ตอนที่ 24 - เพื่อรับ A (1)

ทางเข้าของวิทยาลัยลอรันการจราจรหนาแน่น

 

วันของการฝึกฝนการต่อสู้จริงได้มาถึงแล้ว

 

นักเรียนที่สอบผ่านการคัดเลือกมารวมตัวกันที่สถาบันการศึกษา ครูจะนำพวกเขาไปที่ Black Lake Forest ในภาคใต้ของราชอาณาจักรลอมบาร์ดเพื่อมีส่วนร่วมในการฝึกซ้อมการต่อสู้ที่น่าตื่นเต้น

 

Black Lake Forest เป็นหนึ่งในป่าใหญ่ไม่กี่แห่งในราชอาณาจักรลอมบาร์ด ในหมู่พวกเขาสัตว์ปีศาจวิ่งอาละวาดและมันเต็มไปด้วยอันตราย แม้ว่าจะไม่มีสัตว์อสูรร้ายระดับสูง แต่นักล่าเลือดเย็นที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืดสามารถฆ่าใครก็ตามที่มีความพึงพอใจเกินไปได้อย่างง่ายดาย

 

ตามข่าวลือมีทะเลสาบแปลก ๆ อยู่ในส่วนลึกสุดของป่า ทะเลสาบเป็นสีดำที่น่ากลัวและปล่อยมลภาวะร้ายแรง มันเป็นเรื่องยากสำหรับคนธรรมดาที่จะไปถึง แต่มันก็เป็นสถานที่ที่ดีสำหรับสัตว์ปีศาจที่จะมีชีวิตอยู่ มันถูกเรียกว่า Black Lake และป่าเรียกว่า Black Lake Forest

 

ภารกิจสำหรับการฝึกซ้อมการต่อสู้ที่แท้จริงนี้คือการไปยังส่วนที่ลึกที่สุดของ Black Lake Forest ค้นหาค่าย Jackalwere ฆ่าหัวหน้าและกำจัด Jackalwere เจ้าเล่ห์กลุ่มนี้อย่างสมบูรณ์!

 

เมื่อไม่นานมานี้ Jackalwere กลุ่มนี้ที่ควรจะอยู่ในป่าออกมาโจมตีหมู่บ้านใกล้เคียงจากนั้นพวกเขาก็หนีกลับไปที่ป่าเพื่อซ่อน พวกเขาดุร้ายและน่ารังเกียจพวกเขาเผาและปล้นชาวบ้านผู้บริสุทธิ์จำนวนมากต้องทนทุกข์ทรมาน เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดโศกนาฏกรรมเกิดขึ้นอีกครั้งพวกเขาจะต้องถูกกำจัดอย่างสมบูรณ์!

 

แต่เดิมงานประเภทนี้ควรถูกทิ้งไว้ที่โบสถ์และกองทัพของอาณาจักร อย่างไรก็ตามคริสตจักรแสงศักดิ์สิทธิ์ดูเหมือนว่าจะพบปัญหาบางอย่างเมื่อเร็ว ๆ นี้ดังนั้นสมาชิกของคริสตจักรได้รีบไปทางทิศใต้ พวกเขาไม่มีกำลังคนที่จะดูแลเรื่องเล็กน้อยเช่นนั้น ถ้าใครอยากระดมกองทัพขั้นตอนนั้นซับซ้อนมาก มันจะต้องได้รับการอนุมัติในระดับต่าง ๆ และจะต้องพบผู้นำ เมื่อได้รับคำสั่งในที่สุดใครจะรู้ว่าจะมีคนอีกมากที่ต้องตาย

 

ดังนั้นอาจารย์ใหญ่ของวิทยาลัยลอรันจึงอาสาที่จะรับงานนี้ที่ไม่มีใครอยากทำ พวกเขาจะส่งนักเรียนไปตามล่า Jackalweres กำจัดปัญหาที่รากและในเวลาเดียวกันก็ทำการฝึกซ้อมการต่อสู้ที่เกิดขึ้นจริงฆ่านกสองตัวด้วยหินก้อนเดียว

 

“ไปกันเถอะ!” ภายใต้การแนะนำของอาจารย์ วู ทีมล่าสัตว์ผู้ยิ่งใหญ่ก็ออกเดินทาง

 

วิทยาลัยลอรันเป็นหนึ่งในสถาบันการศึกษาที่ดีที่สุดในไอลีน พวกเขาจ้างรถม้ามากกว่า 10 คันบางคันให้นักเรียนนั่งบนและคนอื่น ๆ ก็ดึงกระเป๋าเดินทาง อาจกล่าวได้ว่าเป็นคนรวยและเอาแต่ใจ หากคุณมองจากที่ไกล ๆ บางคนอาจคิดว่ากลุ่มทหารรับจ้างขนาดใหญ่กำลังทำการสำรวจ

 

มีนักเรียนมากกว่า 20 คนเข้าร่วมในการฝึกซ้อมการต่อสู้ที่เกิดขึ้นจริงเช่นเดียวกับผู้เข้าร่วมพนักงานโรงเรียนและครู นอกเหนือจากวูแล้วโรงเรียนยังส่งครูจำนวนหนึ่งไปด้วยเพื่อปกป้องโดยมีนักเวทระดับหกขั้นสูงและมีนักรบอีกไม่กี่คน ——

 

พวกเขาเป็นครูจากแผนกนักรบแต่ละคนถืออาวุธขนาดใหญ่กว่าตัวเอง พวกเขาแข็งแกร่งและแข็งแรงมีผิวสีแทนและหมัดมีขนาดใหญ่กว่ากระสอบทราย พวกเขาดูน่าเชื่อถือมาก

 

อย่างไรก็ตามนักเรียนไม่สามารถผ่อนคลายความระมัดระวังได้

 

ในระหว่างการฝึกซ้อมการต่อสู้ที่เกิดขึ้นจริงเมื่อปีที่แล้วนักเรียนแผนกวิชาเวทมนตร์ของ วิทยาลัยลอรันได้ร่วมมือกันจับสัตว์ปีศาจระดับห้า - Flame Boar ซึ่งมีการแพร่กระจายอย่างกว้างขวางในสถานศึกษา Flame Boar สำหรับผู้ใหญ่นั้นมีขนาดใหญ่มากเกือบจะใหญ่เท่ากับบ้าน การโจมตีเวทย์มนตร์สามัญไม่มีผลกับมัน หากคุณไม่ได้ทำงานร่วมกันและร่วมมือกันอย่างเหมาะสมมันเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอนสำหรับนักเรียนที่มีเวทมนตร์ระดับสองโดยเฉลี่ย

 

นักเรียนจ่ายราคาที่เจ็บปวดในการจับ Flame Boar พวกเขามีนักเรียนประมาณ 20 คนมีผู้เยาว์ 9 คนบาดเจ็บ 3 คนบาดเจ็บสาหัส 3 คนและหนึ่งในนั้นกลายเป็นคนพิการเพราะการบาดเจ็บของเขาและไม่สามารถสะสมเวทมนตร์ได้อีกต่อไปทำให้สูญเสียโอกาสในการเป็นนักมายากล

 

ในเวลานั้นการป้องกันจากสถานศึกษาไม่ได้ด้อยไปกว่าทุกวันนี้มันยังเป็นทีมที่ยิ่งใหญ่ แต่หลังจากนั้นทั้งหมดมันก็เป็นอุบัติเหตุ ครูจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อปกป้องความปลอดภัยของนักเรียน แต่ถ้าไม่ใช่เรื่องของชีวิตและความตายครูจะไม่เข้าไปแทรกแซงในระหว่างการต่อสู้

 

เวลานี้อาจารย์ วูพูดอย่างตรงไปตรงมามากขึ้น

 

“ไม่มีใครสามารถปกป้องเจ้าในการต่อสู้ที่แท้จริง! ชีวิตของเจ้าเป็นของเจ้าเองเจ้าควบคุมมันได้! หากเจ้าไม่ต้องการตายแสดงสปิริตเจ้า!”

 

โดยการเดินบนขอบแห่งชีวิตและความตายเท่านั้นล่วงหน้าเหล่านี้มีเวทย์มนตร์เติบโตเป็นนักเวทที่แท้จริง! ความเสี่ยงและการเสียสละเป็นสิ่งจำเป็น

 

อาจมีนักเรียนขี้ขลาดที่เชื่อว่าตราบใดที่พวกเขาระมัดระวังตัวเขาจะไม่ต้องทำงานหนักและสามารถติดแท็กและสามารถผ่านการฝึกซ้อมการต่อสู้จริงได้อย่างง่ายดาย แต่นั่นผิดผิดมาก!

 

เหตุใดนักเรียนจึงเสี่ยงต่อการบาดเจ็บและอันตรายที่จะจับ Flame Boar ในการฝึกซ้อมการต่อสู้จริงเมื่อปีที่แล้ว พวกเขาทุกคนบ้าที่ไม่กลัวความตายหรือไม่? ไม่เพราะนั่นคือการทดสอบที่พวกเขาต้องทำ!

 

การฝึกฝนการต่อสู้ที่แท้จริงไม่ใช่การเดินทางเพื่อความสนุก แต่เป็นการทดสอบที่ช้า!

 

ครูผู้สอนไม่เพียงแต่รับผิดชอบในการปกป้องความปลอดภัยของนักเรียนเท่านั้น แต่ยังมีหน้าที่สำคัญอีกอย่างหนึ่ง - เพื่อให้คะแนนการปฏิบัติงานโดยรวมของนักเรียนระหว่างการฝึกซ้อมการต่อสู้จริง

 

จากทันทีที่นักเรียนไปถึงรถม้าการฝึกต่อสู้จริงเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ ——

 

ตลอดการเดินทางครูจะบันทึกการทำงานของนักเรียนแต่ละคนเช่นว่าพวกเขามีเวลาตอบสนองที่รวดเร็วเพียงพอต่อเหตุฉุกเฉินหรือไม่พวกเขาจะร่วมมือกับทีมไม่ว่าพวกเขาจะมีภาวะผู้นำหรือไม่ก็ตาม ฯลฯ ...

 

หลังจากการฝึกซ้อมการต่อสู้จริงนักเรียนแต่ละคนจะได้รับคะแนนสุดท้ายซึ่งแบ่งออกเป็นห้าระดับ: A, B, C, D และ E นอกจากนี้ยังมีการประเมินพิเศษระดับ S ที่ไม่เหมือนใครซึ่งใช้เพื่อจดจำนักเรียนเป็นพิเศษที่มีประสิทธิภาพที่โดดเด่น

 

นักเรียนที่ได้รับการประเมินในระดับ A หรือสูงกว่านั้นจะกลายเป็นจุดสนใจของครูต่อไป พวกเขาจะได้รับทรัพยากรมากขึ้นและเติบโตเร็วกว่าคนอื่น! นอกจากนี้เฉพาะนักเรียนที่มีเกรด A ขึ้นไปเท่านั้นจึงจะมีสิทธิ์ได้รับการแข่งขันวิทยาลัยในช่วงครึ่งหลังของปี!

 

ในทางตรงกันข้ามการประเมินต่ำกว่าระดับ D แสดงถึงความล้มเหลวการได้รับ D นั้นเท่ากับที่ได้รับการบอก - คุณอาจไม่มีของกำนัลและพรสวรรค์ที่มีมาแต่กำเนิด

 

สำหรับระดับ E? นักเรียนที่ได้รับ E เทียบเท่ากับการได้รับแจ้งการถอดถอน - ————————————————————————————————————————————————-ออกจากการฝึกเท่านั้น

 

สำหรับนักเรียนที่ได้รับคะแนนสูงกว่าจากปีที่ผ่านมาโจมตี Flame Boar กับชีวิตของพวกเขาในบรรทัด ใครก็ตามที่กลัวความตายและซ่อนตัวอยู่ด้านหลังอาจจะได้รับการประเมินระดับ E แล้วจึงถูกไล่ออกจากโรงเรียน!

 

แม้ว่าพวกเขาจะรู้ดีว่าชีวิตของพวกเขาอาจตกอยู่ในอันตรายพวกเขาก็ยังต้องเผชิญหน้ากับมันต่อไป!

 

ดังก้อง…. สายการบินเคลื่อนที่ช้า

 

บนท้องถนนไม่มีเสียงหัวเราะในรถม้าที่บรรทุกนักเรียน นักเรียนที่เต็มไปด้วยความอยากรู้ตอนนี้ต้องถอนทัศนคติที่ขี้เล่นและเผชิญหน้ากับการฝึกฝนการต่อสู้อย่างจริงจัง

 

หากพวกเขาได้รับ E-level ชีวิตของพวกเขาจะจบสิ้น ... แต่ก็ดีกว่าที่จะตายใน Black Lake Forest!

 

การฝึกซ้อมการต่อสู้จริงบางคนมีความสุขและบางคนก็กังวลแน่นอนว่ายังมีคนที่ไม่กระตือรือร้นอย่างสมบูรณ์ -

 

“หลินเสี่ยว เจ้ายุ่งอยู่! การฝึกฝนการต่อสู้ที่แท้จริงไม่ใช่การเดินทางเพื่อความสนุกทำไมเจ้าถึงพาสาวใช้ของเจ้ามาด้วย?” ก่อนที่พวกเขาจะจากไปวูก็ถามหลินเสี่ยวอย่างโกรธเคือง

 

เนื่องจากการดำรงอยู่ของสัญญาทาสเอเลน่าต้องอยู่เคียงข้างหลินเสี่ยวตลอดเวลาไม่เช่นนั้นเธอจะต้องทนทุกข์ทรมานจากการฟื้นตัวและตายดังนั้นพวกเขาจึงต้องเข้าร่วม ในตอนแรกวูไม่เห็นด้วยอย่างยิ่ง ถึงแม้เอเลน่าจะมีคุณสมบัติเป็นแม่บ้าน แต่วูคิดว่าเธอไม่เข้าใจเวทมนตร์และเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดา เธอเป็นภาระใหญ่ดังนั้นมันอันตรายเกินไปที่เธอจะไปด้วย

 

แต่ต่อมาอาจารย์ วูได้ประนีประนอม

 

“มันเป็นแค่ Jackalwere ก็แค่สัตว์ปีศาจระดับต่ำอันตรายอยู่ไหน”

 

เมื่อเธอพูดอย่างนั้นเอเลน่าก็นิ่งเฉยและดูเฉยราวกับพูดอะไรบางอย่างที่เป็นธรรมชาติ แม้แต่วูก็ตกตะลึงกับทัศนคติที่ย่ำแย่ของเธอและปล่อยให้เธอขึ้นรถอย่างไม่ระมัดระวัง

 

ข้าคิดว่าถูกต้องในสายตาของราชาปีศาจสัตว์ปีศาจใด ๆ ก็ 'ระดับต่ำ' ไม่มีอะไรผิดปกติกับที่เอเลน่าพูด

 

“การล่าสัตว์ Jackalwere น่าเบื่อแค่ไหน…” บนท้องถนนหลินเสี่ยวสกปรก

 

ในฐานะที่เป็นโอตาคุการมีส่วนร่วมในกิจกรรมภายนอกเป็นอันตรายถึงชีวิต ถ้าไม่ใช่เพราะคะแนนของการฝึกซ้อมการต่อสู้ที่แท้จริงกำหนดโดยตรงว่าเขาสามารถเข้าร่วมการแข่งขันของสถาบันการศึกษาในช่วงครึ่งหลังของปีเขาจะขี้เกียจเกินไปที่จะมา

 

ในการที่จะเป็นฮีโร่สำรองเขาจะต้องทำสิ่งที่เขาบอกอย่างเชื่อฟัง -

 

อย่างไรก็ตามระดับเวทย์มนตร์ปัจจุบันของเขานั้นอยู่ในระดับกลางถึงระดับที่สี่แล้วเขายังได้ฝึกฝนทักษะการร่ายเวทย์ฉับพลันพลังการต่อสู้ของหลินเสี่ยวเพียงอย่างเดียวอาจสูงกว่าหน้าใหม่ทั้งหมดที่วิทยาลัยลอรันเพื่อพูดอะไรบางอย่างที่ไม่รับผิดชอบเขาเพียงคนเดียวก็เพียงพอที่จะสังหารกลุ่ม Jackalweres และได้รับคะแนนระดับ S อย่างง่ายดาย

 

ในช่วงเวลานี้หลินเซียวกำลังกังวลเรื่องอื่น - การต่อสู้กับซีซาร์!

 

หลังจากการฝึกฝนการรบจริงเขาต้องยอมรับความท้าทายของซีซาร์และต่อสู้กับซีซาร์ แม้ว่าจะไม่มีความสงสัยในการชนะหรือแพ้ตราบใดที่เขาเต็มใจที่จะชนะ แต่สิ่งต่าง ๆ ก็ไม่ง่ายอย่างนั้น

 

เขาไม่สามารถชนะการต่อสู้ครั้งนี้ได้ ถ้าเขาชนะเขาจะได้มากกว่าซีซาร์ได้รับเลือกให้เป็นฮีโร่และจะถูกใช้เป็นอาหารสัตว์ปืนใหญ่ในสนามรบ! นั่นจะเป็นชีวิตที่น่าเศร้าที่เขาไม่สามารถทนได้!

 

ในเวลาเดียวกันเขาก็ไม่สามารถสูญเสีย สุนัขที่พ่ายแพ้จะสูญเสียศักดิ์ศรีและเครดิตทั้งหมดและเขาจะสูญเสียเงื่อนไขที่จำเป็นในการเป็นฮีโร่สำรอง เป็นผลให้ความฝันของเขาในการกินและการตายจะแตกสลายอย่างสมบูรณ์

 

มันเป็นสถานการณ์ที่ละเอียดอ่อน

 

“อ๋าาาาา น่ารำคาญมากข้าไม่สามารถชนะหรือแพ้ ข้าควรทำยังไงดี?” หลินเสี่ยวกำลังจะล่มสลาย

 

ในท้ายที่สุดมันเป็นความผิดทั้งหมดของเอเลน่า! ถ้าเธอไม่อ้าปากพูดไร้สาระพูดเยาะเย้ยซีซาร์หลินเสี่ยวคงไม่ต้องกังวลเรื่องการดวล

 

อย่างไรก็ตามผู้กระทำผิดหลักไม่มีมโนธรรมเล็กน้อย - เอเลน่าเอนตัวไปด้านข้างรถและนั่งเงียบ ๆ จับแขนของเธอและหดร่างของเธอเข้าไปในเสื้อคลุมสีเทาจ้องมองต้นไม้ที่คอยถอยทั้งสองข้าง . การแสดงออกอย่างเงียบ ๆ ของเธอทำให้ไม่สามารถรบกวนเธอได้

 

ในบรรดานักเรียนทั้งหมดมีเพียงหลินเสี่ยวที่ไม่ต้องกังวลพอที่จะนำคนรับใช้ที่สวยงามมาด้วยดังนั้น วูจึงเมตตาและอนุญาตให้พวกเขานั่งรถม้าเล็ก ๆส่วนตัว

 

“เอ๊ะ?” เอเลน่าซึ่งกำลังดูทิวทัศน์สังเกตเห็นความไม่พอใจของหลินเสี่ยว เธอย่นคิ้วแล้วถามว่า“เจ้าต้องการอะไร?”

 

“เห้อ…มันไม่มีประโยชน์อะไรที่จะบ่นเลยตอนนี้”

 

“มันเกี่ยวกับการดวล?” เอเลน่าดูเหมือนจะมีความรู้สึกผิดเกี่ยวกับเหตุการณ์นั้นและทำให้สายตาของเธอหายไปโดยไม่รู้ตัว “เจ้าดูเหมือนจะสนใจมนุษย์คนนั้น”

 

รถม้าอยู่ข้างหน้าดวงตาของเอเลน่ามองเด็กผมบลอนด์ที่หล่อเหลา

 

วัยรุ่นคนนั้นและนักเรียนคนอื่น ๆ ถูกยัดเข้าไปในรถม้าที่ใหญ่กว่าข้างหน้าเขาไม่รู้สึกอะไรเลยเหมือนกับราชวงศ์แต่ดาบที่มีมีดกว้างที่ห้อยลงมาจากเอวของเขานั้นสะดุดตาเป็นพิเศษ

 

“โอ้เจ้ากำลังพูดถึงซีซาร์ ข้าคิดว่าเขาน่าทึ่งมาก”

 

“ทำไม?” เอเลน่าถาม

 

“ข้าคิดว่าเขาจะกลายเป็นฮีโร่อย่างแน่นอน!”

 

“งั้น?