MLVF Ch. 7 ฉันไม่ต้องให้การหมั้นผูกมัดพวกเรา (2)
MLVF Ch. 7 ฉันไม่ต้องให้การหมั้นผูกมัดพวกเรา (2)
“หลุยส์ ซวีนี่ ตัวจริงนี่น่ารักมากๆเลยน้า”
เพื่อนชายที่กำลังเดินอยู่กับเอียนระหว่างทางกลับไปที่หอพัก เขาอาจจะเห็นเอียนและหลุยส์อยู่ด้วยกัน ดังนั้นเอียนจึงพยายามตอบแบบไม่ใส่ใจ
“นั่นเป็นครั้งแรกที่นายได้เห็นเธอสินะ”
“ใช่แล้วล่ะ ครอบครัวซวีนี่ค่อนข้างพิเศษใช่มั้ยล่ะ? ฉันไม่ค่อยเห็นพวกเขาในงานเลี้ยงเลย”
คำว่า "พิเศษ" บอกเป็นนัยว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องของชนชั้นและเงินของพวกเขา
“ยังไงก็เถอะ! เธอทั้งตัวเล็ก มีความยุติธรรมและน่ารักมากๆ”
“เหมือนนายดูสังเกตเธอละเอียดเชียวนะ”
“ฉันสังเกตเพราะเธอน่ารักนี่นา เธอเป็นแฟนของนายเหรอ?”
คำถามถูกถามเบา ๆ แต่มีความหมายลึกล้ำโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาเป็นลูกชายของราชาที่ยิ่งใหญ่ มันต้องเป็นปัญหาทางการเมืองแน่ๆ ถ้าเอียนประกาศว่าเขามีคนรักแล้ว
"ไม่มีทางน่า"
เอียนยักไหล่
“เรารู้จักกันมานานมากแล้ว แม่ของพวกเราก็เรียนด้วยกัน”
"แน่ใจ? "
“ฉันต้องบอกว่า…เธอเป็นเหมือนน้องสาวของฉัน เธอไม่มีพี่น้องคนอื่นหรอก”
เอียนยิ้มเล็กน้อยที่เรียกหลุยส์“น้องสาว” ของเขา ลองคิดดูสิถ้าเขามีน้องสาวจริง ๆ เขาจะรู้สึกแบบเดียวกัน เธอเป็นคนเดียวที่หน้าด้านพอที่จะเผชิญหน้ากับเขาอย่างดุเดือดและการดูปฏิกิริยาของเธอนั้นมันน่าสนุกจริงๆ
ห้องของเอียนและห้องของเพื่อนของเขาอยู่ติดกัน เมื่อพวกเขามาถึงประตูพวกเขาหันไปมองกันและกัน
“ฉันจะบอกให้ -”
เอียนจับลูกบิดประตูที่ชำรุดเล็กน้อยในห้องของเขา เขาหยุดครู่หนึ่งก่อนที่เพื่อนของเขาจะหันมามอง
"ว่า?"
“หลุยส์ ซวีนี่ คือปีศาจน้อย”
“…นายจะสื่ออะไร?”
ในที่สุดเอียนยิ้มและเงยหน้าขึ้นมอง
“ฉันแค่กังวลว่าเพื่อนที่รักของฉันจะให้หัวใจของเขากับใครบางคนที่น่ากลัวเหมือนน้องสาวของฉัน”
“ดังนั้น ฉันไม่ควร?”
