ตอนที่ 2 เตรียมการ
การที่จะซื้ออีเต้อ เชอร์ล็อกต้องเดินทางไปย่านบาซ่าที่เขตการค้าอิสระ ใกล้ที่สุดน่าจะเป็นที่วินเทอร์เฟล ซึ่งต้องใช้เวลาเดินทางจากอาณาจักรนิรันดร์ไปยังนิรันดร์ประมาณสิบวันโดยการเดิน เขาแทบรอพวกให้ก็อบลินเริ่มงานไม่ไหว ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจใช้วิธีการเดินทางแบบสิ้นเปลือง 'ใบวาร์ป!'
พวกผู้ใช้เวทมนต์ที่เก่งกาจสามาถวาร์ปไปยังจุดวาร์ปของแต่ละเมืองได้ตามใจปรารถนา อย่างไรก็ตามเขาไม่ใช่พ่อมด ยังไงก็ตามเขาเชื่อว่าทุกอย่างสามารถแก้ปัญหาได้ด้วยเงิน
เขากล้ำกลืนความเจ็บปวดในใจก่อนจะค่อยๆฉีกใบวาร์ปเป็นสองส่วน แสงเจิดจ้าส่องแสงออกมาก่อนที่เขาจะถูกย้ายมาที่ใหม่ในพริบตา
"อย่ายืนบื้อยู่ตรงนั้น! มาลงทะเบียนแล้วจะไปไหนก็ไป ยังมีลูกค้าที่วาร์ปมาจากที่อื่นอยู่ด้านหลังอีก!"
ออร์คหน้าตาดุร้ายผู้ทำงานเป็นเจ้าหน้าที่ประจำจุดวาร์ปผลักเขาไปข้างหน้าอย่างรุนแรงทันที เชอร์ล็อกทำได้แค่ปลอบใจตัวเอง พวกออร์คนั้นมักจะป่าเถื่อนอย่างนี้เสมอต่อจะให้เข้ามาทำงานในเมืองแล้วก็ตาม
เขาเดินลงมาจากจุดวาร์ปในมือถือเอกสารอยู่ในมือ ก่อนจะเดินไปที่จุดประชาสัมพันธ์และกรอกเอกสารเข้าเมือง ด้านหลังโต๊ะมีคนแคระตัวเตี้ยๆคนหนึ่งบ่นอะไรบางอย่างออกมาตลอดเวลา
"... หูข้าขาด! ข้าแค่ไปกินเหล้านิดหน่อยเท่านั้นแต่เมียข้ากลับทุบตีข้าอย่างรุนแรง ท่านเห็นหูข้าไหม มันขาดเพราะนาง! ทั้งๆที่ข้าเคยเป็นนักรบผู้ยิ่งใหญ่ตอนเด็ก..."
คนแคระชี้ไปที่หัวด้านซ้ายของตัวเอง ผ้าพันแผชุ่มไปด้วยเลือดตัวเอง ก่อนที่เขาจะประทับตาลงบนเอกสารของเชอร์ล็อก
แม้แต่ใต้พิภพอันมืดมิดก็มีกฎเป็นของตัวเอง เขตการค้าอิสระนั้นถูกสร้างขึ้นมาโดยเหล่าพ่อค้า ใครก็ตามที่กรอกเอกสารเข้าเมืองเสร็จพร้อมทั้งได้รับตราประทับสามารถท่องเที่ยวในเมืองได้อย่างอิสระ
แต่ในดันเจี้ยนอื่นๆนั้นมีข้อห้ามที่เข้มงวดกว่านี้มาก เช่นถ้ามีเผ่าพันธ์แห่งความมืดบุกเข้ามาที่ดันเจี้ยนของเขา เขาจะฆ่ามันอย่างไม่ลังเล!
เชอร์ล็อกถือเอกสารเอาไว้ในมือก่อนจะเดินไปยังย่านบาซ่าแห่งวินเทอร์เฟล ทั้งยานตั้งอยู่ในถ้ำขนาดใหญ่ที่ถูกขุดขึ้น ด้านในมีของขายมากมาย รวมทั้งเหล่าก็อบลินและคนแคระที่กำลังทำการค้า เหล่าดันเจี้ยนล็อร์ดคนอื่นๆที่กำลังซื้อของกันอยู่ การที่จะตั้งร้านในเขตการค้าอิสระได้นั้นพวกเขาต้องจ่ายค่าเช่าที่มีราคาสูงมาก อย่างไรก็ตามในสายตาปีศาจอย่างเขา สินค้าที่เขาเห็นทั้งหมดก็เป็นได้แค่ขยะ!
เดี๋ยวนะ! ทำไมเกราะเงินตรงนั้นถึงงดงามขนาดนั้น? มันต้องถูกเอามาตั้งเพื่อล่อลวงเงินไปจากกระเป๋าตังข้าแน่นอน!
รอบๆยังมีผู้ที่เป็นปีศาจเหมือนเชอร์ล็อกอยู่ด้วย พวกเขาสูงห้าถึงหกเมตรในมือถือซากสัตว์เวทอยู่ พวกเขามาที่นี่เพื่อขายพวกมัน
เชอร์ล็อกสูดลมหายใจก่อนจะตัดสินใจก้าวเท้าเดินเข้าไปข้างใน
"ท่านนำหินเวทมากี่ก้อน?" อยู่ดีๆดันเจี้ยนคอร์ บรู ก็ถามขึ้นมา
"หนึ่งพัน! ข้าได้ขายทรัพย์สินทั้งหมดของข้าเพื่อมัน! " เขาพูดขณะมองไปยังแผงขายสินค้าที่ทำจากเหล็ก
บรู คิดอยู่ครู่หนึ่งเขาไม่รู้จะพูดอะไรออกมาดี แต่เขาก็ตัดสินใจพูด "ท่านช่าง...เป็นคนที่ประหยัดจริงๆ น่าชื่นชมมาก!"
เชอร์ล็อกแสร้งทำเป็นไม่ได้ยินคำพูดของบรู
มันไม่ยากนักที่จะหา เขาเดินไปยังแผงที่ทรุดโทรมเล็กน้อย บนนั้นมีป้ายเขียนไว้ว่า 'ไม่มีของแพงๆขาย'
เจ้าของแผงเป็นโกเล็มหินตัวป้อมสั้นที่กำลังขมักเขม้นหลอมเหล็กอยู่ เมื่อเขาเห็นลูกค้ามาเขาก็วางฆ้อนในมือทันที ก่อนจะรินชาและยื่นให้เชอร์ล็อก จากนั้นเขาถามอย่างกระตือรือร้น "ท่านต้องการสิ่งใดงั้นหรือไม่ว่าจะเป็นครีมซึมเศร้าหรือเถ้าท่านวิเศษ ข้าก็มีหมด! ร้านของข้าเป็นของแท้ทั้งหมดท่านไม่ต้องกังวลแม้แต่น้อย!"
เชอร์ล็อกส่ายหัว "ข้าต้องการซื้ออีเต้อหนึ่งร้อยอัน"
"ไม่มีปัญหา! หินเวทหนึ่งพันก้อน! จัดส่งฟรี!" โกเลมหินพูดด้วยความยินดี
เชอร์ล็อกสูดลมหายใจเข้าอย่างหดหู่ ตั้งแต่เมื่อไรกันที่แค่อีเต้อก็แพงขนาดนี้? เขาสามารถซื้อมันได้ แต่พวกก็อบลินก็จะไม่มีอะไรกิน? เขาจะปล่อยให้พวกนั้นอดตายได้ยังไง?
โกเลมเห็นท่าทีที่ผิดหวังของเชอร์ล็อก เขาไม่ได้แปลกใจเท่าไรนักก่อนจะถามขึ้นมาอย่างอบอุ่น"ดูเหมือนท่านปีศาจผู้น่านับถือจะซื้อพวกมันไปใช้ในดันเจี้ยนใหม่ใช่ไหม? โอ้ใช่แล้ว ดูเหมือนไม่นานมานี้มีดันเจี้ยนใหม่ๆถูกสร้างขึ้นมากมายทำให้ราคาอีเต้อสูงขึ้นมาก มันเป็นเรื่องปกติ ไม่มีปัญหา! ท่านไม่จำเป็นต้องซื้ออีเต้อมากมาย พวกเรามีส่วนลดพิเศษให้ปีศาจชั้นสูงเช่นท่าน ลองดูนี่ก่อน!"
โกเลมหินวางใบปลิวลงตรงหน้าเชอร์ล็อกทันที
"ฉลองครบรอบหนึ่งรอยปี: เพียงแปดร้อยหินเวทเท่านั้น ท่านสามารถเป็นเจ้าของร้านตีเหล็กได้ทันที! เหมาะสำหรับการหลอม สร้าง หรือแม้แต่เตรียมอาหารต้มน้ำ และอื่นๆมากมายเหนือจินตนาการ ท่านกำลังรออะไรอยู่? เพียงแปดร้อยหินเวทร้านตีเหล็กก็จะเป็นของท่าน! (จ่ายเต็มจำนวนแถมฟรีอีเต้อยี่สิบชิ้น!)"
เชอร์ล็อกรู้สึกราวกับตัวเองได้ถูกล่อลวงอีกครั้ง ถ้าเขามีร้านตีเหล็ก เขาก็จะสามารถสร้างปีเต้อเองได้ เขาก็ไม่จำเป็นที่จะต้องมาที่นี่อีก มันดูคุ้มค่ามาก!
"เจ้าคิดว่ายังไง? บรู?"
"เยี่ยม! ไม่เพียงแต่อีเต้อ แม้แต่อาวุธ ชุดเกราะพวกเราก็สามารถสร้างไปขายพวกก็อบลินได้!"
"หา? ของพวกนี้ไม่ใช่ว่าต้ข้าองให้พวกเขาหรือ? ข้าสามารถขายให้พวกเขาได้?"
"แน่นอน! หากพวกเขามีเงินก็สามารถซื้อได้ ถ้าไม่มีพวกเขาก็แค่ทำภารกิจให้สำเร็จ ของเหล่านี้สามารถเป็นรางวัลสำหรับภารกิจได้ หรือทำงานแลกกับอาหารพวกเขาก็สามารถทำได้ !"
ถ้าเป็นไปตามนั้นเขาก็จะได้เงินจำนวนมาก? เขาเคยแต่ได้ยินว่าดันเจี้ยนลอร์ดต้องหาเงินมาเพื่อดูแลพวกคนงาน แต่ตอนนี้เขากำลังถูกเลี้ยงดูโดยเหล่าก็อบลินงั้นรึ?! เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้น
เชอร์ล็อกตบโต๊ะแล้วจ่ายหินเวทแปดร้อยก้อนเป็นการตกลงทันที เจ้าของร้านกล่าว"ใช้เวลาครึ่งวันในการสร้างเท่านั้น คนงานก่อสร้างพร้อมที่จะเดินทางไปที่ดันเจี้ยนท่านภายในครึ่งชั่วโมง!"
ช่างตีเหล็กมืออาชีพก็เป็นเรื่องจำเป็นเช่นกัน แม้เขาจะสามารถส่งพวกเกมเมอร์ไปฝึกสกิลได้ แต่มันก็เป็นเรื่องในอนาคต เชอร์ล็อกจ้างช่างตีเหล็กชั้นดีจากเจ้าของร้านพร้อมกับจ่ายหินเวทไปหนึ่งร้อยก้อนสำหรับข้าจ้างหนึ่งเดือน
ช่างตีเหล็กสามารถทำงานเป็นพ่อครัวและเตรียมอาหารได้ มันช่างสมบูรณ์แบบ ช่างตีเหล็กจะพร้อมสำหรับทำงานในวันพรุ่งนี้
หินเวทที่เหลือสามารถเอาไปซื้ออาหารให้พวกก็อบลินได้ไม่ว่าจะเป็นแมลงและของเหลือต่างๆ เพียงแค่มาซื้อของแค่ครั้งเดียวเขาถึงกับใช้หินเวทไปจนหมด
เชอร์ล็อกใช้เวลาไม่นานนักเขาก็รีบเดินทางกลับดันเจี้ยนทันที
เขาพาคนงานโกเลมมาที่ดันเจี้ยนคอร์ ภายใต้คำแนะนำคนงานโกเลมสามารถสร้างร้านตีเหล็กได้เสร็จตามที่วางแผนไว้
เชอร์ล็อกใช้มานาเพื่อเคลื่อนย้ายอาหารก็อบลินไปไว้มุมห้อง
การเตรียมการทุกอย่างเสร็จสิ้นเชอร์ลอกเดินกลับไปที่ดันเจี้ยนคอร์อีกครั้ง บรูแนะนำให้เชอร์ล็อกเข้าไปที่ออฟฟิเชียลเว็บไซต์ เขาเห็นข้อความต่างๆมากมายทั้งสงสัย โกรธ บ่น ขอร้องอ้อนวอนจากพวกเกมเมอร์ เชอร์ล็อกไม่สนใจเขาสร้างประกาศใหม่ขึ้นมาทันที [ดันเจี้ยน: อาณาจักรนิรันดร์ โคลสเบต้าเทสจะเริ่มขึ้นในวันพรุ่งนี้ ผู้โชคดีหนึ่งร้อยคนจะสามารถออนไลน์เข้าเกมได้ในวันพรุ่งนี้!]
