ตอนที่ 1117 โอ้ว้าว เจ้าจะถูกฆ่าในไม่ช้า!(ฟรี)

โซ่ดำนับหมื่นเส้นระเบิดจากร่างของแมลงเหล็ก พวกมันกำลังพุ่งใส่วิญญาณต่อสู้ทั้งสามเหมือนใย

ขณะที่พวกมันกำลังจะถูกทะเลโซ่กลืนกิน เทพธิดาลุ่มหลงก็ลงมือก่อนโซ่จะได้เข้าใกล้ขึ้น มันสะบัดฝ่ามือ กระจายน้ำแข็งออกไปและแช่แข็งโซ่ดำทุกเส้น

โซ่น้ำแข็งดูเหมือนจะเสียความคล่องตัวไป

ลำแสงสีแดงพลันระเบิดเมื่อเทพธิดาลุ่มหลงลงมือ มันปรากฏตรงหน้าเธอในชั่วพริบตา เป้าหมายคือกลางหน้าผากเธอ

มันเป็นมอนสเตอร์แมลงตัวใหญ่ที่รับผิดชอบการโจมตี เดิมทีมันถือหอกสองเล่มในมือ แต่ตอนนี้มันกลับเหลือแค่อันในมือซ้าย

มันขว้างหอกอีกเล่มใส่เทพธิดาลุ่มหลงด้วยความเร็วที่ไม่มีใครมองทัน

เทพธิดาลุ่มหลงเหยียดแขนออกไปตรงหน้าและชี้นิ้วขาวใสดั่งผลึกออกไป

กระจกน้ำแข็งโปร่งใสพลันก่อตัวตรงหน้าเธอ

วินาทีต่อมา หอกดำที่พุ่งตัดผ่านอากาศก็ปะทะกับกระจก

หอกดำที่พุ่งด้วยความเร็วเหนือแสงหยุดชะงักทันทีท เวลาดูเหมือนจะถูกหยุดวินาทีที่มันปะทะกับกระจกน้ำแข็ง

มันคือการโจมตีที่สามารถฆ่าเทพเสมือนได้ง่ายๆ แต่กลับถูกขวางกั้นโดยกระจกน้ำแข็งที่มีขนาดเท่าสี่ฝ่ามือ นอกจากนั้น หอกดำยังกระเด็นออกไปหลังปะทะกับกระจก มันกลายเป็นแสงสีแดงและพุ่งย้อนกลับไปหาอสูรแมลงด้วยความเร็วที่เหนือยิ่งกว่าเดิม

แมลงกล้ามโตถึงกับตกใจ หอกได้แทงทะลุร่างมันโดยที่มันไม่อาจหลบได้ทัน ตอนนี้มันมีรูขนาดเท่าชามบนหน้าอกขวา

บาดแผลเช่นนี้ย่อมไม่มีผลต่อมัน แต่ก็ผลาญพลังเทวะมันไปมาก

อย่างไรก็ตาม อสูรแมลงกล้ามโตกลับไม่คิดว่าหนอนสีฟ้าตัวน้อยจะเริ่มเติบโตบนแผลมัน หนอนที่ยาวประมาณหนึ่งมิลลิเมตรจนยากจะมองเห็นไกลับเริ่มเติบโตอย่างรวดเร็ว

ขณะที่หนอนเติบโต บาดแผลของมันก็เริ่มเน่าเปื่อย การสลายตัวดูเหมือนจะลุกลามไปทุกส่วน

ภายในชั่วพริบตา ร่างกายส่วนบนซีกขวามันก็เน่าเปื่อย เนื้อมันเน่าเหมือนซอมบี้ และเลือดดำเหนียวก็ไหลออกมา บางส่วนเน่าเสียจนเผยให้เห็นกระดูก อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทำให้อสูรแมลงตกใจคือมันไม่รู้สึกเจ็บเลย ส่วนที่เน่าเปื่อยมันล้วนเสียประสาทสัมผัส

อสูรแมลงเพิ่งตระหนักว่ามีบางสิ่งไม่ถูกต้องเมื่อเห็นว่าแขนขวามันเริ่มเน่า

มันก้มมองอกขวา แต่หนอนก็ขยายจนมีขนาดเท่ากำปั้นแล้ว มันยื่นแขนออกไปคว้าหนอนแต่กลับคว้าอากาศบางได้แทน

หนอนไม่ใช่วัตถุ มันเป็นเหมือนภาพเสมือน

เมื่อพบว่าโฮสต์มันตั้งใจจะจับมัน หนอนก็ยิ่งเจาะลึกไปในหน้าอกขึ้น

วินาทีต่อมา อสูรแมลงก็รู้สึกมีอะไรบางอย่างเจาะลึกไปในหัวใจมัน ก่อนที่มันจะรู้ตัว ทั่วร่างมันก็เริ่มเน่าเปื่อยอย่างรวดเร็ว

“หัวใจข้า..”อสูรแมลงตระหนักถึงปัญหาที่เกิขึ้น

 

มันแทงหอกไปในหน้าอกและฉีกเปิดอย่างแรง มันยื่นมือออกไปและคว้าหัวใจ จากนั้นก็ดึงมันออกมา

หัวใจสีแดงขนาดใหญ่ถูกกระชากออกมา จากนั้นตอนที่อสูรแมลงกำลังจะขยี้มัน ปีกสีฟ้าก็โผล่ออกจากหัวใจ จากนั้นก็ปีกที่สอง และสาม...

อึดใจต่อมา ผีเสื้อสีฟ้าก็กระพือปีกออกมาจากหัวใจราวกับมันเป็นเจ้าบ้าน

เมื่ออสูรแมลงคิดทำอะไรบางอย่าง มันก็เห็นผีเสื้อสีฟ้าแสยะยิ้มให้มัน

วินาทีต่อมา ทั่วร่างอสูรแมลงก็ยิ่งเน่าสลายเร็วกว่าเดิม มันพลันเปลี่ยนเป็นกองกระดูกภายในเวลาไม่ถึงวินาที

ต่อมา ผีเสื้อสีฟ้าก็กลายเป็นาวสีฟ้าซึ่งบินกลับไปหาผีเสื้อมรณะ

ภายในเวลาไม่ถึงสิบวินาที ผีเสื้อมรณะก็ฆ่าอสูรแมลงที่บาดเจ็บได้ง่ายเหมือนปอกกล้วย

ทักษะนี้เป็นของผีเสื้อมรณะ มันสามารถใช้ได้กับมอนสเตอร์ที่มีแผลสดบนร่าง ในความเป็นจริง หลินฮวงรู้อยู่แล้วว่ามันมีทักษะเช่นนี้ แต่มันก็เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นมันใช้ และพลังของมันก็น่ากลัวอย่างไม่ต้องสงสัย

และนั่นก็เป็นจุดจบของสามสหายเผ่าแมลง ทีมที่ขาดไปหนึ่งจึงไม่ครบสมดุล ระดัยภัยคุกคามของมอนสเตอร์แมลงที่เหลืออีกสองลดฮวบ

อย่างไรก็ตาม การป้องกันของมอนสเตอร์หนวดพร้อมด้วยทักษะเทวะก็ยังสร้างปัญหาให้วิญญาณต่อสู้ทั้งสาม

แต่สถานการณ์ก็เป็นไปอย่างนั้นแค่สักพัก เทพธิดาลุ่มหลงเล็งเห็นโอกาสที่จะแช่แข็งหนวดมันและผนึกทักษะเทวะมัน

ในขณะเดียวกัน ต้นไม้เทพอาทิตย์ก็ใช้กิ่งไม้มันเจาะหัวซึ่งเป็นเส้นเลือดทรงพลังและจุดไฟเผาสมองมัน

มอนสเตอร์แมลงเหล็กดำตัวสุดท้ายก็ยากจะจัดการเหมือนกัน เพราะมันมีร่างกายที่เป็นของเหลว มันจึงมีภูติต้านทานต่อการโจมตีต่างๆ ต้นไม้เทพอาทิตย์เผามันอย่างต่อเนื่องและผลาญพลังเทวะในร่างมัน จากนั้น ผีเสื้อมรณะก็เปลี่ยนมันเป็นขี้เถ้าด้วยการกระพือปีก

วิญญาณต่อสู้ทั้งสามใช้เทคนิคแทบทั้งหมดเพื่อกำจัดศัตรูพวกมัน

 

“นี่แค่การโจมตีแรกเท่านั้น!”หลินฮวงเพิ่งตระหนักว่าเขากำลังร้องขอความตาย

ความตั้งใจเขาคือการฆ่ามอนสเตอร์แมลงเพิ่มเพื่อสะสมพลังวิญญาณให้วิญญาณต่อสู้เขา

แต่ทว่า ศัตรูกลับไม่ง่ายอย่างที่คิด พวกมันกลับฉลาดมากโดยการส่งเทพเสมือนขั้น3ออกมา ยิ่งไปกว่านั้น  พวกมันยังมีแค่สามตัว

รังหลักพลันเงียบไปอีกครั้ง

สิบวินาทีต่อมา มอนสเตอร์แมลงรูปแบบต่างๆก็บินออกจากรัง

มีอยู่เจ็ดตัว และแต่ละตัวก็มีกลิ่นอายเหนือยิ่งกว่ามอนสเตอร์แมลงระดับเทพเสมือนขั้น3ก่อนหน้านี้

 

“มอนสเตอร์แมลงระดับเทพเสมือนขั้น6เจ็ดตัว..”เสียงของแผ่นหินดังขึ้น“ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะถูกฆ่าในรอบนี้ แต่ตัดสินจากสถานการณ์ เจ้าจะตายในรอบต่อไป”

“ช่วยหยุดทำลายความมั่นใจผมได้ไหม?”แม้หลินฮวงจะรู้ความจริงดี เขาก็คิดว่ามันค่อนข้างเจ็บปวด

“โอ้ว้าว เจ้าจะถูกฆ่าในไม่ช้า!”เสียงของแผ่นหินดูกระตือรือร้นขึ้น“เป็นไงละ?มันช่วยสร้างความกระตือรือร้นให้เจ้าไหม?ข้าช่วยปลุกความมั่นใจในตัวเจ้าขึ้นรึยัง?”

หลินฮวงรู้สึกรำคาญจนพูดไม่ออก