MLVF Ch. 9 เมื่อเธอคิดจะหนีไปจากฉัน (2)
MLVF Ch. 9 เมื่อเธอคิดจะหนีไปจากฉัน (2)
หลุยส์พยายามคิดในแง่ดีตลอดทางกลับไปที่ห้องของเธอ ไม่ว่าเอียนทำท่าเป็นเจ้าป่ามากแค่ไหนเธอก็ต้องไม่กลัวเขา วิทยาเขตของสถาบันการศึกษามีขนาดใหญ่และมีจำนวนนักศึกษาเป็นจำนวนมากและมีโอกาสที่จะพบกับเขาบ่อยครั้ง มีคลาสให้เลือกมากมายและเธอสามารถเลือกได้อย่างอิสระซะส่วนใหญ่มีข้อยกเว้นบ้่างเล็กน้อย แน่นอนว่าบางทีก็โชคไม่ดีที่บางวิชาจะมีโอกาสทับซ้อนกัน
ยังมีเวลา 24 ชั่วโมงต่อวันและ 168 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ ไม่มีเป็นไรถ้าจะแบ่งปันเวลาให้เขาสักสองสามชั่วโมง หลุยส์มาถึงด้านหน้าห้องของเธอ เธอเห็นผู้หญิงคนหนึ่งกำลังรอเธออยู่ เธอมีผมสีดำสวยและแนะนำตัวเองว่า แคลร์ ไอริส
“ฉันหลุยส์ ซวีนี่ค่ะ”
"ฉันรู้จักคุณแล้วล่ะ ฉันเห็นคุณได้รับเกียรติจากคณบดีในพิธีเปิด คุณเป็นนักเรียนอันดับต้น ๆ ของชั้นปีแรกใช่มั้ยคะ “
"ถูกต้องแล้วค่ะ"
“ฉันมาที่นี่เพื่ออธิบายประเพณีของสถาบันให้คุณฟัง”
“ประเพณี?”
“ใช่แล้วสิ่งที่คล้ายกับขนบธรรมเนียมประเพณีในสมัยก่อนน่ะ!”
แคลร์มีความเล่นเสียงเล็กน้อย หลุยส์ส่ายหัวอย่างไม่รู้เรื่องราว
ไม่ว่าเธอจะคิดอย่างไรดูเหมือนว่าเธอจะต้องเจอเรื่องเยอะแยะในปีนี้แน่ๆ
“ตามปกติแล้ว นักเรียนชั้นปีแรกที่ทำหน้าที่สภานักเรียน..”
“สภานักเรียนเหรอ?”
“มันไม่ใช่งานใหญ่หรอกนะ คุณจะเป็นตัวแทนนักเรียนและพวกเขาจะสนใจสิ่งที่คุณทำ… แต่ในความเป็นจริงงานของคุณคงเหมือนช่างซ้อมบำรุง”
ช่างซ่อมบำรุง=เบ๊จิปาถะ
หลุยส์ยิ้มกระตุกกับคำว่า "ช่างซ้อมบำรุง" เป้าหมายของเธอคือต้องทำคะแนนดีๆ
“ฉันต้องขอโทษด้วยนะคะ คือฉัน -”
“โอ้ แต่มันมีข้อดีอยู่น้า คุณจะมีความประพฤติที่ดีในสายตาของครูและคุณสามารถได้รับจดหมายแนะนำตัวต่าง ๆ”
จดหมายแนะนำ! ดวงตาของหลุยส์เบิกกว้าง
“แล้วก็นะ.. หลังจากสำเร็จการศึกษา สมาชิกสภานักเรียนยังช่วยเหลือและสนับสนุนซึ่งกันและกัน มันจะเป็นประโยชน์มากทีเดียวเลยล่ะ! นักเรียนเกือบทุกคนที่รับตำแหน่งสำคัญ ๆ ได้รวมตัวกันอยู่ในสภานักเรียน”
นี่คือการสานสัมพันธ์คุณภาพสูงที่นักธุรกิจส่วนใหญ่ต้องการ! เธอควรทำอย่างไรดี? มันเริ่มมีเสียงหัว 'เป็นข้อเสนอที่ดึงดูดมาก' อย่างไรก็ตามคะแนนของเธอจะถูกทำลายโดยการทำงานเป็นช่างซ่อมบำรุง ความสัมพันธ์ที่ดีของเธอก็ไม่มีความหมาย
“แล้วก็สำหรับผลการเรียน เราไม่ได้ทำกิจกรรมมากมายก่อนสอบ ดังนั้นคุณไม่จำเป็นต้องกังวลอะไรเลย”
แคลร์ ไอริส ร่ายสิทธิพิเศษเพิ่มเติม ในระหว่างการสอบหลุยส์สามารถอ่านหนังในห้องประชุมของนักเรียนที่แสนสะดวกสบายมากกว่าที่จะเป็นห้องสมุดที่แออัด สมาชิกสภาหลายคนมีผลการเรียนที่ดีเช่นกัน ดังนั้นหากเธอไม่รู้หรือไม่เข้าใจอะไรเธอสามารถสอบถามพวกเขาได้
“แล้วถ้าคุณอยากเป็นนักธุรกิจ คุณซวีนี่”
เธอยิ้มและเพิ่มอีกข้อ
“ข้อนี้อาจจะดึงดูดความสนใจคุณได้มากที่สุด คือถ้าคุณมีโครงการที่น่าสนใจคุณสามารถขอกองทุนสภานักเรียนจากพวกเราได้”
หลุยส์ควรทำอย่างไรดี? โอกาสทางธุรกิจที่ไม่เหมือนใครนี้ อาจเป็นประสบการณ์ที่ยอดเยี่ยมสำหรับเธอ เธอคิดว่าเธอกำลังจะตกหลุมสิทธิพิเศษนี้ แต่เธอไม่สามารถตัดสินใจกระทันหันได้ ทันใดนั้นเอง
“แน่นอนคุณไม่ต้องตัดสินใจตอนนี้ก็ได้”
แคลร์เพิ่มความมั่นใจให้ เธอรับรู้ถึงความกังวลของหลุยส์ หลุยส์ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
“เราจะมีการประชุมสภานักเรียนครั้งแรกตอน 8 โมงเช้าวันพรุ่งนี้ หากคุณต้องการเข้าร่วมกับเรา โปรดมาที่ห้องประชุมนักเรียนที่ห้องบรรยายชั้นหนึ่งภายในเวลานั้นนะคะ”
" คือว่าฉัน…"
หลุยส์อ้าปากเล็กๆของเธออย่างลนลาน
“มันเป็นข้อเสนอที่ดี แต่ฉันต้องขอ…”
“ฉันบอกคุณแล้วใช่ไหม ไม่เป็นไรถ้าคุณจะไม่มา นักเรียนชั้นนำที่รับใช้สภานักเรียนน่ะ มันเป็นแค่ประเพณีเก่าๆเท่านั้นแหละ”
แคลร์ทิ้งท้ายให้เธอคิด หลุยส์กลับไปที่ห้องเธอ และขบคิดเรื่องเอียนที่ลืมไปนาน
* * * *
* * * *
* * * *
เมื่อหลุยส์ตื่นขึ้นในตอนเช้าเธอก็อาบน้ำแล้วจึงใส่ชุดของเธออย่างถะนุถนอม เธอปัดปอยผมสีทองของเธออย่างพิถีพิถันแล้วตรวจดูเวลา
เจ็ดโมงสามสิบ
เธอมองตัวเองในกระจกแล้วรู้สึกเสียใจกับการตัดสินใจของเธออีกครั้ง
สภานักเรียน มันเป็นข้อเสนอที่น่าสนใจเลยทีเดียว เธอควรทำอย่างไรดี? นั่นเป็นสิ่งเดียวที่เธอคิดได้เมื่อคืนนี้ ข้อเสนอของเอียนไม่ได้อยู่ในหัวเลย
'เอ๋?'
ถูกต้อง - เธอไม่ได้คิดถึงเอียนเลย เธอยุ่งเกินไปที่จะใส่ใจกับเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ หลุยส์สามารถมุ่งเน้นไปที่งานสภานักเรียนและดูความรักของเอียนและสเตลล่าเป็นครั้งเป็นคราว ยิ่งไปกว่านั้นสภานักเรียนดูเหมือนจะให้การสนับสนุนซึ่งกันและกันดังนั้นเอียนจึงไม่ต้องช่วยเธอก็ได้
ด้วยความคิดนี้ทำให้เธอตัดสินใจได้
เธอหยิบกระเป๋าหนังและแผนที่สถาบันจากโต๊ะทำงานของเธอ การรออยู่ข้างนอกหอพักเหมาะกับสภาพอากาศฤดูใบไม้ผลิที่สมบูรณ์แบบสำหรับการเริ่มต้นภาคการศึกษาใหม่ เธอมีความรู้สึกว่ามีสิ่งดีๆกำลังมาถึง
การมาถึงเร็วในตอนเช้าวิทยาเขตจึงเงียบมาก เธอติดตามแผนที่ไปที่ห้องประชุมนักเรียน แต่เมื่อเธอมาถึงเธอก็ได้ยินเสียงเบาๆจากข้างใน อาจจะมี
ใครอยู่ที่นั่น?
เธอควรจะเข้าไปข้างในรึเปล่า? เธอเคาะสั้นๆแล้วบิดประตู เมื่อประตูเปิดออกมาเธอรู้สึกถึงกระแสลมพัดผ่าน ดูเหมือนว่าจะมีใครสักคนเปิดหน้าต่างทิ้งไว้
หลุยส์เปิดประตูกว้าง เธอสบตากับคนที่พิงหน้าต่างที่ยิ้มอย่างเป็นทางการ
สายตาของหลุยส์พล่ามัวไปครู่นึง
“ยินดีต้อนรับ หลุยส์ ซวีนี่”
เอียนนั่นเอง
