GE231 หากเจ้ารับปาก [ฟรี]

“ผู้อาวุโสทราบชื่อของข้าได้ยังไง?”

หนิงฝานยิ้มเจื่อน อัฐิสวรรค์กลับไม่สามารถป้องกันสัมผัสเทพของตงสู่ได้

ถึงอย่างนั้น เขากลับไม่ประหลาดใจ

เขารู้ว่าตงสู่และท่านชวี่เป็นสหายกัน ตนเองก็เกี่ยวข้องกับเผ่าปีศาจยักษ์ ดังนั้น ชายชราผู้นี้ไม่น่าจะทำอันตรายเขา

แต่หากชายชราจะทำจริงๆ เขาจะหนีเข้าไปซ่อนตัวที่โลกหยานเหยา

หากจวนตัว เขาอาจจะใช้สถานะความเป็นสามีของเป่ยเซี่ยวเหมินเพื่อเอาตัวรอด

ชายชราขมวดคิ้วก่อนหัวเราะ

“จิตใจเข็มแข็งจริงๆ! เมื่อตอนข้าอายุเท่าเจ้า ข้ายังไม่รู้จักประสีประสา ยังเป็นผู้เชี่ยวชาญแก่นทองคำอยู่เลย… แต่ดูเจ้าตอนนี้สิ แค่หมัดเดียวเจ้าก็ซัดเหยียนซ่งสื่อจนปลิวได้… ช่างเป็นเด็กที่น่าสนใจจริงๆ โลหิตอสูร รอยสักปีศาจ เจตจำนงค์เทพ ดาราอัสนี ดาราแห่งป่า และดาราพิภพ… ทั้งหมดนั้นเป็นสิ่งที่เจ้าจู้ชิงตามหามาตลอดทั้งชีวิต แต่เจ้าวางใจเถอะ ที่ข้ามาหาเจ้าไม่ใช่เพราะประสงค์ร้าย ข้าปกปิดตัวตนอาศัยอยู่ที่นี่ รับตุ๊กตาน้อยนางนี้เป็นศิษย์ นางไม่รู้ว่าข้าเป็นใคร เจ้าสู่ลู่ฉานก็ไม่รู้ แต่กลับเลี่ยงสายตาเจ้าไม่ได้”

ชายชราจ้องมองหนิงฝาน ยิ่งมองก็ยิ่งประหลาดใจ

“จริงแล้วที่ข้าบอกว่าเจ้าจะตายหากทะลวงขอบเขตตัดวิญญาณนั้น...ข้าโกหกเจ้า รู้หรือเปล่าว่าทำไม?”

“ข้าไม่รู้” หนิงฝานยิ้ม

“ก็เพราะแก้เผ็ดเจ้ายังไงหล่ะ! ไม่กี่วันก่อน ปราณของเกาะแห่งนี้หายไปกระทันหัน ข้าก็ตกใจแทบแย่ นึกว่าผู้เชี่ยวชาญไร้แบ่งแยกของวิหารพิรุณมาตำหนิ ที่ข้าแอบออกมาจากทะเลส่วนใน ข้าก็เลยทำนายดูจนพบว่าเป็นฝีมือของเจ้า...”

“ข้าเสียมารยาทกับท่านแล้ว...” หนิงฝานยิ้มเจื่อน ตนเองกระทำอย่างลับๆ แต่กลับปกปิดชายชราไม่ได้

หากครั้งหน้าจะดึงพลังออกมาเช่นนี้ เขาต้องระวังตัวให้มากกว่าเดิม

ไม่งั้นแล้ว ผู้เชี่ยวชาญไร้แบ่งแยกหรือผู้เชี่ยวชาญไร้ดัดแปลงอาจปรากฏตัว เมื่อยามนั้นอาจเกิดปัญหาตามมา

แต่หากจะกล่าว หากผู้ที่อยู่ตรงหน้าไม่ใช่ตงสู่ เขาอาจต้องพบเจอปัญหาไม่น้อย

“วิชาที่ใช้ดึงพลังของโลก… การได้ครอบครองวิชาระดับไร้แบ่งแยกเช่นนี้ ทำให้เจ้ามีอนาคตกว้างไกลไร้ขอบเขต แต่จริงๆแล้ว เรื่องที่ว่าห้ามทะลวงขอบเขตตัดวิญญาณแล้วตาย จะว่าข้าหลอกเจ้าก็คงไม่ใช่ซะทีเดียว”

“เพราะเหตุใด?” หนิงฝานขมวดคิ้ว

“ก็เพราะว่าเจ้าคือผู้เชี่ยวชาญที่เดินทางในเส้นทางแห่งปีศาจอย่างแท้จริง! การจะบรรลุขอบเขตตัดวิญญาณนั้น ผู้เชี่ยวชาญแต่ละคนจะต้องประสบกับ ‘โชคชะตา’ ที่ต่างกัน คนทั่วไปที่จะทะลวงขอบเขตตัดวิญญาณ คือการเตรียมพร้อมเพื่อจะเป็นเทพ แต่สำหรับเจ้าคือการเตรียมพร้อมที่จะเป็นปีศาจ ข้าเองก็ไม่ค่อยเข้าใจเท่าใดนัก”

“เตรียมพร้อมที่จะเป็นปีศาจ?”

หนิงฝานขมวดคิ้ว

เตรียมพร้อมที่จะเป็นปีศาจ… เขาเพิ่งเคยได้ยินเป็นครั้งแรก ในความทรงจำของจักรพรรดิสวรรค์ก็ไม่มี

แต่ดูเหมือนตงสู่จะรู้เรื่องราวมากมาย

“ชะตาสวรรค์แบ่งได้เป็น 7 สี... แดง ส้ม เหลือ เขียว คราม ฟ้า และ ม่วง... ขอบเขตเปิดเส้นชีพจรมีชะตาสีแดง ขอบเขตตัดวิญญาณมีชะตาสีม่วง ขอบเขตดวงจิตแรกเริ่มมีชะตากรรมสีเขียว หากทะลวงขอบเขตตัดวิญญาณจะมีชะตากรรมสีคราม… แต่ของเจ้า แม้ตอนที่เจ้าทะลวงขอบเขตดวงจิตแรกเริ่มจะมีชะตากรรมเป็นสีเขียวเหมือนคนทั่วไป แต่หากเจ้าทะลวงของเขตตัดวิญญาณ ชะตากรรมของเจ้าจะลดระดับไปเป็นสีหลือง!”

“ลดระดับ? หมายความว่ายังไง?”

“พูดง่ายๆคือเจ้าจะสูญเสียชะตากรรม… แม้ระดับพลังจะก้าวหน้า แต่จะสูญเสียชะตากรรมไป หากข้าเข้าใจไม่ผิด ยิ่งเจ้าก้าวหน้า ชะตากรรมของเจ้าก็ยิ่งจะถดถอย หากวันใดเจ้าบรรลุขอบเขตไร้แบ่งแยก เจ้าจะไร้ซึ่งชะตากรรมโดยสมบูรณ์ เมื่อยามนั้นมาถึง...ก็จะเป็นวันตายของเจ้า”

หนิงฝานขมวดคิ้ว เขาไม่รู้ว่าควรจะเชื่อหรือไม่

ตงสู่กล่าวในเรื่องที่ลึกลัยยากเข้าใจ แต่ก็ไม่ได้ไร้สาระซะทีเดียว

เมื่อตอนเป็นมนุษย์ หนิงฝานได้รับหสร้อยหยินหยาง กลายเป็นผู้สืบทอดของจักรพรรดิสวรรค์ คราวนั้นนับว่าเขาอยู่ในดวงชะตาขาขึ้น แม้แม้จะเดินอยู่ในเมืองฉีเหม่ย ก็ยังได้เจอหญ้าที่เป็นส่วนหนึ่งของโอสถจักรพรรดิหยก มีโอกาสได้สังหารผู้เชี่ยวชาญแก่นทองคำ กระทั่งได้ผลไม้แห่งเต๋ามา

แต่ยิ่งหนิงฝานแข็งแกร่ง ดวงชะตาก็ไม่ค่อยจะดี เพราะต่อให้สังหารผู้เชี่ยวชาญดวงจิตแรกเริ่มไปมากขนาดไหน ก็ยังไม่ได้ผลไม้แห่งเต๋าเลยสักผล

ดังนั้น คำกล่าวของชายชราจึงฟังดูมีเหตุผล… หรือว่าตนกำลังสูญเสียโชคไป

“แต่ที่ข้าไม่เข้าใจคือ ระดับดวงชะตาของเจ้า… กระดูกอายุของเจ้าเพียง 340 ปี แต่ชะตากรรมที่เจ้าประสบกลับเทียบเท่าผู้เชี่ยวชาญอายุพันปี… ชะตากรรมแบบนี้ข้าเองก็เพิ่งเคยเจอ แม้จะมีคำล่ำลือว่า ในดินแดนแห่งจิตวิญญาณ มีสัตว์อสูรอายุพันปีหลับไหล เมื่อผ่านไปแสนปีมันตื่นขึ้น อายุกระดูกของมันยังไม่แปรเปลี่ยน ยังคงเป็นพันปีเหมือนเดิม… แต่เจ้าเองก็ไม่ใช่สัตว์อสูร”

ยิ่งชายชรากล่าว หนิงฝานก็ยิ่งไม่เข้าใจ เขาส่ายหน้า ตงสู่มาหาเขาเพราะจะกล่าวแค่นี้หรือ?

“ผู้อาวุโสมาหาข้ามีธุระอะไรก็กล่าวมาเถอะ...” หนิงฝานกล่าว

“อ้อ! ข้าลืมไปเลย ที่ข้ามาหาเจ้าก็เพราะข้าอยากให้เจ้าช่วยรักษาโรคให้กับศิษย์ของข้า เจ้าน่าจะรู้ว่ามีบางอย่างอยู่ในร่างนาง”

ชายชรากล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง

“ข้าเห็น… ดวงจิตของนางขาดธาตุโลหะ อีก 16 ปีข้างหน้านางจะสิ้นอายุขัย ข้ากำลังคิดว่าทำไมสู่ลู่ฉานถึงไม่รู้ว่าตนเองเป็นสาเหตุที่ทำร้ายนาง... ว่าแต่… ทำไมท่านถึงได้รับนางเป็นศิษย์ แล้วทำไมท่านถึงไม่หาวิธีช่วยนาง”

“ที่ข้ารับนางเป็นศิษย์ก็เพราะหาอะไรทำแก้เบื่อนั่นแหละ!” คำตอบของชายชราทำให้หนิงฝานอยากจะร้องไห้

ชายชราชื่นชอบบุบผา สู่ฉุ่ยหลิงก็ชอบบุบผา จึงรับนางเป็นศิษย์

เหตุที่นางขาดธาตุโลหะนั้น เป็นเพราะพลังแม่เหล็กของสู่ลู่ฉานแข็งแกร่งเกินไป ทำให้มันดึงดูดเอาธาตุโลหะออกจากร่างบุตรสาวโดยไม่ได้ตั้งใจ ดังนั้นชายชราจึงได้มุ่งไปยังเกาะกระบี่ เพื่อหากระบี่โบราณ ฝังมันเข้าไปในร่างนางเพื่อพยุงชีวิต

แต่วิธีการนี้ไม่อาจช่วยยืดอายุนางได้นานนัก ร่างกายของนางเองก็ทนต่อกระบี่ที่ทรงพลังมากไม่ได้ เมื่อถึงเวลาที่เหมาะ หากนางไม่ตายเพราะขาดธาตุโลหะ ก็ตายเพราะกระบี่ที่อยู่ในร่างนาง

นางเป็นอันตรายขนาดนี้ แต่ผู้เป็นบิดายังไม่รู้

นางเองก็ตั้งใจปกปิด โดยแสร้งทำเป็นปกติ

แม้ตงสู่ไม่ได้เปิดเผยตัวตนกับสู่ฉุ่ยหยิง แต่ชายชราก็ทำนายดวงชะตาให้

ชายชราบอกนางว่า บุรุษที่ทำให้นางหวั่นไหว คือผู้ที่จะมาช่วยชีวิตนาง

แม้ไม่รู้ว่าจะช่วยด้วยวิธีไหน แต่ชายชราก็เชื่อในวิชาทำนายของตนว่าจะต้องช่วยนางได้

แม้ระดับพลังของชายชราไม่ได้สูงส่งที่สุดในโลกใบนี้ แต่วิชาทำนายของชายชราไม่เป็นสองรองใคร

และชายชราก็รู้จากการทำนายว่า หนิงฝานจะเป็นผู้ช่วยเหลือนาง

เมื่อได้พบหน้า แม้ชายชราจะมองระดับพลังของหนิงฝานทะลุปรุโปร่ง แต่ไม่อาจเข้าใจโชคชะตาของเขา และไม่รู้ด้วยว่าหนิงฝานจะช่วยนางได้ยังไง

“ข้าเอาเศษเสี้ยวกระบี่ฝังไว้ในร่างนาง เศษเสี้ยวนี้ได้มาจากลานสวรรค์โบราณ ถ้าข้าเดาไม่ผิด มันสมควรเป็นเศษเสี้ยวของกระบี่สังหารเซียน... หากเจ้าช่วยนางได้ เศษเสี้ยวกระบี่ในร่างนางเป็นของเจ้า สัมผัสกระบี่ของเจ้าจะได้ทรงพลังมากขึ้น นอกจากนี้ ข้าจะมอบโลหิตเซียนและเสริมดวงชะตาให้เจ้า”

แววตาชายชราแปรเปลี่ยนเป็นสีแดงฉานราวกับโลหิต

หนิงฝานสั่นสะท้าน ตอนนี้เขารู้แล้วว่าทำไมชายชราถึงให้บรรยากาศลึกลับ บนหน้าผากปรากฏโลหิตหนึ่งหยด เป็นโลหิตเซียน

เหตุที่วิชาทำนายของชายชราเป็นหนึ่งก็เพราะโลหิตเซียน

โลหิตหยดนี้ ชายชราใช้เวลารวบรวมมานับพันปีในการกลั่นมันขึ้นมา

ยามนี้ ชายชราและหนิงฝานพูดคุยกันด้วยสัมผัสเทพ จึงไม่มีผู้ใดรู้ว่าทั้งสองคนคุยกันเรื่องอะไร...

ยู่หลงเองก็ไม่กล้าขัด ศพนางสวรรค์นั่งมองหนิงฝานเงียบๆ สู่ฉุ่ยหลิงเองก็เป็นกังวล นางอยากรู้ว่าหนิงฝานและชายชราพูดคุยอะไรกัน

หลังจากหนิงฝานและชายชรานั่งนิ่งอยู่นาน ชายชราก็กล่าวขึ้น

“เจ้าจะแต่งงานกับหลิงเอ๋อร์ แล้วช่วยนางหรือเปล่า!”

“หากเจ้ารับปาก ข้าจะช่วยสร้างโลหิตเซียนให้เจ้า”

“หากเจ้ารับปาก ข้าจะช่วยสร้างสมบัติให้เจ้าชิ้นหนึ่ง มันสามารถปิดบังตัวตนของเจ้าได้ แม้ผู้เชี่ยวชาญไร้แบ่งแยกยังไม่อาจมองเห็น”

“หากเจ้ารับปาก ข้าจะถ่ายทอดวิชากายให้เจ้า”

“หากเจ้ารับปาก ข้าจะมอบสมบัติที่อยู่อาศัยให้เจ้า และทาสรับใช้ในขอบเขตตัดวิญญาณอีก 17 ตน ให้เจ้ากลายเป็นผู้ที่ทรงพลังพอจะทำลายทะเลส่วนในได้”

“หากเจ้ารับปาก ข้าจะพาเจ้าท่องเทียวไปทั่วทะเลส่วนใน มุ่งไปยังแคว้นต่างๆในโลกเพื่อหาประสบการณ์ และทำให้เจ้าบรรลุตัดวิญญาณได้อย่างราบรื่น”

“หากเจ้ารับปาก ข้าจะมอบแผนที่ 3 ใน 10 ส่วนของสุสานเทพกษัตริย์อัสนีให้เจ้า… แผนที่นี้ผู้เชี่ยวชาญตัดวิญญาณในทะเลส่วนในต้องการเป็นอย่างมาก”

“หากเจ้าแต่งงานกับหลิงเอ๋อร์ เจ้าจะต้องปกป้องคุ้มครองนาง!”

แรงกดดันที่ชายชราเปล่งออกมา ทำให้อาคารประมูลสั่นสะเทือน

สู่ฉุ่ยหลิงคาดไม่ถึงว่าอาจารย์ของตนจะทรงพลังขนาดนี้ ราวกับทรงพลังกว่าผู้เชี่ยวชาญดวงจิตแรกเริ่มขั้นต้นหลายเท่า

เมื่ออยู่ต่อหน้าแรงกดดันของชายชรา ยู่หลงรู้สึกราวบกับตนเองเป็นเพียงมดปลวกที่อยู่ต่อหน้ามังกร

มีเพียงศพนางสวรรค์ที่ยังจ้องหนิงฝานไม่วางตา

หนิงฝานเองก็นั่งจิบชาสบายอารมณ์

ยามนี้ ไม่มีผู้ใดรู้ว่าผู้เชี่ยวชาญที่ยิ่งใหญ่ของทะเลส่วนใน กำลังยื่นข้อเสนอที่เย้ายวนใจอย่างที่สุดให้หนิงฝาน

แต่สิ่งเย้ายวนใจเหล่านั้นหาได้ส่งผลกับหนิงฝาน

อีกอย่าง อาจารย์ของเขายังเป็นถึงผู้ดูแลคาบสมุทรในแดนสวรรค์ แม้เทพกษัตริย์พิรุณยังไม่กล้ายั่วยุ

ดังนั้น หนิงฝานจึงไม่ได้ใจข้อเสนอของตงสู่มากนัก

“ผู้อาวุโสจะช่วยข้าบรรลุตัดวิญญาณ ข้าเองก็จะช่วยท่านบรรลุไร้ดัดแปลงเช่นกัน… ยามนี้ผู้อาวุโสอยู่ขอบเขตตัดวิญญาณขั้นสูงสุด อีกเพียงก้าวเดียวท่านจะบรรจุไร้ดัดแปลง… แต่ท่านรู้หรือเปล่าว่าทำไมท่านถึงยังไม่บรรลุ”

“เดี๋ยวสิ… นี่ข้าเป็นคนยื่นข้อเสนอให้เจ้าก่อนนะ”

“เรื่องช่วยนางข้าไม่ปฏิเสธอยู่แล้ว นอกจากจะช่วยนาง แต่งงานกับนาง ข้ายังจะช่วยท่านทะลวงไร้ดัดแปลงด้วย!”

“ว่าไงนะ! นี่เจ้าช่วยข้าบรรลุไร้ดัดแปลงได้เหรอ? เป็นไปได้ยังไง ข้าติดอยู่จุดตีบตันนี้มาพันปีแล้ว”

จิตใจตงสู่เริ่มปั่นป่วน

ชายชราเป็นผู้ยื่นข้อเสนอให้หนิงฝาน แต่หนิงฝานกลับหยิบยื่นความช่วยเหลือให้

เป็นเพียงผู้เยาว์ แต่กลับกล่าวว่าจะช่วยให้บรรลุไร้ดัดแปลง มันคงบ้าไปแล้ว

หรือเด็กนี่จะมีพลังบางอย่าง

หรือมันปรุงโอสถผันแปรที่ 6 เพื่อช่วยให้ทะลวงขอบเขตได้?

เด็กนั่นคิดอะไรอยู่?

“ญาณไร้ลักษณ์...”

หนิงฝานยิ้ม ด้วยความทรงจำของจักรพรรดิสวรรค์ ทำให้เขาเข้าถึงญาณไร้ลักษณ์ เขาจึงสลักสิ่งที่ตนเองเห็นลงในแผ่นหยก แล้วยื่นส่งให้ชายชรา

ยามนี้หนิงฝานยังไม่อาจใช้ญาณไร้ลักษณ์ได้อย่างสมบูรณ์เพราะระดับพลังของเขายังด้อยเกินไป

เมื่อชายชราได้ดูแผ่นหยก สีหน้าชายชราแปรเปลี่ยนใหญ่หลวง

ชายชราติดอยู่ขอบเขตดวงจิตแรกเริ่มขั้นสูงสุดมานานถึงพันปี สัมผัสใกล้ชิดพลังไร้ลักษณ์ได้บ้างแต่ไม่ได้ชัดเจนเท่าหนิงฝาน

สิ่งที่หนิงฝานให้กับชายชราคือคำแนะนำ แต่เป็นคำแนะนำเพียงครึ่งเดียว

เพียงคำแนะนำที่หนิงฝานให้ ชายชราเริ่มมองเห็นหนทางทะลวงจุดตีบตัน

หากชายชราได้คำแนะนำที่สมบูรณ์ ชายชรามั่นใจว่าจะทะลวงไร้แบ่งแยกได้!

แต่นอกจากคำแนะนำแล้ว ยังต้องใช้โอสถเพื่อเพิ่มอัตราความสำเร็จ

ชายชรากลืนน้ำลายอึกใหญ่

ชายชราเป็นฝ่ายหยิบยื่นข้อเสนอให้หนิงฝาน แต่ด้วยหยกแผ่นเดียวของหนิงฝาน ทำให้ทุกอย่างกลับตาลปัตร

เพราะนั่นคือประสบการณ์ของผู้ที่เคยผ่านเหตุการณ์หนึ่งๆมาก่อน… ผู้ที่ฝึกฝนมานับพันปีอย่างชายชรา ไม่อาจเทียบกับผู้มีญาณไร้ลักษณ์ได้

ยิ่งได้อ่านเนื้อหาที่หนิงฝานสลัก ชายชรายิ่งเปี่ยมไปด้วยความหวัง

หากได้อ่านเนื้อหาทั้งหมด… ชายชราอาจจะกลับไปทะลวงขอบเขตทันที

“สหายน้อย… นี่เจ้ามอบแผ่นหยกให้ข้าจริงๆเหรอ!”

ชายชราเสียความสงบ ความตื่นเต้นดีใจปรากฏในแววตา

ชายชราเป็นถึงผู้เชี่ยวชาญที่ยิ่งใหญ่ แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ชายชราเสียความสงบเช่นนี้

ชายชรารู้ว่าสิ่งที่หนิงฝานสลักลงไปในแผ่นหยกคือประสบการณ์ที่มาจากความทรงจำ

ในเมื่อเป็นความทรงจำก็สามารถใช้วิชาอ่านความทรงจำได้ แต่นั่นอาจทำให้ความทรงจำเสียหาย และไม่อาจใช้ได้อีก

“ข้าให้ท่านไปก่อนส่วนหนึ่ง ส่วนสิ่งที่ท่านจะมอบให้ข้า ข้าจะขอรับไว้ นอกจากนั้น ข้ายังต้องการให้ผู้อาวุโสช่วยเหลือข้า 3 ครั้ง และจะไม่ทำให้ข้าเป็นทาสท่านเด็ดขาด...”

หนิงฝานยิ้ม

ยามนี้กลายเป็นหนิงฝานที่ยื่นข้อเสนอให้ายชรา

ชายชราเป็นผู้มีพรสวรรค์ หนิงฝานต้องช่วยเหลือคนเช่นนี้เอาไว้

บางทีในอนาคต หนิงฝานอาจได้พึ่งพาชายชรา เพื่อให้ทำลายเพื่อเลี่ยงทัณฑ์สวรรค์ยามบรรลุขอบเขต

“อืม...” ชายชรากำแผ่นหยกไม่ปล่อย ภายในใจขบคิด

อีกเพียงก้าวเดียวจะทะลวงขอบเขต หากกล่าวว่าชายชราไม่ต้องการยกระดับคงไม่ถูก

แต่คำขอที่หนิงฝานกล่าว ก็ทำให้ชายชรายากจะตัดสินใจ

“งั้นหมายความว่า เจ้าจะยอมแต่งงานกับหลิงเอ๋อร์ใช่มั้ย?” ชายชราพยายามสะกดความปรารถนาในใจ เพราะยามนี้ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือช่วยชีวิตสู่ฉุ่ยหลิง

“ข้าซัวหมิงไม่ปฏิเสธที่จะช่วยเหลือสตรี แต่นางเองก็ไม่จำเป็นต้องแต่งงานกับข้า ท่านวางใจเถอะ ถึงท่านไม่ขอให้ข้าช่วยนาง ข้าก็ตั้งใจจะช่วยอยู่แล้ว… แต่หากข้าช่วยสำเร็จ ข้าขอเศษเสี้ยวกระบี่ เพียงแต่ ข้าจะช่วยนางหลังจากเสร็จเรื่องดินแดนโลกล่มสลาย”

“ดี… เช่นนั้นเรามาหลั่งโลหิตสัญญา หากเจ้าช่วยหลิงเอ๋อร์สำเร็จและมอบส่วนที่เหลือให้ช้า ข้าจะให้ในสิ่งที่เจ้าขอเมื่อครู่!”...