Returning From The Immortal World - 137

.......................................................................................................................................................................................

ถังซิ่วได้ตอบกลับไปทันทีว่า

"นั้นเป็นยังของคุณที่เหลืออยู่แต่ในเมื่อคุณต้องเป็นแม่บ้านของผมแล้วนั้น ผมก็ต้องจ่ายเงินเดือนให้คุณใช้ในชีวิตประจำวันอยู่แล้ว นอกจากนี้เงินเดือนของคุณ ... คุณจะได้รับเงินเดือนชั่วคราว20,000หยวนต่อเดือน! รอจนผมรวยขึ้นแล้วผมจะเพิ่มเงินเดือนให้คุณแน่นอน "

มู่ขวินปิงลังเลอยู่สักครู่ก่อนที่เธอจะพยักหน้าอย่างเงียบๆ

ถังซิ่วมองไปที่สีหน้าของเธอแล้วทันใดนั้นเขาก็จำได้ถึงช่วงเวลาที่ยังอยู่ในดินแดนแห่งนิรันด์และตระหนักดีว่าก่อนหน้านี้เขานั้นไม่ได้ซื้อใจคนเลยแม้แต่นอนและนั่นทำให้ชะตากรรมของเขาต้องจบลงที่การถูกทรยศส่วนตอนนี้ที่เขาสามารถกลังมายังยุคปัจจุบันได้แล้วนั้นเขาได้ตัดสินใจว่าจะเปลี่ยนตัวเองและนั่นทำให้เขาพูดขึ้นว่า

“พี่สาวมู่ ในเมื่อคุณนั้นเป็นแม่บ้านของผมก็เท่ากับคุณนั้นเป็นครอบครัวของผมเช่นกันและยิ่งไปกว่านั้นคือหยินหยินเองก็เป็นลูกศิษย์ของผม หลังจากนี้ที่ไหนคือครอบครัวของผมก็เท่ากับว่าที่นั่นก็คือครอบครัวของคุณ ผมหวังว่าหลังจากนี้พวกเราคงจะไม่ต้องเกรงใจกัน หากว่าคุณไม่มีเงินก็สามารถบอกผมได้ทันทีหรืออยากได้อะไรก็สามารถพูดออกมาได้เลย ตราบใดที่ผมทำมันให้ได้ผมก็จะทำ”

ครอบครัว?

มู่ขวินปิงยืนตัวแข็งอยู่ครู่หนึ่ง ชั้นของหมอกค่อยๆโผล่ขึ้นมาในดวงตาของเธอ ตั้งแต่ที่สามีของเธอเสียชีวิตในอุบัติเหตุทางรถยนต์และลูกสาวของเธอได้ป่วยเป็นโรคแปลกๆพร้อมกับตอนที่เธอได้ขายบ้านไปนั้น เธอไม่เคยรู้สึกถึงความอบอุ่นของครอบครัวอีกเลย แต่หลังจากที่ฟังคำพูดของถังซิ่วแล้วมันก็ทำให้ความสุขได้เอ่อล้นออกมาจากใจเธออย่างแท้จริง

มีครอบครัว!

ยิ่งไปกว่านั้นคือมีหลายคนด้วย!

มู่ขวินปิงกำลังพึมพำอยู่ภายในใจ เธอรู้สึกใกล้ชิดกับถังซิ่วมากขึ้นกว่าเก่า

"ขอบคุณ!"

ริมฝีปากของมู่ขวินปิงกระตุกเล็กน้อยก่อนที่จะเปล่งเสียงออกมาเบาๆเหมือนเสียงของยุง

ถังซิ่วยิ้มแล้วพูดว่า

"เอาล่ะ ผมจะต้องไปทบทวนบทเรียนให้พวกเขาแล้วหละ คุณก็ไปพักผ่อนได้แล้วนะ! "

"อื้ม!"

มู่ขวินปิงพยักหน้าแล้วก็หันกลับไปโดยทันที

หลังจากสักครู่ ...

ถังซิ่วใช้จิตสัมผัสของเขาและพบว่ามู่ขวินปิงนั้นกำลังนั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่บนเตียงในห้องของเธอ

ผู้หญิงที่น่าสงสาร!ถังซิ่วแอบถอนหายใจออกมา เขาก็นึกถึงแม่ของเขาในขณะที่หัวใจของเขาเริ่มสั่นไหวเพราะมู่ขวินปิงนั้นเหมือนกับแม่ของเขาเป็นอย่างมาก เธอสามารถทำทุกสิ่งทุกอย่างได้เพื่อครอบครัวของเธอ แล้วแม่ของเขาหละ ? แม่ของเขาต้องทนทุกข์ทรมานเพื่อเลี้ยงดูเขามาอย่างขมขื่นและเธอต้องลำบากมามากแค่ไหน?เธอต้องเจ็บปวดมากแค่ไหน? เธอต้องแอบร้องไห้กี่ครั้ง?

ในขณะนี้ถังซิ่วได้แอบสาบานว่านับจากนี้เขาจะไม่มีทางปล่อยให้แม่ต้องทนทุกข์ทรมานอีกแม้แต่น้อย

เมื่อกลับไปที่ห้องประชุม ถังซิ่วก็เห็นว่าทั้งสี่คนกำลังคุยกันด้วยเสียงกระซิบ เขาพูดด้วยเสียงจากลำคอออกมาว่า

"นับตั้งแต่วันพรุ่งนี้ให้นำหนังสือเรียนระดับเกรด1 เกรด2มาที่นี่ด้วยส่วนวิธีการสอนของฉันนั้นก็ง่ายมาก ตราบใดที่พวกนายสามารถใช้ทักษะนี้ได้พวกนายก็จะสามารถเรียนรู้เนื้อหาทั้งหมดภายในหนังสือได้อย่างง่ายดาย แน่นอนอยู่แล้วว่าเรานั้นกำลังเผชิญอยู่กับการสอบเข้ามหาลัยดังนั้นฉันจะหาจุดสำคัญทั้งหมดจากบทเรียนของทุกเกรดมาให้พวกนายเพื่อทำให้ผลการสอบนั้นดีขึ้น "

เฉิงเยี่ยนหนานนั้นไม่ได้ตั้งความไว้สูงเกี่ยวกับวิธีการสอนของถังซิ่ว ตอนแรกที่ถังซิ่วได้ชวนหยวนชูหลิงเพื่อทบทวนบทเรียนนั้นเธอก็รู้สึกว่ามันน่าลองและจึงเอ่ยปากออกมาแต่เมื่อเห็นท่าทางที่มั่นใจจากถังซิ่วแล้ว เธอก็ไม่มีอะไรที่จะไปต่อต้านเขาได้เลยก่อนที่จะถามออกมาว่า

"งั้นวันนี้เราจะทบทวนเกี่ยวกับอะไรหละถังซิ่ว?"

ถังซิ่วได้ตอบเธอกลับไปว่า

"ในเมื่อวันนี้พวกเธอไม่ได้เอาหนังสือเกรด1และ2มาดังนั้นเราจะมาทบทวนเกี่ยวกับเกรด3กัน ! ภาษาและวรรณคดีนั้นต้องใช้การสั่งสมความรู้แต่ฉันสามารถบอกหัวใจหลักของพวกมันได้และหากว่าฉันเดาไม่ผิดแล้วละก็ มันจะต้องช่วยพวกนายได้มากอย่างแน่นอนส่วนสำหรับภาษาอังกฤษ,คณิตศาสตร์,ฟิสิกส์,เคมีทั้งสี่วิชานี้ พวกนายสามารถถามฉันได้ว่าส่วนไหนที่ไม่เข้าใจแล้วฉันจะเป็นคนอธิบายเอง "

"ดี!"

พวกเขาทั้งสี่คนได้เปิดหนังสือคู่มือเรียนของเกรด3และถามหัวข้อที่พวกเขาไม่เข้าใจ

ด้วยการติดตามที่ชัดเจนของถังซิ่วบวกกับการเรียบเรียงคำพูดเพื่ออธิบายและยิ่งไปกว่านั้นคือการวิเคราะห์หัวข้อที่พวกเขาไม่เข้าใจตั้งแต่ง่ายไปจนถึงยากที่สุดเพื่ออธิบายให้พวกเขาที่ละขั้นตอน

สองชั่วโมงผ่านไปและทุกคนก็ไม่ตระหนักถึงเวลานั่นเลย ทุกๆครั้งที่ถังซิ่วได้อธิบายแต่ละหัวก็ก็ต้องทำให้พวกเขารู้สึกประหลาดใจเพราะว่าจุดที่ก่อนหน้านี้เหมือนจะไม่เข้าใจนั้นก็ถูกไขออกทันทีและยิ่งกว่านั้นคือเมื่อพวกเขาสามารถเข้าใจจุดสำคัญหนึ่งส่วนแล้วละก็ พวกเขาก็จะจับจุดของมันได้ทั้งหมด

"นี่เป็นเรื่องมหัศจรรย์มาก! ก่อนหน้านี้ครูได้อธิบายปัญหาเกี่ยวกับวิชาคณิตศาสตร์นี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าแต่ฉันก็ยังไม่เข้าใจแต่ทว่า หลังจากที่ได้ฟังคำอธิบายของถังซิ่วแล้วนั้น ฉันก็เข้าใจมันได้ทันที ถังซิ่วนายมันสุดยอดเกินไปแล้ว ! ฉันคิดว่าระดับของนายนั้นอยู่สูงยิ่งกว่าครูสอนวิชาคณิตศาสตร์ของเราด้วยซ้ำ"

สาวที่ชื่อว่าเซี่ยหวานเฟิงได้พูดชื่มชมออกมา

นอกจากนี้สาวที่ชื่อว่าหลี่เสี่ยวเขวียนเองก็ได้พูดชมออกมาเช่นกันว่า

"ก่อนหน้านี้ถังซิ่วได้อธิบายถึงหัวข้อเคมีให้ฉันฟังแล้วและเขาก็สุดยอดจริงๆเพราะหากคิดตามสูตรของเขาในการวิเคราะห์นั้นจะช่วยจับจุดได้หลายอย่างมากและหากว่าฉันต้องเจอหัวข้อแบบนี้อีกในอนาคต ฉันก็มั่นใจว่าจะสามารถทำมันได้ง่ายๆอย่างแน่นอน "

"สมแล้วที่เป็นพี่ชายของฉัน สมแล้วที่เป็นไอดอลของฉัน! "

หยวนชูหลิงยกนิ้วโป้งให้กับถังซิ่วพร้อมกับพูดออกมาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม

สำหรับเฉิงเยี่ยนหนานนั้น ความรู้สึกสบประมาทในใจของเธอได้ถูกชำระล้างไปอย่างสิ้งเชิงเพราะแต่ละหัวข้อในแต่ละวิชาที่ถังซิ่วได้อธิบายในวันนี้มันทำให้เธอตกใจเป็นอย่างมาก หัวข้อเหล่านี้บางเรื่องเธอเองก็พบวิธีแก้ปัญหาแต่ก็ไม่สามารถนำมาเปรียบเทียบกับแนวทางการแก้ปัญหาตามที่ถังซิ่วได้อธิบาย

มันเป็นเรื่องง่าย!

มีโครงสร้างและหลักการ!

แต่ละชั้นของการวิเคราะห์เชิงตรรกะนั้นทำให้สามารถจับจุดได้อย่างรวดเร็ว

เฉิงเยี่ยนหนานมองไปที่ถังซิ่วแล้วพูดอย่างจริงจังว่า

"ในตอนแรกนั้นฉันคิดว่าผลลัพธ์ที่จะได้ในการสอบของฉันนั้นต้องสุ่มเสี่ยงอย่างแน่นอนและอยากมากก็คงเข้าได้แค่มหาลัยธรรมดาๆแต่มันก็เปลี่ยนไปทันทีหลังจากที่ได้ทบทวนหนังสือและฟังคำอธิบายจากนาย ฉันคิดว่าฉันจะสามารถเข้าเรียนที่มหาลัยชั้นนำได้อย่างแน่นอน ขอบคุณนะ ถังซิ่ว! "

ถังซิ่วโบกมือและพูดว่า

"เรื่องเล็กน้อย เพียงแต่ว่าหลังจากที่เธอสามารถเข้าเรียนที่ดีๆได้แล้วก็อย่าลืมมาเลี้ยงข้าวฉันสักมื้อหละ"

"แน่นอนอยู่แล้ว!"

เฉิงเยี่ยนหนานและคนอื่นๆได้พยักซ้ำไปซ้ำมา

หยวนชูหลิงแตะไปที่คางของเขาและพูดด้วยเสียงหัวเราะว่า

"พี่ชาย แม้ว่าฉันจะไม่ได้เข้ามหาวิทยาลัยชั้นนำฉันจะเลี้ยงอาหารนายอย่างแน่นอน โอ้ใช่แล้ว พ่อกับแม่ของฉันได้บอกว่าถ้าหากวันไหนที่นายมีเวลาว่างนั้นก็ให้ไปเยี่ยมพวกเขาที่บ้านของเราบ้าง "

"เรื่องนี้ไว้ว่ากันทีหลังนะ!"

ถังซิ่วได้พูดออกมาด้วยท่าทางที่สงบ

เขาไม่อยากพบแม่ของหยวนชูหลิงไม่อย่างงั้นเรื่องที่เขาได้ฆ่าคนและช่วยเธอออกมาจะต้องถูกเปิดเผยอย่างแน่นอน แม้ว่าตอนนี้เขาจะตระหนักดีว่าเธอนั้นพอจะเดาว่าต้องเป็นเขาแน่นอนที่ช่วยเธอออกมาแต่เธอก็ยังทำได้แค่คาดเดาเท่านั้น เธอยังไม่มั่นใจ100%

"มื้อเย็นได้ถูกเตรียมไว้แล้ว พวกเธอจะไปทานกันเลยไหม?"

มู่ขวินปิงที่อยู่ในชุดผ้ากันเปื้อนได้มาในห้องประชุมขณะที่เธอพูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม, เธอในตอนนี้นั้นดูอ่อนเยาว์ขึ้นกว่าเมื่อสองสามปีก่อนเป็นอย่างมาก

ถังซิ่วเห็นได้ชัดว่าเธอนั้นได้ร้องไห้เป็นอย่างมากเมื่อกลับไปถึงห้องหรืออาจกล่าวได้ว่าภาวะซึมเศร้าและรู้สึกผิดมากกว่าสองปีได้ถูกการระบายออกไปทั้งหมดจากการร้องครั้งนั้นและเธอได้ตัดสินใจที่จะเริ่มต้นชีวิตใหม่

"ไปทานอาหารกันเถอะ"

ถังซิ่วได้ตอบออกมาแล้วนำพวกเขาทั้งสี่คนไปที่ห้องอาหาร

"ว้าว! นี่เป็นอาหารมื้อเย็นจริงๆหรือ? มันดูน่าอร่อยอะไรขนาดนี้? "

เซี่ยหว่ายเฟิงได้มองไปที่อาหารที่ดูอร่อยมากและเต็มไปด้วยกลิ่นหอมที่น่าประทับใจที่ถูกจัดเรียงไว้บนโต๊ะขณะที่เธอจ้องมองมันอย่างตาโตพร้อมโห่ร้องออกมา

หยวนชูหลิงนั่งบนเก้าอี้และร้องตะโกนด้วยความชื่นชมว่า

"บ้าเอ้ย มันจะหรูหราเกินไปแล้ว! ไม่เพียงแค่สีรสและรสชาติของอาหารจะเยี่ยมยอดเท่านั้นแม้แต่ซุปนี่ก็ใช้สมุนไพรอย่างดี พี่ชาย นายนั้นเป็นเหมือนกับจักรพรรดิชัดๆ! ฉันตัดสินใจแล้ว ... ฉันจะย้ายมาอยู่กับนาย! "

"ขอปฏิเสธ! ฉันกลัวว่าฉันจะไม่เหลืออะไรให้กินอีก! "

ถังซิ่วนั่งลงพร้อมกับเผยรอยยิ้มออกมา

หยวนชูหลิงกลอกตาไปมาก่อนที่ท้องจะร้องออกมาแล้วก็เริ่มทานอาหาร

ทั้งสี่คนได้รับประทานอาหารมื้อเย็นด้วยความหิวกระหายเพราะอาหารสุดอร่อยที่ได้ถูกจัดเตรียมนั้นมีอยู่เยอะมากแม้ว่าแต่ละคนจะกินอย่างเยอะ แต่ยังเหลือจานอาหารอยู่มากกว่าครึ่งหนึ่ง

ไม่นานหลังจากนั้น…

ถังซิ่วก็เริ่มที่จะทบทวนบทเรียนอีกครั้งจนถึงช่วงค่ำ

ถังซิ่วมองไปที่คนทั้งสี่ด้วยความอ่อนเพลียแล้วถามออกมาอย่างอ่อนโยนว่า

"มันดึกแล้ว พวกนายยังจะกลับไปที่โรงเรียนงั้นหรอ?หรือจะนอนที่นี่? ถ้าพวกนายจะนอนที่นี่ก็ไปเลือกห้องของตัวเองได้เลยเพราะฉันมีสิ่งที่ต้องทำในวันพรุ่งนี้ดังนั้นฉันจึงไม่ไปโรงเรียน หลังจากที่ทานอาหารเช้าในวันพรุ่งนี้แล้วก็สามารถแยกย้ายกันเองได้เลย "

"มันไม่ค่อยดีเท่าไหร่นะ!"

เฉิงเยี่ยนหนายมักนอนอยู่ในหอพักของโรงเรียนและนี่เป็นครั้งแรกที่เธอใช้เวลาทั้งคืนในบ้านเพื่อนร่วมชั้นและรู้สึกว่ามันไม่เหมาะสม ส่วนสาวๆที่เหลือก็รู้สึกลังเลใจเช่นกัน

ถังซิ่วได้พูดต่อว่า

"ถ้าพวกเธอไม่ต้องการที่จะนอนที่นี่ก็กลับไปได้เลยเพราะที่สำนักงานนั้นน่าจะยังมีคนทำงานอยู่บ้างและฉันจะขอให้พวกเขาพาพวกเธอไปส่งที่โรงเรียนให้ดีหรือเปล่า? "

หยวนชูหลิงพูดด้วยเสียงดังว่า

"เฮ้, มันดึกแล้ว ถ้าเรากลับไปที่โรงเรียนตอนนี้เราจะได้นอนกี่ชั่วโมง? คืนนี้ฉันจะไม่กลับไปนอนที่นั่น พี่ชายสุดหล่อ, ทุกๆวันหลังจากนี้ฉันจะนอนที่นี่ "

เฉิงเยี่ยนหนานได้มองไปที่สาวอีกสองคนก่อนที่จะพยักหน้าแล้วพูดออกมาว่า

"ก็ดีเหมือนกัน ตอนนี้มันดึกแล้วและเราเองก็ไม่อยากไปรบกวนคนที่สำนักงาน ฉันจะพักอยู่ที่นี่ "

"เราจะอยู่ด้วย!"

เมื่อเห็นว่าเฉิงเยี่ยนหนานนั้นตัดสินใจว่าจะค้างคืน สองสาวก็ตอบออกมาอย่างพร้อมเพียง

"คำตัวตามสบาย! มีห้องพักเป็นจำนวนมากและเพียงพอสำหรับพวกเธอทุกคนและฉันคิดว่าพี่สาวมู่น่าจะยังไม่นอน ฉันจะให้เธอการการเรื่องที่นอนให้กับพวกเธอ!”

ครึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น

ภายในห้องพักที่หลี่เสี่ยวเขวียนและเซี่ยหว่านเฟิงได้ตัดสินใจที่จะอยู่ในห้องเดียวกัน ,พวกเขากำลังนั่งคุยกันอยู่หลังจากที่ได้อาบน้ำและสวมชุดนอนของพวกเขา

"เสี่ยวเขวียนเรานั้นเข้าใจถังซิ่วผิดไปหมด เขาไม่เพียงแต่จะโกรธเรากับเรื่องที่ผ่านๆมาแต่ยังช่วยทบทวนบทเรียนให้กับเราพร้อมกับเตรียมอาหารที่สุดแสนจะอร่อยนั่นแล้วยังจะให้เราค้างคืนได้อีก เขาเป็นคนดีจริงๆ "

"ฉันเองก็ไม่เคยคิดเลยว่าถังซิ่วจะเป็นคนดีแบบนี้ ตอนแรกฉันรู้สึกเป็นห่วงว่าถังซิ่วจะมีปัญหากับที่โรงเรียนแต่ดูเหมือนว่าความกังวลของฉันตอนนี้นั้นไม่จำเป็นอีกแล้วเพราะเขาน่ารักมาก ไอ้คนชั่วร้ายซูเชียงเฟยนั่นเคยว่าร้ายแก่ถังซิ่วมากมาย หากว่าเรากลับไปที่โรงเรียนในวันพรุ่งนี้เราก็ควรจะบอกทุกคนเกี่ยวกับเรื่องโกหกของเขาและเรื่องที่ถังซิ่วไม่ได้เป็นอย่างที่เขาอ้างมา! "

“อืมมม ก่อนหน้านี้ฉันเองก็หลงเชื่อในคำพูดของซูเชียงเฟยเช่นกัน ฉันไม่เคยคาดคิดเลยว่าอุปนิสัยของเขาจะแย่ขนาดนี้ พวกเราจะต้องกระชากหน้ากากของเขาออกมาให้คนในห้องได้เห็น, อ่อใช่ วันนี้เราเก็บเกี่ยวความรู้ได้อย่างมากมายและหากว่าเราสามารถทำคะแนนได้ดีในการสอบเข้านั้น เราจะต้องชวนถังซิ่วไปเลี้ยงข้าวและร้องคาราโอเกาะกันนะ”

"ไม่มีปัญหา!"