ตอนที่แล้วReturning From The Immortal World - 144
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปReturning From The Immortal World - 146

Returning From The Immortal World - 145


.......................................................................................................................................................................................

หลังจากที่ทานอาหารกันเสร็จแล้วนั้น ถังซิ่วก็ได้กลับไปที่ห้องโรงโดยทันที

ยังมีมีเวลาเหลือก่อนที่จะเริ่มเรียนประมาณ10นาทีและคังเซี่ยนก็ได้โทรมาพอดี เธอได้แจ้งว่าการจัดการเกี่ยวกับพนักงานนั้นเรียบร้อยดีพร้อมกับส่งที่อยู่ของบริษัทที่เพิ่งเช่าให้กับถังซิ่วทางโทรศัพท์

ถังซิ่วนั้นไม่สามารถหนีออกไปได้ในขณะนี้เขาจึงได้บอกว่าหลังจากเลิกเรียนแล้วเขาจะเข้าไปทันทีพร้อมกับรีบวางสาย ตอนนี้เขาได้ระลึกถึงเรื่องหนึ่งนั่นก็คือผลิตภัณฑ์เสริมสุขภาพของเขา

เขามีสูตรของมันอยู่แต่การที่จะทำมันได้นั้นจะต้องมีส่วนผสมและผลลัพธ์ที่พอดี ตอนนี้ไม่ใช่คังเซี่ยนเท่านั้นที่กำลังรออยู่แต่นั่นรวมไปถึงหลงเซ้งหลินด้วย เขาจะต้องจัดการวิจัยก่อนที่จะเริ่มกระบวนการผลิต การบวนการบรรจุและโฆษณาต่างๆและอื่นๆอีกมากมาย

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วถึงสามคาบและถังซิ่วก้ยังคงนั่งคิดถึงสูตรต่างๆในการทำผลิตภัณฑ์เสริมสุขภาพ

“ริ้งงงงงงงงงงงงงงงงง ริ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง”

เสียงกระดิ่งเลิกเรียนก็ดังขึ้น

หลังจากหมดคาบเรียนสุดท้ายแล้วถังซิ่วก็เก็บของเพื่อเตรียมตัวไปยังบริษัทที่คังเซี่ยนได้เช่าไว้เพราะถึงแม้ว่าเขาจะได้มอบอำนาจให้เธอจัดการแค่ยังไงเขาก็ยังคงเป็นนายใหญ่ของที่นั่นและหากนายใหญ่ไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับบริษัทของตัวเองแล้วละก็ มันก็ไม่ค่อยสมควรสักเท่าไหร่

“พี่ชาย ฉันจะไปกับนายและทานข้าวที่บ้างของนายในช่วงเย็น”

รอยยิ้มได้ถูกแขวนลงบนใบหน้าของหยวนชูหลิงก่อนที่เขาจะพูดออกมา

ถังซิ่วพูดอย่างอารมณ์เสียว่า

“บ้านฉันไม่ได้เป็นร้านอาหารนะ อยากจะทานอะไรก็กลับไปทานที่บ้านของนายสิ”

หยวนชูหลิงพยายามทำตัวให้หน้าด้านเข้าไว้พร้อมกับพูดออกมาว่า

“ใครบอกกันว่าบ้านของนายไม่ใช่ร้านอาหาร ? ฉันเองก็เคยไปมาแล้ว ! และยิ่งไปกว่านั้นคืออาหารที่พี่สาวมู่เป็นคนทำนั้นสุดยอดมากและหากว่าฉันไม่ได้ทานแล้วละก็ ฉันจะต้องนอนไม่หลับอย่างแน่นอน”

“ฉันก็จะไปด้วย !”

เฉิงเยี่ยนหนานได้หันมาพูดด้วยรอยยิ้มทันทีหลังจากที่ได้ฟังเสียงการสนทนาของถังซิ่วและหยวนชูหลิง

ถังซิ่วฝืนนิ้มออกมาแล้วพูดว่า

“ฉันนั่นยังมีเรื่องที่ต้องทำและจะกลับบ้านช้ามาก”

หยวนชูหลิงได้รีบถามออกมาว่า

“พี่ นายจะไปที่ไหนกัน ?”

ถังซิ่วได้ตอบว่า

“ที่แรกคือตลาดสมุนไพรและต้องไปยังที่อื่นๆอีก”

หยวนชูหลิงได้พูดออกมาทันทีว่า

“พี่ชาย ฉันรู้สึกว่านายจะอยู่ไม่เป็นหลักเป็นแหล่งในช่วงนี้เลย? อย่าบอกนะว่านายได้ทำอะไรสำเร็จโดยที่ไม่บอกฉัน ? ไม่ ไม่ได้ ฉันจะต้องไปกับนายหลังจากนั้นเราค่อยไปหาอะไรทานกันทีหลัง”

“ฉันเห็นด้วย !”

เฉิงเยี่ยนหนานรีบแสดงความคิดเห็นโดยทันที

ถังซิ่วได้พูดเตือนออกมาทันทีว่า

“ฉันจะพาไปก็ได้แต่พวกนายห้ามแพร่งพรายเรื่องที่ได้เห็นละได้ยินออกไปอย่างเด็ดขาดเข้าใจใช่ไหม ?”

“เยี่ยม!”

“ไม่มีปัญหา!”

เฉิงเยี่ยนหนานและหยวนชูหลิงได้ตอบอย่างพร้อมเพียง

หลังจากที่ออกมานอกโรงเรียนแล้วนั้นพวกเขาก็ได้นั่งรถไปที่ตลาดสมุนไพรเพื่อเลือกซื้อวัตถุดิบมากมายสำหรับใช้ทำผลิตภัณฑ์เพื่อสุขภาพของเขา

“พี่ชาย นายจะซื้อสมุนไพรพวกนี้ไปทำอะไร ? อย่าบอกนะว่าจะเอาไปทำน้ำซุบ ?”

หยวนชูหลงที่กำลังถือถุงสมุนไพรมากมายนั้นได้ถามออกมาด้วยความสับสน

ถังซิ่วได้ตอบกลับไปว่า

“บางอย่างนั้นไว้ใช้ทำหรับทำซุบเท่านั้นส่วนสิ่งของที่เหลือนั้นไม่ใช่ เอาล่ะ ไม่ต้องถามเยอะ อีกเดี๋ยวก็จะได้รู้กันแล้ว”

หยวนชูหลิงพูดออกมาขณะที่อารมณ์เสียว่า

“นี่พี่ชายจะต้องทำตัวลึกลับขนาดนั้นเลย ? ความสงสัยของฉันนั้นมีมากมายเหลือเกิน”

ถังซิ่วเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดอย่างช้าๆว่า

“หากอยากจะรู้คำตอบแล้วก็อย่าถามมาก นายทำเพียงแค่มองและฟังเท่านั้น แล้วนายจะได้คำตอบเอง ! ไปกันได้แล้ว !”

สตาร์ซิตี้ย่านการค้าทองคำ

ที่ตรงนี้นั้นเป็นย่านการค้าที่คึกทักเป็นอย่างมากและอยู่ตรงกันข้ามกับห้องอาหารหลง ที่แห่งนี้นั้นมีตึกสูงกว่า50ชั้นและส่วนใหญ่นั้นจะได้ถูกทำสัญญาเช่าเป็นพื้นที่สาขาย่อยของหลายๆบริษัท

ที่ชั้น41-42นั้นได้ถูกเช่าโดยบริษัทของเขาเป็นเวลาสองปีและที่ละชั้นนั้นมีพื้นที่ประมาณ6000ตารางเมตร

ในลิฟท์

หยวนชูหลิงได้มองไปที่ถังวิ่วแบบแปลกๆเพราะครอบครัวของเขาก็ได้เปิดสาขาทที่ตึกแห่งนี้เช่นกันถึงแม้ว่ามันจะไม่ใช่สาขาหลักแต่ก็เป็นฝ่ายโฆษณาของแม่เขา

“พี่ชาย นายพาพวกเรามาที่นี้ทำไมงั้นหรอ ?”

หลังจากที่ลังเลอยู่ครู่หนึ่งนั้นเขาก็ได้ถามออกมา

ถังซิ่วมองตาขวางไปที่หยวนชูหลิงเพราะเขารู้ว่าหยวนชูหลิงจะต้องอดไม่ได้ที่จะถามออกมาอย่างแน่นอน ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ตอบคำถามนั้นแต่กลับพูดขึ้นว่า

“ยังจำคำพูก่อนหน้านี้ได้ไหมที่ว่า อย่าถามมากและให้ใช้ตามองและหูฟังเอา !”

“ชิ”

หยวนชูหลิงได้ชูนิ้วกลางไปทางถังซิ่วก่อนที่จะหันหน้าไปอีกทาง

ลิฟท์นั้นได้ขึ้นไปยังชั้นที่41อย่างรวดเร็วและหลังจากที่ประตูลิฟท์เปิดนั้นก็ได้พบกับแอดดี้ที่มีหน้าตาหน้ารักเหมือนตุ๊กตาอยู่ด้านหน้าขณะที่มุมปากของเธอเริ่มยกขึ้นเป็นรอยยิ้มพร้อมกับโค้งตัว90องศามาให้ถังซิ่วและนั่นเป็นเหตุให้คอเสื้อของเธอนั้นเปิดออกและเห็นภูเขายักษ์สองลูกได้อย่างเต็มตา

“สวัสดีค่ะบอส!”

ถังซิ่วได้พยักหน้าอย่างช้าๆและก้าวเดินออกมาพร้อมพูดว่า

“คังเซี่ยนอยู่ที่ไหน ?”

ดวงตาของแอดดี้ได้เปล่งประกายก่อนที่จะพูดออกมาด้วยรอยยิ้มว่า

“หัวหน้านั้นอยู่ในสำนักงานเพราะชั้นนี้เพิ่งจะจัดการเสร็จและสามารถใช้ได้ก่อนชั่วคราวส่วนชั้น42นั้นกำลังอยู่ในขั้นตอนการจัดการและจะสามารถใช้ได้ในอีกไม่กี่วัน”

ถังซิ่วได้ตอบออกไปว่า

“เรื่องนี้ให้เธอจัดการนั้นฉันเองก็รู้สึกโล่งใจ”

รอยยิ้มบนใบหน้าของแอนดี้นั้นเพิ่มขึ้นเรื่อยๆก่อนที่เธอจะพูดออกมาอย่างมีความสุขว่า

“ขอบคุณสำหรับความเชื่อใจของบอส เราจะไม่ทำให้คุณผิดหวังอย่างแน่นอน”

ถังซิ่วก็ไม่ได้พูดอะไรอีกต่อไปส่วนหยวนชูหลิงที่ได้เห็นแอนดี้ก็เหม่อลอยไปกับรูปลักษณ์ของเธอจนแทบจะไม่ได้ฟังบทสนทนาของพวกเขาเลยแม้แต่น้อยพร้อมดวงตาที่เบิกกว้างขณะที่กำลังตกตะลึงทว่าเฉิงเยี่ยนหนานนั้นได้ยินคำพูดของพวกเขาอย่างชัดเจน

บอส ?

ถังซิ่วเป็นบอสของที่นี่งั้นหรอ ?

เขาเป็นแค่เด็กมัธยมไม่ใช่ ? แล้วอยู่ดีๆทำไมถึงได้มาเป็นบอสของที่นี่กันหละ ?

เฉิงเยี่ยนหนานได้มองไปที่ถังซิ่วอย่างไม่อยากจะเชื่อขณะที่เธอระลึกได้ถึงชื่อที่ฟังดูคุ้นเคย คังเซี่ยน ?

เธอเคยได้ยินชื่อนี้จากที่ไหนกัน ?

เฉิงเยี่ยนหนานที่ได้เห็นการตอบสนองของหยวนชูหลิงที่กำลังเหม่อลอยขณะที่จ้องไปยังแอนดี้ เธอรีบแทงศอกใส่เขาและนั้นทำให้เขาโห่ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดโดยทันที พร้อมกับที่เธอถามออกมาว่า

“นายเคยได้ยินชื่อของคังเซี่ยนไหม ?”

“อะไรนะ ?”

หยวนชูหลิงได้ถามออกมาด้วยความสับสน

เฉิงเยี่ยนหนานได้มองไปที่เขาอีกครั้งพร้อมพูดเบาๆว่า

“ฉันบอกว่า คังเซี่ยน นายเคยได้ยินชื่อนี้ไหม ? ฉันรู้สึกว่ามันฟังดูคุ้นๆหูนะ”

หยวนชูหลิงรีบกลืนน้ำลายทันทีก่อนที่จะมองกลับไปยังแอนดี้ขณะที่เขาส่ายหัวแล้วพูดว่า

“ไม่ ผู้คนตั้งมากมายที่มีชื่อคล้ายกันและฉันไม่เคยได้ยินชื่อนี้เลย ทำไมหรอ ? มีอะไรงั้นหรอ ?”

หื่นกาม !

เฉิงเยี่ยนหนายได้มองตามสายตาของหยวนชูหลิงพร้อมกับพ่นลมหายใจออกมา

ห้องผู้จัดการทั่วไป

คังเซี่ยนกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะขณะที่กำลังอ่านเอกสารในมือและตรงข้ามของเธอนั้นคือเหว่ยซ่งเฟิงที่กำลังถือแฟ้มเอกสารอยู่มากมาย ขณะที่เขาพูดออกมาว่า

“สถานที่ที่เราจะตั้งโรงงานนั้นฉันได้ส่งคนไปดูมาเรียบร้อยแล้วและก็มีทั้งหมดสามที่ด้วยกันที่ตรงตามที่เราต้องการ หนึ่งคือโรงงานส่วนบุคคลและอีกสองอันที่เหลือคือโรงงานผลิตภัณฑ์ความงาม ฉันคิดว่าอันแรกน่าจะเหมาะที่สุดแล้วแต่ฉันเองก็ยังไม่ได้ไปดูสถานที่จริงๆ ดังนั้นจึงยังไม่ได้ข้อสรุปที่ชัดเจน”

คังเซี่ยนได้ตอบเขากลับไปว่า

“พรุ่งนี้ฉันจะไปเองและนายมีหน้าที่อื่นที่ต้องทำ”

เหว่ยซ่งเฟินได้ถามออกมาทันทีว่า

“งานอะไรงั้นหรอ?”

คังเซี่ยนได้ตอบกลับไปว่า

“แม้ว่าบอสนั้นได้มอบตำแหน่งพนักงานขายธรรมดาให้กับนายแต่ตอนนี้เราต้องให้นายนั้นทำในสิ่งที่นายถนัดจริงๆ นายต้องช่วยฉันทำเรื่องอื่นก่อนและนั่นก็คือการที่นายจะต้องไปยังบริษัทรักษาความปลอดภัยบลูซิวเวอร์เพื่อที่จะดูความสามารถของพวกเขาและหากนายคิดว่าพวกเขามีความสามารถพอก็จ้างพวกเขากลับมาสัก20คน”

เหว่ยซ่งเฟิงได้ถามออกมาด้วยความสงสัยว่า

“เราจะจ้างหน่วยรักษาความปลอดภัยเลยตอนนี้งั้นหรอ ?”

คังเซี่ยนได้พูดพลางพยักหน้าว่า

“เรานั้นจะจัดตั้งโรงงานในเร็วๆนี้และการรักษาความปลอดภัยนั้นเป็นเรื่องจำเป็นอันดับต้นๆแม้ว่าในช่วงเช้าเราจะมีคนทำงานอยู่ที่นี่แต่ในช่วงคำนั้นที่นี้จะว่างเปล่าและมันจะเป็นปัญหาใหญ่มากหากมีใครบางคนลักลอบเข้ามาขโมยความลับของบริษัทเรา เราจะต้องป้องกันมันอย่างดี”

“เรื่องเกี่ยวกับการรักษาความปลอดภัยนั้นปล่อนให้เป็นหน้าที่ฉันเอง”

ได้มีเสียงของถังซิ่วดังออกมาจากด้านนอกของประตู

หลังจากนั้นไม่นาน

ถังซิ่วได้เดินเข้ามาในห้องพร้อมกับคนอื่นๆ

“บอส!”

“สวัสดี บอส !”

คังเซี่ยนและเหว่ยซ่งเฟิงได้ทักทายเขาอย่างรวดเร็ว

ถังซิ่วโบกมือขณะที่คังเซี่ยนได้ลุกออกจากเก้าอี้พร้อมเขาเดินไปนั่งแทนก่อนที่จะเคาะโต๊ะเบาๆแล้วพูดว่า

“สิ่งที่คังเซี่ยนพูดนั้นถูกต้อง ความลับของบริษัทเรานั้นห้ามถูกขโมยไปอย่างเด็ดขาดและเรื่องหน่วยรักษาความปลอดภัยนั้นฮันจะเป็นคนจัดการเอง”

คังเซี่ยนถามออกมาด้วยความประหลาดใจว่า

“บอส คุณสามารถหาคนที่ดีกว่าบริษัทรักษาความปลอดภัยบลูซิวเวอร์ได้งั้นหรอ ?”

ถังซิ่วได้คว้าโทรศัพท์ขึ้นมาทันทีพร้อมกับโทรไปหากู่เสี่ยวเสวี่ยพร้อมถามว่า

“เสี่ยวเสวี่ย หน่วยรักษาความปลอดภัยของห้องอาหารนั้นเป็นอย่างไรบ้าง ? พวกเขาเชื่อถือได้หรือไม่ ?”

“ท่านอาจารย์ปู่ ผู้เชี่ยวชาญกว่าครึ่งของห้องอาหารเรานั้นท่านอาจารย์เป็นคนปั้นมากับมือค่ะแม้ว่าพวกเขาจะไม่ใช่ผู้บ่มเพาะพลังแห่งเซียนแต่ก็มีวิทยายุทธที่แข็งแกร่งมากและไม่ห่างจากระดับปรมาจารย์มากนัก”

“ตอนนี้มีอยู่กี่คน ?”

“คนที่ท่านอาจารย์ได้ฝึกไว้เหลืออยู่ประมาณครึ่งหนึ่งและที่ศิษย์ฝึกไว้ก็เหลืออยู่ครึ่งหนึ่งเช่นกันค่ะ”

“ส่งมาให้ข้าทั้งหมด20คนที่วิลล่าของข้าในเมืองนี้เพราะข้าได้จัดตั้งบริษัทขึ้นและกำลังต้องการหน่วยรักษาความปลอดภัย”

“ค่ะ !”

ถังซิ่วได้วางสายพร้อมกับมองไปที่คังเซี่ยนแล้วพูดว่า

“ฉันจัดการเรื่องหน่วยรักษาความปลอดภัยให้แล้วและพวกเขาจะมาถึงในวันพรุ่งนี้ เรามาว่าถึงเรื่องความคืบหน้าของบริษัทกันหน่อยดีกว่าไหม ? ตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง ?”

คังเซี่ยนได้มองไปที่ถังซิ่วอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะพูดออกมาว่า

“ในเมื่อเรื่องของหน่วยรักษาความปลอดภัยได้รับการจัดการแล้วก็ยังเหลือเรื่องของที่ตั้งโรงงานของเรา ตอนนี้เรามีอยู่ทั้งหมดสามตัวเลือกด้วยกันแล้วฉันจะไปชมโรงงานเหล่านั้นด้วยตัวเองในเช้าวันพรุ่งนี้.............”

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด