ตอนที่แล้วReturning From The Immortal World - 244
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปReturning From The Immortal World - 246

Returning From The Immortal World - 245


.......................................................................................................................................................................................

ซ่งเต่าเองก็ได้หันหน้าไปมองที่ฮงชางหยิงพร้อมกับหันกลับไปมองที่ถังซิ่วด้วยริมฝีปากที่ขดไปมา เขาได้พูดออกมาอย่างขมขื่นว่า

“ฉันเข้าใจแล้วว่าท่านผู้สูงส่งได้หลอกให้ฉันมาที่นี่พร้อมกับหักขาฉันด้วยก้อนหิน ดูเหมือนว่าท่านคงจะเกี่ยวข้องกับเรื่องคนจากตระกูลซูสินะ ?”

ถังซิ่วเองก็ได้ตอบกลับไปด้วยรอยยิ้มว่า

“ใช่แล้ว ! ฉันเกี่ยวข้องกับพวกเขา นายรู้ไหมว่าหากไม่ใช่เพราะฉันรีบบึ่งมาที่นี่จากเมืองสตาร์ซิตี้ คุณยายของฉันก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอยู่หน้าห้องผ่าตัดนั่นทั้งๆที่หมอในห้องเองกลับไม่ได้ทำอะไรเลย”

ซ่งเต่าเองก็ได้มีความรู้สึกเสียใจที่เข้าไปยุ่งกับเรื่องของฮงชางหยิง เขาต้องการแค่ประจบฮงชางหยิงเพื่อที่จะได้รับผลประโยชน์เท่านั้นเผื่อว่าเขาจะได้มีโอกาสขึ้นเป็นผู้อำนวยการของโรงพยาบาลนี้

ท้ายที่สุดตัวเขาเองก็ไม่ได้รับผลประโยชน์แต่กลับไปสร้างปัญหาใหญ่เข้า

เขาเป็นหมอและรู้ดีว่าจากบาดแผลนี้เขาจะต้องพิการไปตลอดชีวิตอย่างแน่นอน

ถังซิ่วได้มองไปที่ฮงชางหยิงพร้อมกับพูดอย่างราบเรียบว่า

“ยอมรับเงื่อนไขฉันหนึ่งข้อแล้วฉันจะปล่อยนายไป”

ฮงชางหยิงเองก็ได้แสดงความรู้สึกตกตะลึงออกมาแล้วถามอย่างรวดเร็วว่า

“เรื่องอะไรงั้นหรอ ? ว่ามาเลย !”

ถังซิ่วเองก็ได้พูดออกมาว่า

“นายได้ถูกฉันทุบจนน่าอนาถขนาดนี้และหากว่าถูกพบเห็นโดยคนอื่นมันก็จะเป็นปัญหาอย่างมากดังนั้นฉันจะให้นายบอกว่ามันเป็นสกุลซ่งที่เป็นคนทุบนายจนขาหัก ไม่ต้องกังวลเพราะหากว่าเขากล้าที่จะต่อต้านฉันจะหักขาอีกข้างของเขาเอง”

ซ่งเต่าเองก็ได้มองไปที่ฮงชางหยิงพร้อมกับตะโกนออกมาด้วยความโกรธว่า

“แกกล้าหรอ !!!”

ฮงชางหยิงไม่ได้ตอบเขากลับไปแต่หยิบเอาไม้ที่ถังซิ่วโยนมาให้ฟาดไปที่ซ่งเต่าอย่างรุนแรงเพื่อที่เขาจะได้รอดออกไปจากสถานการณ์นี้อย่างว่าแต่ให้เขาโหดเหี้ยมเลย ต่อให้ถังซิ่วสั่งให้เขาฆ่าซ่งเต่าเขาก็จะทำโดยไม่ลังเล

“ผั๊ว ผั๊ว ผั๊ว....”

