MLVF Ch.1 นั่นคือความรักใช่ไหม?
MLVF Ch.1 นั่นคือความรักใช่ไหม?
“ฉันมีเรื่องสำคัญจะคุยด้วยค่ะ”
หลุยส์กุมมืออย่างสุภาพ
“พูดมาสิคู่หมั้นของฉัน สำหรับเธอแล้วฉันตั้งใจฟังเสมอ”
เขาตอบติดตลก แม้ว่าเจ้าชายเอียนและหลุยส์จะรู้จักกันมานาน แต่ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ไม่ได้ไปไกลกว่านั้น
หลุยส์ลังเลสักพัก ทันทีที่ลมหายใจออก คำพูดของเธอก็ทะลักออกมา
“ฉันไม่ต้องการให้เราทั้งคู่ผูกมัดกันค่ะ”
เมื่อหลุยส์เงยหน้ามองอย่างระมัดระวัง
เจ้าชายกำลังมองเธอด้วยความตกใจ
"…ว่าอะไรนะ? "
เธอยินดีที่จะอธิบายอีกครั้ง
“ฉันกำลังบอกว่า ฉันหวังว่าคุณจะลืมสัญญาหมั้นสมัยเด็กของเรา”
ดวงตาสีฟ้าของเขาสั่นเทาครู่หนึ่งดูเหมือนว่าเขาจะสูญเสียความสามารถในการพูด
เธอต้องขอโทษที่เธอต้องทำให้เขาประหลาดใจ แต่เธอก็ไม่มีทางเลือก
การหมั้นกับเจ้าชายจะเป็นพิษที่จะทำลายชีวิตของเธอ
แล้วทำไมเธอถึงแน่ใจอย่างนั้น?
'เพราะว่าก่อนจะมาถึงโลกนี้ ฉันอ่านนิยายต้นฉบับมาแล้วน่ะสิ!! '
* * * *
* * * *
* * * *
ชุดนักเรียนเกาหลีนั้นเด่นสะดุดตาอย่างมากเพราะฉะนั้นมันจึงบ่งบอกถึงความแตกต่างของนักเรียนซะส่วนใหญ่ ไม่เพียงแต่บอกรูปลักษณ์ภายนอกยังคาดเดาไปถึงฐานะทางครอบครัวอีกด้วย
ในตอนเช้ามีหญิงสาวคนหนึ่งเธอเริ่มด้วยการตรวจดูแขนเสื้อของเธอทุกๆวัน
มีรอยเลอะจุดหนึ่ง จะไม่มีรอยดังกล่าวถ้าหากเป็นครอบครัวที่มีฐานะที่ดี
โชคดีที่มีแจ็คเก็ตปกปิดรอยเปื้อน นี้ไว้แต่แขนเสื้อของเธอก็ปรากฏให้เห็นชัดเจนยิ่งขึ้นเมื่อเธอเหยียดแขนออกมาและเธอก็กังวลมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อใกล้ถึงชั้นเรียน
เธอควรจะแกล้งไม่สบายเพื่อหลีกเลี่ยงเรื่องการเปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่นในห้องเรียน
บางวันหญิงสาวจะนั่งในห้องมัลติมีเดียของห้องสมุดและดูโปรไฟล์ของเพื่อน ๆ แม้ว่าเธอจะสาบานว่าไม่อยากดูก็ตาม
หนึ่งในนั้นเช็คอินคาเฟ่ที่ดูสวยงามและถ่ายภาพโพสต์ลงทามไลน์
หากคุณไม่อิจฉาคุณกำลังโกหก หากคุณไม่อิจฉาคุณก็ไม่ใช่มนุษย์
'ถ้าเพียงแต่ฉันมีชีวิตที่ดีกว่านี้.. '
ถ้าเธอมีเงิน เธอจะใส่เสื้อผ้าและรองเท้าที่แสนสวย เธอคงจะมีความสุขทุกวัน
เธอจะไปเรียนโรงเรียนเอกชนหรือมีติวเตอร์ส่วนตัวเพื่อส่งเสริมให้ตัวเองฉลาดขึ้น