“ไม่ควรอย่างยิ่ง”
“ฉันจะจำไว้ว่าหลุยส์ซวีนี่ที่น่ารัก มีพี่ที่แสนน่ากลัว”
เอียนตบบ่าเพื่อนของเขาแล้วหัวเราะ
“เอาล่ะ เก็บมันไว้ในใจซะ”
“ฉันจะไม่เชื่อฟังประธานนักเรียนได้ยังไงกันเล่า”
เพื่อนของเขายิ้ม แต่เอียนยังคงไม่พอใจ ทุกคนมีรอยยิ้มจอมปลอมอยู่รอบตัวเจ้าชายเสมอ
บางทีในแง่นี้หลุยส์ก็เป็นคนพิเศษ เธอแสดงอารมณ์ที่หลากหลายบนใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอ ไม่มีแรงจูงใจซ่อนเร้นไม่มีจุดประสงค์เบื้องหลังรอยยิ้มของเธอและความรู้สึกภายในของเธอนั้นเป็นความรู้สึกจริงๆของเธอ
อย่างไรก็ตามเขาเป็นกังวลในฐานะพี่ชายและเพื่อนสมัยเด็กของเธอ หลุยส์อยากเป็นนักธุรกิจหญิง นักธุรกิจแบบไหนที่จะมีคนชอบและไม่ชอบเขียนอยู่ทั่วใบหน้าของเธอ? นักธุรกิจประเภทไหนที่จะพูดคุยอย่างตรงไปตรงมาและประพฤติตนไม่สุภาพ? เธอควรทำสิ่งที่สมเหตุสมผลและสุภาพแม้กระทั่งคนที่เธอเกลียด
อย่างที่เอียนทำ
แต่เขาไม่สามารถจินตนาการได้ เขานึกภาพไม่ออกถ้าหลุยส์ซวีนี่ต้องใส่หน้ากากเก็บความรู้สึกของเธอ
'เธอฉลาดพอที่จะเป็นนักเรียนชั้นนำของชั้นเรียน ถ้ามีเรื่องจำเป็น เธอคงมีทักษะที่เพียงพอ... '
เอียนยังคงอยู่ในความคิดเขา เมื่อเขาเห็นว่าหลุยส์ปรากฏตัวข้ามทางเดินในหอพัก เธอมองไปรอบ ๆ อย่างระแวดระวังราวกับว่าเธอกำลังมองหาอะไรบางอย่าง
พระเจ้า
เมื่อเขากำลังชื่นชมความฉลาดของเธอ เธอก็ปรากฏตัวขึ้นทันทีเพื่อทำลายความคิดนั้น เขาไม่คิดว่ามันจะเป็นเรื่องที่ฉลาดสำหรับเธอที่จะได้ไปเดินเล่นในหอพักชาย แม้จะมีความจริงที่ว่าเธอควรจะเป็น "ปีศาจน้อยหลุยส์ซวีนี่" แต่เธอยังคงน่ารักกับเด็กผู้ชายคนอื่น ๆ
เอียนขมวดคิ้วโบกมือให้และใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงเมื่อเธอเห็นว่าเธอสังเกตเห็น ดวงตาสีม่วงของเธอเปล่งประกายสักครู่และผมสีทองของเธอตกลงเป็นคลื่นเหนือไหล่ของเธอ
บางทีเธอกำลังมองหาห้องของเขา แต่เขาก็ยังเป็นกังวล
“ฉันได้ยินมาว่าเธออยู่ในอันดับต้น ๆ ของชั้นเรียน”
เอียนพูดเมื่อเขาเดินเข้าหา
"ฉัน.. แล้วทำไมหรอคะ?”
“เอ่อ...แล้วทำไมผู้หญิงที่แสนฉลาดคนนี้จึงแอบวนรอบๆหอพักชาย?”
“แล้วมันผิดกฎโรงเรียนรึเปล่าล่ะคะ?”
''ก็…. ไม่”
“ถ้าอย่างนั้นก็ไม่มีปัญหาใช่มั้ยคะ”
เรื่องจริง แน่นอนว่าทำไมจะไม่ได้
“อะไรหอบเธอมาที่นี่ได้ล่ะ”
“ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณค่ะ”
“อ้อ”
หลุยส์ยิ้มอย่างหยดย้อยขณะที่นักเรียนบางคนเดินผ่านพวกเขาไป
“เราจะคุยกันตรงนี้…”
“หรือในห้องของฉันดี”
เอียนเปิดประตูและหลุยส์ปรบมือของเธอ
“ฟังดูเข้าท่า พวกเราเข้าไปคุยกันในห้องดีกว่าค่ะ!”
นี่เธอเป็นเด็กที่สมองมีแต่ไส้เดือนรึไงฮะ! เอียนดีดหน้าผากหลุยส์ด้วยนิ้วของเขา
“เธอห้ามพูดอะไรแบบนี้เวลามีคนชวนเข้าห้องเด็ดขาด”
“แต่ฉันเคยไปที่ห้องของคุณแล้วนี่นา?”
มันเป็นเรื่องนินทาระหว่างคนรับใช้ในวัง
“ช่างเถอะ ครั้งนี้ฉันจะตักเตือนเธอเล็กน้อย ครั้งหน้าถ้าเธอทำอีก เธอจะได้รับชื่อเล่นใหม่”
“อ่ะ..”
หลุยส์จิ้มคางของเธอครู่หนึ่ง
“มีสถานที่อื่นที่พวกเราสามารถคุยกันอย่างเงียบ ๆได้อยู่”
เอียนเป็นผู้นำทางหลุยส์เป็นผู้ตาม พวกเขามาถึงดาดฟ้าของอาคารหอพักและเมื่อเอียนผลักประตูเหล็กทึบท้องฟ้าสีแดงเข้มก็เปิดออก มันเป็นพระอาทิตย์ตกและสวรรค์เป็นภาพวาดบนผืนผ้าใบที่มีเมฆ ให้ความรู้สึกลึกลับในอากาศ
หลุยส์ร้องอุทานด้วยความดีใจและวิ่งไปที่รั้วกั้นก่อนที่เอียนจะยื่นแขนออกอย่างรวดเร็วเพื่อหยุดเธอ
“ตัวเล็ก -!”
เขากระชับแขนของเขารอบเอวของเธอและดึงเธอไปข้างหลัง
“คิดอะไรถึงวิ่งไปอย่างงั้น!”
คำตะโกนของเขามาจากส่วนใดส่วนหนึ่งบนหัวของเธอ หลุยส์เอียงคอไปข้างหลังเพื่อมองเขา
“ฉันคิดว่าฉันสามารถหยุดในระยะที่ปลอดภัยได้น่ะค่ะ”
"เธอนี่มัน..."
รอยยับยู่ยี่ปรากฏบนใบหน้าของเขา
“คู่หมั้นของฉันต้องยืนอยู่ห่างๆรั้วที่สูงแค่หัวเข่าของเธอและสนุกการดูพระอาทิตย์ตกดินอย่างปลอดภัย”
รั้วสูงแค่หัวเข่าของเธอเท่านั้นเหรอ? หลุยส์ที่มองขึ้นไปบนท้องฟ้ามองไปที่รั้วกั้น แน่นอนว่ามันต่ำกว่าที่เธอคาดไว้เล็กน้อย
แน่นอนการกระทำของก็เขามากเกินไป จนถึงตอนนี้เธอยอมรับว่าเธอไม่สามารถเล่นเป็นคู่หมั้นของเขาได้อีกต่อไป
“เมื่อชาวราศีสิงห์มีความรักเขาจะจดจ่อแค่คนๆหนึ่งพร้อมกลายเป็นคนตาบอดต่อทุกสิ่งอย่าง”
เอียนต้องตาบอดกับสเตลล่าเท่านั้นนะ!
หลุยส์ผละออกจากแขนของเขาแล้วหันไปเผชิญหน้ากับเอียน ผมสีเงินของเขาเริ่มคล้ายสีของพระอาทิตย์ตกและสีนั้นก็คล้ายกับผมของสเตลล่าซึ่งเป็นนางเอกตัวหลัก
'ครั้งหนึ่ง ... อย่างที่พวกคุณทั้งคู่ควรจะเป็น'
“ฉันมีเรื่องสำคัญที่จะพูดด้วยค่ะ”
หลุยส์กุมมือกันอย่างสุภาพ
“พูดมาสิคู่หมั้นของฉัน สำหรับเธอแล้วฉันจริงจังเสมอ”
เขาตอบติดตลก ไม่ว่าเจ้าชายเอียนและหลุยส์จะอยู่ด้วยกันได้นานเท่าไหร่ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ไปไกลกว่านั้น
หลุยส์ลังเลสักครู่ แต่ทันทีที่เธอหายใจออกคำพูดของเธอก็ทะลักออกมา
“ฉันไม่ต้องการให้พวกเราผูกมัดกันค่ะ”
เธอพูดถูกแล้วใช่มั้ย? เมื่อหลุยส์เงยหน้าขึ้นอย่างระมัดระวัง เขาตอบด้วยความตกใจ
"…เธอว่าอะไรนะ? “
หลุยส์ยินดีที่จะอธิบายอีกครั้ง
“ฉันพูดว่า.. ฉันหวังว่าคุณจะไม่พูดถึงสัญญาหมั้นในวัยเด็กของเรา”
ดวงตาสีฟ้าของเขาสั่นเทาครู่หนึ่ง
