ตอนที่ 1180 คุณเป็นคนดี(ฟรี)

ในที่สุดพวกเขาก็เข้าเรื่องหลังคุยเล่นกันสักพัก

หลินฮวงไม่อ้อมค้อมและตรงเข้าประเด็น

“หัวหน้าตุลาการ เรายินดีที่คุณมาเยือนขัตติยะเรา แต่ทว่า ผมยังไม่รู้ว่าอะไรคือจุดประสงค์การมาของพวกคุณ คุณจะช่วยบอกเราเพิ่มได้หรือไม่?”

“จุดประสงค์?”ซุนจ้าวเลิกคิ้ว“แน่นอน เรากำลังมองหาการร่วมมือ”

“พวกคุณไม่ได้ถ่ายทอดวิดิโอว่าขัตติยะยินดีร่วมมือกับทุกคนงั้นหรอ?เราก็มาแล้วไง?”รองหัวหน้าจ้าวจงกล่าวพลางแคะขี้มูก

หลินฮวงขมวดคิ้วกับสิ่งที่จ้าวตงกำลังทำ ตั้งแต่เขาเข้าห้องประชุมมา เขาก็เอาแต่แคะจมูกราวกับเขาจะขาดใจตายหากไม่มีนิ้วติดอยู่ในรูจมูก

เมื่อเห็นแบบนั้น หลินฮวงก็ขมวดคิ้วให้จ้าวตง ซุนจ้าวอธิบายเสียงเบาผ่านคลื่นเสียงทันที“จ้าวตงมักมีความผิดปกติตั้งแต่เขากลับมา เขาชอบแคะจมูก ไม่ต้องสนใจเขา ท่านจักรพรรดิ”

“ผมเข้าใจ ผมคิดว่าจมูกเขามีอะไรผิดปกติซะอีก”หลินฮวงยิ้มพลางตอบกลับ

หลังละสายตาจากจ้าวตง หลินฮวงก็สบตากับเกาหยาที่นั่งข้างๆจ้าวตงโดยไม่ตั้งใจ เธอกำลังกัดเล็บ

นั่นทำให้ซุนจ้าวอยากอธิบายอีกครั้ง แต่หลินฮวงกลับพูดก่อน“เป็นบุคลิกเฉพาะ ผมเข้าใจ”

ท่ามกลางทั้งสามที่ซุนจ้าวนำมา เซี่ยหยูเป็นคนเดียวที่ปกติ

หลินฮวงอดเห็นใจซุนจ้าวไม่ได้ มันคงเป็นเรื่องยากที่มีลูกน้องแบบนี้

เมื่อได้ยินจ้าวตงกล่าว ในฐานะผู้รับผิดชอบ หวงเทียนปู้จึงกล่าว“พวกคุณกำลังมองหาการร่วมมือแบบไหน?”

ซุนจ้าวหัวเราะเมื่อได้ยินคำถาม“แน่นอน การร่วมมือทุกด้าน”เขาส่งสัญญาณให้เกาหยาที่กำลังกัดเล็บ

เกาหยานำนิ้วเธออกจากปากและฉายเอกสารจากแหวนหัวใจจักรพรรดิเธอ

หลินฮวงมองเอกสารขณะที่หวงเทียนปู้ข้างๆเขาก็เปิดแหวนหัวใจจักรพรรดิเขาและยอมรับเอกสารที่เกาหยาแบ่งปัน

หลินฮวงมองผ่านโครงร่างของเอกสารคร่าวๆ นอกจากการร่วมมือทางการเงิน พวกนอกรีตยังระบุประเด็นอื่นอีกมากมาย มันดูเหมือนว่าพวกเขากำลังวางแผนสร้างความร่วมมือกับขัตติยะจริงๆ

 

“ผมจะให้หวงเทียนปู้และคนอื่นดูข้อเสนอ”หลินฮวงหันหัวและกล่าวกับตู้ฟู่”ตู้ฟู่ ไปครัวเพื่อเตรียมขนมหวานมา.

เขาพลันคิดถึงบางอย่างเมื่อกล่าวแบบนั้น เขาถามซุนจ้าว“มีอะไรที่พวกคุณไม่ทานหรือแพ้ไหม?”

“ฉันแพ้ถั่ว”เกาหยาตอบก่อนซุนจ้าวจะพูด

ซุนจ้าวส่ายหัว“มีเพียงเสี่ยวหยาที่แพ้ถั่ว คนอื่นไม่เป็นไร”

“เอาละ”หลินฮวงพยักหน้าและกล่าวกับหวงตู้ฟู่อีกครั้ง“ให้พวกเขาหลีกเลี่ยงถั่วในขนม และบอกให้พวกเขาเตรียมชาผลไม้ด้วย”

หวงตู้ฟู้พยักหน้าและเดินออกไปหลังยืนขึ้น

หลินฮวงเริ่มคุยกับซุนจ้าวตั้งแต่หวงตู้ฟู้ออกไป หวงเทียนปู้และหวงอู่หนานเองก็เริ่มศึกษาข้อเสนอของพวกนอกรีต

ในไม่ช้า หวงตู้ฟู้ก็กลับมา

ซุนจ้าวและคนอื่นแปลกใจเมื่อเห็นเขานำขนมออกมาจากช่องเก็บของเพราะเขาเพิ่มออกไปได้ไม่ถึงสองนาที

“เร็วมาก!”

หวงตู้ฟู้ยิ้ม“ผมให้พวกเขาเตรียมไว้ล่วงหน้าแล้ว ดังนั้นมันจึงพร้อมก่อนพวกคุณมาที่นี่ ผมบอกให้พวกเขาทิ้งขนมหวานที่มีถั่วไปและนำที่เหลือมา”

หลินฮวงยิ้มพลางพูดเมื่อเห็นหวงตู้ฟู้นำชาผลไม้ออกมา“ลองชิมชาดู มันเป็นสูตรลับที่ห้องครัวเราคิดขึ้น คุณสามารถลองได้แค่ที่นี่เท่านั้น”

มีนักล่าอาหารมากมายในห้องครัวของขัตติยะ พวกเขามีสูตรลับมากมายที่ไม่แบ่งปันให้ใคร เชฟคนหนึ่งอาจเป็นคนเดียวที่สามารถทำอาหารเฉพาะได้ในโลกกรวด ชาผลไม้ที่หลินฮวงกล่าวถึงก็คือหนึ่งในสูตรลับ

เมื่อได้ยินว่ามันคือสูตรลับ คนจากพวกนอกรีตก็รีบจิบมัน

“รสชาติดีมาก!”เกาหยาและเซี่ยหยูอุทานพร้อมกัน

“มันให้ความรู้สึกเหมือนเรากำลังกินแตงโมแช่แข็งในฤดูร้อน”จ้าวตงกล่าว

“หวาน หอมและยังมีรสชาติน่าลุ่มหลง”ซุนจ้าวพยักหน้า“ชาผลไม้นี้น่าสนใจมาก”

“ลองของหวานดูสิ เรามีพ่อครัวขนมในครัวด้วย ทักษะเขานับเป็นสามอันดับแรกทั่วทั้งโลกกรวด”หลินฮวงส่งเสริมอีกครั้ง

“เขาคืออาจารย์โจวใช่ไหม?!”เซี่ยหยูถามขึ้น

“ใช่แล้ว เขาจะอยู่ที่ขัตติยะแค่สามวันต่อเดือน เขาดันมาวันนี้พอดดี ของหวานทั้งสามเหล่านี้คือฝีมือเขา”หลินฮวงไม่ได้บอกพวกเขาว่าเหตุผลที่อาจารย์โจวมาที่นี่ก็เพราะขัตติยะได้ตัวเขามาหลังผู้ปลดปล่อยมาเยือนเมื่อวาน

ดวงตาของเซี่ยหยูสว่างขึ้นเมื่อเธอได้ยินเกี่ยวกับเชฟ เธอชอบขนมหวานตั้งแต่เด็ก

“อาจารย์โจวมีร้านชื่อใจรักในย่านธุรกิจใกล้บ้านฉัน ร้านจะเปิดตอนแปดโมงเช้า แต่จะมีคนมาเข้าคิวตั้งแต่ตี5จนเกือบปิดตอน4ทุ่ม มันยิ่งหนาแน่นในช่วงวันหยุด และจะมีคนมาต่อคิวเป็นร้อย มันดังมากในย่านธุรกิจ มันยังเพิ่มธุรกิจการจ้างคนมาเข้าคิวและซื้อของไปส่ง ฉันจะต้องจ้างคนให้ซื้อมันทุกครั้งที่ฉันอยากกินขนม”

“มีร้านอยู่ใกล้บ้านฉันเหมือนกัน”เกาหยาเห็นด้วยว

“พ่อครัวขนมที่ใจรักได้รับการฝึกฝนโดยสถาบันของอาจารย์โจว มันไม่ใช่อาจารย์โจวที่สอนพวกเขาแต่เป็นนักเรียนของเขา บางครั้ง มันยังเป็นนักเรียนของนักเรียน อย่างไรก็ตาม ขนมหวานที่เรากำลังจะกินวันนี้คือฝีมือของตัวเขาเอง”หวงเทียนปู้อดกล่าวแทรกไม่ได้

“มาลองดูสิ”หลินฮวงเชิญด้วยรอยยิ้ม เขาเองก็หยิบขึ้นมาชิ้นหนึ่งเหมือนกัน

“เหมือนกับได้ขึ้นสวรรค์!”เซี่ยหยูและเกาหยาร้องออกมาพร้อมกัน

“ต่อให้ฉันกินวันละสิบปอนด์ก็ไม่มากไป”จ้าวตงตักขนมเข้าปากทันที

“ตามจริงแล้ว ฉันไม่ใช่คนชอบของหวาน แต่ถ้าเป็นอันนี้ฉันขอบอกได้ว่าฉันกินได้ทุกวัน”ซุนจ้าวกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“หัวหน้า ผมคิดว่าเราควรรวมอาจารย์โจวไว้ในการร่วมมือด้วย ให้เขาทำงานให้เราสักสามวันต่อเดือนเหมือนกัน!”จ้าวตงประกาศด้วยน้ำเสียงอู้อี้

“หากสามวันไม่ได้ วันเดียวก็พอแล้ว!”เซี่ยหยูเสนอ

ซุนจ้าวพูดไม่ออก

“เราไม่อาจตัดสินใจแทนอาจารย์โจวได้ แต่ในเมื่อเขาดันอยู่ที่นี่ ผมก็จะพาพวกคุณไปเจอเขาหลังการหารือเราจบลง พวกคุณควรไปคุยกับเขาเอง”หลินฮวงกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“จักรพรรดิหลิน คุณเป็นคนดีมาก!”เกาหยาร้องอย่างยินดี