Chapter 52 – Count Dimitri’s Castle Ruins (8)
Chapter 52 – Count Dimitri’s Castle Ruins (8)”
เมื่ออัศวินดูลาฮานปรากฏตัวออกมา ซังจินก็ได้อ่านหยิบหนังสือ 'เรื่องราวของสามก๊ก' ออกมาและอ่านมันโดยทันทีโดยที่ไม่ยอมเสียเวลา
"เมื่อตั๊งโต๊ะได้ตัดสินใจพาเธอไปที่ป้อมปราการเม่ย"
ในตอนนั้น
"จงออกไปม้าของข้า ชาร์โดวรัน"
อัศวินก็ตะโกนออกมา
"ฮี้~"
ม้าได้ลุกยืนขึ้นมาและเปล่งเสียงออกมาทั่วบริเวณโดยรอบ
"เธอจงใจ..."
ซังจินได้ถูกขัดจังหวะในการอ่านหนังสือเล่มนี้และปิดหนังสือลง
'เวรเอ้ย'
'เรื่องราวของสามก๊ก' ได้กลับเข้ามาอยู่ในมือของเขาและจากนั้นซังจินก็มองกลับไปที่ดูลาฮาล ดูลาฮาลนั้นกำลังขี่ม้าพุ่งเข้าออกไปด้วยความเร็วที่ไม่น่าเชื่อ ซังจินจึงตะโกนออกมาอย่างรวดเร็ว
"สวิฟพาว"
ซังจินได้ใช้ทักษะของรองเท้าออกมา แต่ถึงแม้ว่าเขาจะวิ่งออกไปด้วยความเร็วืี่มากขึ้นก็ไม่สามารถจะตามมันทันได้
'.....มันกำลังจะไปไหนกัน?'
ซังจินได้มองออกตรวจสอบไปข้างหน้าอยู่ครู่หนึ่ง
'..เดี๋ยวนะ'
เมื่อเขานึกอะไรบางอย่างได้เขาก็หยุดวิ่งและดึงพรมเวทมนตร์ออกมา
"บิน"
เขาได้บินขึ้นไปบนท้องฟ้่และมองตรวจสอบที่ๆดูลาฮาลกำลังวิ่งออกไป มันกำลังวิ่งวนไปโดยที่มีปราสาทเป็นศูนย์กลาง
ปราสาทของเคาท์เดมิทรีนั้นมีขนาดที่ค่อนข้างจะใหญ่ แต่เนื่องจากความเร็วของดูลาฮาลมีมาก มันจึงวิ่งได้ครบรอบอย่างรวดเร็ว
นักล่าที่กำลังยืนอยู่รอบๆได้มองออกไปโดยที่ปราศจากเป้าหมายและถามออกมา
"มันกำลังจะไปไหน เค"
ซังจินได้หันกลับไปเพื่อที่จะอธิบายกับนักล่า
"เขากำลังจะกลับมา เขาได้วิ่งวนรอบปราสาท"
เช่นเดียวกับที่ซังจินได้พูดออกมา ดูลาฮาลก็ได้วิ่งมาจากอีกด้านหนึ่ง ซังจินจึงหยิบหยังสือขึ้นมาอีกครั้ง
[เหลือเวลาอยู่อีก 5 วินาทีก่อนที่ 'สุนทรพจน์' จะหมดคูลดาว]
'อะไรน่ะ'
ในตอนนั้นดูลาฮาลก็ตะโกนออกมาขัดจังหวะความคิดของซังจิน
"เหล่าทหารของข้าตามมา"
ด้วยคำสั่งนั้นได้มีเหล่าผีทหารโผล่ออกมาจากด้านหลังเขา พวดมันได้ละตัวต่างก็ขี่ม้าตามหลังมาอยู่ หนึ่งในนักล่าคนหนึ่งได้พึมพัมออกมา
"พระเจ้า..."
ซังจินได้เก็บหนังสือกลับลงไปและเดินไปที่ด้านหน้าประตูปราสาท การที่ไปยืนขวางทางม้าพวกนั้นรังจะมีแต่ความตายเท่านั้น
"อะฮ่าๆ ๆ ๆ เจ้าพวกขี้ขลาด โจมตีมัน ไปเด็ดหัวของพวกมันมา"
อัศวินดูลาฮานได้ออกคำสั่งกับเหล่าทหารของเขา ในไม่ช้าพวกทหารเหล่านั้นก็พุ่งเข้าไปหานักล่าที่อยู่ด้านในเพื่อนำหัวออกมา
"เข้ามาเลยเจ้าพวกมอนสเตอร์"
จิโอวานี่ได้ตะโกนออกมาพร้อมกับยกโล่ขึ้น
"ย๊ากก"
โดมินิคได้แทงหอกออกไปด้วยความกล้าหาญ
"ย้าโฮ่"
มาฮาเดสได้ต่อยออกไป
"ฟิ้ว"
เพ่ง หลงได้ปล่อยลูกธนูออกไปโดยไร้คำพูด ซังจินก็ยังคงเป็นคนแรกที่เผชิญกับพวกมัน มันได้พุ่งเข้ามาพร้อมกับแทงหอกใส่เขา
แต่มันนั้นไม่ใช่คู่ต่อสู้ของซังจิน
"วูบ"
ในการโจมตีเพียงครั้งเดียง ทั้งหัวของทหารและม้าก็ได้ขาดลง
ซังจินได้มองสำรวจไปรอบๆเพื่อค้นหาดูลาฮาลแต่เขาก็ไม่พบมัน ที่เขาเห็นมีเพียงแค่เหล่าลูกน้องของมันที่เข้ามาเท่านั้น
ในขณะที่นักล่าทั้งสี่คนยังคงต่อสู้กับพวกมันอยู่ ซังจินก็ได้ใช้พรมเวทมนตร์บินขึ้นไปในอากาศ เขานั้นเห็นดูลาฮาลมันวิ่งอยู่ไกลออกไป มันยังคงวิ่งวนอยู่รอบปราสาทเช่นเดิม
เมื่อซังจินได้ลูกว่าบอสลับมันไม่ได้เข้าไปในปราสาท เขาจึงเตรียมพร้อมที่จะใช้ 'เรื่องราวของสามก๊ก' อีกครั้ง
'ฉันจะทำมันในเวลานี้'
ซังจินได้เริ่มที่จะอ่านมันอีกครั้งแต่คำในรอบนี้มันแตกต่างจากเดิม
"ในตอนที่โจโฉได้ถามผุ้ที่มาจากเหอเป่ยผู้ที่ไม่เคยเดินเรือรบมาก่อนถึงวิธีแก้ปัญหาของผู้ที่เมาทะเล เขาได้ตอบกลับมาว่าให้มัดเรือไว้ด้วยกันมันจะช่วยลดการสั่นสะเทือนได้เหมือนกับการเดินบนพื้นปกติ"
ซังจินได้อ่านออกไปอย่างใจเย็นในขณะที่เหล่าทหารกับลังพุ่งเขามาหาเขา แต่เขาก็ตัดสินใจที่จะอ่านมันไปต่อจนจบ
"โจโฉได้ตบเข่าของเขาและพูดออกมาว่า นี้แหละคือคำตอบที่ฉันต้องการ บังทอง"
เมื่อซังจินได้อ่านจบลงหนังสือก็ได้ปิดลงโดยอัตโนมัตและโอเปอเรเตอร์ก็ประกาศออกมา
[การสถิตของบังทองได้เปิดใช้งานแล้ว]
[ทักษะติดตัวร่ายเร็ว(IV) และ เพิ่มมานา(II) เปิดใช้งาน]
[ทักษะใช้งานกับดักเชื่อมโยง(I) ใช้งานในทันที]
"กับดักเชื่อมโยง"
โซ่ได้ปรากฏออกมาที่ด้านหน้าของเหล่าหทารและลดความเร็วของพวกเขาลง จากความเร็วที่น่าเหลือเชื่อในก่อนหน้านี้ได้กลับกลายเป็นเต่าคลานไป
ซังจินขี่พรมวิเศษขึ้นฟปในอากาศและมองลงมาหาเหล่าศัตรู มุมที่เขาอยู่ในตอนนี้เหมาะเป็นอย่างมากที่จะใช้เวทมนตร์
เมื่อเขาได้ลอยขึ้นไปสูงอีกหน่อย เขาก็ร่ายเวทออกมา
"จงเผาไหม้ทุกๆ..."
เพียงแค่นั้นก็ได้มีบอลไฟปรากฏขึ้นมาบนมือของเขา มันเป็นผลของทักษะ 'ร่ายเร็ว' ซังจินเข้าใจในสิ่งนี้อย่างรวดเร็วและปล่อยบอลไฟออกไปพร้อมกัลร่ายอย่างรวดเร็ว
"บอลไฟ"
"บอลไฟ"
"บอลไฟ"
"บอลไฟ"
"บอลไฟ"
"บอลไฟ"
เมื่อเขาได้ปล่อยบอลไฟออกไปหกลูก โอเปอเรเตอร์ก็ได้ให้คำเตือนออกมา
[มานาต่ำ]
ในที่สุดซังจินก็หยุดลงเมื่อมีคำเตือนออกมาและจากนั้น
"ตูม ตูม ตูม ตูม ครืน ครืนน"
บอลไฟทั้งลงลูกได้ตกลงไปสู่พื้นและทหารพวกนั้นก็ได้กลายไปเป็นเพียงเถ้าถ่าน สิ่งเดียวที่ยังคงยืนอยู่เมื่อไฟลดลงนั้นคืออัศวินดูลาฮาล
[เหลืออีก 10 วินาทีก่อนที่การสถิตจะหมดลง 9]
โอเปอเรเตอร์ได้เริ่มนับถอยหลัง แต่ซังจินก็ไม่ได้สนใจ เขาดึงเอาดาบออกมาและกระโดดลงไปจากพรมเวทมนตร์
ดูลาฮาลได้หันไปมองรอบๆและตะโกนออกมา
"เป็นอย่างนี้ได้ยังไง ทหารม้าของข้า เจ้าพวกขี้โกง"
อัศวินดูลาฮาลได้เหวี่ยงดาบของเขาใส่ซังจิน แต่ด้วยกับดักเชื่อมโยงมันได้ทำให้การขยับของเขาช้าลง
ซังจินหลบออกไปอย่างง่ายดายและใช้มูนสเปคได้มือขวาไปตัดแขนที่ถือหัวของดูลาฮานอยู่ และใช้ดาบบลัดเวเจนในการตัดหัวของม้า
"อ๊าา..."
ม้าที่ได้ถูกตัดหัวก็สลายหายไปกลายเป็นฝุ่นและเหลือเพียงดูลาฮาลเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่ มันในตอนนี้ไม่มีทั้งม้าและอาวุธเหลืออยู่
ซังจินได้เดินเข้าไปหามันเพื่อปิดฉากแต่แล้วเขาได้ยินเสียงร่ายเวทออกมา
"จงตื่นขึ้นและกลายเป็นทาสของข้า"
จากคำแรกที่มันได้กล่าวออกมา ซังจินได้รู้สิ่งที่มันกำลังทำในทันที เขายังคงเรียนรู้เวทมนตร์นี้แล้วเลย มันนั้นค้องการที่จะเรียกพวกทหารม้าที่ตายไปกลับขึ้นมา
แต่มันก็ไม่มีทางที่ซังจินจะยอมให้มันร่ายเสร็จ เขาได้ปาดาบทั้งสองเล่มออกไป
"ฮ่า"
ดาบของเขาได้พุ่งไปตัดที่แขนอีกข้างของมันและคอ
"ฮ้าา"
เมื่อดาบได้ผ่านร่างของมันไป ซังจินก็เรียกดาบกลับมามันจึงได้ตัดร่างของดูลาฮาลซ้ำอีกครั้ง ก่อนจะกลับมาสู่มือของเขา
จากนั้นโอเปอเรเตอร์ก็ประกาศออกมา
[บอสลับอัศวินดูลาฮาล 'เบสโกโร่' ได้ถูกกำจัดแล้ว]
ซังจินได้มองลงไปที่ดาบของเขาและวางแผนที่จะสะบัดดาบเพื่อเอาเลือดออก แค่แล้วก็ไม่มีเลือดติดอยู่บนดาบ
'ฉันคิดว่าเขาคงเป็นแค่เพียงพวกประเภทวิญญาณ'
ซังจินได้เก็บดาบลงไปในฝักของเขา ศัตรูทุกๆตัวในตอนนี้ได้ถูกกำจัดแล้ว ซังจินจึงได้วางแผนที่จะกลับไปหานักล่าคนอื่นๆ แต่เมื่อเขาหันไปก็เห็นคนอื่นๆกำลังมองมาที่เขาด้วยปากที่อ้ากว้าง
"บังทอง...หมายความว่านายคือสุดยอดนักล่าหรอ เค"
เขาไม่สามารถที่จะปฏิเสธมันได้เขาจึงยกมือขึ้นและตอบกลับมา
"ฉันไม่ได้พยายามที่จะซ่อนมันหรอกนะ"
นักล่าคนอื่นๆไม่สามารถที่จะละสายตาไปจากซังจินได้
'เขาแข็งแกร่งขนาดไหนกัน'
'เวทมนตร์...ทำไมเขาถึงมามารถที่จะร่ายเวทไฟได้หลายครั้งในรอบเดียว'
'หนังสือนั้น...'เรื่องราวของสามก๊ก' ที่เขาได้รับมามันเป็นยังไงกันนะ'
ซังจินกำลังคิดหาวิธีที่จะตอบกลับคนอื่นๆอย่างปกติ แต่แล้วโอเปอเรเตอร์ก็ได้เอ่ยขัดเขา
[ศัตรูทั้งหมดถูกกำจัด]
[เริ่มต้นการแจกรางวัล]
เมื่อได้มีการกล่าวถึงรางวัล นักล่าคนอื่นๆก็หันไปสนใจในทันที
[มอนสเตอร์ที่กำจัด : หมาซอมบี้ 2 ตัว แวมไพร์ 20 ตัว แมงมุมยักษ์ 30 ตัว เกราะมีชีวิต 15 ตัว มอนสเตอร์ของแฟรงเก็นสไต 1 ตัว รวมทั้งหมด 6000 คะแนน]
[บอสที่กำจัด เคาท์พันปีเดมิทรี 750 คะแนน]
[บอสลับ อัศวินดูลาฮาล 750 คะแนน]
[รวมทั้งหมดเป็น 7500 คะแนน]
[เริ่มการแบ่งคะแนน]
เริ่มต้นจากรางวัลของโดมินิค เนื่องจากว่าเขาได้โดนแวมไพร์กัดในช่วงต้นดังนั้นคะแนนผลงานของเขาจึงน้อยที่สุด
[ผลงานของคุณคือ 3.0% ได้รับแต้มสเตตัส 225 แต้ม เหรียญดำ 225 เหรียญเป็นรางวัล โบนัสเคลียการจู่โจมแต้มสเตตัส 2000 แต้ม เหรียญดำ 2000 เหรียญ รวมทั้งหมดเป็นแต้มสเตตัส 2225 แต้มและเหรียญดำ 2225 เหรียญ]
มันเป็นจำนวนที่น้อย แต่เขาก็ดูจะไม่ได้อารมณ์เสีย เขาเพียงแค่คิดว่าเขาโชคดีแค่ไหนแล้วที่รอดมาได้ ต่อมาคือจิโอวานี่ เนื่องจากที่ซังจินและมาฮาเดสแข็งแกร่งดังนั้นเขาจึงไม่ได้มีโอกาสในการทำหน้าที่แท้งมากนัก
[ผลงานของคุณคือ 5.7%]
ต่อมาคือเพ่ง หลง ต้องขอบคุณการโจมตีระยะไกลของเขาที่มันได้ทำให้เขามีคะแนนที่สูง
[ผลงานของคุณคือ 8.2%]
มาฮาเดสนั้นต่อสู้ได้เยี่ยมมากและด้วยการช่วยเหลือทีมด้วยเวทมนตร์และไอเทม มันจึงให้เขาได้รับคะแนนที่มากหน่อย
[ผลงานของคุณคือ 12.2%]
และสุดท้ายซังจิน
[ผลงานของคุณคือ 70.9% ได้รับแต้มสเตตัส 5318 แต้ม เหรียญดำ 5318 เหรียญเป็นรางวัล โบนัสเคลียการจู่โจมแต้มสเตตัส 2000 แต้ม เหรียญดำ 2000 เหรียญ ทักศษะไอเทมทำงานเพิ่มเหรียญ 10% รวมทั้งหมดเป็นแต้มสเตตัส 7318 แต้มและเหรียญดำ 8050 เหรียญ]
'8050 เหรียญดำ...'
ซังจินคำนวนขึ้นอย่างรวดเน็วภายในหัวของเขา แม้ว่าเขาจะปล่อยให้นักล่าคนอื่นมามีส่วนร่วมบ้าง เขาก็ยังมีเงินที่เพียงพอจะซื้อไอเทมจาก 'มืดยิ่งกว่าสีดำ'
'เยี่ยมมาก'
ในขณะที่ซังจินหายใจอย่างโล่งอกออกมา โอเปอเรเตอร์ก็ได้ประกาศต่อ
[และในตอนนี้จะเริ่มการแจกไอเทม]
เรื่องนี้แปลจนจบแล้วนะครับ สามารถติดต่ออ่านก่อนใครได้ที่เพจนี้เลยครับ > จิ้มเลย <
