GGS:บทที่ 17 การซ่อมแซม

GGS:บทที่ 17 การซ่อมแซม

 

หลังอาหารกลางวันฉือชิงก็พาโจวเซียนและเด็กฝึกงานของเขาไปยังสถานที่อื่นเพื่อเที่ยวชมรอบๆ

 

ซูจิ้งหยุดนึ่งปลาเพราะเขาเหนื่อย เขาแค่พยายามทำอาหารเพื่อดูว่าฮีทไดอัลนั้นมีประสิทธิภาพแค่ไหน แต่เขาไม่ต้องการทำอาหารตลอดเวลา หลังจากความอยากรู้เบื้องต้นของเขาได้เติมเต็มแล้ว เขาก็ไม่สนใจอีก

 

“อาจิ้งนี่เงินของนาย” ซูเซิ่นฮงยัดเงินก้อนหนึ่งเข้าไปในมือซูจิ้ง

 

“ขนาดนี้เลยหรอ?” ซูจิ้งตกตะลึงแม้ว่าจะมีไม่มาก แต่ก็คาดว่าน่าจะมีประมาณ 10,000 หยวน

 

“โอ้ นายสมควรได้รับมัน ปลาและกุ้งที่นายเอามาให้นั้นมีมูลค่าหลายพันหยวน นอกจากนี้อาหารที่เป็นจานเด่นของนายก็ขายดีมาก พวกมันสามารถผลักดันธุรกิจในร้านเราโดยอ้อมๆ พูดตรงๆฉันยังใช้ประโยชน์จากพวกมันได้อีก และจะทำเงินได้มากมายเช่นกัน” ซูเซิ่นฮงหัวเราะและพูดอย่างอารมณ์ดี นอกเหนือจากการมอบเงินให้ซูจิ้งมากกว่า 10,000 หยวนแล้ว พวกเขายังได้รับหลายพันหยวน แม้ว่าสถานการณ์ของวันนี้จะค่อนข้างพิเศษและพวกเขาอาจไม่ได้กำไรดีขนาดนี้ในอนาคต แต่ก็ยังเป็นการเริ่มต้นที่ดี

 

“งั้นผมจะรับมันไป ลุง ป้า แล้วก็พี่สะใภ้​ ถ้าอย่างนั้นผมไปก่อนนะครับ” ซูจิ้งยัดเงินจำนวนมากใส่ในกระเป๋ากางเกงของเขา และถูกหยุดโดยซูเหลียงและซูเซี่ยวหลินทันทีที่เขาเดินออกจากร้านขายอาหารทะเล

 

“อาจิ้งไปตกปลาด้วยกันเถอะ เราขอยืมโชคลาภของนายหน่อยนะ” ซูเหลียงกล่าวอย่างขมขื่นว่าวันนี้พวกเขาหาได้น้อยมาก หลังจากหักเชื้อเพลิงและความสิ้นเปลืองแล้วก็เหลือไม่มากนัก การคำนวณอย่างระมัดระวังต้นทุนแรงงานของทุกคนอยู่ในระดับต่ำอย่างน่าสงสาร

 

“ เอ่อ…ฉันไม่ได้โชคดีทุกครั้งหรอกนะ ซูจิ้งพูดไม่ออกเล็กน้อย

 

“ถ้านายสามารถจับปลาทูน่าตัวอื่นได้มันไม่เพียงแต่จะสร้างรายได้มากมาย แต่ยังปิดปากของพวกที่สงสัยอีกด้วย เมื่อข่าวแพร่ออกไปมันจะทำให้อุตสาหกรรมการท่องเที่ยวของเราพัฒนาดีขึ้นนะ” ซูเหลียงกล่าว

 

“ฉันจะไม่ไป นายคิดว่าสามารถจับปลาทูน่าได้​หรอ​ ถ้านายเพียงพูดว่ามันจับได้” หลังจากเหตุการณ์ปลาทูน่าครั้งล่าสุด​ ซูจิ้งไม่กล้าที่จะยุ่งกับเนื้อสัตว์วิเศษ อีกต่อไป ซูจิ้งใช้ความระมัดระวังเป็นพิเศษแทน ลองจินตนาการว่าเนื้อสัตว์วิเศษดึงดูดฉลามหรือแม้แต่วาฬเพชฌฆาตกลุ่มใหญ่เข้ามาทุกคนก็จะตาย สำหรับความสงสัยของบางคนซูจิ้งก็ไม่ใช่คนโง่ที่จะออกไปเพื่อสนองคนนอกเหล่านี้

 

“ ยิ่งไปกว่านั้น แม้ว่าเราจะจับปลาทูน่าได้ มันก็สามารถทำให้เกิดการเพิ่มขึ้นของจำนวนนักท่องเที่ยวในระยะสั้น แต่มันไม่ใช่ทางออกระยะยาว เรามีอาหารทะเลมากบนชายฝั่งถ้าเราไม่ใช้ประโยชน์ พวกมันจะค่อยๆหายไป การหาปลาหนึ่งหรือสองครั้งจะไม่เปลี่ยนสถานการณ์โดยรวม นายเคยพิจารณาสิ่งเหล่านี้หรือเปล่า? ซูจิ้งกล่าวขึ้น

 

“…” ซูเหลียงและซูเซี่ยวหลินเงียบไปพักหนึ่งสงสัยว่าพวกเขาจะจัดการเรื่องเหล่านี้ได้อย่างไร

 

“ถ้านายต้องการสร้างรายได้และเติบโตในระยะยาว ฉันก็มีความคิดที่ดีกว่านั้น” ซูจิ้งมองไปที่ซูเหลียง ซูเซี่ยวหลินและคนอื่น ๆ

 

“อาจิ้งความคิดว่ายังไงหล่ะ” ตาของเหลียงสว่างไสวขึ้นมาเมื่อเขาคิดว่าซูจิ้งมีความคิดมากกว่าที่เคยมี

 

“ฉันต้องการสร้างฟาร์มเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำหรือแม้แต่ฟาร์มตกปลาขนาดใหญ่ คุณภาพและสภาพแวดล้อมทางนิเวศวิทยาของน้ำทะเลของเรานั้นดีมากและเหมาะสำหรับการอยู่รอดของปลาทุกชนิด แน่นอนว่าต้องใช้เงินจำนวนมาก มันสามารถเริ่มตั้งแต่งบน้อยๆ นายสามารถลงทุนด้วยกันแล้วเราจะแบ่งปันเงินให้นายตามสัดส่วน หรือฉันสามารถลงทุนด้วยตัวเองและฉันจะให้เงินเดือนที่แน่นอนแทน” ซูจิ้งพูดเบา ๆ

 

“จริงเหรอ นายจะทำจริงๆเหรอ?” ซูเหลียงและซูเซี่ยวหลินก็รู้สึกตะลึง การทำฟาร์มปลามีค่าใช้จ่ายเท่าไหร่ เกิดอะไรขึ้นถ้าพวกเขาสูญเสียเงิน ในใจพวกเขาต้องได้รับค่าแรงที่แน่นอน พวกเขาไม่ต้องการเสี่ยงและลงทุน  พวกเขามีคนแก่และเด็กในครอบครัว หากพวกเขาเสียเงินทั้งหมดพวกเขาจะช่วยเหลือครอบครัวได้อย่างไร

 

“มันเป็นเพียงแผน​ สำหรับช่วงเวลานั้นไม่น่านาน ก่อนที่ฉันจะลงมือทำ ก็ลองคิดดูก่อน”ซูจิ้งเดินออกจากซูเหลียงและคนอื่น ๆ ที่ยังคงตกตะลึงและกลับบ้าน ในความเป็นจริงเมื่อวานนี้เขาเกิดแนวคิดในการสร้างฟาร์มเพาะเลี้ยงสัตว์ทะเลขึ้นมา แต่ไม่เหมือนกับฟาร์มทั่วไปเขาจะใช้เนื้อสัตว์วิเศษเพื่อดึงดูดปลาต่าง ๆ เขาเสียใจจริงๆที่เขาไม่ได้ใช้ประโยชน์จากเนื้อสัตว์วิเศษอย่างเต็มที่ เมื่อสร้างพื้นที่ตกปลามันจะชดเชยความบกพร่องของกำลังคนไม่เพียงพอและอันตรายจากการไปทะเล ซูจิ้งสามารถจับปลาได้มากมาย ซูจิ้งไม่เพียงแต่จะทำเงินได้จำนวนมาก แต่เขายังสามารถขับเคลื่อนเศรษฐกิจของหมู่บ้านทั้งหมด

 

แน่นอนซูจิ้งไม่สามารถทำตามแผนได้ในตอนนี้ แม้ว่าเขาจะมีรายได้มากกว่า 100,000 หยวนในสองวันนี้และมันอาจดูร่ำรวยมาก แต่หลังจากการสร้างบ้านและสนามหญ้าหลังบ้านของเขา คาดว่าจะไม่มีอะไรเหลือเลย เขาจะสร้างฟาร์มในสภาพแบบนั้นได้อย่างไร?

 

เมื่อกลับถึงบ้านเขาเห็นชายวัยกลางคนที่ยืนเด่นอยู่หน้าประตู ซูจิ้งรู้ว่าเขาเฒ่าซางที่ลุงหยิงพูดถึง เขาอาศัยอยู่ในหมู่บ้านตระกูลซาง เขาเป็นสถาปนิกที่มีชื่อเสียงมากในบริเวณนี้และใกล้เคียง เป็นนักออกแบบชั้นหนึ่ง นอกจากนี้เขายังมีทักษะการสร้างกำแพงชั้นหนึ่งและเป็นผู้รับเหมาอีกด้วย

 

“สวัสดีลุงซาง” ซูจิ้งตะโกนอย่างกระตือรือร้น

 

“นายคืออาจิ้งสินะ” เฒ่าซางหัวเราะ

 

“ครับลุงซาง” ซูจิ้งพา เฒ่าซาง เข้ามาในห้องและให้เขาดื่มชาสักถ้วย

 

“อาจิ้งฟังเฒ่าหยิงบอกว่านายต้องการซ่อมบ้านหลังเก่าและสนามหลังบ้านนี้ ใหม่ นายจะซ่อมมันอย่างไร” เฒ่าซางถาม

 

“บ้านต้องการการก่อสร้างที่เรียบง่าย แทนที่เสาที่ชำรุดหลายจุด ซ่อมหลังคา และเปลี่ยนผนังทั้งภายในและภายนอก สำหรับสนามผมแค่ต้องการยกกำแพง” ซูจิ้งกล่าวขึ้น

 

“สิ่งเหล่านี้ง่ายต่อการจัดการ ฉันจะดูแลอย่างใกล้ชิดและประมาณราคาอย่างรอบคอบ ตอนนี้การประเมินเบื้องต้นคือบ้านจะมีราคาประมาณ 30,000 หยวน​ สำหรับสนามหลังบ้านมันขึ้นอยู่กับกำแพงที่นายต้องการสูงแค่ไหนสองเมตรหรือสามเมตร?”เฒ่าซางกล่าว

 

“อืม…” ซูจิ้งประเมินความสูงของกระแสน้ำวนกลางเวหาแล้วพูดว่า“หกเมตร”

 

“หกเมตรเหรอ?” เฒ่าซางตกตะลึง อย่าพูดถึงประเทศแม้แต่ในเมืองก็ไม่มีใครสร้างรั้วสูงหกเมตร นี่ไม่ใช่กำแพงคุกหรือกำแพงเมืองโบราณ ทำไมมันสูงมากมายนัก

 

“ลุงสร้างมันไม่ได้เหรอ?” ซูจิ้งถาม

 

“ไร้สาระหน่า แต่การสร้างกำแพงสูงหกเมตรจะต้องมีรากฐานที่มั่นคงและต้องระมัดระวังเมื่อเทียบกับกำแพงสองเมตร​ แบบนั้นง่ายกว่าสามเท่า ลานของนายใหญ่มาก วงกลมของกำแพงหกเมตรนี้ถูกสร้างขึ้น ฉันกลัวว่ามันจะไม่ต่ำกว่าราคาของการซ่อมแซมบ้าน นายยังแน่ใจใช่ไหมว่าต้องการสร้างมันให้สูงขึ้น?” เฒ่าซางไม่เข้าใจแนวคิดของซูจิ้งเลย เขากลัวว่าซูจิ้งจะเสียใจเมื่อเสร็จแล้ว

 

“แน่นอนผมแค่คิดว่ามันจะดูดีมากที่จะสร้างกำแพงสูงขึ้น ลุงสามารถประมาณราคาหน่อย ผมจะจ่ายเงินมัดจำให้ลุงในตอนนี้” ซูจิ้งยังเข้าใจความกังวลของเฒ่าซางและเสนอให้จ่ายเงินมัดจำล่วงหน้า

 

“ก็ได้ มาดูกัน” เฒ่าจางตรวจดูบ้านเก่าก่อนอย่างรอบคอบแล้วเอาไม้บรรทัดออกมาวัดขนาดหลาคำนวณบนกระดาษสักครู่แล้วพูดว่า“ประมาณการเบื้องต้นคือ 150,000 หยวนจากนั้นเราต้อง ดูวัสดุและต้นทุนแรงงาน”

 

“…” ซูจิ้งตกตะลึงราคามันสูงมากโดยเฉพาะในชนบท อย่างไรก็ตามการคำนวณอย่างรอบคอบวงของกำแพงที่จะสร้างความต้องการอิฐและวัสดุอื่น ๆ และความยาวอยู่ที่ประมาณมากกว่า 100 ตารางเมตรดังนั้นการคำนวณที่ออกมาคือราคาที่ถูกที่สุด นอกจากนี้เฒ่าซางมีชื่อเสียงที่ดีในด้านนี้ ลุงของเขาได้รับการแนะนำให้รู้จักกับเขาดังนั้นชายชราคนนี้จะไม่หลอกเขา

 

“150,000 ก็ 150,000 สร้างมันเลย ผมขออย่างเดียว ผมมีข้อกำหนดเพียงข้อเดียวเท่านั้น สร้างสนามก่อนอย่างแรก ถ้าลุงสามารถทำงานให้เสร็จโดยเร็วที่สุดผมก็ไม่รังเกียจที่จะเพิ่มเงินพิเศษให้” ซูจิ้งสรุปข้อตกลงกับ เฒ่าซาง ทันทีและจ่ายให้เขา 50,000 หยวนแรก

 

วันรุ่งขึ้นลุงหยิงนำอิฐอิฐปูนทรายและวัสดุอื่น ๆ มามากมาย เฒ่าซางกับกลุ่มคนงานเริ่มสร้างรั้วอย่างรวดเร็ว

 

ส่วนซูจิ้งเขากำลังแยกขยะจากโลกวันพีซ