GED : 9 พุ่งชน
GED : 9 พุ่งชน
ดวงตาสีโลหิตฉายความดุร้ายของอินทรีย์เมฆาเพลิงยักษ์ มันจ้องอีกฝ่ายซึ่งอยู่ตรงหน้าโดยไม่วางตา..
คงต้อบขอบคุณอินทรีย์ยักษ์ที่ทำให้เฟิงหวูได้พบชุนหลิงเหยียอีกครั้ง..
ชุนหลิงเหยียช่างรูปงามยิ่งนัก!
ดวงตาที่ดูเศร้าสร้อยและดูลึกลับ จมูกเป็นสัน ริมฝีปากบางและท่าทางที่ดูสง่างามทำให้ชุนหลิงเหยียดูสมบูรณ์แบบ ..ไม่มีสิ่งใดน่าหลงใหลเท่าบุรุษหนุ่มผู้นี้อีกแล้ว
ไม่ว่าใครก็ตามที่ได้พบชุนหลิงเหยีย ..สิ่งที่ทุกคนจับตามองก็คือดวงตาของเขา!
ดวงตาของเขาเฉียบคมดุจอินทรีย์ ไร้ความปราณี น่าเกรงขาม ดูเจ้ากี้เจ้าการและสูงส่ง ใครที่กล้าหาญพอจะมองหน้าเขายังต้องตัวสั่นและหลบสายตาไปในทันที
ชายหนุ่มรูปงามขมวดคิ้วและมองด้วยท่าทีไม่พอใจ เสื้อคลุมสีดยังคงปลิวไปตามลม..
ชุนหลิงเหยียยืนอยู่กลางอากาศและชูดาบขึ้นไปเหนือเวหา
พลังพุ่งออกมาจากดาบและตัดผ่าก้อนเมฆ ก่อนคลื่นพลังนั้นจะมุ่งไปทางทิศของอินทรีย์เมฆาเพลิงยักษ์!
หัวใจเฟิงหวูตกไปอยู่ที่ตาตุ่มเมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น!
ในตอนนี้นางไม่มีพลังวิญญาณอยู่เลย หากโดนพลังของชุนหลิงเหยียโจมตีแล้วล่ะก็..นางต้องตายแน่!
คนเป็นทั้งคนยังห้อยโต่งเต่งอยู่ในอุ้งเท้าอินทรีย์ยักษ์เช่นนี้..ชุนหลิงเหยีย เจ้ามองข้ามข้าไปได้อย่างไร?!
ทันใดนั้นเอง เข็มพลังน้ำแข็งของชุนหลิงเหยียก็ฝังลงไปที่จุดลมปราณทั่วร่างของอินทรีย์ยักษ์ เฟิงหวูตระหนักได้ในทันทีว่าชุนหลิงเหยียไม่แม้แต่จะสนใจนางเลยสักนิด..
สำหรับเขา..นางอาจจะเป็นเพียงคนแปลกหน้าเท่านั้น..
เขาคือคนไร้หัวใจที่อยู่ในร่างมนุษย์!
ปัง!
ชุนหลิงเหยียยกมือขึ้นแล้วตวัดดาบลง..ก่อนพลังวิญญาณอันทรงพลังจะเคลื่อนที่ออกจากดาบทลายนภาราวกับสายฟ้า
เฟิงหวูชะเง้อมอง..ชุนหลิงเหยียทำให้ส่วนล่างของอินทรีย์ยักษ์หายไปเกือบครึ่ง..
อินทรีย์เมฆาเพลิงยักษ์คำรามด้วยความโกรธจนเกิดคลื่นพลังเสียงดังก้องกำปะนาท
เพราะพลังเมื่อครู่ เฟิงหวูเองก็เกือบจะหายไปด้วยเช่นกัน..
รวมถึงแก้วหูของนางก็เกือบแตก!
อวัยวะภายในร่างกายของเฟิงหวูเองก็ผิดแปลกไป
โลหิตทะลักออกมาจากจมูกหูและปากของเฟิงหวู ก่อนจะกระเด็นไปทั่วอาภรณ์ของนางในตอนนั้นเองเฟิงหวูเริ่มคิดแล้วว่าตัวเองคงจะต้องตายจริง ๆ
ไม่ทันให้นางได้หายใจเข้าอินทรีย์ยักษ์ก็ถูกชุนหลิงเหยียโจมตีอีกครั้ง!
การต่อสู้ท่ามกลางเวหานั้นช่างรุนแรง ราวกับท้องฟ้านั้นจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ เพราะแรงปะทะของทั้งคู่!
ทันใดนั้นร่างของเฟิงหวูร่วงลงจากอินทรีย์ยักษ์ เฟิงหวูในตอนนี้ไม่ต่างอะไรจากทรายที่ร่วงออกมาจากกระสอบเลยแม้แต่นิดเดียว..
ตึง! ตึง! ตึง!
เสียงกระแทกดังขึ้นแต่นั่นไม่ใช่เสียงระหว่างการต่อสู้ของชุนหลิงเหยียและนกยักษ์ ทว่าเป็นเสียงร่างของเฟิงหวูที่ตกลงบนใบหน้าของอินทรีย์ยักษ์
นางมั่นใจว่าได้ยินเสียงกระดูกตัวเองหัก..ไม่ว่าเมื่อไรก็ตาม..นางมักเผชิญกับความเจ็บปวดและความยากลำบากเช่นนี้เสมอ เฟิงหวูได้แต่คิดและอยากร้องไห้ยิ่งนัก
ไม่ใช่ร้องไห้เพราะความเจ็บปวด แต่ร้องไห้เพราะความเคราะห์ร้ายของตัวเอง..
และโชคชะตาของนางก็เหมือนจะยิ่งเลวร้ายมากขึ้นเรื่อย ๆ —
ชุนหลิงเหยียเก็บดาบเข้ากระบอกก่อนจะส่งสายตาเย็นชาออกมา
ตูม—
ชุนหลิงเหยียปล่อยหมัดที่เต็มไปด้วยพลังวิญญาณที่น่ากลัว!
พลังนั้นทำให้ปีกอันมหึมาของอินทรีย์เมฆาเพลิงยักษ์เกิดรอยแหว่งได้ในทันที
ผลกระทบจากพลังเมื่อครู่ส่งไปถึงตัวเฟิงหวู!
มือของนางเกิดรอยฟกช้ำเป็นทางยาวเพราะนางพยายามเกาะตัวอินทรีย์ยักษ์ไว้ จนมือของเฟิงหวูเจ็บแสบและอาบไปด้วยโลหิต
ในตอนนี้เฟิงหวูไม่มีแรงพอจะเกาะอีกต่อไปแล้ว..นางกำลังจะร่วงลงมา!
ฮึก..
เฟิงหวูได้แต่ร้องไห้ภายในใจ
เมื่อร่วงลงไปข้างล่างที่มองไม่เห็นผืนดิน ร่างของนางคงจะแตกกระจายออกเป็นพัน ๆ ชิ้น..!
แต่นางยังไม่อยากตาย!
ผลของการฝึกฝนที่เคยร่ำเรียน เฟิงหวูจึงยังมีสตินึกคิด!
ปัง!
ในตอนที่กำลังร่วงลงมือ นางยื่นมือไปคว้าขนนกเอาไว้!
จบตอน