เธอก็เหมือนคนอื่นๆ ที่ปรารถนาในสิ่งที่ตนเองไม่มี แต่ทว่าช่องว่างทางเศรษฐกิจก็ขยายตัวขึ้นเรื่อยๆ
มันเป็นเรื่องปกติของเธอที่จะอ่านหนังสือพิมพ์และหนังสือใหม่ๆทุกครั้งที่เธอมาที่ห้องสมุด
ยิ่งเธอเรียนรู้เกี่ยวกับโลกนี้มากเท่าไหร่มันก็ยิ่งดูกว้างใหญ่และเย็นชามากขึ้นเท่านั้น
หนังสือทุกเล่มในห้องสมุดนี้ดูเหมือนจะอ้างว่าไม่มีความหวังสำหรับอนาคตของผู้หญิงที่น่าสงสารอย่างเธอ
ดังนั้นเธอจึงตกหลุมรักนิยายแฟนตาซี เธอชอบหลบเข้าไปอยู่ในโลกจิตนาการที่สามารถเกิดขึ้นได้ในปลายนิ้ว
นิยายล่าสุดที่เธออ่านคือแฟนตาซีโรแมนติกที่เรียกว่า "The Fake Lovers of the Academy"
สถาบันการศึกษาซึ่งมีเพียงเด็ก ๆ ผู้มีเกียรติเท่านั้นที่ได้รับการศึกษา นางเอกได้พบกับเจ้าชายได้รับทั้งความสุขและความสำเร็จ
'มันเป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้น แม้ว่ามันจะน่ารำคาญเมื่อนางร้าย หลุยส์ ซวีนี่รังแกตัวละครหลัก '
แน่นอนว่าการเพลิดเพลินกับการจินตนาการในขณะที่อ่านนิยายที่ห้องสมุดเป็นงานอดิเรกลับที่เธอไม่สามารถบอกใครได้
ไม่มีใครเคยรู้ เพื่อน ครูอาจารย์ พระเจ้าในสรวงสวรรค์ มันเป็นงานอดิเรกลับๆ ที่เธอรักษาไว้เป็นเวลานาน
* * * *
* * * *
* * * *
'ตอนนี้ฉัน…? '
หญิงสาวก้มมองไปที่มือปริบๆ
เธอมองมือเล็กๆที่บอบบางเหมือนตุ๊กตา
ซึ่งเธอไม่เคยเห็นมาก่อน
มือที่อ่อนนุ่มซ้อนทับกับแขนเสื้อลายลูกไม้สีขาว
มันไม่ใช่แค่นั้น
แม้จะไม่รู้เรื่องแฟชั่น แต่เห็นได้ชัดว่าเสื้อผ้าของเธอนั้นมีราคาแพงมาก
ร่างกายและสภาพแวดล้อมของเธอเปลี่ยนไปในทันทีและในขณะที่กำลังไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอ
เธอประเมินสถานการณ์แล้วสรุปได้ว่า
'ฉันตื่นขึ้นมาในร่างของใครอีกคนงั้นเหรอ!? '
แต่มีสิ่งหนึ่งที่น่าประหลาดใจที่สุดคือ นั่นก็คือ…
ก๊อกก๊อก
เธอได้ยินเสียงเคาะเบา ๆ
เด็กผู้หญิงตอบด้วยเสียงเบา ๆ และประตูที่ประดับด้วยกุหลาบสีทองเปิดออก
"ลูกรัก! "
ผู้หญิงในชุดนอนวิ่งเข้ามาในห้องของเธอ
จากลักษณะแล้ว เธอรู้ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นแม่ของเธอ
ผู้หญิงคนนั้นย่อตัวและกอดเธอแน่น
ร่างกายที่เย็นเฉียบในตอนเช้าละลายอย่างนุ่มนวลภายใต้อ้อมกอดอันอบอุ่น
“ลูกรัก! พี่เลี้ยงของลูกบอกแม่ว่าเมื่อคืนลูกมีไข้! ถ้าแม่รู้ก่อนหน้านี้แม่จะไม่ปล่อยให้ลูกนอนคนเดียว ...”
มือของผู้หญิงคนนั้น จับไปตามตัวลูกสาวของเธอ
มันเป็นครั้งแรกที่หญิงสาวได้รับความเป็นห่วงและเธอก็ไม่คุ้นเคยกับการกระทำนี้
อาจเป็นเพราะความแปลกใหม่ของสภาพแวดล้อมนี้ แต่เธอยังคงปรับตัวเข้ากับร่างกายแปลก ๆ นี้อย่างระมัดระวัง
เธอไม่สามารถพูดว่า “ฉันมาจากโลกอื่น” เพราะกลัวว่าจะมีบางอย่างผิดปกติ
ชีวิตนี้ไม่ได้เป็นของเธอจริงๆ เธอจึงได้สัมผัสมันเป็นครั้งแรก
"ลูกรัก? "
แม่มองตาของเธอ แม้ว่าเธอจะเป็นผู้หญิงที่ให้กำเนิดลูกมาแล้ว แต่เธอก็มีความงามที่น่าทึ่ง
“มันเป็นเรื่องปกติที่แม่กังวลเกี่ยวกับลูก”
“หนูสบายดีค่ะ”
ที่ไข้ขึ้นต้องเกิดจากข้อมูลที่ไหลเข้ามามากเกินไปตั้งแต่เมื่อคืนเพื่อที่จะได้เข้าใจโลกใบนี้
แม่ถูแก้มสีแดงของเด็กหญิงด้วยความกังวล เด็กหญิงคนนั้นหาวเล็ก ๆ
"ลูกยังปวดหัวอยู่รึเปล่า? "
เด็กหญิงผงกหัว
“พักผ่อนเถอะ แม่จะอยู่กับลูกจนกว่าลูกจะหลับ”
เด็กหญิงคนนั้นเอนหลังจมลงในเตียงขนาดใหญ่แสนสะดวกสบาย
เธอรู้สึกว่าสัมผัสที่นุ่มนวลเริ่มที่จะทำให้เส้นผมและหัวใจของเธอสั่นคลอน
อย่างไรก็ตามมีปัญหาหนึ่งกับชีวิตนี้
“ราตรีสวัสดิ์หลุยส์ ซวีนี่ตัวน้อยของแม่”
ที่แท้เธออยู่ในร่างของหลุยส์!
ถ้าคุณถามว่าหลุยส์ ซวีนี่คือใคร?
เธอเป็นนางร้ายในนวนิยายเรื่อง “The Fake Lovers of the Academy” ที่เธอเคยอ่านก่อนจะมาโลกนี้
หากเธอไม่ได้กลายเป็นนางร้ายเธอก็คงจะไม่เสียใจ
เมื่อเรื่องราวต่อเนื่องมาเรื่อยๆ แม้จะมีส่วนหนึ่งที่แฟนคลับที่เรียกตัวเองว่า
"หน่วย ปล้นสมบัติ ของหลุยส์ ซวีนี่"
ผู้อ่านหลายหมื่นคนอ้อนวอนขอความพังพินาศของผู้หญิงแสนน่ากลัวคนนี้
แม้แต่โน้ตของผู้เขียนก็ทิ้งไว้ว่า: ในวันอังคารหน้าในที่สุด หลุยส์ ซวีนี่ ก็ถูกฆ่าตาย ไชโย!
เด็กหญิงคนนั้น - หลุยส์ - ฝังใบหน้าของเธอไว้ในหมอน
'นี่มันแย่มาก ฉันนี่โชคร้ายจริงๆ '
ไม่มีพระเจ้าในโลกใบนี้
ถ้าเขามีจริง เขาคงไม่ลงโทษเธออย่างไม่ยุติธรรม
ในเกาหลีเธอเคยเป็นเด็กยากจนที่รักนิยายและตอนนี้เธอได้รับการตอบแทนให้กลายเป็นนางร้ายที่ชั่วร้ายที่สุดในคราวเดียว?
'ฉันมาลงเอยเป็นตัวละครนี้ได้ยังไง? โดยปกติแล้วฉันควรจะเข้าร่างของตัวเอก! '
หากมีเทพผู้ดูแลทั้งหมดนี้เธอจะไปและชี้หน้าเขาทันทีและพูดว่า:
'มันคงจะดีถ้าคุณทำให้ฉันเป็นตัวละครหลัก! ใจดี ฉลาด…เป็นที่รัก '
เธอโหยหาชีวิตนั้นเพราะไม่เคยได้รับความรัก!
'อ่า ...'
หลุยส์นึกถึงสัมผัสที่อ่อนโยนบนหัวของเธอ
นั่นคือความรักใช่มั้ย
เธอนึกถึงเสื้อผ้าแสนสวยและห้องสุดหรูหรา
หลุยส์ซวีนี่ถึงแม้จะเป็นจอมวายร้ายในนวนิยายเรื่องนี้ก็เป็นเด็กผู้หญิงที่ร่ำรวยมากไม่เหมือนนางเอกที่น่าสงสาร
ความมั่งคั่งอะไรกันนี่! เธอมักจะปรารถนาสิ่งนี้ในเกาหลีเสมอ!
หลุยส์ชื่นชมผมสีบลอนด์ของเธอ
แม้จะพิจารณาว่าร่างนี้มีอายุเพียงห้าขวบเธอก็สวยมาก
แน่นอนว่าแม้ในนวนิยายหลุยส์ก็มักจะถูกอธิบายว่าเป็นหญิงสาวที่สวยงาม
“ไม่มีอะไรต้องกังวลหลุยส์”
เสียงแม่ของเธอกระซิบ
“ลูกคือลูกสาวคนเดียวที่เป็นดั่งแสงสว่างแสนมีค่าของพวกเรา พ่อกับแม่จะคอยปกป้องลูกเสมอ”
คำหวานของแม่ของเธอที่ชื่อว่า "ลูกสาว" และ "ปกป้อง" เกือบทำให้เธอน้ำตาไหล
หลุยส์ทบทวนอย่างรวดเร็วและชี้นิ้วของเธอที่พระเจ้า
เธอรู้สึกขอบคุณที่ไม่ใช่นางเอกที่น่าสงสาร
ใครจะสนใจเรื่องตัวละครชายกัน!
หลุยส์ ซวีนี่ มีครอบครัวที่รักเธอและเธอมีใบหน้าที่สวยงาม
ช่วงเวลานี้อาจเป็นเพียงความฝัน
เธอต้องการที่จะอยู่แบบนี้นานๆ
หากตื่นขึ้นมาเธอล่ะก็ คงจะเหลือ แต่ความจนที่ไร้พลังอีกครั้งในเกาหลี
* * * *
* * * *
* * * *
'หากการใช้ชีวิตในนวนิยายเป็นความฝันโปรดอย่าให้ฉันตื่นขึ้นมาอีกเลย'
บางทีคำอธิษฐานอย่างจริงจังของเธอก็ได้ ผลหรือเธอถูกลิขิตให้ใช้ชีวิตในโลกนี้โดยไม่ต้องขอพร?
เธอไม่เคยลืมตาขึ้นอีกมาเป็นผู้หญิงเกาหลีที่ถือช้อนและตะเกียบทุกวัน
เมื่อเวลาผ่านไปเด็กผู้หญิงคนนี้ก็คุ้นเคยกับการเป็นหลุยส์และทุกครั้งไม่แปลกใจแล้วที่เห็นภาพในกระจก
ชีวิตของเด็กสาวผู้มั่งคั่งเป็นชีวิตที่ราบรื่นและสะดวกสบายที่สุดที่เธอเคยมีชีวิตอยู่
เหนือสิ่งอื่นใดหลุยส์เป็นที่รักของพ่อและแม่ของเธอ
“หลุยส์สมบัติล้ำค่าที่น่าภาคภูมิใจของเรา”
“พวกเรามีความสุขมากที่มีลูกสาวที่ยอดเยี่ยมอย่างลูก”
แม้แต่คนรับใช้และแม่บ้านในคฤหาสน์ขนาดใหญ่ก็ยังรักเธอ
“เธอเป็นเด็กผู้หญิงเริ่มโตแล้ว เธอใจดีกับทุกคนเสมอ”
“ช่างน่ารักเหลือเกินที่เธอพูดสุภาพเสมอ!”
“เด็กสาวคนอื่น ๆ ยังเอาแต่ใจกับสาวใช้ แต่เธอกลับใส่ใจคนใช้ทั้งหมด”
นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้รับความรักไม่เพียงแต่ในบ้านเท่านั้น แม้แต่อยู่ข้างนอกด้วย
เธอได้รับการยกย่องว่าเป็นบุคคลที่มีค่าในทุกที่ที่เธอไป ชีวิตที่สมบูรณ์แบบ
แต่เธอต้องระวังไม่ให้ทุกอย่างพัง
หลุยส์ซวีนี่เป็นนางร้าย
หากเธอทำสิ่งผิดปกติความสุขทั้งหมดจะหายไปและเธอจะตกสู่เส้นทางแห่งการทำลายล้าง
เธอพยายามทำตัวอ่อนน้อมถ่อมตนและจริงใจเสมอเพื่อให้เธอสามารถสนุกสนานกับชีวิต
แทนที่จะเป็นเส้นทางแห่งความทุกข์ยากเธอจะเดินบนเส้นทางดอกไม้
เวลาผ่านไป. มันเป็นฤดูใบไม้ผลิเมื่อ
หลุยส์ ซวีนี่ อายุสิบเจ็ดปี
เธอจ้องมองที่กระจก
ผมสีบลอนด์อ่อนนุ่มที่ตกลงมาถึงเอวของเธอดวงตาอเมทิสที่หายากและการรักษาผิวกายที่สมบูรณ์แบบ
เธอพยายามยิ้มให้สวยงาม
'ไม่เป็นไร มันจะไม่มีทางเป็นแบบเดิม '
หลุยส์ให้กำลังใจตัวเอง
เธอกำลังจะเข้าสู่สถาบันการศึกษาซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของนวนิยายต้นฉบับ
* * * *
* * * *
* * * *
* * * *
Cientia Academy หลุยส์หยุดเดินเพื่อชื่นชมอาคารที่ดูงดงามตระการตา
'ที่นี่คือจุดเริ่มต้นของนิยายเรื่องนี้ ... '
นี่คือสถานที่ที่เจ้าชายรัชทายาทและนางเอกของตระกูลขุนนางผู้น่าสงสารได้พบกันและสัญญาที่จะใช้ชีวิตของพวกเขาด้วยกัน
'ในนวนิยายต้นฉบับหลุยส์หมั้นกับเจ้าชายและถูกทอดทิ้งเมื่อเขาตกหลุมรัก
นางเอก บนความโกรธของเธอในที่สุดเธอก็ไปบนเส้นทางแห่งการทำลายล้าง '
หลุยส์เริ่มมีความสุขมากจนเธอไม่สามารถทำธุรกิจของครอบครัวได้
โอ้ฉันไม่ต้องการให้สิ่งนี้เกิดขึ้น! ในที่สุดฉันก็เกิดร่ำรวยหลังจากทนทุกข์มาเป็นเวลานาน '
แน่นอนว่าเจ้าชายนั้นมีรูปลักษณ์ที่น่าทึ่งตามที่คาดหวังจากนักแสดงนำชาย
แต่นั่นคือทั้งหมดที่เธอได้พบเขาแล้วและเขาก็เป็นแค่คนที่ชอบแกล้งเธอ
ความใจดีของเขาที่มีต่อหลุยส์นั้นหายากกว่าจำนวนครั้งที่ไส้เดือนจะออกมาเดินเล่นในฤดูแล้งซะอีก
'เมื่อคิดเกี่ยวกับมันเขาไม่จำเป็นที่ต้องเป็นมิตรกับฉันเพราะฉันไม่ใช่แม้แต่นางเอก '
มันจะดีกว่าถ้าเราไม่เกี่ยวข้องกัน
ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดมีผู้ชายตั้งมากมายที่เธอสามารถเดินไปบนเส้นทางดอกไม้นี้ได้
มีเพียงสิ่งเดียวที่หลุยส์ต้องอดทนในขณะเข้าร่วมโรงเรียนนี้
'ฉันจะไม่ยุ่งกับเจ้าชาย'
แน่นอนว่าเธอจะไม่รบกวนนางเอกโดยไม่จำเป็นเช่นกัน
หลุยส์ซึ่งเป็นนักอ่านตัวจริงของนิยายต้นฉบับไม่สามารถช่วยเหลือแต่สามารถสนุกไปกับความรักของพวกเขาได้
เมื่อคิดเกี่ยวกับมันเธออดจะตื่นเต้นไม่ได้
เธอมีความสุขทุกครั้งที่มันเกิดขึ้นในนิยายหรือละครหรือละครเรื่องโปรดของเธอ แต่ไม่นานมันก็จะกลายเป็นความจริงต่อหน้าเธอ!
หลุยส์เต็มไปด้วยความคาดหวังในการได้เห็นความปรารถนาและความรักระหว่างทั้งคู่
“คิดอะไรในหัวเล็กๆอยู่?”
ใครบางคนพูดขึ้นข้างหลังเธอ ทันใดนั้นก็ตบเบาๆ ที่บ่าของเธอ
หลุยส์หันกลับมาอย่างรวดเร็วด้วยความหวาดกลัวหันมาเผชิญหน้ากับดวงตาสีฟ้าที่ดูแจ่มใสท่ามกลางแสงอาทิตย์
“...”
บุคคลนั้นมีผมสีเงินที่ได้รับการดูแลเป็นอย่างดีและสูงกว่าหลุยส์มาก
บางทีเขาอาจเป็นคนเดียวที่สามารถโดดเด่นในฝูงชน
เอียน อัธโมเนียล คราวน์
เจ้าชายรัชทายาทลำดับที่หนึ่งที่เธอไม่ควรสนใจ
ในนิยายต้นฉบับเขาเป็นคนใจร้ายที่ทิ้งหลุยส์ไว้
เธอพยายามฉีกยิ้ม
แม้ว่าเธอต้องการทำลายการหมั้นอย่างเป็นทางการ เธอก็ยังคงต้องรักษาความสัมพันธ์ฉันมิตรกับผู้สืบทอดอาณาจักร
"ไม่ได้พบกันนานเลยนะคะ…"
เมื่อเธอกำลังจะคำนับ เขายิ้มและบีบแก้มของหลุยส์ด้วยนิ้วเรียวยาวของเขา
“สวัสดีคู่หมั้นที่รักของฉัน ปล่อยให้ฉันรอตั้งนาน”
