บทที่ 14 - การทดสอบบริเวณทดสอบ (1)
"อะไร? มันกลับกลายเป็นแบบทดสอบง่ายๆ” หญิงสาวสวยที่มีร่างกายผอมเพรียวบางพูดอย่างเฉยเมยจากภายในฝูงชน
“แน่นอนครับ คุณหนูกำลังจะฝ่าระดับที่สามและการควบคุมเวทย์มนตร์ของเจ้านั้นยอดเยี่ยมเจ้าจะต้องผ่านการทดสอบอย่างง่ายดาย!” ชายวัยกลางคนในชุดสีดำที่เป็นทางการตอบด้วยความเคารพ
“หืม แน่นอนอยู่แล้ว” หญิงสาวผมสีชมพูในกระโปรงสั้นยิ้มอย่างยิ้มแย้ม
แม้ว่าความสัมพันธ์เวทมนต์ของโรซี่จะไม่ดีเท่าซีซาร์แต่เมื่อพูดถึงการใช้เวทมนตร์เธอก็ไม่ยอมแพ้ใคร! การทดสอบแบบนี้ง่ายเกินไปสำหรับเธอ หากไม่ใช่เพื่อการมีส่วนร่วมในการฝึกซ้อมการต่อสู้เธอจะไม่เสียเวลากับเรื่องแบบนี้
ตราบใดที่เธอผ่านการทดสอบการคัดเลือกเธอสามารถมีส่วนร่วมใน "การฝึกฝนการต่อสู้ที่แท้จริง" และเธอสามารถร่วมมือกับซีซาร์ได้ต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับซีซาร์พร้อมกับซีซาร์…ฮิฮิ
เมื่อนึกถึงเรื่องนี้โรซี่ก็ม้วนผมสีชมพูที่ด้านข้างศีรษะของเธอยืนบนปลายเท้าของเธอพยายามหาใครสักคนจากฝูงชน
แปลก ๆ ซีซาร์อยู่ที่ไหน?
เธอรู้สึกเดือดร้อนเล็กน้อย ทุกคนกำลังปีนป่ายรอบครูวูที่ต้องการเริ่มต้นการทดสอบก่อนหน้านี้ เธอไม่ต้องการที่จะเข้าร่วมกับฝูงชนมากมายดังนั้นเธอจึงถูกบีบให้อยู่ด้านนอกสุดของฝูงชนและสูญเสียการติดตามของซีซาร์
“เอ๊ะ?” ข้างนอกฝูงชนเธอเห็นใบหน้าที่คุ้นเคย
หลินเสี่ยวยังยืนอยู่ที่ด้านนอกสุดของฝูงชนดูเหมือนว่าสกปรกไม่ได้นอนหลับเพียงพอ มันไม่เพียงแต่ดูเหมือนว่าเขาไม่สนใจการทดสอบเลย แต่เขาก็มีความสุขที่ได้พูดคุยกับสาวผมสีเงินของเขาด้วย
“อ่าทำไมข้าถึงรู้สึกเลือดพุ่งไปที่ศีรษะของข้าทุกครั้งที่เห็นเขา ไอ้บ้าหลินเสี่ยว!” โรซี่กล่าวขณะที่เธอกระทืบเท้าด้วยความโกรธ
เธอต้องการหาโอกาสที่จะสอนบทเรียนหลินเสี่ยวให้แก่ซีซาร์แต่ตอนนี้คิดแผนไม่ออก
“คุณหนู ถ้ามีอะไรที่เจ้าต้องการให้ข้าทำ…” อาฟู่กล่าวในเวลาที่เหมาะสม
"เจ้า? เจ้าทำอะไรได้บ้าง? มันไม่ใช่ว่าเจ้าสามารถไปและเอาชนะเขาได้ ข้าไม่ใช่ผู้หญิงเลวที่จะใช้ความรุนแรง!“โรซี่ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้เตรียมที่จะเปลี่ยนแนวสายตาของเธอ แต่ทันใดนั้นเธอก็นึกถึงบางสิ่งและร้องออกมาว่า” อ่าใช่แล้ว!”
“คุณหนู คำสั่งของเจ้าคืออะไร”
“เฮ้ ข้าแค่คิดวิธีออก!” โรซี่หัวเราะคิกคัก
การทำให้หลินเสี่ยวดูเหมือนคนโง่นั้นง่ายเกินไปสิ่งที่เธอต้องทำคือค้นหาและเปิดเผยวิธีการโกงของเขา! แม้ว่าเขาจะไม่โกงมันก็ยังคงเป็นชัยชนะหากเธอสามารถค้นหาความลับที่ซ่อนอยู่ได้อย่างแน่นอน!
การทดสอบเจ้าสมบัติใกล้จะเริ่มแล้ว หลินเสี่ยวต้องเตรียมพล็อตเพื่อขโมยไฟแก็ซให้ห่างจากซีซาร์! เจ้าไม่เห็นหรือว่าเขาคุยสักอย่างอะไรกับแม่บ้านของเขา? ต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นที่นี่!
ด้วยความคิดโรซี่ก็กระซิบกับอาฟู่“เจ้าไปฟังสิ่งที่หลินเสี่ยวและแม่บ้านของเขาพูดถึงและรายงานกลับมาหาข้าทีหลัง”
“ครับ คุณหนู!”
“เฮ้…ระวังอย่าให้รู้ตัว!”
“โปรดไว้ใจผมได้เลยครับ!”
อาฟู่พยักหน้าร่างของเขาส่องประกายและก็หายเข้าไปในฝูงชน
อย่าคิดว่าอาฟู่เป็นเพียงคนรับใช้เขาเคยเป็นทหารไม่ใช่แค่ทหารธรรมดาแต่เป็นทหารชั้นยอดที่เชี่ยวชาญในภารกิจพิเศษสำหรับอาณาจักร! การแอบฟังเด็กบางคนกำลังพูดถึงการเล่นของเด็กสำหรับเขา
ในไม่ช้าอาฟู่ก็ซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้ใหญ่ที่อยู่ใกล้กับหลินเสี่ยวและหลีกเลี่ยงการมองเห็นฝูงชน เขาไม่ขยับนิ้วและระงับลมหายใจให้เงียบที่สุด เป็นผลให้บุคคลอื่นไม่ควรตระหนักถึงการดำรงอยู่ของเขา
ผู้ลักทรัพย์ อาฟู่ประสบความสำเร็จในการวางตำแหน่งตัวเองและหลินเสี่ยวและแม่บ้านที่มีผมสีเงินของเขายังไม่ได้สังเกตเห็นพวกเขายังคงพูดคุยอย่างเมินเฉย
“โอ้ แต่ข้าไม่ได้ยินชัดเจน” อาฟู่รู้สึกกดดันมาก
แม้ว่าอีกฝ่ายจะไม่สังเกตเห็นเขาก็มีระยะห่างระหว่างกันมากเกินไป เขาไม่สามารถได้ยินการสนทนาของพวกเขาได้อย่างชัดเจนแต่ตอนนี้ไม่มีวิธีที่ดีกว่า เขตข้อมูลนั้นว่างเปล่าเกินไปมีนักเรียนจำนวนมากเกินไปมันเป็นการยากที่จะหาต้นไม้ที่มีขนาดใหญ่พอที่จะซ่อนอยู่ข้างหลังได้ เห็นได้ชัดว่าอาฟู่ไม่สามารถเดินไปหาพวกเขาแสร้งทำเป็นผ่านและยืนอยู่ข้างหลังพวกเขาเพื่อฟังการสนทนาของพวกเขา
ขอข้าฟังก่อนซักพักละกัน
......
......
“เอเลน่า! เจ้าแค่พูดว่า…” หลินเสี่ยวพูดราวกับว่าเขาเพิ่งค้นพบความลับที่ยิ่งใหญ่ “เจ้าเพิ่งพูดว่าพลังของข้ายิ่งใหญ่กว่าพวกเขาใช่มั้ย”
"ถูกต้อง."
“แปลกเจ้ารู้ได้อย่างไร?”
“อะไรข้าเข้าใจผิด?”
“ไม่ไม่ ปัญหาไม่ใช่อย่างนั้น” หลินเสี่ยวจำบางสิ่งได้ทันใดนั้น “สองสามวันที่ผ่านมาเมื่อซีซาร์ขอให้ข้าต่อสู้เจ้าบอกว่าข้าไม่ใช่นักเวทระดับเดียวกันใช่มั้ย”
“ใช่แล้ว” เอเลน่าถอนหายใจโดยคิดว่าหลินเสี่ยวจะทำคะแนน “เจ้าเป็นระดับที่สี่เขาเป็นระดับที่สามแน่นอนว่าพวกเจ้าไม่ได้ระดับเดียวกันมีปัญหาหรือไง?”
“ไม่ไม่…ข้าเป็นระดับที่สี่เขาเป็นระดับที่สาม นั่นเป็นความจริงแน่นอน” หลินเสี่ยวไม่ต้องการที่จะตัดสินคะแนนเดิมแต่ยังคงถามด้วยการมองที่ว่างเปล่า “แต่เจ้ารู้ได้อย่างไร เห็นได้ชัดว่าข้าไม่ได้บอกเจ้า! …เอเลน่าเจ้าเห็นพลังที่แท้จริงของข้าและซีซาร์แล้วใช่ไหม?”
“แน่นอน” เอเลน่าพยักหน้า “ข้าเห็นระดับเวทย์มนตร์”
“แค่ก…เป็นไปไม่ได้ !!!” หลินเสี่ยวเกือบสำลักน้ำลายของตัวเอง
เขามีลางสังหรณ์มาก่อนที่เอเลน่ามองเห็นความแข็งแกร่งของพวกเขาได้แต่เขาไม่ได้คาดหวังว่าลางสังหรณ์ของเขาจะถูกต้อง!
ระดับเวทย์มนตร์ของนักเวทไม่สามารถรู้ด้อย่างถูกต้องโดยนักเวทย์ตัวเอง ถ้าหากระดับเวทย์มนตร์ของพวกเขาแตกต่างกันมากกว่าสามระดับก็เป็นไปได้ที่นักเวทย์จะเข้าใจความพร่ามัวของความแข็งแกร่งที่แท้จริงของคู่ต่อสู้แต่อาจเป็นเรื่องยากสำหรับก่อนการต่อสู้
กล่าวอีกนัยหนึ่งแม้ว่าเจ้าจะยืนอยู่ต่อหน้านักเวทที่สูงกว่าเจ้าสามระดับและอีกฝ่ายสามารถเอาชนะเจ้าได้ด้วยเวทมนตร์อันแข็งแกร่งของเขา ก่อนการต่อสู้จะเริ่มขึ้นเจ้าทั้งคู่ต่างก็กังวลมาก
เพราะไม่มีใครรู้ถึงความแข็งแกร่งที่แท้จริงของคู่ต่อสู้ของเจ้า! สำหรับคนอื่น ๆ เจ้าสองคนจะดูเหมือนเป็นโรคจิตสวมหมวกขนาดใหญ่และเสื้อคลุมสีดำ ถ้าเจ้าไม่พูดด้วยตัวเองก็ไม่มีใครรู้ด้วยซ้ำว่าเจ้าเป็นนักเวท
ด้วยเหตุผลนี้เองจึงมีการจัดตั้งสมาคมเวทมนตร์ขึ้น ในไอลีนนักเวทที่ทรงพลังทุกคนจะลงทะเบียนกับสมาคมเวทมนตร์ สมาคมจะให้คะแนนเจ้าตามระดับความแข็งแกร่งของเจ้าจากนั้นออกตราประจำตัวซึ่งเป็นตราซีซาร์ที่เคยเสนอการดวลต่อหลินเสี่ยวเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา
ตราส่วนบุคคลเป็นทั้งสัญลักษณ์ประจำตัวและการเป็นตัวแทนของระดับพลังของนักเวท นักเวทที่ทรงพลังจะได้รับการเคารพและจดจำไม่ว่าเขาจะไปที่ไหนและในเวลาเดียวกันก็หลีกเลี่ยงปัญหาที่ไม่จำเป็น
อย่างไรก็ตาม เอเลน่าสามารถมองทะลุระดับเวทย์มนตร์ของผู้อื่นได้อย่างรวดเร็ว ถ้านี่เป็นเรื่องจริง“การรับรู้” ของเธอนั้นแรงเกินไป!
“เอเลน่าเจ้าโกหกใช่ไหม? เท่าที่ข้ารู้ในช่วงสองสามร้อยปีที่ผ่านมามีเพียงมนุษย์จำนวนนับไม่ถ้วนที่สามารถรับรู้ถึงระดับเวทย์มนตร์ของผู้อื่นได้”
“นั่นเป็นเพราะมนุษย์เจ้าอ่อนแอเกินไป” เอเลน่าส่ายหัวของเธอและผมสีขาวเงินของเธอถูกปกคลุมด้วยแสงที่น่าดึงดูดจากแสงอาทิตย์ “อย่าลืมข้าเป็นราชาปีศาจที่ 89!”
“โอ้… แต่ข้าก็ยังไม่เชื่อ” หลินเสี่ยวมองเธอด้วยความสงสัย “งั้นมาทำการทดลองกันดีไหม?”
“การทดลอง…การทดลองอะไร”
“เจ้าเห็นนักเรียนบนสนามเหล่านั้นโจมตีหุ่นเชิดด้วยเวทมนตร์ไหม”
“ใช่” เอเลน่าพยักหน้า
“ใครก็ตามที่ข้าชี้ไปเจ้าจะบอกระดับเวทย์มนตร์ของพวกเขาเพื่อทดสอบการรับรู้ของเจ้าเป็นยังไงละ?”
“เค้ก1ก้อน”
“โอเค มาเริ่มกันเลย!”
......
......
อาฟู่ที่ซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้ใหญ่เกาหัว
ในอีกด้านหนึ่งของสนามนักเรียนได้เริ่มการทดสอบเจ้าสมบัติแล้วภายใต้การดูแลของวู เสียงตะโกนเสียงหัวเราะการตำหนิของอาจารย์วูและเสียงคำรามของการระเบิดเวทย์มนตร์ทั้งหมดทำให้งานของเขาในการดักฟังยากขึ้น
“นักเวทย์…ระดับเวทย์…เฮ้มันไม่ใช่แค่การพูดคุยธรรมดา?”
“การรับรู้…ทดลอง…และการทดลองอะไร? พวกเขาต้องการทำอะไร?”
ระยะห่างระหว่างพวกเขาอยู่ไกลเกินไปและยากมาถึงเขา อาฟู่สามารถได้ยินคำศัพท์เพียงเล็กน้อยเท่านั้น อย่างไรก็ตามเขาตระหนักได้อย่างรวดเร็วว่าการสนทนาต่อไปนี้เป็นจุดที่สำคัญที่สุดและเขาต้องฟังอย่างชัดเจน!
พวกเขากำลังพูดถึงการทดลองอะไร
หญิงสาวที่มีผมสีเงินและนัยน์ตาสีแดงเป็นลูกของเผ่าตะวันออก ... คุณหนูโรซี่พูดถูกหรือเปล่าว่าพวกเขากำลังวางแผนโกง?
อาฟู่เงยหูของเขาและพยายามที่จะมีสมาธิมากขึ้นในการได้ยินสิ่งที่เกิดขึ้นต่อไป
