บทที่ 7: บุรุษใบชา
ติดตามการแจ้งเตือนตอนใหม่ที่แฟนเพจ
••••••••••••••••••••
นิยายอื่นที่ทางค่ายแปล
สารบัญ จอมมารสะท้านภพ (เรื่องใหม่)
••••••••••••••••••••
บทที่ 7: บุรุษใบชา
......
“จริงๆแล้ว… เฮอะ ทำไมนักเรียนคนนั้นถึงไม่ได้มาอยู่ชั้นห้องของฉันนะ แต่กลับตกไปอยู่ในมือของซางจิงเก่าซะได้ เหอะ” ชุยมู่เชิงบ่นออดแอดออกมาอย่างอิจฉา
ในเวลานั้นใบหน้าของมู่ไป๋เต็มไปด้วยความโศกเศร้าและรู้สึกรังเกียจอย่างยิ่ง
เฮอะ ธาตุสายฟ้างั้นเหรอ? ถ้าหากแกไม่รู้วิธีฝึกมัน ก็เป็นได้แค่ขยะเท่านั้นแหละ ธาตุที่แข็งแกร่งเช่นนี้นั้นมีมากมายในประเทศจีนและมีหลายคนที่ไม่สามารถใช้งานมันได้อย่างใจหวัง อีกอย่างแกก็ไม่ใช่ผู้ฝึกฝนแบบสองธาตุสักหน่อย เฮ้ย แต่แกนี่กล้าดียังไงมาเบี่ยงเบนความสนใจทั้งหมดของฉันไป? ไอ้บ้าเอ้ย!
“โอ้ ฉันเกือบลืมเธอไปเลยโม่ฝาน เอาล่ะมาดูกัน ขอโทษทีนะ”
“ว้าว ธาตุไฟงั้นเหรอ!!”
“ไม่ นี่มันสุดยอดไปเลย”
“ใครกันนะบอกว่าเขาจะล้มเหลวในการปลุกพลังเวทย์? เขาได้ครอบครองธาตุไฟที่หลายคนใฝ่ฝันถึง”
หลังจากที่เหตุการณ์วุ่นวายทั้งหมดได้ผ่านป ทุกคนหันกลับมาสนใจธาตุที่โม่ฝานได้รับอีกครั้ง
เด็กหญิงที่ชื่อซูมินนั้นมองดูโม่ฝานด้วยท่าทีประหลาดใจเล็กน้อย เขาเห็นว่าไฟของโม่ฝานนั้นมากกว่าของเธอด้วย
“มีคนครอบครองธาตุไฟในห้องแปด!”
“แม้ว่าจะไม่ใช่ธาตุสายฟ้า แต่ธาตุไฟก็นับว่ายอดเยี่ยมเหมือนกัน!”
“ธาตุไฟ… ไฟจริงๆ” ชุยมู่เชิงมองนักเรียนตรงหน้าของเขาด้วยท่าทีตกใจ
การปรากฏตัวขึ้นมาของธาตุสายฟ้าทำให้ชุยมู่เชิงเกือบลืมการมีอยู่ของนักเรียนคนนี้ไปโดยสิ้นเชิง ในตอนแรกเขาคิดว่านักเรียนคนนี้ของเขาคงจะไม่สามารถปลุกพลังขึ้นมาได้ ดังนั้นเขาจึงไม่ได้สนใจเขาอย่างสมบูรณ์ แต่สิ่งที่เขาไม่คาดคิดก็คือนักเรียนคนนี้กลับปลุกธาตุไฟที่แข็งแกร่งขึ้นมาได้!!
เรื่องนี้… มันสุดยอดไปเลย!
อีกทั้งไฟนี้ยังดูแข็งแกร่งกว่าของซูมินซะอีก
ชุยมู่เชิงดึงความรู้สึกกลับมายังห้องเรียนของตนเองพร้อมกับใบหน้าที่สดใสทันที!
“ยอดเยี่ยม เยี่ยมมาก อ่า เธอชื่ออะไรนะ อ๋อ โม่ฝาน ถูกต้อง ยอดเยี่ยมมาก!” อาจารย์ประจำชั้นกล่าวออกมาอย่างยินดี
“ครับ” โม่ฝานพยักหน้า
โม่ฝานคิดว่าเดิมทีมีคนเห็นว่าเขาสามารถปลุกธาตุสายฟ้าขึ้นมาได้ แต่เมื่อมองไปรอบๆแล้วเขาพบว่าไม่มีใครเห็นมันเลยสักคน
เป็นไปตามคาดว่าธาตุสายฟ้าที่เขาปลุกขึ้นมานั้นอ่อนแอเกินไป จึงไม่สามารถดึงดูดความสนใจของคนอื่นได้ หรือว่าของอีกห้องหนึ่งนั้นน่ากลัวเกินไปกันแน่?
แม้ว่าจะแข็งแกร่งหรือว่าอ่อนแอ นั้นย่อมผ่านพ้นไปได้ด้วยการฝึกฝนอย่างหนัก ทุกอย่างสามารถปรับได้เสมอถ้าหากเขาตั้งใจ ในวันพรุ่งนี้มันจะต้องดีขึ้นอย่างแน่นอน
“นักเรียนธาตุไฟ เยี่ยมเลย เราจะฝึกกันอย่างหนักแน่นอนในอนาคต ถ้าหากเธอไม่สามารถเข้าใจสิ่งใดได้ด้วยตนเอง ก็สามารถมาถามฉันได้เสมอ” อาจารย์ประจำชั้นกล่าวออกมาอย่างสบายใจ พร้อมตบที่บ่าของโม่ฝานอย่างอารมณ์ดี
ในตอนนี้โม่ฝานยิ้มออกมาอย่างมีความสุข
อย่างไรก็ตามเขาไม่พอใจกับเหตุการณ์เช่นนี้มากนัก และเป็นที่รู้กันว่าเขาไม่สามารถจะอวดพลังของธาตุสายฟ้าได้ในตอนนี้ เพราะเขายังไม่สามารถเรียกมันออกมาได้ด้วยตนเอง
โม่ฝานไม่คิดจะทำเช่นนั้นด้วยเหมือนกัน แม้ว่าเขาจะเป็นคนที่มีพรสวรรค์ แต่ทว่าก็ยังต้องโดดเดี่ยวอยู่เสมอ
โม่ฝานนั้นรู้ดีว่าศัตรูของเขานั้นมากเกินไป เขาไม่ควรจะเผยความสามารถเหล่านี้ออกไป ไม่เช่นนั้นเขาจะถูกกำจัดอย่างแน่นอน ถ้าเป็นเช่นนั้นเขาจะไม่มีโอกาสแม้แต่จะแข็งแกร่งขึ้น เมื่อคิดได้อย่างนั้นเขาคิดว่าเมื่อวันหนึ่งเขาเก่งกาจขึ้นมา ถึงวันนั้นเขาจะบ้าก็คงไม่มีใครหยุดเขาได้และมันก็ไม่สายเกินไป!
โม่ฝานหันหลังกลับไปมองมู่ไป๋และจ้าวคุณซาน
แน่นอนว่าใบหน้าของทั้งสองคนนั้นกำลังเกร็งอย่างน่าเกลียด
“ไอ้บ้านี่มันทำได้ยังไง ไหนบอกว่ามันไม่สามารถปลุกพลังเวทย์ได้ไงล่ะ? แต่นี่มันกลับปลุกธาตุไฟงั้นเหรอ!” มู่ไป๋มองไปที่โม่ฝานพร้อมกับคิดในใจอย่างเงียบงัน
“ล้อเล่นรึเปล่านะ ธาตุไฟงั้นเหรอ? เป็นไปได้ยังไง!!” จ้าวคุณซานบ่นอุบอิบ
“ฮ่าฮ่า ฉันบอกแล้วว่าโม่ฝานจะต้องปลุกธาตุไฟได้ ว่าไงล่ะจ้าวคุณซานไข่ของแกมีสามใบรึยัง?” จางหู่กระโดดออกมาพร้อมกับเย้ยหยันจ้าวคุณซานอย่างชอบใจ
จ้าวคุณซานโกรธจัด พร้อมคิดในใจ ถ้าหากว่ามันเป็นธาตุไฟก็ต้องต่อสู้กับธาตุลม! แต่ทว่าธาตุลมก็ยังไม่สามารถต่อสู้ได้อย่างจริงจังนัก เพราะว่าสุดท้ายแล้วแพ้ทางธาตุไฟ
โม่ฝานมองไปรอบๆ ใบหน้าของเขาเปื้อนรอยยิ้ม อารมณ์ของเขาสดใสราวกับอยู่ในทุ่งหญ้าที่อบอุ่นไปด้วยแสงอาทิตย์ หญิงสาวที่มองเห็นโม่ฝานมีความสุข ต่างกรีดร้องออกมาด้วยความปลาบปลื้มในความหล่อของเขา
ในขณะที่เขาเดินผ่านมู่ไป๋ เขาหยุดเดินชั่วขณะเป็นเวลาสั้นๆพร้อมเผยรอยยิ้มโค้งขึ้นที่มุมปากอย่างพอใจ นี่เป็นการประกาศว่าต่อจากนี้ทั้งสองเป็นศัตรูกันแล้ว!
มู่ไป๋รู้สึกอึดอัดกับการกระทำที่เย้ยหยันของโม่ฝานอย่างมาก ขยะผู้นี้มันกล้าเกินไปรึเปล่า?
มู่ไป๋สูดหายใจเอาอากาศเย็นๆเข้าปอดก่อนที่จะบอกให้ตัวเองใจเย็น เขาจะต้องรักษาภาพลักษณ์ของตัวเองเอาไว้ ไอ้ขยะนี่เป็นเพียงบุตรชายของคนรับใช้ตระกูลเขาเท่านั้น อย่าได้ลดตัวลงไปยุ่ง!
แม้ว่าเขาจะปลุกพลังเวทย์สำเร็จ แต่ทว่าธาตุไฟนั้นแม้ว่าจะยอดเยี่ยมในช่วงแรก แต่ทว่าในภายหลังมันจะมีปัญหาจุกจิกตามมามากมาย อย่างไรก็ตามมันก็ไม่ใช่ธาตุที่ลึกลับอะไรนัก สุดท้ายแล้วเขาก็ยังสามารถใช้น้ำแข็งเพื่อบดขยี้เขาได้อยู่ดีในอนาคต ‘สักวันฉันจะขยี้แกให้จมตีน!’ มู่ไป๋สาบานขึ้นมาในใจ
โม่ฝานเดินกลับมายังที่นั่งของตนเอง เขาพบว่าสายตาของเพื่อนร่วมชั้นนั้นเปลี่ยนไปอย่างมาก…
“เขาครอบครองธาตุไฟเชียวนะ มันจะดีกว่าถ้าหากเราไม่ไปยุ่งกับเขา”
“อะไรคือการเข้าไปยั่วยุเขา? เราจะต้องสร้างสัมพันธ์ที่ดีกับเขาสิ ถ้าหากว่าอยากจะโดดเด่นในโรงเรียนนี้ เราจะต้องมีสหายให้มาก แล้วพี่ชายธาตุไฟนั้นจะช่วยเราได้อย่างดี”
“นายชื่ออะไรเหรอ โม่ฝานใช่ไหม?”
ในขณะที่นักเรียนภายในห้องกำลังกระซิบกันเรื่องของเขา โม่ฝานนั้นเผยรอยยิ้มขึ้นใบหน้าอย่างมีความสุข เขามองไปถึงอนาคตที่สดใสแล้ว หรือเรียกว่าเริ่มต้นฝันกลางวัน!
โม่ฝานนั้นรู้ว่ามู่ไป๋กำลังไม่พอใจ ในตอนนี้ใบหน้าของเขาคล้ายกับใบชาเขียว แม้ว่าเขาจะพยายามปิดบังมันแค่ไหน ก็ไม่อาจปกปิดได้มิด ภายในหัวใจของมู่ไป๋เต็มไปด้วยความกังวลและหงุดหงิด
‘ไอ้บุรุษใบชา? ฮ่าฮ่า ฉันสามารถปลุกธาตุไฟขึ้นมาได้ เจ้ากลายเป็นแพ้ทางข้าซะอย่างนั้น รอก่อนเถอะ พ่อของแกคนนี้จะตบหน้าแกด้วยธาตุสายฟ้า อยากจะรู้จริงๆว่าแกจะอกแตกตายหรือไหม?! ฮ่าฮ่าฮ่า’
