GED : 1 สายเลือดวิหคเพลิง
GED : 1 สายเลือดวิหคเพลิง
ณ จิ่งหวู่...เมืองหลวงของอาณาจักร
ขณะนั้นจัวชิงอวิ๋นอยู่และเฟิงหวู ..ทั้งสองมีอายุเพียงแปดขวบ
ฉึบ —
ปลายดาบสีม่วงในมือจัวชิงอวิ๋นแทงเข้าที่บริเวณระหว่างคิ้วของเฟิงหวู
ทันทีที่ปลายดาบถูกถอนออก โลหิตวิหคเพลิงสีอำพันก็ออกมาจากหน้าผากของเฟิงหวูด้วยเช่นกัน
จัวชิงอวิ๋นใช้มือซ้ายข้างถนัด ..ดึงก้อนโลหิตสีอำพันวางลงบนฝ่ามือของตน ก่อนจะบดขยี้มันจนระเบิดออก!
แม้ว่ามือของนางจะเปื้อนเลือดแต่จัวชิงอวิ๋นกลับเผยรอยยิ้มออกมา..
นางส่งยิ้มให้กับเด็กสาวที่นอนขดตัวอยู่บนพื้นด้วยความเจ็บปวด
“เฟิงหวู.. มีเพียงคนเดียวในโลกนี้ที่สามารถครอบครองโลหิตวิหคเพลิงได้! ในเมื่อข้าอยู่ที่นี่แล้ว เจ้าก็ไม่จำเป็นต้องมีตัวตนอยู่อีก!”
“ข้าไม่เคยคิดตีตนเทียบเจ้าในฐานะวิหคเพลิงคู่แห่งอาณาจักรจักรพรรดิ! แล้วมีเหตุผลอันใดที่เจ้าต้องทำกับข้าเช่นนี้ด้วย?!”
“ข้าไม่ยอมให้เจ้าหมั้นกับองค์ชายก่อนข้าแน่ มีเพียงข้าเท่านั้นที่จะเป็นภรรยาขององค์รัชทายาท...ชุนหลิงเหยียต้องเป็นสามีของข้าเท่านั้น!”
“ข้าไม่คิดเลยว่าเจ้าจะเป็นผู้ที่ได้รับเลือกจากปรมจารย์ของวิหารแห่งนภา! ถึงอย่างไรยามนี้เจ้าก็ไร้ประโยชน์แล้วและข้าจะเป็นตัวแทนเพียงคนเดียวสำหรับเทพแห่งพระราชวังแห่งนภา! ดังนั้นเจ้าจงตายเสียเถิด!”
ดาบสีม่วงแทงทะลุหัวใจของเฟิงหวูทันที!
เฟิงหวูใช้กำลังมือคว้าดาบไว้ จนโลหิตของนางไหลออกมาจากบาดแผลจำนวนมาก ทว่านางดูไม่เจ็บปวดแต่อย่างใด
แก่นแท้แห่งจิตวิญญาณกำลังจะเลือนหายไปจากระหว่างคิ้วของนาง รวมถึงพลังที่พร่ำฝึกฝนมาก็กำลังจะหายไปด้วยเช่นกัน
ตอนนี้..นางกลายเป็นเพียงคนธรรมดาเพราะโลหิตวิหคเพลิงของนางถูกทำลายเสียหมดสิ้น..!
เฟิงหวูจ้องมองจัวชิงอวิ๋น...
“ตายซะ!” จัวชิงอวิ๋นออกแรงกดปลายดาบลงบนหน้าอกของเฟิงหวู ในยามนี้โลหิตแดงสดสาดกระเซ็นไปทั่วใบหน้าของจัวชิงอวิ๋น....
รอยยิ้มบนใบหน้าเปื้อนเลือดของจัวชิงอวิ๋นดูน่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก “นับจากนี้ไปข้าจะเป็นที่รู้จักในนามซั่ว ฉิงหลวน! ‘วิหคกายมรกต วิหคเพลิงและเป็นราชันย์แห่งวิหคทั้งปวง!! ข้าจะกลายเป็นวิหคเพลิงแห่งอาณาจักรจุ๋นวู๋เพียงตนเดียวอย่างแท้จริง!”
สายตาของเฟิงหวูเริ่มพร่ามัว นางมองผู้นำแห่งตระกูลซั่วค่อยๆคุ้มครองตัวจัวชิงอวิ๋นจนพวกเขาเดินหายลับตาไปและพลันตระหนักได้ว่าสติของนางเริ่มหลุดลอยไปแล้ว เวลาของนางกำลังจะหมดลง…
จัวชิงอวิ๋น เจ้าใช้โอกาสในวันนี้ทำลายโลหิตวิหคเพลิงของข้าแต่หลังจากอาจารย์ของข้าเสร็จสิ้นการฝึกตน เจ้าและครอบครัวของเจ้าหรือแม้กระทั่งทวีปจุ๋นวู๋จะสามารถต้านทานต่อความโกรธแค้นของนางได้หรือ?!
อาจารย์ของนางไม่ใช่มนุษย์แต่เป็นดวงวิญญาณที่อยู่ในแหวนจิตวิญญาณมังกรและแหวนจิตวิญญาณวิหคเพลิง..
มีตำนานเล่าขานว่า..โชคชะตาของแต่ละตระกูลล้วนเกิดจากผู้ที่มาถือกำเนิดขึ้นในตระกูลนั้นๆ ดังนั้นการมีบิดาที่ทรงอำนาจย่อมมีชัยไปกว่าครึ่ง
เฟิงหวูนั้นแม้ว่านางจะไม่เคยพบบิดาที่แท้จริงแต่นางกมีอาจารย์ที่โดดเด่นและงดงามที่สุดในทวีปแห่งนี้!
นางยังจำวันที่ใช้พลังของแหวนจิตวิญญาณและได้เห็นอาจารย์ผู้งดงามของนางเดินออกมาจากห้วงมิติภายในแหวนนั้น
ในขณะนั้นนางอายุเพียงสามขวบ นางเงยหน้าขึ้นมองบุคคลที่แต่งกายด้วยชุดสีขาวสะอาดตา ก่อนจะถามว่า “ทะ…ท่านแข็งแกร่งใช่หรือไม่?”
อีกฝ่ายยกมือขึ้นสัมผัสต้นคอเบาๆ อาจารย์ผู้งดงามของนางตอบด้วยท่าทางสบายๆว่า “คิดว่าน่าจะเป็นเช่นนั้น....เพราะเมื่อครั้งหนึ่งในอดีตกาลข้าเคยครอบครองดินแดนแห่งนี้”
ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา อาจารย์ผู้งดงามของนางอยู่ในรูปจิตวิญญาณมาโดยตลอด กระทั่งนางสะสมโลหิตศักดิ์สิทธิ์ของวิหคเพลิงได้มากพอจนสามารถมีกายหยาบได้ในที่สุด ดังนั้นด้วยพลังโลหิตนั้น นางจึงไม่ต้องถูกกักขังอยู่ภายในแหวนอีกต่อไป
นี่คือภาพลวงตางั้นหรือ? ดวงตาของเฟิงหวูสั่นไหวเล็กน้อย..ดูเหมือนกับว่านางกำลังเห็นอาจารย์ในชุดสีหิมะยืนอยู่ตรงหน้า
ดอกธวลอมร่วงหล่นลงมา ทำให้นางหวนนึกถึงเกล็ดหิมะที่โปรยปราย
นางก้าวเดินออกมาจากวงแหวนจิตวิญญาณมังกรและวิหคเพลิง ก่อนจะมุ่งหน้ามาหาเฟิ่งหวู
ก่อนที่เฟิงหวูจะรู้สึกตัว นางก็นอนอยู่ในอ้อมแขนของอีกฝ่ายเสียแล้ว
กลิ่นหอมและสะอาดของพฤกษานภาจิตอบอวลไปทั่ว..
“ท่านอาจารย์...” เฟิงหวูร้องไห้หลังจากได้เห็นอาจารย์ของตน น้ำเสียงนั้นเต็มไปด้วยความโหยหา
ในยามนี้อาจารย์สามารถสัมผัสนางได้แล้ว! ในที่สุดนางก็มีกายหยาบ! ความฝันอันยาวนานของเธอกลายเป็นจริงแล้ว!
ชุดคลุมยาวของท่านอาจารย์ปลิวพริ้วไปทั่ว อีกฝ่ายก้มมองบาดแผลที่อยู่ระหว่างคิ้วของเฟิงหวู
“ท่านอาจารย์ ข้ากำลังจะตายใช่ไหม?” ดวงตาของเด็กสาวปริ่มไปด้วยน้ำตา..
อีกฝ่ายตอบกลับอย่างใจเย็น “ยังหรอก เจ้ายังไม่ตาย”
เธอใช้นิ้วเรียวยาวสัมผัสบริเวณหน้าผากของตน ก่อนเลือดสีทองหยดหนึ่งจะปรากฏออกมาจากกลางหน้าผาก..
ดวงตาของเฟิงหวูหรี่ลงเล็กน้อย..นั่นคือโลหิตศักดิ์สิทธิ์ของวิหคเพลิง! โลหิตศักดิ์สิทธิ์ของวิหคเพลิงของท่านอาจารย์ทรงพลังมากกว่าโลหิตวิหคเพลิงธรรมดาหลายเท่านัก!
อาจารย์ของเธอส่งเสียงเตือน “อย่าขยับตัวสิ”
อีกฝ่ายวางเลือดหยดนั้นลงบนหน้าผากของเฟิงหวู
“ไม่!” เฟิงหวูสัมผัสได้ถึงลางสังหรณ์ที่ไม่ดีนัก “อาจารย์ ปล่อยให้ข้าตายเสียเถิด! โลหิตศักดิ์สิทธิ์ของวิหคเพลิงคือพลังชีวิตของท่านหากไม่มีมันแล้วร่างของท่าน…”
นางอ่านแววตาของอาจารย์ไม่ออก “โลหิตศักดิ์สิทธิ์ของวิหคเพลิงจะถูกผนึกเอาไว้ในนี้ และเมื่อใดที่เจ้าได้รับเม็ดยาฟื้นฟูพลังวิญญาณขั้นที่ 9 เจ้าจะสามารถเริ่มกลับมาฝึกตนได้ใหม่...”
ไม่ทันที่อาจารย์ของนางจะพูดจบจบประโยค ร่างนั้นก็ค่อยๆจางหายไป...
“ไม่!”
ร่างเปื้อนเลือดของเฟิงหวูกรีดร้องราวกับจะขาดใจ เส้นเลือดสีเข้มปูดโปนขึ้นมาบริเวณหน้าผากของนาง นางพยายามเอื้อมมือออกไปคว้าร่างของอาจารย์ไว้
“ท่านอาจารย์!”
แต่ถึงกระนั้น ใบหน้าอันงดงามของอาจารย์ก็หายลับไปต่อหน้าต่อตานาง
“ท่านอาจารย์!”
เฟิงหวูทรุดตัวลงคุกเข่าอย่างหมดแรง ชุดของนางโชกไปด้วยโลหิต ใบหน้าของนางแดงก่ำ นางรู้สึกราวกับว่าตนเองกำลังร้องไห้ออกมาเป็นสายเลือด!
ช่างเจ็บปวดเสียจนหายใจแทบไม่ออก!
กล้ามเนื้อทุกส่วนตระตุกอย่างรุนแรงด้วยความทุกข์ทรมาน!
เฟิงหวูรู้สึกผิดจนอยากจะตายเสียเอง..
ในยามที่จัวชิงอวิ๋นทำลายโลหิตวิหคเพลิงของตน นางยังไม่รู้สึกเสียใจเท่านี้มาก่อน..
นางยอมตายเองเสียดีกว่าจะยอมสูญเสียอาจารย์ของตนไป..
เฟิงหวูกำหมัดแน่นด้วยความโกรธจัด เล็บทั้งสิบจิกลงไปในเนื้อจนปลายนิ้วของตนเต็มไปด้วยเลือด
จัวชิงอวิ๋น ..ข้าขอสาบานว่าสักวันหนึ่งข้าจะทำลายเจ้าให้จงได้! ข้า เฟิงหวู จะไม่หยุดจนกว่าจะทำให้เจ้าหายไปจากโลกนี้ได้!
จบตอน
