SGS บทที่ 93 – มาแล้ว! แรงค์9! แมงมุมราชินี!!
“มาสเตอร์...”
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะวู่หยานคิดมากไปเองรึเปล่า แต่เขากลับรู้สึกได้ว่าน้ำเสียงที่อิคารอสเรียกมันเจือปนไปด้วยความเครียด
“อิคารอส อย่าบอกนะว่า...?” วู่หยานมองตรงหข้านัยน์ตาคู่งามของอิคารอส หัวใจเขาก็จมดิ่งทันที......
“ใช่ค่ะ มาสเตอร์ อีกสิบวินาที สิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งมากก็จะมาถึงแล้ว ดังนั้นที่นี่จึงอันตรายมาก ขอแนะนำให้มาสเตอร์หนีไปค่ะ....” อิคารอสเงยหน้ามองวู่หยาน รอการตัดสินใจของเขา
“หยาน.....” ฮินางิคุกับมิโคโตะก็เงยหน้ามองวู่หยานเหมือนกัน ขนาดอิคารอสยังใช้คำพูดว่า ‘อันตรายมาก’ แถมยังแนะนำวู่หยานหนีไป นี่มันก็หมายความว่าอิคารอส....เอาชนะอีกฝ่ายไม่ได้!
เห็นสายตาที่ทุกคนมองมา วู่หยานก็ก้มหน้าใช้ความครู่หนึ่ง ก่อนจะหัวเราะขึ้นมาด้วยสีหน้าขมขื่น
ขนาดอิคารอสยังชนะไม่ได้ งั้นก็ไม่ต้องไปคิดเลยว่ามันจะเก่งขนาดไหน เอาแค่รู้ว่าขนาดสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังถึงขั้นนี้ยังเป็นได้แค่ตัวป้องกันสมบัติ แค่นี้ก็เป็นหลักฐานชัดเจนแล้วว่า สมบัติมันต้องไม่ธรรมดาสุดๆแน่นอน!
วู่หยานคิดไม่ตกว่าจะทิ้งสมบัติอันประเมินค่าไปแบบนี้มันจะดีจริงๆเหรอ? ถ้ามีแค่เขาคนเดียวคงทำใจกล้าซ่อนตัวในเสื้อคลุมต่อไป ยังไงซะตนเองก็ยังมีระบบ และแต้มเองก็มีเพียงพอแบบสุดๆ ดังนั้นการจะหนีไปจากที่นี่ วู่หยานมีความมั่นใจมาก!
แต่ถึงสมบัติมันจะล้ำค่าขนาดไหน.....มันจะไปเทียบได้กับผู้หญิงที่เขารักงั้นเหรอ?
คำตอบ แน่นอนว่ามันไม่ได้อยู่แล้ว!!!
ตอนนี้วู่หยานได้ตัดสินใจแล้ว “ฮินางิคุ มิโคโตะ อิคารอส รอจนได้สัญญาณจากฉัน พวกเธอก็ใช้ ‘สิ่งนั้น’ หนีไปจากที่นี่เลยนะ ฮินางิคุเธอต้องไปกับยัยหนูนี่!”
ได้ยินคำพูดเขา ฮินางิคุ กับ มิโคโตะ ก็พยักหน้าด้วยสีหน้าเคร่งเครียด อิคารอสก็ตอบกลับว่า ‘รับทราบ มาสเตอร์...’ จากนั้นอิคารอสก็เงียบไป เธอใช้นัยน์ตาสีแดงสดใสมองไปที่สนามรบ
วู่หยานหรี่ตา แล้วโฟกัสความสนใจไปที่สนามรบ ณ ตอนนี้สมาธิของเขาพุ่งสูงเกินกว่าปกติหลายเท่า
แม้ว่าพวกเขาจะหนีแน่ๆอยู่แล้ว แต่ยังไงเขาก็ยังอยากจะดูให้เห็นกับตาตัวเอง ว่าตัวอะไรที่ถึงขนาดทำให้อิคารอสพูดแบบนั้นออกมาได้ จากนั้นเขาจะได้กลับไปวางแผนหาวิธีฆ่ามัน ด้วยไอเท็มช่วยชีวิตที่แลกมาจากระบบ ตูจึงห้าวแบบนี้ไงล่ะ.....
ไม่นานนัก นัยน์ตาอิคารอสก็หดลง
“มาสเตอร์ เป้าหมายปรากฏตัวออกมาแล้วค่ะ!”
สิ้นเสียงอิคารอส แมงมุมด้านหน้าทั้งสองตัวก็แยกตัวออกเป็นไปในทิศทางหนึ่ง
สิ่งที่เข้ามาในสายตาพวกเขาคือ แมงมุมที่ตัวใหญกว่าแมงมุมองครักษ์หลายเท่า......
แน่นอนว่า คนที่กำลังวิ่งหนีอยู่ย่อมไม่เห็น เพราะพวกเขาต่างก็กำลังดีอกดีใจที่ตนหนีรอดออกมาได้ ซึ่งก็ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าตอนนี้ ความตายของจริงได้มาถึงแล้ว......
แมงมุมตัว(โครต)ใหญ่ที่นอกจากขนาดแล้ว รูปร่างหน้าตามันก็ไม่ได้ต่างอะไรกับไอ้สองตัวก่อนหน้านี้ ภายใตการสนับสนุกจากแมงมุมองครักษ์ทั้งสอง มันก็ได้มาถึงแล้ว! และในนัยน์ตามันก็เปล่งประกายไปด้วยปัญญา
แมงมุมราชินี : เลเวล83 (Great Spider Queen)
นัยน์ตาวู่หยาน ฮินางิคุ และ มิโคโตะหดตัวลง ด้วยใบหน้าเคร่งเครียด
แม้ว่าก่อนหน้านี้จะคาดเดาว่าที่นี่น่าจะมีแรงค์9อยู่ แต่เมื่อมันโผล่มาจริงๆ พวกเขาก็รู้สึกแน่นหน้าอก แม้ว่าจะเตรียมทางหนีไว้แล้วก็เถอะ.....
เมื่อเห็นกับตา พวกเขาก็ไม่สงสัยคำพูดเมื่อกี้ของอิคารอสแล้ว
มันเหมือนกับอิคารอส เป็นตัวตนที่ผู้คนเงยหน้ามอง ถึงแม้ว่าจริงๆแล้วตัวอิคารอสจะมองแค่วู่หยานคนเดียวก็เถอะ....
แมงมุมราชินี วู่หยานไม่รู้ว่าอิคารอสที่มียุทธภัณฑ์ฟ้าจะสามารถเอาชนะได้มั้ย แต่ถ้าถามเขา เขาคิดว่าต่อให้มียุทธภัณฑ์ฟ้าอิคารอสก็ไม่มีทางเอาชนะมันได้แน่!
แรงค์9ในโลกนี้ นอกจาก ครึ่งก้าวเทวะ ทั้งห้าคน นับได้ว่ามันเป็นตัวตนที่แข็งแกร่งที่สุด!!
ความต่างของแรงค์9กับ8แน่นอนว่าต้องใหญ่มากอย่างไม่ต้องสงสัย ดูได้จากไอ้โง่แรงค์7ที่โดนฆ่าตายเมื่อกี้เป็นตัวอย่างได้เลย
แน่นอนว่า วู่หยานไม่คิดให้อิคารอสออกไปเสี่ยง เทียบกับสมบัติแล้ว เขาไม่อยากให้อิคารอสเป็นอะไรไปมากกว่า ถึงแม้ว่าตราบใดที่ตนยังไม่ตาย ก็ยังสามารถชุบชีวิตได้อีกเรื่อยๆก็เถอะ....
มองดูประกายในดวงตาของแมงมุมราชินี วู่หยานขมวดคิ้ว
เขาเคยได้ยินมาว่า สัตว์อสูรแรงค์9มีสติปัญญาที่ไม่ด้อยไปกว่ามนุษย์ และสัตว์อสูรแรงค์10หรือขั้นครึ่งก้าวเทวะจะสามารถเปลี่ยนร่างมาเป็นมนุษย์ได้ ดังนั้นตอนนี้วู่หยานจึงเห็นว่าแมงมุมราชินีตรงหน้าดูเต็มไปด้วยสติปัญญา
แมงมุมราชินีฉีกยิ้มเยาะเย้ย ด้วยปากที่อ้าขึ้นทำให้ของเหลวหยดลงมาจากฟันทั้งสองข้าง ผลก็คือพื้นหินที่แข็งแรงทนทานถึงละลายจนเป็นรู! นี่ทำให้พวกวู่หยานหนังหัวชาวาบ
มันมองผู้คนที่วิ่งหนีไกลออกไปด้วยสายตาเหยียดหยาม สายตาที่ดูฉลาดแบบนี้ วู่หยานเคยเห็นแค่จาก ไอ้งูเปรตนั่นแค่ตัวเดียว! (จอมปีศาจอสรพิษฟ้า)
แน่นอนว่า ปีศาจกับสัตว์อสูรย่อมเอามาเปรียบเทียบกันไม่ได้อยู่แล้ว เพราะยังไงซะแค่ชื่อสายพันธ์ก็ต่างกันแล้ว และทั้งสองยังวิวัฒนาการในทิศทางที่แตกต่างกันด้วย ถ้าในด้านความฉลาด ปีศาจจะเหนือกว่า
กางขาออก จากนั้นแมงมุมราชินีก็ค่อยๆอ้าปากราวกับกำลังหาวอยู่ แต่ด้วยท่าทางนี้ของมันก็ทำให้ผู้คนที่กำลังหนีอยู่สูญเสียวิธีที่จะหนีทันที,,,,,
พื้นเริ่มสั่นสะเทือน ทำให้ผู้คนที่กำลังหนีราวไปถึงพวกวู่หยานตัวเอนไปเอนมา ต่อมาพวกคนที่กำลังหนีอย่างมีความสุข อยู่ก็รู้สึกร่างกายตนบางแห่งเย็นขึ้นมา ทำให้พวกหยุดวิ่ง....
พวกเขาก้มหน้าลงไปมอง เห็นพื้นที่เป็นหินแข็งๆได้หายไปเผยให้เห็นถึงดินจริงๆด้านล่าง ส่วนพื้นหินที่หายไปก็ได้ม้วนตัวเป็นแท่งหินพุ่งขึ้นมาทะลวงหัวใจ! นี่เป็นสาเหตุที่พวกรู้สึกเย็นๆ
หลังจากรู้สึกได้ความเจ็บปวดที่พวยพุ่งขึ้นมา พวกเขาถึงได้ตระหนักว่าเกิดอะไรขึ้น โดนไม่มีเวลาแม้แต่จะส่งเสียงกรีดร้อง พวกเขาต่างก็หลับตาลง คงสภาพอยู่ท่าโดนแท่งหินเสียบ เลือดก็ได้ไหลออกมาจากจุดที่โดนแทง อาบไปทั่วแท่งหินจนแดงฉาน.....
จบชีวิตพวกด้วยตนเอง แมงมุมราชินีเอียงหัวก่อนจะถอนสายตากลับมาอย่างหมดความสนใจราวกับที่ตนฆ่าไปเป็นแค่หนอนแมลง
แต่เอาจริงๆในสายตาแมงมุมราชินีพวกทีมล่าสมบัติก็เป็นได้แค่แมลง บางทีมันคงมองมนุษย์ทั้งหมดเป็นแมลง แต่ก็นะไม่ต้องพูดถึงมันเลย เอาแค่มนุษย์ บางคนที่แข็งแกร่งหน่อยก็มักมองคนที่อ่อนแอกว่าเป็นหนอนแมลงอยู่แล้ว
ณ ตอนนี้ เรียกได้ว่าทีมล่าสมบัติที่มาที่นี่นอกจากคนที่ซ่อนอยู่ ได้ตายเรียบ!!!
ขณะนี้ที่นี่ก็ได้กลับมาเงียบอีกครั้ง....
วู่หยาน ฮินางิคุ และ มิโคโตะ มองศพที่นอนตายเกลื่อนพื้น ในใจรู้สึกเย็นเชียบ ใบหน้าก็กลายเป็นน่าเกลียด
วู่หยานถอนหายใจ แล้วโบกมือให้พวกเธอ พูดด้วยน้ำเสียงที่เจือปนไปด้วยความกลัวเล็กน้อยว่า “เอาล่ะ เราหนีกันเถอะ แมงมุมราชินีมัน...อันตรายเกินไป.....”
ฮินางิคุ กับ มิโคโตะมองหน้ากัน ก่อนจะฝืนยิ้ม มิโคโตะตอนนี้ก็ไม่อาจเอ่ยอะไรออกมาได้อีก ตัวเธอที่แข็งแกร่งเกือบจะที่สุดแห่งเมืองการศึกษาก็ต้องยอมรับอย่างไม่เต็มใจว่า ตนเองออกไปสู้ได้แต่กลับออกมาแบบเป็นๆไม่ได้แน่นอน!
แถมนอกจากแมงมุมราชินี ก็ยังมีแมงมุมองครักษ์อีกสองตัว ที่เธอเองก็ยังสู้ไม่ได้ เพราะถึงมันจะเลเวลมากกว่าแค่หนึ่ง แต่พลังมันต่างกันราวฟ้ากับเหว......
มองดูสีหน้ามิโคโตะ วู่หยานทำได้แค่ยกมือลูบผมเพื่อปรอบเธอ
แก้มแดงเล็กน้อย เงยหน้ามองด้านอ่อนโยนของวู่หยาน ในใจมิโคโตะรู้สึกอบอุ่นขึ้นมา ความรู้สึกอึดอัดและไม่เต็มใจถูกชำละล้างหายไปทันที.....
วู่หยานยิ้มเล็กน้อย แล้วหันไปมองแมงมุมราชินีอีกรอบ การมองครั้งนี้ทำให้เขาใจหายวาบ!
เป็นเพราะ แมงมุมราชินีที่กำลังนอนอย่างสบายบนพื้น ณ ตอนนี้ ก็ได้ยกหัวขึ้นมามองทางจุดที่พวกเขาอยู่แล้ว!
“ชิบหายล่ะไง!!” วู่หยานตะโกนขึ้นมา....
