Returning From The Immortal World - 80

.......................................................................................................................................................................................

 

ถังซิ่วที่ยืนอยู่ข้างกงดาหลงได้เห็นดวงตาของเจี่ยเย่ลี่ที่เหลือบมองมาหาเขาแต่แล้วเขาก็มองไปรอบๆเพื่อมองหา"ไอ้นักพนัน"คนนั้น ถังซิ่วรู้สึกผิดหวังเล็กน้อยโดยเฉพาะคำพูดของเขา เจี่ยเย่ลี่ดูเหมือนจะตัดสินคนโดยลักษณะภายนอกเท่านั้นตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมเขานั้นถึงถูกโกงโดยคนอื่นเพราะตังถังซิ่วเองก็มีวิธีการมากมายที่จะผลักคนลงสู่หลุมลึกเหมือนกัน

“...”

กงดาหลงรู้ถึงความคิดของเจี่ยเย่ลี่พร้อมยกฝ่ามือตบศีรษะของเขาและพูดว่า

"เฮ๊, เขาคือปรมาจารย์ถังและเขาคือปรมาจารย์นักพนันที่ฉันรับเชิญมาเป็นพิเศษ"

เจี่ยเย่ลี่ลูบไปที่จุดบนศีรษะของเขาที่พึ่งโดนตบไป สายตาของเขาจ้องมองไปที่ถังซิ่วพร้อมโห่ร้องออกมาด้วยท่าทางที่นึกไม่ถึงว่า

"ศิษย์พี่ใหญ่ท่านกำลังพูดเรื่องตลกไร้สาระอะไรอยู่งั้นหรอ?เขาดูอายุน้อยกว่าผมด้วยซ้ำเขาจะมีฝีมือดีกว่าคุณพ่อได้อย่างไร? "

"โง่บรม!"

ถังซิ่วสาปแช่งเขาภายในจิตใจเขาไม่รู้จะพูดยังไงกับเจี่ยเย่ลี่แล้ว

กงดาหลงที่กำลังยืนอยู่นั้นได้ระงับความโกรธของเขาเอาไว้ถ้าไม่ใช่เพราะการปรากฏตัวของถังซิ่วตรงนี้แล้วนั้น เขาจะต้องตบน้องชายคนนี้ตายไปแล้วแน่ แต่จำได้ว่าครั้งแรกที่เขาได้เห็นถังซิ่วเขาก็มีข้อสงสัยและดูแคลนเช่นกัน เพราะความรู้สึกครั้งแรกที่ได้เจอถังซิ่วนั้นคือ........เขาเด็กเกินไป

อย่างไรก็ตาม ...

เมื่อเขาเห็นข้อพิพาทระหว่างถังซิ่วกับซูชางเหวินแล้ว ถึงแม้ว่าเขาจะยื่นมือเพื่อช่วยถังซิ่วแต่บทบาทของเขาก็มีเพียงเล็กน้อย เนื่องจากหลงฮานเหวินและเฉินซีซ่งผู้ซึ่งเป็นดั่งภูเขาใหญ่สูงตระหง่านที่มีอำนาจและรวยอย่างมหาศาลของเมืองนี้ได้ก้าวออกมาเพื่อปกป้องถังซิ่ว พวกเขาดูเหมือนว่าจะแสดงให้เห็นถึงเจตนาดีแก่ถังซิ่วและนี้คือสิ่งที่ปลุกเขาขึ้นมาและทำให้เข้าใจว่าเราไม่สามารถมองคนเพียงแค่เปลือกนอกเท่านั้นคนเราไม่สามารถวัดความลึกของทะเลด้วยถังได้

 

กงดาหลงเหลือบมองและเห็นการแสดงออกถึงความหนาวเย็นบนใบหน้าของถังซิ่ว จากนั้นเขาคว้าเจี่ยเย่ลี่แล้วลากเขาออกจากฝูงชนโดยห่างออกไปหลายเมตร หลังจากที่พวกเขามาถึงที่ห่างไกลแล้วเขาก็ตบหน้าเจี่ยเย่ลี่อย่างไม่ลังเลและจ้องมองเขาด้วยความโกรธและด่าเขาว่า

"จำไว้นะ!การตัดสินคนอื่นโดยรูปลักษณ์ภายนอกเมื่อไหร่นั้นจะถือว่าเป็นวันครบรอบวันตายสำหรับนักเล่นพนันอย่างเรา! ปรมาจารย์ถังได้รับชัยชนะจากอาจารย์ของเราในการเล่นพนัน นายคิดว่าอาจารย์ตั้งใจโกหกหลอกลวงนาย ?ในกรณีที่ปรมาจารย์ไม่มีความสามารถจริงๆ นายคิดว่าอาจารย์จะเรียกเขาว่าเป็นทางเลือกสุดท้ายสำหรับชีวิตของเขาหรือไม่? นายสงสัยปรมาจารย์ถังและนั่นก็หมายความว่านายได้สงสัยในตัวพ่อของตัวเอง! "

"ผม……"

เจี่ยเย่ลี่เอามือกุมแก้มสีแดงเข้มของเขาขณะที่ดวงตาของเขาพยายามมองหาถังซิ่ว ตอนนี้เขารู้ว่าเขาทำผิดและละเมิดข้อห้ามแถมยังเป็นข้อห้ามที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของนักพนันมืออาชีพแล้ว ทำไมเขาจะไม่เข้าใจว่าเขาจะตัดสินคนจากภายนอกไม่ได้?ความรู้สึกเสียใจได้เอ่อล้นขณะที่เขาก้มหน้าลงและพูดว่า

"ปรมาจารย์ถัง เมื่อกี้นี้ผมได้ทำกริยาไม่สุภาพกับคุณไป คุณเป็นคนใจกว้างผมหวังว่าคุณจะสามารถยกโทษให้กับผมได้ "

“อืม?”

เจี่ยเยี่ลี่นั้นทำให้ถังซิ่วรู้สึกไม่พอใจแต่เห็นได้ชัดว่าเขายอมรับความผิดของเขาและขอโทษอย่างตรงไปตรงมด้วยน้ำเสียงและความรู้สึกที่จริงใจดังนั้นถังซิ่วจึงได้มองเขาแม้จะมีข้อบกพร่องบางอย่างเกี่ยวกับนิสัยของเขาแต่เจี่ยเย่ลี่ก็ยังถือว่าเป็นนักเรียนที่ยังสอนได้

“พ่อของคุณอยู่ที่ไหน”

ถังซิ่วพยักหน้าเบาๆและถามอย่างเงียบๆ

เจี่ยเย่ลี่ถือกระเป๋าเดินทางของถังซิ่วอย่างระมัดระวังและรีบตอบว่า

"เขายังคงอยู่บนโต๊ะพนันเพราะวันนี้เป็นวันที่ฝ่ายตรงข้ามของเขากำหนดไว้ ดังนั้นเขาจึงต้องเล่นการพนันกับพวกเขาต่อไป มิฉะนั้นพวกเขาจะขายของดูต่างหน้าของแม่ผม! "

ถังซิ่วแอบส่ายหัวดูเหมือนว่าเจี่ยหลุยเดาจะหล่นลงไปในหลุมลึก!เขาได้รับการกัดโดยงูพิษและฝ่ายตรงข้ามของเขาได้ตีเขาในจุดที่อ่อนแอ ตั้งแต่ซี่โครงอ่อนของเขาถูกคว้าโดยฝ่ายตรงข้าม เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยอมแพ้

จังหวะ!

ถังซิ่วเข้าใจได้ดีว่าคำนี้หมายถึงอะไร"จังหวะ" มีความหมายลึกซึ้งสำหรับผู้ที่เป็นนักเล่นพนัน ในกรณีที่นักพนันมืออาชีพสามารถควบคุมจังหวะการเล่นการพนันของตัวเองได้ พวกเขาจะชนะได้โดยไม่ต้องสงสัยเลย ทว่ากลับกันนั้นหากพวกเขาสูญเสียการควบคุมจังหวะของตัวเองแล้วละก็พวกเขาจะต้องเผชิญกับความยากลำบากและความทุกข์ทรมานนับครั้งไม่ถ้วน

เกาะจิงเหมินพาราไดซ์คลับ ...

ผู้คนบนเกาะส่วนใหญ่นั้นมักจะเป็นนักพนันที่ไม่ยอมใครง่ายๆพวกเขารู้จักทุกคนและทุกคนก็รู้จักพวกเขาเช่นกัน การเล่นการพนันมักไม่ได้จัดขึ้นภายในอาคาร แต่เป็นเรือสำราญสุดหรูที่อ่าวของเกาะ มีข่าวลือว่าเจ้านายใหญ่ที่อยู่เบื้องหลังพาราไดซ์คลับคือโอหยางลูลู่ ลูกสาวคนโตของตระกูลโอหยางที่เป็นตระกูลที่ใหญ่ที่สุดบนเกาะนี้ แน่นอนอยู่แล้วว่านี่เป็นธุรกิจประเภทที่ผิดกฎหมายพร้อมผู้ถือหุ้นจำนวนมากมิฉะนั้นหากปราศจากที่หลบภัยก็ยากที่จะปกป้องตัวเองจากผู้คนที่โล�

ณ ตอนนี้…

ภายในสำนักงานที่กว้างขวางและสดใสของเรือท่องเที่ยวสุดหรูของพาราไดซ์คลับ โอหยางลูลู่กำลังให้ความบันเทิงแก่เพื่อนร่วมชั้นของเธอสองคนจากปักกิ่ง

"ชาอูหลงนี้ผลิตขึ้นเฉพาะในเทือกเขาอู๋ซีเท่านั้นมันเป็นชาดำคุณภาพสูงซึ่งเป็นชาพิเศษที่ปลูกภายในประเทศและมีชื่อเสียงมากๆ หลังจากชงแล้วน้ำชาจะมีสีเหลืองสดและใบจะเปลี่ยนเป็นสีแดงอมเขียวสิ่งที่โดดเด่นที่สุดของชานี้คือกลิ่นหอมที่ทรงพลังและยาวนาน นี่เห็นได้ชัดว่ามันมีคุณภาพสูงมากๆ "

ยิ้มแย้มแจ่มใสถูกแต่งแต้มอยู่บนใบหน้าของใบเต่าขณะที่เขามองไปที่ท่าทางสง่างามของโอหยางลูลู่ซึ่งทำให้ชานั้นหมดความน่าสนใจไปเลย

"ชาอูหลงสีแดงนี้มีคุณภาพดีที่สุดนอกจากนี้ยังมีค่ามากเนื่องจากมันเป็นชาที่หายากมากๆ มากกว่าการหาผู้หญิงมาแต่งซะอีกมีครั้งหนึ่งเมื่อลุงของฉันต้องการที่จะรับมันมาด้วยทุกวิธีทางโดยซื้อจากพ่อค้าชาจากจังหวัดทางใต้ พวกเขาเท่านั้นที่พอจะสามารถหาซื้อได้บ้างแต่ดูเหมือนว่าเพื่อนร่วมห้องโอหยางจะมีความสามารถจริงๆถึงได้หาชาคุณภาพชั้นเลิศแบบนี้มาได้ "

โอหยางลูลู่ ยิ้มและพูดว่า

"เอ๊ะ? นายคิดว่าฉันสนใจการหยอกล้อของนายหรอเพื่อนเก่า? อย่างไรก็ตามฉันไม่เคยรู้เลยว่านายเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านชา! ฉันอาจต้องไปหานายในภายหลังและเรียนรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้เมื่อฉันมีเวลาว่าง "

ใบเต่ากระวนกระวายใจเป็นครั้งที่สองก่อนที่เขาจะตอบอย่างเร่งรีบว่า

"ไม่ไม่ใช่ไม่ใช่นี่มันเป็นแค่การแสดงความสามารถต่อหน้าของผู้เชี่ยวชาญ มันจะดีกว่าถ้าหากเธอถามผู้เชี่ยวชาญที่แท้จริง ที่ฉันรู้จักเขามีความรู้เกี่ยวกับชาเป็นอย่างมากฉันรู้เพียงแค่ผิวเผินเท่านั้น ที่ฉันรู้เรื่องนี้เพราะฉันได้รับอิทธิพลและได้ยินมาจากเขาเท่านั้น "

โอหยางลูลู่งงงวยและถามว่า

"เขาคือใครกัน?"

ใบเต่าเหลือบไปที่ชูยีและหัวเราะก่อนที่เขาจะตอบว่า

"เขาจะทิ่มตาเธออยู่แล้ว"

ในฐานะที่เธอเป็นคนฉลาดโอหยางลูลู่ตระหนักได้ทันทีและพลันหันไปทางชูยี่ด้วยความประหลาดใจและเธอถามว่า

"เอ่อผู้เชี่ยวชาญด้านชากลายเป็นชูยีนายงั้นหรอ ห๊า! ?ทำไมนายถึงได้ทำตัวเหมือนไม่รู้อะไรต่อหน้าเพื่อนของนาย? "

ชูยี่อดไม่ได้ที่จะไม่หัวเราะออกมาและตอบว่า

"ก่อนหน้านี้ฉันคิดว่าฉันเป็นผู้เชี่ยวชาญในหมู่ผู้เชี่ยวชาญด้านชา แต่เมื่อเห็นเทคนิคการชงชาของเธอแล้วฉันเชื่อแล้วว่ามีคนที่เหนือกว่าฉัน เหนือฟ้ายังมีฟ้าวันนี้เธอได้ให้บทเรียนที่ดีแก่ฉันแล้ว! "

โอหยางลูลู่ตอบด้วยรอยยิ้ม

"ช่างมันเถอะความพอประมาณจะทำให้นายอ้วนขึ้นเท่านั้นและฉันสามารถบอกได้ว่านายจะเป็นคนที่เต็มไปด้วยไขมันในเวลาอันรวดเร็ว อา,ใช่แล้ว ตอนนี้พวกนายทั้งสองคนไม่ได้ยุ่งอยู่เหรอ?ถึงได้มีเวลามาที่เกาะจิงเหมิน? "

"จริงๆแล้วพวกเราเพิ่งไปที่สตาร์ซิตี้มาเพื่อไปหาเจ้าเด็กคนนั้นที่ชื่อหลงเซ้งหยูตั้งแต่ที่เราได้วางแผนว่าจะไปเที่ยวเมืองไทยด้วยกัน แต่ฉันเองก็ไม่เคยคาดคิดเลยว่าเขาจะเปลี่ยนความคิดของตัวเองกระทันหันเพราะโอกาสคว้าโครงการใหญ่บางอย่าง "

โอหยางลูลู่พูดด้วยรอยยิ้มว่า

"ถึงแม้ว่าฉันยังไม่ได้พบกับหลงเซ้งหยูแต่ฉันก็ได้ยินชื่อเสียงเขามามากโดยเฉพาะจากพวกนายทั้งสองคน ทุกครั้งที่เราพบกันพวกนายมักจะพูดถึงเขาเสมอ ดูเหมือนว่าฉันจะต้องไปพบกับนายน้อยหลงที่โด่งดังนี้และดูว่าเขาเป็นคนที่โดดเด่นแค่ไหนกันและคุ้มค่ากับการที่พวกนายสองคนมีมิตรภาพอันยาวนานและลึกซึ้งได้ถึงขนาดนี้

ใบเต่าหัวเราะแล้วตอบกลับว่า

"แน่นอนว่าเขาน่าทึ่ง! เขาไม่ใช่คนที่ด้อยกว่าพวกเราแม้แต่น้อย "

โอหยางลูลู่อดไม่ได้ที่จะไม่หัวเราะออกมาพร้อมถามต่อว่า

"พวกนายกำลังสรรเสริญเขา? หรือตัวเอง ? "

การแสดงออกของชูยี่เปลี่ยนไปอย่างฉับพลันและตอบว่า

"ลูลู่,หลงเซ้งหยูเป็นคนหนุ่มที่ยอดเยี่ยมในเหล่าผู้คนรุ่นเดียวกับเขา แต่ก็มีเยาวชนเพียงไม่กี่คนที่อายุน้อยกว่าเขาแต่กลับโดดเด่นกว่าเขา แต่เมื่อเราได้ทัวร์ในเมืองสตาร์ซิตี้เราได้พบกับการค้นพบตัวตนที่น่าสนใจแต่ถ้าจะพูดให้ถูกคือเราได้ยินเกี่ยวกับตัวตนที่น่าสนใจกว่า"

"คนแบบไหนกัน ? "

โอหยางลูลู่รู้สึกประหลาดใจ

ชูยี่ตอบว่า

"ฉันไม่รู้เรื่องรายละเอียดมากนักสิ่งที่ฉันรู้ก็คือเขายังเป็นเด็กและสิ่งที่น่าพิศวงที่สุดก็คือเขายังเป็นเด็กมัธยมและหลงเซ้งหยูได้รับความช่วยเหลือจากเด็กหนุ่มคนนั้นในโครงการใหญ่ของเขาแม้กระทั่งคนที่หยิ่งผยองและทะนงตนอย่างหลงเซ้งหยูยังสรรเสริญเด็กมัธยมคนนี้ "

โอหยางลูลู่ถามด้วยความรู้สึกประหลาดใจว่า

"หลงเซ้งหยูชื่นชมสรรเสริญเด็กมัธยม?พวกนายกำลังล้อฉันเล่นเหรอ? "

ใบเต่าตอบว่า

"พวกเราไม่ได้ล้อเล่น!ฉันสามารถบอกได้ว่าหลงเซ้งหยูชื่นชมเขาจริงๆเมื่อพวกเราทั้งคู่กำลังดื่มชาและคุยกับหลงเซ้งหยูอยู่นั้นเด็กน้อยชื่อถังซิ่วได้โทรเข้ามาหาเขาและต้องการให้หลงเซ้งหยูหาผู้จัดการมืออาชีพมาให้เขาและเธอรู้อะไรไหม?การแสดงออกของหลงเซ้งหยูนั้นเป็น... ฉันควรจะพูดอย่างไรดี?มันไม่เหมือนการปฏิบัติต่อน้องชายด้วยซ้ำแต่มันเหมือนการเลียแข้งเลียขาเขา "

โอหยางลูลู่รู้สึกสับสน

"เด็กนักเรียนมัธยมแห่งหนึ่งต้องการหาผู้จัดการมืออาชีพ?เขาต้องการทำอะไร? "

ใบเต่าได้ตอบกลับไปว่า

"เขาพูดว่าเขากำลังเตรียมที่จะจัดตั้งบริษัทขึ้นและเนื่องจากเขาไม่มีเวลาบริหารมันเขาจึงได้ขอให้หลงเซ้งหยูหาผู้จัดการมืออาชีพให้และรู้อะไรไหม? ชูยี่นั้นได้มีความคิดบ้าๆและแนะนำคังเซี่ยนไปให้เขาแล้วปล่อยให้ถังซิ่วนั้นเป็นคนไปเชิญคังเซี่ยนมาเอง ลูลู่ฉันคิดว่าเธอคงเคยได้ยินเกี่ยวกับคังเซี่ยนที่มีชื่อเสียงใช่มั้ย?กีซซซซซ ... ฉันอยากจะรู้เหมือนกันว่าเด็กคนนั้นจะสามารถเชิญเธอมาได้ไหม "

โอหยางลูลู่หันมายิ้มและพูดว่า

"อ๊าพวกนายสองคนนั้นสมควรที่จะถูกสาปจริงๆ ใครจะไม่รู้จักคังเซี่ยนบ้างหละ? หัวกะทิที่กลับมาจากศูนย์กลางการเงินของโลก... แม้กระทั่งบริษัทขนาดใหญ่หลายแห่งได้ใช้วิธีการและความพยายามมากมายนับไม่ถ้วนเพียงเพื่อจะได้รับสมัครเธอแต่ในที่สุดก็กลับโดนปฏิเสธ พวกนายสองคนนี้ไม่ใช่คนดีเลยพวกนายทดสอบเด็กนักเรียนมัธยมด้วยการรับสมัครเธอ?นี่มันไม่ใช่เรื่องตลกเลยนะ! "

ใบเต่าหัวเราะและตอบว่า

"ฮ่าฮ่ามันก็แค่เรื่องสนุกหน่า!"

การแสดงออกของชูยี่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหันเขาคว้าโทรศัพท์ของเขาและโทรออกไปยังหมายเลขหนึ่ง หลังจากที่ได้รับโทรศัพท์แล้วเขาก็ถามว่า

"สิ่งที่ฉันบอกให้คุณไปสอบสวนได้ข่าวอะไรมาบ้าง?"

"เมื่อวานนี้คังเซี่ยนได้เดินทางไปที่เมืองสตาร์ซิตี้ วัตถุประสงค์ไม่แน่ชัด"

"นายพูดว่าอะไรนะ"

ชูยี่คิดว่าเขาได้ยินผิดไป

คังเซี่ยนได้ไปที่เมืองสตาร์ซิตี้?หรือว่าเธอ…?

เธอไปที่สตาร์ซิตี้เพื่ออะไร

ความตกใจในหัวใจของชูยี่ทำให้ใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างกะทันหันเช่นเดียวกับที่คลื่นที่กระแทกเข้ามาอย่างไม่หยุดยั้งภายในใจของเขา

เมื่อเห็นการแสดงออกที่แปลกประหลาดไปของชูยี่ โอหยางลูลู่จึงได้ถามออกมาด้วยความสงสัยว่า

"มีอะไรเกิดขึ้น?"

ชูยี่วางหูโทรศัพท์เขามองไปที่ทั้งสองคนและตอบว่า

"ฉันแค่อยากรู้และสงสัยเลยได้ส่งคนไปตรวจสอบที่อยู่ถัดไปของคังเซี่ยนและฉันเพิ่งได้รับรายงานว่าคังเซี่ยนได้ไปที่เมืองสตาร์ซิตี้มาเมื่อวานนี้ สำหรับวัตถุประสงค์ของเธอก็ยังไม่ทราบแน่ชัด "

"เธอไปที่เมืองสตาร์ซิตี้หรอ?"

ใบเต่ากระโดดออกมาจากที่นั่งพร้อมร้องออกมาดังๆด้วยท่าทางที่ไม่เชื่อว่า

"คังเซี่ยนไปที่สตาร์ซิตี้?... อ..อาจจะเป็นเพราะถังซิ่ว? ... มันจะเป็นไปได้ยังไงกัน?"