ตอนที่ 276 กล่องอุปกรณ์ของปีศาจทมิฬ 1

ผลประโยชน์ที่หานเซี่ยวต้องการจริงๆคือให้ผู้เล่นกระจายคำว่าลานประลองดียังไง นำให้ผู้เล่นมาเขตอนุรักษ์เพิ่ม นำพาผู้อพยพจำนวนมาก และสำคัญสุด ลูกค้า

ช่างกลหานมีแนวคิดเพิ่มเล็กน้อย เช่นการเปิดเดิมพันอย่างเป็นทางการและสร้างระบบจัดอันดับ ทั้งสองจะดึงดูดผู้เล่นได้เพิ่ม แต่ทว่า เขาได้คิดเกี่ยวกับมันและตัดสินใจไม่ทำเพราะทั้งสองทำได้ง่ายและจะเป็นทางการก็ต่อเมื่อถูกจัดทำโดยผู้พัฒนาเกม หากNPCอย่างเขาทำ เขารู้สึกว่ามันอาจมีความเสี่ยงและผลกระทบด้านลบ

ที่สำคัญสุดคือหากเขาสามารถให้รางวัล’อย่างเป็นทางการ’นี้ เขาจะสามารถทำให้สตูดิโอและนักแสดงเหล่านี้เสียธุรกิจทั้งหมด หานเซี่ยวไม่ทำเช่นนั้นเพราะธุรกิจเขาในชีวิตก่อนหน้าก็นับรวมอยู่ด้วย

แม้เขาจะได้รับประโยชน์จากผู้เล่น แต่ผู้เล่นก็ได้รับประโยชน์จากเขาเช่นกัน ดังนั้นมันจึงเป็นวิน-วิน เช่นนั้น ตำแหน่งที่ปลอดภัยและสะดวกสบายสุดสำหรับหานเซี่ยวคือต้องเป็นกลาง ทำแค่จัดเตรียมสถานที่และความยุติธรรม ที่เหลือก็ปล่อยให้ผู้เล่นสำรวจกันเอง

เมื่อตำแหน่งของเมืองหลักแน่นหนาและมีความนิยมสูง ในแผนของหานเซี่ยว ก้าวต่อไปก็คือการทำกำไรจริงๆ!

ในฐานะผู้ดูแล นอกเหนือจากการคุ้มครองผู้ลี้ภัย พื้นที่ส่วนอื่นในเขตอนุรักษ์จะสร้างกำไรให้เขา!

อะแฮ่ม.....ลุกค้ารายใหญ่ย่อมเป็นกิลด์เหล่านั้น

“เห้อ ธุรกิจ…”

เมื่อเห็นการเคลื่อนไหวในจตุรัส หานเซี่ยวก็ลูบคางและถอนหายใจ

...

หวงยู่เชื่อมั่นมาก

เขาเคยคิดว่าเวทีเป็นทรัพยากรสิ้นเปลือง แต่หลังสังเกตมากว่าสิบวัน ท้ายที่สุดเขาก็ตระหนักถึงผลประโยชน์ หวงยู่ไม่อาจเข้าใจแผนระยะยาวของหานเซี่ยวได้ แต่เมื่ออเขาวาดรายงานบัญชี เขาก็สังเกตเห็นว่าค่าธรรมเนียมที่พวกเขาเรียกเก็บพวกเหนือมนุษย์สูงกว่าค่าซ่อมแซม ในระยะยาว ต้นทุนย่อมได้รับคืนไม่ช้าก็เร็ว และต่อไปก็จะเป็นกำไร

พวกเหนือมนุษย์คือกำลังสำคัญในการสร้างเขตอนุรักษ์ แต่พวกเขาแปลกและจัดการได้ยาก หวงยู่ไม่อยากให้พวกเหนือมนุษย์ติดต่อกับผู้ลี้ภัยมากเกินไป ดังนั้นเขาจึงดึงเอาพื้นที่สำหรับพวกเหนือมนุษย์มาใช้ แต่พวกเหนือมนุษย์ก็ยังไปหาพวกผู้ลี้ภัยบ่อยครั้ง แม้แรงจูงใจพวกเขาจะเป็นการช่วยเหลือ มันก็ทำให้มาตรการจัดการของหวงยู่ล้มเหลว หลังสนามประลองถูกสร้าง พวกเหนือมนุษย์ก็ใช้ลานประลองเป็นศูนย์กลางกิจกรรมพวกเขา จตุรัสและจุดเกิดกลายเป็นชุมชนพวกเหนือมนุษย์ ซึ่งช่วยให้เขาประหยัดแรงได้มาก และทั่วเขตอนุรักษ์ก็เป็นระเบียบขึ้น

ครั้งนี้ หวงยู่ยกย่องหานเซี่ยว ชมว่าหานเซี่ยวเป็นคนสายตากว้างไกลมาก เขาฉลาดแค่ไหน และคำพูดต่างๆนาๆที่พอจะสรรหาได้ คำพูดเหล่านี้มาจากปากหวงยู่ไม่หยุดและเด้งเข้าหูหานเซี่ยว ทำให้หานเซี่ยวรู้สึกรังเกียจ

หลังไล่หวงยู่ออกไป หานเซี่ยวก็เริ่มคิดถึงก้าวต่อไปสำหรับแผนเมืองหลัก ผลประโยชน์ส่วนใหญ่ที่เกิดในลานประลองจะเกิดในอนาคตเท่านั้น แต่เขาไม่พอใจ

เพื่อให้เขตอนุรักษ์น่าสนใจยิ่งขึ้น ลานประลองเป็นเพียงปัจจัยหนึ่ง มีอีกทาง คือการจัดกิจกรรม นอกเหนือจากกิจกรรมในงานเทศกาลที่ผู้พัฒนาเกมจัดขึ้น ฉันต้องดึงดูดผู้เล่นให้เข้าร่วมกิจกรรม ฉันต้องแสดงให้เห็นถึงผลประโยชน์...

หานเซี่ยวเคาะโต๊ะด้วยนิ้วและไตร่ตรอง ทันใดนั้น เขาก็มีแรงบันดาลใจและความคิดก็ผุดขึ้น

ตอนเช้าในที่ราบคาร์สเต็มไปด้วยทรายและหมอก ให้ความรู้สึกชื้นและแห้งแล้งไปพร้อมกัน แต่ทว่า บริเวณใกล้กับเขตอนุรักษ์กลับสะอาดและสดชื่น เขตอนุรักษ์มีรากฐานหยาบๆ และมันก็ติดตั้งอุปกรณ์กรองขนาดใหญ่ เขตอนุรักษ์ให้ความสำคัญกับการป้องกันรังสี มลภาวะ และการเสื่อมของคุณภาพอากาศ

ผู้เล่นมีส่วนร่วมในการสร้างเขตอนุรักษ์ บนเหล็กเส้นของกำแพงป้องกัน กลุ่มผู้เล่นกำลังเชื่อมอยู่ งานนี้น่าเบื่อและอันตราย และผู้เล่นก็เหียบเหล็กเส้นจนยุบ

“ระวัง อย่าตกลงไป”

เพียงเมื่อเขากล่าว อีกคนข้างเขาก็ลื่นผู้คนมองเขาล่วงหล่นมาอย่างหวาดเสียว

กำแพงป้อกันสูงมาก มันเป็นภารกิจที่อันตรายสุดในภารกิจก่อสร้าง และผู้เล่นก็ตายกันบ่อยมาก

“บอกแล้วให้ระวัง”

บนเหล็กเส้นอื่น ผู้เล่นคือบุหรี่ครึ่งมวนกล่าวอย่างไม่พอใจ“บ้าจริง ภารกิจง่ายและปลอดภัยพร้อมรางวัลมากมายมีแต่กิลด์ใหญ่เอาไปหมด ผู้เล่นปกติอย่างเราเลือกได้แต่ภารกิจแย่ๆ”

เมื่อใดก็ตามที่มีคน ความขัดแย้งย่อมบังเกิด มีภารกิจก่อสร้างหลายประเภท และภารกิจง่ายผลตอบแทนสูงก็ถูกแบ่งกันระหว่างกิลด์ใหญ่ ผู้เล่นสายเดี่ยวได้แค่ของเหลือ ส่วนใหญ่แค่เล่นแบบไม่เต็มใจและไม่ใส่ใจ แต่ก็มีผู้เล่นที่ทำมัน

บุหรี่ครึ่งมวนบ่นอย่างเหยียดหยาม”กิลด์ใหญ่เหล่านี้ครอบครองทรัพยากร ดังนั้นเราจึงเสียเปรียบแต่ต้น แล้วอนาคตเราจะไปสู้พวกมันได้ยังไง?’

บางคนด้านข้างหัวเราะ“มันก็แค่เกม ทำไมต้องจริงจังขนาดนั้น?”

“การเล่นเกมหมายถึงการเป็นผู้แข็งแกร่งสุด หากไม่ อะไรคือจุดประสงค์ของการเล่น?”บุหรี่ครึ่งมวนตอบกลับ“นั่นทำให้พวกนายอ่อนแอกันขนาดนี้ไง แค่ความฝันก็ยังไม่มี”

“หากนายอิจฉา ทำไมไม่เข้าร่วมกิลด์ซะละ?”

“ฮืม มีแค่พวกอ่อนแอถึงอยู่เป็นกลุ่ม ผู้เล่นเดี่ยวถึงแข็งแกร่ง”บุหรี่ครึ่งมวนกล่าว แน่นอน เขาไม่คิดบอกว่าตัวเองถูกการปฏิเสธเข้าร่วมกิลด์มา

พวกเขามองลงจากด้านบน และทันใดนั้น พวกเขาก็ตระหนักว่าตรงจตุรัส ผู้เล่นที่ดูเหมือนมดกำลังรวมตัวกัน นี่คือสัญญาณการปรากฏของหานเซี่ยว ทันใดนั้น การประกาศจากผู้เล่นอื่นก็ปรากฏบนช่องพื้นที่ มันดูเหมือนว่าปีศาจทมิฬจะเปิดตัวฟังก์ชั่นใหม่ ผู้คนที่กำลังก่อสร้างกำแพงเลิกสิ่งที่ทำและรีบลงมา บางคนหมดความอดทนถึงขนาดฆ่าตัวตาย จากนั้นก็มาเกิดใหม่บนจตุรัส ช่วยประหยัดเวลาการปีนลง

บุหรี่ครึ่งมวนวิ่งไปเหมือนกัน แต่มันก็เต็มไปด้วยคนแล้ว หานเซี่ยวยืนอยู่ตรงมุมหนึ่งของจตุรัส ด้านหลังเขาเป็นรถบรรทุกขนาดใหญ่ เหมือนกับผู้เล่นอื่น บุหรี่ครึ่งมวนยื่นคอและมองตามอย่างอยากรู้

เมื่อกวาดตามองฝูงชน หานเซี่ยวก็กระแอมเสียงดัง“เร็วๆนี้ ฉันมีงานในมือจำนวนมากที่อยากกำจัด ทั้งหมดอยู่ในกล่อง หากมีใครอยากซื้อกล่อง ฉันจะขายมันในราคาต่ำ”

ผู้เล่นมองหน้ากัน

บรรจุอยู่ในกล่อง หมายความว่าไง?

ในเมื่อมันเป็นของเหลือ แล้วมันจะคุ้มค่างั้นหรอ?

“ผมขอสิบ”นภาหยกเขียวกล่าว

ด้วยความคิดที่ว่าปีศาจทมิฬจะขายแต่ของคุณภาพสูง เขาจึงเต็มใจลองเป็นคนแรก ไม่ว่าฟังก์ชั่นใหม่นี้คืออะไร พวกเขาก็จะลอง

“3000เหรียญต่อกล่อง”

“แพงมาก!”นภาหยกเขียวแปลกใจ เขาค้ำยันตัวเองและซื้อมัน ใช้เงินทั้งหมดที่มี แม้เขาจะเป็นหัวหน้ากิลด์ มันก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะนำกองทุนกิลด์ติดตัวมาได้ตลอด นี่คือเงินส่วนตัวเขา

หลังหานเซี่ยวรับเงิน เขาก็หยิบสิบกล่องจากรถบรรทุก นภาหยกเขียวเปิดเก้ากล่องติดต่อกัน และใบหน้าเขาก็ดำมืดทันที กล่องเต็มไปด้วยอะไหล่เสียหายและวัสดุราคาถูก ผู้เล่นด้านข้างพากันส่ายหัวเมื่อเห็น(สุ่มกาชานี่หว่า)

“ผลงานอะไรกัน?นี่มันขยะชัดๆ ให้ฟรีก็ยังไม่อยากได้เลย”

“มีแค่คนปัญญาอ่อนถึงซื้อของพวกนี้”

นภาหยกเขียวหันขวับและจ้องอย่างอาฆาต จากนั้นก็เปิดกล่องสุดท้ายโดยไม่คาดหวังอะไร แต่ทว่า ทันทีที่เขาเปิดกล่อง ดวงตาของนภาหยกเขียวก็แข็งค้าง

มีดพับนอนอยู่ในกล่อง

ในสายตาเขา ชื่อของมีดกลับเป็นสีม่วง!

นี่คืออุปกรณ์สีม่วง!

ฝูงชนเห็นสีหน้าเขาและอยากรู้เช่นกัน พวกเขาเขย่งปลายเท้าเพื่อมองไปในกล่อง และทุกคนก็สูดหายใจลึกหลังเห็นมัน

เสียงอุทานกระจายออกไปเหมือนคลื่น

จนถึงตอนนี้ ผู้เล่นยังไม่เคยเห็นอุปกรณ์สีม่วงมาก่อน นี่คืออันแรกที่ปรากฏต่อหน้าผู้เล่น!

คางของนภาหยกเขียวเกือบกระแทกพื้น เขามองกล่องสิบใบตรงหน้าและรู้สึกคุ้นเคย...

“รอเดี๋ยว!ฟังก์ชั่นนี้....ไม่ใช่ว่ามันคือกล่องสุ่มงั้นหรอ?!”