เนื้อหาหลักคือการประกาศรายชื่อผู้โชคดีหนึ่งร้อยคน พร้อมกับเตือนให้รับกล่องพัสดุในคืนนี้รวมทั้งสอนพวกเขาใช้เครื่องแคปซูลสำหรับเล่นเกม
เชอร์ล็อกเองก็อยากรู้เกี่ยวกับเครื่องแคปซูลนี้เช่นกัน แต่บรูบอกว่ามันเป็นเรื่องของอีกโลกหนึ่ง เขาจึงไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก
ไม่นานหลังจากประกาศได้ถูกเผยแพร่ออกไป ข้อความจำนวนมากก็ปรากฎขึ้นมาได้ล่าง
[สบายๆเรื่องโลกีย์: ฉันเพิ่งจะสมัครไปเมื่อเช้านี้เอง การคัดเลือกเสร็จสิ้นแล้วในตอนบ่าย? นี่เป็นเกมที่เปิดทดสอบเบต้าเทสเร์วที่สุดในประวัติศาสตร์เกมทั่วโลก!]
[ถอนหญ้า: ดีใจมาก!!! (~ ^ ᄌ ^) ~ มีชื่อฉันในรายชื่อผู้ที่ได้รับเลือกเข้าทดสอบในรอบเบต้า!]
[คิลบอน ฮาร์ด: ใช้เวลาเพียงครึ่งวันเท่านั้น เกมนี้กลายเป็นที่พูดถึงอย่างรวดเร็ว ในกลุ่มQQ (แอปและโปรแกรมแชทยอดนิยมของจีน)กำลังพูดถึงเกมนี้กันใหญ่ มีคนเสนอซื้อไอดีที่ได้เข้าร่วมทดสอบเบต้าเทสถึง 50,000หยวน!]
[หนึ่งสองภูเขา: แค่ 50,000 หยวน? ฉันเห็นคนเสนอราคา 100,000หยวนด้วยซ้ำ!]
[ดราก้อนราจา: ดราก้อนราจาMMO กำลังลงทุนในเกมนี้อย่างหนัก150,000 หยวนสำหรับไปดีที่ได้เข้าร่วมเบต้าเทส! ติดต่อทางโทรศัพท์ที่ 139XXXXX, QQ ติดต่อ 4506XXXX ดราก้อนราจาMMO ยินดีจ่ายให้ผู้ที่สนใจขาย!]
...
เชอร์ล็อกดูคนอื่นโต้ตอบกันไปมาก่อนจะกดF5เพื่อรีเฟรชหน้าจออีกครั้ง เขารู้สึกสนุกสนานกับการนั่งอ่านอะไรพวกนี้ แม้เขาจะไม่เข้าใจบางเรื่องที่พวกเขาพูดกันก็ตาม เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว
นอกเหนือจากประกาศของเขาแล้ว ด้านล่างยังมีโพสอื่นๆอยู่อีก ทั้งตั้งรับเกมไกด์ช่วงเบต้าเทสในราคาสูง, ขายไอดีเบต้าเทส, รับคนเข้าแคลน และอื่นๆอีกมากมาย บรูบอกว่าโพสพวกนั้นไม่ได้สำคัญเท่าไรนัก!
ขณะที่เชอร์ล็อกกำลังเลื่อนอ่านโพสอยู่นั้น พวกโกเล็มหินก็สร้างร้านตีเหล็กเสร็จแล้ว มันไม่ใหญ่มากนักแค่พอใช้งานได้ บนแผงหน้าร้านพวกเขาทิ้งอีเต้อไว้ยี่สิบชิ้น เชอร์ล็อกเข้าไปตรวจเช็คด้านในว่าเตาหลอมใช้งานได้เรียบร้อยก่อนที่เขาจะเซ็นต์รับรอง พวกโกเลมก็จากไปโดยการใช้ใบวาร์ปทันที
เชอร์ลอกถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขาแค่ต้องรอก็อบลินจากต่างโลกมาทำงานเท่านั้น!
"ใช่ เราควรคุยกันเรื่องภารกิจมือใหม่!" ดันเจี้ยนคอร์บรู แนะนำ
เพจหลัก : Double gate TH