ซ่งเต่าเองก็ได้ส่ายไปส่ายมาพร้อมโหร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด หลังจากผ่านไป2-3นาทีซ่งเต่าก็ได้ถูกทุบตีอย่างน่าอนาถพร้อมกับจ้องมองไปทีถังซิ่ว

ถังซิ่วเองก็ได้ยิ้มออกมาแล้วยกนิ้วโป้งขึ้นมาชื่นชมว่า

“ดีมาก นายเองก็โหดเหี้ยมดียอมทุบตีคนอื่นจนน่าอนาถขนาดนี้เพื่อเอาชีวิตรอด เอาละหากว่านายยังสามารถเดินไปได้ก็กลับไปซะ ! จำไว้ว่าฉันมีชื่อว่าถังซิ่วหากว่าต้องการล้างแค้น ฉันเองก็เป็นคนธรรมดาๆเท่านั้นแต่แน่นอนว่าผลลัพธ์สำหรับการล้างแค้นนั้นคือความตาย”

เขาได้หันหลังกลับไปแล้วเดินไปตามทางที่รถจอดอยู่พร้อมขับออกไปไกล2กิโลเมตร หลังจากนั้นถังซิ่วก็ได้ลงจากรถแล้วแอบกลับมายังจุดที่ฮงชางหยิงและซ่งเต่าอยู่พร้อมซ่อนตัวอยู่ในพุ่งไม้ใกล้ๆและดูสถานการณ์อย่างเงียบๆ

เขาไม่ได้กลัวการล้างแค้นแต่กลับว่าพวกเขาจะไปลงมันกับยายของเขาดังนั้นเขาอยากรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นหลังจากที่เขาจากไปแล้ว

ซ่งเต่าได้มองไปที่รถland rover ที่ขับออกไปนั้นก็ได้หันกลับไปมองที่ฮงชางหยิงด้วยความเกลียดชังก่อนที่จะพูดออกมาอย่างดังว่า

“สกุลฮง ฉันอุส่าช่วยนายแต่กลับได้รับผลตอบแทนแบบนี้ ? ดีมาก มันดีมากๆ ! เรื่องนี้นายจะต้องได้ชดใช้ไม่ว่านายจะรวยหรือมีอำนาจมาจากไหน ต่อให้ฉันตายฉันก็จะไม่ปล่อยนายไปอย่างแน่นนอน นายรอก่อนเถอะ รอไว้ได้เลย !!”

ฮงชางหยิงเองก็ได้มองไปที่ซ่งเต่าอยู่นานแต่ก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป

ท่าทางของเขาเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วพร้อมแววตาที่เต็มไปด้วยจิตสังหาร

เขาเข้าใจคำพูดของถังวิ่วได้อย่างดีเพราะเขาพูดถูกเรื่องที่ว่าผู้คนจะต้องจดจำเรื่องรูปลักษณ์ที่น่าอนาถของเขาได้อย่างแน่นอน เขาไม่ต้องการให้ผู้คนจดจำมันและไม่ต้องการให้คนอื่นๆรู้ว่าคนที่เขาหักหลังนั้นเป็นคนที่ช่วยเขา

“รองผู้อำนวยการ เรามาคุยกันหน่อยดีกว่า”

ทันใดนั้นฮงชางหยิงก็ได้เปิดปากพูดออกมา

ซ่งเต่าเองก็ได้พูดออกมาอย่างขมขื่นว่า

“อยากจะพูดอะไรอีกงั้นหรอ ? นายมันโลภมากขณะมีชีวิตแต่กลับกลัวความคาย นายทำฉันจนอนาถขนาดนี้เพื่อความอยู่รอดของตัวเอง !ชีวิตฉันจบแล้ว หลังจากนี้ฉันจะต้องกลายเป็นคนพิการ ไม่ใช่แค่จะไม่ได้เป็นผู้อำนวยการเท่านั้นแต่งานปกติยังทำไม่ได้เลยด้วยซ้ำ มันเป็นเพราะนาย เพราะนาย !”

ฮงชางหยิงเองก็ได้แสยะออกมาแล้วพูดว่า

“รองผู้อำนวยการซ่งอย่างเพิ่งโกรธสิ ผมยังอายุน้อยดังนั้นถึงได้ทำเรื่องแบบนั้นไปแต่แน่นอนว่าผมจะชดใช้ให้คุณอย่างแน่นอน”

ซ่งเต่าเองก็ได้สาปแช่งออกมาด้วยความโกรธว่า

“ชดใช้ ? ชดใช้ด้วยอะไร ? กระดูกขาฉันแตกละเอียดหมดแล้วและจากประสบการณ์หลายปีของฉันก็รู้ได้เลยว่ามันไม่สามารถรักษาให้เป็นเหมือนก่อนได้ นายเข้าใจไหม ? ฉันพิการแล้ว !!!”

ฮงชางหยิงเองก้ได้พูดด้วยน้ำเสียงลึกว่า

“จะเอายังไง ? ต้องการให้ฉันชดใช้ขานาย ?”

ซ่งเต่าเองก็ได้กำหมัดของเขาแน่นก่อนที่จะตะโกนออกมาอย่างดังว่า

“จะชดใช้ขาฉันยังไง ? ขานายเองก็ไม่ต่างไปจากฉันแล้วยังกล้าพูดอีกงั้นหรอ ? แม้ว่าฉันซ่งเต่าเองจะได้ทำเรื่องชั่วช้าเพื่อช่วยคนเลวมามากแต่ก็ไม่เคยตกอยู่ในชะตากรรมที่อนาถขนาดนี้ !”

ฮงชางหยิงเองก็ได้มองไปที่ซ่งเต่าก่อนที่จะเงียบไปนาน เขามองไปที่ใบหน้าดุร้ายของซ่งเต่าพร้อมทั้งพยักหน้าแล้วพูดว่า

“เข้าใจล่ะ ! ในเมื่อฉันได้ติดหนี้นายครั้งหนึ่งแล้วจะติดเพิ่มอีกหน่อยก็คงไม่เป็นไร ใยเมื่อเป็นเช่นนั้นนายก็ตายซะนะ !”

ขณะที่กำลังพูดอยู่นั้นเขาก็ได้ยกก้อนหินขึ้นมาแล้วทุบไปที่หัวของซ่งเต่า แม้ว่าร่างกายของเขาจะเต็มไปด้วยบาดแผลแต่หลังจากที่จิตสังหารได้พวยพุ่งออกมานั้นร่ายกายของเขาก็มีพลังขึ้นมาก หินก้อนนั้นได้ทุบไปที่หัวของซ่งเต่าอย่างแม่นยำจนทำให้เขานอนลงกับพื้น เขาได้พยายามคลานไปด้วยขาที่หักพร้อมหยิบหินด้วยมือทั้งสองข้างแล้วทุบซ้ำไปที่หน้าผากของซ่งเต่า

“เฮื้อก......”

ในไม่กี่ลมหายใจนั้นฮงชางหยิงเองก็ได้ทุบไปที่หัวของซ่งเต่าหลายครั้งจนทำให้มันแตกออกจากกัน เขาได้ถอนหายใจออกมาด้วยความรู้สึกโล่งใจ ใบหน้าของเขาถูกปกคลุมไปด้วยเลือดและมองไปที่ซ่งเต่าที่ตายทั้งเป็น

“แปะ แปะ แปะ....”

ถังซิ่วที่แอบอยู่ในพุ่มไม้นั้นก็ไม่ได้ห้ามฮงชางหยิงแม้แต่น้อย ตอนนี้เขายืนขึ้นมาพร้อมกับปรบมือก่อนที่จะเดินไปหาชางหยิงแล้วแล้วชื่นชมออกมาว่า

“บอสฮงนี้ช่างเป็นคนที่โหดเหี้ยมและไร้ปราณีจริงๆไม่แปลกใจเลยที่จะกล้าเรียกตัวเองว่าบอส ฉากที่นายฆ่าเขานั้นช่างน่าตื่นตาตื่นใจจริงๆ ฉันได้ถ่ายวีดีโอไว้หมดแล้วและหากว่ามันหลุดรอดไปบนอินเตอร์เน็ตก็คงจะเป็นเรื่องที่สร้างแรงสั่นสะเทือนได้อย่างแน่นอน”

ฮงชางหยิงเองก็ได้มองไปที่ถังซิ่วด้วยความไม่อยากจะเชื่อขณะที่เขาเกือบจะร้องไห้ออกมาเมื่อได้ยินคำพูดของถังซิ่ว เขามีกึ๋นพอที่จะฆ่าซ่งเต่าแต่ก็ไม่กล้าแก้แค้นถังซิ่วแต่เขาไม่คิดเลยว่านอกจากจะโดนถังซิ่วทุบตีอย่างอนาถขนาดนี้แล้วแต่ก็ยังถูกถ่ายวีดีโอขณะที่เขาฆ่าคนด้วย

ในพริบตานั้นเขาแถบอยากจะเป็นลม

ถังซิ่วได้พูดออกมาด้วยรอยยิ้มว่า

“เป็นอะไรไป ? ไม่คิดว่าฉันจะกลับมางั้นหรอ ? ไม่คิดว่าฉันจะเห็นด้านชั่วๆของนาย ?”

ฮงชางหยิงเองก็ได้พูดออกมาว่า

“พี่ชาย พี่ชายผมถามหน่อยว่าไม่ใช่พี่ให้อภัยผมแล้ว ? ผมไม่กล้าไปล้างแค้นพี่อย่างแน่นอน ที่ผมฆ่าเขาก็เพราะเขากล้ามีความคิดชั่วๆกับผมและผมเองก็ไม่ต้องการให้เรื่องวันนี้ไปถึงหูของบุคคลที่สี่”

ถังซิ่วเองก็ได้ยกนิ้มขึ้นมาพร้อมกับพูดชื่นชมว่า

“ช่างเป็นคนที่มีประสบการณ์และความระมัดระวังจริงๆไม่แปลกใจเลยที่ทำไมถึงได้มีธุรกิจที่ใหญ่ขนาดนั้น ดูเหมือนว่านายเองก็ไม่ได้พึ่งแต่อำนาจของปู่ข่มเหงคนทั้งหมดหนิ ฉันได้พูดไปแล้วว่าจะไม่ฆ่านายดังนั้นแน่นอนว่านายจะไม่ตายอย่างไรก็ตามเมื่อกี้นี้ฉันก็เพิ่งนึกได้ว่ายังไม่หายโกรธเลยคิดว่าจะกลับไปหักขานายอีกข้างแต่ตอนนี้ฉันเปลี่ยนใจแล้ว”

หัวใจของฮงชางหยูเองก็ได้รู้สึกเย็นยะเยือกก่อนที่เขาจะถามออกมาด้วยความระมัดระวังว่า

“พี่....พี่จะปล่อยผมไปใช่ไหม ?”

ถังซิ่วเองก็ได้ตอบกลับด้วยรอยยิ้มว่า

“นายสามารถไปตอนไหนก็ได้อย่างไรก็ตามนายจะต้องชดใช้ค่าเสียหายให้กับคนในหมู่บ้านและมันจะต้องไม่ใช้จำนวนน้อยๆด้วย”

ไถเงิน ?

ฮงชางหยิงเองก็ได้รู้สึกโล่งใจก่อนที่จะตบไปที่อกของตัวเองแล้วพูดออกมาด้วยการรับประกันว่า

“พี่สามารถไว้ใจได้เลยว่าผมจะมาด้วยตัวเอง......ไม่ๆๆๆ ผมจะส่งคนมาชดใช้เงินให้อย่างแน่นอนยิ่งไปกว่านั้นคือผมจะหยุดโครงการทันทีและหากว่าใครมีความคิดชั่วๆต่อตระกูลพี่อีกผมจะไม่ปล่อยมันไว้แน่นอน พี่.....พี่ว่าโอเคไหม ?”

ถังซิ่วได้พยักหน้าอย่างพึงพอใจก่อนที่จะยื่นมือไปพยุงฮงชางหยิงแล้วพูดออกมาอย่างราบเรียบว่า

“เพราะขานายหักแล้วหากนายกลับไปคนเดียวมันจะเตะตาคนอื่นยิ่งไปกว่านั้นเพื่อที่จะทำลายซากศพและหลักฐานนั้นฉันจะไปส่งนายที่โรงพยาบาลเอง หลังจากนี้นายก็ส่งคนมาจัดการด้วยแล้วกัน”

ฮงชางหยิงได้ถามออกมาว่า

“พี่......พี่จะไม่เล่าเรื่องที่ผมฆ่าคนออกไปงั้นหรอ ?”

ถังซิ่วเองก็ได้พูดออกมาว่า

“ตราบใดที่นายสามารถทำตามสิ่งที่พูดได้ฉันก็จะปกปิดมันให้นาย”

“ขอบคุณ ขอบคุณครับพี่ชาย!”

ฮงชางหยิงเองก็ได้พูดออกมาด้วยความรู้สึกขอบคุณ

ถังซิ่วได้ยิ้มออกมาพร้อมกับพยุงเขาไปที่จอดรถแล้วรีบกลับไปที่โรงพยาบาลด้วยวิธีก่อนหน้านี้อย่างรวดเร็ว

“พี่ชาย........พี่จะจากไปอย่างงี้ ?”

ฮงชางหยิงที่ได้มาถึงและพบว่าแฟนของเขากำลังนอนอยู่นั้น เขาได้มองไปที่ถังซิ่วที่กำลังจะจากไปแล้วถามออกมา

ถังซิ่วเองก็ได้หันหน้ากลับมาพร้อมกับพูดว่า

“มีอะไรหรอ ? มีปัญหาตรงไหน ?”

ฮงชางหยิงเองก็ได้ใช้พลังทั้งหมดเพื่อกลืนน้ำลายกลับลงไปแล้วส่ายศีรษะของเขา แม้ว่าถังซิ่วจะคว้าเขาอยู่นั้นแต่ก็สามารถปีนขึ้นมาส่งเขาที่ชั้นสามได้อย่างง่ายดาย มันทำให้เขารู้สึกช๊อคเป็นอย่างมากถึงขั้นที่ไม่อาจจะยอมรับได้ด้วยซ้ำแต่เขาเองก็ไม่กล้าพูดออกมา

น่ากลัว ! สัตว์ประหลาด !

คำพูดเหล่านี้ก็ได้ปรากฏขึ้นมาในสมองของเขา

ถังซิ่วเองก็ได้พูดออกมาว่า

“อย่างว่าแต่ชั้นสามเลยต่อให้ชั้นสามสิบฉันก็สามารถไปส่งนายได้อย่างสบายๆถ้าฉันต้องการ ทักษะของฉันเป็นสิ่งที่นายไม่สามารถคาดเดาได้หรอก เอาล่ะฉันคิดว่านายคงสามารถจัดการเรื่องที่นี่ได้ส่วนเรื่องอื่นๆฉันจะจัดการเอง”

เมื่อพูดจบถังซิ่วก็ได้หายตัวไปอย่างรวดเร็วก่อนที่จะกระโดดออกไปทางหน้าต่างพร้อมกลมกลืนไปกับความมืดมิด

ฮงชางหยิงเองก็กำลังพยุงตัวเองด้วยขาที่หักๆพร้อมกับมองไปที่ภาพมืดๆด้านนอกหน้าต่าง ความรู้สึกหวาดกลัวในใจของเขาแทบไม่ลดลงเลยแม้แต่น้อย เขากลัวว่าถังซิ่วจะผิดสัญญาแล้วส่งหลักฐานให้แก่ตำรวจหรือว่าแพร่มันลงไปบนอินเตอร์เน็ต

“เราจะต้องหาข้ออ้างเกี่ยวกับอาการบาดเจ็บนี่”

ฮงชางหยิงเองก็ได้คิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะโทรไปยังเบอร์หนึ่งแล้วพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ลึกว่า

“ฮูซี่อย่าเพิ่งนอน ให้คนมาที่โรงพยาบาลนี่แล้วอย่าลืมเอาหินก้อนหนึ่งมาด้วย มาที่ห้องของฉันให้เร็ว.........”

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด