MLVF Ch. 6 ฉันไม่ต้องการให้การหมั้นผูกมัดพวกเรา(1)
MLVF Ch. 6 ฉันไม่ต้องการให้การหมั้นผูกมัดพวกเรา(1)
มันเหมือนกับว่าเธอลืมวิธีหายใจ
ความคิดของเธอแล่นเข้ามาในหัวเหมือนพายุทอร์นาโดและเธอก็รู้ว่าเธออยู่ใกล้เขามากแค่ไหน
เขากำลังกระซิบข้างหูของเธอ เธอกำลังจะแย่เพราะความหล่อสุดขี้โกงของเขา
“มีอะไรให้น่าตกใจกัน”
“ก็จู่ๆคุณก็มาโผล่ด้านหลังฉันนี่คะ”
“ฉันเรียกเธอตั้งแต่ตรงโน้น แต่ดูเหมือนเธอจะไม่ได้ยินฉันเลย ฉันเลยคิดว่าเธอกำลังเจออะไรที่น่าสนใจอยู่”
“คือว่าฉัน -”
หลุยส์ปัดเส้นผมอย่างงุ่มง่าม
เอียนมองเธออย่างสงสัยแล้วมองไปที่ชั้นหนังสือที่หลุยส์สนใจ
“เธออ่านหนังสือแนวนี้เหรอ?”
หลุยส์พยักหน้าแม้จะไม่รู้สิ่งที่เขามองอยู่เธอก็พูดไม่ได้อยู่ดีว่า 'คือว่าฉันกำลังสวมบทบาทเป็นสปายอยู่น่ะค่ะ ไม่ได้มาอ่านหนังสือ'
"โอ้ ใช่แล้วค่ะ พอดีฉันกำลังสนใจหัวข้อพวกนี้อยู่พอดีเลย ”
"มันน่าสนใจ? จริงเหรอ?"
เขาถามอีกครั้งม่านตาแคบลงและเธอพยักหน้าอย่างเชื่องช้า ทำไมเขามีปฏิกิริยาอย่างงั้นล่ะ? นี่คือห้องสมุดของสถาบัน - มีแต่หนังสือที่มีคุณค่าทางวิชาการเท่านั้นแหละ
“น่าประหลาดใจจริงๆ ฉันไม่ได้คิดว่าคู่หมั้นของฉันจะแทงข้างหลังฉันแบบนี้”
"อะไรนะคะ?"
แทงเขาข้างหลังเหรอ? มันไม่ได้เป็นเล่มที่เขียนว่า'การล่มสลายของราชวงศ์' หรอกใช่มั้ย? เอียนอ้าปากแล้วอ่านชื่อออกมาดัง ๆ
“'ฉันตื่นตระหนกกับดวงชะตารักที่เข้ามาอย่างกะทันหัน '”
“...”
หนังสือบ้าอะไรเนี่ย? ชื่อเรื่องอื้อฉาวแบบนั้นคืออะไรคะ?
“นั่นมันเป็นชื่อเรื่องที่น่าสนใจจริงๆ”
ที่น่าสนใจ? ชื่อนั้นยาวกว่าชื่อหนังสืออื่น ๆ ที่เธอเคยเห็นซะอีก
เอียนดึง“ฉันตื่นตระหนก..” จากชั้นวางหนังสือและเริ่มพลิกหน้า
“ราศีสิงห์.. ราศีสิงห์อยู่ไหน…”
เขาพึมพำคำที่น่ากลัวออกมา
“ฉัน - เมื่อกี้ฉันแค่.. แค่ล้อเล่นน่ะค่ะ!”
“แต่เธอดูจดจ่อกับมันตลอดนี่”
ฮึ ทำไมเขาพูดอย่างนั้น?
“มันไม่สำคัญหรอกค่ะ!”
หลุยส์คว้าหนังสือออกไปก่อนที่เขาจะอ่านเนื้อหาถัดไป
“เธอจะยืมกลับไปอ่าน?”
หลุยส์พยักหน้าอย่างไม่พอใจ
หากเธอไม่เอาไป เอียนยินดีที่จะรับมันแทนและใช้เป็นข้ออ้างในการหยอกล้อเธออย่่างมีความสุข
“ฉันจะช่วยเธอสมัครบัตรห้องสมุดเอง”
“ฉันว่าฉันสามารถขอให้อาจารย์ช่วยได้ค่ะ”
"ฉันช่วยเธอเอง"
"เพื่ออะไรกันคะ?"
“ฉันรอคอยที่เธอจะเรียกชื่อและขอบคุณฉันอยู่”
เธอยู่จมูกใส่เขา เธอสามารถแสดงออกได้มากขึ้นเพราะที่นี่คือสถาบันมันไม่มีผลต่อชนชั้นของเขา
“ทำหน้าตาให้มันดีๆหน่อยสิ”
เอียนบีบแก้มเธออีกครั้ง
“คือว่าฉันเพิ่งเข้าพิธีเสร็จ.. ทำไมคุณไม่ลองช่วยคนอื่นในห้องสมุดนี้ล่ะคะ?”
หลุยส์เหลือบตาไปยังสเตลล่าโชคดีที่เธอยังอยู่ที่นั่น เธอกำลังจมเข้าไปในโลกหนังสือของเธอ
“ใคร?”
“อาจะมีนักเรียนใหม่ที่ต้องการความช่วยเหลืออยู่ก็ได้นะคะ”
เอียนมองไปรอบ ๆ ครู่หนึ่งจากนั้นก็จ้องมองหญิงสาวผมแดงที่กำลังอ่านหนังสืออยู่
หลุยส์กุมมือของเธอไว้ที่ตรงหน้าอกพร้อมจ้องมองใบหน้าของเอียน
'คุณกำลังตกอยู่ในความรักใช่มั้ย?'
แน่นอนว่าเขาตกหลุมรัก! สเตลล่าเป็นนางเอกของโลก! และเธอก็สวยมาก!
"เหมือนเธอ…"
เอียนจ้องไปที่สเตลล่าก่อนที่จะเดินไปหาเธอ
นี่เป็นกฎแห่งการดึงดูด? พวกเขาถูกดึงเข้าหากันเหมือนแม่เหล็ก…!
เอียนยืนเผชิญหน้ากับสเตลล่าพวกเขาทั้งสองอาบแสงแดดจากหน้าต่าง หลุยส์เคยเห็นมันมาก่อนในภาพประกอบฉาก!
หลังจากเข้าหาเธอเอียนก็จะพูดคำแรก
“คุณเป็นนักเรียนใหม่ใช่มั้ย”
หลุยส์กำลังตื่นเต้นที่เอียนเปิดการสนทนา
“การยืมหนังสือมากกว่าสามเล่มเป็นเรื่องผิดกฎของโรงเรียนนะ”
…เดี๋ยวก่อน
พี่ชายคุณเล่นผิดบทแล้ว!
แต่หลุยส์ลองทนอีกสักหน่อย ยังมีบรรทัดที่สอง..
"เรื่องนี้น่าสนใจนะ มีนักเรียนไม่มากที่สนุกกับการอ่านหนังสือในห้องสมุดแบบคุณ"
เขาพูดด้วยรอยยิ้ม ตอนนี้เขากำลังยิ้ม
เอาล่ะ สมบูรณ์แบบ!
กรุณาพูดอย่างถูกต้องต่อไปค่ะ!
“อ่านจบแล้ว กรุณาเอาหนังสือเล่มอื่นกลับไปไว้ในรถเข็นด้วยล่ะ”
เอียนจึงหันหัวของเขาแล้วพยักหน้าให้หลุยส์ราวกับพูดว่า "ฉันนี่เป็นคนดีจริงๆเลย "
'ดีกะผีสิ'
หลุยส์กระแทกหน้าผากเธอบนชั้นหนังสือด้วยความหงุดหงิด
เธอเข้าใจแล้วว่าทำไมเอียนบอกเธอก่อนว่าโรงพยาบาลอยู่ที่ไหน
เธอต้องการที่จะลงไปนอนสักพัก!
* * * *
* * * *
* * * *
หลุยส์รีบไปที่ห้องของเธออย่างรวดเร็ว อาคารสูงระฟ้าอยู่ด้านเดียวของโรงเรียนและนักเรียนแต่ละคนล้วนมีห้องส่วนตัว เธอขึ้นไปที่หอพักหญิงบนชั้นสามและพบประตูชื่อ“หลุยส์ ซวีนี่” มีห้องเล็ก ๆ พร้อมเตียงโต๊ะตู้เสื้อผ้าและห้องน้ำเรียบง่าย กระเป๋าของเธอถูกนำเข้าไปข้างในแล้ว
หลุยส์ทรุดตัวลงบนเตียงเดี่ยวของเธอ
ยังไม่หมดวัน แต่เธอก็หมดแรงไปแล้ว
'ฉันควรจะพักผ่อนสักหน่อย'
เธอนึกเค้าโครงของโรงเรียนหลังจากที่อ่านแผนที่มา เธอต้องการเชื่อมสัมพันธ์กับนักเรียนคนอื่น ๆ แต่เธอไม่ได้มีแรงจูงใจในตอนนี้
นั่นเพราะเป็นความผิดของเอียนทั้งหมด
ทำไมเขาถึงพูดกับนางเอกอย่างนั้น? มันไม่ได้โรแมนติกเลยสักนิด ไม่มีใครอยากอ่านนิยายแบบนี้!
'และถ้านวนิยายเรื่องนี้ไม่เป็นไปตามเรื่องจะเกิดอะไรขึ้นกับโลกนี้? '
มันเป็นปัญหาที่เธอไม่เคยคิดมาก่อน เธอเป็นกังวลเล็กน้อย
หากโลกนี้หายไปเธอจะกลับไปใช้ชีวิตที่เกาหลีอีกไหมนะ? เธอเกือบลืมไปแล้วว่ามันเป็นอย่างไร เธอลืมชื่อของเพื่อนร่วมชั้นที่เธออิจฉา แน่นอนตอนนี้เธอไม่ได้อิจฉาใครเลย
'อย่างไรก็ตามเพื่อความเป็นอยู่รอดของฉันในโลกนี้ เอียนจำเป็นต้องมีความสัมพันธ์กับสเตลล่า'
แต่อย่างไร การพบกันครั้งแรกของพวกเขาตรงกันข้ามกับสิ่งที่เกิดขึ้นในนวนิยาย
หลุยส์หยิบหนังสือดูดวงที่เธอยืมมาด้วยความหงุดหงิด เธอพลิกหน้าค้นหาเลโอและพูดพึมพำประโยคที่เธอพบ
“ยิ่งคุณปรารถนาที่จะแสดงออกมากเท่าไหร่คนรักของคุณก็จะยิ่งก่อวินาศกรรมกับคุณมากขึ้นเท่านั้น”
พระเจ้าหนังสือเล่มนี้แม่นยำมาก
มันเป็นเพียงหลังจากที่ตัวละครอีกฝ่ายสารภาพกับสเตลล่าว่าเอียนได้ตระหนักถึงความรู้สึกของเขา
“ราศีสิงห์.. เมื่อชาวราศีสิงห์มีความรัก เขาจะจดจ่อแค่คนๆหนึ่งและพร้อมกลายเป็นคนตาบอดต่อทุกสิ่ง”
หลุยส์พยักหน้าอ่านอีกสองสามประโยคจากนั้นปิดหนังสือทันที
นี่คือเป้าหมาย เอียนต้องจดจ่อกับสเตลล่าเท่านั้น!
'ฉันต้องลงมือทำ'
หลุยส์หลับตาสักครู่แล้วคิดถึงพฤติกรรมของเอียน
ชายผู้นั้นยังคงเรียกเธออย่างโต้งๆว่า“คู่หมั้นของฉัน” แม้จะอายุสิบแปด แน่นอนเขาทำเพื่อความสนุกและพวกเราไม่เคยมีความสัมพันธ์อย่างลึกซึ้งจริงๆ แต่นั่นอาจไม่ใช่มุมมองของคนอื่น ยิ่งกว่านั้นเขายังเป็นรัชทายาทอีกด้วย แม้กระทั่งที่สถาบันเขาก็ยังเป็นที่จดจำ
สเตลล่าอาจถูกคนอื่นเข้าใจผิดได้ หลุยส์ไม่อยากให้มันเกิดขึ้น
หลุยส์ลุกขึ้นนั่ง เมื่อเธอตัดสินใจได้ เธอจะต้องเจรจากับเขาก่อนที่จะมีอะไรเกิดขึ้น
