ตอนที่แล้วเทพราชันเก้าตะวัน ตอนที่ 0267 [อ่านฟรี]
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปเทพราชันเก้าตะวัน ตอนที่ 0269 [อ่านฟรี]

เทพราชันเก้าตะวัน ตอนที่ 0268 [อ่านฟรี]


ติดตามการแจ้งเตือนตอนใหม่ที่แฟนเพจ

Facebook Fanpage กดเลย

••••••••••••••••••••

นิยายอื่นที่ทางค่ายแปล

สารบัญ ARK [จบแล้ว]

••••••••••••••••••••

ตอนที่ 268 : ภูติอสูรพระแม่

เส้นผมฉินหยุนยุ่งกลายเป็นรังนกเพราะภูติอสูร จนทำเอาเขาเกิดความรำคาญขึ้นมาจึงคว้าร่างเล็กซุกซนจากบนหัว

“โมโม เจ้าช่างซุกซนนัก!” ฉินหยุนคว้าร่างภูติอสูรก่อนวางที่บนโต๊ะ

โมโมแลบลิ้นออกและหัวเราะ “ท่านให้อาหารล้ำค่าแก่ข้า ท่านสมควรเป็นคนดีไม่คิดรังแกข้า”

“พูดถูก!” ฉินหยุนพยักหน้ารับ “ข้าเป็นคนดี ดังนั้นอย่าได้รังแกคนดีเช่นข้า! พูดตามตรงนะ เจ้ากินได้แต่แก่นอสูรระดับวิญญาณหรือไข่ผลึกแก้วสัตว์อสูรหรือ? หากเจ้ายังกินแบบนี้ต่อไป เป็นเรื่องยากแล้วที่ข้าจะเลี้ยงดูได้!”

“จริงด้วย แล้วนี่คิดว่าจะอิ่มได้กี่วัน?”

โมโมก้มศีรษะลงต่ำกระซิบออก “กินแก่นอสูรระดับวิญญาณเข้าไป น่าจะพอให้ข้าอิ่มได้สักสิบวัน! ไข่ผลึกแก้วสัตว์อสูรใบหนึ่งให้ข้าอิ่มได้เดือนหนึ่ง โปรดอย่าได้ทอดทิ้งข้า เช่นนั้นข้าได้หิวจนตายแน่”

“ก่อนหน้าเจ้าก็หิว ยังไม่เห็นว่าจะตายแต่อย่างใด ถือว่าน่าทึ่งแล้ว!” ฉินหยุนถึงกับพูดอะไรไม่ออกไปวูบหนึ่ง

โมโมร้อนรนตอบกลับ “อย่าได้ห่วง หากท่านให้ข้าได้กินจนอิ่ม ข้าก็จะนำผลประโยชน์กลับคืนแก่ท่าน! เหตุผลว่าทำไมข้ากินได้แต่ไข่ผลึกแก้วสัตว์อสูร หรือแก่นอสูรระดับวิญญาณ ก็เป็นเพราะสายเลือดชั้นสูงของข้า มันแตกต่างจากภูติอสูรตนอื่น หากไม่ใช่เพราะท่านมีสายเลือดโทเทม ข้าไม่คิดบอกต่อท่าน ภูติอสูรอย่างพวกเราปฏิเสธที่จะติดต่อสื่อสารกับมนุษย์”

“เพราะอะไรกัน?” ฉินหยุนเริ่มสนใจขึ้นมาขณะเอ่ยถาม

“พวกเราภูติอสูรเกิดขึ้นจากโทเทม! ท่านมีสายเลือดโทเทมอยู่ภายในร่างกาย หมายความถึงได้รับการยอมรับจากโทเทม ด้วยเหตุนี้ท่านจึงได้รับการยอมรับจากสายพันธุ์ภูติอสูรอย่างเราด้วยเช่นกัน” ภูติอสูรบินไปที่แขนซ้ายของฉินหยุนและกล่าว “โทเทมของท่านอยู่ในแขนนี้ ใช่หรือไม่?”

ฉินหยุนม้วนแขนเสื้อขึ้น เอ่ยคำออกด้วยความประหลาดใจ “ใช่แล้ว เป็นข้าโชคดีได้รับโทเทมนี้มา ภายหลังได้รับความช่วยเหลือจากราชสีห์อัคคี แขนจึงมีสายเลือดของราชสีห์สวรรค์”

“เช่นนั้นก็คลี่คลาย! ตั้งแต่แรกเริ่ม ท่านได้รับการยอมรับจากโทเทมสัตว์แล้ว” โมโมมองโทเทมที่แขนของฉินหยุน “โทเทมของท่าน เป็นโทเทมขั้นต้น ภายหน้ามันสามารถวิวัฒนาการ แต่ท่านต้องมีความสามารถทำให้โทเทมวิวัฒนาการด้วย! หลังจากวิวัฒนาการโทเทมขึ้นไปแล้ว ท่านจะได้รู้และเข้าใจเรื่องของโทเทมมากขึ้น และยังจะเป็นโทเทมที่มอบความแข็งแกร่งแก่ท่านมากขึ้น”

“จริงหรือ?” ฉินหยุนทั้งแตกตื่นและยินดีขณะเอ่ยถาม “ข้าได้ยินมาว่าภูติอสูรเช่นพวกเจ้าสามารถปล่อยโทเทมออกมา เหตุนั้นผู้คนจึงต่อสู้แย่งชิงซื้อหาเจ้า! แต่เจ้ากินไปเยอะมากกลับยังไม่ปล่อยโทเทมออกมา ดังนั้นพวกเขาจึงปล่อยเจ้าเช่นนี้”

“ใช่ ข้าไม่อาจปลดปล่อยโทเทม ดังนั้นพวกมันจึงปล่อยให้ข้าหิวมานานยิ่ง ข้าเกลียดพวกมันนัก!” ใบหน้าของโมโมเผยความโกรธ กระนั้นก็ยังดูน่ารักอยู่

ฉินหยุนวางนางลงในฝ่ามือตนเอง เขายิ้มกล่าว “อย่าได้กังวลไป ตราบเท่าที่ข้าไม่ตาย ข้าจะไม่ปล่อยให้เจ้าหิวโซ! แต่ข้าจำเป็นต้องมีพลังเพียงพอจึงช่วยเจ้าหาอาหาร เจ้าคงรู้ว่าไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะได้รับไข่ผลึกแก้วสัตว์อสูรหรือแก่นอสูรระดับวิญญาณ”

เหตุผลที่เขากล่าวเช่นนี้ ก็เพื่อความสัมพันธ์เชิงร่วมมือกับโมโม เมื่อคิดว่าตนไม่อาจได้รับโทเทม อย่างน้อยเขาก็ได้ทราบจากนางว่าโทเทมสามารถวิวัฒนาการได้

“ข้าสัญญา ข้าจะช่วยท่าน” โมโมพยักหน้ารับ “แม้ข้าไม่มีโทเทม แต่ความสามารถของข้าแข็งแกร่งยิ่งกว่าภูติอสูรตนอื่น! พวกมันมีโทเทม แต่พวกมันไม่อาจวิวัฒนาการโทเทมได้ พลังของพวกมันมีอย่างจำกัด! ในหมู่ภูติอสูร ข้าคือพระแม่ผู้ซึ่งมีหน้าที่รับผิดชอบในการวิวัฒนาการโทเทม”

ฉินหยุนยิ้มให้ “เช่นนั้นแล้ว พวกคนที่ปล่อยให้เจ้าหิวก็ไม่ทราบอะไรเลย พวกนั้นทอดทิ้งเจ้าที่เป็นพระแม่ ทำให้ข้ามีโอกาสได้พบเจอกับเจ้า”

โมโมยิ้มอ่อน “เพราะท่านเป็นคนดี คนดีสมควรได้รับรางวัล! ตามนี้ ข้ารู้สึกได้ว่ามีโทเทมในร่างท่าน แต่โทเทมนั้นไม่คล้ายผสานกับท่านได้ดีนัก!”

