ตอนที่แล้วเทพราชันเก้าตะวัน ตอนที่ 0179 [อ่านฟรี]
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปเทพราชันเก้าตะวัน ตอนที่ 0181 [อ่านฟรี]

เทพราชันเก้าตะวัน ตอนที่ 0180 [อ่านฟรี]


ติดตามการแจ้งเตือนตอนใหม่ที่แฟนเพจ

Facebook Fanpage กดเลย

••••••••••••••••••••

สารบัญ ARK [จบแล้ว]

สารบัญ จอมเวทอหังการ

••••••••••••••••••••

ตอนที่ 180 : สินสอด

เชี่ยวเสวียนฉินนั่งพิงกำแพง พิษสีดำที่ใบหน้าของนางซึ่งเลือนหายอย่างเชื่องช้ากลับปรากฏขึ้นอีกครั้ง

นางร้องอุทานเสียงเบาแตกตื่น “ฉินหยุน... ในร่างข้ายังมีพิษอื่น!”

อาจารย์เว่ยลืมตาขึ้นเล็กน้อยขณะหัวเราะอ่อนแรง “นี่เป็นพิษอีกชนิดที่แฝงไว้ เชี่ยวเสวียนฉิน เจ้าตายแน่นอนแล้ว ตายพร้อมกับข้า ฮ่าฮ่าฮ่า...”

ขณะยังหัวเราะไม่ทันเสร็จ จิตใจนั้นพลันแตกสลายเพราะฉินหยุนโจมตีด้วยหนึ่งฝ่ามือ!

“ฉินหยุน เจ้าเชี่ยวชาญวิชาขัดเกลาวิญญาณ ทุกคนจะรู้เรื่องนี้ เจ้าไม่มีทางพบจุดจบที่ดีได้แน่!” หญิงชราหัวเราะขื่นขม “เจ้าต้องตายอย่างอนาถ...”

ฉินหยุนหันไปจัดการหญิงชราและชายชราครั้งหนึ่งก่อนใช้อัคคีเพลิงเผาไหม้ร่างทั้งสอง

ไม่ช้า เขาเร่งรีบมาถึงข้างกายเชี่ยวเสวียนฉิน เขานำนางไปวางที่เตียงในห้องของนาง

ไม่เพียงแต่พลังงานสีดำไหลเวียนใต้ผิวหนังที่ใบหน้าของเชี่ยวเสวียนฉิน หมอกสีดำยังทะลักอยู่ภายใต้ผิวหนังของนางอย่างเงียบงัน ทั้งยังกระจายทั่วร่าง ถือว่าเป็นพิษที่ประหลาดยิ่ง

“นี่คือพลังภายในเป็นพิษ มันจะกระจายทั่วทั้งร่าง ข้าคงไม่รอดแล้ว จงรีบสังหารข้า!” เชี่ยวเสวียนฉินเผยดวงตาสิ้นหวังขณะมองฉินหยุน “หากเจ้าได้พบเย่ว์เหม่ยและเย่ว์หลาน ฝากขอโทษพวกนางแทนข้าด้วย...”

ฉินหยุนผสานพลังภายในเข้าร่างของนางและกล่าว “เลิกพูดจาไร้สาระ ท่านต้องดีขึ้น!”

“อย่าได้ส่งพลังภายในเข้ามา มันจะทำให้ร่างเจ้าติดพิษไปด้วย!” เชี่ยวเสวียนฉินอ่อนแรงยิ่ง แต่กลับยังเป็นห่วงเขาเอ่ยคำเสียงเบา

ฉินหยุนทดสอบพิษดังกล่าว เขาไม่ทราบว่าจะนำมันออกมาได้อย่างไรดี ทว่า เขาก็หาได้โดนพิษของมันไม่

เขาได้พบว่า พลังพิษนั้นพยายามเข้าสู่ขุมพลังภายในของเขา แต่มันกลับโดนผลักดันกลับออกไปด้วยพลังภายในตะวันทมิฬ

“พลังภายในตะวันทมิฬของเรามีพลังดึงดูดกล้าแกร่ง มันสมควรดูดเอาพลังพิษออกมาได้โดยที่เราไม่โดนพิษไปด้วย” ในใจเขาพอคิดได้ จึงเร่งรีบโคจรพลังภายในตะวันทมิฬที่ฝ่ามือ จากนั้นจึงสัมผัสกับแขนของเชี่ยวเสวียนฉินก่อนค่อยเคลื่อนไหวฝ่ามือ เขาพบว่าพลังงานสีดำนั้นอยู่นิ่งขณะเขาเคลื่อนฝ่ามือ

เมื่อเห็นว่ามันได้ผล เขาจึงเร่งรีบใช้นิ้วแทงฝ่ามือของเชี่ยวเสวียนฉิน จากนั้นจึงชักนำพิษสีดำออกมาผ่านรูบาดแผลที่ฝ่ามือ

หลังชักนำกลุ่มก้อนพลังสีดำ แขนของนางตอนนี้กลายเป็นสีขาวเช่นเดิม ทว่า ไม่นานนักคลื่นพลังสีดำก็เข้าสู่แขนของนางอีกครั้ง

“เข็มพิษยังอยู่บนร่าง ไม่แปลกใจเลย!” ฉินหยุนกัดฟันกรอดขณะกล่าวคำ “ป้าเชี่ยว โปรดอภัยให้ข้าหากล่วงเกิน นี่เพื่อช่วยท่าน”

กระทั่งเชี่ยวเสวียนฉินไม่ยินดี นางก็ไม่มีแรงทำอันใดแล้ว นางทำได้เพียงหลับตา

ฉินหยุนใช้พลังจิตผ่านวิชาเทวะควบคุมเพื่อทำการถอนเข็มพิษออกจากหน้าอกของนาง จากนั้น เขาจึงใช้วิชาเทวะควบคุมห้อมล้อมออร่าพิษในร่างของเชี่ยวเสวียนฉินเอาไว้ ก่อนจะทำการดูดออกด้วยพลังภายในตะวันทมิฬ

พลังพิษกระจายสู่ทั่วร่างของเชี่ยวเสวียนฉิน ดังนั้นฉินหยุนจึงต้องชักนำพลังพิษเหล่านั้นออกจากทุกส่วนของร่างกาย เวลายิ่งผ่านไป เขาก็ยิ่งสัมผัสผิวหนังของร่างแทบทั้งเรือนร่าง สิ่งนี้นับเป็นการล่วงเกินก็ว่าได้

ชั่วโมงให้หลัง ฉินหยุนได้เห็นสีหน้าขาวราวหยกแก้วของเชี่ยวเสวียนฉินกลับมาพร้อมเลือดไหลเวียนในผิวหนัง เขาค่อยถอนหายใจโล่งอกก่อนจะใช้ผ้าห่มคลุมกายนางเอาไว้

“ป้าเชี่ยว ข้า ฉินหยุนขอสาบานต่อสวรรค์ว่าข้าเพียงคิดแต่เรื่องการรักษาพิษ ข้าไม่ได้มีเจตนาล่วงเกิน!” ฉินหยุนกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง เขาตอนนี้แทบไม่กล้ามองตรงร่างงดงามของอีกฝ่ายที่นอนอยู่บนเตียง

กระนั้นเขาก็ยังกล่าว เป็นเพราะเขาไม่ได้คิดล่วงเกินเชี่ยวเสวียนฉิน เขาจึงระมัดระวังตั้งแต่แรกเริ่มจนกระทั่งจบสิ้นกระบวนการ และยังไม่คิดฉวยโอกาสจับส่วนสงวนของนางโดยเจตนา

“ฮึ่ม เจ้าเพิ่งแอบดูข้าอาบน้ำไป!” เชี่ยวเสวียนฉินแค่นเสียงออก

“ไม่! คือ ข้า...” ฉินหยุนแทบอธิบายออกไม่ถูก

เชี่ยวเสวียนฉินตอนนี้เริ่มฟื้นคืนกำลังได้แล้ว เมื่อครู่ นางเกือบตาย ดังนั้นนางจึงติดหนี้ชีวิตฉินหยุน นอกจากนี้ ยามฉินหยุนสัมผัสกายนาง เขาเพียงสัมผัสผ่านเสื้อผ้า เมื่อคิดย้อนกลับไป นางเพียงแค่รู้สึกอับอายเล็กน้อย โดยเฉพาะตอนที่ฉินหยุนจับส่วนสงวนของนางอยู่หลายครั้ง

“ข้าขอตัว ท่านเดี๋ยวก็ดีขึ้น! เป็นข้าเกรงท่านจะตบตีข้ายามมีเรี่ยวแรง” ฉินหยุนกล่าวออกขณะคิดจากไป

อย่างไรแล้ว เชี่ยวเสวียนฉินก็เป็นเพียงหญิงวัยสามสิบ ดังนั้นนางจึงเป็นหญิงงามผู้หนึ่ง

ขณะฉินหยุนคิดจากไป เชี่ยวเสวียนฉินจึงตะโกนขึ้น “รอก่อน!”

“ข้าไม่คิดรอแล้ว หากข้ารอ ได้เป็นท่านตบตีข้าจนตายแน่!” ฉินหยุนยิ้มเก้กังกล่าวคำ

“เหตุใดข้าต้องตบตีเจ้า? เจ้าช่วยข้าเอาไว้ถึงสองครั้ง! ทั้งยังไม่ได้ทำอะไรต่อข้า แน่นอนว่าเจ้าต้องไม่นำเรื่องนี้บอกต่อผู้อื่น” เชี่ยวเสวียนฉินยิ้มกล่าวเสียงอ่อน

ฉินหยุนเดินกลับไปที่เตียงและนั่งลง เขาเอ่ยถาม “ป้าเชี่ยว ท่านควรพักผ่อน ไว้ท่านตื่นขึ้นอีกครั้งค่อยพูดคุยกัน!”

จนถึงเมื่อครู่ เป็นเขาเคร่งเครียดยิ่งเรื่องการชะล้างพิษ พอตอนนี้ได้เห็นสีหน้างงดามของเชี่ยวเสวียนฉินกลับมางดงามเช่นเดิมในระยะใกล้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะกล่าวชมนางอยู่ภายใน

เชี่ยวเสวียนฉินกล่าวคำเสียงเบา “ข้าเกือบหายดีแล้ว เจ้าหันไปก่อน ข้าจะเปลี่ยนชุด”

ฉินหยุนเร่งรีบหันกายไปอีกด้าน

เมื่อเชี่ยวเสวียนฉินเปลี่ยนชุดเรียบร้อย นางก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับฉินหยุน อันดับแรก ผู้คนล้วนกล่าวกันว่าวิญญาณยุทธ์ของเขาตายไปแล้ว ทั้งยังจบสิ้นชีวิตในหนทางฝึกตน

แต่แล้ว เขากลับถูกส่งเข้าแดนต้องห้ามเทียนชี่ และแดนต้องห้ามนั่นก็หลอมเหลวกลายเป็นลาวาเพราะอุกกาบาต ผู้คนล้วนคิดว่าเขาตายไปแล้ว

แต่พอตอนนี้ ฉินหยุนปรากฏตัวอย่างยิ่งใหญ่ กระทั่งช่วยชีวิตนางไว้ถึงสองครั้ง และยังสังหารขอบเขตวรยุทธ์เต๋าและขอบเขตกายวรยุทธ์ระดับที่เก้าไปอีกสองคน!

ที่น่ากลัวที่สุดคือเขาเชี่ยวชาญวิชาขัดเกลาวิญญาณ!

เชี่ยวเสวียนฉินเปลี่ยนเป็นชุดสีม่วงขณะกล่าวคำเสียงดังฟังชัด “หันกลับมาได้!”

ฉินหยุนหันกลับ เขาได้เห็นร่างงดงามและสง่าของเชี่ยวเสวียนฉินในชุดสีม่วง ปากนั้นอดไม่ได้ที่จะกล่าวคำ “ป้าเชี่ยว ชุดนี้ของท่านช่างเหมาะกับท่านนัก!”

เชี่ยวเสวียนฉินหัวเราะเบา “เจ้าและเย่ว์เหม่ยช่างซุกซน พวกเจ้าทั้งสองเอาแต่ทำในเรื่องที่พวกเราผู้ใหญ่ล้วนไม่กล้าทำ”

ฉินหยุนกระแอมไอแห้งรับคำ “เรื่องนี้ ระหว่างข้าและเย่ว์เหม่ยหาได้มีอันใดกันไม่ พวกเราเป็นสหายที่ดีต่อกัน เหตุผลว่าทำไมข้าถึงข่าวกับนาง... เหตุผลหลักก็เพราะนางเจตนาลวงหลอกต่อข้า นางคิดใช้ข้าเป็นเส้นทางหลบหนี ข้าเห็นว่านางเป็นเด็กดีผู้หนึ่ง จึงไม่คิดเปิดเผยเรื่องนี้ออกไป”

นางเองก็ทราบว่าเชี่ยวเย่ว์เหม่ยยังรักษาพรหมจรรย์เอาไว้อยู่

นางตอนนี้พลันฉุนเฉียวขึ้นขณะเผยสีหน้าจริงจังต่อว่า “หากเจ้ายังมีชีวิตรอด เหตุใดไม่รีบโผล่ออกมาให้เร็วกว่านี้? เจ้าไม่เห็นหรือว่าเย่ว์เหม่ยทำอะไรไปบ้าง? ไม่เช่นนั้นนางคงไม่ต้องประสบชะตากรรมเช่นนี้!”

ฉินหยุนเม้มริมฝีปาก “เรื่องนี้เกี่ยวกับข้าทางตรง? เหตุผลว่าทำไมเย่ว์เหม่ยถึงวิ่งสังหารคนพวกนั้นไปทั่ว ไม่ใช่เพราะนางมีความแค้นฝังลึกอยู่ก่อนแล้ว? ไม่นานนักหรอก แม้ไม่มีเรื่องข้า นางก็คงเก็บงำได้ไม่นาน เรื่องนี้ทั้งหมดเป็นเพราะพวกผู้อาวุโสของท่านไม่ดูแลนางให้ดี นอกจากนี้ พวกเฒ่าชราสารเลวจากจักรวรรดิเทียนเชี่ยว รวมทั้งเดรัจฉานอย่างเชี่ยวหยางหลง พวกมันล้วนคิดขายนางในราคาที่สูงในทุกวี่วัน เพราะแบบนั้นจึงเกิดขึ้นเป็นประเด็นความแค้นสะสมไว้ในใจของนางมานานยิ่ง”

“นางไม่อาจช่วยเหลือพี่สาวตนเอง นางทำได้เพียงมองพี่สาวตนเอง ผู้ซึ่งนางรักที่สุดถูกจำหน่ายออกเป็นสินค้า เพราะแบบนั้นนางถึงโกรธแค้นและลงมือสังหารคนพวกนั้น”

พอเชี่ยวเสวียนฉินได้ฟังคำเหล่านี้ นางจึงเงียบ

ฉินหยุนยังคงกล่าวต่อ “ท่านก็เห็นแล้วเมื่อครู่ จักรวรรดิเทียนเชี่ยวไม่ได้ปฏิบัติต่อท่านอย่างเคารพในฐานะผู้หญิงแต่อย่างใด พวกมันคิดอยากมอบท่านให้เดรัจฉานผู้นั้น เว่ยหย่ง... บางทีนี่อาจเป็นแผนขายท่านแต่แรก!”

เชี่ยวเสวียนฉินสูดลมหายใจยาวก่อนระบายรอยยิ้มออก “นี่ไม่ใช่เจ้ามาที่นี่ก่อนพวกมันเพื่อเฝ้าดูข้าอาบน้ำ? เจ้ายังแสร้งทำเป็นภูตผีหลอกลวงข้า? เจ้าหนูน้อย เจ้านั้นช่างเป็นคนปากอย่างมืออย่าง!”

ฉินหยุนเกาศีรษะหัวเราะรับ “เรื่องทั้งหมดนี้เป็นอุบัติเหตุแล้ว ข้าเพียงต้องการมาพบท่านเพื่อหารือเป็นการลับ ใครกันจะคิดว่าเรื่องราวมากมายเช่นนี้จะเกิดขึ้น!”

เขายิ้มและกล่าวคำต่อ “ป้าเชี่ยว อาจารย์เว่ยและอีกสองคนล้วนตายแล้ว ทุกคนล้วนคิดว่าเป็นท่านที่ลงมือสังหารพวกเขาอย่างแน่นอน ข้าต้องขออภัยแล้ว!”

“สารเลวตัวน้อย เหตุใดปากเจ้ายังหัวเราะ!” เชี่ยวเสวียนฉินโกรธขณะกระทืบเท้ากล่าวคำ

ฉินหยุนเร่งร้อนหุบรอยยิ้มขณะนั่งลง เขาก้มศีรษะลงต่ำไม่กล้ามองหน้าอีกฝ่ายกลัวจะเผยพิรุธ

เชี่ยวเสวียนฉินพลันนึกขึ้นได้ว่า ฉินหยุนเชี่ยวชาญเคล็ดวิชาขัดเกลาวิญญาณ เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็ก!

นางถอนหายใจและเอ่ยถาม “เจ้าเองก็ควรโกรธเกลียดข้า น่าจะคิดอยากสังหารข้า เหตุใดเจ้าไม่ลงมือ แต่กลับช่วยข้าเอาไว้?”

ฉินหยุนตอบ “ข้าถือกำเนิดขึ้นในพระราชวัง ข้าทราบดีว่าญาติพี่น้องถือเป็นสิ่งล้ำค่าต่อบุตรหลานในราชวงศ์ เย่ว์เหม่ยรักท่านนัก หากนางทราบว่าข้ามีโอกาสแต่ไม่ช่วย นางต้องเกลียดชังข้าตลอดชีวิตที่เหลือแน่”

เมื่อเชี่ยวเสวียนฉินได้ยินคำกล่าวเหล่านี้ สายตาของนางที่มองฉินหยุนยิ่งอ่อนโยนลง นางกระทั่งเผยความรู้สึกผิดผ่านสายตาที่มองมา

ก่อนหน้านี้ นางโดนเชี่ยวเย่ว์เหม่ยเกลียดชังเพราะนางไม่อาจช่วยฉินหยุนทั้งที่มีโอกาส หลังจากนั้น เย่ว์เหม่ยโกรธเคือง นางเองก็ทราบว่าตนเองและเย่ว์เหม่ยมีสัมพันธ์เครือญาติกันแบบที่หาได้ยากยิ่งนัก นางไม่คิดอยากเสียมันไปจริง ๆ

ฉินหยุนย้อนกลับถึงเรื่องหลักที่มาที่นี่ “ป้าเชี่ยว เหตุผลที่ข้ามาพบท่านก็เพื่อสอบถามที่อยู่ของเย่ว์เหม่ย ไม่ว่าจะด้วยอะไร ข้าต้องช่วยนางออกมา!”

เชี่ยวเสวียนฉินจ้องมอง น้ำเสียงจริงจังเอ่ยคำถาม “ตอบข้าตามตรง เรื่องที่คฤหาสน์เชี่ยวอวี้เป็นฝีมือพวกเจ้า?”

ฉินหยุนพยักหน้า “ใช่!”

“กุญแจเล่า?” เชี่ยวเสวียนฉินเอ่ยถามอีกครั้ง

ฉินหยุนถามกลับ “มันอยู่ในมือข้า แต่มันคือกุญแจอะไร?”

เชี่ยวเสวียนฉินถอนหายใจออกยาว นางกล่าวด้วยสีหน้าหนักอึ้ง “เป็นกุญแจสุสานราชวงศ์เทียนเชี่ยว! หากเจ้าต้องการเข้าสู่สุสาน เจ้าก็จำเป็นต้องใช้กุญแจเพื่อเปิดประตู และกุญแจดอกนี้ก็เป็นหนึ่งในสินสอดของเย่ว์หลาน... กล่าวก็คือ ผู้ใดที่แต่งงานกับเย่ว์หลานจะได้กุญแจดอกนั้น!”

ฉินหยุนไม่เคยคิดว่าจักรวรรดิเทียนเชี่ยวจะแต่งนางออกด้วยอะไรแบบนี้!

นางได้เห็นสีหน้าฉินหยุนตื่นตกใจจึงกล่าว “เย่ว์หลานมีแผนที่หลุมฝังเซียนกับกาย และเรื่องนี้ก็เกี่ยวข้องกับมารดาของเย่ว์หลาน ตอนนี้ แผนที่หลุมฝังเซียนและเย่ว์หลานผสานรวมเป็นหนึ่ง หากผู้ใดต้องการแผนที่หลุมฝังเซียน ผู้นั้นก็จำเป็นต้องใช้เลือดมารดาของเย่ว์หลาน! มารดาของเย่ว์หลานและเย่ว์เหม่ยถูกฝังร่างไว้ในสุสานราชวงศ์เทียนเชี่ยว!”

ฉินหยุนพอได้ยินดังนี้ ทั้งร่างกลับสั่นด้วยความโกรธ เขากำหมัดเอาไว้แน่นเอ่ยถามเสียงเย็นเยือก “เรื่องนี้เย่ว์เหม่ยทราบหรือไม่?”

เชี่ยวเสวียนฉินส่ายศีรษะ “ข้าไม่มั่นใจนัก ข้าติดหนี้บุญคุณมารดาของพวกนาง หากไม่ใช่เพราะมารดาพวกนาง ข้าก็คงโดนขายออกไปนานแล้ว...”

“เย่ว์เหม่ยอยู่ในพระราชวังหลวงของเจ้า เรื่องนี้มั่นใจหรือว่าจะช่วยนางออกมาได้? ตอนนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายเข้าสู่พระราชวัง โดยเฉพาะหลังเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับคฤหาสน์เชี่ยวอวี้”

ฉินหยุนรู้สึกคิดอยากโบยบินเข้าไป แต่ความเป็นจริงไม่ง่าย งานพิธีจะเริ่มขึ้นในอีกไม่ช้า พระราชวังหลวงเทียนฉินจะต้องเต็มไปด้วยเหล่ายอดฝีมือ!

เชี่ยนเสวียนฉินนำกล่องขนาดเล็กออกมาส่งมอบแก่ฉินหยุน “นี่คือผงเขย่าวิญญาณ! ข้ามีทั้งหมดสอง เมื่อครู่เพิ่งใช้ไปหนึ่ง ที่เหลือเป็นของเจ้าแล้ว!”

ฉินหยุนได้เห็นว่าผงเขย่าวิญญาณทรงอำนาจเพียงใด เมื่อมันถูกปลดปล่อยออก ยอดฝีมือวรยุทธ์เต๋าก็ต้องเป็นอัมพาต

เขารับไว้และถามกลับ “ข้าจะใช้มันอย่างไร?”

เชี่ยวเสวียนฉินยิ้ม้ตอบ “แค่โปรยพวกมันออก! ในกล่องมียาแก้พิษอยู่สิบเม็ด หากเจ้าใช้มัน ก็จะไม่โดนพิษของผงเขย่าวิญญาณไปสิบวัน”

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด