MLVF Ch.2 ความสัมพันธ์ที่ดี (1)
MLVF Ch.2 ความสัมพันธ์ที่ดี (1)
'คู่หมั้นที่รักของฉัน'
เขากล้าพูดคำนั้นออกมาจากปากได้ยังไง?
'' ฝ่าบาท - ''
เขาบีบแก้มของเธอเมื่อเธออ้าปากพูด เขาขัดจังหวะและพูดว่า
“เอียน”
"คะ?"
“เรียกฉันว่าเอียน”
“ฉันไม่สามารถเรียกชื่อของคุณได้”
“ฉันคิดว่าเธอคงยึดติดกับกฎอยู่บ้างเล็กน้อย”
เขายกมือออกจากแก้มของเธอขณะที่เขาอธิบายให้เธอฟังอย่างใจเย็น
“ระดับของชนชั้นมันไม่มีความหมายหลังจากเข้าประตูของสถาบันแห่งนี้”
ใช่แล้ว เธอเคยได้ยินแต่เธอไม่เคยคิดว่าเธอจะเรียกเจ้าชายได้อย่างอิสระด้วยชื่อของเขา
หลุยส์เข้าใจอย่างลึกซึ้ง ความจริงที่ว่าสถานะของเธอไม่มีผลกับโรงเรียนนี้ทำให้เธองุ่มง่าม เอียนบีบแก้มเธออีกครั้งเพื่อให้แน่ใจว่าเธอเข้าใจ
“เธอต้องเรียกฉันว่าอะไร”
“ฝ่าบาท”
หลุยส์ตอบอย่างดื้อรั้น เธอไม่คิดอย่างนั้น
“ฉันยังไม่ได้เข้าร่วมพิธีเปิดดังนั้นฉันไม่สามารถปฏิบัติตามกฎของโรงเรียนค่ะ”
“…แต่ฉันอนุญาต”
“เป็นเรื่องดีที่สุดต้องใส่ใจกฎค่ะ”
หลุยส์ยิ้มให้เขาอย่างท้าทาย แม้จะไม่คุ้นเคยกับเขา แต่เธอต้องปกป้องหัวใจและชีวิตของเธอเอง
“ใช่เลยหลุยส์ ปฏิบัติตามกฎ เนื่องจากเธอเชื่อฟังมาก โรงพยาบาลอยู่ตรงนั้น”
เขาชี้ไปที่อาคารสีขาวแนวทแยงมุมถัดจากพวกเขา
"คะ?"
หลุยส์ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงชี้ไปที่นั่น
“นั่นคือโรงพยาบาล”
“ใช่ ฉันเห็นแล้วค่ะ”
“…เธอไม่ต้องไปเหรอ?”
“ใครจะไปที่นั่นล่ะคะ”
“ตัวเธอในอนาคต”
“…คุณด่าฉัน? ”
“เปล่าสักหน่อย”
เอียนยกมือของเขาแนบไปที่ผมม้าของหลุยส์ราวกับวัดอุณหภูมิของเธอ
“อุณหภูมิต่ำ?”
เขาโน้มกายลงและจ้องตาของหลุยส์พร้อมกับแสดงเคร่งเครียดบนใบหน้าของเขา
“หลุยส์ เธอมักจะมีอาการเวียนหัวหลังจากนั่งรถเป็นเวลานาน ระวังด้วยสิ”
นั่นเป็นเรื่องจริง รถม้าเป็นวิธีที่ไม่สะดวกสบายในการเดินทาง ทั้งล้อที่แข็งนั้นให้ความรู้สึกถึงที่พื้นขรุขระ ในขณะที่เธอพยายามรักษาร่างกายให้คงที่เธอมักจะรู้สึกว่าตัวเองจะตาย
“คุณไม่จำเป็นต้องสนใจฉันหรอกค่ะ”
หลุยส์ก้าวถอยหลังด้วยท่าทางที่ระแวงและจัดระเบียบเสื้อผ้าหน้าผมของเธอให้กลับเข้าที่
"ดี"
เขายืดตัวขึ้นและเช็ดมือที่แตะหน้าผากเธอราวกับว่าเขาแตะต้องสิ่งที่สกปรก
“ฉันไม่สามารถลืมมันได้แม้ว่าฉันต้องการจะลืม”
เขาต้องการที่จะลืม แต่ทำไม่ได้?
หลุยส์รู้สึกอับอายเพราะเธอรู้ว่าเขาหมายถึงอะไร
ครั้งหนึ่งเมื่ออายุสิบสามเธอมีอาการเมาอย่างรุนแรงจากการนั่งรถม้าเธอไม่สามารถหยุดพักกลางทางได้
เธอละอายกับตัวเองยิ่งนัก เอียนอยู่ที่นั่นในเวลานั้น เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอมีจุดอ่อนและศัตรูก็รับรู้มัน!
“คุณก็รู้นั่น -!”
“ฉันรู้ว่ามันเป็นเหตุสุดวิสัยที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำให้เธอรู้สึกอับอายหรอกนะ”
เขายิ้มกว้างและตบหัวเธอ
“ฉันแค่กังวล”
นั่นเป็นสิ่งที่เรียกว่ากังวล? ดูเหมือนว่าเขาก็มีความสุขดีนี่
หลุยส์คนเก่าเห็นอะไรในตัวผู้ชายคนนี้? เธอได้แต่คิดเรื่องเกี่ยวกับเขามากขึ้น
หลุยส์คนปัจจุบันเงยหน้าขึ้นมองผู้ชายคนนี้
เธอกระพริบตาอีกครั้ง
'เขาหล่อจัง'
อย่างไรก็ตามแต่ เขาเป็นคนอันตรายที่สามารถลากหลุยส์ออกไปจากเส้นทางดอกไม้ของเธอได้ตลอดเวลา เธอไม่ชอบสิ่งนี้
“ไม่ต้องกังวลหรอกค่ะ”
หลุยส์มองไปรอบ ๆ นักเรียนคนอื่น ๆ จะไปเข้าร่วมพิธีเดินเข้าไปในอาคารขนาดใหญ่ เธอเห็นใครบางคนที่ดูเหมือนจะเป็นอาจารย์โบกมืออยู่ในระยะไกลส่งสัญญาณว่าถึงเวลาแล้ว
“ฉันจะไปเดี๋ยวนี้ค่ะ ขอบคุณที่บอกทางนะคะ”
"ไม่มีปัญหา"
หลุยส์โค้งคำนับเล็กน้อยแล้วเดินผ่านเขาไป
“หลุยส์”
เมื่อเธอไปกำลังจะจากไปเขาก็พูดชื่อเธออีกครั้ง ลมพัดผ่านผมสีบลอนด์ยาวของเธอทำให้เธอหันหน้าหนี
“ถ้าเธอรู้สึกไม่สบาย เธอไม่จำเป็นต้องเข้าร่วมพิธีก็ได้”
“คุณกังวลมากเกินไปแล้วค่ะ”
"จริงๆแล้ว... "
เขาเอื้อมมือออกไปและทัดผมสีบลอนด์ยาวไว้ที่หูของเธอ
"ฉันเพียงแค่-"
เขาหยุดแล้วตอบด้วยใบหน้าที่จริงจังอย่างไม่เคยมีมาก่อน
“ฉันแค่ต้องการป้องกันไม่ให้โศกนาฏกรรมที่น่าอับอายเกิดขึ้นอีกครั้งต่อหน้าคนทั้งโรงเรียน”
ปึ้ดดด!!
หลุยส์ย้ำกับตัวเอง พ่อแม่ของเธอสอนเธอว่า“ถ้ามีใครมาหาเรื่อง อย่ายั้งมือที่จะโต้ตอบ” ดูเหมือนจะเป็นคำแนะนำที่ดีในวันนี้
เธอถกเถียงกับตัวเองว่าจะตอบโต้เจ้ารัชทายาทดีหรือไม่ โอ้เขาพึ่งพูดว่าไม่มีความต่างชั้นของสถานะใช่มั้ย
“ฝ่าบาทในช่วงหลายปีที่คุณกลายเป็นคนเลวทรามขึ้นนะคะ”
“และคู่หมั้นที่แสนสง่างามของฉันเริ่มมีอารมณ์รุนแรงมากขึ้นเหมือนกัน”
เอียนเสริมด้วยรอยยิ้ม
“เธอจะถูกจับข้อหาดูถูกราชวงศ์”
“แค่เองนั้นเหรอคะ? ฉันอาจพูดอะไรบางอย่างที่แย่กว่านั้นเช่น 'น่ารำคาญ' 'น่าขยะแขยง' หรือ 'บันทึกของไส้เดือนดินที่เอาชีวิตรอดในทะเลทรายจะยาวกว่าบันทึกความเมตตาของฝ่าบาทซะอีก'”
“นั่นเป็นคำดูถูก?”
หลุยส์เชิดหน้าใส่เขาแล้วตอบโต้
“คุณพูดว่าสถานะไม่สำคัญสำหรับหลังเข้าประตูโรงเรียน”
“นั่นคือสิ่งที่เธอจะพูด? หลุยส์ ซวีนี่ ใครกันที่ยังไม่ได้เข้าพิธี”
"ฮึ…"
เธอลืมไปว่าเธอได้พูดไปแล้ว
ไม่ว่าในกรณีใดก็ไม่มีอะไรดีขึ้นหลังจากปะทะกับเขาอย่างใกล้ชิด
มันคงจะไม่ดีเท่าไรหากพวกเขาสองคนอยู่ใกล้กัน เดี๋ยวจะมีคนเข้าใจผิดอาจนำไปสู่สถานการณ์ที่คาดไม่ถึงได้
“เอาล่ะ ฉันต้องขอโทษด้วยนะคะ ฉันแค่มีความสุขที่ได้เห็นหน้าคุณ ขอให้เราไม่ต้องพบกันบ่อยในอนาคต”
พวกเขาต้องอยู่ห่างๆกัน เอียนจะตกหลุมรักนางเอกและหลุยส์จะพยายามทำคะแนนให้ดีที่สุดพร้อมจบการศึกษาด้วยเกียรตินิยมชั้นนำ
“เราอาจจะพบกันบ่อยกว่าที่เธอคิด”
“ฉันไม่คิดอย่างนั้นหรอกค่ะ”
หลุยส์ยักไหล่และเขาก็ยิ้มตอบโดยไม่ได้ตั้งใจ
“อย่างไรก็ตามหลังจากพิธีเข้าฉันคาดหวังไว้ว่าเธอจะเรียกชื่อของฉัน”
“แน่นอน ถ้าฉันผ่านพิธีแล้วนะคะ”
“ฉันจะตั้งตารอ”
หลังจากจบสงครามน้ำลายพวกเขาก็หันหลังและเริ่มเดินไปในทิศทางตรงกันข้าม หลุยส์ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาจึงมุ่งหน้าไปที่ประตูโรงเรียน
'ฉันจะเจอเขาไหมนะ'
หลุยส์ยิ้มให้กับตัวเอง
ในนวนิยายต้นฉบับไม่นานหลังจากพิธีเปิดทางเข้าเอียนจะเริ่มหลีกเลี่ยงหลุยส์ที่น่ารำคาญและน่ารำคาญเพื่อให้มีความสัมพันธ์ที่น่ารักกับตัวละครหลัก
คราวนี้หลุยส์จะหลีกเลี่ยงเขาเช่นกันและทั้งสองคนจะมีความสัมพันธ์ที่ดีซึ่งกันและกัน
ความสัมพันธ์ในวัยเด็กจะสิ้นสุดลงในไม่ช้า
*หลุยส์ มาจากตระกูลที่ร่ำรวย แต่ไม่ใช่ตระกูลชนชั้นสูง
