ตอนที่แล้วตอนที่ 146 การอยู่ร่วมกันของพี่น้อง
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 148 กังขา

ตอนที่ 147 อันดับทำเนียบมังกรปฐพีอันใหม่


"ใช่ เป็นเขา"หวางหยวนตอบกลับและยิ้ม

"มันมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?"เจียงวู่เฉิงถาม

"ฮ่าๆ ข้ามีวิธีของข้า"หวางหยวนยิ้ม แต่เขาก็ไม่ได้อธิบายอะไร

การแสดงออกของเจียงวู่เฉิงกลายเป็นแปลกใจ

เขามักจะคิดว่าหวางหยวนนั้นเป็นคนที่พิเศษ

ในแง่ของความสามารถ หวางหยวนนั้นไม่ผ่านแม้แต่ขั้นที่สามของประตูมังกร เขาอยู่ต่ำกว่าศิษย์จำนวนมากของวังมังกร ไม่มีการบ่มเพาะที่พิเศษและไม่มีสิ่งที่แสดงแม้แต่น้อยว่าเขาเป็นอัจฉริยะ

โดยปกติแล้ว คนอย่างเขาไม่สามารถที่จะเข้าร่วมวังมังกรได้ ไม่ต้องพูดถึงการอยู่ที่นั่นเป็นเวลานาน

อย่างไรก็ตาม..ถึงแม้การแสดงออกของเขาจะไม่มีความโดดเด่นแต่เขายังคงอยู่ในวังมังกร

เจียงวู่เฉิงปฏิเสธที่จะเชื่อว่าเรื่องนี้ไม่มีเบื้องหลัง

ตอนนี้เขาเห็นได้ว่าหวางหยวนนั้นมีตัวตนที่ไม่ปกติ เพราะว่าเขาสามารถนำร่างของหลินหยุนมาที่นี่และทรมานเขาโดนที่หอคอยขนนกโลหิตไม่สามารถจะทำอะไรได้

"เขาเป็นบุตรแห่งตระกูลที่แข็งแกร่งทั้งเจ็ด? แต่มันกลับไม่มีตระกูลหวางอยู่ภายในราชวงศ์เทียนซ่ง และถึงแม้ว่าตระกูลชั้นสูงเหล่านั้นจะน่าเกรงขาม แต่การที่มีผู้เชี่ยวชาญในขั้นระเบิดหยินหยางมายืนเฝ้าประตูนั้นเป็นเรื่องที่ไม่มีเหตุผล"เจียงวู่เฉิงคิด

"น้องสาม หลินหยุนคือของขวัญจากข้า เจ้าต้องการจะทำเช่นไรกับเขา?"หวางหยวนกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"แค่ฆ่าเขาซะ"เจียงวู่เฉิงตอบ

"เจ้าต้องการจะทำมันด้วยตนเอง?"หวางหยวนถาม

"ใช่"เจียงวู่เฉิงพยักหน้าและก้าวไปข้างหน้าอย่างช้าๆ

หลินที่ถูกผูกติดอยู่กับเสาเหล็กร้อน เมื่อรู้สึกว่ามีคนเดินเข้ามาเขาได้ยกหัวขึ้น ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความกลัวเมื่อเห็นเจียงวู่เฉิงยืนอยู่ข้างหน้าเขา

"เป็นไปไม่ได้!"

"เป็นไปได้ยังไง!"

หลินหยุนคำรามไม่หยุด"เจ้าสมควรที่จะตายไปแล้ว?เจ้ายังมีชีวิตอยู่ได้ยังไง?"

"ขอโทษด้วยที่ทำให้เจ้าผิดหวัง"เจียงวู่เฉิงยิ้มจางๆ จากนั้นเขาก็เอนไปที่หูของหลินหยุนและกระซิบเบาๆว่า"เจ้าจำสิ่งที่ข้าพูดตอนที่กระโดดลงไปได้ไหม?"

หลินหยุนตกตะลึง

"ตั้งแต่ที่ข้ารอดมาได้ หอคอยขนนกโลหิตจะต้องมีปัญหา แต่เจ้าไม่ใช่นักฆ่าหน้ากากม่วงคนแรกที่ข้าฆ่า โชคดีสำหรับเจ้า ข้าได้ฆ่านักฆ่าหน้ากากม่วงหนึ่งคนที่ป้อมปราการสายน้ำในแคว้นเทียนหยาน เจ้าคือคนที่สอง"

หลังจากเสร็จสิ้นคำพูด เจียงวู่เฉิงคว้าคอของหลินหยุนและบีบคอของเขาในทันที

หลินหยุน นักฆ่าหน้ากากม่วงของหอคอยขนนกโลหิตหรือที่รู้จักกันในนามเจ้าเมืองหิมะได้ตกตายไปแล้ว

"หวางหยวน ขอบคุณท่านมาก"เจียงวู่เฉิงกล่าว

"ฮ่าๆ เจ้าไม่ต้องสุภาพกับพี่ชายของเจ้ามากนัก ไปเถอะ"หวางหยวนหัวเราะ

พวกเขากลับมาที่วังมังกรในทันที

ในช่วงเวลาต่อมา เจียงวู่เฉิงได้เริ่มฝึกฝนสามกระบวนท่าสุดท้ายของเพลงดาบไร้ลักษณ์

"ฮ่าฮ่า ข้าไม่เคยคาดคิดเลยว่าสามกระบวนท่าสุดท้ายนั้นต้องหลอมรวมแก่นทั้งสองชนิดเข้าด้วยกัน และแก่นแท้ทั้งสองชนิดนั้นคือแก่นแท้แห่งลมและไฟ!"

เจียงวู่เฉิงประหลาดใจอย่างมาก

เพลงดาบไร้ลักษณ์ให้ความสำคัญกับแก่นแท้แห่งลมเสมอมา ยิ่งความเข้าในแก่นแท้แห่งลมสูงเท่าไหร่ พลังก็จะแข็งแกร่งมากขึ้นเท่านั้นเมื่อใช้มันออกมา

แต่เขาไม่เคยคาดคิดว่าสามกระบวนท่าสุดท้ายนั้นจะต้องมีความเข้าใจทั้งแก่นแท้แห่งลมและไฟ มีเพียงการผสานกันของแก่นแท้ทั้งสองชนิดเท่านั้นที่สามารถจะใช้สามกระบวนท่านี่ได้

กระบวนท่าที่เจ็ดของเพลงดาบไร้ลักษณ์สามารถใช้ออกได้เมื่อมีความเข้าใจที่ดีของแก่นแท้แห่งลมและไฟ แต่การผสานมันเข้าด้วยกันนั้นไม่จำเป็น

อย่างไรก็ตาม กระบวนท่าที่แปดนั้นจำเป็นต้องสีแก่นแท้แห่งดาบทั้งสองชนิดผสานเข้าด้วยกัน

สำหรับกระบวนท่าสุดท้ายนั้นรุนแรงที่สุด...มันจำเป็นต้องใช้ความเข้าใจอย่างลึกซึ้งของแก่นแท้แห่งลมและไฟที่ผสานเข้าด้วยกัน

"ตอนนี้ข้าได้หลอมรวมแก่นแท้แห่งลมและไฟเข้าด้วยกัน ข้าสามารถใช้กระบวนท่าที่แปดของเพลงดาบไร้ลักษณ์ได้!"ดวงตาของเจียงวู่เฉิงนั้นเปล่งประกายด้วยความตื่นเต้น

เขาขาดวิชาดาบที่สามารถใช้ความสามารถของแก่นแท้แห่งลมและไฟที่ผสานเข้าด้วยกันได้อย่างเต็มที่ นับตั้งแต่ที่เขาผสานแก่นแท้ทั้งสองเข้าด้วยกัน

แม้ว่าเขาจะมีเพลงดาบเสียสละ แต่ก็ต้องใช้ความสามารถอย่างไม่น่าเชื่อ ยิ่งไปกว่านั้นมันต้องการแก่นแท้ทั้งสี่ชนิดแทนที่จะเป็นแค่สองชนิด เพลงดาบเสียสละไม่สามารถใช้งานได้อย่างเต็มที่ถ้าเขาผสานแก่นแท้ทั้งสองชนิดเท่านั้น

แต่เพลงดาบไร้ลักษณ์นั้นแตกต่าง

มันคือเพลงดาบที่สำคัญสำหรับผู้เชี่ยวชาญที่เชี่ยวชาญที่ผสานแก่นแท้แห่งไฟและลมเข้าด้วยกัน ดังนั้นมันจึงเป็นเพลงดาบที่่เหมาะสมที่สุดสำหรับเขาในการใช้พลังอย่างเต็มที่

โดยไม่มีความลังเล เจียงวู่เฉิงเริ่มนั่งสมาธิและศึกษากระบวนท่าที่เจ็บและแปดของเพลงดาบไร้ลักษณ์

เจ็ดวันผ่านไป

ในช่วงเจ็ดวันนี้นักรบหลายคนของวังมังกรได้กลับมาจากการเดินทางเพื่อฝึกฝนตัวเอง

นอกจากนี้รายชื่อทำเนียบมังกรปฐพีได้มีการจัดทำขึ้นใหม่โดยใช้ข้อมูลปัจจุบัน

ในขณะที่การจัดอันดับใหม่ที่ปรากฏนั้นค่อนข้างที่จะสร้างความกวนใจไปทั่วราชวงศ์เทียนซ่ง

รายชื่อการจัดอันดับ...

"อันดับที่1 เสวี่ยหยุน!"

"อันดับที่2 ไป่หลีเฉิง!"

"อันดับที่3 โอวหยางห่าวเทียน!"

"อันดับที่4 มู่หยิงหยิง!"

"อันดับที่5 เฟิงหยูเทียน!"...

ไม่มีการเปลี่ยนแปลงตั้งแต่อันดับที่1ถึง9 มีเพียงแค่อันดับที่10ที่เปลี่ยนแปลง

"อันดับที่10 เจียงวู่เฉิง!"

แน่นอนว่ามันดึงดูดความสนใจเป็นอย่างมากเมื่อมีชื่อใหม่ปรากฏขึ้นมาในรายชื่อทำเนียบมังกรปฐพี และเป็นอันดับที่10

และข้อมูลที่อธิบายเกี่ยวกับเขามีดังนี้

"เจียงวู่เฉิงศิษย์ของวังมังกร ด้วยการบ่มเพาะขั้นอาณาแก่นทองคำอันลึกซึ้ง เขาได้ใช้นามแฝงว่านักดาบและเอาชนะเซียวหมางซึ่งอยู่อันดับ22ที่ทะเลสาบจันทร์กระจ่างเมื่อสองปีก่อน และเขาได้กระโดดลงเหวไปเมื่อถูกไล่ล่าโดยหอคอยขนนกโลหิต!"

"สองปีต่อมา เขากลับมาและต่อสู้กับโอวหยางห่าวยื่อที่วังของจักรพรรดิ เขาต้านทานการโจมตีของโอวหยางห่าวยื่อด้วยดาบของเขา"

"บันทึกประวัติศาสตร์ของลานนักสู้ได้บันทึกไว้ว่า เจียงวู่เฉิงเป็นอัจฉริยะที่หายากมานานหลายทศวรรษ หลังจากประเมินความสามารถของเขาและบันทึกการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยมจากสองปีที่แล้ว พวกเรา วังมังกรทองยืนยันว่าตอนนี้เขาสามารถติดอันดับ10ของทำเนียบมังกรปฐพีได้!"

คำอธิบายนั้นไม่ยืดยาวและไม่สั้น แต่อธิบายได้อย่างชัดเจนมากว่าทำไมเจียงวู่เฉิงถึงมาอยู่ในสิบอันดับแรก

แน่นอนคำอธิบายดังกล่าวได้ทำให้เกิดข้อพิพาทเป็นจำนวนมาก

"พวกเขาจัดอันดับที่สิบให้แก่เขาโดยไม่มีผลการต่อสู้ใดๆ เพียงแค่ความสามารถของเขาและความจริงที่ว่าเขาสามารถเอาชนะโอวหยางห่าวยื่อได้อย่างง่ายดาย? นี่เป็นการกระทำที่ปราศจากเหตุผลเกินไป!"

...

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด