ตอนที่ 355 อาจารย์ชาวเปอร์เซียนำไปสู่ความสงสัย
จิตใจของซวนเทียนเย่ระเบิด “บ้า !”
เดิมพันด้วยชีวิตของพวกเขา ? ผู้หญิงคนนี้กำลังรอเขาพร้อมกับดักนี้ !
แต่ทำไมนางถึงมั่นใจว่านางจะชนะ
ซวนเทียนเย่ยืนอยู่กับที่ เขาไม่พยักหน้าหรือส่ายหัว เขามองที่เฟิงหยูเฮง เมื่อเผชิญกับคำถาม เขามองหน้านางด้วยความหวังว่าจะได้ข้อมูลหรือเข้าใจความคิดของนาง
น่าเสียดายที่เฟิงหยูเฮงเป็นเหมือนทะเลสาบที่เงียบสงบ ไม่มีคลื่น ไม่มีใครสามารถเข้าใจอะไรได้เลย แต่หน้าตานางดูแน่วแน่และไม่ต้องสงสัยเลย การเดิมพันกับชีวิตของพวกเขามีความหมายตามนั้น นางไม่ลังเลเลย
เฟิงจินหยวนที่เฝ้าดูจากด้านข้าง ในที่สุดก็ไม่สามารถทนได้ จับแขนที่ได้รับบาดเจ็บของเขา เขาเดินไปข้างหน้าสองสามก้าวจากนั้นก็กล่าวกับเฟิงหยูเฮง “หยุดพูดเรื่องไร้สาระได้แล้ว องค์ชายก็คือองค์ชาย”
เฟิงหยูเฮงยกคิ้ว “องค์ชายไม่สามารถเรียนรู้จากการประลองศิลปะการต่อสู้กับใครได้หรือ ?”
“นี่คือการเรียนรู้จากการประลองจริงหรือ ?” เฟิงจินหยวนกำลังจะตายจากความโกรธ “มีใครเคยได้ยินการเรียนรู้ด้วยการเดิมพันกับชีวิตของพวกเขา ?”
“ไม่ใช่ว่าท่านพึ่งได้ยินมันวันนี้หรอกรึ” นางเงยหน้าขึ้นมาเล็กน้อย “ท่านพ่อกลัวว่าข้าจะฆ่าเขา ?”
เฟิงจินหยวนเกือบหายใจไม่ออก “ข้ากลัวว่าพระองค์จะฆ่าเจ้า ! องค์ชายเป็นคนที่มีทักษะในศิลปะการต่อสู้ ไม่ว่าจะเป็นการต่อสู้หรือใช้กลยุทธ์ทางทหาร พระองค์เป็นผู้เชี่ยวชาญในหมู่ผู้เชี่ยวชาญ เจ้ากำลังรนหาที่ตาย” ใบหน้าของเขาจมลงในขณะที่เขาพูดอย่างโหดเหี้ยม “อาเฮง ในตอนนี้เจ้ามีความรับผิดชอบที่จะต้องหลอมเหล็กให้เป็นประโยชน์ต่อทุกคนในราชวงศ์ต้าชุน เจ้าจะเป็นอะไรไปไม่ได้”
คำพูดของเฟิงจินหยวนทำให้ซวนเทียนเย่เริ่มคิด ตอนแรกเขารู้สึกว่ามีเรื่องที่ซ่อนเร้นอยู่บ้างด้วยการเดิมพันชีวิตของพวกเขา ผู้หญิงคนนี้เจ้าเล่ห์มากและมีความเชี่ยวชาญในการรักษาด้วยยาทุกชนิด เขากังวลว่าผู้หญิงคนนี้จะใช้พิษบางอย่างในระหว่างการต่อสู้เพื่อทำให้เขาเสียชีวิต แต่เมื่อเขาคิดในตอนนี้ดูเหมือนว่าคำพูดของเฟิงจินหยวนจะสมเหตุสมผล ผู้หญิงคนนี้ที่ต้องการเอาชนะเขานั้นเป็นไปไม่ได้ แต่ถ้าเขาทำร้ายนาง ราชวงศ์ต้าชุนจะไม่สามารถผลิตเหล็กได้ เป็นไปได้ว่าฮ่องเต้จะกล่าวโทษเขา ชายชราผู้นั้นไม่เคยชอบเขา เมื่อถึงเวลาเขาจะได้รับการตัดสินที่ยุติธรรมได้อย่างไร
เมื่อคิดเช่นนี้ซวนเทียนเย่ตัดสินใจ พวกเขาไม่สามารถเดิมพันกับชีวิตของพวกเขาอย่างแน่นอน ในความเป็นจริงพวกเขาไม่สามารถประลองในศิลปะการต่อสู้
ดังนั้นเขาจึงคิดตามที่เฟิงจินหยวน แล้วกล่าวไว้ “ใช่ ! ตอนนี้น้องสะใภ้เป็นคนสำคัญมาก ไม่ควรข้องเกี่ยวกับดาบและหอก”
เฟิงหยูเฮงหัวเราะ “ข้อแรกข้าไม่ใช้ดาบ ข้าที่สองข้าไม่ใช้หอก พี่สามพูดเช่นนี้ได้อย่างไร ?”
“ความหมายขององค์ชายผู้นี้คือข้ากังวลว่าข้าจะทำร้ายเจ้า”
“โอ้ พี่สามสบายใจได้ ท่านไม่สามารถทำร้ายข้าได้”
“หืม ?” ซวนเทียนเย่ขมวดคิ้ว “มันยากที่จะพูดว่าจะมีข้อผิดพลาดหรือไม่ น้องสาวไม่ควรพูดอย่างมั่นใจเกินไป”
“หืม” เฟิงหยูเฮงเย้ยหยัน “พี่สามไม่ควรมีความมั่นใจในตัวเองมากเกินไป ขึ้นอยู่กับความสามารถของท่าน ท่านต้องการที่จะทำร้ายข้าหรือไม่”
ซวนเทียนเย่รู้สึกโกรธขึ้นภายในตัวเขา แม้ว่าเขาจะรู้ดีว่าเฟิงหยูเฮงพยายามที่จะกระตุ้นเขาด้วยเป้าหมายในการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ อย่างไรก็ตามคำเหล่านั้นทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจอย่างยิ่ง เขาเป็นคนที่ไม่ให้อภัยและเขาไม่ยอมปล่อยวาง คำพูดของเฟิงหยูเฮงทำให้ความโกรธของเขาเกินขีดจำกัด
แต่ผู้หญิงคนนั้นก็ยังไม่หยุด ขณะที่นางพูดต่อไปว่า “ท่านพ่อด้วย ถ้าท่านพ่อกังวลว่าพระองค์จะได้รับบาดเจ็บก็เฝ้าดู ทำไมจะต้องพูดจาอ้อมค้อมด้วย ? ข้าเชื่ออย่างแท้จริงว่าท่านพ่อกำลังเป็นห่วงว่าข้าจะถูกองค์ชายฆ่า ใครจะรู้ว่าหลังจากการพูดคุยทั้งหมดนี้ท่านพ่อเป็นห่วงองค์ชาย ฮ่า ๆ ข้าต้องเสียใจแค่ไหน ลืมมันไปเถอะ เนื่องจากท่านพ่อมั่นใจว่าข้าจะแพ้พระองค์ ข้าจะไม่ทะเลาะกันเพื่อไว้หน้าท่านพ่อ”
ในขณะที่นางพูดนางก็ส่ายหัวอย่างไร้ประโยชน์ เดินไปข้างหน้าสองสามก้าว นางจับมือกับซวนเทียนเย่ “ท่านพ่อขอร้อง ในฐานะที่เป็นบุตรสาว อาเฮงจะต้องฟังสิ่งที่ท่านพ่อพูด ชีวิตของพี่สามมีความสำคัญมากกว่าชีวิตของอาเอง การได้รับบาดเจ็บย่อมไม่ดีแน่ ลืมเรื่องการแข่งขันไปเถอะเจ้าค่ะ” หลังจากพูดอย่างนี้นางก็หันหลังกลับ
ซวนเทียนเย่โกรธมาก “หยุด !”
เสียงตะโกนนี้ทำให้เฟิงหยูเฮงหัวเราะ สิ่งนี้ยังทำให้เฟิงจินหยวนอยากร้องไห้ เขารู้ว่าบางสิ่งที่ยิ่งใหญ่อาจจะเกิดขึ้นในวันนี้
เขาอดไม่ได้ที่จะหันไปมองคังอี้ อย่างไรก็ตามคังอี้ทำได้เพียงแค่ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้แสดงว่าไม่มีอะไรที่นางจะทำได้
ในเวลานี้พวกเขาได้ยินซวนเทียนเย่กล่าวว่า “เมื่อเจ้าพูดไปแล้ว จะคืนคำได้อย่างไร”
เฟิงหยูเฮงมองดูเขาด้วยความสับสน และถามว่า “ไม่ใช่ว่าพี่สามรักตัวกลัวตายหรอกหรือ ?”
เจ้าสิรักตัวกลัวตาย !
ซวนเทียนเย่เกลียดที่เขาไม่สามารถฉีกลิ้นของผู้หญิงคนนี้ออกมาได้ !
“มันเป็นเรื่องยากสำหรับน้องสาวที่จะสนใจ องค์ชายผู้นี้จะไม่ประลองกับเจ้าได้อย่างไร เจ้า” เขาตะโกนด้วยเสียงอันดัง “ไปเอาดาบขององค์ชายผู้นี้มา !”
“ช้าก่อน !” เฟิงเฟิงหยูเฮงก็โห่ร้องทันที
ซวนเทียนเย่ตกใจมาก “น้องสะใภ้เปลี่ยนใจหรือ ?”
นางส่ายหัว “ข้าจะไม่ทำอะไรที่น่ารังเกียจเช่นการเปลี่ยนใจ”
ซวนเทียนเย่ต้องการฉีกลิ้นของนางอีกครั้ง นางไม่ได้เปลี่ยนใจอีกครั้งเมื่อเร็ว ๆ นี้? ผู้หญิงคนนี้กำลังเดินวนไปรอบ ๆ ดูถูกเขาเพราะความรังเกียจ
“น้องสะใภ้หมายถึง…”
เฟิงหยูเฮงกล่าวว่า “ข้ารีบ ข้าจึงไม่ได้นำพู่กันและหมึกมา ข้าขอให้พี่สามสั่งบ่าวรับใช้นำพู่กันและหมึกมาให้ ! เนื่องจากเป็นการต่อสู้ที่มีชีวิตของเราเป็นเดิมพัน เราต้องมีการเขียนหนังสือยินยอมตาย ไม่อย่างนั้นหากพี่สามเป็นอะไรไปก็คงไม่ดี หากคนของตำหนักเซียงไม่มีความสุขและไปหาข้าเพราะหนี้แค้นนี้”
ซวนเทียนเย่รู้สึกว่าไฟลุกไหม้อยู่ในทรวงอกของเขา ในขณะที่เขาสั่งทันที “ไปเอาหมึกและพู่กันมา !” เขาต้องการเตรียมพร้อมในการเขียหนังสือยินยอมตายนี้ทันที เมื่อลงชื่อถ้าผู้หญิงคนนี้ไม่ตายในวันนี้ด้วยดาบของเขา แซ่ของเขาไม่ใช่ซวน !
การหลอมเหล็กเป็นสิ่งที่ว่าที่พระชายาของน้องเก้าของเขาเท่านั้นที่ทำได้ แต่ ณ จุดนี้ ทุกสิ่งเหล่านี้ได้ถูกโยนไปที่ด้านหลังของจิตใจของเขา เขาโกรธแค้นเฟิงหยูเฮง และคิดว่าจะแทงผู้หญิงคนนี้ให้ทะลุด้วยดาบของเขา !
เร็วมาก บ่าวรับใช้ในพระราชวังก็เอาดาบของเขาออกมาพร้อมกับโต๊ะ สมบัติทั้งสี่ของการศึกษาถูกวางไว้ด้านบน พระชายาเซียงก็ออกมา
เฟิงหยูเฮงทักทายนางด้วยรอยยิ้ม “พี่สะใภ้สาม !”
พระชายาเซียงยิ้ม และตอบว่า “อาเฮงนี่เอง เจ้าสบายดีหรือไม่ ?”
“สบายดีเจ้าค่ะ” เฟิงหยูเฮงและพระชายาเซียงสนิทสนมกันมาก “ร่างกายของพี่สะใภ้สามนั้นสบายดีหรือไม่เจ้าคะ ?”
พระชายาเซียงพยักหน้า “ข้ามีหมอจากร้านห้องโถงสมุนไพรมาที่พระราชวังทุกสามวันเพื่อตรวจข้า ตอนนี้ร่างกายข้าดีขึ้น” ในขณะที่พูดคุยนางมองไปที่ซวนเทียนเย่ “น้องสะใภ้มา ทำไมเสด็จพี่ถึงไม่เชิญนางเข้าไปในตำหนัก ?”
ซวนเทียนเย่พูดอย่างโกรธเคือง “น้องสะใภ้มาประลองศิลปะการต่อสู้กับองค์ชายผู้นี้”
“โอ้ ?” ดวงตาของพระชายาเซียงเปล่งประกายขึ้น “เสด็จพี่มีทักษะด้านศิลปะการต่อสู้ ใครบ้างที่ไม่รู้ว่าองค์ชายเซียงแข็งแกร่งมากแค่ไหน ? แต่ข้าได้ยินมาว่าองค์หญิงแห่งมณฑลจี่อันก็แข็งแกร่งในหมู่ผู้หญิงและไม่แพ้ผู้ชาย ข้าไม่รู้จริง ๆ ว่าใครจะเป็นผู้ชนะการแข่งขันนี้ระหว่างเสด็จพี่ของข้าและน้องสะใภ้”
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ คังอี้ก็เริ่มคิด นางเคยได้ยินในรายงานเมื่อนานมาแล้วว่าพระชายาขององค์ชายสามไม่ถูกกับองค์ชายสาม ในความเป็นจริงนางป่วยมาหลายปีแล้วและมีข่าวลือว่าองค์ชายสามวางยาพิษนาง นั่นคือเหตุผลที่ทำให้นางป่วยเป็นเวลานานโดยไม่มีสัญญาณว่าจะดีขึ้น ตอนนี้ดูเหมือนว่าทั้งสองจะไม่ถูกกัน ภรรยาประเภทไหนที่พูดเช่นนี้กับสามีของพวกเขา ไม่รู้ว่าใครจะชนะและใครจะแพ้ ทำให้ชัดเจนว่าองค์ชายเซียงจะแพ้ แต่นางยังต้องแสดงความคิดเห็นของนางใช่หรือไม่
แต่พระชายาเซียงยังไม่ได้พูดคุยกันจบเพราะนางพูดกับเฟิงหยูเฮง “น้องสะใภ้ต้องแสดงความเมตตาอย่างแน่นอน !”
ซวนเทียนเย่ใกล้จะสูญเสียความคิดของเขา ในขณะที่เขาโกรธถามผู้ช่วยที่กำลังเตรียมการสละสิทธิ์ “พร้อมหรือยัง ?”
ผู้ช่วยพยักหน้า “พะยะค่ะ” จากนั้นเขาเปิดเผยหนังสือยินยอมตายที่เตรียมไว้ และพูดเสียงดังว่า “วันนี้องค์หญิงแห่งมณฑลจี่อันและองค์ชายเซียงจะแข่งขันศิลปะการต่อสู้ที่เดิมพันด้วยชีวิต ไม่ว่าใครจะมีชีวิตอยู่และตายไป ทั้งสองฝ่ายไม่สามารถติดตามเรื่องนี้ได้หลังจากนี้ !” หลังจากอ่านแล้วเขาก็นำกระดาษอีกแผ่นหนึ่งที่มีเนื้อหาคล้ายกันเขียนลงไป “มีหนังสือยินยอมตาย 2 ชุด หลังจากนี้ทั้งคู่ได้ลงนามแล้ว ทั้งสองจะได้รับสำเนา”
ซวนเทียนเย่พยักหน้า “ดี!” จากนั้นเขาก็เดินไปข้างหน้าหยิบพู่กันขึ้นมาแล้วลงชื่อเขา
เฟิงหยูเฮงก็ไม่มีข้อยกเว้น ก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว นางเขียนชื่อของนาง คิดนิดหน่อยนางวางนิ้วชี้ด้วยหมึกแล้ววางนิ้วมือข้างชื่อนาง
ซวนเทียนเย่ทำตามนางอย่างมีความสุขทำให้หนังสือยินยอมตายเสร็จสิ้น
ทั้งสองดึงสำเนาของพวกเขา และใส่ในกระเป๋าสะโพก เฟิงหยูเฮงยิ้มแล้วก็ก้าวถอยหลังจนกระทั่งนางมาถึงพื้นที่ว่างหน้าประตู จากนั้นนางจึงคลี่แส้ในมือของนางว่า “พี่สาม อาเฮงจะรอท่านพี่”
ซวนเทียนเย่เดินลงบันไดและยืนตรงข้ามกับนาง มีระยะทาง 10 ก้าวระหว่างคนทั้งสอง ผู้เข้าชมจากตระกูลเฟิงและพระราชวังเซียง แต่หวังว่าจะได้พบสถานที่ที่ปลอดภัย ทุกคนกังวลว่าพวกเขาจะได้รับบาดเจ็บด้วย พวกเขาไม่ประมาท
เฟิงจินหยวนตื่นตระหนก ด้วยเหตุผลบางอย่างเขายิ่งมองดูความตั้งใจแน่วแน่ของเฟิงหยูเฮง เขายิ่งรู้สึกว่าซวนเทียนเย่จะแพ้ เขาเริ่มคิดแล้วว่าซวนเทียนเย่พ่ายแพ้นั้นจะเป็นสิ่งที่ดีหรือไม่ดี ? มันเป็นกำไรหรือขาดทุน ?
คังอี้เห็นความรู้สึกขัดแย้งกันในดวงตาของเขา และกระซิบอย่างเงียบๆ ในหูของเขา “ตระกูลเฟิงเลือกองค์ชายสามไปแล้ว แม้ว่าท่านพี่จะเปลี่ยนเส้นทาง ท่านพี่รู้สึกเหมือนองค์ชายคนอื่นจะเชื่อใจท่านพี่หรือไม่ ? เมื่อถึงเวลาอย่าพูดถึงเงื่อนไขบางทีพวกเขาอาจไม่อยากเห็นท่านพี่ เมื่อท่านพี่พยายามที่จะประจบประแจงพวกเขา”
เฟิงจินหยวนตกตะลึง นางพูดถูก องค์ชายจะเชื่อใจคนที่เปลี่ยนใจได้อย่างไร ตอนนี้การช่วยองค์ชายเซียงอย่างน้อยก็มาพร้อมคำสัญญา ไม่ว่าจะเป็นเฟิงเฉินหยูหรือไม่ก็ตาม เขาจะแต่งงานกับบุตรสาวจากตระกูลเฟิง แม้ว่าพวกเขาจะไม่ใช่บุตรสาวของฮูหยินใหญ่และไม่สามารถขึ้นสู่ตำแหน่งฮองเฮาได้ แต่อย่างน้อยพวกเขาก็จะเป็นพระสนมของฮ่องเต้ แล้วองค์ชายคนอื่นล่ะ? เขาจะได้รับเงื่อนไขที่ดีเช่นนี้หรือไม่ ?
“ท่านพี่รู้สึกว่าองค์ชายจะแพ้หรือ ?” เสียงของคังอี้ลอยไปด้วยความสงสัยอีกครั้ง
เฟิงจินหยวนพยักหน้า
“อาเฮงนั้นมีฝีมือขนาดนั้นเชียวหรือ ?” นางพบว่ามันยากที่จะเชื่อเล็กน้อย “ท่านพี่คือท่านพ่อของนาง ท่านพี่ควรเข้าใจดี ใช่หรือไม่ ?”
เฟิงจินหยวนจะเข้าใจอะไร เขาบอกคังอี้ “ความสามารถของอาเฮงได้รับในช่วงสามปีที่ผ่านมาในภาคตะวันตกเฉียงเหนือ นางเรียนรู้จากชาวเปอร์เซีย ข้ารู้ไม่มากนัก”
“ชาวเปอร์เซีย ?” คังอี้รู้สึกสงสัยบางอย่างในใจของนาง “ท่านพี่เคยพบชาวเปอร์เซียพิลึกหรือไม่ ?”
เฟิงจินหยวนส่ายหัว “ไม่ นางบอกว่าเขาจากไปก่อนที่นางจะกลับมาที่เมืองหลวง ในช่วงสามปีที่ผ่านมาพวกเขาอยู่ในภาคตะวันตกเฉียงเหนือ คฤหาสน์เฟิงของเราค่อนข้างประมาทอย่างแท้จริง ดังนั้นจึงมีหลายสิ่งที่ไม่ชัดเจน เด็กคนนี้เกลียดเรา และปัจจุบันก็เช่นกัน”
คังอี้รู้สึกสงสัยมากขึ้น ชาวเปอร์เซียไม่มีอะไรมากไปกว่าอาณาจักรที่มีข่าวลือว่ามีอยู่จริง การมีอยู่จริงหรือไม่นั้นไม่ใช่สิ่งที่สามารถยืนยันได้
ตำนานเล่าว่าเปอร์เซียอยู่ทางตะวันตกของราชวงศ์ต้าชุนและอยู่ไกลจากราชวงศ์ต้าชุนมาก แยกทั้งสองเป็นทุ่งหญ้าขนาดใหญ่ ทุ่งหญ้านั้นเป็นพื้นที่ที่อันตรายถึงตาย ไม่มีใครเคยผ่านมันและรอดชีวิตมาได้ ชาวเปอร์เซียคนนั้นมาถึงได้อย่างไร ?
เช่นเดียวกับที่นางคิด เฟิงหยูเฮงและซวนเทียนเย่ก็เริ่มต่อสู้กันแล้ว นางได้ยินซวนเทียนเย่พูดว่า “มา” เมื่อเฟิงหยูเฮงตวัดแส้ของนาง การประลองครั้งนี้เริ่มขึ้นแล้ว !
