ตอนที่ 269 ผู้เล่นต่างต้อนรับ

มันผ่านไปสิบนาทีตามเวลาที่กำหนด แต่โรงไฟฟ้ากลับยังไม่ระเบิด ดังนั้นเหล่าโจรจึงวิตกกังวล

“ไอคนที่วางระเบิดถูกจับไปแล้วงั้นหรอ?มันนานมาก และยังไม่มีการติดต่อ”ชายปากเบี้ยวโทรหลายครั้ง แต่ก็ไม่มีใครรับสาย

คนอื่นเองก็อยากถอยกลับ

“แผนถูกเปิดโปงแล้ว เราควรรีบหนีออกไป หากมือวางระเบิดถูกจับ เขาอาจซักทอดมาหาเรา”

ดวงตาของชายปากเบี้ยวที่เป็นหัวหน้าดุร้าย“แกจะตื่นตระหนกไปทำไม?เราต้องเสี่ยงอยู่แล้วหากอยากรวย ไม่งั้นเราจะมาที่นี่ทำไม!”

หัวขโมยเหล่านี้เห็นได้ชัดว่าอ่อนแอมาก แต่ก็ยังกล้า...ฆ่าตัวตาย

พวกเขารออีกสักพักและในที่สุดก็พบโอกาสตอนมียามลาดตระเวนแค่คนเดียวตรงประตู

ชายปากเบี้ยวชี้ไปที่ลูกน้องคนหนึ่งและกล่าว“แก ไปลอบสังหารยามซะ!”

คนที่ถูกชี้เดินออกไปอย่างไม่เต็มใจและเข้าหายามอย่างระมัดระวัง มือเขาจับด้ามมีดตรงหลังเอว ตัวสั่นอย่างประหม่าและมีเหงื่อออก

แม้ศัตรูจะเป็นแค่ยาม เขาก็ยังมีอาวุธ

ยามหันมาและเห็นเงาที่ลอบมาภายในยี่สิบเมตร เขาตะคอกทันที“ใคร!”

ลูกน้องตกใจ เขารีบยืนตัวตรงและกล่าวอย่างประหม่า“ผะ-ผมแค่ผ่านมาครับ!”

จากนั้นเขาก็วิ่งกลับไปหาหัวหน้า“หัวหน้า ผมถูกพบตัวแล้ว”

“ไร้ประโยชน์!”หัวหน้าโกรธ เขาดึงปืนพกทำเองสภาพเน่าๆออกมา ส่งมันให้ลูกน้องอีกคน และตะโกน“แกไป!ระยะยิงของปืนนี่คือ25เมตร ฆ่ายามนั่นซะ!”

ลูกน้องกลืนน้ำลายและย่องไป

เมื่อเขาอยู่ห่างประมาณ20เมตร ยามก็พบเงาอีกครั้ง

“คราวนี้ใครอีก?!”

ลูกน้องตกใจ”ผะ-ผมออกมาเดินเล่นครับ+.

ยามเห็นเค้าโครงปืนพกและถาม“ในมือนั่นคืออะไร?”

“นะ-นี่...”

ลูกน้องมีความคิด เขาเงยหน้าขึ้นและเอาปืนพกมาใกล้ดวงตา จากนั้นก็พูดด้วยความตกใจ“นี่เป็นกล้องส่องทางไกล”

จากนั้น เขาก็วิ่งหนีกลับไป

ในทางกลับกัน ดาบคลั่งและคนอื่นมองอย่างสับสน ไอพวกนี้กำลังเล่นอะไร?

หัวหน้าโกรธ“ไอพวกไร้ประโยชน์!ส่งปืนมา ฉันจะจัดการเอง!”

ชายปากเบี้ยวคว้าปืนพกและรีบเดินไปทางยาม ยามตื่นตัวแล้วเพราะสิ่งที่เกิดขึ้น เขาตะโกนทันที แต่เมื่อเขาพูดได้คำเดียว ชายปากเบี้ยวก็ยิง กระสุนโดนไหล่ยาม ยามตะโกนร้องและล้มลง ชายปากเบี้ยวยิงอีกสองนัด ยามบาดเจ็บสาหัสและไม่อาจสู้ได้อีก

“รีบเข้าไปข้างในและเอาของมา”เขาสั่ง ลูกน้องรีบวิ่งไป ครั้งนี้ ชื่อของพวกโจรเหล่านี้เป็นสีแดงในสายตาพวกดาบคลั่ง ข้อกำหนดภารกิจเปลี่ยนเป็นจับพวกนี้แบบเป็นๆและส่งให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของเขตอนุรักษ์

มันง่ายที่จะจัดกับ ผู้เล่นในตอนนี้ล้วนคุ้นเคยกับการต่อสู้แล้ว

ห่าวเทียนนำ ดาบคลั่งตามหลังและอีกสองคนที่เหลือก็ตามมา หัวขโมยตกใจ พวกเขาอยากรีบหยิบอาวุธขึ้นมาสู้ แต่ครึ่งหนึ่งก็ล้มลงทันที

“พวกเหนือมนุษย์!”

ทั้งสี่จัดการพวกโจรได้ง่ายๆ ชายปากเบี้ยวคือคนสุดท้าย เขาถือปืนพก มือสั่นและทำตัวเป็นห้าวหาญ“อย่าเข้ามา ไม่อย่างนั้นฉันจะยิง...ฉันจะยิงพวกแก!”

ทันใดนั้น พื้นก็สั่นสะเทือน จุดสีแดงกว่าสิบปรากฏในความมืดและใกล้เข้ามา มันคือหุ่นยนต์รุ่น2.5หกตัว พวกมันโอบล้อม ปากกระบอกปืนสีดำพวกมันเล็งใส่ทุกคน

ในสถานที่สำคัญเช่นโกดังและโรงไฟฟ้า การป้องกันจริงๆก็คือเรนเจอร์ที่หานเซี่ยวสร้าง ซึ่งประจำการอยู่ตลอดเวลา ทันทีที่พวกมันตรวจพบเสียงปืนหรือใครที่ไม่ได้รับอนุญาติ พวกมันจะตื่นขึ้น โจมตีเหมือนสัตว์ร้ายที่ถูกปลุก

เขตอนุรักษ์สามเป็นดินแดนของหานเซี่ยว ดังนั้นมันจึงได้รับการคุ้มกันอย่างแน่นหนา ไม่ใช่สถานที่ที่ใครสามารถมายุ่งได้

การเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นอย่างฉับพลัน และทุกคนก็ตกตะลึง

ดาบคลั่งจำได้ว่าพวกมันคือหุ่นยนต์ของหานเซี่ยว และขนมปังสุนัขก็รีบกล่าว“อย่ายิง เราเป็นมิตร..”

แต่ทว่า ทันทีที่เรนเจอร์ตื่นขึ้น พวกมันจะฆ่าทุกคนภายในพื้นที่ นอกจากนี้ พวกมันยังไม่มีคุณสมบัติการจดจำเสียง

วินาทีต่อมา กระสุนก็สาดใส่พวกเขา และทุกคนก็ถูกฆ่าทันที

ชิปของเรนเจอร์เชื่อมต่อกับระบบเตือนภัยของเขตอนุรักษ์ ทีมลาดตระเวนมาถึงที่เกิดเหตุหลังเรนเจอร์หยุดยิง พวกเขาทำการเก็บกวาดที่เกิดเหตุและส่งผู้บาดเจ็บไปโรงพยาบาล

ดาบคลั่งและคนอื่นเองก็ฟื้นที่จตุรัส มองหน้ากันอย่างโกรธๆ

ไม่เพียงแต่ภารกิจพวกเขาจะล้มเหลว แต่พวกเขายังตาย

จตุรัสมีชีวิตชีวามาก ผู้เล่นตั้งร้านค้าและประกาศรับทีม และผู้เล่นนับหมื่นก็มารวมตัวกันที่นี่ตลอดวัน

“เห้อ ไม่มีภารกิจดีๆให้ทำเลย หานเซี่ยวเองก็ไม่อยู่ ฉันคิดถึงเขา”ดาบคลั่งส่ายหัว

“ใช่แล้ว”ขนมปังสุนัขพูดด้วยสีหน้าขมขื่น“ฉันไม่มีเนื้อหาสำหรับตอนใหม่เลยและได้รับการร้องเรียนจำนวนมาก มันคงแย่ยิ่งกว่าหากไม่มีนายและเทพห่าวอยู่ด้วย”

ห่าวเทียนเป็นคนพูดน้อย เขาพยักหน้าเป็นคำตอบ จันทราเมเปิ้ลเองก็ไปงานแสดงสินค้า ความหลงใหลในการช้อปปิ้งของผู้หญิงไม่ต่างอะไรกับนอกเกม

ครั้งนี้ ทั้งสี่ตระหนักถึงบางอย่างและมองไปพร้อมกัน

หวือ!

เสียงเฮลิคอปเตอร์ดังจากท้องฟ้า ดังขึ้นเรื่อยๆ ไฟฉายส่องสว่างและมันก็ลงจอดบนลานจอด ในไม่ช้า ความปั่นป่วนก็เกิดขึ้นและผู้เล่นก็รีบพากันไปตรงจุดนั้น

ผู้เล่นในจตุรัสปิดร้านค้าพวกเขาทีละคนและรีบไปด้วยความตื่นเต้น

คลื่นมนุษย์มุ่งตรงไปลานจอดเฮลิคอปเตอร์

ปีศาจทมิฬกลับมาแล้ว!

…

ทันทีที่เขาก้าวลงมา หานเซี่ยวก็เห็นผู้เล่นจำนวนนับไม่ถ้วนยืนรอเขาอยู่

ว้าว การปฏิบัติไม่เลวเลยแหะ

หานเซี่ยวแปลกใจ เขาสงสัยว่าควรขอบคุณความพยายามพวกเขาไหม แต่ก็ตัดสินใจไม่ทำ

ผู้เล่นต่างต้อนรับเขาเหมือนเขากลับบ้าน เขาชอบสถานที่นี้จริงๆ

เหล่าหัวหน้าเขตอนุรักษ์ได้รับแจ้งการกลับมาของเขานานแล้ว หวงยู่กำลังรออยู่ และรีบเดินมารายงานสถานการณ์ทันที“ตามแผนของท่าน เขตอนุรักษ์หลายส่วนเสร็จไปแล้วครับ สงครามทำให้คนเร่ร่อนเข้าร่วมกับเราเพิ่ม ตอนนี้เรามีประชากรกว่า23000คนแล้วครับ”

“บอกบางอย่างที่ฉันยังไม่รู้”หานเซี่ยวยกมือและหยุดเขา เขาสามารถเห็นความคืบหน้าได้ในบันทึกภารกิจเขา  ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องฟังรายละเอียดเพิ่มอีก

“โดยรวมแล้วไม่มีอุบัติเหตุอะไร แต่เราเพิ่งพบกลุ่มโจรเล็กที่ดูอยากปล้นคลังสินค้าเรา”หวงยู่ตอบกลับทันที“พวกเขาถูกฆ่าโดยหุ่นยนต์”

“ดี คัดเลือกผู้ลี้ภัยดีๆ อย่าให้ทุกคนเข้ามา มีอะไรอีกไหม?”

หวงยู่ลังเลและกล่าว“มีอีกเรื่องครับ พวกเหนือมนุษย์มักสู้กันเอง ทำลายทรัพย์สินสาธารณะ เราควร..”

ดวงตาของหานเซี่ยวเป็นประกาย

สิ่งที่หวงยู่กล่าวอ้างคือPVP นี่เป็นสิ่งที่ผู้เล่นชอบทำกันและไม่อาจห้ามได้ ช่างกลอย่างหานเซี่ยวมีแรงบันดาลใจ

“หาคนมาและสร้างสนามประลองขนาดใหญ่ซะ”

หวงยู่ตกตะลึง

สนามประลอง?

นี่คือเขตอนุรักษ์ สนามประลองในเขตอนุรักษ์คืออะไร?เพื่อการแสดงสำหรับผู้ลี้ภัยงั้นหรอ?พวกเขาอาจได้กินอาหารไม่เต็มอิ่มด้วยซ้ำ?ไม่ใช่ว่านี่เป็นการสิ้นเปลืองพื้นที่และทรัพยากรงั้นหรอ?

หวงยู่ทำได้เพียงหักห้ามตัวเอง แต่หานเซี่ยวกลับส่ายหัว“กระบวนการความคิดนายเข้มงวดเกินไป พวกเหนือมนุษย์มีพลังงานล้นเหลือ สนามประลองจะเป็นสถานที่ปลดปล่อยพวกเขา เราสามารถขายตั๋วและหารายได้คืน ไม่เพียงแต่เราจะสร้างสนามประลอง แต่เรายังสนับสนุนให้พวกเหนือมนุษย์สู้กันในนั้น จากนั้นก็สร้างเป็นระบบพนันและรับค่าธรรมเนียมการจัดงาน นั่นไม่เป็นกำไรงั้นหรอ?”

หวงยู่อ้าปากและกล่าวอย่างสับสน“งั้น ทำไมเราไม่ส่งสนามประลองให้พวกเขาสู้กันไปเลยละครับ?”

สีหน้าหานเซี่ยวกลายเป็นจริงจัง“บัดซบ นายเป็นผู้รับผิดชอบหรือฉันกัน?พยายามคิดก่อจราจลตั้งแต่วันแรกที่ฉันกลับมาเลยงั้นรึ?จิ๊จิ๊ ระวังตัวไว้ให้ดี ไม่อย่างนั้นฉันจะ...”

หวงยู่หลั่งเหงื่อเย็น

ได้ คุณเป็นหัวหน้านี่

การทำกำไรไม่ใช่เหตุผลหลักในการสร้างสนามประลอง สิ่งที่สำคัญกว่าคือมันเป็นก้าวแรกสู่แผนเมืองหลักของผู้เล่น มันเป็นคุณสมบัติที่ต้องมี ยิ่งผู้เล่นสนุกกับPVPมาก ยิ่งพวกเขาชอบสนามประลอง ผู้เล่นก็จะยิ่งปักหลักกับเขตอนุรักษ์สาม

นอกจากนี้ เป้าหมายระยะยาวของการกระทำนี้คือการเป็นเจ้าภาพในอนาคตของกาแล็กซี่โปรลีคก์!