ตอนที่แล้วบทที่ 232 - ฉันไปด้วย (8) [16-11-2019]
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 234 - ฉันได้ยินเสียงเธอ (2) [20-11-2019]

บทที่ 233 - ฉันได้ยินเสียงเธอ (1) [18-11-2019]


บทที่ 233 - ฉันได้ยินนะ (1)”

พอเอลฟ์กับเผ่าพันธ์หมาป่าได้ตื่นขึ้นมาอย่างสบายใจ โลกใบนี้ก็ยังไม่ได้เปลื่ยนแปลงไปแม้แต่นิด ไม่มีการต่อสู้ที่รุนแรง ไม่มีร่องรอยอะไรจากสิ่งมีชีวิตชั้นสูง ไม่มีอะไรที่บุกเข้ามาที่นี่เลย มันดูเหมือนว่าพวกเขาอยู่ในโลกที่มีแค่พวกเขาเอง

"การไหลของอากาศมัน..."

"ภาพรอบๆก็เหมือนเดิมเลยนะ โอ้แต่ว่าต้นไม้มันหายไปแล้ว"

"เกิดอะไรขึ้น?"

"ถ้าพวกนายตื่นกันมาแล้วก็มานี่"

"อ่า ท่านจักรพรรดิ!"

ถัดจากยูอิลฮานไปคือกองภูเขากระดาษ และด้านหน้าของเขามีกระดาษใหม่ที่กำลังออกมาจากโลหะสีดำบางอย่างอย่างต่อเนื่อง

แน่นอนว่ากองกระดาษพวกนี้ก็คือพิมพ์เขียวที่ไว้ใช้สำหรับการสร้างป้อมปราการบริวาร หลังจากที่เขารู้ตัวว่าเขาต้องมอบพิมพ์เขียวให้กับทุกๆคนแล้ว ยูอิลฮานก็ไพัฒนาเครื่องถ่ายเอกสารขึ้นมา

"ฉันกำลังจะสร้างรากฐานสำหรับการเอาชนะในสงครามครั้งนี้"

"รากฐาน...?"

"นี้มันอะไรน่ะ...?"

"พวกนายก็แค่ต้องทำตามที่เขียนไว้ เอาล่ะ ไปเริ่มได้แล้ว"

ความสงสัยของพวกเขาอยู่ไม่นานนักเพราะว่าภายในพิมพ์เขียวได้มีคำอธิบายที่จำเป็นเอาไว้หมดแล้ว แถมอุปกรณ์ที่จำเป็นต้องใช้ในการก่อสร้างยูอิลฮานก็มีอยู่แล้วด้วย

แน่นอนว่าในด้านงานที่ละเอียดกับหัตถกรรมมานาจำเป็นต้องจัดการเอง ดังนั้นพวกเหล่าเอลฟ์กับหมาป่าจึงต้องทำแค่การสร้างโครงสร้างพื้นฐานและพื้นที่ให้กับป้อมปราการบริวาร แต่ว่างานนี้ก็มากพอแล้วสำหรับพวกเขา

"อย่างงั้นงานก่อสร้างก็เริ่มอีกครั้งแล้ว..."

"ถ้ามีเวลาพูดกันก็รีบไปทำงานได้แล้ว! เรายังมีการฝึกรออยู่อีกนะ!"

"สมกับเป็นท่านจักรพรรดิ! ท่านไม่เคยเปลื่ยนไปเลย"

"ฉันบอกให้ไปทำงานไง!"

เอลฟ์กับหมาป่าได้ปรับตัวเข้าอย่างรวดเร็วกับงานก่อสร้างที่ยิ่งใหญ่นี้เมื่อเวลาผ่านไปซักพัก พื้นที่ขนาดใหญ่ได้ถูกแบ่งเป็นจุดๆและพวกเขาก็ได้เริ่มทำงานของตัวเองในแต่ล่ะพื้นที่

"พื้นที่ 1-A13 ก่อสร้างเสร็จแล้ว!"

"พื้นที่ 2-C27 สนับสนุน! เราต้องการการสนับสนุน!"

"พวกเราขาดวัตถุดิบ เราต้องทำยังไง?"

"ซีเมนต์มานากำลังไป!"

ป่าที่เคยเป็นที่อยู่อาศัยของเหล่าเอลฟ์มาหลายร้อยปี ได้ถูกความโลภของมนุษย์เข้าครอบงำ พวกเขาได้ทำลายร่องรอยแห่งธรรมชาติเพื่อสร้างอารยธรรมใหม่ขึ้นมา พวกเขาได้ใช้ท่อโลหะ ซีเมนต์หรืออะไรก็ตามเทลงไปบนพื้นที่ต่างๆ

"อิลฮานนายทำให้คนอื่นเป็นคนงานก่อสร้างได้ด้วยล่ะ!~"

นายูนาได้พึมพัมออกมาในระหว่างที่กำลังบีบอัดพลังงานศักดิ์สิทธิ์เล่นอยู่ที่หน้าคฤหาสน์ เธอได้เฝ้าดูเหล่าเอลฟ์และหมาป่าที่กำลังเร่งทำงานอยู่ เอริเซียที่กำลังแบกเสาโลหะขนาดใหญ่อยู่ได้เหลือบตาเข้ามาเห็นนายูนาและพูดด้วยสายตาที่เข้มงวด

"มาทำงาน อย่าทำเป็นเล่น!"

"ฉันต้องปรับตัวเข้ากับดินแดนศักดิ์สิทธิ์"

"อ่อ เธอก็มีงานทำเหมือนกันสินะคุณยูนา"

"อึก"

"ฟุฟุ ยินดีด้วยนะ"

คววามไร้ปราณีของยูอิลฮานไม่ยอมให้ใครได้พักเลย ในตอนนี้ยูอิลฮานเป็นเหมือนกับผู้คุมงานของเหล่าทาส หรือว่าชาติก่อนเขาเคยเป็นนายทาสมาก่อนหรือไงกันนะ!?

"ยูนา ตอนนี้เธอช่วยสร้างหินศักดิ์สิทธิ์ขึ้นมาได้แล้ว ถ้าเธอต้องการฉันจะให้หินพลังเวทย์ทั้งหมดกับเธอก็ได้"

"นายจะเอาหินศักดิ์สิทธิ์ไปทำอะไร?"

"ก็แน่นอนสิว่าฉันก็จะทำให้ป้อมปราการบริวารเป็นดินแดนศักดิ์สิทธิ์ ถึงมันจะไม่ดีเท่ากับป้อมปราการลอยฟ้า แต่ฉันก็คิดที่จะมอบบัพให้กับคนที่พักที่นั่นเหมือนกัน"

"อ๊าาาา"

จากความสามารถที่ยอดเยี่ยมของนายูนาได้ทำให้เธอปรับตัวเข้ากับดินแดนศักดิ์สิทธิ์ได้อย่างรวดเร็ว แต่ว่าหากพื้นที่ถูกขยายขึ้นไปอีก เธอก็ไม่มั่นใจว่าจะควบคุมทั้งหมดได้

แต่ยังไงก็ตามระหว่างที่เธอกำลังจะบอกออกไปว่าเธอไม่มั่นใจ ยูอิลฮานก็ได้เข้ามาจับมือเธอด้วยตาเป็นประกายและพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ทำให้เธอใจเต้นแรง

"ได้โปรดนะยูนา"

"...ถ ถะ ถ้านายต้องการขนาดนั้นก็ช่วยไม่ได้"

"อิลฮาน นาย... นายมันปีศาจชัดๆ"

"อ่อ ยูนาเป็นคนบอกให้ฉันทำแบบนี้ในตอนที่ฉันจะขอให้เธอทำอะไรแบบนั้นนะ"

"อ่า ทำไมเธอถึงบอกเขาแบบนั้นล่ะ!?"

"โฮ่"

ก่อนที่นายูนาจะไปทำงานเธอก็ได้ถูกเลียร่าจัดการก่อนแล้ว แต่ยูอิลฮานกลับคิดไปว่าทั้งสองคนนี้เข้ากันได้ดีก่อนที่เขาจะกลับไปทำงานอีกครั้งหนึ่ง

'งาน' นี้ของเขามันก็คือการสร้างอุปกรณ์ให้กับเอลฟ์และหมาป่าทุกๆคน

นอกเหนือจากเอลฟ์ไม่กี่คนกับหมาป่าที่อยู่ภายในการปกครองของยูอิลฮาน พวกคนที่เหลือต่างก็ใช้อุปกรณ์ระดับแรร์หรือไม่ก็แย่กว่านั้นอีก

นี่มันไม่ดีเลย พวกเอลฟ์กับหมาป่าจะต้องเอาตัวรอดท่ามกลางเหล่าสิ่งมีชีวิตชั้นสูง และถ้าอุปกรณ์ไม่สมบูรณ์แบบ ศักยภาพของพวกเขาก็จะถูกดึงออกมาไม่ถึงขีดสุด

'ฉันล่ะอยากจะใช้วัตถุดิบคลาส 5 สร้างอุปกรณ์ให้ทุกๆคนเลยจริงๆ...'

แต่ไม่ว่าเขาจะฆ่าสิ่งมีชีวิตคลาส 5 ไปมากแค่ไหน แต่จำนวนก็ยังมีไม่พอให้ถึงร้อยคนเลยด้วยซ้ำ ยูอิลฮานไม่อาจจะใช้วัตถุดิบเพียงแค่นี้มาสร้างอุปกรณ์ครอบคลุมให้กับทุกๆคนได้ แถมเขาอาจจะต้องปวดหัวกับการที่จะต้องแบ่งอุปกรณ์ให้อย่างเป็นธรรมอีกด้ว ดังนั้นเขาก็เลยคิดว่ามันคงจะดีกว่าที่จะให้อุปกรณ์กับเฉพาะพวกแกนหลักที่มีเลเวลสูง

แต่ถ้าทำแบบนั้นก็จะยังมีวัตถุดิบของพวกคลาส 5 เหลืออยู่อีก ถ้าแบบนั้น...

"ดีล่ะ ฉันคงได้แต่ใช้วิธีเจือปนกับารชุบแล้วล่ะ"

นอกจากวัตถุดิบคลาส 5 บางส่วนที่เขามีแผนจะใช้แล้ว ยูอิลฮานก็ได้เอาศพของสิ่งมีชีวิตชั้นสูงออกมาห้าคนและจัดการสร้างโลหะผสมจำนวนมหาศาลขึ้นมาจากโลหะที่เขามีอยู่

แน่นอนว่าสำหรับการสร้างอุปกรณ์ทั้ง 40,000 ชิ้นมันก็ยังไม่พอ ดังนั้นนี่มันจะต้องใช้การชุบ วัตถุดิบหลักจริงๆแน่นอนว่าต้องเป็นศพของพวกปีศาจประหลาดที่มีทั้งคุณภาพและปริมาณมากอีกด้วย

"ถ้างั้นก็"

การเตรียมการได้เสร็จสิ้นแล้ว ยูอิลฮานได้ปลุกเพลิงนิรันดร์ที่หลบอยู่ภายในเกราะของเขาขึ้นมาก่อนที่จะให้เพลิงนี้เข้าไปในเตาเผา

"มาเริ่มกันเถอะ"

เขาได้เริ่มการสร้างอุปกรณ์จำนวนมหาศาลที่มีมากกว่า 40,000 ชิ้น ซึ่งรวมทั้งอาวุธและชุดเกราะ

"ระวังอย่าให้หกนะ!"

"เทลงตรงนี้ เดี๋ยวนะ? นี่มันผสมกับหินศักดิ์สิทธิ์?"

"พื้นที่ 1-D-13 ก่อสร้างเสร็จแล้ว"

"พื้นที่ 3-C-2 ก่อสร้างเสร็จแล้ว"

"มันยังไม่เสร็จเลย! เรายังมีงานเพิ่มอีก"

การก่อสร้างนี้เป็นเรื่องดีกับเหล่าเอลฟ์และหมาป่าที่เจอเรื่องร้ายๆมาอย่างฉับพลัน พวกเขาเหล่านี้จำเป็นต้องก้าวหน้าไปต่อโดยไม่ต้องคิดอะไรอีก

การก่อสร้างนี้เป็นสิ่งที่ดีที่จะช่วยปกป้องจิตใจของพวกเขาเอาไว้

"ผ่านมานานแค่ไหนแล้ว?"

"เดือนนึงกับอีกสองสามวันล่ะมั้ง!"

"ว้าว ระหว่างนี้มีหลายอย่างเปลื่ยนไปเยอะเลยนะ"

เพราะป้อมปราการลอยฟ้ามีแค่คฤหาสน์ของยูอิลฮานกับพื้นดินของคฤหาสน์ที่ลอยขึ้นอยู่บนท้องฟ้า ทำให้ภายนอกของป้อมปราการลอยฟ้านี้ดูไม่เหมือนป้อมปราการเลย

แต่ว่าป้อมปราการบริวารนี้มันต่างออกไป มันได้ถูกออกแบบมาด้วยความต้องการในการรบและการป้องกันจากสงครามที่รุนแรง ป้อมปราการบริวาณนี้ไร้ซึ่งต้นไม้ใดๆและมีก็แต่คอนกรีตที่ทำให้รู้สึกถึงความเผด็จการ

ป้อมปราการบริวารก็คล้ายกับป้อมปราการหลักที่มีกับดักแหลมคมติดอยู่ตรงกำแพง แต่ว่าป้อมปราการบริวารนี้ได้ถูกติดตั้งอาวุธทุกชนิดเอาไว้สำหรับทำสงครามในทุกรูปแบบซึ่งแค่มองดูก็ให้ความรู้สึกที่อันตรายแล้ว

ป้อมปราการบริวารนี้จะเป็นป้อมปราการที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อเอลฟ์และหมาป่า สภาพแวดล้อมรอบๆของป้อมปราการก็ถูกปรับให้เข้ากันกับการต่อสู้ของพวกเขาเป็ฯอย่างดี สิ่งที่ยูอิลฮานใส่ใจมากที่สุดเลยก็คือแผ่นกระโดดที่ถูกติดตั้งเอาไว้ในป้อมปราการ

แผ่นกระโดดนี้จะช่วยในการออกไปจากป้อมปราการบริวารและเข้าไปซุ่มโจมตีศัตรูในทันทีที่มุมและองศาต่างๆ และแน่นอนว่าแผ่นกระโดดนี้ก็เป็นอาร์ติแฟคเช่นเดียวกัน

แผ่นกระโดดจะมีออฟชั่นในการเพิ่มพลังโจมตีและพลังในการกระโดดให้กับคนที่ใช้มัน ถ้าหากว่าเผ่าพันธ์หมาป่านับหมื่นได้กระโดดขึ้นมาจากแผ่นกระโดดพร้อมๆกันในทีเดียว ศัตรูที่เผชิญหน้ากับพวกเขาก็จะไม่มีเหลือแม้แต่กระดูก

นอกเหนือจากนั้นยังมีแนวป้อมหน้าไม้ขนาดย่อมที่เอาไว้ให้เอลฟ์ที่เชี่ยวชาญในการยิงธนูใช้เพื่อป้องกัน รวมไปถึงบึงพิษที่ไว้ใช้ให้หมาป่าได้ใช้อาบเล็บอีกด้วย นอกจากนี้ตัวกำแพงชั้นในก็ยังสามารถจะซ่อมแซมตัวเองได้ตลอดเวลาอีกด้วย

ปัญหาที่มีอยู่ในตอนนี้ก็คงจะเป็นองค์ประกอบต่างๆของป้อมปราการบริวารและตัวป้อมปราการบริวารเอกที่ยังไม่ได้ถูกทำให้เป็นอาร์ติแฟค ทำให้มันยังไม่อาจจะใช้ในการต่อสู้จริงได้ พวกเอลฟ์ก็ยังไม่อยากจะเชื่อเลยว่าป้อมปราการนี้จะลอยขึ้นไปได้เหมือนป้อมปราการลอยฟ้า พวกเขาคิดเพียงก็แค่ว่ายูอิลฮานอยากจะให้พวกเขาสร้างแนวป้องกันขึ้นเท่านั้นเอง!

และแล้วพอเวลาผ่านไปได้ 43 วันหลังจากนาฬิกาทรายแห่งกาลเวลาได้ถูกใช้งาน ในที่สุดแล้วช่วงเวลาสุดท้ายก็มาถึง

"พื้นที่ 1-A-3 ก่อสร้างเสร็จแล้ว!"

"หา? แล้วถ้างั้นมีอะไรให้ทำอีกล่ะ?"

"ไม่มีแล้ว!"

"มันจบแล้ว!"

"พวกเราทำได้แล้วจริงๆ!?"

"ยะ เย้!"

"ฉันยังไม่เข้าใจเลยว่ามันเกิดอะไรขึ้น!"

"บรู้วววววววว!"

"โบร๋ววววววววว!"

พวกเอลฟ์กับหมาป่าได้รวมจิตใจเป็นหนึ่งเดียวกัน พวกเขาต่างก็มีความสุขที่ได้หลุดพ้นจากแรงงานเถื่อน และได้สัมผัสกับความสำเร็จที่ได้สร้างสิ่งก่อสร้างขนาดใหญ่เสร็จสิน! ยิ่งไปกว่านั้นก็คือการที่พวกเขาได้ทำตามคำสั่งยูอิลฮานได้อย่างครบถ้วนได้ทำให้พวกเขายินดี

ในตอนนี้เองยูอิลฮานก็ออกมาจากคฤหาสน์ของเขา หลังจากได้ยินเสียงแสดงความยินดีพวกนี้ยูอิลฮานก็รู้ได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น เขาได้กระโดดลงมาจากป้อมปราการลอยฟ้ามายืนอยู่ที่ใจกลางของป้อมปราการบริวาร

"อ่า ท่านจักรพรรดิ"

"ท่านจักรพรรดิ!"

"หยุดอยู่ตรงนั้นแหละ"

พวกนี้ไปโดนฉันร่ายเวทย์เสน่ห์ใส่หรือยังไงกันเนี้ย? จากการที่เขาถูกพุ่งเข้าใส่พร้อมคำเรียกว่าจักรพรรดิทำให้ยูอิลฮานไม่อยากมาแสดงตัวต่อหน้าเอลฟ์เลยซักนิด เมื่อไหร่เจ้าพวกนี้จะชินกับการโผล่มาของเขากันนะ? เขาอยากจะให้วันนั้นมาถึงจริงๆเลย

"สมบูรณ์แบบ พวกนายทำได้ดีมาก เหนือกว่าที่ฉันหวังไว้ซะอีก"

"ทั้งหมดเพราะท่านจักรพรรดินั่นแหละครับ!"

จริงๆยูอิลฮานก็อยากจะให้พวกเขาเหล่านี้ไปพักแล้ว แต่ดูเหมือนว่าการทำให้ทุกๆอย่างเสร็จที่นี้ในตอนนี้มันจะดีกว่า ยูอิลฮานได้เรียกเอลฟ์และหมาป่าทุกๆคนเข้ามารวมกัน จากนั้นก็เรียกลูกน้องใต้การปกครองเข้าออกมา

"อย่างแรกเลยเอริเซีย เฟมิล พีท จิล มิไร"

"เราพร้อมแล้ว"

"ครับ"

"ค่ะ ท่านจักรพรรดิ"

"รับนี่ไป"

"อะไรนะครับ...?"

"โอ้ววว"

ยูอิลฮานได้ส่งอาวุธ ชุดเกราะ เครื่องประดับให้กับแต่ล่ะกัน จะมีก็แต่พีทที่มีธนูระดับมหากาพย์อยู่แล้วเท่านั้นที่ไม่ได้รับอาวุธใหม่

อาวุธและชุดเกราะที่ยูอิลฮานให้แจกจ่ายไปนี้ทุกๆอันต่างก็อยู่ในระดับมหากาพย์ และแต่ล่ะคนก็จะได้รับเครื่องประดับคนล่ะ 5 ชิ้นเช่นเดียวกัน ซึ่งเครื่องประดับแต่ล่ะอันต่างก็อยู่ในระดับตำนานเป็นอย่างน้อย

"อึก"

"นี่มัน...."

"ฉันสัญญากับพวกนายไว้แล้วไงว่าฉันจะให้อุปกรณ์ระดับมหากาพย์ให้กับพวกนายทุกคน แล้วนี่ฉันก็แค่ทำตามสัญญาณเท่านั้นเอง"

"แต่ว่าการที่เราได้รับของแบบนี้มามัน..."

ต่อหน้าขุมทรัพน์เหล่านี้ที่อยู่ต่อหน้าได้ทำให้เอลฟ์และหมาป่าลังเล ยูอิลฮานได้มองไปที่พวกเขาด้วยรอยยิ้มแห้งๆ

"ฉันให้แล้วก็รับมันไป ฉันไม่อยากจะเห็นพรรคพวกของฉันต้องตายอีกแล้ว"

"...ครับท่าน"

"เข้าใจแล้วครับ"

ลูกน้องของเขาแอบอิจฉาพีทอยู่เล็กๆตลอดเวลา พลังของอาวุธระดับมหากาพย์ได้ช่วยชีวิตของเขาเอาไว้ในทุกๆการต่อสู้ และพลังนี้สามารถจะทำให้ศัตรูที่ตายไปกลายมาเป็นอันเดตเข้ามาช่วยพวกเขาต่อสู้อาชนะศัตรูที่ไม่อาจจะเอาชนะได้มาได้

นอกไปจากนี้ในตอนที่พีทได้รับธนูมาจากยูอิลฮาน พวกเขารู้สึกว่าพีทได้รับการดูแลจากยูอิลฮานเป็นพิเศษจนทำให้พวกเขาอิจฉา แต่ว่าในตอนนี้พวกเขาสามารถจะใช้อุปกรณ์ระดับมหากาพย์ได้แล้ว!

"ถึงความสามารถของมันจะไม่ได้มากเป็นพิเศาเหมือนกับของพีท แต่ว่ามันก็ไม่น่าจะด้อยกว่ากันนัก"

"แค่นี้มันก็พอแล้วครับ"

"อะ โอ้ววว มานาของฉัน...!"

อุปกรณ์ระดับมหากาพย์นั่นคืออุปกรณ์ที่ไม่ได้ด้อยไปกว่าของที่ยูอิลฮานใช้อยู่ในตอนนี้มากนักเลย ยูอิลฮานได้ใช้สิ่งที่เหลืออยู่ของสิ่งมีชีวิตชั้นสูงมาเพื่อจะดึงศักยภาพการต่อสู้ของพวกเขาออกมาให้ถึงขีดสุด

เป้าหมายของเขาก็คือเพื่อที่จะให้พวกเอลฟ์กับหมาป่าสามารถจะร่วมมือกันยื้อสิ่งมีชีวิตชั้นสูงได้โดยที่มีนายูนาเป็นฝ่ายสนับสนุนจากในดินแดนศักดิ์สิทธิ์

"นี่ยังไม่หมดนะ ต่อไปเป็นตาของพวกนาย"

ยูอิลฮานได้ประกาศออกมาในระหว่างที่มองไปที่เอลฟ์กับหมาป่าที่ร้องอุทานออกมา พวกเอลฟ์ที่ไม่เข้าใจว่าเขากำลังบอกอะไรก็ได้มิลฟ่าเป็นตัวแทนถามออกมา

"ท่านหมายความว่าท่านได้ทำอุปกรณ์ให้พวกเราทุกคนด้วย?"

"ใช่แล้ว"

ยูอิลฮานได้เรียกอุปกรณ์ทั้งหมดที่เขาทำขึ้นมาให้กับเหล่าเลฟ์และหมาป่า อุปกรณ์พวกนี้กว่าครึ่งได้ทำมาจากวัตถุดิบจากปีศาจประหลาดที่เขาได้เก็บเอามาไว้ตลอด และมีระดับอย่างน้อยที่ตำนาน อุปกรณ์แต่ละชิ้นต่างก็ส่องแสงออกมาทั่วพื้นที่

"ว้าวววววว"

"...เจ้างี่เง่านี่ เขาทำได้เหนือกว่าคลังอาวุธของกองทัพสวรรค์ได้ภายในแค่สองเดือน"

"พระเจ้า อาวุธทั้งหมดนี่มัน...!"

ยูอิลฮานได้มอบอุปกรณ์ทั้งหมดนี้ให้กับเอลฟ์และหมาป่าโดยที่ไม่ไม่ใสใดๆ ทั้งๆที่อุปกรณ์พวกนี้สามารถจะสร้างความตกตะลึงให้กับทุกๆโลกได้เลยก็ตาม

แน่นอนว่าเขาก็ไม่ได้ให้ฟรีๆ

"รับไปสิ แล้วในตอนนี้พวกนายก็ได้ติดอาวุธกันแล้ว เป้าหมายของพวกนายก็คือ"

นี่คือประวัติศาสตร์ของอาร์ติแฟคที่มีสิ่งมีชีวิตชั้นต่ำได้ประกาศในสิ่งที่น่าทึ่งอย่างมาก

"พวกนายทุกคนจะต้องร่วมมือกันกำจัดสิ่งมีชีวิตชั้นสูง"

อุปกรณ์ชุดนี้ยูอิลฮานได้ทุ่มเทให้ทั้งกายใจ มันอาจจะเป็นไปได้จริงๆที่สิ่งมีชีวิตชั้นต่ำจะต่อต้านสิ่งมีชีวิตชั้นสูงได้

และการที่จะพิสูจน์ในเรื่องนี้ว่าจะเป็นไปได้จริงหรือไม่ได้ใกล้เข้ามาแล้ว

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด