GE283 มันไม่เข้า [ฟรี]
ครั้งล่าสุดที่หนิงฝานได้พบกับเยว่หลิงคงคือเมื่อ 12 ปีที่แล้ว ตั้งแต่วันนั้น นางผ่านวันคืนที่แสนเจ็บปวด และต้องทุ่มกำลังในการสะกดการพังทะลายของทะเลสติ
ยามนี้ นางต้องบุรุษร่วมรักเพื่อดูดกลืนปราณในส่วนที่ขาด
“บัดซบ! มันปล่อยให้ข้ารอตั้ง 12 ปี… มันคิดจะให้ข้าตายอยู่ที่นี่เลยหรือไง? ครั้งหน้าถ้าเจอ ข้าไม่ปล่อยมันไว้แน่!”
นางหงุดหงิดไม่พอใจ แต่สีหน้าไม่สู้ดีนัก
“ข้าโชคร้ายจริงๆ! ถึงข้าจะมีดวงจิตสองดวง แต่ก็ถูกทำลายไปหนึ่งด้วยความผิดพลาด ถึงจะสร้างร่างเนื้อขึ้นมาได้แต่ทะเลสติกลับมีปัญหา ถึงต้องหากระถางขัดเกลาบุรุษมาเติมเต็ม! ข้าต้องอดทน ข้าต้องหากระถางขัดเกลาในขอบเขตตัดวิญญาณขั้นต้นให้ได้ หากไม่ได้กระถางขัดเกลาทันเวลา ข้าไม่รอดแน่… หนิงฝาน...เจ้าไม่พ้นมือข้าแน่!”
“ถ้าได้มันมาเป็นกระถางขัดเกลา ข้าคงฟื้นฟูพลังได้ไม่ยาก… แต่ถึงอย่างนั้น ข้าอยู่ในสถานะการณ์ที่เสียเปรียบ คงทำได้เพียงอ้อนวอนมัน!”
“พรหมจรรย์ที่รักษามา 4 พันปีของข้า!”
คำกล่าวของนางเต็มไปด้วยความกระหายใครอยากเอาชีวิตรอด หากเป็นสตรีทั่วไปจะไม่กล่าวเช่นนาง
ยามนี้ ปราณส่วนเกินที่สะสมอยู่ในทะเลสติทำให้นางเจ็บปวดจนดิ้นทุรนทุราย ใบหน้าซีดขาว แต่ด้วยที่นางเป็นสตรีที่เข้มแข็ง แม้จะเจ็บปวดเพียงใดนางก็ไม่เคยเสียน้ำตา นางเพียงขมวดคิ้วเท่านั้น
สิ่งที่นางยังไม่ทราบคือ ยามนี้หนิงฝานเข้ามาในโลกเย่าหยวนแล้ว เพียงแต่ใช้อัฐิสวรรค์จึงทำให้นางไม่อาจสัมผัสถึงตัวตนของเขาได้ และเขาก็ได้ยินสิ่งที่นางกล่าวทั้งหมด
ดูเหมือนเขาจะเข้ามาไม่ถูกเวลา
“ดูเหมือนนางเองจะยอมทำทุกอย่างเพื่ออยู่รอด นางเคยเป็นผู้เชี่ยวชาญที่ทรงพลังที่สุดในทะเลส่วนใน เป็นผู้เชี่ยวชาญที่โดดเด่น… ถ้าเกิดนางลีลาไม่ดีคงน่าผิดหวังแย่”
หนิงฝานขบคิดอยู่นานก่อนจะตัดสินใจ
แสงสีม่วงเปล่งประกาย เงาร่างของหนิงฝานปรากฏขึ้นที่ด้านหลังของนางจนทำให้นางตกใจ!
นางไม่รู้ว่าหนิงฝานเข้ามาในโลกเย่าหยวน
การที่นางไม่อาจสัมผัสถึงตัวตนของเขาได้ เป็นเพราะวิชาอำพรางกายของเขาลึกล้ำ ขนาดที่ปกปิดร่องรอยจากนางได้
“เด็กเอ๋ย วิชาอำพรางของเจ้าไม่ธรรมดา... ดูเหมือน 12 ปีมานี้เจ้าจะทรงพลังขึ้นมาก แต่หากเจ้ายังไม่บรรลุขอบเขตตัดวิญญาณ ในสายตาข้าเจ้าก็เป็นได้แค่มดปลวก”
ความเจ็บปวดที่นางประสบนั้นรุนแรงจนนางไม่อาจเก็บอาการ
หนิงฝานไม่กล่าว เขาก้าวเท้ามุ่งเข้าหานางในพริบตา
เงาร่างหนิงฝานกลายเป็นหมอกม่วง ความเร็วเทียบเท่าผู้เชี่ยวชาญตัดวิญญาณขั้นกลาง นอกจากนี้ เขายังแผ่แรงกดดันขอบเขตตัดวิญญาณออกมา จนทำให้นางตกตะลึง
นางคาดไม่ถึงว่าหนิงฝานจะทะลวงขอบเขตตัดวิญญาณได้ใน 12 ปี นอกจากนี้ กลิ่นอายของเขายังทำให้นางสัมผัสได้ถึงอันตรายร้ายแรง
แม้นางจะฟื้นคืนพลังดังเก่า ก็ยากจะรับมือกับหนิงฝานได้
ยิ่งสภาพของนางในยามนี้ หากหนิงฝานคิดจะสังหารนางจริงคงไม่ใช่เรื่องง่าย
“เพียง 12 ปี… แต่กลับทรงพลังถึงขนาดนี้! ถ้าเกิดข้าสัมผัสไม่ผิด ปราณปีศาจของเด็กนี่ค่อนข้างรุนแรง! อย่างน้อยๆเด็กนี่ต้องสังหารผู้เชี่ยวชาญตัดวิญญาณมาแล้ว 10 คน!”
แต่หากจะกล่าวให้ถูกก็คือ หนิงฝานเคยสังหารผู้เชี่ยวชาญตัดวิญญาณมาแล้ว 15 คน
ด้วยปราณปีศาจที่รุนแรงขนาดนี้ ทำให้นางไม่กล้าประมาทหนิงฝานอีก
เด็กนี่มันปีศาจชัดๆ...
“เยว่หลิงคง… อีกไม่นานเจ้าคงทนไม่ได้แล้วสิท่า?” หนิงฝานจ้องมองนาง
“ไร้สาระ! รีบยอมเป็นกระถางขัดเกลาข้าซะ ไม่งั้นข้าจะระเบิดตัวตายที่นี่!” นางโกรธแค้นและอับอาย แต่นางต้องทำเพื่อความอยู่รอด
แต่ด้วยยามนี้ นางอยู่รูปลักษณ์ของเด็กสาวอายุประมาณ 8 ขวบ หากจะกล่าวว่าหนิงฝานไม่มีอารมณ์กับนางก็ย่อมได้
ยิ่งหากเทียบกับลู่ว่านเอ๋อร์และวู่หยาน พวกนางงดงามและทรงเสน่ห์มากกว่าเยว่หลิงคงเป็น 10 เท่า
“เข้ามา! รีบมาได้แล้ว ข้าอยากฟื้นคืนพลังเร็วๆ! ข้าให้เวลาเจ้า 3 ลมหายใจ ไม่อย่างนั้น...”
หนิงฝานไม่เคยเห็นสตรีเช่นนางมาก่อนในชีวิต แม้นางจะมีนิสัยประหลาดไปบ้าง แต่หากนางฟื้นคืนพลัง นางจะเป็นสตรีที่องอาจ แข็งแกร่ง และเหี้ยมโหดคนหนึ่ง
“ก็ได้… หนิงฝาน เจ้าชนะ! ไม่ว่าเจ้าต้องการอะไรข้ายอมทุกอย่าง! ถึงข้าจะรอดตายจากเกาะนั่นมาได้ แต่ข้าก็ต้องสูญสิ้นทุกสิ่ง ข้าเหลือเพียงร่างกายไร้สิ่งใด ไม่… ข้ายังเหลือตรวนขนาดท่ากำปั้น น้ำหนักหมื่นจิน แข็งแรงทนทาน สามารถนำไปหลอมเพื่อเสริมความแข็งแกร่งให้อาวุธได้...”
แววตาหนิงฝานเป็นประกาย เขารู้ว่าตรวนที่นางกล่าวถึงคือสมบัติชั้นยอด หากไม่ใช่โลหะดาราโบราณก็เป็นโลหะชั้นยอดในโลกปีศาจ
หนิงฝานรู้ว่า ในโลกมีปีศาจมีโลหะชั้นยอดที่เป็นส่วนผสมของกระถางแยกโอสถที่อาจารย์ของเขามอบให้
แม้ตรวนจะเป็นสมบัติชั้นยอด แต่น่าเสียดายที่จำนวนของมันไม่มากพอ
“เยว่หลิงคง… เจ้าไม่มีสิทธิ์มาต่อรองกับข้า ข้าสามารถสังหารและดูดซับปราณของเจ้าได้ไม่ยาก อย่างน้อยๆข้าก็ยกระดับปราณได้ 1000 เกราะ… ข้ารู้ว่าเจ้าเคยเป็นผู้เชี่ยวชาญที่ทรงพลังที่สุดในทะเลส่วนใน เจ้าใช้เวลาทั้งชีวิตในการสร้างเกาะมิติเทพ เจ้ามีศิษย์มากมาย เพราะฉะนั้น ข้าอยากได้เกาะของเจ้าและทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่บนนั้น… จงเลือกเอาว่าจะยอมรับข้อเสนอข้าหรือเปล่า? ข้าจะบอกเจ้าให้ ต่อให้เจ้าฟื้นคืนพลังในขอบเขตกึ่งไร้ดัดแปลง แต่เจ้าก็ไม่มีทางฆ่าข้าได้!”
หนิงฝานแผ่กลิ่นอายของศพปีศาจออกมา กลิ่นอายในขอบเขตกึ่งไร้ดัดแปลง ทำให้นางตกตะลึง
“ศพปีศาจขอบเขตกึ่งไร้ดัดแปลง! เจ้ามีศพปีศาจระดับนี้ได้ยังไง?”
ผู้เชี่ยวชาญในขอบเขตกึ่งไร้ดัดแปลงเป็นตัวตนที่อยู่ในจะสูงสุดของทะเลส่วนใน และหนิงฝานก็มีศพปีศาจระดับนั้นในครอบครอง
เด็กคนนี้เหี้ยมโหด ถึงกลับกล้าเปลี่ยนให้ผู้เชี่ยวชาญระดับนี้เป็นศพปีศาจ ต่อให้ข้าฟื้นคืนพลัง ก็ไม่อาจต่อกรกับมันได้
นางเป็นสตรีที่ฉลาด เมื่อรู้ว่าตนเองไม่อาจต่อกรหนิงฝานได้ นางจึงจำยอม
“ก็ได้! ข้ายอมถอยให้เจ้าก้าวหนึ่ง ข้าจะยอมร่วมรักกับเจ้าโดยไม่ขัดขืน! และข้าจะพาเจ้าไปเกาะมิติเทพ แต่ข้ายกเกาะนั่นให้เจ้าไม่ได้ ที่นั่นเป็นเกาะที่ข้าทุ่มเททั้งแรงกายแรงใจสร้างมา... ข้ารู้มาว่าเจ้าไม่ชอบเข้าร่วมกับขุมกำลังใด เจ้าแค่อยากยกระดับพลัง และข้า...มีศิษย์ในขอบเขตตัดวิญญาณอยู่ 7 คน ถ้าเจ้าช่วยข้าฟื้นฟูพลังและพาข้ากลับไปที่เกาะได้ ข้าจะยกพวกนางให้เจ้าทั้งหมด พวกนางจะไม่ขัดขืน เพราะหากขัดขืน ข้าจะสังหารพวกนางเอง… ข้ามีผลไม้แห่งเต๋าตัดวิญญาณด้วย 4 ผล ถ้าเจ้ายอมช่วยข้า ข้าจะยกพวกมันให้เจ้าด้วย”
นางกล่าวเพื่อโน้มน้าวใจหนิงฝาน ในเมื่อนางยอมรับความพ่ายแพ้ นางจึงยอมยื่นข้อเสนอที่ล่อใจให้
กระถางขัดเกลาตัดวิญญาณ 7 คน… ผลไม้แห่งเต๋าตัดวิญญาณ 4 ผล… ทั้งหมดนี้ช่วยให้ปราณดั้งเดิมของหนิงฝานทะลวงขอบเขตตัดวิญญาณได่ไม่ยาก
“เจ้าจะเอายังไง?” นางกล่าวถามซ้ำ
ยามนี้หนิงฝานมี 2 ทางเลือก หนึ่งคือดูดซับปราณจากนางและเปลี่ยนให้นางกลายเป็นศพปีศาจ ปราณส่วนเกินที่อยู่ในทะเลสติของนาง อย่างน้อยๆก็ช่วยยกระดับปราณดั้งเดิมไดถึง 1000 เกราะ
ทางเลือกที่สองคือดูดซับปราณส่วนเกินของนางเหมือนเดิม แต่ช่วยนางฟื้นฟูพลังและช่วยพานางกลับไปส่งที่เกาะมิติเทพ
แม้ยามนี้ที่เกาะอาจจะไร้ผู้คน ศิษย์ของนางก็ไม่รู้จะอยู่หรือตาย แต่เขาก็ไม่อยากพลาดโอกาสที่จะได้ผลไม้แห่งเต๋าไป อีกอย่าง ที่เกาะมิติอาจจะมีสมบัติไม่น้อย เพราะที่นั่นเป็นถึงเกาะของขุมกำลังอันดับหนึ่งของทะเลส่วนใน
ดูเหมือนทางเลือกที่สองจะคุ้มค่ากว่า ดังนั้นหนิงฝานจึงตัดสินใจเลือกทางที่สอง
“ข้าตกลงรับข้อเสนอเจ้า... ข้าจะช่วยเจ้าดูดซับปราณที่ไม่จำเป็นออกจากทะเลสติ และช่วยเจ้าฟื้นพลัง แต่! ข้าจะประทับตราวิญญาณเจ้า เพื่อป้องกันไม่ให้เจ้าทรยศข้า!”
“ประทับตราวิญญาณ? มันไม่มากเกินไปหน่อยเหรอ!” นางคาดไม่ถึงว่าหนิงฝานได้คืบจะเอาศอก แม้นางจะยอมถอยแล้ว เขายังจะก้าวตาม
จริงๆแล้วนางไม่กลัวการถูกประทับตราวิญญาณ เพราะทะเลสติของนางนั้นทรงพลังมาก สามารถลบล้างตราประทับวิญญาณทั่วไปได้ ในอดีตครั้งที่นางยังเป็นเด็ก นางเคยถูกประทับตราวิญญาณ แต่สุดท้ายนางก็ลบล้างมันได้ด้วยตัวเอง
“ก็ได้!”
หนิงฝานยิ้มบาง เขารู้ทันความคิดนาง นางคงคิดว่าทะเลสติของนางทรงพลังถึงขนาดที่ลบล้างตราประทับวิญญาณได้
แต่น่าเสียดายที่นางไม่รู้ว่าตราประทับของหนิงฝานนั้นต่างจากทั่วไป
ดวงตาซ้ายหนิงฝานเปล่งแสงสีม่วง โลหิตฟู่ลี่ในร่างถูกกระตุ้น พลางสลักตราประทับสำหรับอสูรชั้นสูงเข้าไปในทะเลสติของนาง
เมื่อตราประทับ ถูกประทับลงทะเลสติของนาง นางจะเสียใจก็สายไปแล้ว
“ตราประทับอสูร! นี่เจ้า.... ไปนเจ้าบอกว่าตราประทับวิญญาณ...”
ตราประทับอสูรเป็นตราประทับวิญญาณที่ใช้อสูรระดับสูงในแดนสวรรค์ แม้จะเคยได้ยินแต่นี่ก็เป็นครั้งแรกที่นางได้เห็นด้วยตัวเอง ที่สำคัญ นางยังลบล้างมันไม่ได้!
จบสิ้นแล้วชีวิตนาง...
“ข้าโง่เอง!” นางแทบบ้า เพราะนางไม่สามารถลบล้างตราประทับอสูรได้ เว้นแต่นางจะแข็งแกร่งกว่าหนิงฝาน 1 ขอบเขตใหญ่ นางจึงจะทำลายได้ นั่นหมายความว่า นางต้องทะลวงขอบเขตไร้แบ่งแยกจึงจะทำลายได้
โง่เขลา… ช่างโง่เขลา…
แม้นางจะฟื้นฟูพลังดังเดิมได้ นางก็จะยังเป็นทาสของหนิงฝานอยู่
อารมณ์ที่พลุกพร่านทำให้ทะเลสติของนางเสียการควบคุม ความเจ็บปวดที่รุนแรงกระจายไปทั่วร่างจนนางแทบทนไม่ไหว เรื่องอื่นค่อยว่ากัน ตอนนี้ เรื่องช่วยรักษาอาการเจ็บต้องมาก่อน
นางเร่งตรงเข้าหาหนิงฝาน สองมือปลดอาภรณ์อย่างรวดเร็ว
“ใจเย็นๆก่อน ปลดตรวนของเจ้าออกและค่อยๆปลดอาภรณ์”
เป็นครั้งแรกที่หนิงฝานจะได้ร่วมรักกับเด็กอายุเพียง 8 ปี
“จะไม่ให้รีบได้ยังไง? ถ้าไม่รีบข้าก็ไม่รอด!”
*เคร้ง!*
มือน้อยๆของนางกระชากตรวนที่ข้อเท้าจนขาด ทั่วร่างนางเปล่งแสงนวลคล้ายจันทรา แสงจันทราของนางทรงพลังมาก แม้เป็นตรวนที่นางบอกว่าแข็งมาก ยังถูกนางกระชากขาดได้ง่ายๆ ถ้าหากเปลี่ยนเป็นร่างมนุษย์ หากไม่บรรลุขอบเขตกายทองคำก็ไม่อาจต้านทานการโจมตีของนางได้
นางแข็งแกร่งอย่างแท้จริง...
เมื่อปลดตรวนออกจากเท้า แม้จะยังปลดอาภรณ์ไม่เสร็จ แต่นางยกกระโปรงน้อยๆขึ้น แล้วขึ้นคร่อมหนิงฝานอย่างรวดเร็ว
“เร็วเข้า ของเจ้าอยู่ไหน!”
นางปลดกางเกงหนิงฝาน มือคว้าจับสิ่งนั้นจ่อตรงไปยังพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ของนาง แต่แล้วปัญหาใหญ่ก็เกิดขึ้น
“ทำไมถึงไม่เข้า! เข้าไปสิ เข้าไปเร็วๆ!”
ไม่ว่านางจะฝืนทำยังไงก็ไม่เข้า
“ของเจ้าเล็กเกินไป...”
“ข้ามีอายุมากว่า 4000 ปี อายุมากกว่าเจ้าไม่รู้กี่เท่า!” ใบหน้านางเริ่มแดงก่ำ สติสับสนยุ่งเหยิง ความเจ็บปวดที่ประสบก็ยิ่งมากขึ้น
“ข้าไม่ได้หมายถึงอายุกระดูก...”
หนิงฝานเองก็ปวดหัว ร่างกายของนางเติบโตเท่าเด็กสาวอายุ 8 ปี ซึ่งมันยังเล็กเกินไปเหมือนเขาว่า
“แต่เจ้าสัญญาแล้วว่าจะช่วยข้า!” นางแทบจะหลั่งน้ำตา นางเป็นถึงผู้ที่ทรงพลังที่สุด แต่กลับต้องเผชิญปัญหาที่น่าอายเช่นนี้
“ก็ข้าบอกแล้วว่าใจเย็น...” หนิงฝานลุกนั่ง สองมือฉีกกระชากอาภรณ์ของนางจะขาด จากนั้นเคลื่อนมือลงบริเวณท้องน้อยของนางแล้วนวลคลึง
“รู้สึกหรือเปล่า...”
“อืม...” ร่างกายที่แข็งเกรงของนางค่อยๆผ่อนคลาย
“อดทนไว้ ไม่งั้นเจ้าได้ตายแน่!” แววตาหนิงฝานแปรเปลี่ยนเย็นชา ก่อนกระทุ้งสิ่งนั้นเข้าไปในร่างนางอย่างรุนแรง
เมื่อบางสิ่งเข้าไปในกาย ความรู้สึกเจ็บปวดแสนสาหัส ราวกับบางสิ่งได้ถูกกระชากจนขาด ทำให้สตรีที่ทรงพลังอย่างนางต้องหลั่งน้ำตา!
“ข้าเจ็บ!” โลหิตไหลริน น้ำตาแอาบแก้ม
“นางคงจดจำเรื่องนี้ไปตลอดชีวิต… ครั้งหน้านางไม่กล้าดูถูกข้าอีก” หนิงฝานถอนหายใจ เพราะร่างกายที่ยังไม่โตเต็มที่ของนาง ทำให้ยากที่จะร่วมรัก
หากจะเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการขัดเกลาผสาน หนิงฝานต้องรู้วิธีรับมือกับสตรีทุกคนให้ได้...
