Returning From The Immortal World - 277

.......................................................................................................................................................................................

แขกที่อยู่ในงานประมูลเองก็ต้องตกอยู่ในความเงียบเพราะพวกเขารู้สึกว่ามันไม่คุ้มที่ต้องเสียเงิน500ล้านไปกับแร่หินนี้

คนทั้งหมดได้มองไปที่จี่ฉีเหม่ยด้วยความแปลกประหลาดโดยทันที

แท้กระทั่งคนหลายคนเองก็ได้ด่าออกมาในใจว่า : เงินทำให้เธอเป็นบ้าไปแล้ว?

ซางซินหยาที่พบว่าไม่มีใครเพิ่มราคาอีกนั้นก็ได้ตอบสนองทันทีว่า

“ในเมื่อไม่มีใครเพิ่มราคาอีกแล้วแร่หินชิ้นนี้จะตกเป็นของเพื่อนหมายเลข0125 คุณต้องการไปที่หลังเวลาตอนนี้หรือว่าไปหลังจบการประมูลค่ะ ?”

“ตอนนี้ !”

จี่ฉีเหม่ยเองก็ได้ลุกออกไปก่อนที่จะโค้งตัวให้ถังซิ่ว

ซางซินหยาที่อยู่บนเวลาเองก็รู้สึกประหลาดใจเพราะเธอได้ถามเรื่องของถังซิ่วกับเพื่อนวัยเด็กของเธอ โอหยางลูลู่เรียบร้อยแล้ว แม้ว่าเธอจะตอบกลับมาไม่มากแต่การที่เธอสามารถเข้าใจส่วนเล็กน้อยของเขาได้ก็ทำให้เธอรู้สึกตกตะลึง

การประมูลยังคงดำเนินต่อไป

หลังจากผ่านไปไม่กี่นาทีจี่ฉีเหม่ยเองก็ได้นำหินกลับมาพร้อมกับส่งไปให้ถังซิ่วแล้วถามออกมาด้วยเสียงกระซิบว่า

“ท่านลอร์ด สิ่งที่เราต้องการเองก็ได้รับมาแล้วเราจะกลับกันเลยไหมค่ะ ? หรือว่าเราจะยังอยู่ต่อ ?”

ถังซิ่วได้คิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะพูดออกมาว่า

“เธอเอาหินยับยั้งวิญญาณนี่กลับไปก่อน ! ให้อาเหวินไปส่งเธอแล้วกัน ฉันจะอยู่ที่นี่เพื่อดูสินค้าอื่นๆต่อไป”

“น้อมรับคำสั่งค่ะ !”

จี่ฉีเหม่ยเองก็ได้ตอบตกลงพร้อมกับเดินออกไป เธอเพิ่งตระหนักอะไรบางอย่างได้จึงได้หยิบบัตรเงินสดออกมาทันทีแล้วยื่นให้ถังซิ่วก่อนที่จะพูดออกมาว่า

“ท่านลอร์ด ในบัตรนี้มีเงินอยู่อีก9.5พันล้าน หากว่าท่านต้องการของสิ่งไหนก็ซื้อได้เลย”

ถังซิ่วเองก็ไม่ได้ปฏิเสธเพราะตอนนี้เขาไม่มีเงินอยู่เลย หลังจากที่รับบัตรมาแล้วเขาก็มองไปที่จี่ฉีเหม่ยพร้อมถอนหายใจ

เงินเป็นแค่สิ่งของเท่านั้น

เขาไม่ได้สนใจเงินตราเลยแม้แต่น้อยทว่าทรัพยากรการบ่มเพาะนั้นเหลือน้อยเต็มทีและตอนนี้เขาเองก็จำเป็นต้องฝึกลูกน้องที่เชื่อใจได้และมันต้องใช้ทรัพยากรเป็นจำนวนมาก หากว่าเขาไม่มีเงินก็ไม่สามารถทำอะไรหลายๆอย่างได้ หากว่าเป็นก่อนหน้านี้ที่เขาต้องใช้เงินจากห้องอาหารร้อยงานฉลองนั้นเขาเองก็จะรู้สึกหงุดหงิดแต่ในตอนนี้เขาไม่ได้รู้สึกแบบนั้นแล้วเพราะอย่างไรก็ตามเขาก็ได้เอาเงินเหล่านี้มาเพื่อซื้อสมุนไพรไปกลั่นเป็นยาให้เธอ

อย่างไรก็ตาม

หลังจากที่ถังซิ่วได้จากไปได้2นาทีนั้นซางซินหยาที่อยู่บนเวทีเองก็ยิ้มออกมาแล้วพูดว่า

“สินค้าชิ้นต่อไปคือโสมป่าพันปี ตราบเท่าที่ดิฉันรู้แล้วคือการประมูลที่ถูกจัดขึ้นที่เกาะจิงเหมินเองก็ได้มีโสมป่าพันปีมาเข้าประมูลเช่นกัน หากว่านับรวมกันแล้วก็แปลว่าปีนี้มีโสมป่าพันปีทั้งหมดเพียง2ชิ้นเท่านั้นและคิดว่าในอีกสามปีข้างหน้าจะไม่มีโสมป่าเหล่านี้เข้าร่วมการประมูลอีกแล้ว ราคาขั้นต่ำอยู่ที่100ล้าน เพิ่มได้อย่างน้อย5ล้านต่อครั้ง เริ่มการประมูลได้”

ถังซิ่วก็ได้เกิดประกายขึ้นในสายตาของเขาทันที เขาไม่ได้ดายการสินค้าประมูลมาก่อนดังนั้นจึงไม่คิดว่านอกจากหินยับยั้งวิญญาณแล้วยังจะมีอย่างอื่นอีก เมื่อจิตสัมผัสของเขาได้ครอบคลุมโสมชิ้นนั้นก็ทำให้ท่าทางของเขาเปลี่ยนไปทันที

“โสมป่าอายุ3พันปี ?”

หลังจากที่วิเคราะห์ก็ทำให้ถังซิ่วหยิบโทรศัพท์ของมาโทรหาโม่อาเหวินทันที

“บอสครับ !”

เสียงของโม่อาเหวินได้ถูกส่งมาทางปลายสาย

เสียงทุ้มต่ำของถังซิ่วเองก็ได้พูดออกไปว่า

“ให่ฉีเหม่ยกลับมาเดี๋ยวนี้”

“ครับผม”

เมื่อวางสายถังซิ่วเองก็ได้จ้องมองไปที่โสมป่าอันนั้น

“150ล้าน !”

หลังจากที่ผ่านไปสักครู่ก็มีคนเริ่มให้ราคาเพิ่มขึ้นถึง50ล้าน คนส่วนใหญ่เองก็รู้จักเขาคนนั้น เขาเป็นคนผู้มีอิทธิพลของเกาะฮ่องกง เกอเจิ้งเต่า

“160ล้าน !”

แม้ว่าผู้คนเองจะรู้จักเขาดีแต่สินค้าชิ้นนี้เป็นของดีดังนั้นพวกเขาคงไม่ยอมไว้หน้าให้กับเกอเจิ้งเต่า

“200ล้าน !”

เกอเจิ้นเต่าได้เพิ่มราคาขึ้นไปอีก

“210ล้าน !”

“250ล้าน !”

“260ล้าน !”

“270ล้าน !”

“........”

ขณะที่คนเองก็เริ่มเริ่มราคากันอย่างดุเดือด ผายใน5-6นาทีนั้นราคาก็พุ่งขึ้นไปอยู่ที่350ล้านแล้วแต่เกอเจิ้งเต่าเองก็ยังคงเพิ่มราคาอยู่

ถังซิ่วเองไปที่จี่ฉีเหม่ยที่กำลังเดินเข้ามาพร้อมพูดว่า

“ตอนนี้งานประมูลกำลังประมูลโสมป่ากันอยู่ ไม่ว่าจะต้องจ่ายด้วยราคาเท่าไหร่ก็ต้องเอามันมาให้ได้ มันมีประโยชน์กับหยานเอ๋อมากๆ”

ท่าทางของจี่ฉีเหม่ยเองก็ได้เปลี่ยนไปทันทีพร้อมกับถามออกมาอย่างรวดเร็วว่า

“ท่านลอร์ด ตอนนี้ราคาอยู่ที่เท่าไหร่ ?”

“350ล้าน !”

จี่ฉีเหม่ยเองก็ได้ชูป้ายขึ้นแล้วพูดว่า

“500ล้าน !”

“เฮื้อกกกก......”

เมื่อได้ยินเสียงของจี่ฉีเหม่ยนั้นห้องประมูลเองก็เงียบลงพร้อมกับเหล่าผู้ประมูลกว่าร้อยคนที่เริ่มกระซิบกัน

“หญิงชราคนนั้นเป็นใครกัน ? เธอสามารถซื้อแร่หินธรรมดาๆไปในราคา500ล้านแล้วตอนนี้ยังเพิ่งราคาครั้งเดียวถึงตั้ง150ล้าน เธอเป็นพวกคนโครตรวยอย่างงั้นหรอ ?”

“โสมป่าชิ้นนั้นมีราคาอย่างมากก็แค่1-2ร้อยล้านเท่านั้นแต่เธอกลับซื้อมันที่ราคา500ล้าน นี่มันสุดยอดเลยจริงๆ”

“เธอมีสถานะอะไรกันแน่ ? ทำไมก่อนหน้านี้ถึงไม่เคยพบเธอมาก่อน ?”

“ไปสืบเรื่องของเธอเดี๋ยวนี้ จะต้องได้ข้อมูลมาก่อนที่งานประมูลนี้จะจบลง”

“วันนี้มีโชว์ดีๆให้ดูแล้ว ! อย่าว่าแต่โสมป่าพันปีราคา500ล้านเลยเพราะฉันไม่ต้องการมัน”

“.......”

“600ล้าน!”

ที่อีกมุมหนึ่งของห้องประมูลเองก็มีชายแก่สวมเสื้อผ้าคนจีนพร้อมกับยกป้ายขึ้น เมื่อเหล่าผู้ประมูลได้มองไปที่ชายคนนั้นแล้วก็ทำให้ท่าทางของพวกเขาเปลี่ยนไปทันที

หลีจูเหลิน

ไม่มีใครเคยคาดคิดว่าคนที่เสนอราคานั้นจะเป็นหลีจูเหลินเพราะพวกเขาไม่คิดว่าชายคนนี้จะมาเข้าร่วมประมูลนี้ด้วย

ถังซิ่วเองก็ได้หันหน้าไปมองที่เขาพร้อมกับขมวดคิ้วเข้าหากันทันที แม้ว่าเขาเองจะไม่รู้จักผู้มั่งคั่งในเกาะแห่งนี้นักแต่ทว่าเขารู้จักชายคนนี้ดีจากตามข่าวสารต่างๆเพราะอย่างไรก็ตามเขาเป็นถึงตระกูลที่ร่ำรวยในตำนาน

จี่ฉีเหม่ยเองก็ได้เหลือบตาไปมองก่อนที่จะชูป้ายในมือแล้วพูดว่า

“1พันล้าน!”

“อะไรนะ ?”

แขกภายในห้องเองก็ได้แสดงท่าทางหวาดผวาโดยทันที พวกเขาไม่คิดเลยว่าจี่ฉีเหม่ยจะกล้าแย่งโสมนี้กับหลีจูเหลินและยิ่งไปกว่านั้นคือเพิ่มเงินไปถึง400ล้าน

ที่นั่งด้านหลัง

หลี่จูเหลินเองก็ได้แสดงท่าทางประหลาดใจออกมา เขาไม่คิดว่าจะมีใครซื้อโสมพันปีนี้ในราคาถึง1พันล้านและคิดว่าการที่เขาเพิ่มราคาไปถึง600ล้านนั้นจะต้องได้มันมาอย่างแน่นอน

หลังจากที่เงียบไปครู่หนึ่งเขาก็ได้ชูป้ายในมือขึ้นมาอีกครั้งแล้วพูดว่า

“1.1พันล้าน!”

“2พันล้าน!”

จี่ฉีเหม่ยนั้นไม่เคยสนใจเรื่องเงินอยู่แล้ว แม้ว่าจำเป็นต้องใช้เงินทั้งหมดเพื่อซื้อโสมชิ้นนั่นก็ยังได้เพราะมันเป็นผลดีต่อเจ้านายของเธอ อย่าว่าแต่ซื้อเลยหากว่าเธอจำเป็นต้องปล้นหรือฆ่าเธอก็ยินดีที่จะทำเพื่อให้ได้มันมา

หลีจูเหลินเองก็ได้แต่ชะงักไป เขาได้ส่ายศีรษะทันทีแม้ว่าเขาจะเป็นคนรวยก็ตามแต่โสมพันปีในราคาถึง2พันล้านมันเป็นอะไรที่ไม่คุ้มค่า

เขาเป็นพ่อค้า !

เขามีขีดจำกัดการจ่ายและกับสิ่งของที่ไม่คุ้มค่าพวกนี้นั้นเขาไม่ต้องการประมูลแต่ต้องการซื้อ

แขกมากมายภายในห้องประมูลเองก็ไม่รู้ว่าตัวเองควรจะพูดอะไรออกมาดี พวกเขามองไปที่จี่ฉีเหม่ยด้วยความรู้สึกแปลกๆ

ไม่มีใครคิดว่าหลังจากที่เธอเห็นหลีจูเหลินแล้วยังจะกล้าแข่งกันเสนอราคากับเขาและไม่เคยคิดว่าเธอจะกล้าเพิ่มราคาเพียงครั้งเดียวถึง900ล้านซึ่งทำให้ราคาของโสมป่านั้นไปถึง2พันล้านในทันที

ซางซินหยาเองก็ได้รู้สึกตกตะลึงเป็นอย่างมาก เธอไม่คิดเลยเช่นกันว่าโสมนี่จะมีราคาไปถึง2พันล้าน เธอคิดว่าอย่างมากมันก็น่าจะได้ประมาณ500ล้านเท่านั้น นี่มันมากกว่าตั้ง4เท่า

อย่างไรก็ตามเธอเองก็รู้สึกมีความสุขเพราะตามข้อตกลงแล้วเธอจะได้รับ0.1%ของมูลค่าสินค้าประมูลทั้งหมดและหากว่าสินค้านั้นสามารถมีราคาเพิ่มขึ้นมากกว่าราคาตั้งต้นสิบเท่าเธอ

ก็จะได้0.2%“”

“อย่างน้อยวันนี้ก็คงได้เงินไม่ต่ำกว่า8หลักแน่นอน?”

เมื่อคิดถึงตรงนี้ก็ทำให้เธอรู้สึกมีความสุขอย่างมาก

หลังจากนั้นเธอเองก็เห็นว่าหลีจูเหลินไม่มีท่าทางเพิ่มราคาอีกแล้วจึงได้พูดออกมาว่า

“มีใครจะให้ราคาสูงกว่านี้อีกไหม ? หากว่าไม่สินค้าชิ้นนี้ก็จะตกเป็นของเพื่อนหมายเลข0125”

เมื่อเห็นว่าไม่มีใครพูดอะไรออกมาเธอก็ได้พูดออกมาด้วยรวยยิ้มว่า

“ต้องขอแสดงความยินดีกับเพื่อนหมายเลข0125ที่สามารถได้รับโสมพันปีชิ้นนี้ไป คุณต้องการไปที่หลังเวทีตอนนี้หรือจบการประมูลค่ะ ?”

“ตอนนี้ !”

จี่ฉีเหม่ยเองก็ได้ยืนขึ้นพร้อมกับโค้งคำนับถังซิ่วอีกครั้งแล้วเดินออกไป

หลังจากนั้นถังซิ่วก็ไม่ได้ประมูลอะไรต่อ

ในช่วงสี่ทุ่มงานประมูลก็ได้จบลงพร้อมกับแขกที่กำลังทยอยกันกลับไป ซางซินหยาเองก็ได้ยิ้มออกมาพร้อมกับเดินไปทางถังซิ่ว เธอได้หันหน้าไปมองที่จี่ฉีเหม่ยก่อนที่จะหันกลับมาที่ถังซิ่วแล้วยื่นมือออกไป

“สวัสดีคุณถัง”

ถังซิ่วเองก็ได้พยักหน้าก่อนที่จะพบว่าผู้คนรอบข้างเองก็กำลังจ้องมองมาที่เธอ

“อาการป่วยของพ่อเธอเป็นอย่างไรบ้าง ? ได้ยินมาว่าเฉินซีซ่งหาสมุนไพรเหล่านั้นพบแล้ว”

ซางซินหยาเองก็ได้พยักหน้าด้วยความรู้สึกขอบคุณก่อนที่จะพูดว่า

“อาการดีแล้ว คุณถังถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ฉัน....”

ถังซิ่วได้โบกมือเพื่อขัดจังหวะคำพูดของเธอแล้วมองไปที่จี่ฉีเหม่ยก่อนที่จะพูดว่า

“ให้อาเหวินพาเจ้ากลับไปที่ท่าเรือซะ รีบกลับไปที่เกาะจิงเหมินและเมื่อฉันกลับไปแล้วจะรีบกลั่นยาให้หยานเอ๋อ”

“ค่ะ”

จี่ฉีเหม่ยเองก็ได้แสดงท่าทางเคารพออกมากอนที่จะกลับไปพร้อมโม่อาเหวินส่วนโม่อาหวูนั้นก็ยังยืนอย่างมั่นคงอยู่เคียงข้างถังซิ่ว

ซางซินหยาเองก็มองไปที่จี่ฉีเหม่ยที่กำลังเดินจากไปด้วยความประหลายใจก่อนที่เธอจะถามออกมาด้วยความสงสัยว่า

“ถังซิ่ว คุณรู้จักกับคุณย่าคนนั้นด้วย ? ฟังจากการที่คุณพูดแล้วเหมือนว่า...........”

ถังซิ่วก็ได้ตอบกลับไปอย่างราบเรียบว่า

“เธอเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของฉัน”