มารดาปีศาจ ตอนที่ 12 ลงหลักปักฐาน
หลังจากคนที่นำทางจ้าวฉิงมาได้เอ่ยถ้อยคำซ้ำซากแบบเดิมๆ จำพวกที่ว่าการเลื่อนระดับของเธอจะยิ่งทำให้ได้ผลลัพธ์เป็นที่พักอาศัยที่ดีกว่านี้ และจะยิ่งได้รับประโยชน์มากกว่านี้เสร็จสิ้น เขาก็จากไป
จ้าวฉิงเริ่มสำรวจบริเวณรอบๆ คิดจะปรับรูปแบบต่างๆ ของบ้านเล็กน้อย เพราะเธอคิดว่าจะอาศัยอยู่ที่นี่ไม่นานนัก หญิงสาวเดินตรวจตราเสร็จสิ้นอย่างรวดเร็ว แล้วจึงวางเสี่ยวเปาจื่อลงบนเตียงเพื่อให้เขาเล่นกับตัวเองไปสักพัก
เจ้าซาลาเปาน้อยเทเศษผลึกกองใหญ่ออกมาและเริ่มนับมัน จ้าวฉิงเย็บถุงไว้ให้เขาถุงหนึ่ง เพื่อให้เขาไว้ใช้เก็บผลึกซึ่งเป็นเหมือนขนมขบเคี้ยว
ขณะที่จ้าวฉิงกำลังเริ่มจัดสิ่งของในบ้าน ผู้ชายร่างสูงโปร่งสง่างามก็ก้าวเข้ามา เขาสวมแว่นตา ท่าทางดูสุภาพและรอบรู้
รู้สึกได้ถึงความระแวดระวังของจ้าวฉิง เขาจึงรีบแนะนำตัวเองทันที “ผมพักอยู่ข้างๆ คุณ ผมได้ยินมาว่าจะมีคนใหม่ย้ายเข้ามา ก็เลยจะมาเยี่ยมเยียนสักหน่อย ยังไงเราก็ถือเป็นเพื่อนบ้านกันแล้ว ถ้าคุณต้องการความช่วยเหลืออะไร ก็มาบอกผมได้เลยนะครับ”
หลังจากทำความรู้จักกับเขาอย่างผิวเผินไปเล็กน้อย จ้าวฉิงก็ส่งอีกฝ่ายกลับไปอย่างสุภาพ ตลอดเวลาที่พูดคุยกัน ผู้ชายที่ชื่อว่า ‘หลี่จิง’ นั่นแอบจ้องมองหน้าอกและสะโพกของจ้าวฉิงอย่างหื่นกระหายอยู่ตลอดเวลา ต่อให้เป็นเด็กทารกก็ยังรับรู้ได้ว่าชายผู้นี้ไม่ใช่คนซื่อตรงแต่อย่างใด
แต่จากการพูดคุยกับหลี่จิงผู้นี้ จ้าวฉิงก็ได้รับข้อมูลมาบ้างนิดหน่อย เช่นว่า ถึงแม้คนๆ หนึ่งจะเป็นผู้มีพลังพิเศษ แต่เขาก็ไม่สามารถจะอยู่นิ่งเฉยไปวันๆ ได้ พวกเขาจำเป็นต้องออกไปค้นหาวัตถุดิบตามวันเวลาที่กำหนด และวัตถุดิบครึ่งหนึ่งที่หามาได้ก็ต้องส่งมอบให้กับทางฐานผู้รอดชีวิต
นอกจากนี้ พวกเขายังสามารถว่าจ้างคนธรรมดา ให้มาทำงานบ้านอันแสนน่าเบื่อบางอย่างที่พวกเขาไม่อยากทำด้วยตัวเองได้อีกด้วย เพียงแค่ให้อาหารกับพวกเขาเป็นการตอบแทนเล็กน้อย ก็สามารถว่าจ้างแม่บ้านให้มาทำงานบ้านให้ได้ทุกวัน ไม่ต้องสงสัยเลยว่า คนรับใช้สาวสวยที่มีรูปร่างบอบบางนั้นย่อมได้รับการคัดเลือกเป็นอันดับแรก
คนธรรมดามักจะต้องทำงานหนักทุกๆ วันเพื่อแลกอาหาร แต่ปริมาณอาหารที่ได้รับเป็นค่าตอบแทนก็น้อยนิดอย่างยิ่ง พวกเขาส่วนใหญ่จึงไม่มีทางเลือกอื่นใดนอกจากพยายามออกมาหา ‘รายได้เสริม’
ทำความเข้าใจกับสถานการณ์พิเศษเฉพาะเหล่านี้ได้แล้ว จ้าวฉิงจึงตัดสินใจลงทะเบียนเข้าร่วมกับทีมสำรวจที่จะออกค้นหาวัตถุดิบทุกสัปดาห์ทีมหนึ่ง เพื่อที่จะพักอาศัยในฐานผู้รอดชีวิตให้ได้นานอีกหน่อย และจะได้ไม่ต้องถูกจับตามองมากนัก
ในทีมสำรวจนั้นมีกลุ่มคนอยู่สองกลุ่ม หน่วยที่เป็นกลุ่มคนธรรมดาจะทำหน้าที่ค้นหาใกล้ๆ กับฐาน พวกเขาจะได้รับทรัพยากรกลับมาเพียงเล็กน้อย ทั้งยังต้องเผชิญกับอันตรายมากมาย
อีกกลุ่มคือพวกที่เป็นผู้มีพลังพิเศษ ซึ่งกลุ่มนี้จะต้องออกไปไกลจากฐานมากขึ้นอีก เพราะพื้นที่ที่พวกเขาออกไปนั้นไม่น่าจะถูกสำรวจมาก่อน ดังนั้นพวกเขาจึงมักจะได้รับทรัพยากรปริมาณมากกว่าอย่างมหาศาล
จ้าวฉิงคิดคำนวณเล็กน้อย เธอยังต้องการแกลลอนเก็บน้ำดื่ม อ่างอาบน้ำและก็โซฟานุ่มๆ ดังนั้นเธอจึงเตรียมตัวออกไปดูที่ตลาด เพื่อไปหาหน่วยงานอิสระที่ทำการค้าขายสินค้าเหล่านี้
คนที่พักอาศัยอยู่ในย่านการค้านั้นมีสินค้าแปลกประหลาดทุกประเภทมาวางจำหน่ายอยู่มากมาย จ้าวฉิงอุ้มเสี่ยวเปาจื่อไว้ มองดูเครื่องประดับที่ทำจากทองคำ ยังมีของเล่นประดิษฐ์เองที่ดูแปลกตา แม้แต่หนังเรท R สำหรับผู้ใหญ่ก็ยังมีขาย
แต่มีเพียงไม่กี่คนที่จะซื้อสินค้าเหล่านั้น ยามนี้เป็นยุควันสิ้นโลก สิ่งของเครื่องใช้อันหรูหราเหล่านั้นกลายเป็นของไร้ประโยชน์ไปแล้ว ยกตัวอย่างเช่นเครื่องประดับทองคำเหล่านั้น ถ้าใครสวมใส่พวกมันแล้วไปต่อสู้ ก็มีแต่จะทำให้พะรุงพะรัง นอกจากเปล่งประกายวิบวับไปวันๆ แล้วก็ใช้การอะไรไม่ได้อีก เพียงขนมปังกรอบชิ้นหนึ่งก็แลกเอาเครื่องประดับทองคำพวกนั้นมาได้มากมายแล้ว
เพียงไม่นาน จ้าวฉิงก็มาถึงสถานที่ซึ่งพวกเขาวางขายเฟอร์นิเจอร์เก่าๆ ได้อย่างรวดเร็ว แม้แต่สินค้าชิ้นที่แย่ที่สุดก็ยังดูใหม่เอี่ยมใช้การได้เกินกว่า 90% ทว่าร้านค้ากลับถูกจัดวางอยู่ในมุมที่ไม่โดดเด่นและไม่ค่อยมีใครสนใจ จ้าวฉิงเลือกเอาอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่และโซฟานุ่มอย่างละชิ้น แล้วใช้ขนมปังกรอบห่อหนึ่งแลกซื้อมาได้อย่างง่ายดาย
คนขายยังถึงขนาดหลั่งน้ำตาออกมาด้วยความยินดีเป็นอย่างยิ่ง ทั้งยังเสนอตัวว่าจะช่วยขนกลับไปส่งให้เธอถึงที่ แต่เมื่อมองดูแขนขาที่ผอมแห้งแทบจะเหลือแต่หนังหุ้มกระดูกของเขาแล้ว จ้าวฉิงก็ตัดสินใจว่าไม่ควรจะให้เขาช่วยยกมันกลับไปให้เธอจะดีกว่า
ถึงอย่างไร ด้านหน้าร้านค้าเหล่านี้ก็เป็นตลาดแรงงาน ที่ซึ่งเธอสามารถว่าจ้างผู้ชายร่างกายกำยำแข็งแรงดูสุขภาพดีให้ช่วยขนเอาสิ่งของกลับไปได้ เพราะยังไงเธอก็ไม่ได้ขาดแคลนอาหารที่จะใช้เป็นค่าจ้างอยู่แล้ว
ที่ตลาดแรงงาน ยังมีหญิงสาวจำนวนมาก พวกเธอล้วนงดงามเย้ายวน ตกแต่งใบหน้าจนสะสวยเปี่ยมเสน่ห์ ทั้งยังแต่งกายด้วยชุดที่ดูดีที่สุด และพยายามจะขายเรือนร่างเพื่อแลกกับอาหาร
กวาดตามองผ่านอย่างรวดเร็วครั้งหนึ่ง จ้าวฉิงก็สังเกตเห็นชายคนหนึ่งนั่งยองๆ อยู่ในมุมมืด เธอเห็นเขาได้ทันทีเพราะกล้ามเนื้อของคนผู้นี้ดูสมส่วนงดงามมาก มันไม่ได้โป่งพองหรือล่ำสันเกินตัว แต่กลับดูเรียบลื่นแน่นกระชับ แม้แต่เส้นโค้งตามแนวกล้ามเนื้อของเขาก็ยังเรียงตัวสวยงามดึงดูดใจอย่างมาก
สิ่งเดียวที่ชวนให้ผู้ที่พบเห็นเวทนาสงสารก็คือว่า กล้ามเนื้อของเขาล้วนเต็มไปด้วยรอยแผลเป็นแทบทุกขนาด บ้างเก่าบ้างใหม่ กรีดซ้อนทับกันไปมา
เส้นผมของเขาดูยุ่งเหยิงรกรุงรัง ร่างกายท่อนบนเปลือยเปล่า เขานั่งนิ่งอยู่ในมุมหนึ่ง เขาไม่เหมือนคนอื่นๆ ที่แห่กันเข้าไปรุมล้อมผู้ซื้อและพยายามขายตัวเองให้กับพวกนั้น จ้าวฉิงกลับรู้สึกว่าคนๆ นี้เหมือนกับเสือดาวปราดเปรียวที่กำลังอ่อนเปลี้ยเพลียแรงตัวหนึ่ง
เมื่อสายตาของจ้าวฉิงกวาดมองชายผู้นั้นอย่างพินิจพิจารณา กล้ามเนื้อของเขาก็เกร็งเขม็งขึ้นมาในฉับพลัน อยู่ในสภาวะตื่นตัวอย่างยิ่ง นี่ทำให้จ้าวฉิงรู้สึกสงสัยขึ้นมาครามครันว่าก่อนหน้านี้เขาทำอาชีพอะไร
ดังนั้น จ้าวฉิงจึงตัดสินใจเป็นมั่นเหมาะว่าจะจ้างเขา “ช่วยฉันขนของสักหน่อย ฉันจะเอาขนมปังกรอบให้คุณสองชิ้น”
ชายที่ยอบกายอยู่นั้นยกศีรษะขึ้นมา องค์ประกอบทั้งห้าบนใบหน้าของเขาโดดเด่นอย่างไร้ที่ติ เขามีโฉมหน้าแกร่งกร้าว สันจมูกโด่งคม ที่น่ามองที่สุดก็คือดวงตาคู่นั้น มันเปี่ยมล้นไปด้วยจิตวิญญาณ
“ได้” สุ้มเสียงของชายผู้นี้แหบแห้งและแตกพร่าเล็กน้อย เขาลุกขึ้นยืนตรงหน้าจ้าวฉิง เผยให้เห็นส่วนสูงเต็มตัวของเขา ซึ่งไม่ต่ำกว่า 180 ซม.
คนที่อยู่รอบด้านพากันถอนหายใจออกมาเสียงดัง แต่ละคนต่างพากันถอยห่างออกไป เปิดทางให้ชายร่างสูงคนนี้ก้าวเดิน เขายกโซฟาขึ้นและกระชับอ่างอาบน้ำไว้ในอ้อมแขน เดินตามจ้าวฉิงมุ่งตรงไปข้างหน้า
รอยแผลเป็นบนแผ่นหลังของเขายังมีขนาดใหญ่ยิ่งกว่าที่เห็นด้านหน้า ซ้อนทับไปมาหลายรอย ยังมีบางรอยเป็นแผลที่เพิ่งเกิดขึ้นใหม่ๆ
โดยไม่ใส่ใจจะตรวจสอบเรื่องเหล่านี้แม้แต่น้อย หญิงสาวปล่อยให้เขาเดินต่อไปข้างหน้า
