Returning From The Immortal World - 29
Note
อาจารย์
ฮั่นชิงหวู (อาจารย์ประจำชั้นห้องสิบ)
เหว่ยเซนไต (ครูใหญ่โรงเรียน)
เซี่ยหมิงจี้ (อาจารย์สอนวิทยาศาสตร์ห้อง 5 )
ฮูฉิวเชง (ครูประจำชั้นห้อง 5) (ก่อนที่ถังซิ่วจะโดนย้ายไปห้องสิบ)
.......................................................................................................................................................................................
หลังจากที่ฮูฉิวเชง ได้ยินคำพูดเยาะเย้ยของถังซิ่ว เขาต้องการจะกระโดดออกมา และตะโกนด่าถังซิ่ว อย่างดุร้าย
แต่เมื่อได้ยินเหว่ยเซนไตพูดออกมา, ฮูฉิวเชง ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะเก็บความโกรธของเขาเอาไว้
หลังจากที่ถังซิ่วเก็บความโกรธของเขาไว้ในใจ แล้วเขาก็ไม่ได้ทำอะไรมากไปกว่านั้นพร้อมเริ่มทำข้อสอบ
แม้ว่าจะมีครูกว่า 30 คนคอยเฝ้าดูเขาอยู่ แต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกไม่สบายแต่สงบเหมือนเมฆ ในขณะที่เขาเริ่มตอบคำถามในข้อสอบบนกระดาษทีละหน้า
เริ่มแรก ต้องรู้ก่อนว่าสมัยอยู่ที่ดินแดนแห่งนิรันดร์นั้น ถังซิ่วจะต้องตอบคำถามเกี่ยวกับการปรุงยาโดยที่มีสายตายจับจ้องอยู่ที่เขานับหมื่นคู่ทุกครั้ง ถังซิ่วในตอนนี้เพียงแค่ทำเป็นไม่สนใจพวกเขา
ถังซิ่วอาจไม่สนใจการมีตัวตนของครูทั้ง 30 คนในห้องนี้ได้ แม้กระนั้นครูทั้ง 30 คนในห้องก็ไม่มีทางที่จะละเลยสายตาไปจากถังซิ่วเลย
เมื่อเห็นว่าถังซิ่วแทบจะไม่ได้ใช้ความคิดและใช้เวลาเพียงไม่กี่วินาทีในการตอบคำถามในการสอบเกือบทั้งหมด ครูจำนวนมากที่ห้องนั้นไม่สามารถทำอะไรได้ นอกจากมองหน้ากันด้วยความตกใจพร้อมกับคิ้วที่เหี่ยวย่น
"ฮ่าฮ่า แกแกล้งแสดงได้ดีหนิ แม้แต่ครูที่สอนวิชาเหล่านี้ยังไม่สามารถตอบคำถามพวกนี้ได้โดยไม่ต้องคิดแบบแก แต่แกสามารถทำเสร็จได้อย่างรวดเร็ว "
ฮูฉิวเชงที่ได้รับความไม่พอใจกับพฤติกรรมและความประพฤติของถังซิ่ว เอาแต่พ่นคำเยาะเย้ยอยู่ข้างๆถังซิ่ว
"ครูฮู! กรุณาอย่ารบกวนนักเรียนถังซิ่วในการทำข้อสอบ มิฉะนั้นเราจะต้องขอให้คุณออกไป! "
เมื่อคำพูดของฮูฉิงเชง เพิ่งจบลง, ฮั่นชิงหวูเตือนเขาอย่างไร้ความปราณี
เมื่อเห็นความโกรธของฮั่นชิงหวู ,ครูคนอื่น ๆ ในออฟฟิศที่มีความรู้สึกคล้ายกับฮูฉิงเชงก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากการกลืนคำพูดที่เกือบจะโพล่งออกมากลับไป พร้อมมองดูถังซิ่วตอบคำถามอย่างเงียบ ๆ
ประโยคสั้น ๆ ของฮั่นชิงหวูทำให้ฮูฉิงเชงโกรธราวกับคนบ้า ถ้าเป็นครูคนอื่นๆที่กล้าพูดคุยกับเขาแบบนี้ เขาอาจจะสวนกลับไปนานแล้ว
