Returning From The Immortal World - 165
.......................................................................................................................................................................................
(*ขอเปลี่ยน (หลงเซ้งหยูเป็น หลงเจิ้งหยู ) (หลงเซ้งหลินเป็น หลงเจิ้งหลิน)( เซ่าหมิงเซิงเป็น เซ่างหมิงเจิ้ง )
สวนสัตว์เมืองสตาร์ซิตี้
ถังซิ่วกำลังจูงมือน้อยๆของกู่หยินขณะที่เดินเข้าไปในป่าไผ่ เขาได้บอกกู่หยินว่าจะพาเธอออกมาเที่ยวเล่นในช่วงบ่ายและนั่นทำให้เธอตอบตกลงอย่างตื่นเต้นแต่เธอก็ไม่ได้เลือกที่จะไปสวนสาธารณะแต่กลับเลือกที่จะมาที่สวนสัตว์แห่งนี้ ถังซิ่วเองก็ยอมตอบตกลงกับคำขอของเธอ
“ข้าถามอะไรเจ้าหน่อยสิ ?”
รอยยิ้มได้ปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าของกู่หยินพร้อมตอบกลับว่า
“ท่านอาจารย์ ท่านถามมาได้เลย !”
ถังซิ่วได้ถามว่า
“เด็กคนอื่นๆมักชอบไปสวนน้ำแล้วทำไมเจ้าถึงได้ชอบมาสวนสัตว์นี่หละ ? แม้ว่าเจ้าตัวเล็กพวกนี้จะดูน่ารักก็จริงแต่มันก็ไม่ได้มีความแตกต่างสักเท่าไหร่เมื่อเจ้ามองมันผ่านทางทีวี ?”
รอยยิ้มที่ปรากฏบนใบหน้าของกู่หยินหายไปทันทีพร้อมเปลี่ยนเป็นเศร้าหมองแต่เธอเองก็ได้ตอบออกมาอย่างแข็งแกร่งว่า
“พ่อของหนูได้สัญญาไว้ว่าจะพาหนูมาที่นี่แต่น่าเสียดายที่เขาต้องจากไปเสียแล้ว”
ถังซิ่วได้หยิกมือเธอเบาๆเพื่อปลอบใจเธอ
กู่หยินเองก็ได้เงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับปรากฏรอยยิ้มขึ้นมาอีกครั้งและพูดว่า
“ท่านอาจารย์ มีคำพูดว่าอาจารย์นั่นก็เปรียบเสมือนพ่อและท่านเองก็คือพ่อของหนู ท่านได้พาหนูมาสวนสัตว์นี่แล้ว หนูไม่รู้สึกเสียใจหรอกค่ะ”
ถังซิ่วนั้นรู้สึกอบอุ่นเป็นอย่างมากพร้อมกับเอื้อมมือไปกอดเธอไว้แล้วพูดออกมาด้วยรอยยิ้มว่า
“หยินหยินของพวกเรานั้นเป็นเด็กที่มีไหวพริบจริงๆ มาสิ........มาให้อาจารย์หอมแก้มหน่อย”
“ฮี ฮี .......... มันจั๊กจี้”
กู่หยินได้หัวเราะเสียงดังออกมาจากป่าไผ่นั้น
“ริ้งงงงงงงงงงงง ริ้งงงงงงงงงงงงงงงงงง ริ้งงงงงงงงงงงงงงง”
โทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงของถังซิ่วก็ดังขึ้นทันที
ถังซิ่วได้อุ้มกู่หยินไว้ด้วยมือข้างหนึ่งพร้อมใช้มืออีกข้างหยิบโทรศัพท์ออกมา เมื่อเขาเห็นเบอร์โทรเข้านั้นก็ต้องเกิดความรู้สึกแปลกใจพร้อมกับกดปุ่มตอบรับแล้วพูดว่า
“สวัสดี ถังซิ่วกำลังพูด”
เสียงของเหมี่ยวเหวินถังได้ดังออกมาจากปลายสายว่า
“ถังซิ่ว เรื่องที่นายขอให้ฉันช่วยได้เสร็จเรียบร้อยแล้ว พรุ่งนี้ฉันจะรีบไปที่เมืองนั่น”
ถังซิ่วได้ถามออกมาว่า
“เรื่องที่ให้หาครูแม่บ้านงั้นหรอ ?”
“ใช่แล้ว”
“ขอบคุณ”
ถังซิ่วที่กำลังจะวางสายนั้นก็ได้ยินเสียงที่กลัวที่จะพูดของเหมี่ยวเหวินถังว่า
“ถังซิ่ว ฉันขอช่วยอะไรหน่อยได้ไหม ? ก่อนหน้านี้ฉันได้เจอปัญหาเข้าไม่อย่างนั้นเรื่องของนายคงเสร็จไปนานแล้ว”
ถังซิ่วได้พูดต่อว่า
“เรื่องอะไรงั้นหรอ ?”
เหมี่ยวเหวินถังได้พูดต่อว่า
“ฉันและเซ่าหมิงเจิ้งได้ไปเจอถ้ำสวรรค์หนึ่งที่เราคิดว่าน่าจะมีแร่ล้ำค่าอยู่ภายใน เราได้ไปสำรวจที่นั่นหลายครั้งแล้วแต่ก็ไม่สำเร็จแม้แต่ครั้งเดียวแถมยังได้รับบาดเจ็บส่วนคนที่เรานำไปด้วยนั้นสาหัสยิ่งกว่าเราด้วยซ้ำ”
“ถ้ำสวรรค์งั้นหรอ ?”
ถังซิ่วรู้สึกแปลกใจ
เหมี่ยวเหวินถังได้พูดอธิบายว่า
“ถ้ำนี้เกิดจากการที่อุกาบาศจากนอกโลกนั้นตกลงมาจนเป็นหลุมลึกและสามารถพบเป็นได้ในบางพื้นที่เช่นจังหวัดดงหยวน ในพื้นที่นั้นมีงูพิษและสัตว์ร้ายหลายชนิดที่มาๆหายๆและสิ่งที่สำคัญที่สุดคือคือมีค่ายกลอยู่ด้วย เราได้บุกเข้าไปหลายครั้งแล้วแต่ก็ไม่สามารถเข้าไปได้แม้แต่น้อย สถานการณ์ของที่นี่นั้นซับซ้อนเป็นอย่างมาก”
ถังซิ่วได้หรี่ตาลงเพราะเขาเองก็ต้องหาวัตถุดิบเพื่อจะมาทำแหวนมิติอยู่เช่นกัน ดังนั้นเขาจึงได้ถามกลับอย่างรวดเร็วว่า
“ตอนนี้นายอยู่ที่ไหนแล้ว ?”
เหมี่ยวเหวินถัง
“เราอยู่ในอำเภอคางเบ่ยในจังหวัดดงหยวน ที่แห่งนี้เรียกว่าเมืองภูเขาสีน้ำเงินใกล้ๆกับสันเขาแห่งนั้น”
ถังซิ่วได้พูดต่อว่า
“นายส่งแม่บ้านพวกนั้นมาได้เลยแล้วฉันจะรีบไปที่นั่นทันทีแต่อย่างลืมข้อตกลงของพวกเรา หากมีแร่ล้ำค่าก็จะต้องเป็นของฉัน”
“ไม่มีปัญหา !”
เหมี่ยวเหวินถังตอบตกลงอย่างรวดเร็ว
หลังจากที่สิ้นสุดการโทรแล้วเขาก็ได้วางกู่หยินลงพร้อมพูดด้วยรอยยิ้มว่า
“ดูเหมือนว่าเจ้าจะไม่ได้เป็นนักเรียนเท่านั้น ข้าเองก็ได้เตรียมอาจารย์จากต่างประเทศไว้สำหรับแม่ของเจ้าแล้วเช่นกัน”
กู่หยินพูดด้วยรอยยิ้มว่า
“แม่ตามหนูไม่ทันหรอก หนูฉลาดมากๆ”
ถังซิ่วได้หยิบแก้มของกู่หยินเบาๆพร้อมพูดด้วยรอยยิ้มว่า
“กู่หยินของเรานั้นฉลาดที่สุดในโลกนี้อย่างแน่นอน ไปกันเถอะ ข้างหน้าเป็นป่าของสิงโต เราไปดูสิงโตกัน”
“อื้ม อื้ม!”
ตลอดช่วงบ่าย
ถังซิ่วได้พากู่หยินไปเที่ยวไปทั้งวันพร้อมกับพาเธอไปกินแมคโดนัลด์แล้วกลับไปที่วิลล่า
ในช่วงบ่าย
หลังซิ่งได้ติดต่อกับหลงเจิ้งหยูแล้วรู้ว่าเขากำลังทานอาหารอยู่ที่ห้องอาหารหลงและเขาจึงรีบไปที่นั่นทันทีเพราะว่าพรุ่งนี้เหล่าแม่บ้านจะมาถึงที่นี่และเขาต้องเตรียมที่พักให้พวกเขา มันจะดีหากว่าสามารถหาที่ใกล้ๆวิลล่าของเขาได้
ช่วงเวลากลางคืนที่ห้องอาหารหลง แสงไฟหลัวๆเหมือนแสงของเหล่าดวงดาวที่ได้เปล่งแสงลงมายังโลกมนุษย์ ถังซิ่วเองก็ได้มาที่นี่หลายครั้งแล้วจึงทำให้หน่วยรักษาความปลอดภัยสามารถจำเขาได้ดีพร้อมปล่อยให้เขาผ่านไปอย่างรวดเร็ว
“สวัสดีค่ะ บอส”
ทันใดนั้นก็ได้มีเสียงดังออกมาจากห้องอาหาร
ถังซิ่วได้มองตามแหล่งเสียงนั่นไปแล้วก็พบแอนดี้ที่มีหน้าตาอ่อนวัยของโลลิตัวน้อยกำลังโค้งคำนับเขา ถังซิ่วได้เดินไปหาเธอพร้อมพูดว่า
“เธอมาทานอาหารที่นี้งั้นหรอ ?”
วันนี้แอนดี้นั้นได้แต่งตัวสวนงามเป็นอย่างมาก เธอใส่กระโปรงลายดอกไม้พร้อมปล่อยผมของเธอ รองเท้าส้นสูงและแต่งหน้าเล็กน้อย เธอยิ้มออกมาทันทีเมื่อได้ยินคำถามของถังซิ่วแล้วเธอก็ตอบกลับไปว่า
“หัวหน้าคังไว้ถูกเชิญมางานการกุศลครั้งนี้และเธอไม่ชอบมีผู้คุ้มกันจึงได้ชวนฉันมาที่นี่กับเธอ หรือว่าคุณเองก็มาที่งานนี้เหมือนกัน?”
ถังซิ่วได้ว่ายหัวพร้อมพูดออกมาว่า
“ฉันมาหาใครบางคนที่นี่”
แอนดี้ได้ถามออกมาด้วยรอยยิ้มว่า
“บอสมาหาใครกันงั้นหรอ ? ชายหรือหญิงกัน ? หากว่ามาหาผู้หญิงแล้วละก็ ฉันจะต้องอิจฉามากอย่างแน่นอน”
ถังซิ่วได้ยิ้มออกมาเพราะเขาเองก็มีประสบการณ์เกี่ยวกับอุปนิสัยของชาวต่างชาติแล้วพร้อมตอบเธอกลับไปอย่างไม่ได้คิดเยอะว่า
“ผู้ชาย เป็นเพื่อนของฉัน เธอไม่ใช่ว่ามาที่นี่เพื่อเข้างานกุศล ? อย่าบอกนะว่างานจบแล้ว ?”
แอนดี้ได้ตอบกลับทันทีว่า
“งานนั้นยังไม่เริ่มค่ะ! ฉันและหัวหน้าคังนั้นมาที่นี่ก่อนเวลา”
ถังซิ่วได้พูดต่อว่า
“ถ้าเป็นเช่นนั้นเธอก็รอคังเซี่ยนอยู่ที่นี่ ! ฉันยังมีบางอย่างที่ต้องทำ ฉันเข้าไปก่อนล่ะ”
แอนดี้ได้พูดอย่างรวดเร็วว่า
“บอส คุณพาฉันเข้าไปหน่อยได้ไหม ? แม้ว่าหน่วยรักษาความปลอดภัยจะให้ฉันเข้ามาแต่ก็ไม่ให้เข้าไปในนั้นเพราะฉันไม่ได้เป็นสมาชิกของที่นี่ พวกเขาให้ฉันรอหัวหน้าคังอยู่ตรงนี้”
ถังซิ่วถามออกมาด้วยความประหลาดใจว่า
“พวกเขาให้เธอเข้ามาแต่ไม่ให้เธอเข้าไป ?”
แอนดี้ได้พยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่าพร้อมกับแสดงท่าทางที่น่าสงสารออกมาแล้วพูดว่า
“ใช่แล้ว พวกเขาไม่ให้ฉันเข้าไปแล้วฉันก็หิวมากแล้วด้วย ก่อนหน้านี้เองก็ยังไม่ได้ทานอะไรเลย”
ถังซิ่วมองไปที่หน่วยรักษาความปลอดภัยที่อยู่ใกล้ๆพร้อมโบกมือเรียกเขามา เมื่อหน่วยรักษาความปลอดภัยได้เดินมาตรงหน้าถังซิ่วแล้วก็ได้ถามออกมาว่า
“ท่านมีอะไรให้กระผมรับใช้ ?”
ถังซิ่วชี้ไปที่แอนดี้พร้อมพูดออกมาว่า
“เธอเป็นพนักงานบริษัทของฉันและฉันจะเป็นคนพาเธอเข้าไปเอง !”
หน่วยรักษาความปลอดภัยเองก็ตอบแบบกระอักกระอ่วนใจว่า
“ท่านได้เคยมาที่แห่งนี้แล้วและผมก็จำท่านได้แต่การที่จะให้คนอื่นเข้าไปนั้น ผมคงต้องถามความเห็นของ.......”
ถังซิ่วพูดออกมาเบาๆว่า
“ฉันมาพบกับหลงเจิ้งหยู”
หน่วยรักษาความปลอดภัยคนนั้นจ้องมองอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะรีบตอบด้วยความเคารพว่า
“ในเมื่อท่านเป็นเพื่อนของหัวหน้าหลงก็ถือว่าท่านเป็นแขกผู้มีเกียรติของเรา ได้โปรด เชิญ!”
ถังซิ่วพยักหน้าพร้อมพาแอนดี้เดินเข้าไปและสิ่งที่ไม่คิดมาก่อนก็เกิดขึ้นเพราะแอนดี้ได้รีบเดินมาคล้องแขนของเขาแล้วชักสีหน้าใส่หน่วยรักษาความปลอดภัยคนนั้นทันที
“เด็กน้อย !”
เมื่อเห็นการแสดงออกของเธอก็ทำให้ถังซิ่วรู้สึกขบขันอบู่ภายในใจ
หลังจากนั้น
ถังซิ่วก็ได้พาแอนดี้เข้าไปในห้องโถงหลักและมองไปที่ผู้คนมากมายที่ดูดีมีฐานะ เขาได้ถอนหายใจออกมาเพราะคนที่สามารถมายังห้องอาหารหลงแห่งนี้ได้นั้นจำเป็นที่จะต้องมีอำนาจมากเพื่อผ่านแค่ประตูเข้ามา ยังไม่ต้องพูดถึงการที่ได้มายืนอยู่ในห้องแห่งนี้เลยด้วยซ้ำ
พวกเขาได้ขึ้นลิฟท์ไปยังชั้นที่16ก่อนที่จะมองไปที่แอนดี้แล้วพูดว่า
“ฉันจะไปพบกับเพื่อนสักหน่อย เธอก็ไปหาที่ทานอาหารตามใจชอบเลยแล้วกัน”
แอนดี้ได้หรี่ตาลงพร้อมกับถามออกมาด้วยรอยยิ้มว่า
“บอสเลี้ยงงั้นหรอ ?”
ถังซิ่วตอบกลับด้วยท่าทางที่ไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดีว่า
“เพื่อนของฉันนั้นรวยมากและเดี๋ยวฉันจะเป็นคนบอกให้เขาช่วยจัดการเรื่องบัตรสมาชิกให้แก่เธอเอง เธออยากจะมาที่นี่เมื่อไหร่ก็ได้”
แอนดี้ได้กระพริบตาอย่างรวดเร็วพร้อมกับกระโดดขึ้นมาแล้วจูบไปที่แก้มของถังซิ่วอย่างรวดเร็วก่อนที่เธอจะพูดว่า
“ฉันรู้อยู่แล้วว่าบอสคือคนที่พระเจ้าส่งมาช่วยฉัน คุณให้ฉันเป็นที่รักของคุณนะ! ฉันจะรับใช้คุณอย่างดีเลย!”
ถังซิ่วนั้นตกใจกับคำพูดของเธอมากขณะที่เขามองไปที่ใบหน้าที่ดึงดูดของเธอพร้อมกับส่ายหัวเบาๆ เขาได้รีบเอามือไปแปะบนหน้าผากของเธออย่างรวดเร็วแล้วถามออกมาว่า
“ก็ไม่ได้มีไข้นี่นา อ๊า! แล้วพูดเรื่องไร้สาระนี่ได้ไงกัน ?”
แอนดี้จ้องมองด้วยแววตาเป็นประกายพร้อมกับพูดออกมาอย่างดังว่า
“บอส ฉันอยากจะเป็นที่รักของคุณ อย่าคิดว่าฉันเป็นแค่ผู้หญิงทั่วไปนะ ฉันเป็นเทพธิดาและหากคุณไม่เชื่อก็ลองชิมดูได้ !”
เสียงของเธอนั้นดังไปเล็กน้อยและได้รับความสนใจจากผู้คนรอบๆเป็นจำนวนมาก ขณะที่พวกเขาเห็นถังซิ่วและท่าทางของเธอนั้น ก็ได้แต่ส่ายหัวด้วยความไม่อยากจะเชื่อ มีเทพธิดาตัวน้อยที่กำลังตะโกนว่าอยากจะเป็นที่รัก เด็กหนุ่มคนนี้เป็นใครกัน ? มีสถานะอะไร ? มีเสน่ห์หรือคุณสมบัติอะไรกันแน่ ?
ใกล้ๆนั้น
ชายรูปหล่อดูดีที่เดินผ่านมาพอดีก็ได้ยินคำพูดของแอนดี้เข้า เขารีบหยุดเท้าของเขาทันทีพร้อมกับมองไปที่ขีปนาวุธลูกโตของแอนดี้อยู่ครู่หนึ่งพร้อมกับพูดว่า
“น้องสาว ไอหนุ่มคนนั้นมันไม่เห็นมีอะไรดีเลยแม้แต่น้อย หรือเธอจะมาเป็นที่รักของพี่ดีไหม ? ฉันจะทำให้เธอขึ้นสวรรค์เอง”
“อันธพาล!!”
แอนดี้ได้หันหน้ากลับมาพร้อมมองไปที่ชายหนุ่มคนนั้นด้วยความโกรธ