ตอนที่แล้วเทพราชันเก้าตะวัน ตอนที่ 0268 [อ่านฟรี]
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปเทพราชันเก้าตะวัน ตอนที่ 0270 [อ่านฟรี]

เทพราชันเก้าตะวัน ตอนที่ 0269 [อ่านฟรี]


ติดตามการแจ้งเตือนตอนใหม่ที่แฟนเพจ

Facebook Fanpage กดเลย

••••••••••••••••••••

นิยายอื่นที่ทางค่ายแปล

สารบัญ ARK [จบแล้ว]

••••••••••••••••••••

ตอนที่ 269 : โทเทมต้นไม้

ฉินหยุนยินดีไม่ใช่น้อย ตอนนี้เขามั่นใจแล้วว่าโมโมเป็นภูติอสูรระดับพระแม่ของจริง

หลังได้ยินเสียงที่ด้านนอก โมโมซึ่งอยู่ภายในไข่มุกเม็ดแรกจึงตะโกนถามอย่างเป็นกังวล “พี่หยุน อย่าได้ส่งข้ากลับคืน ข้าไม่คิดอยากกลับไป ข้าเพียงต้องการร่วมทางกับท่าน ท่านต้องเชื่อข้า ข้าจะนำผลประโยชน์มาสู่ท่าน ขอร้อง อย่าได้ส่งข้ากลับไป ข้าขอร้อง...”

โมโมร้องขออย่างสุดแรง ใบหน้างดงามของนางพลันเปี่ยมด้วยน้ำตา ดวงตาสีเขียวคู่นั้นหลั่งน้ำตาออกไม่หยุด สภาพที่เห็นชวนให้เขารู้สึกเวทนา

ฉินหยุนมองที่ภูติอสูรของตนในไข่มุกเม็ดแรก เขารู้สึกหัวใจอ่อนยวบ กระทั่งว่านางไม่ร้องขอด้วยท่าทีน่าเวทนาเพียงนี้ เขาก็ไม่คิดส่งนางกลับคืนอยู่แล้ว

“อาจารย์... เรื่องนี้มีเหตุผลใดกัน? พวกนั้นชัดเจนว่ายอมปล่อยมือจากเจ้าตัวน้อยนี่แล้ว เหตุใดจึงคิดอยากได้กลับคืน?” ฉินหยุนเอ่ยถาม “ท่านต้องทราบ ว่าข้าเดิมพันทรัพย์สินทั้งหมดไปกับการประมูลครั้งนี้เลยทีเดียว”

ตู้ก่วยตอบ “ทางเบื้องบนของสถาบันยุทธ์ชิงเสวียนไม่ได้บอกข้ามากนัก หลังพวกเขาได้พบชายชราจากตำหนักดวงดาววิญญาณสีคราม พวกเขาก็พลันเปลี่ยนการตัดสินใจเสียอย่างนั้น! พวกเขายินดีมอบแต้มเสวียนกลับคืนแก่เจ้า ทั้งยังจะมอบไข่ผลึกแก้วสัตว์อสูรแก่เจ้าอีกห้าฟอง!”

“แล้วหากข้าไม่ตกลงละขอรับ?” ฉินหยุนเผยสีหน้าลำบากใจออกมา

ตู้ก่วยขมวดคิ้ว “ข้าไม่อาจทราบแล้ว โดยสรุป เจ้าตัวน้อยนี้มีอำนาจมากกว่าตัวอื่น เพราะเหตุนั้นพวกเขาจึงคิดเร่งรีบนำกลับคืน หากเจ้าไม่ตกลง พวกเขาคงส่งคนมาไม่เลิกแน่”

“จริงสิ แล้วเจ้าตัวน้อยนั่นละ?”

ฉินหยุนกล่าวด้วยความลังเล “เจ้าตัวน้อยนั่นอยู่สภาพย่ำแย่ขอรับ ข้ายังไม่ทันได้ประโยชน์อันใดจากมันเลย และข้าไม่คิดส่งมันกลับคืนด้วย! ในเมื่อเจ้าตัวน้อยทำให้พวกเขาอยากได้กลับคืนเพียงนี้ ก็หมายความว่ามันต้องมีเรื่องใหญ่อยู่เบื้องหลังแน่”

“ฉินหยุน เจ้าตัวน้อยนั่นเลี้ยงดูยากนัก เจ้าไม่อาจเลี้ยงดูได้ง่าย ทางที่ดีควรคิดให้ดีกว่านี้” ตู้ก่วยตอบ

“ขอรับ ข้าตัดสินใจแล้วว่าจะเลี้ยงดูเจ้าตัวน้อยนี่” ฉินหยุนพยักหน้ารับ “อาจารย์ ที่นี่มีต้นไม้ที่ดีอยู่บ้างไหมขอรับ?”

“ต้นไม้ที่ดีหรือ? แน่นอนว่าต้องมี ที่นี่คือต้นไม้สมบัติตะวันดารานะ!” ตู้ก่วยเงยหน้าขึ้น มองไปยังต้นไม้สูงเสียดแทงหมู่เมฆและยิ้มออก

ฉินหยุนทราบดีว่าต้นไม้นี้ดีเยี่ยม แต่เขาไม่อาจนำมันสู่มิติของไข่มุกเม็ดแรกได้

“กิ่งต้นไม้สามารถนำออกมาได้หรือไม่ขอรับ?” ฉินหยุนชี้ไปยังกิ่งไม้หนาและเอ่ยถาม

“อย่างไรแล้ว มันก็มีอยู่มากมาย อย่าทำลายทั้งต้นย่อมไม่เป็นไร” ตู้ก่วยโบกมือตอบคำ “เช่นนั้นข้ากลับไปแจ้งต่อพวกเขาก่อน ว่าเจ้าไม่ตกลงส่งมอบกลับคืน ให้พวกเขาตัดสินใจเสีย”

“ขอรับ รบกวนท่านอาจารย์แล้ว!” กล่าวคำจบ ฉินหยุนทะยานขึ้นสู่อากาศ นำกระบี่แก่นจิตออกมา สับฟันที่กิ่งไม้ยาวกว่ายี่สิบเมตรออกมาท่อนหนึ่ง

กิ่งก้านนี้ค่อนข้างใหญ่โต กระทั่งใบไม้ยังใหญ่ราวอ่างล่างหน้าแล้ว ทั้งยังเป็นใบใหม่ที่เพิ่งผลัดออกมา พวกมันล้วนเขียวและเรืองแสงสีเขียวเจือจางออกมา

เขาวางกิ่งไม้นี้ลงในพื้นดินขนาดใหญ่ของไข่มุกเม็ดแรก เป็นเขาทำราวกับนำกิ่งไม้นี้มาปลูกให้เป็นต้นไม้

ได้เห็นดังนี้ โมโมยินดีไม่น้อย นางกระทั่งบินไปมารอบต้นไม้ หลบเข้าออกใบไม้ใหญ่ไปมาไม่คิดหยุด

“โมโม หากพวกนั้นต้องการนำเจ้ากลับไป ข้าอาจจะไปจากที่นี่เอง อย่าได้กังวล” ฉินหยุนแสดงความแน่วแน่ให้ภูติอสูรของตนเองได้เห็น

เด็กสาวตัวน้อยรู้และเข้าใจเขาเป็นอย่างดี นางเชื่อมั่นในตัวเขาไม่ใช่น้อย กระทั่งทำเสมือนเป็นคนในครอบครัว เขาจะยอมปล่อยนางไปได้อย่างไร?

“พี่หยุน ท่านได้รับกิ่งไม้นี่จากที่ใดหรือ? ต้นไม้ที่สามารถเรืองแสงได้แม้กระทั่งตัวกิ่ง ถือว่าทรงพลังยิ่ง” โมโมกล่าวขณะนั่งลงที่ใบไม้ใหญ่

“ข้าอยู่ในตัวต้นไม้ใหญ่นี่เอง มีอะไรหรือ? เจ้าทราบเรื่องราวของต้นไม้นี้ด้วย?” ฉินหยุนเองก็ทราบว่าต้นไม้สมบัติตะวันดาราไม่ธรรมดา เขาจึงเร่งรีบเอ่ยถาม

ฉินหยุนใช้พลังจิตส่งเสียงและส่งถ่ายเข้าสู่ไข่มุกเม็ดแรกเพื่อสนทนากับภูติอสูร

“ต้นไม้ที่สามารถเติบโตผ่านกาลเวลา ยิ่งมายิ่งใหญ่โต หมายความถึงต้องมีโทเทมในต้นไม้นั่น! หากให้ข้าออกไป ข้าอาจหาโทเทมของต้นไม้นี้ได้!”

โดยทันที ฉินหยุนปลดปล่อยภูติอสูรออก ให้นางนั่งที่บนไหล่ของเขา

“ข้างบนนั่น!” โมโมหลับตาไปครู่หนึ่ง นางสัมผัสได้รวดเร็วพร้อมชี้บอก

ฉินหยุนเร่งรีบเดินออกจากถ้ำต้นไม้ด้วยวความเร็วสูง

เมื่อออกสู่ภายนอกแล้ว เขาทะยานร่างขึ้นด้านบน

ที่ราวเจ็ดสิบเมตร โมโมบอกให้เขาหยุด

“ที่ความสูงเท่านี้ ท่านสามารถเข้าสู่ตรงกลางของต้นไม้ใหญ่นี้ได้หรือไม่? ข้างในเป็นแก่นภายในที่เก่าแก่มาก โทโทมต้องอยู่ภายในแก่นนั่น!”

ฉินหยุนวนรอบต้นไม้ ไม่ช้าจึงพบถ้ำไม้ที่ว่างเปล่า

เมื่อเข้าในถ้ำต้นไม้ เขาเริ่มขุดลึกลงไป ผ่านไปครึ่งชั่วโมงได้ ในที่สุดก็ถึงพื้นที่ว่างตรงกลางของต้นไม้ใหญ่

ที่ตรงกลางของบริเวณนี้ มันเป็นเสาผลึกแก้วโปร่งแสง!

พอฉินหยุนได้เห็นแก่นผลึกแก้วโปร่งแสง เขาอดไม่ได้ที่จะมึนงงไปวูบ!

เป็นเพราะที่ส่วนลึกของสุสานราชวงศ์เทียนเชี่ยว มันก็มีเสาผลึกแก้วคล้ายกันนี้อยู่ในห้องหินทรงกลม

มันคือแหล่งพลังงานที่คอยรักษาสุสานราชวงศ์เทียนเชี่ยวเอาไว้

“โมโม เจ้าทราบหรือไม่ว่าเสาผลึกแก้วนี้คือสิ่งใด?” ฉินหยุนเดินวนรอบเสาผลึกแก้ว สำรวจภายในอย่างตั้งอกตั้งใจ

ครั้งยังอยู่ในสุสานราชวงศ์เทียนเชี่ยว เขาได้รับปากกาลึกล้ำสะท้อนจิตและจารึกวิญญาณมา

“สิ่งนี้คือแก่นภายในของต้นไม้ใหญ่! โทเทมถูกซ่อนเอาไว้ด้านใน ข้าเห็นมัน” ภูติอสูรลอยวนรอบเสาผลึกแก้วและกล่าว “ให้ข้าทดลองดู ว่าสามารถอ่านโทเทมนี้และนำสู่ร่างกายของท่านได้หรือไม่”

ดวงตาฉินหยุนเบิกออกกว้างขณะมองเสาผลึกแก้ว เพียงแต่เห็นลำแสงสีขาวส่องสว่างอยู่ภายใน ไม่คล้ายจะเห็นโทเทมแต่อย่างใด

ทว่า เขารู้สึกว่าไม่แปลกที่โมโมจะพูดถึงในสิ่งที่มีแต่นางสามารถเห็น

“โทเทมอยู่ที่ใดกัน? ข้าไม่เห็น!” ฉินหยุนเคลื่อนเข้าไปใกล้ ดวงตาแทบจะสัมผัสกับเสาผลึกแก้ว กระนั้นก็ยังไม่อาจมองเห็น

“แน่นอนว่าท่านไม่อาจเห็น! โทเทมของต้นไม้นี้ อยู่ในรูปลักษณ์ของร่างวิญญาณ แน่นอนว่าท่านไม่อาจเห็น แต่ข้าสามารถเห็นมันได้” โมโมยิ้มและกล่าว “พี่หยุน โทเทมจะดีที่สุดก็ต่อเมื่ออยู่ในร่างวิญญาณ ท่านตัดสินใจได้หรือยังว่าจะนำโทเทมไปวางไว้ที่ใด”

ฉินหยุนมีสามวิญญาณยุทธ์ สองในนั้นได้รับโทเทมราชสีห์สวรรค์และมังกรพยัคฆ์ไปเรียบร้อยแล้ว

ตอนนี้ เขาเหลือแต่วิญญาณยุทธ์ตะวันทมิฬที่ว่าง

“ใส่ไว้ที่ตันเถียนข้า นั่นเป็นเพียงที่เดียวที่ข้าจะนำโทเทมไปวางไว้ได้” ฉินหยุนตอบ “ต้องการอย่างอื่นอีกหรือไม่?”

“ไม่ต้อง เพียงนอนที่พื้น หลับตาลง ผ่อนคลายร่างกาย” นางกล่าวคำจบ ร่างนั้นจึงปกคลุมด้วยแสงสีขาว

นางควบคุมเส้นใยแห่งแสงให้ประทับลงที่ตันเถียนของฉินหยุน นำพวกมันสู่แก่นภายในตะวันทมิฬที่ตันเถียนของเขา

“โมโม ด้วยวิธีนี้ไม่เป็นการทำร้ายต้นไม้ใหญ่หรือ?” ฉินหยุนเอ่ยถามเป็นกังวล ต้นไม้สมบัติตะวันดารา มีความสำคัญต่อตู้ก่วยยิ่ง เขาไม่ปรารถนาทำร้ายต้นไม้นี้

“ข้าไม่ทำร้ายต้นไม้ เพียงคัดลอกโทเทมและผสานรวมกับวิญญาณยุทธ์ท่าน มันไม่นับเป็นการทำร้ายต้นไม้แต่อย่างใด ทว่าโทเทมนี้จะนับเป็นทารก ต้องใช้เวลายาวนานเพื่อเติบโต ค่อยเป็นท่านใช้งานมันได้ในภายหลัง” โมโมเห็นความตระหนักของฉินหยุนที่มีต่อต้นไม้ นางอดปลื้มยินดีไม่ได้

“อืม ครั้งที่ข้าได้รับโทเทมราชสีห์สวรรค์และมังกรพยัคฆ์ มันทำเอาข้าเข้าสู่ห้วงสมาธิชั่วระยะเวลาหนึ่งเลย” ฉินหยุนพยักหน้ารับ ลอบถอนหายใจภายในต่อพลังอำนาจของภูติอสูรตนนี้ เหตุใดนางสามารถผสานโทเทมต้นไม้เข้าสู่วิญญาณยุทธ์ตะวันทมิฬได้รวดเร็วเพียงนี้กัน?

โมโมตอบคำ “โทเทมต้นไม้หาได้ยากยิ่ง! เทียบเปรียบกับโทเทมสัตว์และโทเทมอาวุธ พวกมันหาได้ยากกว่ามาก ข้าไม่มั่นใจถึงพละกำลังของโทเทมนี้ แต่มั่นใจว่าต้องมีประโยชน์อย่างยิ่งแน่นอน”

ฉินหยุนลุกขึ้นยืน มองที่เสาผลึกแก้ว เขาสงสัยว่าสุสานราชวงศ์เทียนเชี่ยวเอง ก็มีโทเทมซ่อนเอาไว้เช่นเดียวกัน

“ออกไปกันดีกว่า! สถานที่นี้ไม่ควรให้ผู้อื่นพบเจอ!”

ฉินหยุนเก็บซ่อนภูติอสูร เดินออกจาก “ตันเถียน” ของต้นไม้สมบัติตะวันดารา เมื่อออกมาแล้วเขาจึงผนึกถ้ำต้นไม้แห่งนี้

“พี่หยุน โทเทมต้นไม้ที่ข้าเพิ่งช่วยท่านได้รับ ใช้พลังงานข้าไปอย่างมหาศาล บางทีอีกสองหรือสามวันข้าน่าจะหิวอีกครั้ง ต้องขออภัยแล้ว” โมโมกล่าวเสียงเล็กบอกเล่า

“อย่าได้ห่วง ข้าจะช่วยเจ้าหาอาหารโดยเร็วที่สุดเอง” ฉินหยุนยิ้มตอบ

สำหรับโมโมที่ช่วยให้เขาได้รับโทเทมต้นไม้ซึ่งหายาก กระทั่งว่าต้องใช้แก่นอสูรระดับวิญญาณจำนวนหนึ่ง ก็ถือว่าคุ้มค่าอย่างไม่อาจเทียบเปรียบ

“พี่หยุน ข้าเพิ่งผลัดเปลี่ยนปีกคู่ไป หากพวกมันไม่คิดยอมปล่อยวางต่อข้า เพียงท่านมอบปีกคู่นี้แก่พวกมัน และบอกว่าเป็นข้าหิวจนตาย พวกนั้นจะไม่สร้างความลำบากให้แก่ท่าน”

ฉินหยุนนำเอาปีกคู่บางโปร่งแสงออกจากมิติเก็บของ พวกมันมีขนาดเล็กยิ่ง ทว่าก็งดงามยิ่งเช่นเดียวกัน ราวกับถูกสร้างขึ้นจากผลึกแก้วที่พิเศษมาก

เมื่อเก็บปีกคู่นี้ด้วยความระวัง เขาจึงกลับไปยังถ้ำต้นไม้ของตนเอง เพื่อรอฟังข่าวคราวจากตู้ก่วย

ตู้ก่วยมีสถานะสูงส่งในสถาบันยุทธ์ชิงเสวียน หากไม่แล้ว เบื้องบนของสถาบันยุทธ์จะต้องมาเจรจากับฉินหยุนเรื่องภูติอสูรด้วยตัวเองแน่

ฉินหยุนรอคอยที่ถ้ำต้นไม้กว่าชั่วโมง จึงค่อยได้ยินเสียงตู้ก่วยตะโกนขึ้นจากด้านนอก “ฉินหยุน ออกมาสักประเดี๋ยว”

เขาเร่งรีบเดินออกไป พร้อมกันนี้รู้สึกถึงออร่าแข็งแกร่ง เป็นยอดฝีมือขอบเขตวรยุทธ์เต๋าจำนวนหนึ่งอยู่ด้านนอก!

เมื่อออกมาแล้ว เขาจึงพบตู้ก่วยและพานต้าเหว่ย

นอกจากทั้งสอง ยังมีชายชราอีกห้าคนที่มีหนวดเคราและเส้นผมสีขาว ยาวจนแทบถึงเอว ทั้งใบหน้ายังเหี่ยวย่นมากนัก

สามคนสวมใส่ชุดสีขาว อีกสองสวมใส่ชุดสีน้ำเงิน หมายความถึงมาจากตำหนักดวงดาววิญญาณสีคราม

“ฉินหยุน ข้าได้ยินว่าเจ้าไม่ยินดีส่งมอบภูติอสูรตนนั้นหรือ? ข้อเสนอที่พวกเรามอบให้ถือว่าดีไม่น้อย ทางที่ดีเจ้าอย่าได้โลภมากจนเกินไป” ชายชราร่างอ้วนท้วนกล่าวคำเย็นชา

“ภูติตัวนั้นเป็นข้าซื้อมา มันตกเป็นของข้า เหตุผลใดกันที่ข้าต้องส่งของของข้าไปที่อื่น?” ฉินหยุนแค่นเสียงตอบ “ย้อนกลับไป เป็นท่านยอมปล่อยภูติอสูรตนนี้ออกมา กระทั่งนำขายในงานประมูล เหตุใดจึงคิดกลับคำเสียแล้วเล่า?”

“เด็กหนุ่มที่โอหัง บังอาจนักที่กล้าโต้เถียงกลับ!” ชายชราร่างอ้วนคำรามกราดเกรี้ยว เป็นเขาผลักฉินหยุนจนร่างถอยกลับ

ตู้ก่วยเร่งรีบเดินเข้ามา ยืนหยัดตรงหน้าฉินหยุน เขาออกปาก “ผู้อาวุโสจาง คนหนุ่มย่อมต้องมีความทะนง ทั้งยังเป็นท่านที่ผิดตั้งแต่แรก”

“ข้าหรือผิด? ข้าบอกให้เขารู้แจ้ง เป็นเขาทราบว่าภูติอสูรตนนั้นล้ำค่ายิ่ง จึงคิดอยากเก็บเอาไว้กับตนเอง” ผู้อาวุโสจางกล่าวตอบกราดเกรี้ยว

“ฮึ! พวกท่านนำออกขายในงานประมูล ข้าเข้าไปซื้อมา ตอนนี้เป็นของข้า ข้าอยากทำอะไรกับมันย่อมเป็นสิทธิ์ของข้า ไม่ใช่ธุระกงการของพวกท่าน!”

ฉินหยุนเองก็มีโทสะ ภูติอสูรตัวนี้เขาซื้อมาจริงอย่างไม่อาจปฏิเสธได้ แต่แล้วตาเฒ่าต่ำช้าตรงหน้ากลับทำเหมือนยังเป็นเจ้าของอยู่ นี่ไม่ต่างอะไรกับการตบทรัพย์ในที่แจ้ง

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด