ตอนที่แล้วบทที่ 173 โฉมงามผู้หลับไหล
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 175 ไม่ได้มาเพื่อสิ่งใด

บทที่ 174 เข้าใจผิด


บทที่ 174 เข้าใจผิด

" เจ้าคนไม่มีหัวใจ ! "

เหอซิงเหมินก่นด่า ดวงตาสดใสของนางกลายเป็นเย็นชา นางจ้องไปที่ฉื่อหยานด้วยความเกลียดชัง และบอกว่า " พี่ซินหยานเป็นแบบนี้ก็เพราะเจ้า , และคุณยังมายิ้มมีความสุขอีก เจ้าสติดีอยู่รึป่าว ! "

นางเอาแต่มองฉื่อหยาน อย่างดูถูก หลังจากที่นางมองไปที่ใบหน้าระรื่นของฉื่อหยาน

เห็นได้ชัดว่า นางนั้นไม่รู้เลยว่าเบื้องหลังฉื่อหยานได้สื่อสารกับเปลวเหมันเยือกแข็ง , และเขาก็ได้ทราบถึงวิธีช่วยเซี่ยซินหยาน . เหอซิงเหมิน นั้นคิดว่าฉื่อหยานกำลังรู้สึกดีและทันทีนางก็เริ่มตำหนิเขา นางรู้สึกขมขื่นอยู่ภายในใจของนางและโกรธอย่างมากที่เห็นฉื่อหยานเนรคุณ

นักรบชูร่าที่อยู่ใกล้ๆก็สับสน เมื่อมองไปยังใบหน้าที่มีความสุขของฉื่อหยาน พวกเขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

แม้แต่โม่ต้วนหุนเองยังบอกว่าเป็นเรื่องยากที่จะรักษาเซี่ยซินหยาน เห็นได้ชัดว่า วิญญานของเซี่ยซินหยานต้องได้รับบาดเจ็บสาหัสแน่นอน แต่ตอนนี้ พวกเขากลับเห็นฉื่อหยานยิ้มหน้าระรื่น นี่จึงทำให้พวกเขาประหลาดใจ

แต่โม่ต้วนหุน นั้นคิดต่างออกไป เขามองไปที่แหวนสายโลหิตของฉื่อหยานพร้อมกับครุ่นคิด

ฉื่อหยาน รู้ดีว่าเหอซิงเหมินนั่นกำลังด่าเขาอยู่ แต่เขาก็ไม่สนใจ เขาเพ้งสมาธิเข้าไปในแหวน และพูดคุยกับเปลวเหมันเยือกแข็งอย่างต่อเนื่อง

" เราจะต้องทำเช่นไร เพื่อที่จะแปลงวิญญาณเป็นพลังวิญญาณบริสุทธิ์ ?"

" มันง่ายมาก " เปลวเหมันเยือกแข็งกำลังรอคำถามนี้จากฉื่อหยาน " เผาไข่มุกรวมวิญญานด้วยเปลวไฟที่พิเศษ เพื่อทำลายความชั่วร้ายทั้งหมดที่อยู่ในไข่มุก แล้วพลังวิญญานที่เหลืออยู่ก็จะเป็นพลังวิญญานบริสุทธิ์ที่สามารถดูดซับได้ "

" เปลวไฟที่พิเศษ " ฉื่อหยานคิดสักครู่ " เจ้าเองก็เป็นหนึ่งในเปลวไฟนภา , เจ้าทำมันได้หรือไม่ ? "

" ไม่ ไม่ ไม่ ! " เปลวเหมันเยือกแข็งตอบทันที " เจ้าต้องใช้เปลวไฟที่มีอุณภูมิร้อน เพื่อเผาผลาญสิ่งชั่วร้ายที่อยู่ในไข่มุกรวมวิญญาน”

แม้ว่าเปลวเหมันเยือกแข็งเป็นหนึ่งในท้องฟ้า แต่เปลวไฟของมันแตกต่างออกไปจากเปลวไฟนภาอื่น เปลวไฟนภาอื่นเต็มไปด้วยความร้อนที่ สามารถเผาทุกอย่างที่ขวางทางได้ แต่เปลวไฟของ เปลวเหมันเยือกแข็ง นั้น มันมีลักษณะตรงข้ามซึ่งมันจะหนาวเย็นไปถึงกระดูก"

ไข่มุกรวมวิญญานนั้นต้องใช้เปลวไฟที่มีอุณภูมิสูงเพื่อปรับแต่ง เปลวเหมันเยือกแข็งไม่สามารถทำได้

" หมายความว่าข้าต้องใช้เปลวไฟนภาอื่นเพื่อปรับแต่งไข่มุกสินะ ? " หัวใจของ ฉื่ิอหยานก็หนักอึ้ง " เปลวไฟนภาเป็นตัวตนที่พิเศษมากบนโลกใบนี้ ต่อให้จำเป็นแค่ไหน มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายทีจะหาเจอ "

" เจ้าไม่ต้องใช้เปลวไฟนภาหลอก " เปลวเหมันเยือกแข็งกล่าวหลังจากเงียบสักพัก "ที่จุดศูนย์กลางของภูเขาไฟสูงหมื่นฟุตสามารถปรับแต่งไข่มุกได้ ตราบเท่าที่เจ้าหาภูเขาไฟหมื่นปีนี่พบ เจ้าก็แค่วางไข่มุกลงที่จุดศูนย์กลางของมัน ขอข้าดูมันหน่อย ข้าจะดูว่ามันสามารถทำได้หรือไม่ " .

" วางไว้ที่จุดศูนย์กลางของภูเขาไฟหมื่นปี ? " ฉื่อหยานหน้าก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย " เช่นนั้นข้าคงจะถูกเผาไหม้เป็นขี้เถาแน่ "

ที่จุดศูนย์กลางของภูเขาไฟหมื่นปี นั้นร้อนเป็นอย่างมาก มันทำลายได้แม้กระทั่งนักรบในระดับปฐพีและระดับรู้แจ้ง แม้แต่นักรบที่แข็งแกร๋ง ก็ไม่อาจผลีผลาดเข้าไปที่จุดศูนย์กลางของภูเขาไฟหมื่นปีได้

คำแนะนำของเปลวเหมันเยือกแข็งทำให้ฉื่อหยานเต็มไปด้วยความหดหู่ใจ .

" นี่ ข้ากำลังพูดกับเจ้านะ ! " เหอซิงเหมิน ยืนอยู่ที่ด้านหน้าของ ฉื่อหยาน นางยืดหน้าอกที่อวบอิ่มและเย้ายวน ออกนาง ดวงตาของนางยังดูเย็นชา ขณะที่นางจ้องมองไปที่ฉื่อหยาน " อะไร ทำไมเจ้าไม่พูด หรือว่าเจ้าพูดไม่ออกกัน ? "

ฉื่อหยาน , ผู้ที่กำลังสนทนาลับๆกับเปลวเหมันเยือกแข็งอยู่ อยู่ดีๆก็ได้สติเพราะเสียงตะโกนของเหอซิงเหมิน เขานั้นไม่รู้เลยว่าก่อนหน้านี้เหอซิงเหมินพูดอะไร

ฉื่อหยานนั้นมองว่าเหอซิงเหมินในแง่ดี . เพราะเมื่อร่างกายของเซี่ยซินหยาน กำลังตกลงมาจากท้องฟ้า นางก็เป็นคนสั่งให้ราชสีน์นั่นช่วยเซี่ยซินหยานไว้ .

ไม่งั้นต่อให้ฟื้นฟูวิญญานของนางได้ ร่างกายของนางก็คงพิการ

เพราะอย่างนั้น ฉื่อหยานจึงรู้สึกขอบคุณเหอซิงเหมิน และเขายังรู้อีกว่านางนั้นห่วงเซี่ยซินหยานแค่ไหน . ดังนั้น ฉื่อหยานจึงไม่คิดมากเกี่ยวกับคำด่าของเหอซิงเหมินนัก.

" ขณะที่พี่ซินหยานตกอยู่ในสภาพนี้ เจ้ากลับมาความสุข " เหอซิงเหมิน ขบฟันของนาง " ข้าไม่เคยพบเห็นชายคนไหนไร้หัวใจเช่นเจ้ามาก่อน ! ในทะเลเคียร่า พี่ซินหยานเป็นหญิงสาวที่ทุกคนต่างก็ต้องการ ข้าก็นึกว่าชายหนุ่มที่กำให้นางหวั่นไหวได้ จะหน้าตาและจิตใจดีกว่านี้เสียอีก หรือไม่ก็แข็งแกร่งกว่านี้ เพื่อเจ้าแล้ว ตลอดสามปีที่ผ่านมาพี่ซินหยาน นั้นได้ต่อสู้กับตระกูลกู่มาตลอด เมื่อนางทราบว่า เจ้าจะมายังเกาะเมฆา นางก็ยอมแลกชีวิตเพื่อมาหาเจ้า และก็เพราะเจ้า นางถึงตกอยู่ในสภาพนี้ แต่เจ้ากลับมีความสุข ! เจ้าช่างโหดร้ายและอกตัญญูที่สุด ! "

ยิ่งเหอซิงเหมิน คิดเรื่องต่างๆมากมาย นางก็ยิ่งไม่ชอบ ฉื่อหยาน นางจึงพูดก่นด่าเขามากมาย

ฉื่อหยาน ไม่รู้ว่าเขาควรจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี จากคำด่าของนาง เขารู้สึกหญิงสาวคนนี้เป็นคนอารมณ์ร้อนและเอาแต่ใจนัก นางตัดสินเรื่องต่างๆโดยไม่ถามเหตุผลของใคร

ดังนั้น ฉื่อหยานจึงเงียบลง และเลือกที่จะทำเป็นไม่สนใจนาง

" ข้าจะเข้าไปในศูนย์กลางของภูเขาไฟหมื่นปีได้ยังไง ? " ฉื่อหยาน ส่งข้อความไปในแหวน

" เจ้าลืมข้าแล้วงั้นรึ ? " เปลวเหมันเยือกแข็งพูดอย่างภาคภูมิใจ " ด้วยการใช้พลังความเย็นในการป้องกัน ไฟเหล่านั้นนับว่าเป็นอะไร ? มีเปลวไฟใดในโลกนี้ที่ทำลายข้าได้งั้นรึ ข้าจะปกป้องเจ้าเอง แล้วเจ้าจะกลัวอะไรอีก ? "

ฉื่อหยานทันทีก็ตระหนักได้ถึงความจริง

เพราะเซี่ยซินหยาน บาดเจ็บ จิตใจของเขาจึงอยู่ในความสับสน เขาจึงลืมเกี่ยวกับพลังความเย็นที่น่ากลัวของเปลวเหมันเยือกแข็ง

แม้แต่เกาะเหมินลั่วก่อนหน้านี้ ที่เป็นดินแดนที่ของภูเขาไฟ ยังถูกแช่แข็งด้วยพลังความเย็นของเปลวเหมันเยือกแข็ง ในโลกนี้ยังมีภูเขาไฟลูกไหนอีกรึที่มันไม่สามรถแช่แข็งได้ ?

" เข้าใจแล้ว " ฉื่อหยาน จิตใจก็สงบลงและสีหน้าของเขาก็เบิกบานอีกครั้ง

" หน้าด้าน ! เจ้าหน้าด้าน ! " เหอซิงเหมิน ก็กัดฟันแน่นและเค้นเสียงด่า " ข้าไม่เคยเจอคนเช่นเจ้ามาก่อน น่าเสียดายที่ีพี่ซินหยานนั้นชื่นชมเจ้ามาก ข้าหละไม่อยากเชื่อจริงๆ ทำไมคนฉลาดเช่นพี่สาวซินหยาน ถึงได้สนใจผู้ชายเช่นเจ้า ข้ารู้สึกว่าไม่ยุติธรรมกับนางเลยสักนิด ! "

หลังจากที่เหอซิงเหมิน หยุดสักพัก เมื่อนางเห็นฉื่อหยานยิ้มอีกครั้ง มันก็ทำให้นางโกรธเป็นอย่างมากโดยไม่สนใจโม่ต้วนหุนที่ อยู่ข้างๆนาง ช่วยไม่ได้ที่นางจะถอยออกไปและเตรียมโจมตี ฉื่อหยาน เพื่อสอนบทเรียนให้เขา

" เอ่อ . . . เจ้าสนุกมากหรือไม่ที่คุยกับตัวเอง " ฉื่อหยาน เรียกสติกลับมาจากแหวนสายโลหิต , เขาเหลือบมองไปที่เหอซิงเหมินเล็กน้อย และพูดอย่างเรียบเฉย

ไม่ว่าใคร เมื่อพวกเขาถูกข่มเหงหรือด่าว่าอย่างยาวนาน พวกเขาคงจะรู้สึกรำคาญเล็กน้อยจากข้างในจิตใจ ฉื่อหยาน เองก็ไม่มีข้อยกเว้น

เหอซิงเหมิน นั้นไม่เข้าใจสถานการณ์เลย และโดยส่วนตัวแล้วนางคงคิดว่าเขาเป็นพวกไร้หัวใจและไม่มีความซื่อสัตว์ นางกัดฟันของนางแน่น และตำหนิเขาอยู่หลายนาที และเมื่อเห็นว่าเขาไม่ได้พูดอะไรกลับมา นางก็เอาแต่ด่ามากขึ้น นี้ทำให้ฉื่อหยาน รู้สึกว่าความคิดของหญิงสาวคนนี้ต้องมีปัญหาแน่ๆ

" เจ้า ! เจ้า ! " เหอซิงเหมิน มองไปที่ฉื่อหยาน นางหายใจอย่างรวดเร็ว และหน้าอกของนางก็ยกขึ้นสูงโค้งเป็นรูปทรงที่เย้ายวน นางอารมณ์เสียเป็นอย่างมากมากในตอนนี้

ฉื่อหยานมองไปที่นาง เขาก็ได้รู้ว่านางนั้นมีร่างกายที่เร่าร้อน และดูเหมือนนางจะเป็นบุคคลพิเศษอีกด้วย แต่ตอนนี้จิตใจของเขาไม่ได้คิดเรื่องพวกนี้มากนัก ดังนั้นเขาจึงขี้เกียจที่จะยุ่งกับนาง หลังจากมองไปที่เหอซิงเหมิน เขาก็หันหน้าของเขาออกไปและถามโม่ต้วนหุน ที่อยู่ข้างๆเขา " แถวๆนี้มีภูเขาไฟหมื่นปีหรือไม่ ? "

" ระแวกนี้ไม่มีเลย " โม่ต้วนหุน ตะลึง แต่เขาก็ครุ่นคิดสักครู่ " แต่มีอยู่บ้างทีทะเลเคียร่า ภูเขาไฟหมื่นปีที่ใหญ่ที่สุดอยู่บนเกาะเพลิงเมฆาซึ่งมันอยู่ภายใต้อำนาจของ ดินแดนปีศาจมหัศจรรย์ นางนั้นรู้เรื่องนีดีที่สุด ปัจจุบันพ่อของนาง เหอลั่ว เป็นผู้ปกครองเกาะนั่น "

ฉื่อหยานงุนงงสักครู่ สีหน้าของเขาก็แปลกไป เขาหันหัวของเขาและมองไปที่เหอซิงเหมิน อีกครั้ง

เหอซิงเหมิน ยังคงโกรธอยู่ นางขบฟันของนางและก็จ้องฉื่อหยาน " ไม่ว่าเจ้าจะทำอะไร ข้าก็จะไม่ช่วยเจ้า เจ้ามันคนใจดำ แค่มองเจ้าข้าก็รู้สึกเกลียดแล้ว ! "

แล้วร่างที่เร่าร้อนของเหอซิงเหมิน ก็เคลื่อนไหว และในทันที นางก็นั่งอยู่บนหลังราชสีห์วายุอัศนี

พร้อมกับเคลื่อนไหวของขาที่เรียวสวยของนาง เหอซิงเหมิน ก็ตะโกน " ไปกันเถอะ "

" เดี๋ยว " ฉื่อหยานขมวดคิ้วเข้าหากัน เขาก็ไปยืนขวางราชสีห์วายุอัศนีไว้และยกศีรษะของเขามองไปเหอซิงเหมิน ผู้นั่งอยู่บนหลังสูงของราชสีห์วายุอัศนี และ กล่าวว่า " เจ้าไปได้แต่ ซินหยาน ต้องอยู่กับข้า ! "

" เจ้าคิดจะทำอะไรกันแน่ ? " เหอซิงเหมิน ดวงตาก็กลายเป็นเย็นชา " พี่สาวซินหยานมากับข้า และตอนนี้วิญญาณนางก็ได้รับบาดเจ็บหนัก ข้าต้องพานางกลับไปที่ตระกูลเซี่ยให้เร็วที่สุด . เมื่อตระกูลเซี่ยทราบว่าพี่สาวซินหยานบาดเจ็บ พวกเขาก็จะใช้ทุกอย่างเพื่อรักษษนาง ไม่เหมือนเจ้า ที่ไม่คิดจะทำอะไรเลย และ ยิ้มอย่างมีความสุขอีก "

ราชสีห์วายุอัศนีพร้อมที่จะย้าย เหอซิงเหมิน นั่งอยู่ด้านบน และ ก้มลงมองฉื่อหยานอย่างดูถูก , นางเหน็บแนมด้วยคำพูด

ราชสีห์วายุอัศนีสัตว์อสูนระดับหกตระหนักได้ถึงความโกรธของนายหญิงของมัน มันใช้ดวงตาสีแดงเข้มจ้องไปที่ฉื่อหยาน และมันก็ยกหัวของมันขึ้นเพื่อปล่อยเสียงคำรามออกมาด้วยความโกรธ

สัตว์อสูรระดับหกเทียบได้กับนักรบระดับรู้แจ้ง หลังจากที่ราชสีห์วายุอัศนีคำรามออกมา คมเสี้ยวสายเริ่มก็ปรากฏขึ้นและพุ่งไปที่ฉื่อยหาน

" เจ้าสารเลว ! " เหอซิงเหมิน ตะโกนออกมาและแววตาของนางก็เปลี่ยนไป

โม่ต้วนหุน สูดลมหายใจเข้าอย่างเย็นชาและเขาก็เคลื่อนไหวไปที่ด้านหน้าของราชสีห์วายุอัศนี มือใหญ่ของเขาปัดคมเสี้ยวสายลมออกไป เขาขมวดคิ้วและจ้องไปที่เหอซิงเหมิน " เจ้าอยากให้ข้าสอนระเบียบให้สัตว์เลี้ยงของเจ้างั้นรึ ? "

" นี่มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด " เหอซิงเหมิน ตกใจนางรีบก้าวเท้าออกไป นางเหยียบหัวราชสีห์วายุอัศนีและแอบดุว่าราชสีห์วายุอัศนี

โม่ต้วนหุน ยืนอยู่ข้างหน้ามัน และราชสีห์วายุอัศนีก็ไม่กล้าที่จะยกหัวของมัน มันไม่กล้ามองโม่ต้วนหุน มันกลัวว่าเขาจะลงโทษมันอย่างไร้ปราณี

สัตว์อสูรระดับหกนั้นมีปัญญา

" ส่งซินหยานมาสะ " หน้าฉื่อหยาน ก็กลายเป้นน่ากลัว เขายืนอยู่ที่ด้านหน้าของราชสีห์วายุอัศนี และมองไปที่เหอซิงเหมินอย่างเย็นชา .

" แม้เจ้าจะเป็นคนจากตระกูลหยาง เจ้าก็ไม่มีสิทธิ์มาสั่งข้า " เหอซิงเหมิน ขบฟันแน่น " พี่สาวซินหยานมากับข้า นางก็ต้องกลับไปกับข้า ผมจะไม่มีทางส่งพี่สาวซินหยานให้คนไร้หัวใจเช่นเจ้า! "

" ข้าช่วยนางได้ ! " ฉื่อหยานกล่าวด้วยเสียงเข้ม

" เจ้าช่วยนางได้งั้นรึ ? " เหอซิงเหมิน งุนงงสักครู่แล้วกล่าวดูหมิ่น " แม้แต่ท่านโม่ยังทำอะไรไม่ได้ แล้วเจ้าจะทำอะไรได้ นอกจากจะไร้ความสามารถแล้วยังหยิ่งพยองอีก "

" นายน้อยหยานท่านจะไปเกาะเพลิงเมฆาไม่ใช่รึ ? " โม่ต้วนหุน เห็นพวกเขาเทียงกันไม่หยุด เขาจึงช่วยไม่ได้ที่จะพูดออกไป " ถ้าท่านต้องการไปจะที่เกาะเพลิงเมฆา และไม่อยากแยกจากเซี่ยซินหยาน . ท่านก็สมควรไปพร้อมกันกับพวกนาง "

หลังจากโม่ต้วนหุน กล่าวเช่นนั้น ฉื่อหยานครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และก็เห็นด้วยว่า " เช่นนั้นข้าจะไปเกาะเพลิงเมฆากับพวกนาง ท่านโม่แล้วท่านหละ ? "

" ข้าจะกลับไปยังเกาะอมตะก่อน จากนั้นข้าจะตามท่านไป " โม่ต้วนหุน ตอบ

" ตกลง " ฉื่อหยานพยักหน้าและเดินไปที่ค้างคาวโลหิตครามระดับหก " เจ้าจะพาข้าไปยังเกาะเพลิงเมฆาได้หรือไม่”

" ก็ได้ "_______________________________________

ปัจจุบันเรื่องนี้แต่งไปจนถึงตอนที่ 1195 แล้วนะคะ หากสนใจอ่านติดตามได้ที่เพจด้านล่างเลยค่ะ

ติดตามข่าวสารต่าง ๆ ได้ที่เพจของเรา กดตรงนี้ >>GOS เทพเจ้าล่าสังหาร << ฝากกดไลท์กดแชร์เพื่อเป็นกำลังใจให้ผู้แปลด้วยครับ

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด