วงเข้าไปใต้หมอนทันที

“พุฟฟฟฟฟฟ.....”

มีดในมือของถังซิ่วนั้นได้แทงไปที่มือข้างนั้นของดอฟกี้ทันทีก่อนที่จะใช้หมัดชกไปที่ใบหน้าของเขาแล้วเอามืออีกข้างอุดปากเขาเอาไว้

“ปึ้กกก.....”

ทันใดนั้นถังซิ่วเองก็รู้สึกว่าหลังของเขาได้รับการกระแทก ความรุนแรงนั้นทำให้เขาแสยะออกมาก่อนที่จะกระโดดลงมาจากเตียงและพบว่าหญิงสาวที่แก้ผ้าอยู่นั้นกำลังตั้งท่าป้องกัน

เธอคือศัตรู

ถังซิ่วได้แผ่จิตสังหารออกมาก่อนที่จะปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าเธอ เขาเป็นคนที่ไม่ฆ่าผู้หญิงธรรมดาๆแต่หากเป็นผู้หญิงที่เป็นโจรสลัดก็จะไม่ได้รับการยกเว้น หากว่าไม่จัดการก็จะถูกจัดการ ถังซิ่วได้โจมตีไปที่เธออย่างรวดเร็วก่อนที่จะฆ่าเธออย่างง่ายดาย

ถังซิ่วได้หันกลับมามองดอฟกี้ที่สลบอยู่พร้อมกับฝืนยิ้มออกมา เมื่อกี้เขาไม่ได้ระวังผู้หญิงแม้แต่น้อยและตอนนี้เขาก็ได้รับรู้แล้วว่าคนที่อันตรายจริงๆคือผู้หญิงคนนั้น โชคดีที่เธอไม่ได้มีปืนไม่เช่นนั้นถึงแม้ว่าเขาจะไม่ตายก็ต้องสาหัสอย่างแน่นอน

ยิ่งไปกว่านั้น

อาการบาดเจ็บนั้นไม่ใช่เรื่องใหญ่แต่เสียงปืนนั้นจะส่งสัญญาณให้โจรสลัดคนอื่นๆตื่นขึ้น

ถังซิ่วได้หาเชือกพร้อมกับมัดดอฟกี้เอาไว้แล้วออกจากห้องนี้ไป เขาสามารถลองฆ่าพวกโจรสลัดเหล่านี้ได้ซึ่งมันหมายความว่ามันช่วยลดความเสี่ยงลง

หลังจากผ่านไปหลายนาที

ถังซิ่วได้ฆ่าโจรสลัดหลายคนที่กำลังหลับอยู่พร้อมกับฆ่าโจรสลัดที่กำลังข่มขืนผู้หญิงด้วยวิธีที่ทารุณ ส่วนผู้หญิงเองนั้นถังซิ่วก็ไม่ได้ฆ่าพวกเธอแต่ทำให้สลบเท่านั้น

“เปรี้ยง......”

เสียงปืนได้ทำลายช่วงเวลาที่สงบนี้

ทันใดนั้น

โจรสลัดในคฤหาสน์ที่ยังไม่ถูกจัดการก็ได้โห่ร้องออกมาพร้อมกับรีบไปหยิบอาวุธและตะโกนถามว่าเกิดอะไรขึ้นและใครเป็นคนยิง

ขณะที่กำลังสับสนกันอยู่นั้น

ถังซิ่วและคนอื่นๆอีก14คนก็ได้ฆ่าพวกมันไปมากกว่า20คนแล้ว

“ตอบโต้ทันที !”

ถังซิ่วได้มาโผล่อยู่ข้างๆกับหลันเถาและโม่อาเหวินก่อนที่เขาจะออกคำสั่งอย่างไม่ลังเล

เสียงปะทะกันของปืนนั้นได้ดังไปทั่วคฤหาสน์พร้อมกับการที่โจรสลัดเหล่านี้ได้ล้มตายในทันที ตอนนี้ได้มีโจรสลัดที่ถูกสังหารด้วยห่ากระสุนไปมากกว่า100คน

แต่ตอนนี้

โม่อาเหวินก็ได้รู้ว่าดอฟกี้ถูกมัดอยู่ที่ห้องในจากถังซิ่วก่อนที่เขาจะเข้าไปปลุกดอฟกี้ทันที

“เวรเอ้ย แกเป็นใครกัน ?”

หลังจากที่ตื่นขึ้นมาแล้วเขาก็รู้สึกได้ว่ามือของตัวเองได้ถูกมัดเอาไว้ยิ่งไปกว่านั้นคือที่คอเองก็ได้ถูกจี้เอาไว้โดยมีดกองทัพจึงได้โห่ร้องออกมาเสียงดัง

ถังซิ่วได้แสยะออกมาแล้วพูดว่า

“ฉันเป็นเจ้าของเกาะนี้ บอกลูกน้องของแกซะว่าให้ทิ้งอาวุธทั้งหมดแล้วออกไปรอที่ด้านนอกคฤหาสน์ไม่เช่นนั้นฉันก็ยินดีที่จะฆ่าแกเป็นคนแรก”

นัยน์ตาของดอฟกี้เองก็เปลี่ยนไปเพราเขาเคยตกอยู่ในสถานการณ์เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายมาหลายปีแต่ไม่มีครั้งไหนเลยที่อันตรายเท่านี้ หลังจากที่เงียบไปครู่หนึ่งเขาก็ได้เดินไปที่ทางเดินแล้วตะโกนออกมาว่า

“ไปที่ลานด้านนอกพร้อมกับทิ้งอาวุธให้หมด”

โจรสลัดพวกนี้เองก็มองที่กันและกันอย่างว่างแปล่า

พวกเขาลังเลเพราะคิดว่าหากตัวเองทิ้งอาวุธนั้นจะต้องโดนฆ่าอย่างแน่นอน

“เปรี้ยง ...เปรี้ยง.......”

ทางฝั่งโจรสลัดนั้นได้มีชายคนหนึ่งก้าวออกมาพร้อมกับเปิดฉากยิงทันที เป้าหมายของเขาไม่ใช่ถังซิ่วแต่เป็นดอฟกี้ กระสุนของเขาแม่นยำอย่างมากก่อนที่จะเจาะทะลุหน้าผากและฆ่าดอฟกี้ในทันที

“หลบ !”

ถังซิ่วได้เคลื่อนที่ไปยังห้องถัดไปพร้อมกับเปิดหน้าต่างแล้วถอนตัวทันที

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด