เทพราชันเก้าตะวัน ตอนที่ 0079
ตอนที่ 79 : วิชาปีศาจ
หัวใจฉินหยุนเต้นระรัว เขาไม่เคยคิดเลยว่าจะมีวิชาฝึกตนเช่นนั้นคงอยู่
เขาเริ่มรู้สึกว่าเรื่องราวตรงหน้านี้ไม่ใช่เรื่องเล่นแล้ว!
เว่ยเสวียนคุนหันมองท้องฟ้าและกล่าว “ตอนนี้ จันทร์เต็มดวงขึ้นถึงจุดสูงสุดของท้องฟ้า การให้นางฝึกกับข้านับเป็นทางเลือกที่ถูก แม่ทัพหยวน หากเรื่องนี้สำเร็จ ท่านจะได้รับการสนับสนุนจากบิดาข้า พระยาเยี่ยนเองก็จะลอบช่วยเหลือท่าน ท่านจะได้ทั้งพละกำลังและตำแหน่ง”
“ตามนั้น!” แม่ทัพหยวนคิดอยู่พักหนึ่งก่อนตกลงรับคำด้วยสีหน้ายินดี
ฉินหยุนไม่คล้ายประหลาดใจ เพื่อผลประโยชน์ตนเอง แม่ทัพหยวนสามารถกระทำแม้เรื่องผิดศีลธรรม ไม่แปลกแม้สักนิดที่เขาจะยอมขายลูกสาวตัวเอง
หลังการสนทนาจบลง แม่ทัพหยวนจึงเร่งร้อนกลับแคมป์เพื่อหาตัวหยวนหยานหยิง
เว่ยเสวียนคุนและเยี่ยนหยุนเดินตามหลังไป เมื่อได้เห็นว่าอีกฝ่ายไม่มีศิลาวิญญาณว่างเปล่าอยู่กับตัว ฉินหยุนจึงยังไม่เคลื่อนไหวเพราะจะทำให้อีกฝ่ายรู้ตัวได้
“พี่คุน หลังเสร็จเรื่องราวกับหยวนหยานหยิง ระดับการฝึกฝนของท่านจะเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล หากไม่มีอะไรผิดพลาดเกิดขึ้น ท่านจะได้ฝึกฝนวิถีหัวใจ จากนั้นจึงค่อยฝึกฝนคู่กับข้า” เยี่ยนหยุนแค่นเสียง “นังแพศยาหยวนหยานหยิงนั่น หลังท่านรวบรวมพลังจากกายนาง เมื่อนั้นนางจะได้เป็นหญิงชราหน้าตาอัปลักษณ์แล้ว”
พอฉินหยุนได้ยินดังนี้ เขาต้องลอบตื่นตกใจ!
วิธีการเก็บเกี่ยวพลังของผู้อื่นเช่นนี้นับเป็นวิชาปีศาจ!
ย้อนกลับไปครั้งนั้น พระยาเยี่ยนได้ปรักปรำฉินหยุนว่าเป็นผู้ฝึกฝนวิชาปีศาจ เขายังกล่าวว่าความผิดของฉินหยุนไม่อาจให้อภัย
แต่แล้วมาวันนี้ หลานสาวและหลานเขยของพระยาเยี่ยนกลับฝึกฝนวิชาปีศาจที่โหดร้ายเสียเอง
ฉินหยุนเริ่มมองเห็นเค้าลางเบื้องหลังคนกลุ่มนี้ ต่อหน้าล้วนพูดแต่เรื่องสิทธิ์อันชอบธรรม ขณะที่ลับหลังดำเนินเรื่องราวที่เปี่ยมด้วยความชั่วร้ายเกินจะกล่าว
* * *
กลางดึก ท้องฟ้าเต็มไปด้วยหมู่ดาว มันล้อมรอบดวงจันทร์ที่ลอยค้างสูงอยู่บนฟ้าเอาไว้
ทุกคนในแคมป์กำลังพักผ่อน ขณะที่ฉินหยุนลอบเข้าไปในแคมป์และคืบคลานเข้าใกล้เต็นท์ของเว่ยเสวียนคุน
แม่ทัพหยวนบอกต่อหยวนหยานหยิงแล้ว ว่าเยี่ยนหยุนต้องการพบนาง ทั้งยังบอกว่าให้นางไปพบเยี่ยนหยุนกับเว่ยเสวียนคุนที่เต็นท์ของทั้งสอง
เพื่อให้เรื่องราวไหลลื่น แม่ทัพหยวนได้เรียกนักเรียนคนอื่นออกจากเต็นท์ขณะส่งพวกเขาไปตระเวนรอบป่า
เมื่อหยวนหยานหยิงเข้าในเต็นท์ใหญ่ นางจึงเอ่ยถามทั้งรอยยิ้ม “พี่เยี่ยนหยุน มีเรื่องอันใดหรือ?”
ชั่วขณะที่นางเข้าไป นางได้เห็นเว่ยเสวียนคุนเปลือยอก รอยยิ้มชั่วร้ายได้ประดับที่ใบหน้า ข้างกายเขาคือเยี่ยนหยุน ใบหน้างดงามตอนนี้เปี่ยมล้นด้วยความชั่วช้าและแค่นเสียงออก
หยวนหยานหยิงพลันใจหล่นวูบ นางตระหนักได้ว่าผิดท่าจึงคิดจากไป แต่เป็นเยี่ยนหยุนพุ่งตัวเข้ามาคว้านางเอาไว้และดึงร่างกลับไปที่เตียงของนาง
เว่ยเสวียนคุนเผยรอยยิ้มชั่วช้าขณะกระโจนร่างตนเองใส่หยวนหยานหยิงที่เตียง!
“นังแพศยา วันนี้เจ้าต้องตกเป็นของข้า!” เว่ยเสวียนคุนยิ้มชั่วร้ายกล่าวคำ
ฉินหยุนขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเสียงอยู่ด้านนอก เขามองดวงจันทร์สุกสว่างกลางท้องฟ้าขณะนำกระบี่ภูตผีออกมา เขากระชับด้ามกระบี่ในมือแน่นขณะรอคอยโอกาสโจมตี
“ไม่... ปล่อยข้าไป นี่ท่านคิดทำอะไร? ท่านพ่อ ท่านพ่อ ช่วยข้าด้วย...” หยวนหยานหยิงร้องออกอย่างน่าเวทนา
พลังของนางเพียงขอบเขตกายวรยุทธ์ระดับที่สี่ ขณะที่เยี่ยนหยุนตอนนี้อยู่ระดับห้าแล้ว ทางด้านเว่ยเสวียนคุนอยู่ระดับที่หกเป็นที่เรียบร้อย
“ฮ่าฮ่าฮ่า...” เว่ยเสวียนคุนยิ้มเยาะโฉดชั่ว
“ทำตัวให้ดีหน่อย ให้ความร่วมมือกับพี่คุนอย่าได้ขัดขืน!” เยี่ยนหยุนกล่าวคำพร้อมตบที่ใบหน้างดงามของหยวนหยานหยิง ทั้งสองแก้มตอนนี้ทั้งบวมปูดและแดงก่ำ
หยวนหยานหยิงไม่ยินยอม นางพยายามดิ้นรนกรีดร้องอย่างสิ้นหวัง
นางทำได้เพียงขัดขืน ทว่าก็ไม่อาจยืนหยัดได้เพราะบิดาของนางเป็นผู้ที่ขายนางเองกับมือ
“นังสารเลว ได้เป็นหนึ่งเดียวกับพี่คุนไม่ดีกว่าฉินเทียนอี้งั้นหรือ? นี่เจ้าคิดต่อต้านหาอะไรไม่ทราบ?” เยี่ยนหยุนสบถ
“พวกเจ้ามันเดรัจฉานไร้หัวใจ ต่อให้ข้าตาย ก็อย่าได้คิดว่าจะทำให้ข้ามีมลทิน!” น้ำเสียงของหยวนหยานหยิงตอนนี้เปี่ยมด้วยความโศกและเจ็บปวด
โดยทันที นางคล้ายตระหนักอะไรขึ้นมาได้ นางนึกย้อนความทรงจำถึงคราวที่ฉินหยุนทั้งสิ้นหวังและไร้ซึ่งความช่วยเหลือ เมื่อครั้งนั้นที่เขาถูกบรรดาข้าราชบริพารเฒ่าปลิดปลงเอาเส้นวิญญาณออกจากร่างไป
ตอนนี้ นางรู้สึกเช่นเดียวกัน ความทรงจำที่นางขัดแย้งกับฉินหยุนไหลหลั่งเข้ามา นางรู้สึกคล้ายนั่นเป็นตราบาปแห่งชีวิต มันยิ่งทำให้ใจของนางแหลกสลาย!
ชั่วขณะนี้ นางไม่มีชีวิตเพื่ออื่นใดอีกต่อไปแล้ว สิ่งเดียวที่เสียดายคือนางไม่มีโอกาสได้ขออภัยต่อฉินหยุน...
เยี่ยนหยุนกดร่างที่กรีดร้องและดิ้นรนของหยวนหยานหยิงเอาไว้ ขณะที่กำลังจะฉีกกระชากชุดของนางออก นางพลันได้ยินเสียงฉีกขาด!
ไม่ใช่เสื้อของนางที่ฉีกขาด แต่เป็นเต็นท์ซึ่งถูกตัดเปิดกว้างออกเป็นรู ร่างหนึ่งพลันพุ่งเข้าภายในเต็นท์!
เป็นฉินหยุน!
เมื่อเยี่ยนหยุนและเว่ยเสวียนคุนเห็นใบหน้าของฉินหยุนจึงคิดต่อต้าน ทว่าก็สายเกินไป!
กระบี่ภูตผีของฉินหยุนสับฟันเข้าใส่หน้าอกของเว่ยเสวียนคุนราวสายลมสังหาร นี่คือกระบวนท่าทลายคลื่นของวิชาวายุสังหารหกกระบวน!
วูบ!
สายลมคมกริบพาดผ่านหน้าอกของเว่ยเสวียนคุน เลือดไหลหลั่งและกระเซ็นกระจาย...
ดวงตาของเขาเบิกกว้างขณะมองฉินหยุน ความเกลียดชังไร้ก้นบึ้งพลันทะลักในใจ เขารู้สึกถึงความตายที่ปรากฏตรงหน้า และบุคคลตรงหน้าซึ่งเป็นผู้ที่มอบความตายแก่เขา ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากฉินหยุนที่เขาเกลียดจนถึงกระดูกดำ!
สิ่งที่ทำเว่ยเสวียนคุนโกรธแค้นถึงที่สุดคือเยี่ยนหยุนที่แตกตื่นหลบหนีออกจากเต็นท์ทอดทิ้งเขา!
ตู้ม!
ดวงตาเว่ยเสวียนคุนเบิกออกกว้างขณะร่างล้มลงกับพื้นกลายเป็นแอ่งเลือดเสียชีวิต
ฉินหยุนหันมองหยวนหยานหยิงที่นอนทอดกายบนผ้าห่มและค่อยถอนหายใจ เขาเริ่มรื้อค้นในเต็นท์จนกระทั่งพบห่อผ้าอย่างรวดเร็ว
ด้านในไม่เพียงแต่มีศิลาวิญญาณว่างเปล่า แต่ยังมีผลไม้โปร่งแสงอีกจำนวนหนึ่ง พวกมันคือผลไม้ไร้สีที่ต้องใช้เพื่อล้างพิษในร่างของติงเทียนฉวน!
ตอนนี้เขายิ่งมั่นใจว่าเป็นปรมาจารย์เว่ยกับบุตรชายที่วางยา!
หยวนหยานหยิงเร่งรีบแต่งกาย นางมองเว่ยเสวียนคุนที่ตายจมแอ่งเลือด เมื่อได้เห็นนางค่อยสงบใจลงได้
เมื่อนางมองที่ฉินหยุน สีหน้าของนางกลายเป็นซับซ้อน มันทั้งเปี่ยมด้วยความรู้สึกสำนึกเสียใจและความตื้นตัน!
“ไม่ต้องขอบคุณข้า! ข้าเพียงมาทวงคืนของของข้า นอกจากนี้เว่ยเสวียนคุนยังบังอาจฝึกฝนวิชาปีศาจ หากมันคิดใช้เคล็ดวิชาเติมพลังแก่ตนเองกับเจ้า ข้าก็เพียงแค่ปล่อยไปตามที่สวรรค์นำทาง”
หลังกล่าวจบคำ ฉินหยุนเดินออกจากเต็นท์ ชั่วขณะที่เขาเดินออกไป เขาได้เห็นแม่ทัพหยวนและเยี่ยนหยุนอยู่ด้านนอก
เยี่ยนหยุนชี้ที่ฉินหยุนพร้อมตะโกน “เป็นมัน... มันฆ่าพี่คุน!”
หยวนหยานหยิงเดินออกมาเช่นกัน เมื่อนางเห็นแม่ทัพหยวน นางพลันตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยว “ท่านพ่อ ทำไมท่านถึงทำเช่นนี้? นี่ท่านร่วมมือกับพวกมันขายข้าหรือ!”
“มันจะเป็นเรื่องดีแก่เจ้าเอง จงรีบออกมาและให้ข้าได้ลงมือสังหารฉินหยุน!” แม่ทัพหยวนกล่าวเย็นเยือกขณะสายตาจ้องมองฉินหยุนไม่วาง เขากล่าวอย่างกราดเกรี้ยวออก “นายน้อยเว่ยเป็นอะไรไปแล้ว?”
“ตาย!” ฉินหยุนตอบกลับอย่างเฉยชา
หยวนหยานหยิงเร่งมาขวางหน้าฉินหยุนและร้องออก “หากต้องการฆ่าเขา ก็จงฆ่าข้าไปด้วย!”
ฉินหยุนไม่คิดเสียเวลากับคนกลุ่มนี้ เขาอาศัยจังหวะหนึ่งหลบหนีไปด้วยการใช้วิชาตัวเบา
ทว่า แม่ทัพหยวนหาได้ใส่ใจการกระทำของบุตรสาว เขาเร่งรีบไล่ล่าเขาเพื่อหาทางหยุดยั้ง
“ท่านพ่อ ปล่อยเขาไป! เป็นเขาช่วยข้าเอาไว้นะ!” หยวนหยานหยิงพลันวิ่งไล่ตาม ทว่านางกลับโดนเยี่ยนหยุนขวางทางเอาไว้
หยวนหยานหยิงกัดฟันแน่นขณะคิดอยากสังหารเยี่ยนหยุนเสียตรงนี้! ทว่านางตอนนี้โดนพลังภายในของเยี่ยนหยุนสะกดข่มเอาไว้!
เยี่ยนหยุนกล่าวเสียงเย็นเยือก “แม่ทัพหยวน พี่คุนตายแล้ว หากท่านไม่สังหารฉินหยุนวันนี้ ปรมาจารย์เว่ยจะไม่ละเว้นท่านจนกว่าจะต้องมีคนตายรับผิดชอบ!”
เว่ยเสวียนคุนตายแล้ว ทว่าเยี่ยนหยุนกลับสงบใจอย่างน่าประหลาด!
เรื่องนี้ทำเอาฉินหยุนลอบอุทานแตกตื่น เขาเชื่อว่าเป็นเพราะเยี่ยนหยุนฝึกฝนวิชาปีศาจเช่นกัน เป็นผลให้ท่าทีของนางแปรเปลี่ยนได้ขนาดนี้!