อย่างไรก็ตาม ตั้งแต่คนที่เขาเผชิญหน้าอยู่คือฮั่นชิงหวู , ฮูฉิวเชงไม่สามารถทำอะไรนอกจากอดทนและอดทน
หลังจากได้ใช้เวลาอยู่ก่อนหน้านี้ เขาได้รู้ถึงบุคลิกของฮั่นชิงหวู อยู่แล้ว, เขารู้ว่าฮั่นชิงหวูนั้นไม่ใช่คนที่มีความลำเอียง แต่เต็มไปด้วยความซื่อสัตย์สุจริตและมีเมตตา ในขณะที่เธอก็ยังเป็นคนที่มีความยุติธรรมและหลักการเป็นอย่างมาก ซึ่งทำให้เขาไม่กล้าที่จะยุแหย่ฮั่นชิงหวู
แต่ฮูฉิวเชงยังรู้ว่าเมื่อไหร่ที่ควรต้องหยุด เพราะหลังจากที่เขาเห็นว่าฮั่นชิงหวู่นั้นโกรธจริงๆ เขาก็หยุดยั่วยุและหัวเราะเยาะในใจเพียงอย่างเดียว เขากำลังรอดูถังซิ่วและฮั่นชิงหวูกลายเป็นตัวตลก
20 นาทีต่อมาถังซิ่วได้ทำข้อสอบคณิตศาสตร์เรียบร้อยแล้ว
ถึงแม้ว่าพวกเขารู้อยู่แล้วว่าความเร็วในการของถังซิ่ว นั้นเร็วมากในการทดสอบรายเดือน แต่การที่ถังซิ่วใช้เวลาเพียงครึ่งชั่วโมงในการตอบคำถามวิชาคณิตศาสตร์ที่มีความยากมากนี้ ครูที่อยู่ในห้องนี้ทั้งหมดไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากอึ้งกับความเร็วในการทำของถังซิ่ว
ตอนที่ถังซิ่วกำลังจะเอากระดาษสอบคณิตศาสตร์ไปเก็บด้านข้างนั้น, ฮูฉิงเชงคว้ามันไว้ทันที
หลังจากที่ฮูฉิงเชงได้รับกระดาษข้อสอบ,ปากของเขายกขึ้นเล็กน้อยและพร้อมที่จะพ่นคำหยาบคายที่เขาเตรียมมานาน
เพียง แต่เมื่อฮูฉิวเชง ได้เห็นคำถามสามข้อแรกในการสอบวิชาคณิตศาสตร์ ก็รู้สึกเหมือนกับว่าคอหอยเขาได้โดนแทงด้วยก้างปลาและมันยากที่จะทนความเจ็บไว้ในขณะที่ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง
ก่อนที่เขาจะหยิบกระดาษคำตอบไว้, ฮูฉิวเชงได้ลองทำข้อสอบ 3 ข้อแรกแล้วและเขาก็พบว่าคำถามทั้งสามข้อนี้เป็นคำถามที่ยากมากพร้อมทั้งมีกับดักที่ทำให้เป็นเรื่องยุ่งยาก ถ้าคนที่ทำนั้นไม่ดูให้ดีและไม่มีประสบการณ์ ก็เป็นไปได้มากที่จะทำผิด ดังนั้นฮูฉิงเชง จึงคิดว่าถังซิ่ว นั้นน่าจะเขียนคำตอบผิดสำหรับคำถาม 3 ข้อนี้
หลังจากที่เขาคว้ากระดาษสอบถังซิ่ว นั้นเขาไม่เคยคิดเลยว่าถังซิ่วจะทำได้ดี และรู้สึกประหลาดใจที่เขาพบว่าถังซิ่วได้ตอบคำถามถูกหมดทั้ง 3 ข้อ
นึกขึ้นได้ว่าเขาต้องใช้เวลากว่า 5 นาทีในการตอบคำถามทั้งสามข้อนี้พร้อมทั้งความระมัดระวังเพื่อไม่ให้ตอบคำถามเหล่านี้ผิด,หัวใจของ ฮูฉิวเชง จึงยังปฏิเสธที่จะเชื่อว่าถังซิ่ว ใช้เพียงไม่กี่วินาทีในการตอบคำถามเหล่านี้ได้อย่างถูกต้อง
คำถามที่สี่ – ถูกต้อง
คำถามที่ห้า - ถูกต้อง
........................
เมื่อฮูฉิวเชงอ่านคำถึงทำตอบสุดท้าย เขาพบว่าคำตอบทั้งหมดตรงกับคำตอบมาตรฐาน, เขารู้สึกเจ็บปวดเหมือนโดนสายฟ้าฟาดใส่เขา พร้อมด้วยใบหน้าของเขาที่เปลี่ยนไปเป็นสีซีดเซียว
หลังจากเหว่ยเซนไตเรียกฮูฉิวเชงมาหลายครั้งโดยไม่ได้รับการตอบกลับใดๆ เขาก็งงงวยและดึงเอากระดาษคำตอบจากมือของฮูฉิวเชง
แม้ว่าเหว่ยเซนไตนั้นเป็นครูใหญ่, เขานั้นได้ทำงานเกี่ยวกับงานบริหารมาหลายปีมาแล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่เหมือนฮูฉิวเชงที่สามารถดูกระดาษคำตอบนี้แล้วสามารถรู้ว่าคำตอบนั้นถูกต้องหรือไม่ ,อย่างไรก็ตามเรื่องนี้ไม่ได้เป็นอุปสรรคต่อการตัดสินว่าคำตอบของถังซิ่ว นั้นถูกต้องหรือไม่เนื่องจากเขามีคำตอบมาตรฐานอยู่ในมือ
10 นาทีต่อมา เหว่ยเซนไตได้ตรวจสอบเอกสารการสอบคณิตศาสตร์ของถังซิ่ว อย่างละเอียดตั้งแต่ต้นจนจบแล้ว ในที่สุดเขาก็รู้เหตุผลที่ว่าทำไมฮูฉิงเชง ถึงตัวแข็งหลังจากอ่านคำตอบแล้ว
ในเวลานี้หัวใจของเหว่ยเซนไต มีความรู้สึกที่หลากหลายในตอนที่มองไปหาถังซิ่ว ในด้วยดวงตาเต็มไปด้วยสีหน้าที่น่าพอใจตลอดจนความอับอายและความรู้สึกผิด
"คำตอบถังซิ่ว ในการทดสอบวิชาคณิตศาสตร์ฉบับนี้มีความถูกต้องครบถ้วน เขาได้รับคะแนนที่เต็มสำหรับการทดสอบคณิตศาสตร์นี้ "
เมื่อได้เห็นครูทุกคนในโรงเรียนทั้งหมดกำลังมองเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถามเหว่ยเซนไต กระซิบออกมาเบาๆ
เมื่อพูดประโยคนี้จบเหว่ยเซนไตก็รู้สึกว่าเขาเป็นคนแก่และอ่อนแอ พร้อมส่งกระดาษคำตอบไปยังครูที่อยู่ข้างๆเขา
เมื่อเหว่ยเซนไตเสร็จสิ้นการตรวจข้อสอบวิชาคณิตศาสตร์แล้ว ถังซิ่วได้ทำข้อสอบวิชาวิทยาศาสตร์เสร็จหมดแล้ว
ครูทุกคนกำลังแย่งกันเพื่อคว้ากระดาษคำตอบนั้น
ได้คะแนนที่เต็มในการสอบคณิตศาสตร์ ทุกคนในห้องก็เต็มไปด้วยความคาดหวังเกี่ยวกับการสอบวิชาวิทยาศาสตร์ของถังซิ่ว
ไม่นานหลังจากนั้น หลังจากได้มีการตรวจกระดาษข้อสอบวิทยาศาสตร์เรียบร้อยแล้วก็พบว่าคำตอบทั้งหมดนั้นถูกต้องครบถ้วน ถังซิ่วได้รับคะแนนเต็มอีกครั้ง
จากนั้นการสอบภาษาอังกฤษ ยกเว้นเรื่องการฟังเขาก็ได้คะแนนเต็ม
สุดท้ายการสอบภาษาจีนและวรรณคดี ยกเว้นสำหรับการทดสอบความเรียงความ เขาทำคะแนนเต็มอีกครั้ง
เนื่องจากถังซิ่วนั้น ไม่จำเป็นต้องทำในส่วนการฟังเพื่อของวิชาภาษาอังกฤษรวมถึงการเรียงความในการสอบภาษาจีนและวรรณกรรมด้วย เขาได้ทำข้อสอบทั้งหมด 4 ชุดโดยใช้เวลาเพียงหนึ่งชั่วโมงและสิบนาทีเท่านั้น . แต่เวลาแค่นี้สำหรับคนอื่นนั้นไม่เพียงพอที่จะเสร็จสิ้นการสอบเหล่านี้
เงียบกริบ
ยังคงเงียบ
ยังคงเงียบเหมือนป่าช้า
หลังจากตรวจสอบกระดาษคำตอบทั้งหมดของถังซิ่วครบถ้วนแล้ว อาจารย์ทั้งหมดก็ตกอยู่ในความเงียบ
ครูเหล่านี้ดูเหมือนกับว่าโดนเวทย์มนต์ พวกเขายืนนิ่งพร้อมกับใบหน้าที่เหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ ในขณะที่ฮูฉิงเชงในตอนนี้นั้นดูเหมือนว่าแก่ลงเป็นสิบๆปี ใบหน้าของเขาในตอนนี้นั้นไม่ได้เต็มไปด้วยความดุร้ายแล้วแต่ถูกแทนที่ด้วยความตกตะลึง
คนเดียวที่กำลังรู้สึกตื่นเต้นคือฮั่นชิงหวู
แม้ว่าฮั่นชิงหวูได้เลือกที่จะเชื่อใจถังซิ่วก่อนหน้านี้ , แต่ก่อนที่ผลการสอบของถังซิ่วจะออกมานั้น ในหัวใจของเธอก็ถูกรบกวนและวิตกเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะช่วงที่เธอได้เห็นถังซิ่วตอบคำถามข้อสอบได้รวดเร็วเพียงใด หัวใจของเธอเต้นขึ้นไปติดอยู่ที่ลำคอของเธอ แต่เธอก็ไม่กล้าที่จะหอบหายใจในบรรยากาศแบบนี้
ตอนนี้หลังจากที่เห็นว่าถังซิ่วไม่เพียงแต่ตอบรับความคาดหวังของเธอเท่านั้น แต่ยังให้ความรู้สึกที่ไกลเกินกว่าความคาดหวังของเธอ, นอกเหนือจากความตื่นเต้นแล้วเธอยังรู้สึกอิ่มเอมใจเป็นอย่างมาก
"ครูใหญ่ เหว่ย , ผลสอบของถังซิ่ว ในเวลานี้ไม่ควรเป็นเพราะเขาโกงใช่มั้ย?"
หลังจากพบบรรยากาศประหลาดแปลกใหม่และเห็นว่าทุกคนตกอยู่ในความเงียบหลังจากที่ได้อ่านข้อสอบของถังซิ่ว, ฮั่นชิงหวูที่เงียบอยู่นาน จึงได้ถามด้วยท่าทีเคร่งขรึม
"คุณเป็นคนหนึ่งที่พยายามจัดการสอบเหล่านี้ขึ้นและข้อสอบก็ถูกส่งไปยังที่ทำงานของฉันพร้อมกับที่พวกเราพึ่งจะคิดกันว่าจะใช้ข้อสอบเหล่านี้ทดสอบถังซิ่วแล้วเขาจะไปโกงได้ยังไง ?"
เสียงของครูใหญ่ เหว่ย เปรียบเหมือนกับเสียงระฆังขนาดยักษ์ที่ส่งเสียงดังในห้องประชุม ขณะที่เขายืนยันผลการทดสอบของถังซิ่ว
"แล้วคะแนนรายเดือนของถังซิ่วก็ต้องถูกต้องใช่หรือไม่?"
ฮั่นชิงหวู ถามต่อในขณะที่คำถามก่อนหน้านี้ยังไม่หายร้อน
“ถังซิ่วทำแบบทดสอบชุดนี้ที่อย่างน้อยยากกว่าข้อสอบเดือนที่ผ่ามาถึง 2 ระดับ ตั้งแต่ที่ถังซิ่วได้คะแนนเต็ม สำหรับการทดสอบนี้, 712 คะแนนของเขาในการทดสอบรายเดือนครั้งล่าสุดนั้นไม่น่าแปลกใจเลย”
เหว่ยเซนไตตระหนักดีถึงความกังวลของฮั่นชิงหวู, เขายิ้มและพยักหน้า
"ในกรณีเช่นนี้, การพนันของครูฮั่น กับครูฮู จะเป็นผลหรือไม่? นอกจากนี้ครูฮู ดูเหมือนจะบอกว่าถ้าผมไม่โกงในการสอบรายเดือนเขาก็จะลาออกทันที ผมไม่รู้หรอกนะว่าคำพูดของครูฮู นั้นจะมีน้ำหนักเท่าไหร่ ? "
เมื่อเหว่ยเซนไตกำลังเตรียมคำ สองสามคำเพื่อสร้างความสบายใจและสรรเสริญให้กับถังซิ่ว รวมถึงการสนับสนุนความพยายามอย่างต่อเนื่องของเขา ก็มีเสียงคมและชัดเจนดังกึกก้องขึ้นในห้องประชุม
เมื่อได้ยินคำพูดของถังซิ่ว, หัวใจของทุกคนในห้องก็เงิบเล็กน้อยพร้อมพวกเขาได้ใช้สายตามองไปที่ฮูฉิวเชง
อย่างไรก็ตามฮูฉิวเชงนั้น รู้สึกราวกับว่าจิตวิญญาณหลุดออกจากร่างของเขาไปแล้ว ตั้งแต่ที่ได้อ่านคำตอบของถังซิ่วในวิชาคณิตศาสตร์แล้ว ขณะที่เขานั่งอยู่ในที่เก้าอี้อย่างหลุดลอยโดยที่ไม่รู้ว่าผู้คนในห้องกำลังพูดอะไรกันอยู่ด้วยซ้ำ
"ถังซิ่ว! แม้ว่าทัศนคติของอาจารย์ฮู ที่มีต่อเธอจะค่อนข้างแย่มาก แต่ก็เป็นเพราะเขาคาดหวังไว้กับคุณมากเกินไป และเนื่องจากครูฮู รู้ว่าเขาเข้าใจเธอผิดแล้ว เขาก็คงรู้สึกอึดอัดมาก เธอไม่ควรทำสิ่งที่ยากสำหรับครูฮูหรอใช่ไหม ? โอเค ? "
มองไปที่ฮูฉิวเชงที่กำลังเหม่อลอย หัวใจของฮั่นชิงหวูไม่สามารถทนได้พร้อมแก้ต่างให้ฮูฉิวเชง
เห็นได้ชัดว่าครูในห้องนั้นไม่ได้คาดหวังว่าฮั่นชิงหวู จะขอร้องให้ฮูฉิวเชง, แต่เธอก็เป็นคนแรกที่จะขอร้องให้ฮูฉิวเชง, ในเวลานี้พวกเขามองไปที่ฮั่นชิงหวู ภายใต้ดวงตาที่เต็มไปด้วยความเคารพและชื่นชม
พวกเขารู้อย่างถ่องแท้ว่าก่อนหน้านี้คำพูดของฮูฉิวเชงเคยยั่วยุฮั่นชิงหวูทุกที่ทุกเวลา, ทุกคนลองถามตัวเองอย่างจริงใจว่าถ้าเป็นพวกเขาเองจะยอมปล่อยเรื่องนี้ไปไหม
"งั้นผมจะปล่อยทุกสิ่งทุกอย่างให้เป็นหน้าที่ของครูฮั่น ถ้าครูใหญ่และครูคนอื่นๆ ไม่มีอะไรแล้วผมจะกลับไปที่ห้องเรียนก่อน "
การทดสอบของถังซิ่วสิ้นสุดลง และเขาตั้งใจจะพูดคำเหล่านี้อย่างตั้งใจเพราะเขาอยากจะเตือนฮูฉิวเชง ว่าเขาไม่ลืมข้อพิพาทระหว่างตัวเองและ ฮูชิงเชง, ในขณะที่ยังบังคับให้ฮูฉิวเชง กลับไปสู่ความคิดที่ถูกต้องและกลับไปที่ห้องเรียน 5 เพราะ ถังซิ่วไม่อยากซ้ำเติมคนที่กำลังล้ม
เนื่องจากเป้าหมายของเขาประสบความสำเร็จและด้วยคำร้องจากฮั่นชิวหวูสำหรับฮูฉิวเชง , ถังซิ่วเองก็อยู่ในอารมณ์มีความสุขอยู่จึงได้ให้อภัยเขา, นอกจากนี้เขายังช่วยฮั่นชิงหวู พร้อมสิ่งนี้ก็แสดงให้เห็นถึงความเอื้ออาทรของเขาในเวลาเดียวกัน
"นักเรียนถังซิ่ว , ฉันมีคำถามอยากจะถามเธอ ? สมองของเธอที่ดีดสูงขึ้นนั้น นับตั้งแต่แรกแล้ว เธอก็ไม่เคยตกลงไปอยู่แล้วใช่หรือไหม ? "
เมื่อถังซิ่วกำลังจะก้าวออกจากประตูห้อง , เหว่ยเซนไตก็ถาม
"ครูใหญ่,คำถามนี้มีความสำคัญมากงั้นหรือ?"
ถังซิ่วหยุดเท้าของเขาขณะที่เขาเปิดเผยรอยยิ้มที่คลุมเครือพร้อมกล่าวต่อว่า
"ครูใหญ่ แทนที่จะให้ความสำคัญกับปัญหานี้ คุณควรจะให้ความสำคัญกับนักเรียนที่มีผลการเรียนเป็นธรรมดาเหล่านั้นด้วย โรงเรียนมีนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สามเกือบหนึ่งพันคนทุกปี แต่ถ้าเราประเมินดีๆอีกครั้ง นักเรียนเพียงไม่กี่คนหรือหลายสิบคนเท่านั้นที่จะสามารถผ่านการสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้และสามารถเข้าศึกษาต่อในมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียง, ครูใหญ่ คุณคิดอย่างไร? "
หลังจากที่เขาพูดเสร็จ ถังซิ่วก็หันไปข้างๆและไม่ได้ให้โอกาสกับเหว่ยเซนไต พูดอีกต่อไป
หลังจากความเงียบที่ยาวนานผ่านไปในห้อง, เหว่ยเซนไตได้ถอนหายใจ กระดูกสันหลังที่ตรงเดิมของเขาก็บิดงอ ในขณะที่รอยร่องรอยของความเสียใจก็ถูกวาดบนใบหน้าด้วย
ความรู้สึกเหมือนกำลังจมน้ำตายได้แสดงอยู่บนใบหน้าของครูทุกคนในห้อง
