ตอนที่แล้วReturning From The Immortal World - 52
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปReturning From The Immortal World - 54

Returning From The Immortal World - 53


โอหยางไฮ่เฟิง(ไอเครา)

เฉิง เสวี่ยเหม่ย (ตำรวจหญิงที่จับ ซูชางเหวิน )

เฉิง เยี่ยนหนาน( ผญ ที่ปกป้องถังซิ่วในห้องเรียน)

หยวน ชูหลิง (ไออ้วนเพื่อนสนิท)

ฮูเหวินซู(ลูกน้อง เฉิง เสวี่ยเหม่ย )

.......................................................................................................................................................................................

"ไม่ !!!"

มองไปที่โต๊ะที่กำลังจะระเบิดสมองของเธอเฉิงเยี่ยนหนานกรีดร้องด้วยความสิ้นหวัง น้ำตาใสระยิบระยับจากดวงตาของเธอไหลออกมาขณะที่ความรู้สึกผิดเอ่อล้นออกมาจากหัวใจของเธอ

เธอรู้ว่าเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเนื่องจากแรงกระตุ้นของเธอ

แรงกระตุ้นของเธอได้สร้างหายนะที่ร้ายแรง

เป็นเพราะเธอที่เพื่อนร่วมชั้นต้องตกอยู่ในสถานการณ์ที่สิ้นหวังนี้

ถ้าเวลาสามารถย้อนกลับได้อีกครั้ง,ถ้าสวรรค์ให้โอกาสเธออีกครั้ง,เธอจะไม่เข้าไปเกี่ยวข้องกับการสืบสวนของพี่สาวของเธอ,เธอจะไม่แอบติดตามผู้ต้องสงสัยด้วยตัวของเธอเอง

ในตอนแรกเฉิงเยี่ยนหนานคิดว่าการศึกษานั้นเป็นสิ่งที่น่าเบื่อมากเกินไปและอยากจะสัมผัสกับบางสิ่งบางอย่างที่นำมาซึ่งรสชาติในชีวิตของเธอ

แต่เธอไม่เคยคิดว่าเธอจะวิ่งเข้าไปในเจอกับของคดีที่พี่สาวของเธอได้สืบมาเกือบ 6 เดือนอย่างไรก็ตามเธอไม่เคยคิดว่าคนร้ายจะโจมตีเธอกลับแทนและคนร้ายนั้นเองก็กล้าที่จะทำร้ายเธอที่โรงเรียน

จากข้อมูลในบันทึกคดี,เฉิงเยี่ยนหนานรู้ว่าเธอล้มเหลวในการช่วยพี่สาวของเธอ เธออาจบังคับให้ตำรวจอยู่ในตำแหน่งที่ย่ำแย่กว่าเดิมนอกจากนี้เธอได้ลากเพื่อนร่วมชั้นเรียนของเธอไปในสถานการณ์ที่อันตรายมาก

ในขณะที่เฉิงเยี่ยนหนานกำลังคิดว่าเธอจะต้องตาย,อยู่ดีๆเธอก็รู้สึกว่ามือของชายที่ไว้หนวดเคราที่กำลังคว้าร่างของเธอคลายออกมา,ร่างของเธอค่อยๆตกลงไปที่พื้นขณะที่เธอเห็นว่าโต๊ะซึ่งเดิมกำลังจะฟาดเธอถูกอัดไปบนแก้มของชายไว้เครานั้น

ในชั่ววินาทีเป็นตาย,ถังซิ่วได้ยื่นมาเข้ามาช่วยในขณะที่ชายไว้เครากำลังยิ้มอย่างอารมณ์ดี

เขาใช้มือทั้งสองข้างของเขาคว้าไหล่ของนักเลงไว้เคราคนนั้น

ไม่แม้แต่วินาทีเดียวที่คนร้ายไว้หนวดเคราสามารถตอบสนองต่อสิ่งที่เกิดขึ้นได้ทัน,ในขณะที่ได้มีเสียง“กร๊อบแกร๊บ”ดังขึ้นสองครั้งพร้อมถังซิ่วที่บีบกระดูกสะบักที่ไหล่ของเขาจนแหลกระเอียด

หลังจากที่กระดูกสะบักของนักเลงไว้เคราถูกบดขยี้ ไม่เพียงแต่มือขวาของเขาไม่มีกำลังที่จะยกเฉิงเยี่ยนหนานขึ้นมาเพื่อกันโต๊ะที่กำลังจะชนเขาอีก เขาก็ไม่สามารถจับกริชในมือซ้ายที่กำลังจะแทงหยวนชูหลิงได้ เมื่อกริชหล่นลงกับพื้นเขาก็จ้องที่โต๊ะที่กำลังจะตีศีรษะเขา

"ไอเด็กเหี้* แกกล้าเหรอ !"

นักเลงไว้เคราดูเหมือนจะโกรธอย่างเต็มที่,เขารีบยกเท้าขึ้นเพื่อเตะเฉิงเยี่ยนหนานที่ร่วงหล่นลงมาที่พื้นใส่หยวนชูหลิง,ในเวลาเดียวกันนักเลงไว้เคราหันศีรษะของเขาและชกกำปั้นของเขาเพื่ออัดใส่ถังซิ่ว

เมื่อเห็นว่านักเลงไว้เคราแห่งนี้ได้ลืมความเจ็บปวดเฉียบพลันที่กระดูกสะบักแตกหักของเขาแถมยังสามารถที่จะสวนกลับเขาได้ก็ทำให้เกิดความรู้สึกประหลาดขึ้นในแววตาของถังซิ่ว

ถ้าเป็นคนปกติ,ใบหน้าของพวกเขาอาจเละหลังจากที่โดนหมัดนักเลงไว้เครานี่และสูญเสียกำลังรบของพวกเขา

คนร้ายที่ไว้เครานี้ไม่เพียงแต่สามารถจัดการกับภัยคุกคามที่อยู่เบื้องหลังเขา,แต่ยังสามารถหลีกเลี่ยงภัยคุกคามของหยวนชูหลิงให้น้อยที่สุด

อย่างไรก็ตาม,เรื่องนี้ถือว่าเป็นโชคร้ายของนักเลงไว้เคราคนนี้ที่ได้พบกับถังซิ่วผู้ซึ่งพึ่งจะเสร็จสิ้นการหลอมรวมพลังฉีและหล่อหลอมร่างกายของเขา

เผชิญหน้ากับการโจมตีอย่างรวดเร็วและดุร้ายของนักเลงไว้เครา,ถังซิ่วรีบคว้าคอของเขาและยกเขาทุ่มอัดลงถังขยะหลังห้องเรียน,ในระหว่างการเคลื่อนไหวที่รวดเร็ว,เขาเหยียดแขนออกและคว้าโต๊ะก่อนที่มันจะโดนเฉิงเยี่ยนหนานและประคองตัวเธอไว้

แต่ในตอนนี้ความสนใจของทุกคนไม่ใช่โต๊ะที่แตกออกเป็นชิ้นๆหรือหนังสือกระเจิงบนพื้น,ดวงตาของพวกเขาถูกล็อคอย่างแน่นหนาบนร่างของชายที่ไว้เคราบนกองขยะ

จุดที่ถังซิ่วยืนอยู่ที่ด้านหลังของห้องเรียนซึ่งที่เก็บกองขยะอยู่ห่างออกไปเกือบ10 เมตร,แต่เขาโยนนักเลงคนนั้นทิ้งได้อย่างง่ายดาย

มองไปที่ชายที่ไว้เคราสูง 190ซม,และกล้ามใหญ่เหมือนหมีแล้วก็มองไปที่ถังซิ่วที่มีความสูงน้อยกว่า 180ซม,นักเรียนห้องสิบทุกคนก็ถูตาของตัวเองไปเรื่อยๆ พวกเขาสงสัยว่าดวงตาของพวกเขามีปัญหา

นักเรียนห้องสิบอาจจะเชื่อว่าหยวนชูหลิงเป็นคนโยนชายที่ไว้เครา,แต่พวกเขาไม่เคยอยากที่จะเชื่อว่ามันเป็นถังซิ่วที่โยนเขาออกไป

แต่หลังจากที่ได้เห็นภาพลักษณ์ที่ตกใจและมึนงงของหยวนชูหลิงต่อถังซิ่ว ทุกคนต่างตระหนักว่าถังซิ่วเป็นคนนั้นและคนเดียวที่ได้โยนคนร้ายที่ไว้เคราและไม่สามารถเป็นหยวนชูหลิงได้

หลังจากถูกบดอัดเข้าถังขยะโดยถังซิ่ว ร่างกายของนักเลงที่ไว้เคราถูกทุบอย่างรุนแรงทำให้อวัยวะภายในของเขาถูกบดขยี้พร้อมกับเลือดดำที่พุ่งออกมาจากปากเขา

"ก-ก-แก ... ก-ก-แก... ... !"

นักเลงไว้เคราจ้องที่ถังซิ่วด้วยท่าทางไม่เต็มใจขณะที่เขาพูดด้วยเสียงอ่อนแอและจากนั้นก็ทำให้เป็นลมหมดสติอยู่บนพื้น

เมื่อเห็นว่านักเลงไว้เคราหมดสติ,นักเรียนในห้องรู้สึกโล่งใจ,ห้องเรียนเงียบๆก่อนหน้านี้ได้เปลี่ยนไปอย่างฉับพลันและมีเสียงดังเช่นเดียวกับที่ตลาดสด

นักเรียนบางคนร้องไห้ออกมาดังๆ,ขณะที่บางคนวิ่งออกจากห้องเรียนเพื่อแจ้งตำรวจขณะที่นักเรียนคนอื่นร้องไห้

"ถังซิ่วทั้งที่นายมีพลังมากขนาดนั้นทำไมนายถึงไม่ช่วยพวกเราไว้ก่อนหน้านี้ล่ะ?,นายต้องการให้เราถูกเหยียบย่ำไปสู่ความตายโดยคนร้ายคนนั้นหรือไม่? "

ตอนที่ถังซิ่วกำลังจะปล่อยเฉิงเยี่ยนหนานออกจากอ้อมแขนของเขาแล้ว เสียงที่เต็มไปด้วยความไม่พอใจก็ดังขึ้น,นั้นทำให้หน้าเขาบึ้งตึงทันที

เขานั้นกำลังที่จะอธิบายแต่แก้ตัวแต่ไม่เคยคาดคิดว่าเสียงของนักเรียนคนอื่นๆจะตะโกนออกมาอย่างดังทำให้เขาไม่มีเวลาเปิดปากของเขา

(*น่าจะปล่อยให้แม่งตายให้หมดแล้วค่อยช่วยแต่ ผญ )

"ใช่! เห็นได้ชัดว่าเขามีพลังที่แข็งแกร่งแต่เขาก็ตั้งใจจะปิดบังเขาต้องการเห็นเราถูกทุบตี,แกมีความคิดต่ำช้าแบบนี้ได้อย่างไร? "

"ถังซิ่ว,คนร้ายที่เข้าห้องเรียนมาเกือบจะเข้ามาในเวลาเดียวกันกับนาย,นายเป็นคนที่พาเขามาโรงเรียนใช่หรือเปล่า?หรือสิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้เป็นเพียงแค่การเล่นที่แกวางแผนขึ้น? "

เมื่อได้ยินคำพูดของเพื่อนร่วมชั้นของเขาถังซิ่วก็มึนงง

เขาไม่เคยเคยคิดว่าการกระทำของเขาจะได้รับการชดใช้ด้วยคำสาปแช่งที่ทุเรศเช่นนี้ พวกเขาไม่เพียงแต่เป็นพวกน่ารังเกียจพวกเขาก็โทษและตั้งคำถามกับเขา ไม่นานถังซิ่วก็พูดอะไรไม่ออก

“เฮ้! พวกนายได้คิดผิดทั้งหมดต่อถังซิ่ว,ถ้าพวกนายให้ความสำคัญกับข่าวประจำวันของชวนฉิง,พวกนายจะพบว่าคนร้ายคนนี้เป็นคนร้ายที่ต้องการโดยกระทรวงความมั่นคงสาธารณะ เขาได้ก่ออาชญากรรมทั่วประเทศและเป็นอาชญากรที่มีการค้าอวัยวะมนุษย์,เขาได้กระทำการฆาตกรรมแล้ว กว่า30 ครั้ง ...”

เมื่อเห็นว่าถังซิ่วถูกกล่าวหาอย่างผิดๆเฉิงเยี่ยนหนานงงทันทีพร้อมกับก้าวออกมาปกป้องเขา

"เยี่ยนหนาน,อย่าถูกหลอกโดยไอเวรนั่น,ตั้งแต่เธอรู้เกี่ยวกับรูปลักษณ์ของนักเลงนั่น ถังซิ่วเองก็ต้องรู้เรื่องเขาอย่างแน่นอน,เขาต้องมองหาคนที่มีรูปร่างเหมือนกันกับคนร้ายและให้แกล้งเป็นเขาใช่มั้ย? "

“ร่างกายของถังซิ่วนั้นอ่อนแอเสมอเขามักจะเป็นลมฉันไม่เคยเห็นเขาผ่านการสอบกีฬาของโรงเรียนแม้แต่ครั้งเดียวเธอคิดว่าเขาสามารถต่อกรแรงของฆาตกรได้หรือ?”

“ถังซิ่วนั้นแน่นอนว่าต้องการจีบคุณ! แต่เขากลัวว่าคุณจะปฏิเสธเขาและสร้างสถานการณ์ที่จะเล่นเป็นวีรบุรุษที่ช่วยกู้ชีวิต เขาต้องการให้เธอหลงเขา”

ไม่เพียงแต่คำอธิบายของเฉิงเยี่ยนหนานจะไม่ทำให้ทุกคนเชื่อ แต่ก็ทำให้ทุกคนรู้สึกตื่นเต้นและตื่นเต้นมากขึ้น

"พี่ชาย,เห็นได้ชัดว่านายถูกกล่าวหาว่าผิดทำไมนายถึงไม่พูดอะไรออกไปบ้าง? "

หลังจากที่ได้เผชิญหน้ากับประตูแห่งความตาย ใบหน้าของ หยวนชูหลิงยังคงนิ่งอยู่กับความรู้สึกกลัว,แต่หลังจากที่เห็นความเข้าใจผิดที่สมบูรณ์จากเพื่อนร่วมชั้นของเขาที่มีต่อถังซิ่วเขาได้แต่พูดออกมา

"ถ้าพวกเขาต้องการที่จะเชื่อ,พวกเขาก็จะเชื่อมันแต่ถ้าพวกเขาไม่อยากเชื่อแม้ว่านายจะถ่มน้ำลายหลายพันคำพวกเขาจะไม่เชื่อนายอยู่ดี "

ถังซิ่วกวาดตามองไปที่นักเรียนด้วยท่าทางไม่แยแส,เขาไม่ได้พูดมากและค่อยๆเดินไปที่โต๊ะของเขาและนั่งลง

ถังซิ่วอาจจะสงบและไม่ต้องกังวลแต่นักเรียนห้องสิบไม่สามารถเป็นเหมือนเขาได้

อันที่จริงคนที่ตั้งคำถามกับถังซิ่วก็เป็นเพียงนักเรียนจำนวนน้อยนักเรียนส่วนใหญ่ไม่ได้พูดอะไร,อย่างไรก็ตามการกระทำและความโหดเหี้ยมของอันธพาลนั้นไม่ได้ดูเหมือนเป็นการแกล้งทำ เสียงตะโกนที่ตื่นตระหนกตกใจของหยวนชูหลิงในช่วงเวลาสำคัญนั้นไม่น่าจะเป็นเรื่องที่ถูกจัดฉากขึ้นมา,นอกจากนั้นรอยฟกช้ำบนข้อมือเฉิงเยี่ยนหนานและชายไว้เคราที่พ่นเลือดออกมาเต็มพื้นก็เหมือนไม่ใช่การแสดง

ถังซิ่วไม่ได้พูดอะไรต่อ,เฉิงเยี่ยนหนานเองก็ยืนอย่างมั่นคงข้างๆถังซิ่ว นักเรียนส่วนใหญ่ก็เงียบและไม่ได้ทำอะไร,บรรดาผู้ที่กล่าวหาถังซิ่วก็ค่อยๆเงียบกันไปเรื่อยๆ

10 นาทีต่อมาเจ้าหน้าที่ตำรวจอาชญากรรมจากสำนักงานตำรวจแห่งเมืองมาถึงทีมตำรวจนำโดยคนที่เป็นคนรู้จักของถังซิ่ว,เฉิงเสวี่ยเหม่ย

ถังซิ่วกำลังเตรียมที่จะก้าวไปข้างหน้าเพื่อทักทายเฉิงเสวี่ยเหม่ยแต่เฉิงเยี่ยนหนานก้าวไปข้างหน้าก่อนที่เขาจะทำได้ขณะที่เธอรีบเดินต่อไปหน้า เฉิงเสวี่ยเหม่ยก่อนเขา

อย่างไรก็ตามเฉิงเยี่ยนหนานยังไม่ทันได้พูดอะไรเมื่อมือของเฉิงเสวี่ยเหม่ยตบเข้าที่หน้าของเธออย่างรุนแรง

"เฉิง เยี่ยนหนาน !!! ใครอนุญาตให้เธอเข้ามาแทรกแซงการสืบสวนของฉันได้? ใครให้สิทธิ์เธอในการดำเนินการที่ไม่ได้รับอนุญาต? ทำไมเธอไม่รายงานเรื่องทันทีที่เธอพบเบาะแส? "

หลังจากที่ตบเฉิงเยี่ยนหนาน,เฉิงเสวี่ยเหม่ยสอบปากคำเธอด้วยเสียงที่เข้มงวด

"ฉัน…. ฉัน ... พี่, ฉันขอโทษจริงๆ, ฉันผิด ... "

เมื่อเฉิงเยี่ยนหนานกำลังรอพี่สาวของเธอมาปลอบโยนเธอ แต่ในทางตรงกันข้ามกันพี่สาวของเธอตบหน้าเธอ เธอกำลังจะร้องไห้เพราะเธอรู้สึกว่าเธอถูกทำร้าย แต่เมื่อเธอเห็นดวงตาของพี่สาวของเธอแดงขึ้นด้วยความรู้สึกเป็นห่วงและความรักบนใบหน้าของเธอ,เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องกลั้นน้ำตาไว้และขอโทษด้วยเสียงนุ่ม ๆ

ตอนแรกเมื่อถังซิ่วเห็นเฉิงเสวี่ยเหม่ยตบหน้าเฉิงเยี่ยนหนานเขาก็ค่อนข้างรังเกียจและโกรธมาก,เขาเกือบจะทนไม่ได้ที่จะหักมือของเฉิงเสวี่ยเหม่ย อย่างไรก็ตามหลังจากที่ได้ฟังบทสนทนาระหว่างพวกเธอแล้วเขาก็ได้แต่แอบดีใจที่เขาไม่รีบร้อนที่จะลงมือด้วยแรงกระตุ้นพวกนั้น

ขณะที่เฉิงเสวี่ยเหม่ยและเฉิงเยี่ยนหนานยังคงพูดอยู่,เจ้าหน้าที่ตำรวจอาชญากรรมได้ตรวจสอบสภาพการบาดเจ็บของนักเลงไว้เครา บางคนยังสอบถามเกี่ยวกับกระบวนการเกิดขึ้นกับนักเรียนชั้นอื่นอีกด้วย

“หัวหน้า,ผู้บาดเจ็บโอหยางไฮ่เฟิงนั้นอาการไม่ดีอย่างมากอวัยวะภายในของเขาไม่เพียงแต่เสียหายอย่างหนักกระดูกซี่โครงสองสามซี่แหลกระเอียดและหนึ่งในนั้นยังเจาะทะลุหัวใจของเขา,มีโอกาสเพียงเล็กน้อยที่เขาจะมีชีวิตรอดได้”

ตำรวจที่กำลังรายงานได้แต่หันไปมองที่ถังซิ่วอย่างช่วยไม่ได้

หลังจากที่ได้สอบถามจากนักเรียนในห้องคนอื่นๆแล้วฮูเหวินซูก็ได้คำตอบเดียวกัน, ผู้ที่เกี่ยวข้องกับอาการบาดเจ็บของโอหยางไฮ่เฟิงนั้นคือถังซิ่ว,แต่เมื่อเขานึกถึงตอนที่เขาจัดการกรณีของถังซิ่วก่อนหน้านี้,ร่างของถังซิ่วอ่อนแออย่างมากและเขาก็เป็นลมไปเขารู้สึกว่าเรื่องวันนี้แปลกมาก เขาไม่สามารถแม้แต่จะเชื่อทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาได้ยิน

แต่หลังจากที่เขายังคงถามต่อไปอีกสักสองสามครั้งและพบว่าคำสารภาพทั้งหมดสอดคล้องกัน,ฮูเหวินซูไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเชื่อ,นั้นคือคนผอมแห้งอย่างถังซิ่วนั้นได้จัดการกับโอหยางไฮ่เฟิง

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด