บทที่ 250 - ด้วยความยินดี (1) [22-12-2019]
บทที่ 250 - ด้วยความยินดี (1)”
งานปิดของการกินเลี้ยงก็คือการแสดงโชว์ชำแหละมังกรคลาส 7 ยูอิลานได้จัดการลอกผิดหนังออกมาและแยกกระดูกออกมาได้อย่างสมบูรณ์แบบ
แม้ว่าอิชจาร์จะเสียเลือดไปมากในระหว่างที่กำลังตกลงสู่สิ่งมีชีวิตชั้นต่ำและสร้างคำสาปใส่ยูอิลฮาน แต่ว่าจำนวนเลือดที่เหลือในร่างของมันก็ยังมากอยู่ดี และเขาได้ให้อ่างแห่งปาฏิหาริย์ดูดเข้าไปโดยไม่ยอมให้เสียเปล่าแม้แต่หยดเดียว
อ่างแห่งปาฏิหาริย์ที่ได้ดูดเลือดทั้งหมดเข้าไปได้กระเพื่อมขึ้นลง เลียร่ารู้ได้ทันทีนี่คือกระบวนการ 'เพิ่มความเข้มข้น' ที่ยูอิลฮานพูดถึงก่อนหน้านี้
"อิลฮาน นี่มันดูผิดปกตินะ... การกลั่นนี่มันจะไม่ทำให้เป็นอันตรายแน่หรอ?"
"ไม่เป็นไรหรอก ฉันไม่ได้จะเอาไปให้คนอื่นซะหน่อยนี้"
"งั้นมันก็อันตรายน่ะสิ!"
ยูอิลฮานไม่ได้ปฏิเสธในเรื่องนี้ เมื่ออ่างแห่งปาฏิหาริย์ได้รับเลือดจากอิชจาร์ไป เลือดของอิชจาร์ก็ได้ย้อนกลับไปสู่สภาพดั้งเดิมด้วยความเร็วที่น่ากลัว สภาพดั้งเดิมนั่นกคือก่อนที่อิชจาร์จะตกลงมาเป็นสิ่งมีชีวิตชั้นต่ำ นี่มันไม่มีทางที่จะไม่มีอันตรายแน่นอน
"สมกับเป็นอ่างแห่งปาฏิหาริย์"
"บางทีมันอาจจะไปได้ยิ่งกว่านี้อีก ถึงมันน่าจะมีขีดจำกัดอยู่..."
ยูอิลฮานได้คิดไปถึงเครื่องดื่มลมหายใจที่เขาเคยทำขึ้นมา
"มันอาจจะกลายเป็นสุดยอดมานาโพชั่นที่ดีที่สุดได้เลย"
"แค่มานาโพชั่นน่ะหรอ?"
"แน่นอนว่าไม่ใช่แค่นั้นหรอกนะ"
เลือดมังกรคือเลือดของสิ่งมีชีวิตที่อยู่ในจุดสูงสุดของเวทมนต์ เครื่องดื่มลมหายใจมันไม่ได้มีผลลัพธ์แค่การฟื้นฟูมานาเท่านั้น ลมหายใจที่ยูอิลฮานได้ดื่มมานาตลอดมันได้ฝังลึกเข้าไปในบันทึกของยูอิลฮาน
แม้กระทั่งเหตุการการปลุกพลังของมังกรที่เชื่อมต่อกับยูมิลของยูอิลฮาน เครื่องดื่มลมหายใจก็มีส่วนในการพัฒนาพลังนี้ด้วย...
"เพราะแบบนี้สำหรับพวกเธอก็เป็นไปได้เหมือนกัน เราจะมาเริ่มจากมังกรคลาส 4 ที่อ่อนแอกันก่อน การได้ทั้งดื่มแล้วก็อาบไวน์มันเป็นเรื่องดีเลยไม่ใช่หรอ?"
"นี่ฟังดูไม่ดีเลยนะ... แต่ช่างเถอะ ถ้าเป็นนายก็ไม่น่ามีปัญหาล่ะมั้ง"
เลือดของอิชจาร์เป็นเพียงแค่ส่วนเล็กๆของคลาส 7 เท่านั้นเอง เขายังมีผิวหนัง กระดูกและก็กล้ามเนื่อที่มีคุณภาพสูงที่สุดอยู่ด้วย สิ่งที่สำคัญที่สุดเลยก็คือจากขนาดของมังกรทำให้มีวัตถุดิบอยู่เป็นจำนวนมาก!
ปริมาณของมันน่าจะพอที่จะเอามาใช้สร้างอุปกรณ์ให้ทั้งกองทัพแล้วก็ยังพอมีเหลืออยู่อีกด้วยซ้ำ
"แต่ว่าพวกเขามีอุปกรณ์กันหมดแล้ว"
"อย่าบอกนะว่านายคิดจะทำป้อมปราการลอยแห่งที่สามน่ะ"
"ฉันก็คิดอยู่ แต่ว่าตอนนี้ฉันยังไม่มีเวลา"
แม้ว่ามันจะมีหลายต่อหลายอย่างที่ยูอิลฮานอยากจะใช้ร่างของมังกรนี่สร้างขึ้นมา แต่ว่าในตอนนี้เขาไม่มีเวลาแล้ว ในท้ายที่สุดเขาก็ได้แต่ชำแหละมันเอาไว้และเก็บเข้าไปในช่องเก็บของอีกครั้ง
เขาเหลือวัตถุดิบเอาไว้แค่ส่วนหนึ่งเท่านั้น นั่นคือส่วนดวงตาทั้งสองข้าง หัวใจ และเกล็ดช่วงอกที่หนาที่สุด
ยังไงก็ตามเมื่อเลียร่าได้เห็นหัวใจที่ยูอิลฮานถืออยู่เธอก็ต้องถามออกมาอย่างสงสัย
"อิลฮาน นั่นมันหัวใจมังกรงั้นหรอ?"
"โอ้ อะไรหรอ? ใช่แล้ว นี่หัวใจไง เธอก็เห็นฉันดึงมันออกมาอยู่นี่"
"ไม่ นั่นมันไม่ใช่แค่หัวใจธรรมดานะ"
ดวงตาของเลียร่าได้เป็นประกายขึ้นมาเหมือนดวงดาวบนท้องฟ้าทันที
"มันคือหัวใจมังกร"
"...อะไรล่ะนั่น?"
ยูอิลฮานตั้งใจตรวจดูมันอีกครั้งทันที ในตอนที่เขาชำแหละเอาหัวใจออกมา หัวใจนี่มันก็ดูเหมือนหัวใจมังกรตามปกติ แต่ว่าในตอนนี้ที่หัวใจได้แยกออกมาจากร่างกายทำให้ หัวใจมีขนาดลดลงพร้อมทั้งแข็งและส่องสว่างมากยิ่งขึ้น แน่นอนว่ามานาภายในหัวใจก็เปลื่ยนไปเช่นกัน
"โอ้"
ยูอิลฮานได้แต่อุทานออกาคำเดียวและจับมันดูต่อไป นี่มันคือหัวใจมังกรแน่นอน มันคือสิ่งที่มีความล้ำค่ายิ่งกว่าหินพลังเวทย์ซะอีก! แถมนี่ยังเป็นหัวใจมังกรคลาส 7 ด้วย ดังนั่นหมายความว่าในตอนนี้เขากำลังถือสิ่งที่ล้ำค่ายิ่งกว่าหินพลังเวทย์คลาส 7 อยู่
"ฉะ ฉะ ฉะ ฉันจะทำยังไงกับมันดี"
"จะ จะ จะ ใจเย็นก่อนอิลฮาน"
แม้แต่เธอที่เป็นคนรู้ตัวก่อนก็ยังอดไม่ได้ที่จะตื่นตระหนก อย่างแรกยูอิลฮานได้รีบเก็บมันกลับลงไปในช่องเก็บของอขงเขาในทันที ในที่สุดแล้วยูอิลฮานก็ได้ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก
"ฉันต้องการใช้มันเป็นแหล่งพลังงานให้กับรูปแบบสุดท้ายของเกราะที่ฉันกำลังออกแบบเอาไว้...."
และหัวใจนี่ก็เหมาะสมที่สุดแล้ว แถมยังทรงพลังกว่าที่เขาคิดอีกด้วย แต่ตอนนี้ยูอิลฮานกระทั่งไม่มั่นใจว่าเขาจะใช้หัตถกรรมมานาได้กับหัวใจนี่ได้ดีไหม! บางทีการการเชี่ยวชาญในสกิลก็อาจจะช่วยเขาได้ก็ได้
ยังไงก็ตามระหว่างนี้เอง วงเวทย์ใต้เท้าที่พวกเขายืนอยู่ไดเรืองแสงขึ้นมา สีหน้าของยูอิลฮานได้แข็งทือไปในทันทีราวกับถูกน้ำสาดใส่หน้า
"ผู้หญิงคนนั้นกำลังมา"
"กำลังมาที่พูดถึงนี่คือยังไง?"
"ตอนนี้วงเวทย์กำลังยับยั้งไม่ให้เธอเข้ามาอยู่ แต่ว่ามันก็หยุดเธอไว้ได้ไม่นานนักหรอก ดูเหมือนฉันต้องรีบแล้ว"
แม้ว่าเราจะตื่นเต้นกับการได้สมบัติอย่างหัวใจมังกรคลาส 7 มา แต่ว่ามันไม่มีเวลาให้เขามาทำแบบนั้นอีกแล้ว เขาจะต้องรีบสร้างอุปกรณ์ที่จำเป็นให้เร็วที่สุด
ยูอิลฮานได้จบงานเลี้ยงที่เกือบจะพังไป และให้ทุกๆคนไปบนป้อมปราการ จากนั้นนั้นก็ละเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะประกาศออกไป
"ทุกๆคนไปรออยู่ที่โลกเราสักสองชั่วโมงก่อนนะ ในตอนที่ฉันเรียกพวกนายกลับมาอีกทีนั่นจะหมายถึงศึกสุดท้ายแล้ว"
แม้ว่ามันจะน่าเสียใจนิดๆที่ทุกๆคนได้เตรียมตัวต่อสู้มา แต่ว่ามันไม่มีเวลาให้ฝึกกันอีกแล้ว นี่มันเป็นความผิดของยูอิลฮานทีคาดการณ์พลาดไป เขาคิดว่าคงจะไม่มีคลาส 7 มาส่วนร่วม แต่เขากลับคิดผิด
"ทำไมเราต้องรอสองชั่วโมงล่ะครับ"
"พ่อครับ พ่อกำลังจะไปทำอะไรที่มันอันตรายอีกแล้วใช่ไหม?"
ดวงตายูมิลได้เป็นประกายขึ้นอีกครั้ง ยังไงก็ตามยูอิลฮานได้ยิ้มแห้งๆและส่ายหัวออกมา
"มันไม่ใช่แบบนั้นหรอก มันก็แค่... ความสัมพันธ์ระหว่างชายหญิงเท่านั้นเอง"
"เจ้าบ้า!"
เขาได้พูดอะไรที่โง่มากๆออกไปเพื่อที่จะบอกอ้อมๆ! และนี่ก็เพื่อสำหรับเด็กเล็กอีกด้วย! ยังไงก็ตามเลียร่าหงุดหงิดมาที่เธอปฏิเสธไม่ได้เลย
"นี่มันจะเป็นศึกใหญ่แล้ว ทุกๆคนต้องเตรียมตัวเองให้ดีนะ"
"เข้าใจแล้วครับ/ค่ะ"
เขาได้มองไปที่พีท มิไร จิล เอริเซีย และลูกน้องคนอื่นๆ จากนั้นก็หยักหน้าให้กับพวกเขาก่อนจะส่งพวกเขากลับไปที่โลก และในเวลาต่อมาก็มีเขาก็ได้กำลังจะกลับมาที่ดาเรย์เพียงลำพัง... แต่แลวก็ได้มีมือมาคว้าเสื้อเขาเอาไว้
"ให้ฉันไปด้วย"
"นายต้องการบัฟของฉันใช่ไหมล่ะ?"
"ผมก็จะไปด้วยครับพ่อ!"
ยูอิลฮานได้ถอนหายใจเมื่อมองกลับไป คนที่คว้าแขนเสื้อเขาไว้เลยก็คือเลียร่า นายูนาแล้วก็ยูมิล
"พวกเธอมั่นใจว่าจะต้านทานเวทย์เสน่ห์ได้ไหม?"
"ฉันมีพรจากเทพแห่งความรักอยู่ นั่นมันก็หมายความว่าตราบใดที่ฉันรักนายจะไม่มีเวทย์เสน่ห์ใดส่งผลกับฉัน"
"สำหับฉันก็มีพรจากเทพแห่งความงามอยู่ ไม่มีใครที่จะสวยไม่มากกว่าฉันได้อีกแล้ว ไม่ต้องห่วงเลย"
"พ่อครับผมก็มีภูมิต้านทานทุกอย่างเหมือนกันครับ"
เขาคิดว่าสำหรับเลียร่ากับนายูนาแล้วก็เป็นไปได้ที่พวกเธอจะต้านทานเสน่ห์ได้ แต่ว่าเมื่อได้ยินยูมิลตอบกลับมาเขาได้แต่กระพริบตาปริบๆ
"มิล ลูกว่าไงนะ?"
"ผมมีภูมิต้านทานในทุกอย่างครับผม! ในตอนผมเกิดภูมิต้านทานจะอยู่ประมาณ 70% แต่ว่าหลังจากได้คลาส 4 มา ผมก็ได้รับฉายาที่บอกว่าผมต้านทานได้ทุกอย่าง"
...พอนึกย้อนดูแล้วยูมิลได้เกิดมาพร้อมกับฉายา 'บุตรแห่งความโกลาหล' ที่เป็นฉายาที่ทรงพลังที่ต้านทานสถานะทุกๆอย่างได 70% ยูอิลฮานจำได้ว่าในตอนเห็นยูมิลเกิดมาเขาก็ยังต้องกัดฟันกับความต่างกันของสเตตัสในตอนเกิดของเขากับยูมิล แต่ว่านี่มันยังมีมากว่านั้นอยู่อีก...
ยังไงก็ตามยูอิลฮานก็รู้ดีมากกว่าการมีภูมิต้านทานมันไม่ได้หมายความว่าจะไร้เทียมทาน
"แต่ว่าสำหรับคลาส 7 พวกนั้นสามารถทำลายภูมิต้านทานของลูกได้นะ นี่มันลำบากมากเลยนะ"
"ผมยังมีฉายาอื่นอยู่อีกครับ รวมๆแล้วผมมีความต้านทานอยู่ 250%!"
นี่มันเป็นช่องว่างของเผ่าพันธ์งั้นสินะ ยูอิลฮานได้แต่ยอมรับความพ่ายแพ้ของเขา
"...โอเค งั้นก็ช่วยไม่ได้แหะ ไปด้วยกันแล้วกันนะ"
"ฟู ผมจะช่วยพ่อครับ"
"ฉันอยากจะไปดูจังว่าเธอคนนั้นจะสวยแค่ไหนกัน"
"นายูนา เธอชั่งกล้าพูดนะ"
ไม่นานนักยูอิลฮานก็ได้กลับมาที่ดาเรย์พร้อมกับอีกสามคน จากนั้นเขาได้เรียกเอิลต้าในทันที เอิลต้าได้ตอบกลับมาทันทีเช่นกันราวกับว่าเธอกำลังคอยอยู่แล้ว
[ยูอิลฮานนายไม่เป็นไรนะ?]
"เอิลต้า สิ่งต่างๆได้ถูกเร่งขึ้นมาหน่อยแล้ว"
[หืม ทางฝั่งนี้ก็ถูกเร่งขึ้นมาแล้วเหมือกัน]
จากคำพูดของเอิลต้าได้ทำให้ยูอิลฮานรู้ได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น สวนอาทิตย์อัสดง
เขามั่นใจว่าพวกนั้นกำลังพยายามจะดึงตัวเอิลต้ามาในระหว่างที่กองทัพปีศาจวิบัติกับกองทัพสวรรค์สู้กันอยู่แน่
โชคดีที่ดูเหมือนว่าเธอกำลังทำตามใจสวนอาทิตย์อัสดง และพวกนั้นก็ไม่ได้ทำอันตรายกับเธอ แต่ว่านับจากนี้ไปปัญหาก็จะเกิดขึ้นมาแล้ว เขามั่นใจเลยว่าการที่ทูตสวรรค์เปลื่ยนไปฝั่งสวนอาทิตย์อัสดงจะต้องเกิดความวุ่นวายขึ้นมาแน่ และมันดูเหมือนว่ากองทัพสวรรค์ก็คงจะรู้เรื่องในทันทีอีกด้วย
ถ้าเขามีเวลามากกว่านี้มันก็คงจะดี แต่ว่าชีวิตคนเรามันไม่ได้ราบรื่นแบบนั้น ยูอิลฮานได้หยิบเอาทั่งตีเหล็กกับค้อนขึ้นมาและถามเอิลต้าขึ้น
"เธอช่วยรอสัก 5 นาที ไม่สิ 10 นาทีได้ไหม?"
[ได้สิ 10 นาทีนะ]
เยี่ยม ในตอนนี้เขาได้แต่ต้องลองดูแล้ว ดวงตาทั้งสองข้างของอิชจาร์กับเกล็ดที่หนาที่สุด รวมไปถงเลือดที่อยู่ภายในอ่างแห่งปาฏิหาริย์ด้วย!
[ในที่สุดแกก็จับร่างฉันหลังจากแกแยกเป็นชิ้นๆงั้นหรอ?]
"เงียบไปเลยไป"
หลังจากอิชจาร์เงียบไปแล้ว ยูอิลฮานก็ได้จุ่มดวงตากับเกล็ดลงไปในเลือด อ่างแห่งปาฏิหาริย์ได้ผสานพวกมันเข้าด้วยกันในทันที และของพวกนี้ได้ฟื้นคืนสู่ระดับพลังกลับมาอย่างที่เขาต้องการเป็นอย่างดี ยังไงก็ตามเขาไม่มีเวลาให้มาแสดงความยินดีหรือตกใจแล้ว
"มารีบทำมันกัน...!"
เขาได้ใช้หินพลังเวทย์คลาส 5 สองก้อนมาทำหัตถกรรมมานา นี่คือหินพลังเวทย์คลาส 5 สองก้อนสุดท้ายแล้วที่เขาเหลืออยู่
ระหว่างทำให้หินพลังเวทย์กลายเป็นผงและโรยลงไปบนค้อนก่อนจะทุบไปที่เกล็ด ยูอิลฮานถึงกับน้ำตาตกเล็กๆ
กระบวนการนี้เป็นส่วนที่ยากมากๆ มันคือการตีเหล็กและทำหัตถกรรมมานาลงไปในเวลาเดียวกัน! เขาได้เอาเทคนิคยากแบบนี้มาใช้เพื่อทำให้การสร้างเสร็จเร็วขึ้น
"ผ่านไปแล้วสองนาที"
"เยี่ยม"
สิ่งที่ยูอิลฮานกำลังทำก็คือหมวก หมวกที่จะปิดในจุดอ่อนของเขา
เพลิงนิรันดร์ได้ผสมเข้ากับประกายเพลิงหลอมละลายเกล็ดอิชจาร์ให้เป็นไปตามที่เขาต้องการ จากนั้นเขาก็ใช้เลือดระบายความร้อนเกล็ดออกไปและเคลือบพื้นผิวมันบางๆ
ตอนนี้เขาได้หมวกที่มีรูปร่างเหมือนหัวมังกรที่พอดีกับหัวเขามาแล้ว ความเร็วในการสร้างของเขามันน่ากลัวมากๆ
ยังไงก็ตามยิ่งการสร้างดำเนินไปก็ยิ่งทำให้เขาต้องเพิ่มความพยายามมากขึ้นไปอีก แต่ก็โชคดีที่ว่าเขาได้ฝึกฝนสกิลการสร้างมานาตลอดทำให้ไม่มีข้อบกพร่องใดๆขึ้นมา เลียร่าก็ยังคอยบอกเวลากับเขาเสมอ
"5 นาทีแล้ว"
"ต่อไปคือ..."
วัตถุดิบหลักสำหรับหมวกก็คือตาทั้งสองข้าง นี่คือส่วนที่มีพลังเวทย์และความต้านทานมากที่สุดรองมาจากหัวใจ
"ฮ่าห์!"
ยูอิลฮานได้ทุบค้อนที่เต็มไปด้วยผงของหินพลังเวทย์คลาส 5 ลงไปเพื่อเริ่มทำหัตถกรรมมานาในทันที เขาได้ทำให้มันมีขนาดเล็กลงและแข็งยิ่งขึ้น ยิ่งเขาทุบลงไปหมวกก็ได้เริ่มเปลื่ยนไปตามที่เขาต้องการ
[ดวงตาปีศาจผู้แสวงหานรกได้เสร็จสมบูรณ์]
ดวงตาที่เสร็จสมบูรณ์แล้วคือแผ่นบางๆที่มีขนาดเล็กกว่าแบบดั้งเดิมถึงสิบเท่า ในตอนนี้อย่างน้อยภายนอกของมันก็เป็นไปตามที่ยูอิลฮานต้องการแล้ว และเมื่อดูจากชื่อที่บ่งบอกตัวตนเหมือนร้อยนัยน์ตาแล้ว ทำให้มันก็น่าจะยอดเยี่ยมเหมือนกัน ยังไงก็ตามในเรื่องชื่อยูอิลฮานก็ไม่มั่นใจมากนัก
'ฉันไม่รู้เลยว่าชื่อแบบนี้มันหมายความว่าฉันทำสำเร็จหรือป่าว'
"8 นาทีแล้ว"
"อ๊าาา"
มันไม่มีเวลาให้มาคิดแล้ว ยูอิลฮานได้ว่าดวงตาทั้งสองอันที่กลายมามีขนาดพอดีกับหมวก มาวางรวมกับหมวก และจัดการทุบค้อนลงไปอีกครั้งหนึ่ง เพลิงนิรันดร์ได้เริ่มล้อมรอบหมวกนี้บางๆขึ้นมา
เนื่องจากการสร้างครั้งนี้เร่งรีบมากๆทำให้เขาไม่ค่อยมั่นใจว่าเขาสร้างอุปกรณ์เสร็จหรือยัง แต่ในเวลาต่อมาหลังจากได้เห็นว่าหมวกกับดวงตาได้กลายเป็นหนึ่งเดียวกันแล้วและมีแสงสว่างส่องออกมาก็ทำให้เขาผ่อนคลายลงมาได้ แสงนี่คือสิ่งที่เขาจะได้เห็นก็ต่อเมื่อทุกๆอย่างเป็นไปตามที่ต้องการแล้ว
[นัยน์ตามังกรแห่งความแค้นได้เสร็จสมบูรณ์]
[ระดับ - โกลาหล]
[พลังป้องกัน -18,600]
[ความทนทาน - 1,104,000/1,104,000]
[เงื่อนไขการใช้งาน - พลังเวทย์ 800]
[ออฟชั่น -
1.สะท้อนค่าสถานะด้านลบทั้งหมดกลับไป 50% ยังไงก็ตามการสะท้อนกลับจะลดลงอีกครึ่งหนึ่งในทุกๆระดับพลังของศัตรูที่สูงกว่าผู้ใช้"
2.เพิ่มความต้านทานสถานะด้านบนทั้งหมด 150%
3.เพิ่มความต้านทานเวทย์ทั้งหมดขึ้น 50%]
เมื่อข้อมูลปรากฏขึ้นมาแล้วในที่สุดยูอิลฮานก็โล่งใจได้ อย่างน้อยในตอนนี้เขาก็ไม่มั่นใจว่าจะสร้างหมวกที่ดีกว่านี้ได้อีกในเร็วนี้ นั่นมันหมายความว่าเขาทำสำเร็จ
เขาชอบในออฟชั่นที่ติดมาด้วยเช่นกัน ในเรื่องการป้องกันก็ไม่น่าห่วงอะไรอยู่แล้วเพราะว่านี่มันสร้างขึ้นมาจากเกล็ดของมังกรคลาส 7 และความต้านทานเวทย์ที่เพิ่มขึ้นมา รวมไปถึงความต้านทานสถานะด้านลบอีกด้วยทำให้สามารถจะพูดได้เลยว่าความต้านทานในด้านเวทย์เสน่ห์ของเขาเพิ่มไปถึง 200%! ต้านทานคำสาปรวมไปถึงภูมิต้านทานคำสาปก็ไม่น่าจะใช่เล่นๆแล้วด้วย ทำให้ตอนนี้เขามั่นใจขึ้นมาได้บ้างแล้ว
ยูอิลฮานได้หยิบหมวกที่มีดวงตามังกรอยู่ขึ้นมาใส่ในทันที
"เป็นยังไงบ้าง?"
"เท่"
"เท่มาก"
"เท่จัง~"
"ต่อให้ฉันเปลือยอยู่พวกเธอก็คงจะบอกฉันเท่อยู่ดีสินะ..."
"แต่ว่านายเท่จริงๆนะ"
การใส่หมวกที่เลียนแบบมาจากหัวมังกรมันนั้นเข้ากันได้ดีกับเกราะร่างมังกรเพลิงที่สร้างขึ้นเลียนแบบเกล็ดของมังกร
"เท่มากๆเลย นายแทบจะเหมือนกับเจ้าปีศาจเลยล่ะ"
"โอ้ งั้นหรอ...?"
แทนที่ควรจะเหมือนกับวีรบุรุษ เขากลับดันไปเหมือนปีศาจซะได้ เอาเถอะนะ มันไม่มีปัญหาอะไรอยู่ในแล้วไม่หากเขาไม่อยากให้ใครเห็นก็จะไม่มีใครหาเขาเจออยู่ดี
เขาได้ดึกหมวกลงมาปิดดวงตาลง และส่วนดวงตาเขาตอนนี้มีดวงตาอิชจาร์อยู่แทน...! แต่ว่าความจริงแล้วคือเขามองไม่เห็นอะไรเลยซักนิด จริงๆเขาใส่หมวกนี่เพื่อเปิดใช้งานออฟชั่นเท่านั้นเอง นี่คือกลอุบายของยูอิลฮาน
ไม่ว่ายังไงตอนนี้เขาก็ได้เตรียมการทั้งหมดที่เขาทำได้แล้ว จากนั้นเขาได้ตรวจดูที่อยู่ของเอิลต้าและเปิดใช้งานวงเวทย์ขึ้น
ในตอนที่ตราผนึกจากวงเวทย์ถูกยกเลิกลงและซัคคิวบัสก็ได้เข้ามาสู่ดาเรย์ เอิลต้าก็ได้สูญเสียคุณสมบัติในฐานะทูตสวรรค์ของเธอ และเข้าสู่กระบวนการทางเวทมนต์ที่เปลื่ยนให้เธอไปเป็นสมาชิกของสวนอาทิตย์อัสดง
กองทัพสวรรค์ได้รู้ทันทีว่าเอิลต้ากำลังจะทำอะไรแปลกๆ ส่วนทางกองทัพจรัสแสงก็ได้รู้ว่ากองทัพปีศาจวิบัติได้ส่งคลาส 7 มาที่ดาเรย์แห่งนี้
ศึกสงครามแห่งความโกลาหลและหายนะได้ถูกเริ่มต้นขึ้นแล้ว