เทพราชันเก้าตะวัน ตอนที่ 0292
ติดตามการแจ้งเตือนตอนใหม่ที่แฟนเพจ
••••••••••••••••••••
นิยายอื่นที่ทางค่ายแปล
••••••••••••••••••••
ตอนที่ 292 : ผังลึกล้ำ
ฉินหยุนยังคงรักษาระยะห่างระหว่างตัวเองและอสูรมังกรราชสีห์ตัวใหญ่ อย่างไรแล้ว เมื่อเขาใช้เคล็ดวิชาเทวะควบคุม เขาไม่จำเป็นต้องเข้าไปใกล้เพื่อฉกชิงเอาไข่ผลึกแก้วสัตว์อสูรมาแต่อย่างใด
ผู้ชมจากระยะไกลล้วนเห็นไข่ผลึกแก้วสัตว์อสูรสีทองสิบฟองบินเข้าหาฉินหยุน
อสูรมังกรราชสีห์ตัวใหญ่คำรามร้องโดยทันที เพราะไข่ผลึกแก้วสัตว์อสูรของมันถูกพรากเอาไป!
ฝูงอสูรมังกรราชสีห์ไม่คาดคิดเช่นกัน ว่าฉินหยุนจะมีวิธีการเช่นนี้!
“ถอยทัพ!” เหล่าถานตะโกน
ฉินหยุนขว้างยันต์สะกดกายออกไปอีกสองแผ่น แช่แข็งร่างอสูรมังกรราชสีห์ที่อยู่ใกล้เคียง ใช้พลังภายในปลดปล่อยก้าวอัคคีเมฆาเผ่นหนี
ขณะก้าวออกด้วยก้าวอัคคีเมฆา ทั่วทั้งร่างกายของเขาคล้ายปกคลุมด้วยเมฆหนา ราวกับเขากำลังระบำอยู่กลางหมู่เมฆ!
พร้อมเสียงลมวูบไหว ร่างของเขาทะยานออกจากพื้น เพียงพริบตา เขาก็ทะยานกายออกไปกว่าสองร้อยเมตรราวดาวหาง ถือเป็นความเร็วที่น่าทึ่ง!
“ก้าวอัคคีเมฆาขั้นสมบูรณ์แบบ ก้าวดาวตก!” หยางฉีเย่ว์อุทานร้อง “เขาถึงขั้นฝึกฝนก้าวอัคคีเมฆาจนถึงขั้นสมบูรณ์แบบ!”
หลายคนพอได้ยินนางอุทานดังนี้ อดไม่ได้จนต้องส่งเสียงฮือฮาระเบิดดังออก
เคล็ดวิชาตัวเบาที่เหนือล้ำเช่นนี้น่าสะพรึงอย่างแท้จริง เพียงพริบตา ถึงขั้นเดินทางได้กว่าสองร้อยเมตร!
“น้องหยุนน่าทึ่งนัก เพียงแค่ขอบเขตกายวรยุทธ์ระดับที่เก้า กลับฝึกฝนก้าวอัคคีเมฆาที่เป็นวิชายุทธ์ระดับสูงได้ถึงขั้นนี้!” เซี่ยอู๋เฟิงหัวเราะออกอย่างยินดี
“เจ้าหนูนี่มีหัวใจแห่งวิชายุทธ์ ความรู้และเข้าใจต่อวิชายุทธ์ของเขาเป็นไปอย่างลื่นไหลดั่งสายน้ำ ความสามารถเช่นนี้ทำผู้อื่นอิจฉาจนแทบตายตกได้เลยเชียวละ!” โฮ่วฉิงเฟิงถอนหายใจกล่าว
น้อยครั้งฉินหยุนจะเลือกใช้ก้าวดาวตก นี่เป็นเพราะตกอยู่กลางฝูงอสูรมังกรราชสีห์ จึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องหลบหนีออกมา
เพียงสองก้าว เขาก็หนีห่างออกมากว่าสามร้อยเมตรได้แล้ว กระนั้นก็ต้องใช้พลังงานจากแก่นภายในทั้งสามไปมาก
เหล่าถานและคณะเริ่มใช้ยันต์สะกดกาย ต้านทานหยุดยั้งอสูรมังกรราชสีห์ขณะถอยหนี
ไม่ช้า พวกเขาค่อยวิ่งไปในทิศทางเดียวกัน อสูรมังกรราชสีห์ตัวอื่นไม่มีเวลามากพอไล่ตามพวกเขาได้ทัน หากพวกมันไล่ตามต่อ อสูรมังกรราชสีห์ตัวที่เหลืออาจโดนกวาดล้างจนหมด
ขณะพวกเขารับชมเหล่าถานและคณะหนีหายไปไกล พวกเขาได้แต่ร้องอุทานซ้ำแล้วซ้ำเล่า!
กลุ่มคนที่สามารถบุกโจมตีฝูงอสูรมังกรราชสีห์อย่างกะทันหันได้สำเร็จ พวกเขาได้รับไข่ผลึกแก้วสัตว์อสูรสิบฟอง ทั้งยังหลบหนีได้โดยไร้รอยขีดข่วน ไม่มีคนใดในหน่วยได้รับบาดเจ็บด้วยซ้ำ
หากพวกเขาไม่ได้เห็นเองกับตา พวกเขาไม่มีทางเชื่อแน่!
พอนึกย้อนถึงเรื่องราวที่เพิ่งเกิดขึ้น พวกเขาต่างเต็มไปด้วยอารมณ์อันหลากหลาย!
“เจ้าปีศาจตัวน้อยนั่นสารพัดประโยชน์นัก ก่อนหน้านี้ประเมินมันต่ำเกินไป!”
“ใช่! เจ้าหนูนั่นใช้พลังจิตได้อย่างเหนือชั้น หากเดาไม่ผิด นั่นสมควรเป็นเคล็ดวิชาเทวะควบคุมของเหล่าตู้! ดูเหมือนจะมีแต่จิ้งจอกเฒ่าเหล่าตู้จึงเชี่ยวชาญได้ระดับนี้!”
“ไม่หรอก นอกจากจิ้งจอกเฒ่าผู้นั้น ยังมีอีกคนที่เรียนรู้ได้ดีเพียงนี้ นามนั้นคือฉินหยุน!”
พอกล่าวถึงฉินหยุน หลายคนต่างอึ้งทึ่ง!
“ฉินหยุนเป็นศิษย์ของจิ้งจอกเฒ่าตู้ เขาเพิ่งโดนขับไล่ออกจากสถาบันยุทธ์ไม่นาน ไม่แปลกที่เขาจะมาอยู่ที่นี่!”
“ดูทางนั้น กว่าสิบคนตรงนั้น เป็นคนของตำหนักดวงดาววิญญาณสีคราม ดูเหมือนจะรู้จักฉินหยุนดีเสียด้วย!”
“เป็นปีศาจน้อยฉินหยุนผู้นั้นจริง! ข้าคิดว่าเพียงแค่เป็นองค์ชายรัชทายาทที่โดนปั้นยกยอ ใครกันจะคิดว่าเขากลับมีความสามารถเพียงนี้!”
ไม่มีผู้ใดไม่คุ้นเคยชื่อฉินหยุน อย่างไรแล้ว เขาก็เป็นองค์ชายรัชทายาทแห่งจักรวรรดิเทียนฉิน นอกจากนี้ เขายังก่อเรื่องใหญ่ไว้มากมาย การกระทำของเขาล้วนประทับในความทรงจำผู้คน
ความรู้สึกเกินจะพรรณนาทะลักภายในหัวใจเชี่ยวหยางหลาง ฟันของเขาตอนนี้กันจนแน่น มือก็กำไว้จนแน่นเช่นเดียวกัน!
ฉินหยุนและคณะวิ่งหนีกว่าครึ่งค่อนวัน พอฟ้ามืดพวกเขาจึงค่อยหยิบยืมห้องใต้ดินรกร้างเพื่อพักผ่อน
ระหว่างทางที่วิ่งหนี พวกเขาหาได้พูดคุยอันใดกันไม่ ทางหนึ่ง พวกเขาเป็นกังวลว่าอสูรมังกรราชสีห์เหล่านั้นจะไล่ตามพวกเขา และอีกทางหนึ่ง พวกเขากังวลว่าหน่วยอื่นจะไล่ตามพวกเขาเป็นเงาตามตัว
ไข่ผลึกแก้วมังกรอสูรสิบฟอง มันเพียงพอให้หลายคนยอมเสี่ยงชีวิต โดยเฉพาะกับสถานที่อันบ้าคลั่งแห่งนี้!
ฉินหยุนนำเอาไข่ผลึกแก้วมังกรอสูรสิบฟองออกมา “พวกเราคนละสองฟอง!”
พวกเขามีกันห้าคน แบ่งกันคนละสองถือว่าลงตัวพอดี
“ข้าต้องการเพียงหนึ่ง อีกหนึ่งให้แก่เจ้า!” เหล่าถานกล่าว “เจ้าลงแรงมากที่สุด หากไม่มียันต์สะกดกายจำนวนมากของเจ้า พวกเราไม่มีทางได้รับไข่ผลึกแก้วของอสูรมังกรราชสีห์จำนวนมากขนาดนี้แน่”
“แต่ข้าก็ไม่อาจสำเร็จหากขาดท่าน พวกเราหน่วยเล็ก ร่วมงานประสานกันถือเป็นสิ่งสำคัญ นี่ก็เพราะการศึกก่อนหน้านี้ ทุกคนยอมเสี่ยงชีวิตจึงสำเร็จ” ฉินหยุนตอบกลับ
ผู้อาวุโสโจวกล่าว “อาหยุน ข้าเองก็ต้องการเพียงหนึ่ง เจ้าอย่าได้มากมารยาทกับพวกเรา! พวกเรานั้นก้าวสู่ขอบเขตวรยุทธ์เต๋าแล้ว มีแต่เจ้าที่อยู่ขอบเขตกายวรยุทธ์ระดับที่เก้า เจ้าต่างหากที่ต้องการทรัพยากรมากกว่าพวกเรา!”
ถัดจากนั้น โจวต้าและโจวเอ้อ ทั้งสองต่างก็คิดเห็นเช่นเดียวกัน
เหล่าถานยิ้มกล่าว “อาหยุน เจ้าเป็นอาจารย์จารึก เจ้าย่อมต้องการทรัพยากรอีกมากในอนาคต ถือว่ารับความช่วยเหลือจากพวกเรา ให้เจ้าได้พัฒนาวิถีจารึกแห่งเต๋าได้ดีขึ้น เมื่อเจ้าเป็นอาจารย์จารึกที่แข็งแกร่งขึ้นในภายหน้า อย่าได้ลืมพวกเราก็พอแล้ว!”
“ย่อมไม่!” ฉินหยุนยิ้มรับ “อย่างนั้น ข้าไม่คิดปฏิเสธความหวังดีของพวกท่าน ทุกท่านล้วนเป็นสหาย หากภายหน้าท่านต้องการความช่วยเหลือ ข้าไม่คิดปฏิเสธอย่างแน่นอน!”
เหล่าถานและคณะค่อยรู้สึกว่าคุ้มค่าต่อการแลกความซื่อสัตย์กลับมา สิ่งนี้จะทำให้อาจารย์จารึกติดหนี้ทางใจต่อพวกเขา
ท้ายที่สุด ฉินหยุนได้รับไข่ผลึกแก้วมังกรอสูรมาทั้งสิ้นหกฟอง!
“พักผ่อนกันก่อน พรุ่งนี้ค่อยเดินทางไปยังเมืองมังกรต่อ! อาหยุน ตอนนี้เจ้าก็มีไข่ผลึกแก้วมังกรอสูรแล้ว ย่อมต้องได้รับความช่วยเหลือจากหมอผีจัดทำยาแก่เจ้าอย่างแน่นอน!” เหล่าถานหัวเราะ
“เหล่าถาน ขอข้าหยิบยืมปืนใหญ่ราชันวิญญาณท่าน ข้าคิดอยากศึกษามันให้ดี!” ฉินหยุนนำเอาปืนใหญ่ราชันวิญญาณออกมาและยิ้มกล่าว “เจ้าสิ่งนี้ทำหน้าที่ได้อย่างดีเยี่ยมนัก!”
“เฮ้อ น่าเสียดายที่กระสุนปืนใหญ่ไม่แข็งแกร่งมากพอ หากข้าขัดเกลากระสุนปืนใหญ่ที่แข็งแกร่ง ย่อมสามารถใช้จัดการสังหารอสูรมังกรราชสีห์ได้เพียงไม่กี่นัด!” เหล่าถานกล่าวด้วยความเสียดาย “เจ้าลองศึกษามันให้ดี หวังว่าเจ้าจะเข้าใจปืนใหญ่ราชันวิญญาณได้ดีขึ้น จะได้ทำให้ข้าใช้งานมันได้ดีขึ้นด้วย!”
ปืนใหญ่นี้เป็นเพียงเหล่าถานได้รับเป็นมรดกจากรุ่นก่อน เขาไม่ใช่อาจารย์จารึก ดังนั้นจึงไม่ทราบวิธีการขัดเกลา ความรู้ความเข้าใจของเขาต่อปืนใหญ่ราชันวิญญาณมีอย่างจำกัด ตลอดมาเขารู้สึกว่าไม่อาจแสดงอำนาจเต็มที่ของปืนใหญ่ราชันวิญญาณได้
ผู้อาวุโสโจวเอ่ยขึ้น “ปืนใหญ่ราชันวิญญาณ เดิมทีตัวกระสุนก็มีพิมพ์เขียว ทว่ากลับหายสาปสูญ เพราะเหตุนั้นกระสุนปืนใหญ่ของเหล่าถานจึงอ่อนแรงกว่าที่ควรเป็น!”
ปืนใหญ่ที่อ่อนแรงไปมาก ยังสามารถรับมือกับสัตว์อสูรระดับวิญญาณได้!
ฉินหยุนนำปืนใหญ่ราชันวิญญาณไปยังห้องเก็บของใต้ดิน จากนั้นจึงปิดประตูหิน
“ภูติน้อยที่งดงาม!” ฉินหยุนปลดปล่อยภูติอสูรออกมาและยิ้มกล่าว “ช่วยข้าจดจำผังจารึกทั้งหมดนี้ได้หรือไม่?”
โมโมสำรวจมองที่ปืนใหญ่ราชันวิญญาณ จากนั้นจึงบินเข้าไปด้านในกระบอกปืน นางคล้ายสนุกไม่น้อย
“ไม่มีปัญหา... แต่ว่า ผังจารึกนี้อยู่ระดับลึกล้ำ ข้าต้องใช้พลังงานไม่ใช่น้อยเลย!” โมโมกล่าว
เป็นถึงผังจารึกระดับลึกล้ำ! ฉินหยุนตระหนก!
นี่หมายความว่า ปืนใหญ่ราชันวิญญาณขัดเกลาขึ้นเป็นอุปกรณ์ลึกล้ำ แต่เพราะขาดแคลนไปหลายสิ่ง จึงขัดเกลาออกมาได้เป็นเพียงอุปกรณ์วิญญาณระดับราชัน!
“ย่อมได้ เร่งมือได้ยิ่งดี!” ฉินหยุนตื่นเต้นไม่น้อย
โมโมพยักหน้ารับและบินขึ้นกลางอากาศ ลำแสงสีเขียวถูกยิงออกจากดวงตาทั้งสองข้างของนาง ปกคลุมทั่วทั้งปืนใหญ่ราชันวิญญาณ
“แค่นี้หรือ?” ฉินหยุนถามอย่างประหลาดใจ
“พี่หยุน ช่วยข้านำไข่ผลึกแก้วสัตว์อสูรออกมาและวางไว้ใต้ตัวข้า!” โมโมกล่าวกระซิบ
ฉินหยุนนำเอาไข่ผลึกแก้วสัตว์อสูรออกมาและทำตามที่นางว่า
ภูติอสูรลอยตัวลงที่ไข่ผลึกแก้วสัตว์อสูร ดูดกลืนพลังงาน และใช้พลังงานเหล่านั้นอย่างรวดเร็ว ร่างของนางเล็กยิ่ง ขนาดราวฝ่ามือเพียงเท่านั้น ทว่าไข่ผลึกแก้วสัตว์อสูรสูงกว่าหนึ่งเมตร นางที่ยืนอยู่บนไข่ผลึกแก้วสัตว์อสูร ราวกับกำลังยืนบนเนินเขาก็ไม่ปาน
“ต้องใช้เวลานานขนาดไหน?” ฉินหยุนเอ่ยถาม
“ไม่กี่ชั่วโมง!” โมโมยังคงจับจ้องปืนใหญ่ราชันวิญญาณ ดวงตาของนางไม่กะพริบ กระนั้นก็เผยร่องรอยของความเหนื่อยล้าออกมา
ฉินหยุนรอคอยอย่างอดทน
ผ่านไปกว่าหนึ่งชั่วโมง ไข่ผลึกแก้วสัตว์อสูรกลายเป็นก้อนหิน พลังงานภายในของมันหมดสิ้นแล้ว
ฉินหยุนเร่งรีบนำเอาอีกฟองหนึ่งออกมาสับเปลี่ยน เขาเป็นกังวลว่าไข่ผลึกแก้วสัตว์อสูรอาจไม่พอให้โมโมใช้จนจบสิ้นกระบวนการ
โมโมแต่เดิมคิดว่าสมควรสำเร็จโดยง่ายหากเป็นเพียงผังวิญญาณ นางไม่เคยคิดว่าผังจารึกของปืนใหญ่ราชันวิญญาณ แท้จริงจะเป็นถึงผังลึกล้ำ!
ฉินหยุนก่อนหน้านี้เชื่อว่า ผังจารึกของปืนใหญ่ราชันวิญญาณเป็นเพียงผังวิญญาณระดับราชัน หากไม่ใช่เพราะโมโม เขาคงไม่มีทางทราบว่าจะเป็นสิ่งที่หาได้ยากยิ่งอย่างผังลึกล้ำ
หลายชั่วโมงผ่านพ้นราวกะพริบตา ท้ายที่สุด โมโมค่อยจดจำผังจารึกทั้งหมดของปืนใหญ่ราชันวิญญาณได้สำเร็จ
ตราบเท่าที่ต้องการ นางสามารถปล่อยบันทึกผังลึกล้ำจากดวงตาเป็นเส้นแสงกลางอากาศได้
จำนวนไข่ผลึกแก้วสัตว์อสูรที่โมโมใช้ไป จำนวนถือว่าน่าสะพรึง ทั้งสิ้นเจ็ดฟองถูกใช้ ตอนนี้เหลือเพียงแค่หนึ่งฟอง!
ฉินหยุนที่เตรียมการรับไว้ก่อนแล้ว ดังนั้นเขาจึงรู้สึกว่าไม่เป็นไร โมโมยังไม่ได้ใช้ไข่ผลึกแก้วมังกรอสูร ดังนั้นนี่ถือเป็นเรื่องดี
“โมโม ลำบากเจ้าแล้ว!” ฉินหยุนยิ้ม “ข้าจะศึกษาผังจารึกของปืนใหญ่ราชันวิญญาณเมื่อมีเวลา!”
“นี่ไม่ใช่งานหนัก แต่ข้าต้องใช้ไข่ผลึกแก้วสัตว์อสูรไปมาก” โมโมยิ้มหวาน “พี่หยุน ยังเหลือไข่ผลึกแก้วสัตว์อสูรอีกฟองหนึ่ง น่าจะพอให้ข้าได้กินอีกราวหนึ่งเดือน!”
ฉินหยุนเก็บปืนใหญ่ราชันวิญญาณและกล่าว “ข้ายังมีไข่ผลึกแก้วมังกรอสูรอีกหกฟอง เจ้าสามารถกินพวกมันได้!”
“อย่าได้! ไข่ผลึกแก้วมังกรอสูรจะเป็นส่วนช่วยเหลือใหญ่หลวงต่อพี่หยุน ข้ายอมกินแก่นอสูรระดับที่แปดและปวดท้อง ดีกว่าต้องกินไข่ผลึกแก้วมังกรอสูร!”
ฉินหยุนเผยรอยยิ้มอ่อนโยน “เจ้าตัวน้อย อย่าได้ห่วงไป พี่หยุนคนนี้จะไม่ปล่อยให้เจ้าต้องปวดท้อง! หากข้าไม่อาจหาไข่ผลึกแก้วสัตว์อสูร อย่างไรก็ยังมีแก่นอสูรระดับวิญญาณ”
หลังติดตามฉินหยุนมาชั่วระยะเวลาหนึ่ง โมโมจึงทราบถึงพละกำลังของฉินหยุน เขาสามารถได้รับไข่ผลึกแก้วสัตว์อสูรจำนวนมากเพียงระยะเวลาอันสั้น ดังนั้นนางจึงไม่คิดเป็นกังวลเรื่องอาหารการกินมาเติมเต็มพลัง
ฉินหยุนและเหล่าถานพักผ่อนอยู่ทั้งวันก่อนออกเดินทางกันต่อ
ระหว่างทาง ฉินหยุนส่งปืนใหญ่ราชันวิญญาณกลับคืนแก่เหล่าถาน นอกจากนี้ ยังบอกต่อเขาด้วยว่า ผังจารึกบนตัวปืนใหญ่ ทั้งหมดอยู่ระดับลึกล้ำ!
เหล่าถานอึ้งไปวูบ ทั้งยังยินดีที่ได้พบ ว่าปืนใหญ่ราชันวิญญาณของตน มีศักยภาพเพียงพอที่จะเป็นอุปกรณ์ลึกล้ำ เขาคาดหวังอย่างใหญ่หลวง ว่าเร็ววันนี้ฉินหยุนจะช่วยเขาพัฒนาปืนใหญ่ราชันวิญญาณสู่อุปกรณ์ลึกล้ำ
“หากราบลื่นดี สักห้าหรือหกวัน พวกเราจะถึงเมืองมังกร!” เขาเองก็คิดอยากไปถึงที่นั่นให้เร็วที่สุดเช่นเดียวกัน
