Returning From The Immortal World - 222

.......................................................................................................................................................................................

ใบหยูเองก็ได้มองไปที่ซูเซี่ยนด้วยความรู้สึกน่ารำคานแต่เขานั้นเป็นแขกเธอจึงไม่สามารสาปแช่งซูเซี่ยนออกมาได้ เธอได้พยักหน้าแล้วพูดออกมาว่า

“ในเมื่อแขกในห้องนี้ไม่ต้อนรักเขา งั้นเราก็ไปกันเถอะ”

คิ้วของซูเซี่ยนขมวดเข้าหากันก่อนที่จะแสยะออกมาว่า

“ผู้จัดการใบ นี่มันหมายความว่ายังไงกัน ? ผมเป็นแขกผู้ทรงเกียรติของคุณนะ อย่าบอกนะว่าคุณทำกริยาแบบนี้กับผม ?”

ใบหยูไม่คิดเลยว่าซูเซี่ยนนั้นจะเห็นดีเป็นร้ายแม้ว่าตัวเธอนั้นจะโกรธเขาเป็นอย่างมากแต่ก็ยังเห็นแก่หน้าเขาจึงได้จะนำเขาออกไปแต่ไม่คิดเลยว่าเขาจะกล้าพูดออกมาแบบนี้

ความโกรธได้ปะทุออกมาและเธอเองก็ไม่คิดที่จะยับยั้งมันเอาไว้อีกแล้ว เธอพูดออกมาว่า

“คุณซู พวกเขานั้นชี้ไปที่ประตูแล้วแต่คุณก็ยังคงจะหน้าหนายืนอยู่อีกงั้นหรอ ? อย่าบอกนะว่าคุณต้องการให้พวกเขาพูดออกมาตรงๆคุณถึงจะพอใจ ? อีกอย่างนะสถานะแขกผู้ทรงเกียรติของคุณก็ไม่ได้รับอำนาจให้สร้างปัญหาให้ห้องอาหารของเรา หากคุณยังคงเป็นแบบนี้เราจะต้องถอนสถานะของคุณ”

ซูเซี่ยนนั้นโกรธเป็นอย่างมากเขาไม่สามารถอดทนได้ก่อนที่จะพูดออกมาว่า

“ผู้จัดการใบ คุณคงจะรับผิดชอบคำพูดของคุณนะ ผมอุส่าให้รูปวาดพวกนี้แก่คุณทั้งๆที่จริงๆแล้วคุณตะต้องขอร้องเพื่อมัน อย่าบอกนะว่าคุณอยากจะทำลายชื่อเสียงของตัวเอง ? ยิ่งไปกว่านั้นคือการที่คุณเอารูปของผมไปตั้งกับรูปขยะข้างล่างนั่น คุณไม่รู้จักดีหรือร้ายบ้าง ?”

ใบหยูเองก็ได้ยิ้มออกมาด้วยความโกรธก่อนที่จะพูดออกมาว่า

“ดี ดี ดี ไม่คิดเลยว่าคุณจะเป็นคนแบบนี้ ฉันจะรับผิดชอบคำพูดของฉันเอง ตั้งแต่วันนี้หากคุณกล้าเหยียบเข้ามาในร้านเราอีกก็จะถือว่าคุณกล้าล่วงเกินเรา ฉันเองก็อยากจะเห็นจริงๆว่าเธอมีความสามารถอะไรหรือตระกูลเธอยิ่งใหญ่มาจากไหนเหมือนกัน”

โปรเฟสเซอร์ฮูและมู่หวางหยิงเองหงุดหงิดทันทีเพราะรูปที่วางอยู่ข้างล่างนั้นเป็นรูปของพวกเขา เมื่อกี้นี้ซูเซี่ยนเพิ่งจะบอกว่ารูปของพวกเขาเป็นขยะ ?

“โคร๊ม......”

โปรเฟสเซอร์ได้ทุบลงไปที่โต๊ะก่อนที่จะตะโกนออกมาว่า

“ไอ้เด็กกระโปกกล้าพูดดีนิ ทักษะเองก็ยังไม่ถึงไหนกลับกล้าเหิมเกริม หากว่ารูปของเราเป็นขยะแล้วของเธอล่ะ ? ของมีค่า ? ไม่กลัวว่าจะถูกคนอื่นหัวเราะงั้นหรอ ?”

ซูเซี่ยนเองก็ได้แสยะออกมาว่า

“โปรเฟสเซอร์ฮู คุณที่เป็นนักโบราณคดีกับกล้ามาเทียบชั้นผมเรื่องการวาดภาพ ? ผมเองก็เคารพคุณว่าพอมีความสามารถอยู่บ้างนะแต่สำหรับเรื่องการวาดภาพแล้วนั้นคุณอย่างได้เหิมเกริมนัก ผมเห็นรูปที่คุณวาดแล้วมันไม่ต่างกับขยะแม้แต่น้อย หากว่ายอมรับไม่ได้งั้นเรามาแข่งกันโดยให้แขกทั้งหมดตัดสินไหม ?”

ริมฝีปากของโปรเฟสเซอร์ฮูกระตุกเล็กน้อย เขารู้ว่าซูเซี่ยนนั้นเป็นคนที่โอหังเป็นอย่างมากแต่ไม่คิดว่าจะถึงขั้นนี้ อย่าบอกนะว่าเขาไม่มีความเคารพผู้อาวุโสแม้แต่น้อย ?

มู่หวางหยิงเองก็ได้ยืนขึ้นพร้อมกับพูดว่า

“ปากดีนักหนิ ในเมื่ออยากจะเทียบกันนักก็มาสิ ฉันจะพนันกับนายเอง !”

ซูเซี่ยนเองก็ได้จ้องมองก่อนที่จะพูดออกมาว่า

“แค่เธองั้นหรอ ? ฉันไม่ได้อยากจะดูถูกหรอกนะแต่ขนาดโปรเฟสเซอร์ยังไม่กล้าพอแล้วเธอจะเป็นเก่งกว่าฉันได้ยังไงกัน ?”

แต่ทันใดนั้นแววตาของเขาก็ได้เปลี่ยนไปทันทีก่อนที่ริมฝีปากของเขาจะยกตัวขึ้นเป็นรอยยิ้มแล้วพูดออกมาว่า

“แต่เธอก็สามารถแข่งแทนโปรเฟสเซอร์ได้แต่ในเมื่อพนันกันแล้วก็จะต้องมีของเดิมพัน ฉันอยากจะรู้ว่าเธอจะเดิมพันด้วยอะไร ?”

คิ้วของมู่หวางหยิงได้ขมวดเข้าหากันหลังจากที่ได้เห็นแววตาที่หื่นกระหายของซูเซี่ยน เธอคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะพูดออกมาว่า

“ฉันมีภาพวาดล้ำค่าของหวางซีซี่อยู่ชิ้นหนึ่งและหากฉันแพ้ก็จะยอมให้มันกับนายและหากว่าฉันชนะนายนะพนันด้วยอะไร ?”

คิ้วของซูเซี่ยนเองก็ขมวดก่อนที่จะแสยะออกมาว่า

“แม้ว่าภาพวาดของเขาจะมีมูลค่าแต่มันก็ยังไม่พอ หากว่าเธอแพ้ก็จะต้องยอมรับเงื่อนไขของฉันไม่ว่าฉันจะเรียกร้องอะไรเธอก็ต้องตอบตกลง หากว่าฉันแพ้ก็จะยกภาควาดยุคราชวงศ์ถังของหลี่ซี่ซุนให้เธอ ยิ่งไปกว่านั้นคือฉันจะยอมรับเงื่อนไขของเธอ”

“นี่.....”

มู่หวางหยิงเองก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เธอเองก็ให้ความสำคัญกับภาพวาดของเธอมากแต่เธอกลัวว่าเขาจะเรียกร้องเรื่องที่เธอไม่สามารถทำได้ยิ่งไปกว่านั้นคือหากพูดถึงประสบการณ์และพรสรรค์เรื่องวาดภาพแล้วเธอไม่สามารถชนะเขาได้แน่นอนอย่างมากก็คงทำได้แค่เสมอกันเท่านั้น

จะทำยังไงดี ?

อย่าบอกนะว่าต้องยอมแพ้ ?

หากว่ายอมแพ้ก็แสดงว่าเธอนั้นยอมรับว่าเทคนิคของตัวเองด้วยกว่าเขา

ทันใดนั้นเธอก็ตกอยู่ในสถานการณ์ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกทันที

ถังซิ่วได้วางตะเกียบในมือก่อนที่จะพูดออกมาว่า

“ฉันเคยเห็นคนไร้ยางอายมามากเหมือนกันแต่ไม่มีใครเทียบนายได้เลย เงื่อนไขที่นายว่ามานั้นจงใจที่จะขุดหลุมพรางให้เธอ ? จริงๆไม่จำเป็นต้องพูดฉันก็เดาความคิดของนายได้ว่าหากว่านายชนะก็คงให้เธอไปนอนกับนายสินะ ฉันพูดถูกไหม ?”

ในพริบตานั้นท่าทางของทุกคนในห้องก็ได้เปลี่ยนไปทันที

ซูเซี่ยนถูกล่วงรู้ความคิดนั้นก็ได้โกรธจัดเป็นอย่างมากก่อนที่จะแสดงถึงความเกลียดชังต่อถังซิ่วพร้อมตะโกนออกมาว่า

“แกมันไร้ยางอายอย่าได้มาใส่ความฉันนะ ฉันชอบเธอเป็นอย่างมากแต่ก็ไม่มีทางที่จะสั่งเธอแบบนั้นแน่นอน หลังจากที่ได้ครอบครองหัวใจเธอแล้วฉันจะแต่งงานกับเธอ”

แต่งงานกับเธอ ?

ต่างอะไรกับการที่จะนอนกับเธอ ?

ท่าทางของทุกคนก็ได้รู้สึกรังเกียจเป็นอย่างมากส่วนมู่หวางหยิงเองก็ได้มีท่าทางที่มืดมนเช่นกัน

ถังซิ่วอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาแล้วพูดว่า

“เห็นคนหน้าด้านมามากก็ไม่เคยเห็นใครด้านได้เท่านายเลย เอางี้ไหม ! ฉันจะเล่นไปกับนายเอง ? หากว่าฉันแพ้นายก็สามารถตั้งเงื่อนไขได้ตามใจชอบแต่หากว่าฉันชนะ ฉันไม่ต้องการภาพวาดของนายแต่แค่ต้องการให้นายไสหัวออกไปอย่างนอบน้อมซะ”

ในดวงตาของซูเซี่ยนนั้นได้มีเปลวเพลิงลุกโชนขึ้นก่อนที่จะมองไปที่ถังซิ่วแล้วตะโกนออกมาด้วยความโกรธว่า

“แกเป็นใครกัน ทำไมถึงได้มาเสือกเรื่องของคนอื่น !!!!”

ถังซิ่วได้ชี้ไปที่มู่หวางหยิงก่อนที่จะพูดออกมาว่า

“นายคิดว่าฉันเป็นผู้ปกป้องเธอแล้วกัน เป็นอะไรไป ? นายไม่กล้าแข่งกับฉันแต่กล้าแข่งกับเธอ ?”

ซูเซี่ยนได้กำมือของเขาแน่น เขาพยายามอดกลั้นตัวเองให้ไม่กระโดดเข้าไปต่อยถังซิ่ว เขามองไปที่ท่าทางมืดมนของมู่หวางหยิงก่อนที่จะพูดออกมาว่า

“ดี ดี ดี หากว่านายต้องการทำให้ตัวเองขายหน้าฉันก็จะช่วยนายเองแต่ฉันจะใช้ภาพวาดเดิมเป็นสิ่งเดิมพัน แล้วของนายล่ะ ?”

“ของฉัน ?”

ถังซิ่วได้กรอกตาก่อนที่จะหันไปมองมู่หวางหยิงแล้วถามออกมาว่า

“เธอกล้าให้ฉันยืมภาพวาดของเธอไหม ?”

มู่หวางหยิงได้ตอบกลับไปว่า

“ฉันจะให้นายยืม”

ถังซิ่วได้ยักไหล่ของเขาแล้วพูดว่า

“ได้ยินไหม ? ฉันคิดว่าภาพวาดของหวางซีซี่ก็น่าจะพอ ?”

ซูเซี่ยนเองก็ได้ยิ้มออกมาด้วยความโกรธพร้อมกับพูดว่า

“ดี ดี ดี ในเมื่อนายต้องการพนันงั้นฉันก็จะเล่นไปกับนายเอง ! บอกมาสิว่านายต้องการจะพนันที่นี่หรือข้างนอก ?”

ถังซิ่วได้มองไปที่ใบหยูก่อนที่จะถามออกมา

“ผู้จัดการใบ ในเมื่อร้านอาหารนี่คุณก็น่าจะมีกระดาษและหมึกเตรียมไว้ใช่ไหม ? ก่อนหน้านี้คุณเองก็บอกว่าจะให้แขกทั้งหมดเป็นคนตัดสิน ?”

ใบหยูเองก็ได้มองไปที่ถังซิ่วก่อนที่เธอจะพยักหน้าแล้วพูดออกมาว่า

“ฉันจะจัดการเดี๋ยวนี้ การแข่งขันจะจัดขึ้นที่ชั้นแรกของห้องอาหาร”

“ก็ดี !”

ถังซิ่วได้ตอบกลับไปอย่างเรียบง่าย

ใบหยูเองก็ได้มองไปที่ซูเซี่ยนด้วยท่าทางเย็นชาก่อนที่จะพูดว่า

“ตอนนี้นายก็ควรจะออกไปกันฉัน ?”

ซูเซี่ยนเองก็ได้พ่นลมหายใจออกมาอย่างเย็นชาก่อนที่จะมองไปที่ถังซิ่วด้วยสายตายั่วยุแล้วเดินออกไป

ในห้องอาหาร ใบหน้าที่น่าเกลียดของโปรเฟสเซอร์ฮูได้ค่อยๆจางหายไปพร้อมถูกแทนที่ด้วยความขมขื่นแทน เขามองไปที่ถังซิ่วแล้วส่ายศีรษะพร้อมพูดออกมาว่า

“หนุ่มน้อย เธอไม่ควรใช้อารมณ์เป็นหลักนะ ! ฉันรู้ว่าเธอหวังดีแต่นี่ไม่ใช่เรื่องเล่นๆนะ ภาพวาดของหวังซีซี่นั้นถึงจะไม่ได้มีค่าถึงขนาดประเมินค่ามิได้แต่มันก็มีมูลค่าที่สูงมากๆ”

ใบหน้าที่หน้าดูถูกได้เกิดขึ้นบนในหน้าของเหล่ใบยี่ทันที เขาคิดว่าถังซิ่วนั้นต้องการสร้างความโปรดปรานแก่มู่หวางหยิง เขาคิดว่าถังซิ่วนั้นโครตจะโง่เลยทั้งๆที่รู้ว่าเทคนิคการวาดของซูเซี่ยนนั้นน่าทึ่งขนาดนั้นแล้วยังจะยื่นหน้าไปให้เขาตบอีกแต่สิ่งที่แย่ที่สุดคือเขาจะต้องเสียภาพวาดล้ำค่านั้นไป

มู่หวางหยิงเองก็รู้สึกเศร้าใจเล็กน้อยถึงเธอจะรู้ว่าถังซิ่วนั้นช่วยเธอแต่เธอเองก็รักภาพวาดนี้เป็นอย่างมาก ต้องรู้ก่อนว่าภาพเหล่านี้เป็นสิ่งของที่ปู่เธอได้มอบให้โดยใช้ความพยายามและเงินอย่างมาก

“ถังซิ่ว นายวาดภาพด้วย ?”

มู่หวางหยิงลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะอดไม่ได้แล้วถามออกมา

ถังซิ่วได้ตอบกลับไปอย่างรายเรียบว่า

“รู้นิดหน่อย”

“รู้นิดหน่อย ?”

เธอรู้สึกผิดหวัง

โปรเฟสเซอร์ฮูเองก็ละสายตาออกจากถังซิ่วก่อนที่จะพูดออกมาว่า

“หากว่าหยางขวิงอยู่ที่นี่ก็คงจะดี เขาถือว่าเป็นรุ่นใหม่ไฟแรงด้านการวาดภาพ เทคนิคของเขานั้นแม้แต่ผู้เชี่ยวชาญบางคนเองก็ไม่สามารถเทียบชั้นได้”

เหล่ใบยี่เองก็ได้พยักหน้าแล้วพูดออกมาว่า

“ฉันเองก็เคยได้ยินชื่อเสียงของเขา แน่นอนว่าเขานั้นน่าทึ่งจริงๆเริ่มวาดรูปตอนอายุห้าขวบ สิบขวบก็เริ่มทำผลงานดีๆออกมาได้ ตั้งแต่อายุ16-26นั้นก็ได้กวาดรางวัลมามากมาย”

โปรเฟสเซอร์ฮูเองก็ได้พยักหน้าแล้วพูดออกมาว่า

“ใช่ หากว่าไม่ใช่เพราะภาพวาดที่เกิดขึ้นแบบฉับพลันนั้นฉันคิดว่าเขาจะต้องได้รับเลือกเป็นที่หนึ่งอย่างแน่นอน”

เหล่ใบยี่ก็ได้ถามออกมาด้วยความสงสัยว่า

“ภาพวาดฉับพลัน? นายหมายถึงภาพไหนกัน ?”

โปรเฟสเซอร์ฮูเองก็ได้พูดออกมาว่า

“หากว่าจะพูดให้ถูกก็คือ มันเป็นภาพพิมพ์เขียวมากกว่า มันมีขนาดใหญ่มากและเป็นภาพวาดที่ดูอลังการและหรูหราอย่างถึงที่สุด”

(3/3) สุขสันต์วันหยุดครับ พรุ่งนี้เป็นวันที่หมอนัดนะครับเพราะฉะนั้นอาจจะลงช่วงเช้าได้1-2ตอนมั้งแล้วก็บ่ายอีกทีครับ เดะรอดูก่อนว่าได้คิวหมอตอนไหนแล้วผมจะแจ้งอีกทีนะครับ