นางลอยไปตรงหัวใจของฉินหยุน เผยใบหน้าครุ่นคิดขณะตั้งคำถาม

ภายในหัวใจของฉินหยุน เป็นแก่นภายในสั่นไหว มันเกิดขึ้นก่อนจะมีรอยสักโทเทมมังกรพยัคฆ์ด้วยซ้ำ ทั้งยังเป็นวิญญาณยุทธ์ หลังจากนั้นโทเทมมังกรพยัคฆ์ค่อยประทับที่หัวใจของเขา

ตลอดหลายวันที่ผ่านมาตั้งแต่ได้รับ ฉินหยุนรู้สึกคุ้นเคยกับโทเทมมังกรพยัคฆ์ไม่น้อย กระนั้นมันอยู่ที่หัวใจของเขา ทำให้เขาไม่อาจควบคุมมันได้

“อืม นี่เป็นวิญญาณยุทธ์โทเทมที่ข้ากลืนกินเข้ามา” ฉินหยุนเริ่มอธิบายถึงสิ่งที่เกิดขึ้น

หลังฟังครบถ้วน นางยื่นมือออก กดลงที่หน้าอกฉินหยุนก่อนปลดปล่อยพลังสีฟ้าออกมา ดวงตาหลับลงและกล่าว “อย่าได้ต่อต้าน ให้ข้าลองว่าช่วยท่านได้หรือไม่”

ฉินหยุนคล้ายเคยมีประสบการณ์เช่นนี้ครั้งวิญญาณยุทธ์ เมื่อครั้งนั้นเขาได้รับเคล็ดวิชาขัดเกลาวิญญาณมา และครั้งนี้ก็ถึงคราวโทเทม

ตอนนี้ เป็นเขารู้สึกว่าการใช้แต้มกว่าพันล้านซื้อหาเด็กสาวตัวน้อยตรงหน้า ทุกแต้มเสวียนล้วนคุ้มค่า

กระทั่งนางไม่โบกสะบัดปีกของนาง ภูติอสูรก็ยังคงลอยอยู่กลางอากาศได้ ถึงตอนนี้ นางไร้ซึ่งการเคลื่อนไหว มือวางเอาไว้ที่หน้าอกของฉินหยุน พลังงานลึกลับผสานเข้าควบคุมโทเทมมังกรพยัคฆ์ที่หัวใจของเขา

ไม่นานจากนั้น ฉินหยุนรู้สึกถึงอะไรบางอย่างภายในหัวใจ มันเป็นพลังสัตว์ทรงพลังอำนาจจากครั้งโบราณกาลกำลังคำรามร้อง

“นี่เป็นพลังของโทเทมสัตว์ร้ายโบราณหรือ? ช่างน่ากลัวนัก!” ราวกับฉินหยุนได้เห็นสัตว์ร้ายขนาดยักษ์จากแดนอ้างว้างโบราณเมื่อครั้งยุคแรกเริ่ม

ดวงตาของโมโมยังคงหลับ คิ้วนั้นขมวดเล็กน้อยคล้ายเริ่มเหนื่อย

ฉินหยุนตอนนี้เอง รู้สึกได้ว่าภูติอสูรที่ครอบครองพลังลึกลับระดับนี้ เป็นปกติเมื่อยามใช้ออกจะเป็นภาระใหญ่ นอกจากนี้ นางยังเป็นถึงพระแม่ของภูติอสูรทั้งหมด

ผ่านไปกว่าชั่วโมง เมื่อดวงตาของโมโมลืมขึ้น นางหอบออกคล้ายเหนื่อยล้ายิ่ง

ฉินหยุนเร่งรีบยื่นมือออก ช่วยรับนางเอาไว้บนฝ่ามือ

“ข้าหิวมาก!” โมโมก้มศีรษะลงต่ำ น้ำเสียงอ่อนนุ่ม สีหน้าเขินอาย

เมื่อครู่นางเพิ่งกินแก่นอสูรระดับวิญญาณไป แต่ตอนนี้คิดอยากกินอีกแล้ว มันทำเอานางรู้สึกผิดไม่ใช่น้อย

ฉินหยุนลูบหัวของนางอีกครั้งและยิ้มกล่าว “ไม่เป็นไร เจ้าช่วยข้ามากนัก เมื่อหมดแรง เป็นเรื่องปกติที่จะหิว”

เขานำเอาแก่นอสูรระดับวิญญาณออกมาวางบนโต๊ะ จากนั้นจึงปล่อยภูติอสูรในมือลงที่โต๊ะเช่นกัน

เด็กสาวตัวน้อยที่เขินอายเมื่อครู่ กลายเป็นมีชีวิตชีวาเริ่มกินอย่างตั้งอกตั้งใจ

สิ่งนี้คือแก่นอสูรระดับวิญญาณเม็ดสุดท้ายที่ฉินหยุนมีแล้ว ทำให้เขารู้สึกลำบากใจอยู่บ้างสำหรับมื้อถัดไปของโมโม

พลังความสามารถอันแข็งแกร่งของภูติอสูรตนนี้ มาพร้อมกับความหิวกระหายครั้งใหญ่เช่นกัน

ตอนนี้ เขาสามารถเห็นได้อย่างชัดเจนถึงรอยสักโทเทมมังกรพยัคฆ์ที่กำลังส่องแสงบนหัวใจ นี่หมายความถึงในภายหน้า เขาจะสามารถทำความรู้และเข้าใจโทเทมมังกรพยัคฆ์ได้ เหมือนครั้งที่เคยเกิดขึ้นกับโทเทมราชสีห์สวรรค์

“โมโม เจ้าไม่อาจกินแก่นอสูรระดับที่เก้าได้เลยจริงหรือ?” ฉินหยุนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออก ยามได้เห็นนางกำลังกัดกินอาหารแทบท่วมใบหน้า

“ตอนกินนั้นไม่เป็นไร ที่เป็นคือหลังกินเข้าไปแล้ว ข้าจะปวดท้องรุนแรง... หากไม่ใช่สถานการณ์บีบบังคับข้าไม่คิดกิน! พี่ชายฉินหยุน ข้าไม่ต้องการปวดท้องเหมือนเมื่อครั้งอดีต ต้องรบกวนท่านช่วยข้าหาอาหารให้แล้ว” นางเอ่ยคำด้วยสีหน้าน่าเวทนา

“ย่อมได้ ย่อมได้ แม่สาวน้อย ให้ข้าพยายามให้ดีที่สุดเพื่อหาอาหารมื้ออร่อยแก่เจ้าก็แล้วกัน” ฉินหยุนหัวเราะตอบ “จริงด้วย เจ้าน่าจะรู้เรื่องสัตว์อสูรไม่มากก็น้อยใช่หรือไม่? ในเมื่อเจ้ารักการกินไข่ผลึกแก้วสัตว์อสูรเพียงนี้ พอจะสัมผัสถึงไข่ผลึกแก้วสัตว์อสูรใกล้เคียงได้หรือไม่?”

“แน่นอนว่าทำได้!” โมโมเร่งรีบพยักหน้ารับ “แต่ด้วยพละกำลังของท่านตอนนี้ การเข้าไปขโมยไข่ผลึกแก้วสัตว์อสูรออกจะเป็นเรื่องยากเกินไป และการที่ข้าจะพบเจอคนดีเช่นท่านยิ่งยากเข้าไปใหญ่ ข้าไม่คิดอยากให้เกิดอันใดขึ้นกับท่าน หากเป็นไปไม่ได้ ข้ายินดียอมปวดท้องเพื่อกินแก่นอสูรระดับที่เก้าไปชั่วระยะเวลาหนึ่ง ข้ายอมปวดท้องดีกว่าให้ท่านต้องเสี่ยงเพื่อข้า”

“ช่างเป็นเจ้าตัวน้อยน่ารักที่จิตใจงดงามนัก” ฉินหยุนยิ้มอ่อนโยนให้เห็น

โมโมหิวอย่างจริงจัง ดังนั้นนางจึงกินอย่างรวดเร็ว เพียงไม่นาน แก่นอสูรที่ใหญ่กว่าร่างของนางจึงถูกกินจนหมดสิ้น

เรื่องนี้ชัดเจนว่าความสามารถในการย่อยของนางแกร่งกล้าเช่นเดียวกัน ทั้งยังย่อยพลังงานได้อย่างรวดเร็ว

“พี่ชายฉินหยุน ข้าไม่คิดอยากอาศัยอยู่ในสิ่งนั้น!” โมโมชี้ไปยังกล่องผลึกแก้วโปร่งแสง จากนั้นจึงเป็นถุงสัตว์ “ข้างในมืดมาก มืดอย่างมาก ทั้งอุดอู้ ไม่สบายเลยสักนิด”

“แบบนั้นแล้วเจ้าคิดอยากอยู่ที่ใดเล่า?” ฉินหยุนเอ่ยถาม

ถุงสัตว์ เป็นอุปกรณ์วิญญาณสำหรับเก็บสิ่งมีชีวิต มันค่อนข้างแตกต่างจากอุปกรณ์วิญญาณทั่วไป การขัดเกลาขึ้นมาถือว่ายากและระดับสูงมาก มีเพียงผู้ครอบครองผังจารึกชีวิตที่พิเศษเท่านั้นจึงสามารถทำได้

ฉินหยุนเองก็มีผังจารึกชีวิต ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องยากหากคิดหลอมมันขึ้น

“ท่านมีของที่ทรงพลังยิ่งอยู่กับตัว ด้านในมีมิติว่างมากพอ เหมาะสมให้ข้าได้อยู่อาศัย” โมโมบินลงที่ข้อมือฉินหยุน และตบมันเบาบาง “ข้าสัมผัสได้ว่ามันอยู่ที่ตรงนี้”

ฉินหยุนจึงปลดปล่อยวิญญาณเทวะเก้าตะวันออกและยิ้มกล่าว “ความลับน้อย ๆ ในร่างกายของข้านี้ถูกพบเจอโดยเจ้าเสียแล้ว ให้ข้าลอง เจ้าสามารถเข้าไปได้หรือไม่?”

ไข่มุกเม็ดแรกของวิญญาณเทวะเก้าตะวัน เป็นมิติเก็บของขนาดใหญ่ เดิมมันเล็ก แต่มันขยายขนาดตามพลังจิตของเขาจึงมีขนาดใหญ่เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ตอนนี้ภายในกว้างกว่าหนึ่งร้อยตารางเมตร รอบด้านล้วนเป็นสีขาว ถือว่าสว่างมาก หาได้มืดแต่อย่างใด

เพียงคิด เขาจึงนำโมโมใส่เข้าไปด้านในได้สำเร็จ

โมโมบินไปมาภายในด้วยความยินดี กล่าวคำชมออกมาแทบไม่หมด

วิญญาณเทวะเก้าตะวันสามารถรวบรวมพลังวิญญาณของเก้าตะวัน ดังนั้นแล้วไข่มุกเม็ดแรกจึงเปี่ยมด้วยพลังวิญญาณหนาแน่น รวมถึงออร่าแห่งชีวิตด้วย

“พี่หยุน พอจะหาต้นไม้เล็กแก่ข้าได้หรือไม่? ข้าชอบอยู่อาศัยในต้นไม้” โมโมเอ่ยถาม

“ไม่มีปัญหา แต่เจ้าต้องสัญญาต่อข้า อย่าได้ซุกซนที่นี่ ห้ามจับต้องสิ่งของของข้าด้วย” ในไข่มุกเม็ดแรก มีกระดูกสัตว์ระดับสูง รวมถึงวัสดุระดับสูงจำนวนมากที่เอาไว้ใช้ทำยันต์

“ข้าทราบแล้ว!” โมโมพยักหน้ารับคำ

ฉินหยุนเดินออกจากต้นไม้สมบัติตะวันดารา เป็นเขาได้เห็นตู้ก่วยที่อยู่ไกลออกไปเร่งรีบกลับมา

“เจ้าหนู เจ้าซื้อเจ้าตัวน้อยนั่นมาหรือ” ตู้ก่วยตะโกนถามจากระยะไกล เขาค่อนข้างสนิทกับพานต้าเหว่ย ทั้งอีกฝ่ายยังเป็นผู้ดำเนินการประมูล ข่าวคราวเรื่องนี้จึงถึงหูเขารวดเร็ว

“ขอรับอาจารย์ เรื่องนี้มีปัญหาหรือขอรับ?” ฉินหยุนเอ่ยถาม เขาทราบว่าโมโมไม่ได้ลวงหลอก นางเป็นภูติอสูรที่ทรงพลังจริง ทว่านางไม่ยอมรับผู้อื่น และปฏิเสธที่จะสนทนากับผู้อื่นด้วย

ตู้ก่วยกล่าวด้วยสีหน้ายุ่งยากใจ “เรื่องนี้... ข่าวลือว่าเจ้าตัวน้อยที่เจ้าซื้อมา เป็นภูติอสูรที่ดีเยี่ยม ตอนนี้ผู้อาวุโสหลายท่านของสถาบันยุทธ์ชิงเสวียน ต้องการให้เจ้านำส่งกลับคืน”

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด