ตอนที่แล้วเทพราชันเก้าตะวัน ตอนที่ 0193 [อ่านฟรี]
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปเทพราชันเก้าตะวัน ตอนที่ 0195 [อ่านฟรี]

เทพราชันเก้าตะวัน ตอนที่ 0194 [อ่านฟรี]


ติดตามการแจ้งเตือนตอนใหม่ที่แฟนเพจ

Facebook Fanpage กดเลย

••••••••••••••••••••

สารบัญ ARK [จบแล้ว]

สารบัญ จอมเวทอหังการ

••••••••••••••••••••

ตอนที่ 194 : ฉินหลงปรากฏตัว

ดวงตาฉินหยุนแน่วแน่ เขามองไปยังเชี่ยวเย่ว์หลานและกล่าว “องค์หญิงเย่ว์หลาน อย่าได้กังวล นี่เป็นเพียงข้าหย่าต่อเจ้าชั่วคราว ในเมื่อเจ้าเป็นของข้าแล้ว ก็จะเป็นของข้าตลอดไป!”

เชี่ยวเย่ว์หลานหลับตา เป็นเพราะนางทราบดีว่าฉินหยุนจะต้องทำตามอย่างที่ฉินเจิ้งเฟิงกล่าว หากเป็นนาง นางก็คงเลือกทำเช่นเดียวกัน!

นางกล่าวเสียงเบา “ข้าจะเป็นภรรยาเจ้าไปชั่วชีวิต!”

ฉินหยุนนำเอากระดาษออกมาแผ่นหนึ่ง เขาสูดลมหายใจเข้าลึก

ด้วยจักรพรรดินีเย่ช่วยพยุง ฉินเจิ้งเฟิงจึงยืนขึ้น ใบหน้านี้เปี่ยมด้วยความอหังการ “ฮ่าฮ่าฮ่า! ฉินหยุน เจ้าได้รับมรดกโทเทมราชสีห์สวรรค์แล้วเป็นอย่างไร? เจ้ามีพลังจิตแข็งแกร่งแล้วอย่างไร? ท้ายที่สุด เจ้าก็ต้องร้องขอความเมตตาจากข้า! อย่าได้จองหองจนเกินไปนัก ไม่ช้าเจ้าจะกลายเป็นขยะไร้ค่ายิ่งกว่าข้า และข้าจะกลายเป็นผู้ได้รับแขนราชสีห์สวรรค์ ฮ่าฮ่าฮ่า!”

ขณะฉินเจิ้งเฟิงหัวเราะอยู่ ออร่าชวนสะพรึงพลันไหลทะลักออก

ยอดฝีมือวรยุทธ์เต๋าทั่วทั้งห้องโถงล้วนแตกตื่น!

หลังจากออร่าชวนพรั่นพรึงปรากฏ แสงสว่างสีทองคำพลันพุ่งออกแทงทะลุร่างของฉินเจิ้งเฟิง ปักร่างนั้นเอาไว้กับเสาแน่นิ่ง

ฉินเจิ้งเฟิงโดนปักร่างไว้ด้วยหอกทองคำ ตัวคนยังไม่ตาย แต่ความเจ็บปวดเหลือแสนแล้ว!

เมื่อยอดฝีมือวรยุทธ์เต๋าในโถงสัมผัสถึงออร่าดังกล่าวและหอกมังกรทองคำ สีหน้าพวกเขาล้วนซีดเผือด!

“หอกราชามังกร!” จักรพรรดิเทียนชี่เป็นบุคคลแรกที่ร้องตะโกนขึ้น

“นี่เป็นอุปกรณ์ลึกล้ำซึ่งเป็นมรดกของเทียนฉิน หอกราชามังกร!” จ้าวฉวนร้องอุทานเสียงดังเช่นเดียวกัน

“ใครกัน?” จักรพรรดินีเย่เผยเสียงสั่นเปี่ยมด้วยความหวาดกลัวขณะมองรอบทิศ

“ข้าเอง!” นี่คือเสียงของจักรพรรดิเทียนฉิน ฉินหลง

ได้ยินเสียงลึกล้ำนี้ บรรดาข้าราชบริพารเฒ่าแห่งเทียนฉินเผยสีหน้าแทบจะเป็นขี้เถ้า บรรดาผู้ชราล้วนร่างกายสั่นเทิ้ม

ชายในชุดเกราะทองคำประดับด้วยผ้าคลุมหลังสีแดงกำลังเดินเข้ามาในห้องโถง

ครึ่งหนึ่งของใบหน้าปกคลุมด้วยหน้ากากมังกร ภายใต้คิ้วหนาและสายตาคู่นั้นที่คมกล้าลึกล้ำ ร่างกำยำกำลังปล่อยออร่ารุนแรงขณะเดินเชื่องช้าถึงข้างกายฉินหยุน

“ฉิน... ฉินหลง นี่เจ้ายังไม่ตาย?” จักรพรรดิเทียนชี่ร้องอุทาน

บุคคลผู้ซึ่งเพิ่งมานี้คือฉินหลง ข่าวเมื่อสองวันก่อนบอกว่าเขาสิ้นพระชนไปแล้ว แต่มาวันนี้กลับอยู่ที่นี่พร้อมพลังเปี่ยมล้น

เชี่ยวหยางหลงยังต้องกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ตลอดมาเขาคิดว่าฉินหลงเป็นผู้อ่อนแอและได้รับบาดเจ็บมาโดยตลอด เพราะแบบนั้นเขาจึงกล้ารังแกฉินหยุน แต่แล้ว เขาไม่เคยคิดเลย ว่าฉินหลงจะก้าวสู่ขอบเขตวรยุทธ์เต๋าแล้ว!

ฉินหลงมองร่างสั่นเทิ้มของจักรพรรดินีเย่และกล่าวเสียงเย็น “ต่ำช้านัก! ช่วงที่การฝึกฝนของข้าเกิดแตกซ่าน เจ้าและข้าราชบริพารเฒ่าถึงขั้นก่อการจัดฉากให้ร้ายเสี่ยวหยุนและมหาอุปราช และนี่เจ้ายังคิดฆ่าข้าด้วย? เจ้าไม่คิดหรือว่าข้าจะมีวันนี้ที่ก้าวสู่ขอบเขตวรยุทธ์เต๋า!?”

พร้อมกันนี้ เขานำเอาหัวของเย่ฉางเฉ่าออกมา

“สุนัขเฒ่าเย่ฉางเฉ่า กระทั่งมันยังกล้าดีคิดฉกชิงตำแหน่งตระกูลฉิน ช่างเป็นคนไม่รู้ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำเขียนคำว่าตายไม่เป็น!” ฉินหลงเตะหัวนั้นกลิ้งไปตรงหน้าจักรพรรดินีเย่

ร่างของจักรพรรดินีเย่ไร้เรี่ยวแรงขณะนางนั่งกับพื้น แขนนั้นสั่นเทิ้มชี้ไปยังฉินเจิ้งเฟิงซึ่งร่างโดนปักกับเสาและกรีดร้อง “ฉินหลง เขาคือบุตรท่าน นี่ท่านต้องการสังหารเขาด้วยหรือ?”

ขณะจักรพรรดินีเย่กล่าวคำจบ ฝ่ามือฉินหลงจึงเล็งไปที่ฉินเจิ้งเฟิงและอัดกับเสาไปรุนแรงครั้งหนึ่ง!

ผู้คนในโถงล้วนกายแข็งทื่อ

ฉินหลงถึงขั้นสังหารบุตรชายต่อหน้าผู้คนมากมายเพียงนี้!

“ฉินหลง เจ้า... เจ้ามันโหดเหี้ยม! กระทั่งพยัคฆ์ยังไม่สังหารลูกตัวเอง แต่เจ้ากลับสังหารเลือดเนื้อเชื้อไขตัวเอง!” จักรพรรดินีเย่สับสนไปครู่ก่อนกรีดร้องออก นางกรีดร้องด้วยความหวาดกลัว ราวกับว่าวันนี้คือวันหายนะและวันตายของนางที่กำลังเข้ามาจ่อคอหอยแล้ว

ใบหน้าของฉินหลงเย็นเยือก สายตานั้นจ้องมองจักรพรรดินีเย่ที่ร่างล้มกับพื้นและกล่าวคำ “เป็นมันคิดขุดร่างภรรยาซึ่งข้ารักที่สุดออกมา นี่เป็นการยั่วยุต่อราชวงศ์! ทั้งมันยังไม่ใช่บุตรของข้า!”

ว่าอะไร? ฉินเจิ้งเฟิงไม่ใช่บุตรชายงั้นหรือ!

ทุกผู้คนล้วนคาดเดา ว่าจักรพรรดินีเล่นละครฉากใหญ่ลวงหลอกต่อผู้คนทั้งจักรวรรดิ พวกเขาล้วนรู้สึกว่าจักรพรรดินีเย่เป็นคนชั่วช้าที่พร้อมจะทำเรื่องแบบนั้นอย่างไม่ต้องสงสัย

ฉินหลงหันมองทางฉินเทียนอี้ท่ามกลางฝูงชนและกล่าว “บุตรชายข้าที่ยังมีชีวิตอยู่ มีเพียงฉินหยุนและฉินเทียนอี้! ฉินเจิ้งเฟิงและฉินเฟิง หาได้ใช่บุตรชายข้า! ข้าไม่ได้กล่าวอันใดผิด พวกมันล้วนเป็นลูกหลานจากตระกูลเย่! พวกมันมาจากตระกูลเย่และสวมบทเป็นบุตรชายข้า! เจ้าคิดหรือว่าข้าไม่รู้เพียงเพราะข้าเก็บตัวฝึกฝนไปนานยิ่ง?”

ฉินเจิ้งเฟิงและฉินเฟิง ทั้งสองเป็นลูกหลานที่เกิดจากตระกูลเย่!

ฝูงชนล้วนคิดตามและถอนหายใจ หากฉินเจิ้งเฟิงขึ้นครองบัลลังก์ได้สำเร็จ จักรวรรดิเทียนฉินได้เปลี่ยนมือราชวงศ์แล้ว!

ตระกูลเย่ช่างวางแผนลึกล้ำ! จักรพรรดินีเย่ถึงขั้นสติหลุดก่นด่าฉินหลงราวคนบ้า

“ราชาปีศาจเจินเหริน ตระกูลเมิ่งของท่านให้รับหน้าที่จับกุมสมาชิกตระกูลเย่ ขังพวกมันเอาไว้ในคุกสวรรค์ ข้าจะค่อยจัดการพวกมันด้วยตัวเอง” ฉินหลงหันมองไปทางโต๊ะของเมิ่งเฟยหลิง

ราชาปีศาจเจินเหรินแห่งตระกูลเมิ่งเป็นชายชรา เขาลุกขึ้นยืนพร้อมผู้อาวุโสจำนวนหนึ่งจากตระกูล จากนั้นจึงเข้าจับกุมจักรพรรดินีเย่และพระยาเยี่ยนที่ได้รับบาดเจ็บ รวมทั้งข้าราชบริพารเฒ่าอีกจำนวนหนึ่ง

พระยาฉินเองก็อยู่ที่นี่ แม้เขาเป็นน้องชายของฉินหลง ฉินหลงก็ยังนับรวมเขาเข้ากับตระกูลเย่

เมื่อพระยาฉินมองที่สายตาของฉินหลง เขาเร่งรีบทะยานกายไปที่ประตู แต่แล้ว ขณะที่เท้าเพียงเพิ่งก้าวออก ฉินหลงก็ส่งร่างของเขากระเด็นด้วยฝ่ามือ เป็นผลให้เลือดกระอักเต็มปาก

ถัดจากนั้น ทั้งตระกูลผู้สมรู้ร่วมคิดล้วนโดนราชาปีศาจและคณะจับตัวไว้จนสิ้น

เมื่อตระกูลเมิ่งจับกลุ่มคนไว้ได้ พวกเขาจึงเร่งรีบนำไปคุมขัง

สีหน้าอหังการของเชี่ยวหยางหลงเลือนหาย เหตุผลหลักคือฉินหลงแข็งแกร่งยิ่ง ทั้งยังมีหอกราชามังกรในมือ กระทั่งยอดฝีมือวรยุทธ์เต๋าผู้ชราภาพกว่ายังต้องหวั่นเกรง

“แม้วันนี้เกิดเรื่องราวขึ้นหลายเรื่อง แต่นี่ยังไม่จบ นี่เป็นเรื่องของเย่ว์หลาน นางเพิ่งกล่าวว่าตราบใดที่มีคนจัดการนางลงได้ คนผู้นั้นจะสามารถแต่งงานกับนาง” เชี่ยวหยางหลงกล่าวคำเสียงเบา “ยังคงมียอดฝีมือรุ่นเยาว์จากตำหนักดวงดาววิญญาณสีครามที่ต้องการท้าประลองต่อนางอยู่”

ฉินหยุนได้รับบาดเจ็บเพราะพระยาเยี่ยน เขาไม่อาจเข้าร่วมการประลองได้อีกในชั่วระยะเวลาหนึ่ง ดังนั้นสิ่งเดียวที่นางทำได้ตอนนี้คือสู้เพื่อตัวเองแล้ว

“ย่อมได้ พวกเจ้าอยากทำอะไรก็ทำ” ฉินหลงกล่าวด้วยสีหน้าเฉยเมย

จากทางด้านตำหนักตะวันตก ชายหนุ่มหล่อเหลาสวมใส่ชุดสีน้ำเงินเดินออกมาด้วยท่าทีอหังการสู่ลานประลอง เขากล่าวคำ “เชี่ยวเย่ว์หลาน เจ้าและข้าไม่จำเป็นต้องใช้อาวุธในการต่อสู้ ข้าจะให้เจ้าได้เห็นเอง ว่าข้าควรค่าต่อเจ้า!”

เชี่ยวเย่ว์หลานเผยสีหน้าสงบขณะเข้าลานประลอง นางหันมองทางจ้าวฉวนสื่อให้เปิดการทำงานอาคมธง

เชี่ยวหยางหลงหัวเราะ “เย่ว์หลาน ผู้นี้คือหลานชายของผู้อาวุโสใหญ่ตำหนักตะวันตก ลั่วเหยียน ด้วยขอบเขตกายวรยุทธ์ระดับที่แปด เขาครอบครองหกเส้นวิญญาณ และยังเกือบจะก้าวสู่ขอบเขตกายวรยุทธ์ระดับที่เก้าแล้ว เขาคือผู้แข็งแกร่งที่สุดภายในขอบเขตกายวรยุทธ์ระดับที่แปดแห่งตำหนักตะวันตก”

ผู้อาวุโสลั่วแห่งตำหนักตะวันตกยิ้มผ่านใบหน้าขณะกล่าว “องค์หญิงเย่ว์หลาน ลั่วเหยียนเหนือล้ำนัก เขาดีเลิศกว่าฉินหยุนไม่รู้เท่าไหร่ ฉินหยุนอย่างไรแล้วมันก็ไม่มีพลังธาตุ ได้แต่พึ่งพาพลังจิตและแขนข้างนั้น คิดรับมันเป็นสามีจงพิจารณาให้ถี่ถ้วนก่อนจะสายเกินไป”

“เลิกพูดไร้สาระ เข้ามาจัดการข้าให้ได้ก่อนแล้วค่อยพูด!” เชี่ยวเย่ว์หลานไม่ไว้หน้า หัวใจของนางตอนนี้หาได้ไหวหวั่นไม่

หยางฉีเย่ว์กลอกตามองทางฉินหยุนและพึมพำ “เย่ว์หลานภักดีต่อเจ้านัก เมื่อครู่เจ้ากลับปฏิเสธความดื้อรั้นของนาง เป็นเจ้าขาดสติหรือไร”

ฉินหยุนแลบลิ้นออกไม่กล่าวคำใด เขาเพียงมองเชี่ยวเย่ว์หลานด้วยความเป็นห่วง

“เสด็จพ่อ ฝากท่านดูแลเย่ว์หลานด้วย อย่าให้นางได้รับบาดเจ็บนะขอรับ” ฉินหยุนเอ่ยคำเบาต่อฉินหลงที่ด้านหลัง

“อย่าได้ห่วง” ฉินหลงยิ้มรับ

หลังจากจ้าวฉวนตะโกน ลั่วเหยียนจึงโจมตีออกอย่างมาดมั่น ก้าวเท้าของเขารวดเร็วดังสายฟ้าขณะกายเคลื่อนไปถึงข้างกายเชี่ยวเย่ว์หลาน ก่อนจะผลักฝ่ามือออกเข้าใส่สีข้างของนาง ตอนนี้เอง ก้อนหินอัคคีทองม่วงพลันทะลักออก

เชี่ยวเย่ว์หลานไหววูบมือปลดปล่อยบอลพลังภายใน นางคิดสกัดหินอัคคีก้อนนี้และทำลายมัน!

ด้วยเสียง “ตู้ม” ดังขึ้น เปลวเพลิงทองม่วงปริมาณมากระเบิดออกจากก้อนหินปกคลุมทั่วลานประลอง!

หากไม่มีการป้องกันของอาคมธง อัคคีเพลิงคงเผาทั่วทั้งห้องโถงนี้ไปแล้ว!

กระทั่งมีอาคมธง ทั่วทั้งห้องโถงก็ยังคงร้อนแรง

“นี่เป็นวิชายุทธ์ระดับโลกาขั้นต้น ระเบิดอัคคีดวงดาว!” ผู้อาวุโสลั่วหัวเราะออกเสียงดัง “แม้ลั่วเหยียนเพียงเพิ่งเริ่มฝึก ก็เชี่ยวชาญได้ดีถึงเพียงนี้แล้ว!”

ศิษย์ผู้อื่นจากตำหนักดวงดาววิญญาณสีครามล้วนเผยสีหน้าประหลาดใจ! พวกเขาคล้ายเพิ่งรู้ตอนนี้ว่าลั่วเหยียนเรียนรู้วิชายุทธ์ระดับโลกาได้แล้ว

วิชายุทธ์ระดับโลกา มันไม่มีทั้งระดับความเชี่ยวชาญหรือคำชี้แนะจากผู้เชี่ยวชาญ หากคนผู้หนึ่งเรียนรู้อย่างบุ่มบ่าม มันจะเกิดความเสี่ยงรุนแรง เรื่องนี้ก็มากพอทำให้ผู้คนแตกตื่นกันได้แล้ว

ศิษย์ที่เลิศล้ำของตำหนักดวงดาววิญญาณสีครามมีมาก แต่ไม่มีพวกเขาแม้สักคนมั่นใจที่จะเรียนรู้วิชายุทธ์ระดับโลกาขณะที่อยู่ระดับต่ำกว่าขอบเขตวรยุทธ์เต๋า

เปลวเพลิงภายในลานประลองที่ปกคลุมรอบบริเวณของอาคมธง ตอนนี้ค่อยเจือจางลงบ้าง

ร่างแรกที่ปรากฏต่อหน้าผู้คนคือลั่วเหยียน เขายังคงใช้มือไพร่หลังไว้และยิ้มอย่างอหังการ ราวกับว่าชัยชนะตกแก่เขาแล้ว

“อย่าได้ห่วง ต่อให้นางบาดเจ็บหนัก ข้าก็ยังคิดแต่งงานกับนางอยู่ดี” ลั่วเหยียนเผยน้ำเสียงเฉยชาขณะสายตามองทางฉินหยุนอย่างเดียดฉันท์

เขาเพียงต้องการแผนที่หลุมฝังเซียนในกายเชี่ยวเย่ว์หลาน หากพละกำลังของเชี่ยวเย่ว์หลานได้รับความเสียหายร้ายแรงจากอาการบาดเจ็บ เรื่องนี้จะกลายเป็นดีต่อเขา มันจะทำให้เขาสามารถสะกดข่มเชี่ยวเย่ว์หลานเอาไว้ได้

เปลวเพลิงเลือนหายโดยสมบูรณ์ เชี่ยวเย่ว์หลานยังคงยืนตระหง่านที่เดิม เส้นผมสีดำขลับยาวถึงเอวยังคงงดงามพลิ้วไหว นางไม่คล้ายโดนเผาไหม้เพราะเปลวเพลิงทองม่วงเมื่อครู่นี้แม้แต่น้อย!

ที่น่าแตกตื่นยิ่งกว่า ก็คือแรงระเบิดรุนแรงเมื่อครู่ไม่เป็นผลให้นางต้องก้าวเท้าถอยแม้ครึ่งก้าว

รอยยิ้มที่ใบหน้าของผู้อาวุโสลั่วแข็งค้าง โดยทันที มันกลับกลายเป็นความแตกตื่น

เชี่ยวเย่ว์หลานแค่นเสียง ด้วยนิ้วมือกระดิกเล็กน้อย ลูกไฟน้อยทองม่วงปรากฏที่ปลายนิ้วและยิงออก โดยทันที มันเข้าปะทะที่ไหล่ของลั่วเหยียน!

ตู้ม! ลูกไฟทองม่วงเข้าปะทะกับหัวไหล่ของลั่วเหยียนส่งเสียงดังระเบิดออกพร้อมอัคคีเพลิงทองม่วง!

ลั่วเหยียนร่างกระเด็นกรีดร้องเจ็บปวด!

“เหยียนเอ๋อ!” ผู้อาวุโสลั่วร้องตะโกนแตกตื่น

หลังจากลั่วเหยียนล้มกับพื้น เปลวเพลิงยังคงลุกไหม้ขณะแขนข้างหนึ่งหมดสภาพ!

“คนอย่างเจ้าหรือคิดอยากแต่งกับข้า? ทั้งยังคิดอยากให้ข้าพิการเพื่อเจ้าจะได้ควบคุมข้าให้มอบแผนที่หลุมฝังเซียนให้? ช่างฝันเฟื่องนัก!” น้ำเสียงของเชี่ยวเย่ว์หลานยะเยือก จิตสังหารของนางเปี่ยมล้น

ขณะนางกล่าว เท้าก็เดินเข้าหาลั่วเหยียนไปด้วย

“เชี่ยวเย่ว์หลาน หยุด!” ผู้อาวุโสลั่วเร่งรีบเข้าถึงข้างค่ายอาคมธง

“เย่ว์หลาน หยุด!” เชี่ยวหยางหลงเองก็เร่งร้อนตะโกนขึ้น

ลั่วเหยียนเองก็ได้ทราบแล้ว ว่าตนไม่อาจจัดการเชี่ยวเย่ว์หลาน แต่ขณะที่เขากำลังจะประกาศยอมแพ้ เท้าของเชี่ยวเย่ว์หลานได้ยกขึ้นและกระทืบลงด้วยแรงมหาศาลจนเกิดเสียง “ตู้ม!” ดังขึ้น

ลั่วเหยียน ผู้ซึ่งเกือบจะได้ตะโกนยอมแพ้ พลันต้องร้องออกอย่างเจ็บปวดแทน!

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด