ตอนที่ 287 สถานการณ์ในอความารีน

หลังหานเซี่ยวจัดการเรื่องรางวัล เบนเน็ตผู้เดินกลับมาก็นั่งลง“สงครามระดับนี้จะไม่เกิดอีกครั้ง แต่เมื่อหกประเทศฟื้นตัว พวกเขาอาจเริ่มกวาดล้างองค์กรอื่นเพื่อเสริมสร้างความแข็งแกร่งให้พวกเขา ตอนนี้องค์กรต้นกำเนิดพ่ายแล้ว ตาข่ายมืดคือหนึ่งในองคก์กรที่ใหญ่สุด ดังนั้นพวกเขาจึงต้องมาหาเราในไม่ช้า”

หานเซี่ยวทิ้งความตื่นเต้นและไตร่ตรอง“ก่อนจะมีอำนาจ ใครๆก็คิดว่าตัวเองเป็นคนดี หกประเทศยังต้องจัดการกับภัยพิบัติที่เกิดขึ้นจากนิวเคลียร์ และไม่มีเวลามาสนใจอะไรสักพัก พูดถึงภัยพิบัติ แผนที่พักพิงคุณควรใช้ได้แล้ว”

“ฉันไม่อยากเป็น...”เบนเน็ตถอนหายใจ“หลังสงคราม คนเร่ร่อนหลายคนอยากได้การปกป้อง ดังนั้นฉันจึงเร่งแผนเร็วขึ้น สร้างเขตอนุรักษ์ในทวีปตะวันตกและทางเหนือด้วยเช่นกัน ผู้ลี้ภัยของแอนเดรียต้องการอพยพ ดังนั้นฉันจึงส่งคนไปรับพวกเขา หกประเทศเองก็เต็มใจกับเรื่องนี้มาก”

มีเนื้อเรื่องหลักขนาดใหญ่สองเรื่องบนอความารีน หนึ่งคือองค์กรต้นกำเนิด ซึ่งเขได้ทำลายไปแล้ว และนี่ก็คือเนื้อเรื่องหลักของความขัดแย้ง อีกอันคือการสร้างเขตอนุรักษ์ เทียบกับสงคราม เนื้อเรื่องหลักเขตอนุรักษ์ไม่รุนแรงนัก ทั่วดาวเคราะห์จะกลายเป็นช่วงเวลามั่นคง จะไม่มีความขัดแย้งครั้งใหญ่อีกในเวอร์ชั่น1.0 พลังของหานเซี่ยวนับเป็นสูงสุดบนดาว และเขาก็รับผิดชอบต่อจุดจบขององค์กรต้นกำเนิด ดังนั้น เขาจึงไม่มีศัตรูอีกและสามารถเติบโตได้อย่างมั่นคง

เนื้อเรื่องหลักขององค์กรต้นกำเนิดควรเป็นเหตุการณ์ใหญ่สุดในเวอร์ชั่น1.0แล้ว แต่ตอนนี้มันกลับจบลงในช่วงแรก แน่นอนว่าผู้เล่นชอบความโกลาหล และจะไม่ชอบความสงบสุขนี้ แต่นี่เป็นสิ่งที่ดีสำหรับหานเซี่ยวเพราะเขาได้รับการสร้างดันเจี้ยนมา เขาสามารถแบ่งสงครามออกเป็นดันเจี้ยนและเติมเต็มความปราถนาของผู้เล่นได้  ยิ่งผู้เล่นหลงใหลเขา ตำแหน่งเขาก็จะยิ่งเติบโต

องค์กรต้นกำเนิดตายไปแล้ว และฉันก็ไม่มีศัตรูบนดาวอีกต่อไป ตอนนี้ฉันสามารถเตรียมตัวออกจากดาวได้อย่างสงบสุข โอกาสออกจากอความารีนอยู่ในช่วงโปรลีก ประมาณหนึ่งปี เวลานี้จะสงบสุขมาก ดังนั้นฉันต้องหาค่าประสบการณ์เพิ่มให้ได้มากที่สุดเพราะบนกาแล็กซี่คงไม่มีผู้เล่นให้เขาโต้ตอบมากนัก

ศัตรูหายไปและทันใดนั้น หานเซี่ยวก็รู้สึกโล่งใจ

เวอร์ชั่น1.0จะอยู่ประมาณสามปีครึ่ง เขาสามารถรอได้นานกว่าปีหนึ่ง หกประเทศกำลังเพลิดเพลินกับชัยชนะอยู่ ไม่รู้ว่าภัยพิบัติกำลังมาเยือน ระเบิดนิวเคลียร์อาจทำให้มหันตภัยกลายพันธ์รุนแรงขึ้น และหากเป็นเช่นนั้น หานเซี่ยวคงโศกเศร้า

ไม่กี่วันต่อมา หานเซี่ยวได้เข้าร่วมการประชุมตาข่ายมืดเพื่อหารือเกี่ยวกับอนาคต

เวลาส่วนใหญ่ เขาแค่ดูและแทบไม่ได้ให้คำแนะนำ แต่ทุกคนในห้องประชุมก็มองเขาอย่างจริงจัง ในฐานะคนที่แข็งแกร่งสุด ผู้บงการเบื้องหลังการล่มสลายขององค์กรต้นกำเนิด ชื่อและตำแหน่งหานเซี่ยวจึงเหนือกว่าทุกคน ด้วยความสำเร็จเขา เขาย่อมได้รับการปฏิบัติแบบเดียวกันทุกที่ที่เขาไป

ในฟอรั่มผู้เล่น ตอนจบของเนื้อเรื่องหลักขนาดใหญ่นี้ได้ดึงดูดความสนใจมาก มันคือครั้งแรกสำหรับผู้เล่นที่จะได้มีส่วนร่วมในเรื่องใหญ่เช่นนี้ ดังนั้นพวกเขาจึงตื่นเต้นมาก มีผู้เล่นบางคนเห็นระเบิดนิวเคลียร์ด้วยตาตัวเองและอัปโหลด และสาเหตุของทั้งหมดก็คือหานเวี่ยว ผู้เล่นคุยถึงประสบการณ์ของหานเซี่ยวและเพิ่มชื่อเสียงหานเซี่ยวอีกครั้ง

ด้วยการจบของสงคราม ผู้เล่นฝ่ายต้นกำเนิดได้เสียองค์กรตนเองและมีโอกาสเลือกอีกครั้ง พวกเขาออกจากแอนเดรียมาพร้อมผู้ลี้ภัยและสามารถเลือกไปทวีปไหนก็ได้ โดยไม่มีข้อตกลงกัน เกือบ70%ได้เลือกไปทวีปใต้

“ปีศาจทมิฬ เรากำลังไป!”

ผู้เล่นองค์กรต้นกำเนิดเกือบร้องไห้ด้วยความยินดี หลังลำบากมานาน ในที่สุดพวกเขาก็เห็นแสง ใครก็สามารถเข้าใจได้ว่าพวกเขารู้สึกขมขื่นตอนเห็นผู้เล่นอวดเรื่องปีศาจทมิฬ

ทำไมไม่ใช่ผู้เล่นทุกคนที่เป็นขององค์กรต้นกำเนิด?

อีก30%เข้าร่วมภารกิจในองค์กรต้นกำเนิ งนั้นความสัมพันธ์พวกเขากับหานเซี่ยวจึง-10

เอาอนาคตฉันคืนมา!

..

เครื่องบินลงจอดในเขตอนุรักษ์สาม เช่นเดียวกับที่หานเซี่ยวลงจากเครื่องบิน หวงยู่ก็เดินมาหาเขาเหมือนีมอะไรจะพูด

“มันคืออะไร?”หานเซี่ยวสังเกตเห็นความลังเลของหวงยู่

หวงยู่กระแอมลำคอ“ท่าน สมาชิกตระกูลท่านมาเพื่อหาท่าน”

ตระกูลฉัน?หานเซี่ยวตกตะลึงสักพัก จากนั้นก็จำได้ว่ามันเป็นตระกูลอลูเมร่า

ด้วยความคิดบางอย่าง หลังสงครามจบ เขาเป็นนคนนอกอลูเมร่า แต่ก็ยังเป็นสมาชิกตระกูล และเขาก็ยังเป็นคนที่มีตำแหน่งสูงสุดบนดาว แน่นอน อลูเมร่าย่อมสงสัยจุดยืนเขา และพวกเขาก็อยากพึ่งพาเขาโดยความสัมพันธ์นี้

หานเซี่ยวเลิกคิ้วและกล่าว“บอกให้เขามาหาฉัน”

สิบนาทีต่อมา เสี่ยวฉวนก็เดินหวงยู่มาในโถงรับแขก เขาเป็นคนส่งสารจากอลูเมร่าและเป็นหนึ่งในลูกบุญธรรมของเสี่ยวจิน ในทางเทคนิค เขาคือพี่ชายของหานเซี่ยว

เสี่ยวฉวนยอดเยี่ยมเมื่อเทียบกับเด็กคนอื่น และเขาก็ถูกเลือกให้เป็นผู้ส่งสารเพราะเขารู้วิธีอ่านสถานการณ์ เมื่อตัวตนจริงหานเซี่ยวเปิดโปง พี่น้องในตระกูลเขาก็ไม่อาจเชื่อมัน บางคนโกรธเมื่อตระหนักว่าเสี่ยวจินกลายเป็นผู้อาวุโสพวกเขา แต่ทว่า เสี่ยวฉวนไม่กล้าแสดงอารมณ์แบบนั้น เขารู้สถานการณ์ดี พวกเขาไม่อาจมอง’หานเซี่ยว’ได้ในแบบเดิม และเมื่อเห็นว่าพี่น้องเขาโกรธแค่ไหน เสี่ยวฉวนก็ได้แค่มองพวกเขาเหมือนคนที่ตายไปแล้ว

ปีศาจทมิฬเพียงคนเดียวก็เหนือกว่าทั้งอลูเมร่าแล้ว และเขาก็ไม่กล้าแสดงความไม่เคารพ

เสี่ยวฉวนใช้คารมคมคายกับหวงยู่ อยากลอบถามจุดยืนของหานเซี่ยวจากหวงยู่แต่ก็ไม่ได้ผล ด้วยความที่หวงยู่ไม่สนใจเขามากนัก เสี่ยวฉวนจึงยิ่งประหม่า

“เรามาที่นี่แล้ว เข้าไปข้างใน’

ประตูโถงรับแขกเปิด และเสี่ยวฉวนก็เห็นหานเซี่ยวกำลังนั่งบนโซฟา จ้องเขา เสี่ยวฉวนกลั้นหายใจ

“เสี่-หานเซี่ยว ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ”เสี่ยวฉวนพยุงตัวเองและทักทายเขา อยากผ่อนคลายบรรยากาศ

“เรียกฉันว่าหานเซี่ยว”หานเซี่ยวกล่าวเสียงเย็น

นั่นเป็นสัญญาณไม่ดี เสี่ยวฉวนกลัวแต่ก็ทำตาม

“แค่นาย?”หานเซี่ยวเลิกคิ้ว“อลูเมร่าต้องการอะไร?”

เสี่ยวฉวนพบคำพูดดและกล่าว“หานเซี่ยว พ่อมักคิดถึงนายตลอด เขาอยากเห็นนายและหวังว่านายจะกลับไป สำหรับความทุกข์ในอดีตทั้งหมด เขาสามารถอธิบายได้”

หานเซี่ยวเงียบและจ้องเสี่ยวฉวนเหมือนเดิม เสี่ยวฉวนรู้สึกถึงแรงกดดันจากสายตานั้นและก้มหัวต่ำ เม็ดเหงื่อไหลลงจากหน้าผาก

“เขาอยากให้ฉันไปที่นั่น?”หานเซี่ยวยืนขึ้นและเดินไปหาเสี่ยวฉวนด้วยท่าทางเหมือนหาเรื่อง เสี่ยวฉวนถูกสะกดข่มโดยกลิ่นอาย คิดว่าหานเซี่ยวจะทำอะไร เขาก้าวถอยหนีและสะดุดเก้าอี้ล้มลง เขารีบยันตัวขึ้น แต่เงาก็ปกคลุมเขา หานเซี่ยวก้มมองเขา ดวงตาเขาเหมือนเข็มที่ทำให้เสี่ยวฉวนใจสั่น  เขาคุกเข่าลงกับพื้น ดูหวาดกลัวและไม่กล้าขยับ

"พว“นายดูเหมือนจะไม่เข้าใจสถานการณ์ หากเสี่ยวจินอยากเจอหน้าฉัน เขาก็ควรมาด้วยตัวเอง”หานเซี่ยวกล่าวเย็นชาพลางเอื้อมมือไปหาเสี่ยวฉวน

เขาอยากฆ่าฉัน!สีหน้าเสี่ยวฉวนขาวซีด สมองเขาขาวโพลน

ทันใดนั้น เขาก็รู้สึกถึงแรงจากมืดที่ฉุดเขาขึ้น

เสี่ยวฉวนถูกดึงขึ้นและหานเซี่ยวก็ตบไหล่เขาเบาๆเหมือนกำลังปัดฝุ่น“บอกพวกเขาตามที่ฉันพูดไป”

หวงยู่ผู้รออยู่ด้านข้างเปิดประตู ชี้ไปที่แขนเขาและกล่าว“เชิญตามมาทางนี้”

เสี่ยวฉวนได้สติ เขาไม่กล้าอยู่ต่อและออกไปเหมือนกำลังวิ่งหนี

หานเซี่ยวนั่งบนโซฟาและไตร่ตรอง อลูเมร่ามาเยือนเพราะอยากให้ฉันช่วย แต่ฉันอ่านออก หากฉันสามารถให้อลูเมร่าย้ายมาเขตอนุรักษ์สามได้ แหล่งNPCก็จะยิ่งเพิ่มขึ้น...

..

อีกด้านหนึ่ง เสี่ยวฉวนออกไปรายงานสถานการณ์ให้กับเสี่ยวจินขณะตัวสั่น

“ขะ-เขาอยากให้พ่อมาด้วยตัวเอง”

สีหน้าเสี่ยวจิตเปลี่ยนแปลง และถอนหายใจยาว“เตรียมชดใช้...”

ย้อนกลับไปตอนหานเซี่ยวสวมหน้ากาก พวกเขาไม่รู้ตัวตนจริง ยังมีพื้นที่สำหรับการเจรจา ตอนนี้ตัวตนจริงเขาเป็นที่รับรู้ มันหมายความมว่าทุกปัญหาระหว่างพวกเขาถูกวางบนโต๊ะและต้องแก้ไข และอลูเมร่าก็จำต้องยอมความ

เสี่ยวจินมองเสี่ยวไห่ ผู้อยู่ด้านข้าง กล่าวด้วยเสียงต่ำ“เตรียมขอโทษซะ!”

จากนั้นเสี่ยวจินก็กระแทกประตูออกไป ทิ้งเสี่ยวไห่ไว้ในห้องเพียงลำพังด้วยสีหน้าหวาดกลัว