ตอนที่แล้วบทที่ 119 ราชาปีศาจ โปวชุน
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 121 ชายหญิงอยู่ตามลำพัง

บทที่ 220 ข้ามผ่านทะเลกับหญิงงาม


บทที่ 220 ข้ามผ่านทะเลกับหญิงงาม

เขาถูกหิ้วโดยเซี่ยซินหยาน เหนือทะเลกว้างใหญ่ ฉื่อหยานยังคงเต็มไปด้วยความตกใจ

มือใหญ่นั้นสามรถฉีกผ่านพื้นที่ได้ อีกทั้งยังปลดปล่อยกลิ่นอายปีศาจออกมามากมาย และยังสามารถคว้าจับเสี่ยวฮานยี่ผู้เป็นนักรบในนภาที่สองของระดับนภาไปได้

นั่นเป็นพลังที่ฉื่อหยานรู้สึกหวาดกลัวเป็นอย่างมาก , ในขณะเดียวกันเขาก็ตระหนักได้ว่าหนทางการฝึกฝนของเขายังคงอยู่อีกยาวไกล

ด้วยความสับสนในความคิดของเขา ฉื่อหยาน จู่ๆก็จมลงไปในความคิด

สีหน้าของเขาเปลี่ยนไป ฉื่อหยานรีบมองไปที่เซียซินหยาน ก็พบว่ากำลังมีเลือดไหลออกมาจากปากของนางมันและมันไหลลงมาถึงคอ

" เจ้าเจ็บหรือไม่ ? " ฉื่อหยานถามด้วยความห่วงใย

" เส้นแสงปีศาจพุ่งมาที่ข้า และข้าก็ได้รับบาดเจ็บเมื่อประทะกับมัน มันทำให้หัวใจและปอดของข้าได้รับบาดเจ็บ . " เซี่ยซินหยาน ตอบอย่างใจเย็น " เมื่อจิตวิญญานจุติของข้าหายไป เมื่อถึงตอนนั้น ข้าก็จะไม่อยู่แม้ในระดับหายนะ . เจ้า….ภาวนากับพระเจ้าเสียเถอะ .

ฉื่อหยาน ก็ประหลาดใจ

จากมุมมองของเขา เขาไม่เห็นแม้แต่เกาะหรือเรือแม้แต่ลำเดียว จะต้องใช้โชคจำนวนมากถึงจะรอดไปได้

เขานั้นคิดว่าเซียซินหยาน จะพาเขาไปยังเกราะได้โดยใช้จิตวิญญานจุติ แต่ความหวังของเขาก็ต้องหายไป

" ถึงเวลาแล้ว " ร่างของเซี่ยซินหยาน ก็สั่นเทาและประกายความเสียใจก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของนาง นางเหลือบมองไปที่ฉื่อหยานและเย้ยหยัน " ข้าไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ ว่าข้าต้องมาตายกับลาโง่ "

แล้วร่างกายที่อ่อนแอของเซียซินหยานก็ล่วงหลนลงไป และมือของนางที่หิ้วฉื่อหยานอยู่ , ก็เริ่มที่จะสูญเสียความแข็งแรงไปเช่นกัน

ใบหน้าของเขาแข็งตรึง, ฉื่อหยานคว้ามือของเซี่ยซินหยาน และตกลงไปในทะเลด้วยกัน

" ซู่ ! "

ฉื่อหยานและเซี่ยซินหยานตกลงไปในทะเลประมาณสิบสองเมตร หลังจากนั้นพวกเขาก็จมอยู่เช่นนั้น

น้ำทะเลที่มีรสเค็มก็ทะลักเข้าไปในปากและจมูกของฉื่อหยาน ทำให้เขายากที่จะหายใจ

เซี่ยซินหยานนั้น ถูกทำร้ายจากเส้นแสงปีศาจและจิตวิญญานจุติของนางก็ได้หมดไป นั่นทำให้นางหมดสติลงไปทันที

อยู่กลางทะเล ฉื่อหยานกลั้นหายใจและเอาแขนของเขาโอบไปที่เซี่ยซินหยาน และเตะขาว่ายน้ำเพื่อขึ้นไปบนพื้นผิว

" ฟูวว ~ "

ในที่สุด ฉื่อหยาน โผล่ออกมาจากใต้ทะเล และหายใจเอาอากาศบริสุทธิ์เข้าไป เขาลอยอยู่ผิวน้ำพร้อมกับมีเซี่ยซินหยานในอ้อมแขน เขากำลังตระหนักว่าควรทำสิ่งใดต่อไป

ในทะเลที่กว้างใหญ่ เขาต้องขยับขาของเขาอย่างต่อเนื่อง และต้องโคจรพลังปราณลึกลับอยู่ตลอดเวลา เพื่อให้หัวของพวกเขาทั้งสองสูงเหนือผิวน้ำ แต่พลังปราณลึกลับของเขาต้องหมดแน่นอน หากยังไม่สามารถพบเจอเกราะ และพวกเขาก็จะจมลงไป

ขณะที่ลอยอยู่ในทะเล ฉื่อหยาน มองไปรอบๆ แต่ทั้งหมดที่เขาเห็นคือมีเพียงทะเลที่ไม่มีสินสุดเท่านั้น

ในอ้อมแขนของเขาเซี่ยซินหยานที่มีผ้าคลุมหน้ากำลังสลบอยู่ และเขาจะได้เห็นใบหน้าที่แสนบอบบางของนาง เสื้อของนางเปียกด้วยน้ำ ทำให้มันติดกับร่างกายของนางและทำให้เปิดเผยสัดส่วนร่างกายของนางออกมามันน่าดูชมเป็นอย่างยิ่ง

ฉื่อหยานอุ้มนางยู่ในอ้อมแขนของเขาและเขาก็รู้สึกถึงส่วนโค้งเว้าจากร่างกายของนางได้อย่างชัดเขน แม้ในสถานการณ์ที่สิ้นหวังเช่นนี้ ฉื่อหยานก็ยังคงรู้สึกตื่นเต้นและมีอารมณ์

เซี่ยซินหยาน เป็นหญิงงามที่ หาได้ยาก และตอนนี้ ร่างกายที่มีเสน่ห์ของนางก็กำลังแนบชิดอยู่ใกล้กับเขา ฉื่อหยานรู้สึกได้ว่า สถานการณ์ตอนนี้ช่างเป็นปัญญหายิ่งนัก

ฉื่อหยานเก็บอารมณ์ไว้และหายใจเข้าออกลึกๆ พยายามที่จะไม่คิดเรื่องร่างกายที่เร่าร้อนของเซียซินหยาน และหลังจากนั้นไม่กี่นาที เขาก็สงบลง

อย่างแรกข้าต้องหาที่ยืน !

ด้วยใบหน้าจริงจัง ฉื่อหยานก็ปล่อยพลังจิตวิญญาณของเขาออกมาและขยายในทุกทิศทาง เขารู้สึกได้ถึงปลามากมายในทะเลอย่างไรก็ตาม ภายในระยะพันไมล์ เขาก็ไม่สามารถพบเจอผืนแผ่นดินที่สามารถยืนได้เลย

เหนือผิวน้ำ ฉื่อหยานกระพริบตา เขาตัดสินใจและเริ่มที่จะเคลื่อนไหวทางตะวันออก

เพื่อทำให้เซี่ยซินหยานอยู่เหนือผิวน้ำ ฉื่อหยานจึงอุ้มนางไปอยู่บนหลังของเขา

หน้าอกที่อวบกลมทั้งสองแนบติดชิดกับหลังของเขา ,และก็ , อีกครั้ง , ร่างกายของฉื่อหยานถูกกระตุ้นขึ้นมา

ผู้หญิงที่อยู่บนหลังของเขาตอนนี้มีรูปร่างที่ยอดเยี่ยมและเร่าร้อนที่สุดเท่าที่เขาเคยพบ และนิสัยของนางก็เป็นหญิงสาวรักนวนสงวนตัว นั่นทำให้น่าสนใจยิ่งนัก

และตอนนี้นางกำลังหลับตาและพิงหลังของเขาอยู่ . . . . . . .

แม้ว่าฉื่อหยาน จะเฝ้าบอกตัวเองว่า มันไม่ใช่เวลาที่จะคิดเรื่องพวกนี้ แต่เขาก็ถูกครอบงำด้วยความคิดพวกนั้นจากหญิงงามที่อยู่บนหลัง

ขณะที่เซี่ยซินหยาน อยู่บนหลังของเขา ฉื่อหยานเริ่มโคจรพลังปราณลึกลับของเขา ทำให้เขาว่ายน้ำได้เร็วขึ้นและเร็วขึ้นเรื่อยๆ ในขณะเดียวกัน เขาใช้พลังจิตวิญญาณของเขานำออกไป

ในขณะเดียวกันเขาก็ต้องต่อสู้กับความต้องการของเขาที่เกิดขึ้นในจิตใจด้วยเหตุผล

ดวงอาทิตย์หายไปในหมู่เมฆและดวงจันทร์ก็ ปีนขึ้นสูงสู่ท้องฟ้า พลังของดวงดาวเข้ามาในร่างของฉื่อหยาน และอัดแน่นกันในจิตใจของเขา

แต่น่าเสียดายที่เขาไม่สามารถใช้จิตวิญญานดวงดาวได้

ผ่านไปหนึ่วัน ฉื่อหยานยังคงว่ายไปทางทิศตะวันออกในขณะที่แบกเซี่ยซินหยานอยู่บนหลังของเขา

และอีกวันก็ผ่านไป ฉื่อหยานก็ยังว่ายอยู่เช่นเคย ตอนนี้พลังปราณลึกลับของเขากำลังจะหมดลง

พลังจิตวิญญาณของเขาก็หมดลงเช่นกันเขาไม่สามารถสังเกตุสภาพแวดล้อมรอบๆเขาได้อีกต่อไป

ตอนนี้เขาเคลื่อนไหวไปข้างหน้าและหวังว่าเขาจะโชคดีพอที่จะเจอเกาะสักแห่งหนึ่ง แม้จะเป็นหินสักก้อน เขาก็พอใจแล้ว เขาต้องการที่จะหาสถานที่เพื่อยืนและฟื้นฟูพลังปราณลึกลับของเขา

ในทะเล เขาไม่กล้าหยุดเคลื่อนไหวเพราะเขากลัวว่าจะจมลงไป

อีกวันก็ผ่านำ้นไป

ตอนนี้เขาเหลือพลังปราณลึกลับในร่างกายของเขาน้อยเต็มที และเซี่ยซินหยานก็ยังคงสลบอยู่อีกทั้งพลังปราณลึกลับในร่างของนางเองก็ผิดปกติเป็นอย่างมาก

วันนั้นเอง ฉื่อหยาน ก็หมดแรงและเขาก็คิดว่าเขาจะใช้พลังงานเชิงลบดีหรือไม่

เมื่อเขาใช้พลังงานด้านลบ เขาจะเคลื่อนไหวได้อย่างรวดเร็วในเวลาสั้นๆ แต่เมื่อผลของมันหมดลง

ผลกระทบของมันจะทำให้เขาจมแน่นอน !

เขามีความคิดว่าจะใช้พลังของไข่มุกพลังหยิน แต่ปัจจุบันเขาไม่สามารถใช้มันร่วมกับพลังปราณลึกลับได้

จิตวิญญานแห่งดวงดาวนั้นดูดซับพลังจากดวงดาวมา แต่เมื่อไม่มีวิชาจิตวิญญานต่อสู้ของพรรคสามเทพเขาก็ไม่อาจควบคุมมันได้เลย

ตกดึก

ดวงจันทร์เป็นเหมือนจานอยู่บนท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว และสายลมทะเลก็ลูบไล้ผ่านผิวของเขา

แต่ฉื่อหยาน ก็ไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะเพลิดเพลินกับความงาม เป็นพลังปราณลึกลับของเขาที่กำลังจะหมดลง ถ้าเขายังไม่สามารถหาพื้นดินได้ เขาคิดว่า เขาจะต้องจมลงไปในทะเลก่อนรุ่งสางแน่นอน

และตอนนั้นเอง ฉื่อหยาน ก็ได้ตัดสินใจแล้วว่าเขาจะใช้พลังงานเชิงลบของเขาทันทีที่พลังปราณลึกลับหมดไป

" ฉื่อ . . . ฉื่อหยาน " ทันใดนั้นเสียงกระซิบที่อ่อนนุ่มของผู้หญิงก็ดงมาจากข้างหลังของเขา

ฉื่อหยานก็ดีใจเป็นอย่างมากและเขาก็หันศีรษะของเขาไปทันที

เซี่ยซินหยาน พิงอยู่กับหลังของเขาและศีรษะของนางก็ถูกวางลงบนไหล่ซ้ายของเขา เป็นฉื่อหยาน ที่หันไป และริมฝีปากของเขาก็กดลงบนริมฝีปากของนางโดยบังเอิญ

ฉื่อหยานรู้สึกราวกับว่ามีกระแสไฟแล่นผ่านร่างทั้งร่างและดวงตาของเขาก็เกิดประกายบางอย่าง นี้ทำให้เขาเต็มไปด้วยความปรารถนา อย่างไรก็ตาม เขาก็รีบหันคอของเขากลับมาและถอยมันห่างจากริมฝีปากสีแดงเซี่ยซินหยาน

ดวงตาของเซียซินหยานเต็มไปด้วยความโกรธ และนางก็จ้องมองไปที่เขาอย่างเย็นชา

" ข้าไม่ได้ตั้งใจ.. " จากนั้นฉื่อหยานพูดออกมาเรียบๆ " แต่ว่าข้านั้นแบกเจ้าอยู่ตลอดเวลา ฉะนั้นข้าจึงมีสิทธิ์ทำอะไรก็ได้ตามที่ข้าต้องการ "

สีหน้าของเซี่ยซินหยานเปลี่ยนไปเล็กน้อย นางพยายามดิ้นรนออกจากแผ่นหลังของฉื่อหยาน

และหน้าอกของนางก็ลูบไล้ไปบนแผ่นหลังของฉื่อหยานนั้นทำให้เขารู้สึกปรารถนามากขึ้น .

" หยุด...อย่าขยับ " ฉื่อหยาน ' อัดอั้นเป็นอย่างมาก ' ในขณะที่เขาพยายามจะหยุด เซี่ยซินหยาน และเขาก็พูดขึ้นอย่างเร็ว ด้วยใบหน้าสีแดงของเขา " จะดีกว่าถ้าเจ้าไม่เคลื่อนไหวใดๆ ถ้าเจ้าไม่อยากตาย "

ด้วยความปรารถนาที่ปรากฏขึ้นในดวงตาของฉื่อหยาน ทำให้เซี่ยซินหยานรู้ทันทีว่าที่นางกำลังทำอยู่นั้นไม่สมควร

ในทันที ใบที่ซีดของนาง ก็กลายเป็นสดใสและมีสีแดงเหมือนกับแอบเปิ้ล

เซี่ยซินหยานรู้สึกอายเป็นอย่างมาก

นางนั้นมีความภาคภูมิใจของตระกูลเซี่ย นางนั้นขยันฝึกฝนตั้งแต่อายุยังน้อย

แต่ทุกๆปีจนถึงปีนี้ นางก็ได้อุทิศตัวเองเพื่อการฝึกฝน และ ไม่เคยสนใจชายใดเลย

อย่างไรก็ตาม วันนี้นางกับต้องมาติดอยู่กับแผ่นหลังของเจ้าลาโง่นี่ โดยที่หน้าอกของนางเองก็ยังกดลงกับหลังของเขา

เซี่ยซินหยาน รู้สึกอับอายและอยากจะฆ่าฉื่อหยานเป็นอย่างมาก , ถ้าไม่ใช่ความจริงที่ว่า นางนั้นไม่มีพลังเหลือแล้วนางจะลงมือแน่นอน

นางจ้องไปที่ฉื่อหยาน , และแก้มของเซี่ยซินหยานก็เริ่มแดงมากขึ้น และจังหวะลมหายใจของนางก็เร็วขึ้นเช่นกัน นางอายและโกรธเป็นอย่างมาก นางนั้นอยากจะฆ่าฉื่อหยานจริงๆ

" อืม . . . . . . . " ฉื่อหยานสีหน้าก็เปลี่ยนไป ตาของเขาเต็มไปด้วยความปรารถนา " เจ้ากำลังมีอารมณ์อยู่ใช่หรือไม่ ?? "

" หุบปาก ! ! ! " เซียซินหยานก็โกรธเป็นอย่างมาก " ถูกต้อง ข้ามีอารมณ์ ข้ากำลังโกรธอยู่ ! เจ้าถามทำไมเจ้าสารเลว ! ? "

ฉื่อหยานนั้นไม่ได้รู้สึกหงุดหงิดเลย และเขาก็ยังกล่าวต่อว่า "ดี. ข้าไม่คิดว่าเราทั้งคู่จะมีชีวิตรอดได้เกินคืนนี้หลอกนะ เจ้าเองก็เร่าร้อนเป็นอย่างมาก และมันจะเป็นความอัปยศแน่นอนหากเจ้ายังตายในขณะที่บริสุทธิ์อยู่ ข้าดีใจมากที่จะได้ช่วยเจ้าเหลือเจ้าให้พ้นจากความอัปยศนั่น "

" หุบปาก ! ! ! " เซี่ยซินหยานก็ ดิ้นรนและตะโกนออกมา " อย่ามาแตะต้องตัวข้า ! วางข้าลงนะ ! ข้าขอตายทั้งๆที่ยังบริสุทธิ์เสียดีกว่า ! "

" หืมม ! " ตอนนั้นเองจู่ๆฉื่อหยานร้องออกมา " เรารอดแล้ว ! "

[TL. โด่วววว นึกว่าจะมีฉากห่ำหั่นกันกลางทะเล หึ้ยยยย .... ]_______________________________________

ปัจจุบันเรื่องนี้แต่งไปจนถึงตอนที่ 1195 แล้วนะคะ หากสนใจอ่านติดตามได้ที่เพจด้านล่างเลยค่ะ

ติดตามข่าวสารต่าง ๆ ได้ที่เพจของเรา กดตรงนี้ >>GOS เทพเจ้าล่าสังหาร << ฝากกดไลท์กดแชร์เพื่อเป็นกำลังใจให้ผู้แปลด้วยครับ

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด