Returning From The Immortal World - 90

.......................................................................................................................................................................................

(*ใครที่ไปสมัครเข้ากลุ่มที่รวมการขโมยผลงานแปลของผมและผู้แปลท่านอื่นไปผมก็ไม่ว่านะครับแต่ถ้าเกิดผมและผู้แปลท่านอื่นเลิกแปลแล้วก็คงต้องไปขอคนเหล่านั้นที่ทำได้แค่ก๊อปไป ให้แปลแทนนะครับ :P ก๊อปไปไม่ว่านี่เอาไปเก็บเงิน ผมเห็นละทนไม่ได้จริงๆ ใครที่คิดจะสนับสนุนก็คิดดีๆนะครับ ผู้แปลหลายๆคนเขาจะเลิกแปลกันแล้วเดี๋ยวจะไม่มีนิยายให้อ่านกันนะครับ มันเป็นแค่เพียงความสุขระยะสั้นเท่านั้น ฮ่าๆๆๆ   )

ถึงแม้ว่าเสียงผู้ชมบริเวณโดยรอบจะไม่ดังแต่เจี่ยหลุยเดาและศิษย์ทั้งสามของเขาก็ยังสามารถได้ยินเสียงพวกเขาได้อย่างชัดเจน การแสดงออกเดียวกันนี้สามารถมองเห็นได้บนใบหน้าของพวกเขาโดยเฉพาะกับเจี่ยเย่ลี่ที่หน้าตาหล่อๆของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้มด้วยความโกรธ

ถังซิ่วเดินไปทางด้านข้างเจี่ยเย่ลี่และพูดเบาๆว่า

"ถ้าคุณไม่สามารถอดทนต่อความอับอายและความอัปยศดังแค่นี้ได้คุณจะไม่สามารถประสบความสำเร็จในชีวิตของคุณ ไปยอมแพ้เลยก็ได้วันนี้ไม่ต้องพนันแล้ว "

“...”

ความโกรธที่เผาไหม้ภายในใจของเจี่ยเย่ลี่ราวกับกำลังถูกน้ำดับลง ความหวังสำหรับเขาในตอนนี้คือการให้ถังซิ่วนำทุกอย่างกลับมาและแก้แค้นความไม่พอใจของพวกเขาถ้าถังซิ่วทิ้งงานไปความหวังของพวกเขาก็ไม่หลงเหลือ

"ปรมาจารย์ถังโปรดสบายใจ ฉันจะปฏิบัติตามสิ่งที่คุณพูด "

เจี่ยเย่ลี่ตอบและโค้งคำนับ

ถังซิ่วพยักหน้าหลังจากนั้นเขาก็ก้าวลงบันไดของเรือสำราญสารหรู

เรือมีความยาว 135.06 เมตรความกว้าง 16.5เมตร เรือรับน้ำหนักได้24320ตัน มีความสูงจากพื้นน้ำ10.3เมตร เรือสามารถบรรทุกผู้โดยสารและลูกเรือได้2000คน มันมี4ชั้น ชั้นต่ำสุดเป็นห้องเครื่องยนต์และห้องพลังงาน ชั้นสองเป็นห้องพักของผู้โดยสาร ชั้นที่สามเป็นพื้นที่บันเทิงเช่นห้องอาหาร ห้องบอลรูม ห้องคาราโอเกะ ห้องออกกำลังกายและความบันเทิงอื่นๆและคาสิโนตั้งอยู่บนชั้นบนสุด

เจี่ยหลุยเดาได้คุ้นเคยกับที่นี้อยู่แล้วดังนั้นภายใต้การนำของเขา พวกเขาได้เปิดห้องพักที่ชั้นสองเพื่อรอเรือออกเดินทางเพราะการพนันนั้นเป็นสิ่งผิดกฎหมายดังนั้นเรือจึงต้องแล่นออกไปยังน่านน้ำสากลเมื่อใดก็ตามที่มีการเล่นการพนัน

"ไม่สามารถดูถูกพลังของวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีได้อย่างแท้จริง!"

หลังจากถังซิ่วรู้สึกเบื่อที่อยู่คนเดียวในห้องแล้วเขาก็เดินออกไปข้างนอกสู่ดาดฟ้า เรือสำราญได้เริ่มออกตัวแล้ว แต่มันเคลื่อนที่ช้าๆเมื่อคลื่นลมและลมพัด มีเพียงทะเลกว้างใหญ่ไม่มีที่สิ้นสุดอยู่ในบริเวณโดยรอบ แขกจำนวนมากได้ออกมาเพลิดเพลินไปกับทัศนียภาพของมหาสมุทรทำให้บรรยากาศเปลี่ยนไปเรื่อยๆ ถังซิ่วผู้ที่ต้องการทัศนียภาพอันเงียบสงบได้ขมวดคิ้วขึ้น เขามองไปรอบๆก่อนที่ดวงตาของเขาจะตกลงมาและหยุดอยู่ที่หน้าต่างที่ชั้นที่สี่

ที่ชั้นที่สี่ ...

ถังซิ่วเข้าไปในห้องมองวิวทิวทัศน์และนั่งอยู่ใกล้หน้าต่าง ที่นี่มีคนเพียงแค่2-3คนเท่านั้นพร้อมพูดกันด้วยเสียงกระซิบ

"เป็นไงบ้าง?"

ไม่กี่นาทีต่อมาชายวัยกลางคนที่ซึ่งล้อมรอบไปด้วยกลุ่มคนได้เดินเข้ามาตรงหน้าถังซิ่วและพูดออกมา

"สวัสดีคุณถัง "

ครั้งแรกที่เขาได้เห็นถังซิ่วนั้น เหมี่ยวเหวินถังต้องการจะรีบออกไปเพราะเมื่อเห็นเขาแล้ว มันเตือนให้เขาระลึกถึงเหตุการณ์ที่น่าอับอาย อย่างไรก็ตามเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมรับว่าถังซิ่วนั้นมีพลังมากและหลังจากที่ได้ใคร่ครวญอยู่นานแล้วเขาก็ยอมรับว่าเขาเองเป็นฝ่ายที่ผิด เขาเป็นคนที่พูดไม่ถูกต้องและในที่สุดก็พูดและทำอะไรผิดพลาด หลังจากที่เขายอมรับมันได้แล้วความรู้สึกชื่นชมต่อถังซิ่วก็เกิดขึ้นเองภายในจิตใจของเขา

"อา, คุณใช่ไหม?"

คิ้วของถังซิ่วเหี่ยวย่น ความรู้สึกที่หนาวเหน็บและความรู้สึกไม่ดีเกิดขึ้นบนใบหน้าของเขา

เหมี่ยวเหวินถังรู้สึกได้ทันทีถึงท่าทีของถังซิ่ว เขารู้สึกอึดอัดและอับอายเล็กน้อย แต่อย่างไรก็ตามหนังหน้าของเขาก็หนาพอตั้งแต่ที่เขาต้องการจะแก้ไขความสัมพันธ์กับถังซิ่วและอยากรู้จักเขา ดังนั้นเขาจึงรีบพูดขึ้นว่า

"คุณถัง,ฉันไม่ได้นอนในคืนที่ผ่านมาและได้ไตร่ตรองบางส่วนเกี่ยวกับกริยาที่ได้ทำไป ฉันอยากจะขอโทษคุณสำหรับคำพูดและทัศนคติของฉันเมื่อคืนนี้ ดังนั้นฉันขอแสดงความนับถือถ้าคุณสามารถยกโทษให้ฉันได้ "

ถังซิ่วนั่งแน่นิ่งราวกับภูเขาพร้อมตอบว่า

"ทัศนคติของคุณน่ายกย่องอย่างมาก"

เหมี่ยวเหวินถังรีบพูดอย่างรวดเร็วว่า

"มันเป็นความผิดของฉันดังนั้นมันเป็นธรรมชาติอยู่แล้วที่ฉันต้องแก้ไขมัน เพื่อชดเชยเรื่องบกพร่องของเมื่อวานนี้ ฉันขอเชิญคุณถังมากินดื่มในพาราไดซ์คลับนี้"

"ไม่จำเป็น!"

ถังซิ่วปฏิเสธโดยตรง

ชายวัยกลางคนหลายคนที่อยู่รอบๆเหมี่ยวเหวินถังเป็นนักธุรกิจชั้นยอดทั้งหมด สถานะของพวกเขานั้นน่ายกย่องสำหรับหลายๆคน พวกเขามักถูกปฏิบัติด้วยความเคารพและยกย่องแต่สำหรับถังซิ่วที่ได้ล้ำเส้นพวกเขาเพราะเหมี่ยวเหวินถังนั้นเป็นแขกรับเชิญที่มีชื่อเสียงของพวกเขาแต่ถังซิ่วกลับปฏิเสธคำเชิญอย่างไม่ไว้หน้า นั่นหมายความว่าพวกเขากำลังได้รับความอัปยศ

"พี่ชายเหมี่ยว คนนี้คือ?"

ชายวัยกลางคนไม่สามารถรู้ถึงตัวตนของถังซิ่วจึงได้เอ่ยปากถามออกมาตรงๆ

เหมี่ยวเหวินถังที่ยังคงมองไปที่ถังซิ่วด้วยการแสดงออกที่น่าอึดอัดใจและอับอาย แต่คำถามที่ฉับพลันจากชายวัยกลางคนก็ดึงเขาออกจากสถานการณ์ที่น่าอับอายนี้ เขาก็เป็นนักธุรกิจที่เก่งที่เคยพบกับคนนับไม่ถ้วน เขาฉลาดพอที่จะบอกได้ว่าถังซิ่วนี่นไม่ชอบถูกรบกวน เขาจึงตอบด้วยคำแนะนำง่ายๆว่า

"นี่คือคุณถัง "

เหมี่ยวเหวินถังพูดจบปุ๊ป เขาก็ได้หยิบนามบัตรออกมาจากกระเป๋าเขาแล้ววางไว้ตรงโต๊ะของถังซิ่วแล้วพูดว่า

"คุณถัง นี่เป็นนามบัตรของฉัน ถ้าคุณมีเวลาคุณสามารถโทรหาฉันได้ตลอดเวลา ฉันเป็นหนี้เลี้ยงอาหารขอโทษคุณ "

หลังจากที่ได้พูดจบเขาก็ไม่ได้ขอนามบัตรของถังซิ่วแต่หันไปรอบๆและพยักหน้าให้คนอื่นๆพร้อมเดินไปที่ห้องชมวิวอื่น เพื่อนร่วมงานนักธุรกิจบางส่วนของเขาที่อยู่รอบตัว มองไปที่กันและกันในขณะที่หัวใจของพวกเขาถูกสลักด้วยปริศนาคาใจฃ

เขาเป็นใคร?

เป็นคนศักดิ์สิทธิ์มาจากไหน?

แต่เหมี่ยวเหวินถังเป็นประธานเหมี่ยวกรุ๊ปของเมืองขวิงเซ่าซึ่งเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงและทรงพลังในเมือง นอกจากนี้เขายังมีข่าวลือว่าเป็นผู้ฝึกวิทยายุทธที่น่าเกรงขามมากและบริษัทรักษาความปลอดภัยของเขาได้รับการจัดอันดับให้เป็นหนึ่งใน 10 อันดับแรกของประเทศ แต่ทำไมคนมีอำนาจขนาดนั้นถึงได้มีท่าทางกลัวต่อหน้าเด็กหนุ่มกัน?

กลุ่มชนชั้นสูงของเกาะจิงเหมินหลายคนได้แนะนำตัวและวางนามบัตรไว้บนโต๊ะของถังซิ่วก่อนที่จะเดินตามเหมี่ยวเหวินถังไป

"คนเหล่านี้เป็นกลุ่มคนที่น่าเบื่อ"

ถังซิ่วพึมพำอยู่ในใจ พร้อมกวาดนามบัตรทั้งหมดแบบไม่ได้มองและยัดมันลงในกระเป๋าของเขา การติดต่อกับคนอื่นไม่ได้เป็นสิ่งที่เขาคาดคิดไว้เนื่องจากเขาไม่ค่อยพอใจในการปฏิสัมพันธ์ระหว่างบุคคล แม้กระทั่งตอนที่เขาอยู่ในดินแดนแห่งนิรันด์เขาก็ ...

ระลึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมาทำให้อารมณ์ของถังซิ่วนั้นทรุดลง เนื่องจากปัญหาของเจี่ยหลุยเดาได้ทำให้เขาเสียเวลาไปถึงสองสามวัน เขาจึงตัดสินใจอย่างแน่วแน่ว่า ไม่ว่าผลลัพธ์นั้นจะเป็นอย่างไรก็ตาม เขาจะต้องจบปัญหาเหล่านี้ทันทีและหลังจากนั้นเขาต้องไปหาสมุนไพรและแร่ธาตุที่ล้ำค่าจำนวนมากบวกกับส่วนผสมเพื่อยกระดับการบ่มเพาะของตัวเขาเอง

ในห้องมุมอื่นๆ ...

ชายวัยกลางคนหันศีรษะและเหลือบมองที่ถังซิ่วจากนั้นเขาก็มองไปที่เหมี่ยวเหวินถังและกระซิบว่า

"พี่เหมี่ยว ชายที่ชื่อว่าถังซิ่วนั้นมีภูมิหลังอะไร?เขามาจากไหน? เขาถึงกล้าที่จะปฏิเสธคุณ? "

"ถูกต้อง! เขาเป็นคนศักดิ์สิทธิ์มาจากไหนกัน? เขานั้นเป็นคนหยิ่งยโสเกินไป "

เสียงกระซิบด้วยด้วยความรังเกียจของชายวัยกลางคนที่เป็นเสียงต่ำได้เปล่งออกมา

เหมี่ยวเหวินถังฝืนพูดพร้อมรอบยิ้มว่า

"คุณน่าจะได้ยินเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนที่ห้องอาหารร้อยงานฉลองใช่ไหม? เซ่าหมิงเซิงและฉันได้รับความสำเร็จในการฝ่าเข้าไปยังชั้นที่สามของค่ายกลพันโคจรและพวกเรากลายเป็นแขกผู้มีเกียรติของห้องอาหารนั้นแต่เขา ... เขาคือคนที่อัศจรรย์ที่สามารถฝ่าเข้าไปสู่ชั้นที่หกได้ "

"อะไร?"

"มันเป็นไปได้อย่างไร?"

“สวรรค์!”

จู่ๆการแสดงออกที่ตกใจสุดขีดก็ปรากฏตัวขึ้นบนผิวของนักธุรกิจชั้นสูงของเกาะจิงเหมินขณะที่พวกเขารีบร้องออกมาดังๆ ด้วยความตกใจ

เหมี่ยวเหวินถังได้พูดออกมาพร้อมรอยยิ้มที่ฝืนๆว่า

"เมื่อก่อนหน้านี้ฉันเองก็แสดงออกแบบเดียวกับพวกคุณที่คิดว่ามันเป็นไปไม่ได้ แต่ความจริงก็เป็นเช่นนั้นเพราะชั้นได้เห็นด้วยตาคู่นี้เอง คิดว่าจะผิดพลาดไปได้อย่างไร ? เหตุผลที่ฉันได้ขอโทษเขาไปเมื่อครู่นี้เป็นเพราะก่อนที่เขาจะเข้าไปในค่ายกลนั้น ฮันได้ยั่วยุเขาแล้วสุดท้ายก็ได้ถูกเขาฉีกหน้าคืนยังไงหละ "

ชายวัยกลางคนกระซิบ

"พี่เหมี่ยวแต่เขายังอายุยังน้อย! ฉันสามารถบอกได้ว่าเขาไม่ถึง20ปี เขาจะมีอำนาจมากขนาดนั้นได้อย่างไร? "

เหมี่ยวเหวินถังก็ยังยิ้มอย่างฝืนๆและตอบว่า

"คุณถามฉันแล้วฉันจะไปถามใคร?ด้วยพรสวรรค์และสติปัญญาของเขา เราไม่ควรจะไปยั่วโมโหเขาเพราะเขานั้นเป็นคนที่ไม่สามารถหยั่งรู้ได้เลย ในโลกนี้การมีเพื่อนมากนั้นย่อมดีกว่ามีศัตรูมาก "

"ใช่ใช่ใช่"

คนเหล่านี้พยักหน้าและเห็นด้วยกับคำพูดของเขา

เที่ยง 12:50 น. ...

ถังซิ่วมาที่คาสิโนบนดาดฟ้าชั้นที่สี่ขณะนี้มีผู้คนจำนวนมากมารอก่อนแล้ว คาสิโนที่เต็มไปด้วยเครื่องเล่นการพนันและเครื่องมือ พาราไดซ์คลับเป็นสถานที่เปิดให้ใช้เล่นการพนันแต่จะไม่เข้าไปยุ่งกับการพนัน อย่างไรก็ตามสำหรับแต่ละเกมการพนันที่จัดขึ้นที่นี่พวกเขาได้รับ1%สำหรับจำนวนเงินทั้งหมดที่ถูกวางเดิมพันบนโต๊ะ เมื่อพิจารณาจากจำนวนเงินและผู้ที่เล่นการพนันแล้วต่อให้ได้เพียงแค่1%กำไรของพวกเขาก็ค่อนข้างมากอยู่ดี

"ปรมาจารย์ถัง,การพนันจะถูกจัดขึ้นในห้องวีไอพี อาจารย์ของผมกำลังรอคุณอยู่ในห้อง "

กงดาหลงที่กำลังรออยู่ที่ห้องโถงคาสิโน ขณะที่เขารีบเดินเข้ามาและทักทายกับถังซิ่วเมื่อมองเห็นเขา

"ดูเหมือนว่าจะเหลือเวลาไม่มากก่อนเริ่มการพนัน นายรีบนำทางฉันไป! รีบจบเกมนี้เพราะฉันยังมีเรื่องอื่นที่จะต้องดูแล .. "

ถังซิ่วได้พยักหน้าและพูดออกมา

“เยี่ยม!”

กงดาหลงปฏิบัติตามอย่างสุภาพ

ห้องส่วนตัวของวีไอพีมีขนาดไม่กี่ร้อยตารางเมตรที่เต็มด้วยอุปกรณ์การพนันทุกชนิดที่ถูกเตรียมไว้แล้ว นอกเหนือจากเจี่ยหลุยเดา,ลูกศิษย์ของเขา,เฉินไกกับนักพนันมืออาชีพที่ได้รับว่าจ้างอย่างเย่ไทฟู ได้มีผู้ชมหลายร้อยคน คนที่มีสิทธิ์เข้าห้องเล่นการพนันส่วนตัววีไอพีได้นั้นต้องมีสถานะที่ค่อนข้างพิเศษและต้องได้รับคำเชิญก่อนที่จะได้รับอนุญาตให้เข้ามาได้ ในห้องนั้นนอกเหนือจากเหมี่ยวเหวินถังแล้วก็ยังมีนักธุรกิจระดับสูงของเกาะจิงเหมินมากมาย

เหมี่ยวเหวินถังที่ได้เห็นการมาถึงของถังซิ่วนั้น สีหน้าที่ว่างเปล่าก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขาและนักธุรกิจคนอื่นๆทันทีส่วนอีกสองสามคนกำลังมองไปด้วยความรู้สึกที่สับสนวุ่นวาย

แม้ว่าจะมีคนจำนวนมากในห้องส่วนตัวระดับวีไอพี แต่ก็มีคนจัดการเรื่องความระเบียบเรียบร้อยพร้อมเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ใส่สูทสีดำมากกว่า20คนในห้อง เพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่มีการรบกวนในการเล่นพนัน

"อา, ในที่สุดพี่ถังก็มา! เกมกำลังจะเริ่มขึ้น! "

เจี่ยหลุยเดาและคนอื่นๆที่กำลังถูกดดันด้วยความกระวนกระวายใจได้ทักทายเขาอย่างรวดเร็ว

ถังซิ่วได้พูดตอบว่า

"ฉันรู้อยู่แล้ว"

เขามองไปที่เฉินไกที่อยู่ด้านตรงข้ามของโต๊ะและสามารถมองเห็นการแสดงออกที่ผิดปกติจากดวงตาของเขา ในทางตรงกันข้ามกัน ชายวัยกลางคนหัวล้านที่ยืนอยู่ข้างกายของเขาก็ดูเหมือนจะกระตือรือร้นเป็นอย่างมาก ถังซิ่วได้ก้าวไปข้างหน้าภายใต้การจ้องมองของผู้ชมทั้งหมด เขามองไปที่ชายวัยกลางคนและพูดด้วยน้ำเสียงลึกๆว่า

"คุณคงเป็นคุณไทฟู? นักพนันมืออาชีพจากออสเตรียที่มีฉายาว่านิ้วทองคำใช่มั้ย? "

ชายวัยกลางคนยกคางขึ้นและมองไปที่ถังซิ่วด้วยท่าทางน่ารังเกียจและพูดว่า

"ใช่ฉันเอง แล้วคุณเป็นใคร เจี่ยหลุยเดาได้แพ้การเล่นพนันฉันและจากนั้นเขาก็ไม่กล้าที่จะเล่นต่อ ตอนนี้คุณต้องการแทนที่เขา? "

ถังซิ่วดึงเก้าอี้ออกมาและนั่งฝั่งตรงกันข้ามกับเย่ไทฟูและตอบอย่างไม่แยแสว่า

"ใช่ วันนี้ฉันเป็นคนที่จะเล่นกับคุณ แต่ฉันไม่ชอบการมีปัญหาเยอะเพราะงั้นจึงไม่ชอบการเล่นพนันที่ซับซ้อน เรามาเล่นเกมง่ายๆกันไหม?”

เย่ไทฟูได้ถามออกมาว่า

"ง่ายแค่ไหน?"

ถังซิ่วได้ตอบว่าว่า

"เรามาเล่นหยิบดอกทองกันเป็นยังไง? แล้วเทียบว่าแต้มของใครสูงกว่า ??"

หยิบดอกทองและเทียบแต้ม?

เย่ไทฟูได้มองไปที่ถังซิ่วพร้อมพูดด้วยรอยยิ้มว่า

"คุณแน่ใจหรือว่าคุณต้องการเล่นการพนันด้วยการเปรียบเทียบแต้ม?แต่ฉันจะต้องบอกคุณก่อนว่าฉันไม่ชอบเล่นทีละน้อยๆ... 1 ล้านเป็นขั้นต่ำสุด? คุณกล้าไหม? "

“มีอะไรที่ฉันต้องกลัวหละ?!”

ลำแสงเย็นประกายปรากฏขึ้นในดวงตาของถังซิ่วขณะที่เขาพูดออกมาอย่างมีความสุข

(ใครที่ถามว่าทำไมตอนต่อไปติดรหัสนะครับ คือมันต้องอยู่ในกลุ่มลับอะครับหรือใครที่ไม่อยากจ่ายตังก็รอก็ได้ครับผม เพราะผมจะปลดให้ 1-2 วันตอนครับ ขอบคุณค๊าบบบ  ส่งข้อความมาทางนี้เลยครับ <a href="https://goo.gl/CeevTV">https://goo.gl/CeevTV</a>)